π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Παπα-Ἰσαὰκ ὁ Λιβανέζος»

  

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Παπα-Ἰσαὰκ ὁ Λιβανέζος», Κυριακή 21 Ἰουλίου 2024.


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/07/blog-post_23.html#more

π. Πέτρος Χιρς: "Ἡ ἑνότητα τῶν ἄκρων, Φυλετισμοῦ, Ζηλωτισμοῦ καὶ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἡ Πατερικὴ Ρήση, «τὸ καλὸν οὐκ ἔστι καλόν, ἐὰν μὴ καλῶς γένηται»"

 

Ομιλία Fr. Peter Heers με θέμα "Ἡ ἑνότητα τῶν ἄκρων, Φυλετισμοῦ, Ζηλωτισμοῦ καὶ Οἰκουμενισμοῦ, καὶ ἡ Πατερικὴ Ρήση, «τὸ καλὸν οὐκ ἔστι καλόν, ἐὰν μὴ καλῶς γένηται»", που πραγματοποιήθηκε στο πνευματικό κέντρο του Ιερού Ναού Αποστόλων Παύλου και Βαρνάβα στην Πάφο, στις 16 Αυγούστου 2024.

Ἡ Παναγία καὶ οἱ αἱρετικοί

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ Θ. ΚΟΚΟΡΗ

Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ

Ο συρφετός των αιρετικών σκανδαλίζονται διότι ημείς οι Ορθό­δοξοι αποκαλούμε την Θεοτόκο Παναγία. Διερωτώνται, είναι δυνα­τόν ο Θεός να είναι Άγιος, να είναι ο Χριστός Άγιος και η Μαρία Παναγία; Είναι δηλαδή αγιώτερη από τον Θεό;

Χιλιασταί, Πεντηκοστιανοί, και λοιποί Προτεστάντες αιρετικοί «εσκεμμένως» δεν κατανοούν υπό ποιαν έννοια αποκαλούμε την Μα­ρία Παναγία.

Ας δούμε τι λέγει η Γραφή:

Γνωρίζουμε ότι ο Θεός είναι ο μόνος αγαθός: -Τι με λέγεις αγαθόν; ουδείς αγαθός ει μη εις ο Θεός (Ματθ. ιθ’ 17, Μάρκ. ι’ 18).

Ο Χριστός ελέγχοντας τον πλούσιο νεανία, αποκλείει να υπάρ­χουν άλλοι αγαθοί πλην του Θεού. Αν αγαθοί δεν υπάρχουν, ασφα­λώς δεν θα υπάρχουν αγαθότατοι.

Λέγει ο Λουκάς: Έδοξε κάμοί, παρηκολουθηκότι άνωθεν πάσιν ακριβώς, καθεξής σοι γράψαι, κράτιστε Θεόφιλε (Λουκ. α’ 3).

Ο Λουκάς αποκαλεί τον Θεόφιλο κράτιστον. Τι σημαίνει το κράτιστε Θεόφιλε; Αγαθότατε Θεόφιλε. Η λέξις κράτιστος είναι υπερ­θετικός βαθμός του επιθέτου Αγαθός (Αγαθός, κρείττων, κράτιστος η Αγαθός, αγαθότερος, Αγαθότατος). Γεννάται λοιπόν η απορία: Δηλαδή ο Θεός είναι ο μόνος αγαθός, αλλά ο Θεόφιλος είναι αγαθό­τατος;

Αξιοσυμπάθητοι αιρετικοί, η σύγκρισις δεν είναι μεταξύ Θεού και Θεοφίλου. Αλλά μεταξύ Θεοφίλου και ανθρώπων. Ο Θεόφιλος είναι αγαθότατος συγκρινόμενος με πονηρούς ανθρώπους. Είναι αγα­θότατος με σχετική έννοια. Ο Θεός είναι αγαθός εν απολύτω εννοία φύσει και ουσία. Ο Θεός είναι ο μόνος αγαθός και δεν συγκρίνεται με τους αγαθοτάτους ανθρώπους, διότι μια τέτοια σύγκρισις είναι αδιανόητος. Έτσι ουδέποτε λέμε για τον Θεό αγαθότερος η αγαθότα­τος, διότι το απόλυτο και το μοναδικό δεν επιδέχεται σύγκρισι.

Αλλά και πονηρούς ανθρώπους χάριν φιλοφρονήσεως η Γραφή αποκαλεί αγαθότατους:

Τω κρατίστω ηγεμόνι Φήλικι (Πράξ. κγ’ 26). Κράτιστε Φήλιξ (Πράξ. κδ’ 3). Κράτιστε Φήστε (Πράξ. κστ’ 25).

Μήπως οι πονηροί και ειδωλολάτρες Φήλις και Φήστος είναι αγαθό­τεροι του Θεού;

Όταν λοιπόν αποκαλούμε την Θεοτόκο Παναγία δεν την συγκρί­νουμε με τον Θεό. Άπαγε της βλασφημίας! Αλλά θεωρούμε ότι υπερέχει σε αγιότητα όλων των άλλων χτισμάτων, και των αγγέλων και των ανθρώπων.

Ο Θεός είναι φύσει και ουσία και εν απολύτω εννοία άγιος, και δεν συγκρίνεται με τα κτίσματά του. Η Θεοτόκος είναι θέσει αγία και συγκρίνεται με τα άλλα δημιουργήματα του Θεού. Όλων αυτών είναι αγιωτέρα, τιμιωτέρα και καθαρωτέρα.

Κατά τους αιρετικούς δεν υπάρχει έκφρασις στην Αγία Γραφή που να χαρακτηρίζει κατάστασι ανωτέρα του άγιος. Φαίνεται ότι δεν μελετούν την Αγία Γραφή. Διότι υπάρχουν αντικείμενα τα οποία υπό της Αγίας Γραφής καλούνται αγιώτατα. μάλιστα δε είναι λόγια του Θεού. Είναι λόγια του Αγίου Πνεύματος διότι πάσα Γραφή Θεόπνευ­στος (Β’ Τιμ. γ’ 16) και υπό Πνεύματος Αγίου φερόμενοι ελάλησαν άγιοι Θεού άνθρωποι (Β’ Πέτρ. α’ 21).

Ἄγνωστα Συναξάρια – Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος ὁ Θαυμαστορείτης

Ε Ι Σ Α Γ Ω Γ Η

Ὁ πατέρας τοῦ Συμεών Ἰωάννης κατήγετο ἀπό τήν Ἔδεσσα τῆς Συρίας καί, νέος ἀκόμη, ἐγκατεστάθη μέ τούς γονεῖς του εἰς τήν Ἀντιόχεια, τήν μεγάλη καί φημισμένη Πόλη τῆς Συρίας. Ἐκέρδιζαν τήν ζωήν τους ἀσχολούμενοι ἐπαγγελματικά μέ τά ἀρώματα.

Ὅταν ὁ Ἰωάννης ἔφθασε εἰς ἡλικία γάμου, οἱ γονεῖς του ἐπέλεξαν μία καλή καί εὐλαβῆ κόρη, τήν Μάρθα, ἀπό μιά ἐξαιρετική οἰκογένεια. Ἡ κόρη αὐτή εἶχε κρυφό πόθο νά ἀφιερωθῆ εἰς τόν Θεόν. Οἱ γονεῖς ἐπέμεναν, ἡ Μάρθα ὅμως ἔκρινε ὅτι ὤφειλε νά ἀναθέση εἰς τόν Θεόν τήν τελική της ἀπόφαση. Ἔτσι καταφεύγει εἰς τόν Ναόν τοῦ Τιμίου Προδρόμου, εἰς ἕνα προάστειο τῆς Πόλης. Ἐκεῖ μέ γονυκλισίες καί δάκρυα εἰς τά μάτια παρακαλοῦσε καί ἱκέτευε ἐπίμονα τόν Θεόν νά λάβη πληροφορία διά τό τί πρέπει νά κάνη. Τελικῶς ἔλαβε τήν πληροφορία νά κάνη ὑπακοή εἰς τούς γονεῖς της καί ἔτσι συνάπτεται εἰς γάμου κοινωνίαν μέ τόν Ἰωάννη.

Ἀκολουθεῖ νέος κύκλος ἀγωνίας. Σπεύδει καί πάλι εἰς τόν Ναόν τοῦ Τιμίου Προδρόμου καί παρακαλεῖ νά τῆς χαρίση ὁ Θεός ἕνα παιδί⋅ ὑπέσχετο δέ νά τό ἀφιερώση εἰς τόν Θεόν, ὅπως συνέβη εἰς τήν περίπτωση τοῦ Σαμουήλ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ὕστερα ἀπό μεγάλη ἀναμονή παρουσιάζεται σέ ὅραμα εἰς τήν Μάρθα ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος καί τῆς ἀνακοινώνει ὅτι ἔγινε δεκτό τό αἴτημά της. Ὡς ἀπόδειξη τῆς ἐχάρισε ἕνα μπαλλάκι ἀπό θυμίαμα διά νά θυμιάση τό σπίτι της. Ἡ Μάρθα ἐθύμιαζε τό σπίτι της, κατά τήν ἐντολήν, ἀλλά κανείς δέν ἦταν σέ θέση νά πῆ ἤ νά κατανοήση τό εἶδος τοῦ θυμιάματος. Τό ἐξαιρετικῶς ἐνδιαφέρον ἦταν ὅτι, ἐνῶ ἐκαίετο τό θυμίαμα, αὐτό δέν ἐμειώνετο.

