Ἀκλόνητος καὶ ἀποφασιστικὸς ὁ νέος Πατριάρχης Βουλγαρίας.

Παγερά ἡ συνάντησις Πατριαρχῶν Κων/λεως καί Βουλγαρίας κατά τήν ἐνθρόνισιν…

Ἀναμένεται ἀνατροπὴ εἰς τὴν ἐπιβληθεῖσαν ὑπὸ τοῦ Φαναρίου ἐκκλησιαστικὴν «Pax Americana»

ΑΚΛΟΝΗΤΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΣ Ο ΝΕΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ

Ὁ Πατριάρχης Βουλγαρίας ἔχει ἑλληνικὰς ρίζας.

Ὁ Κων/λεως ἠρνήθη μετὰ τὴν ἐκλογὴν τοῦ νέου Πατριάρχου νὰ παραστῆ εἰς τὸ ἐπίσημον δεῖπνον, ἀλλὰ καὶ νὰ συλλειτουργήση μαζί του τὴν ἑπομένην.

Κατὰ τὴν πρώτην Θ. Λειτουργίαν δὲν ἐμνημόνευσε τὸν ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιον!

Γράφει ὁ κ. Δημήτριος Λαμπρόπουλος, θεολόγος

Ὁ νέος Πατριάρχης Βουλγαρίας, πρέπει νὰ σημειωθῆ, ἔχει ἐπώνυμον ἑλληνικόν, κατὰ κόσμον Ἀθανάσιος Τριανταφύλλου Νικόλωφ καὶ ἐγεννήθη εἰς τὰ ἑλληνοβουλγαρικὰ σύνορα. Τὸν ἐχειροτόνησεν ὁ Δανιὴλ Νευροκοπίου, ὁ ὁποῖος ἐσπού­δασεν εἰς τὴν Θεολογικὴν Σχο­λὴν Ἀθηνῶν καὶ συνεδεόταν μὲ τὸν μακαριστόν π. Ἐπιφάνιον Θεοδωρόπουλον.

Μετὰ τὰς βουλγαρικὰς πατριαρχικὰς ἐκλογὰς ἡ πλάστιγξ πλέον κλείνει κατὰ τοῦ Οὐκρανικοῦ. Ἤδη ὁ κοιμηθεὶς Πατριάρχης Βουλγαρίας Νεόφυτος εἶχε κρατήσει λίαν ἐφεκτικὴν στάσιν τόσον διὰ τὸ Οὐκρανικόν, ὅσον καὶ διὰ τὸ Σκοπιανόν, ἀλλὰ ἡ Ἐκκλησία ἐδέχετο πιέσεις, πολιτικὰς καὶ ἐκκλησιαστικάς.

Αἱ ἐκκλησιαστικαὶ κατέστησαν ἰδιαιτέρως ἐμφανεῖς, ὅταν ἐκκλήθη ὁ Πατριάρχης Κων/λεως νὰ προστῆ τῆς ἐξοδίου ἀκολουθίας: ἐφρόντισε νὰ ἔχη δίπλα του εἰς περίοπτον θέσιν τὸν ψευδοκιέβου Ἐπιφάνιον. Δὲν ἦτο ἁπλῶς ζήτημα σημειολογίας αὐτὴ ἡ παρουσία τῶν δύο ὁμοῦ, ἀλλὰ οὐσιαστικὴ ἀπόπειρα ἀναμείξεως εἰς τὰ ἐσωτερικὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος δὲν ἤθελεν ἁπλῶς νὰ δώση ἕνα μήνυμα πρὸς τοὺς Ἱεράρχας τῆς γείτονος, οἱ ὁποῖοι εὑρίσκονται ἤδη εἰς διεργασίας διαδοχῆς καὶ ἑπομένως εἰς εὐάλωτον θέσιν, καθὼς ὡς γνωστὸν αἱ πλέον συμφέρουσαι συναλλαγαὶ συμβαίνουν εἰς περιόδους κρίσεως ἢ εἰς μεταβατικὰς περιόδους, ὅπως εἶναι καὶ ἡ περίπτωσις ἀλλαγῆς Προκαθημένου. Ὁ Πατριάρχης Κων/λεως ἐπεδίωκεν ὁ ψευδοκιέβου νὰ ἔλθη εἰς ἐπικοινωνίαν καὶ γνωριμίαν μὲ τοὺς ἐκεῖ Ἱεράρχας, νὰ ὑποχρεωθοῦν νὰ τὸν ὑποδεχθοῦν ὡς ἐκκλησιαστικὴν κεφαλὴν τῆς Οὐκρανίας, νὰ τοῦ προτείνουν ἔπειτα αὐτόνομον ἐπίσκεψιν, νὰ καταστοῦν πλέον φιλικοὶ μαζί του, νὰ ἀνοίξουν διαύλους καὶ μὲ ἄλλους ψευδεπισκόπους τῆς Οὐκρανίας μὲ ἀπώτερον στόχον (ἂν ὄχι βραχυπρόθεσμον ἔστω μεσοπρόθεσμον) νὰ γίνη ἀποδεκτὸς μὲ κάποιον τρόπον. Ἔστω καὶ δύο τρεῖς Βούλγαροι Ἐπίσκοποι νὰ ἤρχοντο εἰς ἐπαφήν, αὐτὸ θὰ ἦτο ἀρκετόν, διὰ νὰ εἰσαχθῆ ὁ «πειρασμὸς» ἐντὸς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας διὰ τὰ ἑπόμενα βήματα.

