Περί ἐκκοπῆς θελήματος

Γι’ αὐτό, ἀδελφοί μου, νά κόβουμε τό θέλημά μας καί νά λέμε, ὅπως στό Πάτερ ἡμῶν: «Γεννηθήτω τό θέλημά Σου». Τό λέμε κάθε μέρα, ἀλλά στήν πράξη θέλουμε νά γίνει τό θέλημά μας, γι’ αὐτό καί βασανιζόμαστε καί ὑποφέρουμε. Ἐνῶ, ἄν λέγαμε «Θέε μου, Σοῦ δίνω μιά κόλλα χαρτί ἄδεια καί ἀπό ἐμένα ὐπογεγραμμένη καί γράψε ὅ,τι θέλεις», τά πράγματα θά ἦταν διαφορετικά. Ἡ κόλλα τό χαρτί εἶναι ἡ ζωή μας. Ἀντίθετα ἐμεῖς παίρνουμε τήν κόλλα γράφουμε, τήν γεμίζουμε μέ τά θελήματά μας καί τήν πετᾶμε στόν Θεό μέ τήν ἀπαίτηση νά τήν ὑπογράψει. Ὁ Θεός, ὅμως, πού μᾶς ἀγαπάει, δέν ὑπογράφει, γιατί αὐτά πού Τοῦ ζητᾶμε εἶναι ἡ καταδίκη μας, καί ἐμεῖς δυστυχοῦμε.

Ἑπομένως, κόβουμε τό θέλημά μας, μετανοοῦμε καί ταυτίζουμε τό θέλημά μας μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁπότε μετά ἔρχεται τό Ἅγιο Πνεῦμα. Καί τό Ἅγιο Πνεῦμα φέρνει μαζί καί τόν καρπό.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου