Προέρχεται από τα ιστορικά Βουρλά της Μικράς Ασίας, μιας πόλης 38 χλμ δυτικά της Σμύρνης. Τα Βουρλά ή Κλαζομενές (σημερινά Urla ) κάηκαν, μαζί με τη Σμύρνη, το θλιβερό έτος 1922 από τους πυρσούς του τουρκικού εθνικισμού, στην προσπάθεια των τούρκων να εξαφανίσουν το ελληνικό στοιχείο, το οποίο βαθιά ριζωμένο, σχεδόν τρεις χιλιάδες χρόνια στους τόπους εκείνους, “προσέβαλλε” την εθνική ομοιογένεια του νεοσύστατου κεμαλικού κράτους.
Κατέστρεψαν και λεηλάτησαν εκκλησιές, έκαψαν μοναστήρια, σκότωσαν με βιαιότητα τους ορθοδόξους και όσοι κατάφεραν, ακολούθησαν τον δρόμο της προσφυγιάς προς την μητέρα Ελλάδα.
Οι Bουρλιώτες τιμούσαν ως προστάτιδά τους την Υπεραγία Θεοτόκο, στον περίλαμπρο ναό Της, ο οποίος γνώρισε την τουρκική βιαιότητα. Αναχωρώντας και αφήνοντας για πάντα την αγιασμένη τους γη, πρόλαβαν να περισώσουν την εφέστια εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου και την μετέφεραν στην φτωχή τότε Νέα Φιλαδέλφεια, στην οποία έκτισαν, αρχικά ξύλινο ναό (1926) κι έπειτα περίλαμπρο, ο οποίος εγκαινιάστηκε, αργότερα, από τον μακαριστό αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χρυσόστομο, τον Παπαδόπουλο (1936).
Οι παλαιοί Βουρλιώτες διασώζουν ακόμα ιστορίες για τα θαύματα της Υπεραγίας Θεοτόκου της Βουρλιωτίσσης. Κάποιοι θυμούνται ακόμη το προσωνύμιό της στα τούρκικά, “καρά Παναγιά”, η μαύρη Παναγία, λόγω του σκουρόχρωμου προσώπου Της, που φαίνεται σήμερα κάτω από το περίτεχνο αργυρό Της πουκάμισο.
Η χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου, ωστόσο, δεν έπαψε να ενεργεί. Πλείστα θαύματα διηγούνται ακόμα και σήμερα, οι άνθρωποι που προστρέχουν σ’ αυτήν. Απλοϊκά, μα τόσο θεολογικά συνάμα, ακούγεται από τους ενορίτες της “Παναγίτσας”, ότι “κουμάντο, εδώ, η Παναγιά μας κάνει”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου