Πῶς θά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό μας, Ἰωάννου 14,21, Μάρκου 8,34-36, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Πῶς θά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό μας, Ἰωάννου 14,21, Μάρκου 8,34-36, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 22-8-2017 (Ὁμιλία σέ Νέους) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr

Ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος

“ΔΙΑ ΤΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ”

 Ἀρχιμ. Σεραφείμ Δημόπουλος μέρος β΄

Τέσσαρα πρόσωπα τῆς Καινῆς Διαθήκης προφητεύουν εἰς τήν Παλαιά Διαθήκη. Τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τοῦ Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου καί τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Ἡ Θεοτόκος Μαρία εἶναι τό μυστικό πρόσωπο μέσα εἰς τό ὁποῖο ζεῖ καί ἀναπτύσεται ἡ ἐσωτερική ζωή τοῦ πιστοῦ. Ὁλόκληρη ἡ Γραφή ὁμιλεῖ δι᾿ αὐτή. Εἰς τήν Γένεσι εἶναι ἐκείνη, ἡ μακρινή ἀπόγονος τῆς Εὔας, ἀπό τήν ὁποία θά γεννηθῆ ἐκεῖνος πού θά συντρίψη τό κεφάλι τοῦ ὄφεως-διαβόλου.

Ἡ κλίμακα πού εἶδε ὁ Ἰακώβ εἰς τόν ὕπνο του, διά τῆς Κλίμακος κατέβηκε ὁ Θεός, καί δι᾿ αὐτῆς ἀνέβηκε ὁ ἄνθρωπος εἰς τούς οὐρανούς.

Εἰς τό ἆσμα ἀσμάτων εἶναι τό κρῖνον ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καί εἰς τόν Ἡσαία ἡ παρθένος πού θά γεννήση γυιό τοῦ ὁποίου τό ὄνομα εἶναι Θεός ἰσχυρός, ἄρχων εἰρήνης, ἐξουσιαστής τοῦ μέλλοντος αἰῶνος.

Ὁ Δαυίδ τήν βλέπει ἔνδοξο βασίλισσα ἱσταμένη ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, παρακαλοῦσα, προσευχομένη, ἱκετεύουσα, πρεσβεύουσα ὑπέρ τοῦ ἀνθρωπίνου γένους «παρέστη ἡ βασίλισσα ἐκ δεξιῶν σου ἐν ἰματισμῷ διαχρύσῳ περιβεβλημένη, πεποικιλμένη».

Ὁ Ἀββακούμ τήν βλέπει κατάσκιον δάσος ἀπό τό ὁποῖον θά κατέβη ὁ Ἅγιος Θεός. «Ὁ Θεός ἀπό Θαιμάν ἥξει καί ὁ Ἅγιος (ὁ Κύριος), ἐξ ὄρους κατασκίου δασέος». Τίς τιμές καί τίς λιτανεῖες πού γίνονται σήμερα εἰς τάς θαυματουργούς εἰκόνας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου προβλέπει ὁ Δαβίδ. «Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσι οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ σου». Καί ὁ Ἰεζεκιήλ μᾶς δίδει τήν πιό σαφῆ εἰκόνα τῆς Πανάγνου Μητέρας τοῦ Θεοῦ. «Μέ ἥρπασε τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, καί μέ ἔφερε εἰς τόν ναόν τοῦ Θεοῦ κατά τήν ὁδόν τοῦ Αἰλάμ καί μοῦ ἔδειξε μία πύλη πρός ἀνατολάς κεκλεισμένη καί μοῦ εἶπεν.

«Ἀββᾶ Ποιμένα, ἄν δοῦμε κάποιον νά ἁμαρτάνει, νά τόν ἐλέγξουμε ἤ ὄχι;»

 Μερικοί Πατέρες πήγαν και ρώτησαν τον αββά Ποιμένα:

- Αν δούμε κάποιον να αμαρτάνει, τι λες, να τον ελέγξουμε ή όχι; Και ο Γέροντας απάντησε:

- Ως τώρα εγώ, αν υπάρχει οπωσδήποτε ανάγκη να περάσω κοντά από κάποιον αδελφό μου και τον ιδώ να αμαρτάνει, τον προσπερνώ δίχως να τον ελέγξω. Και σε λίγο πρόσθεσε ο ίδιος:

 

- Είναι βέβαια γραμμένο πως αυτά που είδες μα τα μάτια σου, αυτά να μαρτυράς, ωστόσο εγώ σας λέω:

 

«Ακόμα κι αν με τα χέρια σας ψηλαφήσετε, να μη μαρτυρήσετε.

Θαυμαστό γεγονός τοῦ γέροντος Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνα

Όλοι γνωρίζουν την υψηλή πνευματική κατάσταση του Γέροντος Εφραιμ Αριζονα.Μια γυναικα φανατική εβραία ήθελε να κάνει κακό στον Γέροντα πριν χρονια.Ντυμενη λοιπόν σαν ευσεβέστατη χριστιανή με μακριά ρούχα και μαντιλάκια πήγε να δει τον Γέροντα. Οι υποτακτικοί του της είπαν δεν μπορεί να τον δει και επιχείρησε και άλλες μερες.Μετα από μέρες της επιτρέψαμε να τον δει.

Τό Ἰσλάμ δέν ἄλλαξε ἀπό τότε.Ἡ Δύση εἶναι πού ἄλλαξε

 Με αφορμή αυτήν την είδηση

 

Μην το ψάχνετε πολύ-Το Ἰσλάμ δεν ἄλλαξε ἀπό τότε. Ἡ Δύση εἶναι που ἄλλαξε

 

  Ισπανία Η” αιώνας μ.Χ. Η αραβική κατοχή της χώρας (711 μ.Χ.), πολλά δεινά είχε επιφέρει στην Εκκλησία. Διηρημένη σε 3 επαρχίες με 29 επισκόπους, προσπαθούσε ναανταπεξέλθει στους διωγμούς των μωαμεθανών κατακτητών αλλά και στους εκ των έσω πειρασμούς όπως οι αιρέσεις (αδοπτιανισμός) του Η” αιώνα. Πολλοί κληρικοί και μοναχοί εξαιτίας της επιδρομής εγκαταστάθηκαν στη Γαλλία, μεταφέροντας μαζί τους το βησιγοτθικό εκκλησιαστικό πνεύμα και το μοζαραβικό τυπικό. Παρ” όλα αυτά στην Ισπανία, η μοζαραβική Εκκλησία διατήρησε την παράδοση και την οργάνωση της μέχρι την εποχή της «πλήρους Επανακτήσεως» (ΙΕ” αιώνας), οπότε δυστυχώς η σχισματική Ρώμη είχε πια επιβάλει παντού στα επανακτώμενα μέρη, μαζί με τη λατινική παράδοση και το τυπικό και τα αιρετικά δόγματα της.

  Καρπός των επί Αράβων διωγμών υπήρξαν πολλοί μάρτυρες. Η όμορφη Κόρδοβα (η αρχαία Κορδούη) τόπος ισλαμικής λατρείας με το μεγάλο τέμενος των χιλίων και ενός κιόνων, πήρε την πρώτη θέση στο ισπανικό μαρτυρολόγιο του Θ” μ.Χ. αιώνα.

Ἁγίου Νεκταρίου Διδαχές μέρος στ΄ «Εἰρήνη»

Ἡ εἰρήνη εἶναι θεῖο δῶρο, πού χορηγεῖται πλουσιοπάροχα σ᾿ ὅσους συμφιλιώνονται μέ τό Θεό καί ἐκτελοῦν τά θεῖα Του προστάγματα.

Ἡ εἰρήνη εἶναι φῶς καί φεύγει ἀπό τήν ἁμαρτία, πού εἶναι σκοτάδι. Ἕνας ἁμαρτωλός ποτέ δέν εἰρηνεύει.

