Πολλές φορές πᾶμε στόν πνευματικό μας τά λέμε τά ἁμαρτήματα, ἀλλά μέ τό πού θά βγοῦμε ἔξω πάλι τά ξανακάνουμε. Γιατί;

❈ Πολλές φορές πᾶμε στόν πνευματικό μας τά λέμε τά ἁμαρτήματα, ἀλλά μέ τό πού θά βγοῦμε ἔξω πάλι τά ξανακάνουμε. Γιατί; Γιατί δέν ὑπάρχει ἀδιάλειπτη προσευχή, δέν ὑπάρχει ἡ προσήλωση τοῦ νοῦ στόν Θεό, ἡ ὁποία θά σέ φυλάξει γιά νά μήν ξαναμαρτήσεις. Ναί μέν, τά εἶπες, Ὡραῖα! Καθαρίστηκες, βεβαίως. Ἀλλά ἀμέσως μετά, ἄν δέν προσέξεις, ξαναλερώνεσαι. Πῶς; Μέ τόν νοῦ σου, μέ τήν σκέψη σου, μέ τό ἄτακτο βλέμμα σου, μέ τήν ἄτακτη ἀκοή σου καί γλῶσσα σου.

Πῶς θά γίνει νά μή ξαναμαρτήσεις; Θά πρέπει συνεχῶς ὁ νοῦς σου νά εἶναι στόν Χριστό, γιατί ἀπό κεῖ ξεκινάει κάθε ἁμαρτία ἀπό τόν νοῦ. Ὁ Διάβολος τόν νοῦ μᾶς παραπλανάει μέ φαντασίες, μέ ψεύτικες εἰκόνες καί μᾶς βάζει ν’ ἁμαρτήσουμε.

~Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 3 – 2 – 2013)