Περί Δύναμης

❈ Ὁ Ἅγιος Θεός μᾶς λέει: «Ἐπικατάρατος πᾶς ὅς στηρίζει βραχίονα αὐτοῦ» (Ἱερ. 17,5), δηλαδή ἄν πιστέψεις στά μπράτσα σου, στήν ἐξυπνάδα σου, στά πτυχία σου, στίς ὅποιες ἱκανότητες καί δεξιότητές σου, γίνεσαι ἐπικατάρατος! Καταραμένος θά πεῖ χωρισμένος ἀπό τόν Θεό, ἀλλά καί ὑποκείμενος μετά στό ἀντίθετο τῆς εὐλογίας, πού εἶναι ἡ κατάρα. Πού εἶναι τί ἡ κατάρα; Εἶναι καί τιμωρία. Ἕνας πού εἶναι καταραμένος, εἶναι τιμωρημένος, χωρισμένος ἀπό τόν Θεό, μακριά ἀπό κάθε Θεϊκή εὐλογία.

Ἕνας τέτοιος ἄνθρωπος μπορεῖ νά προοδεύσει; Πουθενά δέν μπορεῖ νά προοδεύσει, σέ τίποτε. Οὔτε στά πράγματα τοῦ κόσμου αὐτοῦ, οὔτε πολύ περισσότερο στά πνευματικά, οὔτε φυσικά μπορεῖ νά σωθεῖ. Πόσο λοιπόν πρέπει νά προσέχουμε νά μήν ἔχουμε θάρρος στόν ἑαυτό μας.

«Ἐνδυναμοῦσθε ἐν Κυρίῳ» (Ἐφ. 6,10), λέει. Δέν λέει

«ἐνδυναμοῦσθε ἐν τοῖς βραχίοσι ἡμῶν», νά ἐνδυναμώνεστε μέ τά μπράτσα σας.

Σήμερα οἱ ἄνθρωποι φτιάχνουνε μπράτσα. Ὑπάρχουν καί εἰδικές σχολές - ἐργαστήρια πού λέγονται body building. Νά φτιάξουμε γερά μπράτσα, γερό σῶμα.. «χτίζουμε», λέει, «τούς μῦς μας». Σιγά τό πράγμα! Καί νομίζει ὁ ἄνθρωπος ὅτι εἶναι ὑπεράνθρωπος. Ἐνῶ εἶναι μία ἀνοησία αὐτό ὅλο τό πράγμα. Γίνεται ἐπικατάρατος ὁ ἄνθρωπος πού στηρίζεται στά μπράτσα του. «Νά μάθουνε», λέει, «τά παιδιά πολεμικές τέχνες, γιά νά μποροῦν νά ὑπερασπίζονται τόν ἑαυτό τους». Μά ἔτσι θά ὑπερασπίζονται τόν ἑαυτό τους; «Ἐάν μή Κύριος φυλάξῃ πόλιν, εἰς μάτην ἠγρύπνησεν ὁ φυλάσσων» (Ψαλμ. 126,1). Ἐάν δέν φυλάξει δηλ. τό σπίτι σου, τό παιδί σου, καί τήν πόλη ὁλόκληρη, καί τό ἔθνος μας ὁλόκληρο, ὁ Θεός, μάταια ἐμεῖς ἀγρυπνοῦμε καί φυλάσσουμε τό σπίτι μας καί βάζουμε καί διπλούς καί τριπλούς συναγερμούς καί τήν πατρίδα μας προσπαθοῦμε μέ ἐξοπλισμούς καί μέ πυραύλους νά τή φυλάξουμε.

Δέν φυλάσσεται ἔτσι ἡ πατρίδα, ἀλλά φυλάσσεται ἀπό τούς Ἀγγέλους τοῦ Θεοῦ, ὅταν ἔχουμε καλή σχέση μέ τόν Θεό. Ἐνῶ ὅταν φεύγουμε ἀπό τόν Θεό, ἀπομακρύνεται καί ἡ Θεία βοήθεια ἀπό μᾶς, γινόμαστε ἐπικατάρατοι.

«Ἐνδυναμοῦσθε», λοιπόν, «ἐν Κυρίῳ καί ἐν τῷ κράτει τῆς ἰσχύος αὐτοῦ» (Ἐφ. 6,10). Ζητᾶτε δύναμη ἀπό τόν Θεό. Ἡ πεποίθησή σας νά εἶναι στόν Θεό. Ἡ ἐλπίδα σας νά εἶναι στόν Θεό. Καί αὐτό εἶναι πού πρέπει νά καλλιεργήσουμε μέσα μας, νά ἐλπίζουμε στόν Θεό. Ὁ Ὁποῖος Θεός εἶναι ἀφενός μέν Παντοδύναμος. Δέν ἔχει ἁπλῶς μιά κάποια δύναμη, ἀλλά ἔχει ὅλη τή δύναμη, πᾶσα δύναμη.

Ἐλπίζουμε σέ ἕναν Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι Πάνσοφος, δέν ἔχει ἁπλῶς κάποια σοφία. Ἔχει τήν ἄπειρη σοφία, τήν ἀληθινή σοφία. Μπροστά στή σοφία τοῦ Θεοῦ, ἡ δική μας σοφία καί οἱ δικές μας ἐπιστῆμες εἶναι μωρία, ὅπως λέει ἡ Ἁγία Γραφή, εἶναι ἀνοησία, εἶναι ἠλιθιότητα.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 3 – 6 – 2018)