Νά ἀγωνίζεστε ἐναντίον τῆς ἁμαρτίας καί νά μή σᾶς ταράζει ἡ ἐξέγερση τῶν παθῶν μέσα σας. Γιατί, ἄν στήν πάλη μαζί τους νικήσετε, τό ξεσήκωμα τῶν παθῶν ἔγινε γιά σᾶς ἀφορμή νέας χαρᾶς καί εἰρήνης.

«Νά ἐπιδιώκετε τήν εἰρήνη μέ ὅλους· ἐπιδιώκετε καί τήν ἁγιότητα, χωρίς τήν ὁποία κανείς δέν θ᾿ ἀντικρύσει τόν Κύριο» (Ἐβρ. 12 : 14).

Ἡ εἰρήνη καί ὁ ἁγιασμός εἶναι δύο ἀνάγκαῖες προϋποθέσεις γιά ὅποιον ζητάει μέ πόθο νά δεῖ τό πρόσωπο τοῦ Θεοῦ. Ἡ εἰρήνη εἶναι τό θεμέλιο στό ὁποῖο στηρίζεται ὁ ἁγιασμός.

Γέρων Ἀμβρόσιος Λάζαρης (†) - Ἡ ἀξία τῆς βραδινῆς προσευχῆς τοῦ Ἀποδείπνου

 Έλεγε ότι το Απόδειπνο είναι μία ομπρέλα, η οποία ανοίγει και σκεπάζει όλη την οικογένεια από τα κακά πνεύματα που υπάρχουν τη νύχτα, ότι απωθεί και τούς κλέφτες ακόμη, και σε θωρακίζει ο Θεός μέσα στο ίδιο σου το σπίτι. 

Σε μία γυναίκα, μάλιστα, είχε επιμείνει όχι μόνο στην πρωινή προσευχή, τότε που είμαστε ξεκούραστοι, Αλλά και στη βραδινή, παρά την κόπωση της ημέρας που προηγήθηκε. 

Της τόνισε: 

- Το Απόδειπνο θα προσπαθείς να το λες κάθε βράδυ με τα παιδιά σου, και πάντα θα διαβάζει ο ένας δυνατά, ενώ οι άλλοι θα συνοδεύουν... 

Γιά τίς ἅγιες εἰκόνες...Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/07/blog-post_710.html

Περιπλανήθηκα Θεέ μου..πολύ μακριά ἀπό Ἐσένα, τό στήριγμά μου...

http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/08/blog-post.html

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τήν Παναγία μας, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος γιά τήν Παναγία μας, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 23-8-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://www.HristosPanagia.gr Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Σκοπός τῆς ζωῆς: ἡ Θέωση, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Σκοπός τῆς ζωῆς: ἡ Θέωση»

Ὁμιλία στίς 3-7-2017

Καλησπέρα σας! Τό θέμα μας σήμερα εἶναι «ὁ σκοπός τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου: ἡ Θέωση». Δηλαδή θά ποῦμε, μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν βοήθεια τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, γιατί ὑπάρχουμε, γιατί ζοῦμε. Ἔχουμε ὑπόψη μας ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη ὅτι εἶπε ὁ Θεός: «ποιήσωμεν ἄνθρωπον κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν καί καθ᾿ ὁμοίωσιν» (Γεν. 1,26). Λέει ὁ Θεός, ποιήσωμεν, ἄς κάνουμε, ἄς φτιάξουμε δηλαδή ἄνθρωπο, κατ᾿ εἰκόνα ἡμετέραν, σύμφωνα μέ τήν δική Μας εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν. Λέει «ποιήσωμεν», ἐνῶ ξέρουμε ὅτι εἶναι ἕνας Θεός.

- Γιατί λέει «ποιήσωμεν» καί δέν λέει ποιήσω, θά κάνω ἐγώ δηλαδή;

Λέει «θά κάνουμε». Αὐτό φανερώνει τό Τριαδικό τοῦ Θεοῦ. Δηλαδή ὅτι ὁ Θεός δέν εἶναι ἕνα πρόσωπο, εἶναι τρία Πρόσωπα, ἀλλά εἶναι ἕνας Θεός. Δέν εἶναι πολλοί θεοί, γιατί ἔχουνε τήν ἴδια φύση, τήν ἴδια οὐσία δηλαδή καί ἔχουν καί τήν ἴδια ἐνέργεια. Ταυτίζονται, ἀλλά εἶναι καί ξεχωριστά. Εἶναι καί ἕνα, εἶναι καί τρία. Τρία Πρόσωπα, ἕνας Θεός. Γι’ αὐτό, λοιπόν, λέει ποιήσωμεν» καί δέν λέει ποιήσω. Εἶναι κατά κάποιο τρόπο μία σύσκεψις πού κάνει ἡ Ἁγία Τριάδα, ὁ Πατέρας, ὁ Υἱός καί τό Ἅγιο Πνεῦμα καί ἀποφασίζουν νά φτιάξουν τόν ἄνθρωπο. Καί προσέξτε, γιά ὅλη τήν δημιουργία, γιά τά βουνά, γιά τά ἀστέρια, γιά τίς θάλασσες, γιά τά ζῶα, γιά τά φυτά... ὁ Θεός δέν εἶπε «ποιήσωμεν», ἀλλά εἶπε καί ἔγιναν. Δηλαδή μόνο μέ τόν λόγο Του ἔφτιαξε ὅλα αὐτά. Γιά τόν ἄνθρωπο εἶπε «ποιήσωμεν», δηλαδή θά τόν φτιάξουμε. Καί μετά, λέει, πῆρε χῶμα καί ἔπλασε τόν ἄνθρωπο. Δηλαδή ἔκανε γιά τόν ἄνθρωπο κάτι ξεχωριστό πού δέν ἔκανε γιά κανένα ἄλλο ἀπό αὐτά πού ὑπάρχουν. Ἔκανε μιά ἰδιαίτερη δημιουργική πράξη.

Τήν φράση τώρα αὐτή τῆς Ἁγίας Γραφῆς μᾶς τήν ἀποκάλυψε τό Ἅγιο Πνεῦμα, γιατί αὐτό πού γράφεται στήν Ἁγία Γραφή δέν εἶναι τυχαῖο. Δέν εἶναι ἕνα ἁπλό κείμενο ἡ Ἁγία Γραφή ἀλλά εἶναι μέ τήν φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Συγκεκριμένα αὐτό, τό πρῶτο βιβλίο τῆς Ἁγίας Γραφῆς, τό ἔγραψε ὁ προφήτης Μωυσῆς. Τόν φώτισε ὁ Θεός λοιπόν καί εἶπε καί ἔγραψε αὐτό, τό ὁποῖο περικλύει τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖο ὑπάρχουμε, τό τί εἴμαστε καί τό τί πρέπει νά γίνουμε.

- Τί εἴμαστε;

Ἡ Δύναμις τοῦ Θεοῦ καθαρίζει τούς κληρικούς πρό τῆς τελέσεως τῆς Θείας Μυσταγωγίας

  

Ο Χριστός ως "Άγγελος Σιωπής"

Ο Άγιος Αντώνιος έλεγε για τον αββά Μάρκο τον Αιγύπτιο, ότι επί τριάντα έτη παρέμενε έγκλειστος, χωρίς να εξέλθει καθόλου από το κελί του. Ο Πρεσβύτερος της Σκήτης συνήθιζε να μεταβαίνει στο κελί του και να τελεί τη Θεία Λειτουργία.

Ο διάβολος βλέποντας την υπομονή και την αρετή του Αγίου, πανουργεύθηκε να τον πειράξει. Γι΄ αυτό προετοίμασε έναν δυστυχή άνθρωπο που ταλαιπωρούνταν από ακάθαρτο πνεύμα, να τον επισκευθεί δήθεν με το πρόσχημα να λάβει την ευχή του.

