Τούς πειρασμούς τούς κάνει πάντοτε ὁ Διάβολος στόν ἄνθρωπο, ἀλλά κατεξοχήν εἰς τήν πτέρνα τῆς ζωῆς μας, στό τέλος τῆς ζωῆς μας

❈ Ὅταν ὁ ἄνθρωπος φτάνει στό τέλος τῆς ζωῆς του, τότε δέχεται τίς φοβερότερες δαιμονικές ἐπιθέσεις. Καί μάλιστα ὁ Ἅγιος Νικόδημος τίς κατονομάζει. Οἱ κυριότερες εἶναι τέσσερις: α) εἶναι ὁ λογισμός τῆς ἀπιστίας. Προσπαθεῖ νά μᾶς κλονίσει ὡς πρός τήν πίστη β) εἶναι μετά ὁ λογισμός τῆς ἀπογνώσεως, ὅτι δέν ὑπάρχει πιά σωτηρία γιά μᾶς, μέ τόσες ἁμαρτίες καί μεγάλες πού ἔχουμε κάνει γ) εἶναι ὁ λογισμός τῆς κενοδοξίας, ὅτι πλέον ἐμεῖς ἔχουμε κάνει σπουδαῖα καί ἅγια πράγματα.. εἴμαστε ἅγιοι καί δικαιούμαστε τή σωτηρία μας. Μᾶς βάζει δηλαδή τόν λογισμό αὐτό, γιά νά πέσουμε σέ καύχηση καί νά χάσουμε τόν μισθό μας καί νά χωριστοῦμε ἀπό τόν Θεό καί δ) μᾶς βάζει καί πειρασμούς μέσω φαντασμάτων, φαντασιῶν, μεταμορφώνεται καί σέ ἄγγελο φωτός καί αὐτούς τούς λογισμούς καί τούς πειρασμούς τούς κάνει πάντοτε ὁ Διάβολος βέβαια στόν ἄνθρωπο, ἀλλά κατεξοχήν εἰς τήν πτέρνα τῆς ζωῆς μας, στό τέλος τῆς ζωῆς μας δηλαδή.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 14 – 1 – 2018)