«Xωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν»

❈ Πολλές φορές ἔρχονται ἄνθρωποι καί μοῦ λένε:

- Πάτερ, πῆρα ἀπόφαση νά κόψω αὐτό τό πάθος… Δέν πρόκειται νά τό ξανακάνω.

Καί τοῦ λέω:

- Μήν λές ἔτσι. Νά λές, μέ τή δύναμη τοῦ Θεοῦ δέν θά τό ξανακάνω.

Πάρα πολλοί μοῦ λένε: «ἀπό τή στιγμή πού ἀποφάσισα νά ἀγωνιστῶ γιά ἕνα πάθος καί νά μήν τό ξανακάνω, τό κάνω χειρότερα». Ἔτσι εἶναι, γιατί στηρίζεσαι στίς δυνάμεις σου. Θά πρέπει νά καταφύγεις στόν παντοδύναμο Θεό γιά νά νικήσεις καί ἕνα σου πάθος. Πολύ περισσότερο ὅλη αὐτή τή λεγεώνα τῶν παθῶν πού ὑπάρχει μέσα μας. Καί γιά νά ὑπερνικήσεις ὅλους αὐτούς τούς πειρασμούς, πού εἶναι γύρω μας στό ἁμαρτωλό περιβάλλον, χρειαζόμαστε αὐτή τή βοήθεια ἀπ’ ἔξω. Δέν μποροῦμε μέ τή δική μας δύναμη. Καί ἡ δύναμη αὐτή ἀπ’ ἔξω εἶναι τοῦ Θεοῦ.

Γιατί ὁ Χριστός μας εἶπε: «χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰωάν. 15,5).

Ἡ δύναμη λοιπόν δέν θά ἔρθει ἀπό μέσα μας. Ἡ δύναμις θά ἔρθει ἀπό τόν Κύριο. Καί ποῦ ὑπάρχει αὐτή ἡ δύναμη τοῦ Κυρίου; Πρῶτον, στά ἱερά μυστήρια, στή Θεία Εὐχαριστία, στήν ἱερά ἐξομολόγηση, στόν Ἁγιασμό, σέ ὅλα αὐτά τά μυστήρια πού ἔχουμε στήν Ἐκκλησία μας, καί δεύτερον, στίς ἅγιες ἀρετές, στήν ταπείνωση, στήν πίστη, στήν προσευχή, στήν ἀγάπη, στήν πραότητα, στή συγχωρητικότητα. Αὐτές οἱ ἀρετές εἶναι πηγές δύναμης. Οἱ ἅγιες ἀρετές δέν εἶναι τίποτε διαφορετικό ἀπ’ τά ἱερά μυστήρια, τά ὁποῖα μᾶς ἐξαγιάζουν παρατεινόμενα μέσω ὅλης τῆς ζωῆς μας.

Ἄν τά δεχόμαστε αὐτά καί τά μεταφέρουμε συνέχεια σέ ὅλη μας τή διάνοια, σέ ὅλη μας τή ψυχή, σέ ὅλη μας τή συνείδηση, σέ ὅλη μας τήν καρδιά, τότε ἡ διάνοιά μας ζεῖ σέ ἅγιες σκέψεις, ἡ συνείδησή μας σέ ἅγιες διανοήσεις, ἡ καρδιά μας σέ ἅγια αἰσθήματα, τό θέλημά μας σέ ἅγια θελήματα. Ὅλα γίνοντα ἅγια καί ἐνδυναμώνεται κανείς ἐν Κυρίῳ, ὅταν ζεῖ καί ὑπάρχει ἐν Κυρίῳ.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 3 – 6 – 2018)