 

Ο δαιμονισμένος επισκέφθηκε τον Άγιο και πριν προφέρει οποιαδήποτε άλλη λέξη, λέγει στον Γέροντα: Ο Πρεσβύτερός σου εκπέμπει ακόμη οσμή από αμαρτίες, μην τον αφήσεις λοιπόν άλλη φορά να εισέλθει στο κελί σου.

 

Ο θείος ανήρ απάντησε:

"Θέλω, πατέρα, μόλις γίνω καλά, νὰ πᾶμε στὸ μοναστήρι τοῦ Στομίου στὴν πατρίδα μας τὴν Κόνιτσα, ἀπ' ὅπου ξεκίνησε τὴν μοναχική του ζωὴ ὁ Ἅγιος Παΐσιος"

 ΑΛΗΘΙΝΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

–Σεισμός!

Πετάχτηκε ἀλαφιασμένη.

–Σεισμός!

Ἔτρεμε ὁλόκληρη.

Ἀπ᾿ τὶς φωνὲς καὶ τὴν τρομάρα της ξύπνησε κι ὁ ἄντρας της.

–Τί φωνάζεις ἔτσι, Γιώτα; Τί ἔπαθες;

–Ὁ σεισμός… τὸ σπίτι μας… γκρεμίστηκε…

–Εἶσαι καλά, γυναίκα; Ποιὸς σεισμός; Ποιὸ σπίτι; Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λές; Ἡσύχασε… Ἡσύχασε…

–Δὲν ἔγινε σεισμός, Βασίλη;

–Δὲν ἔγινε σεισμός, γυναίκα, δὲν ἔγινε… Ὄνειρο εἶδες… ἔλα, ξάπλωσε.

–Μὰ ἐγώ… Θεέ μου! Δὲν εἶναι δυνατόν… Ἐγώ… Ἦταν σεισμός… Ἦταν φοβερό! Νὰ πᾶμε στὴν ἐκκλησία, Βασίλη. Τῆς ἁγίας Μαρίνας σήμερα. Ἁγία Μαρίνα μου…

–Θὰ πᾶμε, θὰ πᾶμε, γυναίκα. Ἔλα, ξάπλωσε. Εἶναι νωρὶς ἀκόμα.

–Τί ὥρα εἶναι;

–Πέντε παρὰ τέταρτο.

–Πέντε παρὰ τέταρτο!...

Ὅταν γύρισαν ἀπὸ τὴν ἐκκλησία, τοὺς πρόφτασε καὶ τὸ νέο γιὰ τὸν «σεισμό»: Ὁ ἀγαπημένος τους ἐγγονός, ὁ Παντελής, εἶχε χτυπηθεῖ, τὸ παλληκάρι τους. Νεκρὸς ἦταν; Ζωντανός; Ἀκριβῶς στὶς πέντε παρὰ τέταρτο ἔγινε τὸ ἀτύχημα. Τὸ ἀκυβέρνητο ἁμάξι δύο μεθυσμένων ἔπεσε πάνω....

στὸ δικό του καὶ τὸν τσάκισε τὸν λεβέντη τους. Τώρα χαροπαλεύει διασωληνωμένος στὴν Ἐντατικὴ τοῦ μεγάλου Νοσοκομείου στὰ Γιάννενα. Ἄχ, καὶ τί νὰ κάνουν τώρα αὐτοὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη ἄκρη τῆς Ἑλλάδος ὅπου βρίσκονται;… Νὰ ξεκινήσουν γιὰ τὰ Γιάννενα; Μὰ ὁ γαμπρός τους οὔτε νὰ τ᾿ ἀκούσει:

–Νὰ ἔρθετε νὰ κάνετε τί; Νὰ δεῖτε ἕνα νεκρό; Κι οὔτε νὰ τὸν δεῖτε θὰ μπορέσετε. Κι ἐμεῖς ποὺ εἴμαστε ἐδῶ δὲν τὸν βλέπουμε. Προσευχὴ νὰ κάνετε νὰ μᾶς τὸν χαρίσει ὁ Θεός.

Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής καί ἡ Ὁμολογία του

 Εἶναι ἄξιον προσοχῆς καί πρέπει νά ἀναφερθῆ ὅτι ὅλη σχεδόν ἡ ζωή τοῦ ὁσίου Μαξίμου τοῦ ὁμολογητοῦ ἦτο ἕνας συνεχής ἀγῶνας ἐναντίον τῆς αἱρέσεως τοῦ Μονοθελητισμοῦ καί μία διαρκής ἀποτείχισις ἀπό τούς αἱρετικούς Ἐπισκόπους τῆς ἐποχῆς του.

Ἀπέθανε δέ στήν ἐξορία ἀπό τίς κακουχίες καί τά μαρτύρια, ἐνῶ τοῦ εἶχαν κόψει τό δεξί χέρι καί τήν θεολόγον γλῶσσαν καί ἐνῶ τόν εἶχαν καθαιρέσει καί ἀναθεματίσει λόγῳ τῆς ἀδιαλλαξίας του νά μή δεχθῆ νά ὑπογράψη τόν λεγόμενον «Τύπον», ὁ ὁποῖος ἦτο μία ἔκθεσις πίστεως ἡ ὁποία εὐνοοῦσε καί ὑπέθαλπε τήν αἵρεσι τοῦ Μονοθελητισμοῦ. Ἡ ἀποτείχισις τοῦ ὁσίου καί τό ὅτι δέν ἤθελε καμμία ἐκκλησιαστική κοινωνία μέ τόν Πατριάρχη καί τή Σύνοδο ἦτο κάτι πού ἐξόργιζε τούς ἐκκλησιαστικούς καί πολιτικούς ἄρχοντες, διότι μέ τήν στάσι του αὐτή παρέσυρε πολλούς νά τόν μιμηθοῦν καί νά μήν ὑποταχθοῦν στήν αἵρεσι καί τοιουτοτρόπως ἐγίνετο ὁδηγός τῶν Ὀρθοδόξων ἐν λόγοις καί ἔργοις. Αὐτό εἰπώθηκε καθαρά ἀπό τούς ἄρχοντες στή συζήτησί των μέ τόν ὅσιο προσπαθῶντας νά τόν πείσουν νά ἀλλάξη γνώμη: «Ὁ δέ κῦρις Σέργιος εἶπεν αὐτῷ ὅτι πολλάκις ἦλθον εἰς τό κελλίον σου εἰς Βέββας καί ἠκροασάμην τῆς διδασκαλίας σου, καί ὁ Χριστός ἔχει βοηθῆσαί σοι καί μή ἀγωνιάσῃς. Εἰς ἕν δέ μόνον λυπεῖς πάντας, ὅτι πολλούς ποιεῖς χωρισθῆναι τῆς κοινωνίας τῆς ἐνταῦθα Ἐκκλησίας.» Ἔστι τις ὁ λέγων, εἶπεν ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ, ὅτι εἶπον, Μή κοινωνήσῃ τῇ Ἐκκλησίᾳ τῶν Βυζαντίων; »Ἀπεκρίθη ὁ κῦρις Σέργιος · αὐτό τοῦτο, τό σε μή κοινωνεῖν, μεγάλη πρός πάντας ἐστί φωνή, μή κοινωνῆσαι. »Καί εἶπεν ὁ τοῦ Θεοῦ δοῦλος · Οὐδέν βιαιότερον συνειδότος κατηγοροῦντος, καί οὐδέν τούτου συνηγοροῦντος παρρησιαστικώτερον» (ΕΠΕ Φιλοκαλία τῶν Νηπτικῶν καί Ἀσκητικῶν 15Γ, 96). Βλέπουμε ἐδῶ ὅτι μόνη ἡ ἀποτείχισις τοῦ ὁσίου ἦτο παράδειγμα πρός μίμησι καί χαλινός τῆς αἱρέσεως, παρ’ ὅτι ὁ ἴδιος, ὅπως ἀναφέρει, δέν τό ἔλεγε μέ τά λόγια.