Ἡ Ἐκκλησία τῆς Βουλγαρίας ὑφίσταται βεβαίως καὶ πολιτικὰς πιέσεις. Ἡ Βουλγαρία συμπληρώνει ἐφέτος 20 ἔτη ἀπὸ τὴν εἴσοδόν της εἰς τὸ ΝΑΤΟ, καθὼς κατέστη μέλος τὸ 2004. Ἡ τότε εἴσοδός της εἰς τὸ ΝΑΤΟ ὑπῆρξε τὸ «εἰσιτήριον» καὶ προεσήμανε τὴν εἴσοδόν της εἰς τὴν Εὐρωπαϊκὴν Ἕνωσιν τρία ἔτη μετέπειτα, τὸ 2007. Αἱ δυνάμεις τῆς Δύσεως ἀγωνίζονται νὰ ἐπιτύχουν αὐτὸ τὸ ὁποῖον συνέβη καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα, δηλ. ἔπειτα ἀπὸ 40 ἔτη εἰς τὴν Ε.Ε. εἶναι πλέον πλήρως ὑποταγμένη καὶ δέσμια τῶν ξένων κέντρων. Εὐτυχῶς διὰ τὴν Βουλγαρίαν τὰ 20 ἔτη δὲν εἶναι ἀρκετά, ὅμως ὁδεύει πρὸς τὴν τρίτην δεκαετίαν, ἡ ὁποία θὰ εἶναι καταλυτικὴ καὶ ἀκριβῶς εἰς αὐτὸ τὸ σημεῖον θὰ διαδραματίσουν κομβικὸν ρόλον οἱ χειρισμοὶ τῆς τοπικῆς της Ἐκκλησίας.

Τὸ πρόβλημα δὲν εἶναι μόνον ἡ Δύσις, ἀλλὰ καὶ ἡ ἐσωτερικὴ κατάστασις εἰς τὴν χώραν. Ὁ λαὸς παρὰ τὰς παραδοσιακὰς ἀξίας, ὑποφέρει ἀπὸ τὸ μετακομμουνιστικὸν σύνδρομον. Διὰ νὰ τὸ κατανοήση αὐτὸ κανεὶς ὀφείλει νὰ ἐξετάση τὸ παράδειγμα τῆς ὁμόρου Ρουμανίας. Ἡ Ρουμανία εἰς τὰς σχέσεις της μὲ τὸ ΝΑΤΟ καὶ τὴν Ε.Ε. εἶχεν ἀκριβῶς τὴν ἰδίαν πορείαν. Ἂν ἐνδελεχῶς ἀναλύσει κανεὶς τὴν σημερινὴν ζωὴν τῶν Ρουμάνων θὰ διαπιστώση ὅτι ἔχουν στραφῆ μὲ ἀφοσίωσιν, ἡ ὁποία προκαλεῖ θαυμασμὸν ἀλλὰ καὶ ἀγωνίαν, πρὸς τὰς εὐρωπαϊκὰς σπουδάς. Μὲ πάθος ἀλληθωρίζει πρὸς δυσμᾶς. Ρουμανία καὶ Βουλγαρία μετὰ τὴν κατάρρευσιν τῶν κομμουνιστικῶν καθεστώτων εὗρον ὡς νέον πόλον ἐξαρτήσεως τὴν Δύσιν. Δὲν εἶναι ἁπλῶς καὶ μόνον οἰκονομικὸν τὸ ζήτημα, ἀλλὰ κυρίως πνευματικόν, ὡς ἀνάγκη ἐνσωματώσεως εἰς τὴν οἰκουμένην ἐγκαταλείποντες τὸ ζοφερὸν παρελθὸν τοῦ ἀπομονωτισμοῦ.

