Συζητήσεις τῶν Μεγάλων Ρώσων Πρεσβυτέρων 35

• Ο πατέρας μίλησε επίσης για τη Θεία Κοινωνία ως εξής: «Οι καρποί της Θείας Κοινωνίας είναι: η υγεία της ψυχής και του σώματος, η ηρεμία του νου, κάποιο είδος πνευματικής χαράς, η ελαφρότητα απέναντι στις εξωτερικές λύπες και ασθένειες. Συμβαίνει, για παράδειγμα, ως εξής: ένας άρρωστος, έχοντας λάβει τη Θεία Κοινωνία, λέει: «Αν δεν είχα κοινωνήσει για πολύ καιρό, θα είχα πεθάνει προ πολλού».

• Αυτοί οι καρποί είναι αποτελεσματικοί αν δεν προσβάλλουμε το ιερό αντικείμενο. Αν το προσβάλουμε, τότε την ίδια την ημέρα της Θείας Κοινωνίας παύει να είναι αποτελεσματικό. Και πώς προσβάλλουμε το ιερό αντικείμενο; Με την όραση (η όραση, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες, είναι επικίνδυνος αγωγός του πάθους της πορνείας)· με την ακοή και τις άλλες αισθήσεις· με τη φλυαρία και την καταδίκη. Επομένως, την ημέρα της Θείας Κοινωνίας πρέπει πρωτίστως να διατηρούμε την όραση και να παραμένουμε ως επί το πλείστον σιωπηλοί, «να κρατάμε το στόμα μας κλειστό».

• Αν δεν έχουμε λάβει τους καρπούς της Θείας Κοινωνίας, πρέπει να μετανοήσουμε, να ταπεινωθούμε και να θεωρήσουμε τους εαυτούς μας ανάξιους αυτών των καρπών: ίσως κοινωνήσαμε ανάξια; Μήπως μας απέσπασαν την προσοχή κατά τη διάρκεια της λειτουργίας — άλλωστε, μπορεί κανείς να αποσπαστεί όχι μόνο από λάγνες σκέψεις, αλλά και από άλλες ξένες σκέψεις. Δεν χρειάζεται να απελπιζόμαστε και να θρηνούμε που δεν λαμβάνουμε τους καρπούς της Θείας Κοινωνίας. Διαφορετικά, η Θεία Κοινωνία θα γίνει ένα είδος φυλαχτού για εμάς. Μια τέτοια στάση απέναντι στην Κοινωνία είναι ιδιοτέλεια.

• Αν κάποιος ρωτούσε τον ιερέα για την ανάγνωση προσευχών: αν ήταν απαραίτητο να διαβάσει κάτι ή αν μπορούσε να παραλειφθεί, μερικές φορές απαντούσε ως εξής: «Είναι καλύτερο να προσεύχεσαι υπερβολικά παρά να μην προσεύχεσαι αρκετά». Και φαίνεται ότι δεν το έλεγε αυτό εκ μέρους του, αλλά αναφερόταν σε κάποιον άλλο που το είχε πει αυτό.

• Για τους νεοαποθανόντες, είναι σύνηθες να κάνουν δώδεκα μετάνοιες από τη μέση το πρωί και το βράδυ. Ένας αδελφός είπε στον ιερέα: «Ξεχνάω να κάνω αυτές τις μετάνοιες για αρκετές μέρες, και μετά θα κάνω εκατό μετάνοιες ταυτόχρονα, υπολογίζοντας πώς θα αναπληρώσω ό,τι έχασα. Μπορώ να συνεχίσω να το κάνω αυτό;» Ο ιερέας είπε: «Είναι καλό να κάνεις τα πάντα όταν πρέπει να γίνουν, στον δικό τους χρόνο».

• Ο πατήρ Αλέξιος είπε κάποτε για την καταδίκη: «Καταδικάζουμε, παιδί μου, επειδή δεν φροντίζουμε τον εαυτό μας και δεν καταδικάζουμε τον εαυτό μας εκ των προτέρων. Μην καταδικάζεις κανέναν, μην συκοφαντείς και μην δίνεις λάθος συμβουλές στους άλλους, αλλά αν πρέπει να το κάνεις αυτό, τότε βιάσου να διορθώσεις το κακό. Πες ότι είπες κάτι λάθος, προειδοποίησέ τους, ζήτα συγγνώμη με μια επιστολή, τέλος, αν δεν μπορείς να τους δεις ο ίδιος, αλλιώς, ξέρεις, πολλά προβλήματα μπορούν να προκύψουν από αυτό».