Ἁγίου Νεκταρίου Διδαχές μέρος ε΄ «Προσευχή»

Τό κύριο ἔργο τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ἡ προσευχή. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιά νά ὑμνεῖ τό Θεό. Αὐτό εἶναι τό ἔργο πού τοῦ ἀρμόζει. Αὐτό μόνο ἐξηγεῖ τήν πνευματική του ὑπόσταση. Αὐτό μόνο δικαιώνει τήν ἐξέχουσα θέση του μέσα στή δημιουργία. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε γιά νά λατρεύει τό Θεό καί νά μετέχει στή θεία Του ἀγαθότητα καί μακαριότητα.

Ὡς εἰκόνα τοῦ Θεοῦ πού εἶναι, λαχταράει γιά τό Θεό καί τρέχει μέ πόθο νά ἀνυψωθεῖ πρός Αὐτόν. Μέ τήν προσευχή καί τήν ὑμνωδία εὐφραίνεται. Τό πνεῦμα του ἀγάλλεται καί ἡ καρδιά του σκιρτάει. Ὅσο περισσότερο προσεύχεται, τόσο ἡ ψυχή του ἀπογυμνώνεται ἀπό τίς κοσμικές ἐπιθυμίες καί γεμίζει ἀπό τά οὐράνια ἀγαθά. Καί ὅσο ἀποχωρίζεται τά γήινα καί τίς ἡδονές τοῦ βίου, τόσο περισσότερο ἀπολαμβάνει τήν οὐράνια εὐφροσύνη. Ἡ δοκιμή καί ἡ πείρα μᾶς ἐπιβεβαιώνουν τήν ἀλήθεια αὐτή.

Ὁ Θεός εὐαρεστεῖται στίς προσευχές ἐκεῖνες πού προσφέρονται μέ τόν πρέποντα τρόπο, δηλαδή μέ συναίσθηση τῆς ἀτέλειας καί τῆς ἀναξιότητός μας. Γιά νά ὑπάρξει ὅμως τέτοια συναίσθηση, ἀπαιτεῖται τέλεια ἀπάρνηση τοῦ κακοῦ μας ἑαυτοῦ καί ὑποταγή στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ· ἀπαιτεῖται ταπείνωνη καί ἀδιάλειπτη πνευματική ἐργασία.

Ὁ Κύριος παρουσιάστηκε ὅμοιος μέ ἐμᾶς...Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/07/blog-post_555.html

Γέροντα Παῦλος Νικηταράς. Νουθεσίες

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/07/7_25.html

Λόγος πνευματικοῦ...Γέρων Ἐφραίμ Ἀριζονίτης

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/08/blog-post.html

Τό κοσμικό φρόνημα-Τί εἶναι καί πῶς θά τό νικήσουμε, Α΄ Ἰωάννου, Κεφ. 2, στ. 15-16, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Τό κοσμικό φρόνημα-Τί εἶναι καί πῶς θά τό νικήσουμε, Α΄ Ἰωάννου, Κεφ. 2, στ. 15-16, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 21-8-2017 (Σύναξη)
Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης
http://www.HristosPanagia.gr

«Ἡ καθολικότητα τῆς Φιλοκαλίας - Ἡ πράξη καί ἡ θεωρία», Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Ἡ καθολικότητα τῆς Φιλοκαλίας - Ἡ πράξη καί ἡ θεωρία»

Ὁμιλία στίς 27-04-2013

Σήμερα, συνεχίζοντας τήν εἰσαγωγή σ’ αὐτό τό κορυφαῖο πνευματικό ἔργο τῆς Φιλοκαλίας, θά ποῦμε γιά τήν καθολικότητα τῆς Φιλοκαλίας. Θά ἐξηγήσουμε τί σημαίνει καθολικότητα. Ἡ λέξη καθολικότητα πηγάζει ἀπό τό «καθ' ὅλου», πού σημαίνει τό ὅλον, τό κατά καί ὅλον. Ὅταν λέμε στήν πίστη μας «Εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν», σημαίνει ὅτι ἡ πίστη μας στήν Ἐκκλησία ἀναφέρεται στό θεανθρώπινο αὐτό σῶμα πού λέγεται Ἐκκλησία, τό ὁποῖο ἔχει τήν καθ' ὅλου ἀλήθεια, τήν σύνολη ἀλήθεια, τήν μόνη ἀλήθεια ἀλλά καί τό πλήρωμα τῆς ἀλήθειας, τήν ὅλη ἀλήθεια. Δέν ὑπάρχουν δηλαδή ἄλλες ἀλήθειες πού, ὅπως λένε κάποιοι, δέν ὑπάρχουν στήν ὀρθοδοξία, στόν χριστιανισμό καί θά τίς βροῦμε λ.χ. στίς ἀνατολικές θρησκεῖες. Ἤ ὅπως λένε οἱ οἰκουμενιστές, ὅτι πρέπει νά πάρουμε ἀπό ὅλους γιά νά ἐμπλουτιστοῦμε. Αὐτό δέν εἶναι σωστό. Ἡ ὅλη ἀλήθεια εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ Χριστός, ὁ ὅλος Χριστός, ὑπάρχει μέσα στήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ὁπότε καί ἡ Ἐκκλησία μας εἶναι καθολική, ἔχει τό πλήρωμα, τό σύνολο τῆς ἀλήθειας. Αὐτή εἶναι ἡ ἔννοια τῆς καθολικότητας.

Βεβαίως μιά ἄλλη ἔννοια εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία ἔχει ὡς προορισμό νά ζυμώσει καί νά ἁπλωθεῖ καί νά κυριαρχήσει σ’ ὅλο τόν κόσμο, σ’ ὅλη τήν οἰκουμένη. Καί μ’ αὐτή τήν ἔννοια εἶναι καθολική.

- Γιατί, ὅμως, ὑπάρχει καθολικότητα καί στή Φιλοκαλία;

Ὄντως ὑπάρχει. Δηλαδή, ἡ Φιλοκαλία εἶναι ἕνα βιβλίο, τό ὁποῖο ἔχει μέσα τήν ἀλήθεια. Ἔχει τήν ἀλήθεια γιά τήν πίστη, τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως καί τήν ἀλήθεια γιά τήν ζωή. Εἶναι ἕνα βιβλίο δηλαδή πού, ἄν τό ἀκολουθήσουμε, τό μελετήσουμε καί τό ἐφαρμόσουμε, μᾶς ὁδηγεῖ στήν πληρότητα τῆς πίστεως καί στήν πληρότητα τῆς ζωῆς.

Ὁ Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης καί οἱ δεσμοί του μέ τήν Κέρκυρα

 Του Κωνσταντίνου Θύμη -Θεολόγου-Ιστορικού

Στις 12 Ιουλίου του 1994 έφυγε από την παρούσα ζωή μια μεγάλη πνευματική προσωπικότητα του 20ού αι., ο Γέρων και νυν Άγιος της Εκκλησίας μας Παΐσιος ο Αγιορείτης.

 Ο π. Παΐσιος, όπως τον γνωρίσαμε οι περισσότεροι, υπήρξε μία αγιοπνευματική προσωπικότητα που πρόσφερε αφειδώλευτα τη χάρη που είχε από τον Θεό σε δεκάδες τόπους και χιλιάδες ανθρώπους. Στις 13 Ιανουαρίου 2015 η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, λαμβάνοντας υπόψη την αναγνώριση και τις μαρτυρίες των ανθρώπων της Εκκλησίας, ομόφωνα συναρίθμησε στο αγιολόγιο της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον Μοναχό Παΐσιο τον Αγιορείτη. Η μνήμη του εορτάζεται στις 12 Ιουλίου.

Αξίζει, πιστεύουμε, ως ελάχιστη τιμή ενόψει της μνήμης του, στο παρόν άρθρο να αναφερθούν και να αναδειχθούν τρεις ιδιαίτεροι δεσμοί που είχε με τον τόπο μας.

