Νά ζεῖς τόν Χριστό καί τότε καί τά λόγια σου θά ἔχουν δύναμη...

❈ Κάποτε ὁ Ἅγιος Πορφύριος συζητοῦσε μέ ἕναν γιατρό, τόν Παπαζάχο, πολύ καλό γιατρό. Ἦταν ὁ καρδιολόγος του. Σπουδαῖος ἄνθρωπος, καθηγητής Πανεπιστημίου. Τά παιδιά τόν ἀγαποῦσαν πάρα πολύ. Ἦταν πολύ καλός καθηγητής. Λέει λοιπόν στόν Γέροντα:

- Γέροντα πάω στό ἀμφιθέατρο καί εἶναι ἀπό κάτω ἑπτακόσια- ὀκτακόσια παιδιά καί ὅλα μ’ ἀγαποῦν πάρα πολύ καί μέ χειροκροτοῦν κιόλας. Ἐκεῖ πού τούς λέω γιά τά ἰατρικά καί μ’ ἀκοῦν μέ τόση προσοχή, νά μήν τούς πῶ καί κάτι γιά τόν Χριστό;

Καί τί τοῦ ἀπαντάει ὁ Ἅγιος Πορφύριος;

- Βρέ Γιωργάκη, δέν μοῦ λές, δέν πᾶς τήν Κυριακή στήν Ἐκκλησία καί Κοινωνᾶς;

- Πάω καί Κοινωνάω πάτερ.

- Ἔ, ὅταν πᾶς καί Κοινωνᾶς δέν ἔχεις τόν Χριστό μέσα σου;

- Τόν ἔχω.

- Ὅταν πᾶς στό ἀμφιθέατρο, δέν Τόν ἔχεις;

- Τόν ἔχω.

-Ἔ, τότε ὁ Χριστός κυκλοφορεῖ ἀνάμεσα στά παιδιά. Τίποτα δέν χρειάζεται νά τούς λές. Καί μόνο πού κυκλοφορεῖς, τά παιδιά τό παίρνουν τό μήνυμα.

Δηλαδή τό σπουδαῖο δέν εἶναι νά λέμε λόγια. Καί αὐτά βοηθᾶνε. Δέν ἐννοοῦσε ὁ Ἅγιος Πορφύριος νά μήν μιλᾶς γιά τόν Χριστό, ἀλλά κυρίως νά ἔχεις τόν Χριστό μέσα σου, νά Τόν κουβαλᾶς, νά εἶσαι ἑνωμένος μαζί Του. Νά ζεῖς τόν Χριστό καί τότε καί τά λόγια σου θά ἔχουν δύναμη. Καί μιά «καλημέρα» πού θά πεῖς στόν ἄλλον, θά ἔχει τόση Χάρη, πού μπορεῖ νά τόν ἀλλοιώσει γιατί θά αἰσθανθεῖ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ μέ τήν ὁποία εἶναι φορτισμένες οἱ λέξεις.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 6 – 5 – 2015)