Ἡ Μάρθα ἐπεσκέπτετο τακτικά τόν Ναόν τοῦ Τιμίου Προδρόμου διά νά θυμιάζη καί ἐκεῖ. Ὅμως ὁ Ἅγιος Ἰωάννης τήν προέτρεψε νά πάη εἰς τήν οἰκίαν της, καί τήν διεβεβαίωνε ὅτι θά συλλάβει τέκνον. Ἐπί πλέον τῆς ἀπεκάλυψε σχετικές πληροφορίες καί ὅτι θά ὀνομάσει τό τέκνον της Συμεών, ὅτι θά θηλάζει μόνον ἀπό τόν δεξιόν μαστόν της, δέν θά τρώγει κρέατα, οὔτε θά πίνει οἶνον καί δέν θά μεταλαμβάνει μαγειρευμένη τροφή. Ἡ τροφή του θά εἶναι ἄρτος, ὕδωρ, μέλι καί ἁλάτι. Τῆς ὑπέδειξε ἀκόμη νά ἐφαρμόζη ὅλα αὐτά μέ προσοχή, διότι ὁ υἱός της θά γίνει σκεῦος ἅγιον διά νά ὑπηρετῆ τόν Θεόν. Τῆς ἀπεκάλυψε ἐπίσης ὅτι θά βαπτισθῆ ὅταν γίνη δύο ἐτῶν μέσα εἰς τόν ἴδιον ἐκεῖνον Ναόν, καί εὐθύς ἀμέσως θά ὁμιλήσει τό ἴδιο.

Εἰς τόν κατάλληλο χρόνο ἡ Μάρθα ἔτεκεν ἀγοράκι, ἄνευ πόνων, βέβαια, καί μετά ἀπό σαράντα ἡμέρες τό ὡδήγησε εἰς τόν Ναόν τοῦ Τιμίου Προδρόμου διά νά προσφέρη εἰς τόν Θεόν τό τέκνον τό ὁποῖον ἔλαβε ἀπό Αὐτόν.

ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ (ΧΙΙΙ) –Διφορούμενες ἐνέργειες τῶν "μπροστάρηδων" στοὺς Διαλόγους μὲ τοὺς Λατίνους.

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ (ΧΙΙΙ)

Διφορούμενες ενέργειες των “μπροστάρηδων” στους Διαλόγους με τους Λατίνους

1' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 2' ΕΔΩ - 3' ΕΔΩ - 4' ΕΔΩ- 5' ΕΔΩ- 6' ΕΔΩ

- 7' ΕΔΩ - 8' ΕΔΩ- 9'ΕΔΩ – 10'ΕΔΩ – 11'ΕΔΩ -12΄ΕΔΩ

Ατυχώς, στις μέρες μας, προβάλλονται ορισμένα ανώτατα εκκλησιαστικά πρόσωπα ως σκαπανείς του Οικουμενισμού και των διαχριστιανικών διαλόγων καθώς και ως “πρότυπα” προς μίμησιν από τους νεωτέρους. Η αλήθεια είναι δυστυχώς πολύ διαφορετική και φανερώνει, μετά από μιά κριτική ματιά, το μέγεθος της αυθαίρετης υποχώρησης της Ορθόδοξης πλευράς και της επικράτησης των Παπικών σε μιά υποτιθέμενη προσπάθεια ανορθόδοξης προσέγγισης Ανατολής και Δύσης.

Μεταξύ αυτών και ο μακαριστός Οικουμενικός Πατριάρχης κυρός Αθηναγόρας. Σκοπός των αναφορών αυτών δεν είναι η κατάκριση και ιεροκατηγορία αλλά η επισήμανση των διαχρονικών λαθών όπως αποδείχθηκε και από τις προηγούμενες ενότητες και η επιλογή πιό συνετών τρόπων, δρόμων και συμπεριφορών που ίσως αποφέρουν πιό πολλά θετικά στοιχεία στην επικοινωνία μας με τις χριστιανικές ομολογίες (και όχι Εκκλησίες!).