 Α΄) Στις 16 Οκτωβρίου 1924 φθάνει στο νησί μας ακόμη ένα κύμα προσφύγων από τη Μικρά Ασία. Αυτή τη φορά ήταν από τα Φάρασα της Καππαδοκίας. Στην Κέρκυρα τους εγκατέστησαν προσωρινά στο Παλαιό Φρούριο. Μεταξύ αυτών η οικογένεια του Προδρόμου και της Ευλογίας Εζνεπίδη μαζί με τα παιδιά της. Τελευταίο παιδί τους, περίπου τεσσάρων μηνών, ήταν ο μικρός Αρσένιος, ο μετέπειτα π. Παΐσιος.

17 Ἰουλίου 1958. Ἕνα μεγάλο θαῦμα τῆς Ἁγίας Μαρίνας. Μᾶς τό ἀναφέρει ὁ μακαριστός Δημήτριος Παναγόπουλος

Όταν ό κ. Παναγόπουλος έπρόκειτο νά βγάλει τό φυλλάδιο Αγία Μαρίνα, μελέτησε τόν βίο της Αγίας. Έκ τής μελέτης αυτής, του ήρθαν λογισμοί ότι ή άγια Μαρίνα δέν ήτο 15 ετών, όπως γράφουν τά συναξάρια, αλλά μάλλον θα πρεπε νά ήταν. Σκέφτηκε όμως καλύτερα ήταν νά παρακάμψη αυτόν τόν σκόπελο, δηλαδή νά γράψη τμηματικώς τόν βίο, χωρίς ν’ άναφέρη ήλικία. Ενώ λοιπόν έπί ένα μήνα έσκέπτετο τό περί του πρακτέου, συνέβη τό εξής: Τήν εποχή εκείνη ό Παναγόπουλος εργαζόταν ως ταμίας στό ιπποδρόμιο. Κάθε Σάββατο πού πληρωνόταν, έρχονταν κάτι φτωχές γυναικούλες καί τούς έβαζε χρήματα μέσα σέ φάκελλο καί τούς τά έδινε. Μία άπό τις γυναίκες αυτές, όνόματι Δέσποινα ήμέρα μεσημέρι, ενώ έπλενε τά ρούχα της στό φτωχικό της, στό πλυσταριό, βλέπει νά έρχεται ένα κοριτσάκι μέ μπλέ ποδιά καί κοτσίδες καί νά τής λέγη:

«Καλή ήμέρα κυρία Δέσποινα, τί κάνεις;».

«Νά παιδί μου, παιδεύομαι εδώ μέ τό πλύσιμο.

Αλλά ποιανού παιδί είσαι εσύ; Δέν σέ γνωρίζω».

«Πώς, μέ γνωρίζεις», άπαντά ή μικρή «καί έρχεσαι τακτικά εις τό σπίτι μου, πού είναι έδώ κοντά».

 «Μά, παιδί μου, πρώτη φορά είναι πού σε βλέπω».

«Πώς, μέ ξέρεις, εγώ είμαι ή Μαρίνα. Μή φοβάσαι, ό Θεός θά σέ βοηθήση καί είμαι 15 ετών».

Μόλις είπε αυτό ή μικρή έξηφανίσθη. Όταν πήγε τό Σάββατο νά πάρη τά χρήματα από τόν Παναγόπουλο, τοϋ λέγει: «Κυρ-Δημητρό μου συνέβη αύτό καί αύτό», καί τού διηγήθη τι τής συνέβη. Τότε ό Παναγόπουλος τής είπε:

Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ἱερόθεος: Ἡ Ὄγδοη Η' Οἰκουμενική Σύνοδος

Σεβ. Μητροπολίτης Ναυπάκτου κ. Ιερόθεος

Κυριακή 20 Αὐγούστου

Ἡ Ὄγδοη (Η') Οἰκουμενική Σύνοδος

Ὁ 8ος αἰώνας μ.Χ., ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἦταν ἕνας δύσκολος αἰώνας ἀπό πλευρᾶς τῆς Πολιτείας καί τῆς Ἐκκλησίας, ἀφ’ ἑνός μέν γιατί ἀρχίζει νά ἀποχωρίζεται τό δυτικό τμῆμα τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀπό τό ἀνατολικό τμῆμα της, ἀφ’ ἑτέρου δέ γιατί φαίνεται καθαρά ἡ ἀλλοίωση τοῦ δυτικοῦ Χριστιανισμοῦ.

Αὐτό φάνηκε στήν Ὄγδοη (Η) Οἰκουμενική Σύνοδο, ἡ ὁποία συνῆλθε τό 879-880 μ.Χ. στήν Κωνσταντινούπολη ἐπί τοῦ Αὐτοκράτορος Βασιλείου τοῦ Μακεδόνος. Πρόεδρος τῆς Συνόδου ἦταν ὁ Μέγας Φώτιος καί ἦταν παρόντες καί οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ ὀρθοδόξου Πάπα τῆς Ρώμης Ἰωάννη τοῦ Η΄(ὀγδόου).

Ἡ Σύνοδος αὐτή εἶναι πολύ σημαντική, εἶναι ἡ τελευταία Σύνοδος μεταξύ Ὀρθοδόξου Ἀνατολικῆς Ἐκκλησίας καί Ὀρθοδόξου Δυτικῆς Ἐκκλησίας, δηλαδή μεταξύ Νέας Ρώμης καί Παλαιᾶς Ρώμης, γιατί μετά διαδοχικά ἀπομακρύνθηκαν οἱ δυτικοί Χριστιανοί ἀπό τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.

Ἁγίου Νεκταρίου Διδαχές μέρος δ΄ «Πειρασμοί»

Οἱ πειρασμοί παραχωροῦνται γιά νά φανερωθοῦν τά κρυμμένα πάθη, νά καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νά θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καί αὐτοί δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους.

Γι᾿ αὐτό ἄφησε μέ ἐμπιστοσύνη τόν ἑαυτό σου στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ζήτησε τή βοήθειά Του, ὥστε νά σέ δυναμώσει στόν ἀγώνα σου. Ἡ ἐλπίδα στό Θεό δέν ὁδηγεῖ ποτέ στήν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεός ξέρει τήν ἀντοχή τοῦ καθενός μας καί παραχωρεῖ τούς πειρασμούς κατά τό μέτρο τῶν δυνάμεών μας. Νά φροντίζουμε ὅμως κι ἐμεῖς νά εἴμαστε ἄγρυπνοι καί προσεκτικοί, γιά νά μή βάλουμε μόνοι μας τόν ἑαυτό μας σέ πειρασμό.

Ἐμπιστευθεῖτε στό Θεό τόν Ἀγαθό, τόν Ἰσχυρό, τόν Ζῶντα, καί Αὐτός θά σᾶς ὁδηγήσει στήν ἀνάπαυση. Μετά τίς δοκιμασίες ἀκολουθεῖ ἡ πνευματική χαρά. Ὁ Κύριος παρακολουθεῖ ὅσους ὑπομένουν τίς δοκιμασίες καί τίς θλίψεις γιά τή δική Του ἀγάπη. Μή λιποψυχεῖτε λοιπόν καί μή δειλιάζετε.

Ὄταν ὁ Χριστός περπατοῦσε στήν γῆ... Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/07/blog-post_377.html

Στοχαζόμενος συχνά γιά πολλά παρόμοια γεγονότα στή ζωή τῶν ἀνθρώπων, κατέληξα στό συμπέρασμα ὅτι ὅλοι μας.....

Στοχαζόμενος συχνά για πολλά παρόμοια γεγονότα στη ζωή των ανθρώπων, κατέληξα στο συμπέρασμα ότι όλοι μας οφείλουμε να συλλογιζόμαστε ότι το πρόσωπο εκείνο που συναντούμε πέρασε προηγουμένως από δοκιμασίες, καλές ή κακές, αλλά πάντως όχι όμοιες με τις δικές μας.

