Ὁ Κόσμος ποὺ Φτιάξαμε: Μιὰ Ὀρθόδοξη Θεολογικὴ Ἀνάκλαση.

Κωφίδης Ευάγγελος

«Ἰδοὺ, ὁ κόσμος ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται» (Α’ Ιωάν. 5:19). Αλλά πώς φτάσαμε εδώ; Πώς από τον παράδεισο της αγάπης, όπου ο Θεός είδε ότι «εἶδεν ὅτι καλὰ λίαν» (Γεν. 1:31), κατελήξαμε σε μια γη δακρύων, μίσους και αποξένωσης; Ο κόσμος, που έπρεπε να είναι οίκος της δόξας του Θεού, έγινε σκηνή τραγωδίας, όπου ο άνθρωπος, αντί να δοξάζει τον Δημιουργό του, δοξάζει την ίδια του την εικόνα, τα πάθη του, την επιθυμία του να γίνει «ως Θεός» (Γεν. 3:5).

Η Πτώση και η Αποξένωση

Ο κόσμος που φτιάξαμε είναι ο κόσμος της πτώσης. Αυτός που ο Θεός μας έδωσε «ευθύς» (Γεν. 1:29-30), εμείς τον μετατρέψαμε σε τόπο πόνου. Αντί να ζήσουμε ως παιδιά του Φωτός, διαλέξαμε το σκοτάδι (Ιωάν. 3:19). Αντί να αγαπήσουμε, κατακρίνουμε. Αντί να δώσουμε, κλέβουμε. Αντί να ζήσουμε για τη ζωή, σκοτώσαμε τον αδελφό μας (Γεν. 4:8). Και το τραγικό είναι ότι αυτή η πληγή επαναλαμβάνεται κάθε μέρα—στα σπίτια μας, στις δουλειές μας, στις εκκλησίες μας.

Ο Θεός Συνεχίζει να Φωνάζει

Αλλά ο Κύριος δεν εγκατέλειψε τον κόσμο που φτιάξαμε. Έστειλε τους προφήτες, τους δίκαιους, τους μάρτυρες. Και στις τελευταίες των ημερών, έστειλε τον Υιό Του, ώστε «όσοι πιστεύουν σε Αυτόν να μην χαθούν, αλλά να έχουν ζωή αιώνιον» (Ιωάν. 3:16). Και τι κάναμε; Τον σταυρώσαμε. Όπως οι εργάτες του αμπελώνα, απωθήσαμε τον κληρονόμο, γιατί «ήλθε στα δικά Του, και οι δικοί Του δεν Τον δέχτηκαν» (Ιωάν. 1:11).

Η Ελπίδα της Ανάστασης

Αλλά εδώ είναι το θαύμα: ο Θεός από τον θάνατο φέρνει ζωή. Ο Σταυρός γίνεται ξύλο ζωής. Ο τάφος γίνεται πηγή αναστάσεως. Και ο κόσμος που φτιάξαμε, αν και γεμάτος κακία, δεν παύει να είναι αγαπημένος του Θεού. «Τόσο αγάπησε ο Θεός τον κόσμο»—αυτόν τον σπαρασσόμενο, αμαρτωλό κόσμο—ώστε έδωσε τον Μονογενή Υιό Του.

Τι Απαντάμε;

Η κρίση δεν είναι μόνο για τον κόσμο, αλλά για κάθε ψυχή. Έχουμε εθελοντικά συμμετάσχει στην πτώση; Έχουμε προδώσει τη δόξα του Θεού για τα πρόσκαιρα; Αλλά αν μετανοήσουμε, ο Πατέρας περιμένει να τρέξουμε στις αγκάλες Του (Λουκ. 15:20). Ο κόσμος που φτιάξαμε μπορεί να γίνει πάλι «οίκος προσευχής» (Ματθ. 21:13), αν ο καθένας μας από την καρδιά του ψάλλει:

«Κύριε, ελέησόν με τον αμαρτωλόν.

Δώσε μου δάκρυα μετανοίας,

για να μη σε σταυρώσω πάλι

με τις αμαρτίες μου.

Αλλά σώσε με,

και μετάμορφωσε τον κόσμο

από την καρδιά μου και πέρα.»

Αμήν.

https://tasthyras.wordpress.com/2025/05/20/ο-κόσμος-που-φτιάξαμε-μια-ορθόδοξη-θεο/