Περί Θρησκείας

❈ Διαμαρτυρόμαστε γιά τά ἀπαράδεκτα θρησκευτικά πού ἐπιβάλλουν στά σχολεῖα οἱ ἰνστρούχτουρες τῆς Νέας Ἐποχῆς μέ τή συνεργία - δυστυχῶς - τοῦ Ὀρθοδόξου Κράτους καί, νά τό ποῦμε καί αὐτό - δυστυχῶς-, καί μέ κάποια ὀλιγωρία(;), ὑπαναχώρηση(;), προδοσία(;) κάποιων ἐκ τῆς Ἱεραρχίας. Διαμαρτυρόμαστε καί τί ἀκοῦμε; «Καλά, κακό εἶναι νά μάθει τό παιδί καί τίς ἄλλες θρησκεῖες;».

Φαίνεται, δηλαδή, στήν ἀρχή σάν κάτι καλό, ἀλλά ὅταν τό δοῦμε στό βάθος του, θά διαπιστώσουμε ὅτι πράγματι εἶναι κακό, γιατί τό παιδάκι τῶν 7 - 8 χρονῶν δέν ἔχει τήν κρίση, ὅπως λέει ἡ ψυχολογία, νά διακρίνει τό καλό ἀπό τό κακό καί ἁπλῶς μιμεῖται, ἀντιγράφει καί υἱοθετεῖ αὐτά πού τό διδάσκεις καί κάνει ἔτσι μία τελετουργία πολλές φορές ἀκριβῶς μιμούμενο αὐτό πού βλέπει νά τοῦ διδάσκει ἡ δασκάλα στό σχολεῖο ἤ ἡ μητέρα ἤ ὁ πατέρας.

Ἑπομένως, δέν εἶναι κάτι καλό νά γνωρίσει κανείς τό κακό παράλληλα μέ τό καλό καί νά διαλέξει. Γιατί δέν μπορεῖ πολλές φορές νά διαλέξει.

Καί οἱ Ἅγιοι Πατέρες ἀπαγορεύουν νά διαβάζει κανείς τά συγγράματα τῶν αἱρετικῶν.

Κατεξοχήν, βέβαια, ἀπαγορεύεται νά τά διαβάζουν οἱ ἀρχάριοι στήν πνευματική ζωή. Ἄν κάποιος ἔχει φτάσει σέ πολύ ὑψηλά ἐπίπεδα καί ἔχει γίνει πατέρας τῆς Ἐκκλησίας, τότε βεβαίως τά διαβάζει γιά νά τά ἀντικρούσει. Ξέρει ποιά εἶναι ἡ ἀλήθεια, εἶναι στερεωμένος στήν ἀλήθεια, ἔχει μεγάλη διάκριση καί φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί αὐτός βέβαια δέν βλάπτεται. Ἀλλά ἕνας πού εἶναι πρωτάρης στήν πνευματική ζωή, ὅπως εἶναι τά παιδιά μας στό σχολεῖο, δέν ἔχει τέτοια διάκριση. Ἑπομένως δέν εἶναι καθόλου καλό, αὐτό πού μᾶς σερβίρουν γιά καλό, νά μάθουν τά παιδιά μας καί τίς ἄλλες θρησκεῖες. ➤Ἱερομ. Σάββα Ἁγιορείτου (Ὁμιλία 28 – 10 – 2017)