Βιαστεῖτε παιδάκια μου....

 http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/07/blog-post_818.html

«Τί σημαίνει ἡ λέξη Φιλοκαλία» Εἰσαγωγή, 2ο Μέρος, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀκοῦστε τήν ὁμιλία ἐδῶ:«Τί σημαίνει ἡ λέξη Φιλοκαλία»

Εἰσαγωγή, 2ο Μέρος

Ὁμιλία στίς 06-04-2013

Μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ, συνεχίζουμε τήν Εἰσαγωγή στή Φιλοκαλία. Θά ποῦμε καί θά σχολιάσουμε κάποια πράγματα πού ἔχει ὡς πρόλογο ὁ καθηγητής κ. Δημήτριος Τσελεγγίδης, τά ὁποῖα μᾶς βάζουν μέσα στό πνεῦμα τῆς Φιλοκαλίας καί στήν καινούρια αὐτή ἔκδοση πού σᾶς ἀνέφερα τήν προηγούμενη φορά.

Λέει, λοιπόν, ὁ καθηγητής μιλώντας γιά τό ζεῦγμα ἄσκηση καί θεωρία, πράξη καί θεωρία. Θά ἔχετε ἀκούσει ἴσως τήν ἔκφραση, τό Πατερικό λόγιο «Πρᾶξις θεωρίας ἐπίβασις», ὅτι ἡ πράξη εἶναι ὁ τρόπος γιά νά φτάσει κανείς στή θεωρία καί θεωρία εἶναι ἡ ἀνώτερη καί ὑψηλότερη βαθμίδα πνευματικῆς ἀνέλιξης πού μπορεῖ νά φτάσει ὁ ἄνθρωπος, θεωρία τοῦ Θεοῦ, νά θεωρεῖ τόν Θεό. Γιά νά φτάσει σ’ αὐτή, θά πρέπει νά περάσει ἀπό τήν πράξη τῆς ἀσκητικῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς καί νά καταλήξει τελικά στήν ἕνωση μέ τόν Τριαδικό Θεό. Καί ἕνωση μέ τόν Τριαδικό Θεό εἶναι ἡ θέωση, πού εἶναι ὁ σκοπός τοῦ ἀνθρώπου. Καί τί σημαίνει ἕνωση; Σημαίνει νά γίνουμε ἕνα πνεῦμα μέ τόν Τριαδικό Θεό χαρισματικά, ἑνούμενοι δηλαδή μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ. Δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος ἀπό μόνος του νά ἑνωθεῖ μέ τόν Θεό.Πρέπει ὁ Θεός νά ἑνωθεῖ μαζί του. Γι’ αὐτό λέμε ὅτι αὐτή ἡ ἕνωση εἶναι χαρισματική, δηλαδή δίνεται διά τῆς Θείας Χάρης, διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό Ὁποῖο στήν Ἁγία Γραφή ἀντιστοιχεῖ σέ δύο πράγματα: πρῶτον στό πρόσωπο Ἅγιο Πνεῦμα καί δεύτερον στή Θεία Χάρη, τήν θεοποιό Χάρη, ἡ ὁποία κάνει τόν ἄνθρωπο θεό. Σ’ αὐτή τήν Χάρη μετέχουν ὅσοι θέλουν, ὄχι ἀναγκαστικά ὅλοι. Αὐτοί πού θέλουν παίρνουν αὐτή τήν θεοποιό Χάρη διά τῆς Ἐκκλησίας καί αὐτοί θεώνονται, αὐτοί σώζονται. Ἀλλά γιά νά φτάσουμε σ’ αὐτή τήν κατάσταση, νά γίνουμε δεκτικοί τῆς Χάριτος, χρειάζεται νά περάσουμε ἀπό τήν πράξη καί ἀπό τήν θεωρία. Αὐτά τά δυό πράγματα λοιπόν, τήν ἀσκητική πράξη καί τήν φωτοειδή θεωρία τά ἀναλύει καί τά παρουσιάζει ἡ Φιλοκαλία.

'Eνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο http:// hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http:// hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 21-8-2017 ἕως 28-8-2017

Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Εὐλογεῖτε! 

Εἴθε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός μέ τίς πρεσβεῖες τῆς Θεοτόκου νά εὐλογεῖ τή ζωή μας.

Εἴθε καί ἐμεῖς νά λάμβάνουμε τήν εὐλογία Του ζώντας μέ ταπείνωση, ἀδιάλειπτη προσευχή καί ἀγάπη μέσα στήν μία καί μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία, τήν Ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μας.

ΥΠΕΡΑΓΙΑ ΘΕΟΤΟΚΕ ΣΩΣΟΝ ΗΜΑΣ

Λαμβάνετε αὐτό τό μήνυμα ὡς ἐνημέρωση ἀπό τό ἱστολόγιο 

http:// hristospanagia3.blogspot.gr, τήν ἱστοσελίδα http:// hristospanagia.gr καί τό νέο ἱστολόγιο http://agiapsychanalysi.blogspot.gr γιά τίς 21-8-2017 ἕως 28-8-2017

▼  2017 (2810)

• ▼  Αυγούστου (299)
• ▼  28 Αυγ (6)
• «Γέροντα, πές μου σέ παρακαλῶ, πιστεύεις ὅτι ὑπάρχ...
• Κριτικά σχόλια στό βιβλίο τοῦ κ. Γεωργίου Βυθούλκα...
• Ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας (Πρωτ. Γεώργιος Φλωρόφσκυ...
• Ἄς μήν ἐλπίζουμε στό πρόσκαιρο...Ἅγιος Νικόλαος Ἀχ...
• ΣΤΑΡΕΤΣ ΗΛΙΑΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ. Ἕνας ἄνθρωπος πού στερεῖ...
• Μήπως ζοῦμε τέτοιες ἡμέρες;

Μιά μέρα, ἕνας προσκυνητής βρέθηκε στό Ἅγιο Ὄρος καί ρώτησε πολλούς ἡγουμένους: ΓΕΡΩΝ ΣΩΦΡΟΝΙΟΣ.

Μια μέρα, ένας προσκυνητής βρέθηκε στο Άγιο Όρος και  ρώτησε πολλούς  ηγουμένους: Τι είναι πιο σημαντικό στη ζωή μας; Κάθε φορά του  απαντούσαν, θεία αγάπη: να αγαπάμε τον Θεό και τον πλησίον μας. Είπε: Μου αρέσει κάθε προσευχή αλλά δεν έχω αγάπη ούτε για Θεό ούτε για τους άλλους.. Τι να κάνω; Στη συνέχεια, για τον εαυτό του, αποφάσισε: Ζω έτσι σαν να  έχω αυτή την αγάπη. Τριάντα χρόνια αργότερα, το Άγιο Πνεύμα έδωσε το δώρο της αγάπης.

«Γέροντα, πές μου σέ παρακαλῶ, πιστεύεις ὅτι ὑπάρχει Θεός;»

 

Ένας νέος πήγε σ' έναν σοφό γέροντα και τον παρακάλεσε θερμά:

-Με απασχολεί το ερώτημα: Υπάρχει Θεός; Ειπέ μου, σε παρακαλώ! Εσύ το πιστεύεις ότι υπάρχει Θεός;

-Και βέβαια το πιστεύω, του απάντησε ο γέροντας.

Και ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, το πιστεύεις κι αυτό;

-Και βέβαια, το πιστεύω.

-Και τον Θεό ποιος τον έφτιαξε;

-Εσύ, του απάντησε σοβαρά και ξερά ο γέροντας.

Ο νεαρός σοκαρίστηκε με την απάντηση του γέροντα.

Τον ρώτησε και πάλι λοιπόν:

-Γέροντα, εγώ σε ρωτάω σοβαρά, του είπε. Κι εσύ μου λες πως εγώ έφτιαξα το Θεό.

