Μή δώσεις χῶρο στήν καρδιά σου γιά σκοτεινές σκέψεις ἐναντίον του πλησίον σου», Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἀντιμετώπιση δύστροπης συμπεριφορᾶς, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 15-8-2024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ 15-8-2024 

https://www.youtube.com/live/0zBaJppnmZ8?si=4w_3J6MvCVUFdwq8

Πίσω ἀπό ὅλα εἶναι ὁ Θεός. Ὅλα εἶναι εἴτε κατά εὐδοκία, εἴτε κατά παραχώρηση Θεοῦ. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

❈ Ἴσως κάποιος σέ βρίσει κατά παραχώρηση τοῦ Θεοῦ καί σίγουρα θά εἶναι γιά τό καλό σου. Γιατί; Γιατί ἔχεις ὑπερηφάνεια. Αὐτή ἡ ὑπερηφάνεια πρέπει νά φύγει. Ὅσο δέν τήν κόβεις μόνος σου, θά σοῦ στέλνει ὁ Θεός κάποιον νά σέ βοηθάει νά τήν κόψεις.

Καί αὐτόν τόν κάποιον, θά πρέπει νά τόν εὐχαριστήσουμε, γιατί εἶναι ὁ γιατρός μας, εἶναι ὁ ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ. Θά πρέπει νά νιώθουμε εὐγνωμοσύνη καί σ’ αὐτόν τόν ἄνθρωπο πού γίνεται ὄργανο τοῦ Θεοῦ καί προπάντων σ’ Αὐτόν πού τόν στέλνει, στόν Θεό.

Πόσο ἀνάποδα βλέπουμε τά πράγματα!

Μπορεῖ αὐτός ὁ ἄνθρωπος νά ἔχει καί δαιμονική ἐπήρρεια. Καί αὐτό ἀπό τόν Θεό εἶναι. Μπορεῖ νά εἶναι ὁ ἴδιος κακός καί διεστραμμένος καί νά τό εὐχαριστιέται κιόλας - τό κακό πού μᾶς κάνει - καί αὐτό ἀπό τόν Θεό εἶναι, κατά παραχώρηση. Ὁ Θεός τόν ἔκανε ἐλεύθερο.

Ὅλα αὐτά ὅμως εἶναι ἐλεγχόμενα ἀπό τόν Θεό. Καί τό κακό πού θά μᾶς κάνει, θά μᾶς τό κάνει μέχρι ἐκεῖ πού θά τόν ἀφήσει ὁ Θεός καί γιά ὅσο χρόνο τόν ἀφήσει ὁ Θεός νά τό κάνει.

«Πότε θά ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος;»

«Πότε θά ἔρθει ὁ Ἀντίχριστος;»

Πορφυρίτης

Μεγάλη ἡ ἀνησυχία καί ὁ φόβος τῶν, ἀγνοούντων τήν Πίστη, χριστιανῶν, γιά τά περί τοῦ Ἀντιχρίστου. Τρόμος καί ἀγωνία, ἄν θά γίνει ἀντιληπτή ἡ ἔλευσή του, ἄν θά ἀποφευχθοῦν οἱ παγίδες του, ἄν θά καταφέρει νά τούς πλανήσει, ἄν, ἄν... Ἡ ἀπάντηση τῶν Πατέρων σέ αὐτές τίς φοβίες, εἶναι, ὅτι ὅσοι ἔχουν πνευματική ζωή, δηλαδή, γρηγοροῦν, προσεύχονται, μελετοῦν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐξομολογοῦνται, κοινωνοῦν τά Ἄχραντα Μυστήρια, βρίσκονται ὑπό τήν πνευματική καθοδήγηση πνευματικοῦ Πατέρα πού τηρεῖ τήν Ἱερά Παράδοση καί διώκεται γιά αὐτό, τότε νά μή φοβοῦνται. Τότε θά ἔχουν ὀρθό κριτήριο καί θά λαμβάνουν τήν ἐσωτερική πληροφορία ἀπό τόν Θεό ὅτι βρίσκονται στόν σωστό δρόμο, στήν Ὁδό.

