Οἱ Ἅγιοι σοῦ ἀποκαλύπτουν μόνο μέχρι ἐκεῖ πού μπορεῖς ν’ ἀντέξεις...

Οἱ Ἅγιοι ἐπειδή εἶναι ἀφενός πνευματοφόροι καί ἀφετέρου πνευματοκίνητοι (κινοῦνται ἀπό τό Ἅγιο Πνεῦμα), πληροφοροῦνται ἄν αὐτός πού τούς πλησιάζει, ἔχει διάθεση ν’ ἀκούσει καί νά ἐφαρμόσει. Ἔτσι καί αὐτοί ἀνάλογα ἀνοίγονται. Ἄν δέν ὑπάρχει διάθεση καί αὐτοί δεν ἀνοίγονται, δέν ὑπάρχει κανένας λόγος νά ποῦν κάτι, δέν ἔχουν κάτι νά ποῦν.

Ὁ Χριστός μᾶς ἔχει πεῖ: «μή βάλητε τούς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων» (Ματθ. 7,6). Δέν μπορεῖς νά ἔχεις μαργαριτάρια καί νά τά βάλεις μπροστά στούς χοίρους νά τά ποδοπατᾶνε. Ἐφόσον κάποιος μοιάζει μέ χοῖρο, δηλαδή εἶναι ἀκάθαρτος καί δέν μπορεῖ νά σηκώσει τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, πού εἶναι μαργαριτάρι, δέ θά τοῦ τό δώσεις.

Τό Ἅγιο Πνεῦμα πληροφορεῖ τούς Ἁγίους γιά τό ποιός εἶναι ἀπέναντί τους, γιά τό ἄν πρέπει νά τοῦ ποῦν κάτι, ἀκόμα καί τί νά τοῦ ποῦν. Οἱ Ἅγιοι ἔχουνε ἐπίπεδα μέσα τους - θά λέγαμε - καί δέν ἀποκαλύπτονται. Σοῦ ἀποκαλύπτουν ἕνα μόνο ἐπίπεδο, μέχρι ἐκεῖ πού μπορεῖς ν’ ἀντέξεις. Δέν σοῦ τά λένε ὅλα.

Ἔτσι ἔκανε καί ὁ Χριστός μας. Δέν τά ἀποκάλυπτε ὄλα, σέ ὅλους. Στόν πολύ κόσμο μιλοῦσε μέ παραβολές. Ἀκούγανε μιά ὡραία ἱστορία καί ἔφευγαν, γιατί μέχρι ἐκεῖ ἤθελαν πραγματικά ν’ ἀκούσουν, δέν εἶχαν διάθεση ν’ ἀκούσουν κάτι ἄλλο. Δέν ἄντεχαν τίποτα ἄλλο. Ἄν ὁ Χριστός τούς ἔλεγε περισσότερα, θά τά ἄκουγαν, θά τά πετοῦσαν καί θά εἶχαν καί τήν ἐπιπλέον ἁμαρτία ὅτι καταπάτησαν τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 5 – 4 – 2008)