Τὸ γεγονὸς ὅτι αὐτὸ συμβαίνει μὲ ταχυτέρους ρυθμοὺς εἰς τὴν Ρουμανίαν ἀπ’ ὅ,τι εἰς τὴν Βουλγαρίαν ὀφείλεται εἰς τὸ ὅτι: α) ἡ πρώτη εἶχε πάντοτε πολλοὺς παπικούς, ὁπότε ὁ οἰκουμενισμὸς συνέδραμε καίρια, β) ἡ Ρουμανία ἔχει τριπλάσιον πληθυσμὸν ἀπὸ τὴν Βουλγαρίαν, ὅπερ σημαίνει ἀφ’ ἑνὸς περισσοτέρας ἐπαφὰς μὲ τὸ ἐξωτερικὸν καὶ ἀφ’ ἑτέρου μικροτέραν κοινωνικὴν συνοχὴν ἐν συγκρίσει πρὸς ἕνα βουλγαρικὸν λαὸν 6.000.000 (πρβλ. τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων εἰς μεγαλούπολιν ἐν σχέσει πρὸς τὴν κοινότητα ἑνὸς οἰκισμοῦ) καὶ γ) ὁ Πατριάρχης Ρουμανίας Δανιὴλ ἔχει σπουδάσει εἰς παπικὰς καὶ προτεσταντικὰς σχολάς, γεγονὸς τὸ ὁποῖον ἐπηρεάζει τὰ μάλα τὴν ὀρθόδοξον αὐτοσυνειδησίαν, ὡς ἔλεγαν νεώτεροι Ἅγιοι (Ἅγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης, Ὅσιος Γέρων Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος κ.ἄ.), ἀλλὰ ἐπίσης ἀνερρήθη εἰς τὸν πατριαρχικὸν θρόνον τὸ 2007, ἔτος εἰσδοχῆς τῆς Ρουμανίας εἰς τὴν Ε.Ε., καὶ ὡς νέος Προκαθήμενος ἦτο περισσότερον ἐπιρρεπὴς εἰς τὸ νὰ ἀκολουθήση τὴν πολιτικὴν ἡγεσίαν τῆς χώρας του.

Ἡ ἐκλογὴ τοῦ Βιδινίου

Ὁ ἴδιος κίνδυνος ὑπῆρχε μέχρι πρότινος καὶ διὰ τὴν Βουλγαρίαν καθὼς ἦτο ἄγνωστον ποῖος τελικῶς θὰ προκριθῆ διὰ Πατριάρχης. Μὲ τὴν ἀνακοίνωσιν τῆς καταρτίσεως τοῦ τριπροσώπου πρὸ ἡμερῶν ἤρχισε νὰ πνέη ἀέρας αἰσιοδοξίας. Οἱ ὑποψήφιοι ἦταν (orthodoxostypos.gr, 22.06.2024):

«Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βράτσας Γρηγόριος, 53 ἐτῶν, ὁ ὁποῖος ἔλαβε 11 ψήφους στὸν 1ο γύρο. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βιντὶν (Βιδινίου) Δανιὴλ , 52 ἐτῶν, ὁ ὁποῖος ἔλαβε 9 ψήφους στὸν 2ο γύρο. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Λόβετς Γαβριήλ, 73 ἐτῶν, ὁ ὁποῖ­ος ἔλαβε 9 ψήφους στὸν 2ο γύρο»