Ἐσχάτως, πορευόμενοι στά δύσκολα χρόνια τοῦ «ἀοράτου ἐχθροῦ», στά ὁποία νοιώσαμε τήν ἀνάσα τοῦ Ἀντιχρίστου, ὁ Πανάγαθος Κύριός μας, ἐπέτρεψε νά δοκιμασθοῦμε, νά ἀσκηθοῦμε, νά κοσκινιστοῦμε καί νά κακοπαθήσουμε ὡς καλοί στρατιῶτες Ἰησοῦ Χριστοῦ[1], σέ ἕνα περιβάλλον ὅπου ὅλα τά πλάκωνε ἡ σκλαβιά καί τά ἔσκιαζε ἡ φοβέρα. Ἡ ἀλήθεια ἦταν δυσδιάκριτη γιά τούς πολλούς ἐνῶ τά μαῦρα σύννεφα τῆς πλάνης σκέπασαν τίς διάνοιες τῶν Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν. Τότε τέθηκε τό γνωστό δίλημμα ἀπό τόν Ἀρχιεπίσκοπο, γιά τόν ὁποῖο ὑπῆρξε καί ἡ δυσοίωνη προφητεία ἀπό τόν ἅγιο Πορφύριο,[2] «ἐδῶ εἶναι τό ἐμβόλιο, ἐκεῖ εἶναι ὁ τάφος»[3]! Τό «πράσινο φῶς» δόθηκε ἀπό τήν διοικοῦσα ἐκκλησία, ἄνευ τῆς ὁποίας δέν θά λειτουργοῦσε ὁ μηχανισμός τοῦ συστήματος. Καί ὁ κόσμος μέ τό ἀμβλυμμένο του κριτήριο, τήν ἐμπιστεύτηκε.

ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ (VΙIΙ)-Περὶ τῆς Β’ Βατικανὴς Συνόδου καὶ ὑπογραφῆς κοινῶν κειμένων.

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ (VΙIΙ)

“Απροετοίμαστοι οι Ορθόδοξοι θεολόγοι;”

ΔΙΑΒΑΣΤΕ 1’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 2’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 3’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

- 4’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 5’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 6’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 7’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

Παραπάνω έγινε εκτενής αναφορά στις δόλιες τακτικές του Βατικανού. Τώρα είναι ανάγκη, όμως, να αναφέρουμε και όλες αυτές τις συμπεριφορές που δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα στους διαλόγους και καθιστά ευάλωτη την επιχειρηματολογία των Ορθοδόξων.

Συχνά μας λένε ότι στους διαλόγους αυτούς υπερασπίζονται την πίστη και δεν υποχωρούν σε κανένα σημείο. Πολύ φοβάμαι πως τα γεγονότα του παρελθόντος – τουλάχιστον – τους διαψεύδουν.

Συγκεκριμένα, ας δούμε τι αποκάλυπταν σε συγκεκριμένη Έκθεσή τους οι αντιπρόσωποι της Εκκλησίας της Ελλάδος (Μητροπολίτης Περιστερίου κ.κ. Χρυσόστομος και καθηγητής και νυν πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης) σχετικά με τις εργασίες της Μικτής Επιτροπής Ορθοδόξων και Ρωμαιοκαθολικών που είχε πραγματοποιηθεί στην Ορθόδοξη Ακαδημία της Κρήτης (30/5/1984).

Στην Έκθεση (“Ορθόδοξος Τύπος”, 5/7/1985) βεβαιώνεται πως “οι Ορθόδοξοι εκπρόσωποι εις τους διαλόγους παρουσιάζονται τελείως απαράσκευοι και δε συμφωνούν μεταξύ των. Η ασυμφωνία αυτή εκδηλούται πολύ συχνά και καταλαμβάνει το μέγιστον σχεδόν μέρος των συζητήσεων υπό τα χαιρέκακα και ειρωνικά βλέμματα των Ρωμαιοκαθολικών.

Πολλά Ορθόδοξα μέλη υιοθετούν ρωμαιοκαθολικές απόψεις ως ορθόδοξες, και απορρίπτουν τας μεμαρτυρημένας εν τη ζωή και τη θεολογία της Ορθοδοξίας γνησίας ορθοδόξους θέσεις. Υπάρχουν δε και μέλη, τα οποία υποτιμούν παντελώς την θεολογίαν και τας θεολογικάς διαφοράς και είναι έτοιμα να δεχθούν οτιδήποτε προτείνει η ετέρα πλευρά… Πολλοί θεωρούν τον διάλογο προσωπικήν των υπόθεσιν και βάσει των προσωπικών των γνωριμιών και συμφερόντων καθορίζουν την θέσιν των…” !!!

Και δεν ήταν αυτό κάποιο μεμονωμένο περιστατικό όπως αποδεικνύει το παρακάτω που φτάνει στο σωτήριον έτος 2003.

Προσέξτε εδώ τώρα προχειρότητα και κακώς εννοούμενη μεταστροφή σε σοβαρό ζήτημα μεταξύ των ετών 1988 και 2003. Πρόκειται γιά το θέμα της γυναικείας ιερωσύνης.

Ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, π. Θεόδωρος Ζήσης, γράφει σχετικά με το Διορθόδοξο Θεολογικό Συνέδριο της Ρόδου (30/10-7/11/1988) με θέμα “Η θέσις της γυναικός εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία”, απ’ όπου επιλέγει τα κάτωθι : “Κατά την κήρυξη των εργασιών του συνεδρίου ο προεδρεύων αυτού Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μύρων Χρυσόστομος τόνισε ότι “σκοπός του συνεδρίου είναι να επιβεβαιώσωμεν με σύνεσιν και προσεκτικότητα το αδύνατον της χειροτονίας των γυναικών εις την ιερωσύνην”. Εις τα πορίσματα του Συνεδρίου, συνεχίζει ο π. Θ. Ζήσης, κατοχυρώνεται ως αυτονόητο γιά την Ορθόδοξο Παράδοση το αδύνατον της χειροτονίας των γυναικών που θεμελιώνεται ως εξής :… α) επί του παραδείγματος του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού,…β) επί του παραδείγματος της Θεοτόκου…γ) επί της Αποστολικής Παραδόσεως… δ) επί τινών θέσεων της Παυλείου διδασκαλίας… ε) επί του κριτηρίου της αναλογίας… “.

Στο σημείο αυτό πρέπει να μνημονευθεί η πλούσια επιχειρηματολογία (άνω των 12 θεολογικών επιχειρημάτων συμπεριλαμβάνει και ο Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής μακαριστός Ι. Καρμίρης στο βιβλίο του “Η θέσις και η διακονία των γυναικών εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία” (Αθήναι 1978, σελ. 29-46), ενώ εκ των νεωτέρων αξιομνημόνευτη τυγχάνει η παρέμβαση του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Χαλκίδος κ.κ. Χρυσοστόμου.

Συνεχίζει, όμως, ο π. Θ. Ζήσης με τη θλιβερή διαπίστωση ότι “απέναντι στην αδαμάντινη αυτή θέση της Ορθοδόξου Εκκλησίας, έρχονται οι εκπροσωπούντες μόνο τον εαυτό τους, αλλά δυστυχώς καλυπτόμενοι υπό της επισήμου Εκκλησίας, οργανωτές του Διεθνούς Επιστημονικού Συμποσίου της Θεσσαλονίκης (Ιούνιος 2003), να συμπεράνουν στα πορίσματά τους τα εξής εξευτελιστικά και απαράδεκτα :

ΩΡΕΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΑΝΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΕΝΔΟΞΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ, 15-8-2024

ΩΡΕΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΠΑΝΥΠΕΡΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗΣ ΕΝΔΟΞΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ, 15-8-2024 

https://www.youtube.com/live/LTvNmGQ6sIg?si=J9CBW4fRPxCG55KH

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Κατά Λουκάν, κεφάλαιο Ι΄, εδάφια 38-42 και κεφάλαιο ΙΑ΄, εδάφια 27-28

Κεφ.Ι΄ 38᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ πορεύεσθαι αὐτοὺς καὶ αὐτὸς εἰσῆλθεν εἰς κώμην τινά. Γυνὴ δέ τις ὀνόματι Μάρθα ὑπεδέξατο αὐτὸν εἰς τὸν οἶκον αὐτῆς. 39 Καὶ τῇδε ἦν ἀδελφὴ καλουμένη Μαρία, ἣ καὶ παρακαθίσασα παρὰ τοὺς πόδας τοῦ ᾿Ιησοῦ ἤκουε τὸν λόγον αὐτοῦ. 40 Ἡ δὲ Μάρθα περιεσπᾶτο περὶ πολλὴν διακονίαν· ἐπιστᾶσα δὲ εἶπε· Κύριε, οὐ μέλει σοι ὅτι ἡ ἀδελφή μου μόνην με κατέλιπε διακονεῖν; Εἰπὲ οὖν αὐτῇ ἵνα μοι συναντιλάβηται. 41 Ἀποκριθεὶς δὲ εἶπεν αὐτῇ ὁ ᾿Ιησοῦς· Μάρθα Μάρθα, μεριμνᾷς καὶ τυρβάζῃ περὶ πολλά· 42 ἑνὸς δέ ἐστι χρεία· Μαρία δὲ τὴν ἀγαθὴν μερίδα ἐξελέξατο, ἥτις οὐκ ἀφαιρεθήσεται ἀπ᾿ αὐτῆς.

