Τό χαρακτηριστικό τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης, τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης εἶναι ὅτι ὑπάρχει πάντα

❈ Αὐτό εἶναι το χαρακτηριστικό τῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης, τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης: ‘Υπάρχει πάντα. Ἡ ἀγάπη πού εἶναι πρόσκαιρη, εἶναι μη Χριστιανική ἀγάπη, εἶναι ἡ ἀγάπη πού ξεπέφτει. Ἀντίθετα, ἡ ἀγάπη ἡ ὁποία «οὐδέποτε ἐκπίπτει» (Α’ Κορ. 13,8), γιά τήν ὁποία μιλάει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη. «Οὐδέποτε ἐκπίπτει» σημαίνει: δεν θα ξεπέσει στον αἰῶνα, δηλ. ποτέ δεν θα παύσει νά ὑπάρχει.

Ὁ ἀληθινός Χριστιανός ἀγαπάει ὅλους τούς ἀνθρώπους σε τέτοιον βαθμό και με τέτοιον τρόπο, ὥστε δέν ὑπάρχει κάτι πού θα μποροῦσαν νά τοῦ κάνουν ὥστε να σταματήσει να τούς ἀγαπάει. Συμπεριφέρεται ὅπως ὁ Θεός, ὁ Ὁποῖος ἀγαπᾶ και αὐτούς πού Τον σταυρώνουν. Δεν μποροῦμε να κάνουμε κάτι στον Θεό, ὥστε να Τον «ἀναγκάσουμε» να πάψει να μᾶς ἀγαπάει. Δέν ξέρω ἄν καταλαβαίνετε...

Θέλω νά πῶ: Ὅ,τι (ὅποια πράξη, ὅποιο λάθος) καί ἄν κάνουμε στον Θεό, ὁ Πανάγαθος Θεός θα συνεχίσει να μᾶς ἀγαπάει. Ἔτσι εἶναι καί ὁ ἀληθινός Χριστιανός καί ὁ κάθε Ἅγιος: Ὅ,τι καί ἄν τοῦ κάνει κάποιος, δεν θα πάψει ὁ Ἅγιος να τόν ἀγαπαει.

Ἐμεῖς δυσκολευόμαστε, διότι δέν ἔχουμε φτάσει ἀκόμα σ’ αὐτήν τήν ἀγάπη. Ἀγαπᾶμε κοσμικά και γι’ αὐτό ζητᾶμε ἀνταπόδοση στήν ἀγάπη μας. Περιμένουμε τήν ἀνάλογη ἀνταπόκριση τοῦ ἄλλου. Γι’ αὐτό, ὅταν παρεκτρέπεται, λέμε:

- Τί τώρα; Ἐγώ θα συνεχίζω να τόν ἀγαπάω, ἐνῶ αὐτός κάνει αὐτά τά πράγματα;

Τό λέμε, διότι δέν ἀγαποῦμε ἐν Χριστῷ τον συνάνθρωπό μας. Ἄν ἀγαπούσαμε ἀληθινά τον Χριστό μας, τότε, ἐξαἰτίας τοῦ Χριστοῦ, θά ἀγαπούσαμε και τόν ὅποιονδήποτε ἄλλον ἄνθρωπο...

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 10 – 9 – 2010)