Κριτικά σχόλια στό βιβλίο τοῦ κ. Γεωργίου Βυθούλκα: «Mαρτυρία γιά τήν Ὁμοιοπαθητική Ἰατρική καί τή σχέση της μέ τήν Ὀρθοδοξία» (Κωνσταντῖνος Γ. Καρακατσάνης, τ. Καθηγ. Πυρηνικῆς Ἰατρικῆς τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς τοῦ Α.Π.Θ.)

  Γενικά σχόλια

Στό προσφάτως ἐκδοθέν βιβλίο του μέ τίτλο «Mαρτυρία γιά τήν Ὁμοιοπαθητική Ἰατρική καί τή σχέση της μέ τήν Ὀρθοδοξία» ὁ κ. Γεώργιος Βυθούλκας (ΓΒ, στό ἑξῆς) ἰσχυρίζεται ὅτι:

1. A. «Ἡ Ὁμοιοπαθητική  εἶναι μία καθαρά Ἰατρική ἐπιστήμη» (σελ.1) .

Ὅπως, ὅμως, ἀποδεικνύεται στή συνέχεια, οἱ βασικές ἀρχές ἐπί τῶν ὁποίων στηρίζεται ἡ Ὁμοιοπαθητική (ΟΠ, στό ἑξῆς) ἀντιβαίνουν σέ βασικές ἀρχές καί νόμους τῆς ἐπιστήμης -ἰδιαίτερα τῆς Φυσικῆς καί τῆς Χημείας-, ὅπως ἀποδεικνύεται καί ἀπό τά ἀκόλουθα παραδείγματα:

1. Τά πλεῖστα ὁμοιοπαθητικά φάρμακα (οπφ, στό ἑξῆς) στίς ἀραιώσεις στίς ὁποῖες συνήθως δίνονται δέν περιέχουν οὔτε ἕνα μόριο τῆς οὐσίας (ἰατρικῆς ὕλης), ἡ ὁποία ὑπῆρχε στό ἀρχικό («μητρικό») διάλυμα ἤ ἐναιώρημα. Ἑπομένως, ἐφόσον τό χορηγούμενο «οπφ» περιέχει μόνον τό διαλυτικό μέσον καί καθόλου ἀρχική οὐσία, δέν εἶναι δυνατόν νά ἔχη αὐτό ὁποιαδήποτε χημική δράση οὔτε ὁποιαδήποτε θεραπευτική ἰδιότητα. Παρά ταῦτα, παρά πᾶσαν ἔννοιαν ἐπιστημονικῆς λογικῆς καί ἐμπειρίας, οἱ ὁμοιοπαθητικοί ἰσχυρίζονται ὅτι τά «οπφ» ἔχουν θεραπευτικά ἀποτελέσματα καί μάλιστα τόσον ἐμφανέστερα ὅσον μεγαλύτερη εἶναι ἡ ἀραίωση!
2. Ἰσχυρίζονται οἱ ὁμοιοπαθητικοί ὅτι μέ τή «δυναμοποίηση» (ἀραίωση καί κρούση τοῦ διαλύματος -τό ὁποῖο συνήθως δέν περιέχει οὔτε ἕνα μόριο τῆς προστεθείσης οὐσίας (ἰατρικῆς ὕλης)- ἐπί σκληρῆς ἐλαστικῆς ἐπιφάνειας ἤ μέ τή διαδοχική τριβή τῶν μή διαλυομένων οὐσιῶν)«ἐκπνευματίζεται» ἡ ὕλη καί ἀναδεικνύεται ἡ «πνευματοειδής» φύση (πεμπτουσία) τοῦ φαρμάκου.

Ἡ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας (Πρωτ. Γεώργιος Φλωρόφσκυ)

Ἡ καθολική φύσις τῆς Ἐκκλησίας φαίνεται ζωηρότερον εἰς τό γεγονός ὅτι ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας ἀνήκει εἰς ὄλας τάς ἱστορικάς ἐποχάς. Εἰς τήν ὕπαρξιν καί την ζωήν τῆς Ἐκκλησίας ὁ χρόνος μυστηριωδῶς κατανικᾶται καί τιθασσεύεται. Κατά κάποιον τρόπον ὁ χρόνος παραμένει ἀκίνητος. Ἀκίνητος ὄχι μόνον λόγῳ τῆς δυνάμεως τῆς ἱστορικῆς μνήμης ἤ τῆς φαντασίας, πού ἠμποροῦν «νά πετοῦν ὑπεράνω τοῦ διπλοῦ φράγματος τοῦ χρόνου καί τοῦ χώρου». Εἶναι ἀκίνητος λόγῳ τῆς δυνάμεως τῆς χάριτος, πού συγκεντρώνει εἰς καθολικήν ἑνότητα ζωῆς, ὅσα εἶχον διαχωρισθῆ ἀπό τοίχους πού ὑψώθησαν μέ τήν ροήν τοῦ χρόνου. Ἡ ἑνότης εἰς τό Πνεῦμα περιβάλλει, κατά τρόπον μυστηριώδη καί κατανικώντα τόν χρόνον, τούς πιστούς πάσης γενεᾶς. Αὐτή ἡ κατανικώσα τόν χρόνον ἑνότης ἐκδηλοῦται καί ἀποκαλύπτεται εἰς τήν ἐμπειρίαν τῆς Ἐκκλησίας, κυρίως δέ εἰς την ἐμπειρίαν τῆς Εὐχαριστίας. Ἡ Ἐκκλησία ἀποτελεῖ ζῶσαν εἰκόνα τῆς αἰωνιότητος ἐντός τοῦ χρόνου. Ἡ ἐμπειρία καί ἡ ζωή τῆς Ἐκκλησίας δέν διακόπτονται, οὔτε διασπῶνται ἀπό τόν χρόνον. Αὐτό δέ ὄχι μόνον λόγῳ τῆς συνεχείας εἰς τήν ὑπερπροσωπικήν διάχυσιν τῆς χάριτος, ἀλλ’ ἐπίσης λόγῳ τοῦ καθολικοῦ ἐναγκαλισμοῦ ὅλων αὐτῶν πού ὑπῆρξαν εἰς τήν μυστηριώδη πληρότητα τοῦ παρόντος. Ἡ ἱστορία, λοιπόν, τῆς Ἐκκλησίας μᾶς προσφέρει ὄχι μόνον διαδοχικάς ἀλλαγάς, ἀλλ’ ἐπίσης και ταυτότητα. Κατ’ αὐτήν τήν ἔννοιαν ἡ κοινωνία μετά τῶν ἁγίων ἀποτελεῖ «communios anctorum». Ἡ Ἐκκλησία γνωρίζει ὅτι εἶναι ἑνότης πού ἀφορά εἰς ὅλον τον χρόνον καί μέ τήν ἰδιότητά της αὐτήν οἰκοδομεῖ τήν ζωήν της. Ἑπομένως, ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖ το παρελθόν ὄχι ὡς κάτι τό ἀνύπαρκτον, ἀλλ’ ὡς κάτι πού συνετελέσθη καί ὑπάρχει εἰς τήν καθολικήν πληρότητα τοῦ ἑνός Σώματος τοῦ Χριστοῦ.

Ἄς μήν ἐλπίζουμε στό πρόσκαιρο...Ἅγιος Νικόλαος Ἀχρίδος

 

ttp://apantaortodoxias.blogspot.gr/2017/07/blog-post_981.html

ΣΤΑΡΕΤΣ ΗΛΙΑΣ ΤΗΣ ΟΠΤΙΝΑ. Ἕνας ἄνθρωπος πού στερεῖται ταπεινοφροσύνης, εἶναι στό ἔλεος τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων................

Ένας άνθρωπος που στερείται ταπεινοφροσύνης, είναι στο έλεος των σκοτεινών δυνάμεων.

Ανά πάσα στιγμή, ο Σατανάς διαταράσσει το μυαλό του, διαστρεβλώνοντας τα λόγια και τις πράξεις του.