Οἱ Βιδινίου καὶ Λόβετς εἶχαν ἐκφράσει παραδοσιακὰς ἀπόψεις, καθὼς π.χ. εἶχον συντάξει ἀπὸ κοινοῦ τὴν Δήλωσιν τῆς 9ης Ὀκτωβρίου 2018 ἀντιτιθέμενοι ἐμφανῶς κατὰ τοῦ Οὐκρανικοῦ, ἐνῶ ὁ Βράτσας δὲν ἀνήκει εἰς αὐτὴν τὴν γραμμήν. Εἶναι χαρακτηριστικὸν ὅτι ὁ Βράτσας ἦτο πλησίον τοῦ μακαριστοῦ Πατριάρχου Νεοφύτου, ὁ ὁποῖος εἶχεν ἀποστασιοποιηθῆ ἀπὸ τὴν Δήλωσιν αὐτὴν καὶ μάλιστα συνοδικῶς. Ὁ Βράτσας ἐφαίνετο πλέον -ἔπειτα καὶ ἀπὸ τὸ τριπρόσωπον- νὰ ἀποτελῆ τὸν ἕτερον πόλον, τὴν ἐναλλακτικὴν διὰ τοὺς Ἱεράρχας τῆς Βουλγαρίας. Ἦτο μάλιστα ὀλίγον μεγαλύτερος τοῦ Βιδινίου καὶ εἶχε καταστῆ Μητροπολίτης πρὸ αὐτοῦ, ἐνῶ τώρα διετέλει καὶ τοποτηρητὴς τοῦ πατριαρχικοῦ θρόνου μὲ ὁμόφωνον ἀπόφασιν. Ἀντιθέτως, αἱ ψῆφοι τῶν παραδοσιακῶν Μητροπολιτῶν εἶχαν ἤδη διαμοιρασθῆ μεταξὺ τῶν δύο (Βιδινίου καὶ Λόβετς) καὶ ἡ ἐπικράτησις τοῦ Βράτσας κατὰ τὸ «διαίρει καὶ βασίλευε ἐφαίνετο» ἀρκετὰ πιθανή. Εἰς τὸν δεύτερον γύρον ἐκλογῶν, κατὰ τὴν τελικὴν ψηφοφορίαν, ἐπεκράτησεν ὁ Βιδινίου, ἀλλὰ ὁριακὰ (romfea.gr, 30.06.2024):

«ὁ Μητροπολίτης Βράτσης Γρηγόριος συγκέντρωσε 64 ψήφους, ὁ Μητροπολίτης Βιδινίου Δανιὴλ συγκέντρωσε 51 ψήφους καὶ ὁ Μητροπολίτης Λόβετς συγκέντρωσε 19 ψήφους. Στὴν συνέχεια ἀκολούθησε δεύτερος γύρος, ἀφοῦ γιὰ τὴν ἐκλογὴ Πατριάρχη Βουλγαρίας θὰ πρέπει νὰ συγκεντρωθοῦν τὰ 2/3 τῶν ψήφων ἀπὸ τὸν ὑποψήφιο ποὺ θὰ ἐπικρατήσει. Στὸν δεύτερο γύρο ποὺ ἀκολούθησε ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Βιδινίου κ. Δανιὴλ συγκέντρωσε 69 ψήφους, ἐνῶ ὁ Σεβ. Μητροπολίτης Βράτσης κ. Γρηγόριος συγκέντρωσε 66 ψήφους, ἐνῶ ὑπῆρχαν καὶ 3 ἄκυρα».

Φαίνεται ἑπομένως ὅτι ἡ Πατριαρχεία του θὰ ἐκκινήση μὲ τὸ πρόβλημα τῆς ἑνότητος τῆς Ἱεραρχίας, καθὼς ὁ Βράτσης δύναται νὰ ἀποτελέση ἰσχυρὴ ἀντιπολίτευσιν καὶ ὡς εὐκόλως συμπεραίνει κανεὶς οἱ ὑποστηρικταὶ τοῦ Λόβετς δὲν ἐκινήθησαν πρὸς τὸν Βιδινίου.

