Δέν ἔχει δύναμη ὁ Διάβολος νά μᾶς ἀναγκάσει νά κάνουμε τό κακό, μᾶς προτείνει τό κακό.

❈ Ὑπάρχουν δύο δραστικά κέντρα στόν ἄνθρωπο. Ἕνα κέντρο, πού εἶναι τό κατεξοχήν κέντρο τοῦ ἀνθρώπου, ἡ καρδιά, ὅπου εἶναι ὁ νοῦς τοῦ ἀνθρώπου, ἡ ψυχή τοῦ ἀνθρώπου καί ἕνα ἄλλο κέντρο πού εἶναι ὁ ἐγκέφαλος, ἡ διάνοια, ἡ σκέψη.

Ὅταν ἔρχεται ἕνας λογισμός, ἔρχεται στή διάνοια καί ἔχεις δύο ἐπιλογές: Ἤ νά μείνει στή διάνοια ἤ νά κατέβει στήν καρδιά, νά τό δεχτεῖς. Ἄν ἀντισταθεῖς, δέν ἁμαρτάνεις.

Ὁ Διάβολος σφυρίζει διάφορους λογισμούς. Ἡ δουλειά του εἶναι νά κάνει προτάσεις. Δέν ἔχει δύναμη ὁ Διάβολος νά μᾶς ἀναγκάσει νά κάνουμε τό κακό, μᾶς προτείνει τό κακό. Ὅπως εἶπε στήν Εὔα:

- Τί ἀκοῦς τόν Θεό; Φάε ἀπό αὐτόν τόν καρπό.

Δέν τήν ἔβαλε νά κόψει τόν καρπό, μόνη της τό ἔκανε ἡ Εὔα. Ὁ Διάβολος ἔκανε μόνο τήν πρόταση. Ἔτσι κάνει καί μέ μᾶς. Μᾶς βάζει λογισμούς καί μᾶς κάνει προτάσεις κυρίως μέσω τῆς φαντασίας. Μᾶς φτιάχνει μία εἰκόνα καί μᾶς λέει:

- Τί ὡραῖο θά ἦταν αὐτό νά τό κάνεις…

Μέ σκοπό νά τό πάρεις ἐσύ καί νά τό κατεβάσεις στήν καρδιά, νά τό κάνεις δικό σου. Ἄν τό κατεβάσεις στήν καρδιά, ἁμάρτησες.

Γι’ αὐτό λέει ὁ Χριστός μας: «ἀπό τήν καρδιά βγαίνουν ἁμαρτωλές σκέψεις καί ἐπιθυμίες, φόνοι, μοιχεῖες, πορνεῖες..» (Ματθ.15,19) καί ὄχι ἀπό τήν διάνοια.

Ὅσο εἶναι στή διάνοια, δέν εἶναι ἁμαρτία. Βλέπεις κάτι κακό, σοῦ ἔρχεται μία σκέψη. Ἄν δέν τό δεχτεῖς, δέν ἁμάρτησες.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 18 – 2 – 2016)