Μήπως ζοῦμε τέτοιες ἡμέρες;

 Είπε ο αββάς Αντώνιος:

«Έρχεται καιρός που οι άνθρωποι θα παραλογίζονται. Και αν δουν κάποιον να μη παραλογίζεται, θα ξεσηκωθούν εναντίον του, λέγοντας: "Εσύ είσαι παράλογος". Και αυτό θα συμβεί, γιατί δεν θα είναι όμοιός τους».

https://paraklisi.blogspot.gr/2017/07/blog-post_137.html

Ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁ σκοπός τῆς Ἐκκλησίας, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης
Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 19-8-2017
Σύναξη στήν Καλή Πέλλης στόν Ἱ.Ν. Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ 
http://HristosPanagia3.blogspot.gr

Ψυχωφελή κεφάλαια (Ὅσιος Θεόδωρος Ἐδέσσης)

  Όπως το καλό έργο που γίνεται χωρίς ορθή πίστη είναι τελείως νεκρό και δεν έχει καμιά ενέργεια, έτσι και πίστη μόνη χωρίς ενάρετα έργα δεν μας απαλλάσσει από το αιώνιο πυρ· γιατί ο Κύριος είπε: «Όποιος με αγαπά, θα τηρήσει τις εντολές μου» (Ιω. 14:15). Αν λοιπόν αγαπούμε τον Κύριο και πιστεύουμε σ’ Αυτόν, ας εργαζόμαστε τις εντολές Του για να επιτύχουμε την αιώνια ζωή. Αν όμως παραβλέπουμε την τήρηση των προσταγμάτων Του, στα οποία πειθαρχεί όλη η κτίση, πώς θα καλέσουμε τους εαυτούς μας πιστούς, που έχουμε τιμηθεί παραπάνω απ’ όλη την κτίση, και μόνο εμείς απ’ όλα τα κτίσματα δείχνουμε τους εαυτούς μας ανυπάκουους στα προστάγματα του Δημιουργού και αχάριστους προς τον Ευεργέτη;

Όταν τηρούμε τις εντολές του Χριστού, δεν προσφέρουμε τίποτε σ’ Εκείνον, γιατί δεν έχει από τίποτε ανάγκη και είναι δωρεοδότης όλων των αγαθών. Αλλά τους εαυτούς μας ευεργετούμε με το να προξενούμε σ’ εμάς την αιώνια ζωή και την απόλαυση των ανέκφραστων αγαθών.

Οι πατέρες ονομάζουν την προσευχή όπλο πνευματικό, και δεν είναι δυνατό χωρίς αυτό να βγει κανείς στον πόλεμο· αλλιώς θα συρθεί αιχμάλωτος στη χώρα των εχθρών. Καθαρή προσευχή δεν μπορεί να αποκτήσει κανείς, αν δενεπιμένει καρτερικά κοντά στο Θεό με ειλικρινή και άκακη καρδιά. Γιατί Αυτός είναι που δίνει την προσευχή στον προσευχόμενο (Α’ Βασ. 2:9) και διδάσκει τον άνθρωπο γνώση (Ψαλμ. 93:10).

Ἱερός τόπος τό δωμάτιο ὅπου ἐκοιμήθη ὁ Ἅγιος Νεκτάριος

 Πλήθος ασθενών, συγγενών τους αλλά και το προσωπικό του Αρεταίειου νοσοκομείου καθημερινά προσεύχεται στο κρεβάτι του θαυματουργού Αγίου.

Της Σοφίας Χρήστου

Σε τόπο προσκυνήματος έχει μετατραπεί θάλαμος του δευτέρου ορόφου στο Αρεταίειο νoσοκομείο, το πρώτο πανεπιστημιακό νοσοκομείο της χώρας, επί της Βασ. Σοφίας στην Αθήνα, καθώς εκεί βρίσκεται το δωμάτιο στο οποίο νοσηλεύτηκε για περίπου δύο μήνες και τελικά εκοιμήθη μια μεγάλη μορφή της Ορθοδοξίας, ο Άγιος Νεκτάριος, στις 8 Νοεμβρίου του 1920.

 

Αν και αρχικά το κρεβάτι όπου εκοιμήθη ο Άγιος Νεκτάριος (κατά κόσμον Αναστάσιος Κεφαλάς) βρισκόταν εγκαταλελειμμένο σε μια αποθήκη του νοσοκομείου και υπήρχε ένα σύγχρονο στη θέση του, μόλις πριν από έξι χρόνια, το 2008, εντοπίστηκε και μεταφέρθηκε στην αρχική του θέση.

 

Στην είσοδο του δωματίου, στον θάλαμο νούμερο 2 (ήταν θάλαμος γ’ θέσης: απορίας), υπάρχει το προσκυνητάρι με τα τάματα των πιστών, ενώ όταν εισέρχεσαι στο εσωτερικό του αισθάνεσαι δέος και συγκίνηση από την ιερότητα που αναβλύζει στον χώρο. Εκεί βρίσκονται εικόνες αγίων, λουλούδια και, φυσικά, η κλίνη στην οποία εκοιμήθη ο θαυματουργός Άγιος, τάματα γύρω και πλάι από αυτήν και ένα καντήλι στην πάνσετη εικόνα του, που καίει διαρκώς.

 

Ἅγιος Ἰωάννης Μαξίμοβιτς, ὁ πατέρας ὅλων τῶν ὀρφανῶν, τῶν θλιμμένων, τῶν ἀδυνάτων, τῶν φτωχῶν τῶν ἀδικημένων

 ''Μου είπε πως από εδώ και πέρα αυτός θα είναι πατέρας για εμένα. Η αγκαλιά του γέμισε την ψύχη μου γαλήνη και η μυρωδιά του έκανε το όνειρο πραγματικό.''

Πριν από 6 χρόνια όταν ήμουν 15 χρονών και όντας ορφανή από πατέρα, οι προσευχές μου κάθε βράδυ έκρυβαν παράπονο γιατί ο θεός μου πήρε πολύ νωρίς τον πατέρα μου και παρότι τον παρακάλαγα να τον δω έστω και στα όνειρα μου, οι επιθυμία αυτή δεν εκπληρωνόταν.

H απάντηση του Θεού στα παράπονα μου δεν άργησε να έρθει. Η απάντηση ήρθε μέσα από ένα όνειρο. Είδα στον ύπνο μου ότι βρισκόμουν σε μία παράξενη εκκλησία και περίμενα σε μία προσκυνηματική ουρά.Μπροστά μου υπήρχαν παιδιά διάφορων εθνικοτήτων. Καθώς περίμενα στο τέλος αυτής της προσκυνηματικής ουράς κάποιοι άνθρωποι από τον γυναικωνίτη υπέδειξαν να πάω μπροστά και στην εντολή αυτών των ανθρώπων τα παιδιά υπάκουσαν και έκαναν στην άκρη για να περάσω εγώ. Βρέθηκα μπροστά από την εικόνα που απεικόνιζε έναν Άγιο που δεν τον είχα ξαναδεί.

 Ήταν παππούλης και είχε γκρίζα γένια. Καθώς την κοίταζα, ο παππούλης αυτός σαν φάσμα βγήκε από την εικόνα και μου είπε να πάω δεξιά.Όταν γύρισα προς την μεριά που μου υπέδειξε υπήρχε μία λάρνακα από την οποία βγήκε ο ίδιος παππούλης που είχα δει πριν στην εικόνα. Όχι όμως σαν το φάσμα της εικόνας με χρώματα που χρησιμοποιεί ο αγιογράφος αλλά με σάρκα και οστά. Τον πλησίασα και καθίσαμε και οι δύο πάνω στην λάρνακα. Δεν με φόβιζε, είχα την αίσθηση ότι καθόμουν με κάποιον δικό μου σε ένα παγκάκι και όχι με έναν άγιο πάνω σε μία λάρνακα. Με κοίταζε στα μάτια με αγάπη και τρυφερότητα.