Περί Ἀνάστασης τοῦ Χριστοῦ

❈ Τί ἐννοοῦμε, ὅταν λέμε: «Ἀνάστασιν Χριστοῦ θεασάμενοι»;

Λέει ὁ Ἅγιος Συμεών ὁ νέος Θεολόγος: ὅταν ὁ ἄνθρωπος πεθάνει ὡς πρός τά πάθη του, ὅταν νεκρωθεῖ ὡς πρός τόν παλαιό ἄνθρωπο, ὅταν νεκρωθεῖ ὡς πρός τήν ἁμαρτία, ὡς πρός τόν κόσμο, μέ ἁπλά λόγια, ὅταν σταματήσει νά κάνει τήν ἁμαρτία - τήν ὅποια ἁμαρτία - τότε, λέει, πεθαίνει μαζί μέ τόν Χριστό, συν-νεκρώνεται καί συν-θάπτεται, θάβεται μαζί μέ τόν Χριστό μέσα στό μνῆμα τῆς μετάνοιας καί τῆς ταπείνωσης. Μέσα στό μνῆμα αὐτό εἶναι μαζί μέ τόν Χριστό. Ὁ Χριστός μας ὅμως πού εἶναι ἡ Αὐτοζωή, δέν μένει στό μνῆμα, ἀνίσταται, καί μαζί μ’ Αὐτόν ἀνασταίνει καί τόν κάθε μετανοημένο ἄνθρωπο, τόν κάθε ἄνθρωπο δηλαδή πού ἔκοψε τήν ἁμαρτία καί θέλει νά τηρήσει ἀπό δῶ καί μπρός τίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ.

Αὐτό μᾶς τό λέει καί ἕνα τροπάριο τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, ἴσως τό θυμᾶστε: «συμπορευθῶμεν αὐτῷ καί συσταυρωθῶμεν καί νεκρωθῶμεν δι' αὐτόν ταῖς τοῦ βίου ἡδοναῖς ἵνα καί συζήσωμεν αὐτῷ». Νά ἀνεβοῦμε δηλαδή μαζί μέ τόν Χριστό τόν Γολγοθᾶ, νά νεκρωθοῦμε ὡς πρός τήν ἁμαρτία, - Αὐτός δέν ἔκανε βέβαια ποτέ ἁμαρτία, ἀλλά πέθανε γιά τίς δικές μας ἁμαρτίες - καί τότε θά θαφτοῦμε μαζί μέ τόν Χριστό καί θά ἀναστηθοῦμε μαζί μέ τόν Χριστό. Ἑπομένως, δέν λέμε ψέματα, ὅταν λέμε «Ἀνάσταση Χριστοῦ θεασάμενοι», γιατί μ’ αὐτό ἐννοοῦμε ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι μετανοημένοι, ἔχουμε νεκρωθεῖ ὡς πρός τήν ἁμαρτία καί ὡς πρός τό κακό, ἔχουμε θαφτεῖ μαζί μέ τόν Χριστό καί γι’ αὐτό ἔχουμε καί ἀναστηθεῖ μαζί μέ τόν Χριστό καί χαιρόμαστε τήν Ἀνάσταση τήν δική Του καί τήν ἀνάσταση τήν δική μας και τότε κάνουμε ἀληθινό Πάσχα.

Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 15 – 5 – 2016)