Κεφ.ΙΑ΄ 27 ᾿Εγένετο δὲ ἐν τῷ λέγειν αὐτὸν ταῦτα ἐπάρασά τις γυνὴ φωνὴν ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν αὐτῷ· μακαρία ἡ κοιλία ἡ βαστάσασά σε καὶ μαστοὶ οὓς ἐθήλασας. 28 Αὐτὸς δὲ εἶπε· μενοῦνγε μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

Κεφ. Ι΄ 38 Και ενώ ο Ιησούς μαζί με τους μαθητές Του και όσους Τον ακολουθούσαν προχωρούσαν με κατεύθυνση την Ιερουσαλήμ, μπήκε Αυτός σε ένα χωριό. Και κάποια γυναίκα που ονομαζόταν Μάρθα Τον υποδέχθηκε στο σπίτι της. 39 Αυτή είχε μία αδελφή που λεγόταν Μαρία, η οποία όχι μόνο υποδέχθηκε τον Ιησού όπως η Μάρθα, αλλά και κάθισε κοντά στα πόδια Του ως ταπεινή μαθήτρια και άκουγε με απερίσπαστη προσοχή τη διδασκαλία Του. 40 Η Μάρθα όμως ήταν απασχολημένη και πνιγμένη σε πολλή εργασία, φροντίζοντας να ετοιμάσει το φαγητό και να περιποιηθεί τον Διδάσκαλο. Κάποια στιγμή λοιπόν στάθηκε κοντά στον Χριστό και Του είπε: «Κύριε, δεν σε νοιάζει που η αδελφή μου με άφησε μόνη μου να υπηρετώ και να ετοιμάζω το τραπέζι; Πες της λοιπόν να με βοηθήσει». 41

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ

Προς Φιλιππησίους, κεφάλαιο Β΄, εδάφια 5-11

5 Τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, 6 ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ, 7 ἀλλ' ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, 8 καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ. 9 Διὸ καὶ ὁ Θεὸς αὐτὸν ὑπερύψωσε καὶ ἐχαρίσατο αὐτῷ ὄνομα τὸ ὑπὲρ πᾶν ὄνομα, 10 ἵνα ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ πᾶν γόνυ κάμψῃ ἐπουρανίων καὶ ἐπιγείων καὶ καταχθονίων, 11 καὶ πᾶσα γλῶσσα ἐξομολογήσηται ὅτι Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστὸς εἰς δόξαν Θεοῦ Πατρός.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παναγιώτη Τρεμπέλα

5 Εφόσον δηλαδή είστε μαθητές και δούλοι του Ιησού Χριστού, πρέπει να μιμηθείτε την ταπείνωση και την αυταπάρνησή Του. Ας υπάρχει λοιπόν μέσα σας αυτό το φρόνημα της ταπεινώσεως και αυταπαρνήσεως που είχε κι ο Ιησούς Χριστός.

Πὲρὶ τεχνητῶν σεισμῶν εἰς Ἅγιον Ὅρος

  

ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΤΩΝ ΣΕΙΣΜΩΝ είς ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ

Αρχεῖο-ἐπιστολὴ τῆς  Ἁγιορείτικης Κελλιώτικης Φωνῆς.

Περὶ τεχνητῶν σεισμῶν. Διαδραματιζόμενα ἐν Ἁγίῳ Ὄρει …

Πιθανοί τεχνητοί σεσμοί;  Τὰ συμπεράσματα δικά σας.

15 Αὐγούστου. † Η ΚΟΙΜΗΣΙΣ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΔΕΣΠΟΙΝΗΣ ΗΜΩΝ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΚΑΙ ΑΕΙΠΑΡΘΕΝΟΥ ΜΑΡΙΑΣ. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Τῆς ἑορτῆς (Φιλιπ. β΄ 5-11).

Φιλιπ. 2,5           τοῦτο γὰρ φρονείσθω ἐν ὑμῖν ὃ καὶ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ,

Φιλιπ. 2,5                 Διότι πρέπει στούτον να μιμηθήτε τον Κυριον· να καλλιεργήσετε δηλαδή το φρόνημα της ταπεινοφροσύνης απέναντι των άλλων και της αγάπης προς τους άλλους, το οποίον υπήρχε και στον Ιησούν Χριστόν.

Φιλιπ. 2,6           ὃς ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων οὐχ ἁρπαγμὸν ἡγήσατο τὸ εἶναι ἴσα Θεῷ,

Φιλιπ. 2,6                 Ο Χριστός δηλαδή καίτοι είχε την αυτήν ουσίαν και τα αυτά άπειρα ιδιώματα με τον Θεόν και ως ζωντανή, αυτουσία και απαράλλακτος εικών του Θεού υπήρχε εν μορφή Θεού, δεν εθεώρησε, ότι έχει εξ αρπαγής το να είναι ίσος με τον Θεόν. (Δι' αυτό δε και δεν εφοβήθη να αποθέση κατά συγκατάβασιν και οικονομίαν δι' ημάς την δόξαν της θεότητός του),

Φιλιπ. 2,7           ἀλλ᾿ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος,

Φιλιπ. 2,7                 αλλά άδειασε, τρόπον τινά, τον εαυτόν του και εμίκρυνε μόνος του την άπειρον δόξαν της θεότητός του προσκαίρως και έλαβε μορφήν δούλου, γενόμενος όμοιος με τους ανθρώπους.