Ἡ νέα θέσις αὐτὴ τοῦ Προκαθημένου εἶναι διαφορετικὴ εἰς σχέσιν μὲ τοῦ Μητροπολίτου Ἐπαρχίας, ὡς πρὸς τὸ ὅτι θὰ πρέπη νὰ συμβάλλη εἰς τὴν ὀρθὴν συνοδικὴν λειτουργίαν τοῦ σώματος τῆς Ἱεραρχίας καὶ τῆς Ἐκκλησίας καὶ αὐτὸ θὰ ἀπαιτήση νὰ «κερδίση» ὁ ἴδιος ὅλους τοὺς Ἱεράρχας ἐπὶ τῇ βάσει τῆς ἀληθείας καὶ τῆς ὠφελείας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας ἀνὰ τὴν Οἰκουμένην. Πρωτίστως, τίθεται τὸ ἐρώτημα ἐὰν θὰ εἶναι ὁ ἴδιος συνεπὴς πρὸς ὅσα ἔχει δηλώσει, καθὼς ἡ πλειοψηφία, ἔστω ἡ ὁριακὴ αὐτή, τὸν ἐστήριξεν ἐν γνώσει της ὅτι ἔχει τὴν δύναμιν νὰ ἡγηθῆ μὲ σθένος.

Σχέσεις Βιδινίου καὶ Κων/λεως

Ὁ Βιδινίου ἔχει ἀσκήσει τὴν σφοδροτέραν κριτικὴν πρὸς τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον ἀπὸ οἱονδήποτε ἕτερον. Εἰς τὴν Δήλωσιν τοῦ 2018 ἔγραφε μεταξὺ ἄλλων:

«…τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως δὲν δικαιοῦται νὰ εἰσχωρῆ στὴν κανονικὴ ἐπικράτεια μίας ἄλλης Αὐτοκέφαλης Ἐκκλησίας καὶ νὰ εἰσέλθη σὲ κοινωνία μὲ τοὺς σχισματικοὺς στὴν Οὐκρανία, ἀγνοώντας τὴν μόνη κανονικὴ ἱεραρχία στὴν Οὐκρανία… Θεωροῦμε χρήσιμο νὰ ἀναφέρουμε καὶ τὴν ἀπάντηση (τὸ 1998 πρὸς τὸν Νευροκοπίου) τοῦ πολυσέβαστου Παναγιωτάτου Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως κ. κ. Βαρθολομαίου:

«…Ὡς πρὸς ὡρισμένα σημεῖα τῆς ἀγορεύσεως τοῦ ἁγίου Νευροκοπίου, δὲν πιστεύομεν νὰ πιστεύη ὁ ἅγιος ἀδελφός, ὅτι ἡμεῖς ἔχομεν πρόθεσιν νὰ συνεργασθῶμεν μετὰ τῆς πολιτείας εἰς βάρος τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας τῆς χώρας. Ἐπίσης, ἐν σχέσει πρὸς ὅσα λέγουσιν οἱ σχισματικοί, ὅτι δηλαδὴ θὰ ὑποχρεώσωσι δῆθεν πάσας τὰς Ἐκκλησίας νὰ ἀναγνωρίσωσιν ἐκείνην τὴν ὁποίαν οἱ ἴδιοι ἐκπροσωποῦσι, λέγομεν ὅτι τὸ σχῆμα, τὸ ὁποῖον θὰ διαμορφωθῆ μετὰ τὴν κ΄ Ὀκτωβρίου, εἶναι φαιδρὸν καὶ οὐδεὶς δύναται νὰ ὑποχρεώση οὐδένα νὰ ἀναγνωρίση μίαν ψευδεκκλησίαν. Ἡ Ἐκκλησία τῶν Σκοπίων ἀπὸ ἐτῶν ἀγωνίζεται νὰ ἐπιβληθῆ καὶ νὰ γίνη ἀποδεκτὴ καὶ νὰ ἀναγνωρισθῆ ὑπὸ τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, ἀλλ’ ἐπειδὴ εἶναι τοιαύτη καὶ διεμορφώθη καὶ κατεσκευάσθη ὑπὸ τὰς γνωστὰς τοῖς πᾶσι συνθήκας, οὐδεὶς μέχρι σήμερον ἀνεγνώρισεν αὐτὴν καὶ δὲν νομίζομεν ὅτι θὰ τὴν ἀναγνωρίση καὶ εἰς τὸ μέλλον. Οὐδεὶς δύναται νὰ πιέση μίαν ἐπὶ μέρους Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν πρὸς τὴν κατεύθυνσιν ταύτην».