• Ο γέροντας είπε τα εξής για την υπερηφάνεια και τις ματαιόδοξες σκέψεις: «Δεν έχουμε τίποτα για το οποίο να είμαστε περήφανοι, γιατί αν υπάρχει κάτι καλό μέσα μας, δεν είναι δικό μας, αλλά του Θεού. Τίποτα δεν είναι δικό μας. Όταν σας έρχεται στο κεφάλι μια υπερήφανη και μάταιη σκέψη για τον εαυτό σας, τότε κάντε το εξής: διώξτε την εκείνη ακριβώς τη στιγμή και πείτε δυνατά, έστω και μία φορά: «Ξέρω πόσο καλός είμαι, αλλά ποιος το έκανε αυτό και ποιος το έκανε εκείνο;» - και αρχίστε να ξεδιαλύνετε τις αμαρτίες σας - η σκέψη θα φύγει.

• Ο γέροντας μιλούσε συχνά για το μυστικό της εξομολόγησης: «Ειρήνη, παιδί μου, η ψυχή του γέρου είναι τάφος, ό,τι άκουσε, το έχει θάψει μέσα της για πάντα και δεν θα το δώσει σε κανέναν. Επίσης, δεν χρειάζεται να πεις στους άλλους για την εξομολόγηση. Γιατί; Η εξομολόγηση είναι ένα μυστικό ανάμεσα σε εσένα και τον πνευματικό σου πατέρα. Ποιος ξέρει τι μπορεί να σου πει ο πνευματικός σου πατέρας στην εξομολόγηση που είναι άβολο να το πεις στους άλλους;»

• Όσοι παραπονιόντουσαν για τη σκληρή ζωή τους και τις πολλές ελλείψεις και αμαρτίες άκουσαν τα ακόλουθα λόγια από αυτόν: «Μη γκρινιάζεις, παιδί μου, δεν υπάρχει λόγος, αν ο Κύριος σε είχε ξεχάσει ή δεν σε ελεούσε, τότε δεν θα ήσουν ζωντανός· μόνο που δεν βλέπεις τα ελέη Του, γιατί θέλεις τα δικά σου και προσεύχεσαι για τα δικά σου, αλλά ο Κύριος ξέρει τι είναι καλύτερο και πιο ωφέλιμο για σένα. Πάντα να προσεύχεσαι, φυσικά, για απαλλαγή από τις λύπες και από τις αμαρτίες σου, αλλά στο τέλος της προσευχής πάντα να προσθέτεις, λέγοντας στον Κύριο: «Ωστόσο, Κύριε, ας γίνει το θέλημά Σου».

• Κάποτε είπα στον γέροντα ότι ψάλλω και διαβάζω στην εκκλησία, αλλά αυτό με αποσπά από την προσευχή και τα ταπεινά συναισθήματα: κατά τη διάρκεια της ψαλμωδίας και της ανάγνωσης, οι σκέψεις ματαιοδοξίας με ενοχλούν και χάνεις την ηρεμία της συνείδησής σου. Σε αυτό ο ιερέας μου απάντησε: «Διάβασε και ψάλλε στην εκκλησία, σε ευλογώ πολύ γι' αυτό. Θα ήθελα πολύ να συμμετέχεις ενεργά στις λειτουργίες. Και όσον αφορά τις σκέψεις, θα σου πω το εξής: πριν βγεις να διαβάσεις, σκέψου με, παιδί μου, θυμήσου ότι πολύ, πολύ μακριά στο ερημητήριο έχεις έναν γέροντα, τον πατέρα Αλέξιο, και πες στον εαυτό σου: «Κύριε, με τις προσευχές του πνευματικού μου πατέρα, του γέροντα Ιερομονάχου Αλέξιου, βοήθησέ με». Και δες πώς διαβάζεις, όλες οι σκέψεις θα φύγουν».

• Ο γέροντας μιλούσε συνεχώς για τις ακάθαρτες και βλάσφημες σκέψεις και την πάλη μαζί τους: «Διώξε όλους αυτούς τους λογισμούς με την Προσευχή του Ιησού, και όταν πραγματικά σε ενοχλούν, τότε, χωρίς να το προσέξουν οι άλλοι, φτύσε πάνω τους και πάνω στον διάβολο που σε ενοχλεί. Άλλωστε, όταν ένας Χριστιανός ενώνεται με τον Χριστό στο βάπτισμα, φυσάει και φτύνει πάνω στον διάβολο και στις πράξεις του - το ίδιο κάνεις και εσύ!»