Γιὰ μᾶς εἶναι πολὺ περίεργο σὲ μιὰ τόσο δύσκολη κατάσταση νὰ μὴν ἐπιδιώκεται ὁ διάλογος. Ἐδῶ δὲ μποροῦμε νὰ προβάλουμε τὸ παράδειγμα τῆς ἄρνησης τῆς ΒΟΕ–ΠΒ νὰ συμμετάσχει στὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης τὸ 2016. Τότε ἡ Ἱερὰ Σύνοδός μας ἐξέφρασε δικαιολογημένα τὴν ἄποψη ὅτι ἡ προετοιμασία τῆς Συνόδου ἦταν ἀνεπαρκής, ὅτι ὑπῆρχαν ὁρισμένα θέματα στὰ ὁποῖα δὲν εἶχε ὁμοφωνία μεταξὺ τῶν Αὐτοκέφαλων Ἐκκλησιῶν καὶ ὑπῆρχε πραγματικὸς κίνδυνος ἄσκησης πίεσης γιὰ τὴν λήξη ὁρισμένων ἀποφάσεων. Τὰ ὅσα ἀκολούθησαν στὴν συνέχεια, συμπεριλαμβανομένου τῆς πρόσφατης ἀπόφασης τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως νὰ ἐπιτρέπεται τοῦ λοιποῦ ὁ δεύτερος γάμος τῶν κληρικῶν (δηλαδὴ μετὰ τὴν χειροτονία τους), ἀποδεικνύει ὅτι οἱ φόβοι τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μας ἦταν δικαιολογημένοι… Ἡ τελευταία ἀπόφαση τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως ἀπέδειξε ὅτι οἱ ἐπιφυλάξεις τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μας ἦταν δικαιολογημένες. Μὲ αὐτὴ τὴν ἔννοια, ἡ ἄρνηση συμμετοχῆς σὲ μία Σύνοδο δὲν σημαίνει ὁπωσδήποτε παράβαση τῆς ἀρχῆς τῆς συνοδικότητας τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἀλλὰ κατάλυση τῆς συνοδικότητας ἔχουμε, ὅταν δὲν σεβόμαστε τοὺς κανόνες τῆς Ἐκκλησίας.»

Ὁ κάθε νοήμων ἀντιλαμβάνεται ὅτι ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἔπραξεν ἀκριβῶς τὰ ἀντίθετα ὅσων εἶπε, δηλ. δὲν πράττει ἁπλῶς ἀντικανονικὰ ἀλλὰ ἔχει ἐξαπατήσει ὁλόκληρον τὴν Ὀρθοδοξίαν! Ἔκτοτε ὁ Βιδινίου ἐπανῆλθε πολλάκις μὲ ἱεροκανονικὰ ἐπιχειρήματα κατὰ τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, ἀλλὰ κυρίως ὑπενθυμίζοντας πρότριτα κάτι, τὸ ὁποῖον εἶναι μαχαιριὰ εἰς τὴν καρδίαν του (romfea.gr, 27.06.2024):

«“Ὑπάρχει μία ἐξαιρετικὴ ἐπιστολὴ ἀπὸ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Τιράνων καὶ πάσης Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιο ὁ ὁποῖος αἰτιολόγησε τὶς ἀπόψεις του γιὰ τὸ θέμα καὶ σημειώνει ὅτι ἡ ἔκδοση αὐτοῦ τοῦ Τόμου σὲ ἀμετανόητες σχισματικὲς ὁμάδες μὲ προβληματικὴ ἱερωσύνη εἶναι ἀπαράδεκτη. Ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἦταν βέβαιος ὅτι μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἑκατομμύρια Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, στερούμενοι τὴν κοινωνία μὲ τὴν Ἐκκλησία, θὰ προσχωροῦσαν σὲ αὐτήν. Καὶ ἀντὶ νὰ βασιλεύσει ἡ εἰρήνη ὅπως περίμενε, πυροδότησε ἕνα ἀκόμη πιὸ πικρὸ διχασμό, ὅπου κυριολεκτικὰ αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι, τοὺς ὁποίους κήρυξε κανονικούς, ἄρχισαν διώξεις κατὰ τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας. Παίρνουν ἐκκλησίες, ξυλοκοποῦν ἱερεῖς, σκοτώνουν… Εἶναι χριστιανοὶ αὐτοί; Αὐτὸ εἶναι παράλογο, ἀλλὰ ὁ διχασμὸς εἶναι γεγονός”».

Ἐν ὀλίγοις κατήγγειλε τὸν Πατριάρχην Βαρθολομαῖον ὡς ἐκβιαστὴν μὲ ὅπλον τὴν Θ. Εὐχαριστίαν! Ἂν συνυπολογίση κανεὶς καὶ τὰς ἐπιθέσεις, τὰς ὁποίας ἔχει δεχθῆ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας, τότε ἡ κίνησις νὰ ρίξη γεφύρας πρὸς τὸν πάλαι ποτὲ ἐπιστήθιον ὑποστηρικτὴν τοῦ Κων/λεως εἶναι μεγίστης στρατηγικῆς σημασίας. Ἄλλωστε καὶ ὁ ἑπόμενος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας (ἐὰν δὲν ἐπέμβη τὸ Φανάρι μὲ τρόπους τὸ ὁποῖον μόνον τὸ ἴδιον καὶ ἡ CIA γνωρίζει), ὅποτε θελήσει ὁ Θεὸς αὐτὸ νὰ γίνη, θὰ παραμείνη εἰς τὴν ὀρθὴν στάσιν τοῦ νῦν Ἀναστασίου. Τὸ ἴδιον πιστεύομεν ὅτι θὰ συμβῆ καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα, καθὼς ὁ «μετριοπαθὴς» τρόπος τοῦ νῦν Ἀρχιεπισκόπου ἔχει ἀποβῆ καταστροφικός. Ἐὰν μάλιστα μετὰ καὶ τὰς ἀδεξίους κινήσεις τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου (κατηγγέλθη διὰ συμφωνίας μὲ τὸν Μητροπολίτην Ταμασοῦ πρὸ τῶν ἐκλογῶν καὶ ἀναμένονται τοποθετήσεις ἐπ’ αὐτοῦ, ὡμίλησε περὶ Ἐκκλησίας Μαυροβουνίου κ.ἄ.) προκηρυχθοῦν παρ’ ἐλπίδα καὶ ἐκεῖ ἐκλογαί… ποῖος γνωρίζει;… Αἱ συνιστῶσαι δὲν βαίνουν εὐνοϊκῶς μὲ τὸ Φανάρι, τὸ ὁποῖον καὶ τὸ ἴδιον σπαράσσεται ἀπὸ ἐμφύλιον μεταξὺ τῶν ἐπιδόξων διαδόχων…

Παγερὴ ἡ συνάντησις μὲ τὸν Βιδινίου

Ἡ ἀμηχανία τῆς συναντήσεως τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου καὶ τοῦ νέου Προκαθημένου τῆς Βουλγαρίας κατὰ τὴν ἐνθρόνισιν ἦτο πρόδηλος. Πῶς ἄλλωστε νὰ μὴ εἶναι, ὅταν καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ἄλλοτε ἔχει ἐκφρασθῆ μὲ αὐστηρότητα κατὰ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Βουλγαρίας καὶ ἄλλοτε ἔχει τελέσει μνημόσυνα εἰς Πατριάρχας Κων/λεως, οἱ ὁποῖοι ὤξυναν τὰς σχέσεις μὲ τοὺς Βουλγάρους. Δὲν ἀντήλλαξαν οὔτε βλέμμα κατὰ τὴν προσφώνησιν τοῦ Πατριάρχου Κων/λεως ἀπὸ τὴν Ὡραίαν Πύλην, διατηρούντων ἀμφοτέρων μίαν σοβαρὰν στάσιν, χωρὶς χαμόγελα. Ἐδόθη μόνον ὁ ἐθιμοτυπικὸς ἀσπασμὸς καὶ τέλος, τοῦ Πατριάρχου Βουλγαρίας μὴ θέλοντος νὰ δώση (ἢ μήπως νὰ κόψει τὸν) «ἀέρα» εἰς τὸν ἐκ Φαναρίου ὁρμώμενον.

Ἀναμένεται λίαν συναρπαστικὴ καὶ ἀπροσδόκητος συνέχεια καθὼς ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος εὑρίσκεται εἰς τὴν… Δύσιν, ἐνῶ ὁ Πατριάρχης Δανιὴλ μόλις… ἀνέτειλε!

Εφημερίδα Ορθόδοξος Τύπος

https://aktines.blogspot.com/2024/07/blog-post_8.html#more