• Σχετικά με την ανάγνωση πνευματικών βιβλίων και του Αγίου Ευαγγελίου, ο γέροντας μου είπε: «Μην είσαι τεμπέλης στην ανάγνωση του Λόγου του Θεού και των πνευματικών βιβλίων. Ο Λόγος του Θεού θα σε στηρίξει και θα σε ενισχύσει στην Αλήθεια». Πρώτα απ 'όλα, συμβούλεψε να διαβάσετε τα εξής: Αββάς Δωρόθεος, Ιωάννης της Κλίμακας και Ιωάννης της Κρονστάνδης .

• Συχνά παραπονιόμουν στον γέροντα ότι δεν μπορούσα να τηρήσω τις νηστείες λόγω των συνθηκών στο σπίτι. Αυτό μου προκαλούσε πολλά προβλήματα, και η νηστεία ήταν εντελώς αδύνατη — αυτό σήμαινε ότι δεν έπρεπε να φάω τίποτα. Σε όλα τα αιτήματά μου για άδεια να μην νηστεύσω, ο γέροντας έλεγε αποφασιστικά και σταθερά: «Δεν μπορώ, παιδί μου, δεν μπορώ να σε ευλογήσω γι' αυτό: είμαι μοναχός, και η νηστεία ορίζεται από τον κανόνα μας. Δες μόνος σου, προσευχήσου, ο Θεός βλέπει τις συνθήκες της ζωής σου. Απλώς μην ξεχάσεις να μετανοήσεις που σταμάτησες τη νηστεία τις ημέρες της εξομολόγησης».

• Κάποτε μίλησα στον γέροντα για τη σύγχυση που είχε δημιουργηθεί στην ψυχή μου εξαιτίας ορισμένων πράξεων του πνευματικού μου πατέρα που δεν καταλάβαινα. Σε αυτό, ο γέροντας μου είπε με πολύ εντυπωσιακό και αυστηρό τόνο: «Μην εγκαταλείπεις τον πνευματικό σου πατέρα που έχεις επιλέξει για λόγους που εσύ κάνεις. Να ξέρεις ότι ο διάβολος αγαπά να μας απομακρύνει από αυτόν που μπορεί να μας φανεί πιο χρήσιμος! Μην ακούς τις προτάσεις του αν σου ψιθυρίζει ότι ο πνευματικός σου πατέρας είναι αδιάφορος απέναντί ​​σου, ότι είναι ψυχρός μαζί σου και δεν θέλει να σε έχει κοντά του. Φώναξέ του δυνατά ως απάντηση: «Δεν σε ακούω, εχθρέ, όλα αυτά είναι αναληθή, αγαπώ και σέβομαι τον πνευματικό μου πατέρα».

• Κάποτε ρώτησα έναν πρεσβύτερο για τη μουσική και τον χορό: «Είναι δυνατόν να παίζεις πιάνο και να χορεύεις;» Ο πατέρας μου είπε το εξής: «Σε ευλογώ να παίζεις μόνο κλασικά κομμάτια στο πιάνο, για παράδειγμα Μπετόβεν, Σοπέν και άλλα. Υπάρχουν επίσης ελαφρά κομμάτια, μερικά καλά, αλλά γενικά η ελαφριά μουσική εξυπηρετεί μόνο τα ανθρώπινα πάθη, ξέρεις, και όλες οι συγχορδίες είναι παθιασμένες...» «Λοιπόν, ο χορός», συνέχισε ο ιερέας, «είναι κάτι εντελώς δαιμονικό, που υποβαθμίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ξέρεις, κάποτε, όταν ήμουν ακόμα στον κόσμο, κοίταζα έξω από το παράθυρό μου και είδα μια μπάλα στο απέναντι παράθυρο. Ήταν τόσο αστείο για μένα ακόμη και να παρακολουθώ από το πλάι - ανθρώπους να κάνουν γκριμάτσες, να πηδούν, σαν ψύλλοι».

• «Πάτερ», είπα κάποτε στον γέροντα κατά την εξομολόγηση, «είμαι πολύ σκληρός· δεν ξέρω πώς να λυπηθώ τους δυστυχισμένους και άρρωστους ανθρώπους». Σε αυτό ο γέροντας μου απάντησε: «Πρέπει να είσαι ελεήμων, παιδί μου, μακάριοι οι ελεήμονες· γιατί αυτοί θα ελεηθούν. Το πιο σημαντικό, ελέησε τις ψυχές των αμαρτωλών πλησίον σου, γιατί οι άρρωστοι και οι πάσχοντες στην ψυχή πρέπει να λυπούνται περισσότερο από τους άρρωστους και τους πάσχοντες στο σώμα. Ελέησε και μην προκαλείς πόνο ούτε στα ζώα, γιατί λέγεται γι' αυτά στην Αγία Γραφή: Μακάριος όποιος ελεεί και τα κτήνη του.

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2025/11/35_19.html