Κρίσιμα στοιχεία μπορούμε να αντλήσουμε μέσα από την βιογραφία ενός άλλου “διάσημου” σκαπανέα της οικουμενικής κίνησης, του επίσης μακαριστού πρώην Αρχιεπισκόπου Αμερικής κυρού Ιακώβου. (Γ. Π. Μαλούχος “Εγώ, ο Ιάκωβος”, Εκδ. Α. Α. Λιβάνη, Αθήναι 2002, σελ. 189-197 & 299 κεξ).

Να πως περιγράφει ο μακαριστός κυρός Ιάκωβος το πρόσωπο και τις ενέργειες του Πατριάρχη Αθηναγόρα :

“...μου έλεγε από αυτήν την κατάθλιψη στην οποία ζούμε εδώ επί αιώνες δεν είναι δυνατόν να μας βγάλει κανείς. Πρέπει να βγάλουμε εμείς τον εαυτό μας, κοιτάζοντας προς τη Δύση, προς την Ευρώπη γενικά και τις Εκκλησίες της Δύσεως… Ήταν οικουμενιστής, ιδεολόγος, ναι, καταργούσε τα σύνορα μεταξύ των διαφόρων Εκκλησιών… Μου έλεγε συχνά “Γιατί αυτά τα σύνορα; Ποιός τα έβαλε;… Εγώ δεν παραδέχομαι σύνορα…”

…Εμπρός στα οράματά του δεν μετρούσε ούτε τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους ούτε τις σχέσεις της Εκκλησίας μας με τις άλλες Εκκλησίες… Όταν με έστειλε στη Γενεύη μου λέει :” Ξέρεις που πηγαίνεις, διότι έχεις αρχίσει μιά οικουμενική κίνηση στη Βοστόνη όταν καθιέρωσες τους εσπερινούς νεολαίας, καλώντας ομιλητάς από όλες τις θρησκείες. Εσύ θα κάνεις το γραφείο, δεν υπάρχει γραφείο”… “!

Πως είναι δυνατόν να αναρωτιόταν ο Πατριάρχης “Ποιός έβαλε τα σύνορα;” Μου ακούγεται υπερβολικό. Εδώ και αλληγορικά ακόμη ο Κύριος μίλησε περί “φραγμού” του αμπελώνος, δηλαδή της Εκκλησίας Του. (Ματθ. κα’ 33) “…και φραγμόν περιέθηκε”!!!

Κυριακή Θ Ματθαίου:«Ἡ ἐνυπόστατος Σοφία ἐπί τῶν Κυμάτων»,π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

 ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[: Ματθ. 14,22-34]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«Η ΕΝΥΠΟΣΤΑΤΟΣ ΣΟΦΙΑ ΕΠΙ ΤΩΝ ΚΥΜΑΤΩΝ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 4-8-1985]

(Β141)

Μετά από τον χορτασμόν των πεντακισχιλίων, αγαπητοί μου, που ακούσαμε την περασμένη Κυριακή στην ευαγγελικήν περικοπή, βλέπομε να ακολουθεί ένα περιστατικόν, εκτάκτως σπουδαίον σε συμπεράσματα. Όσο οι μαθηταί εμοίραζαν τα κομμάτια του άρτου, τον άρτον, στο πλήθος, που ήταν σε πρασιές και εδέχετο την ευλογημένη τροφή από τον Κύριον, εδέχοντο από το πλήθος, που εθαύμαζε δια το καταπληκτικόν αυτό θαύμα -να πολλαπλασιαστεί η τροφή η υλική- να λέγει στους μαθητάς ότι ο Διδάσκαλος ήτο σπουδαίος. Σημειώνει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Οἱ οὖν ἄνθρωποι, ἰδόντες ὃ ἐποίησε σημεῖον ὁ Ἰησοῦς, ἔλεγον ὅτι οὗτός ἐστιν ἀληθῶς ὁ προφήτης ὁ ἐρχόμενος εἰς τὸν κόσμον». «Αυτός», λέει, «είναι αυτός που περιμένομε, ο προφήτης. Ο μέγας προφήτης, όπως τον είχε προφητεύσει ο Μωυσής. Να στείλει», λέγει, «ο Θεός, μέγαν προφήτην όπως εμένα», γιατί ο Μωυσής ήτο εις τύπον του Ιησού Χριστού. Βλέποντας λοιπόν αυτό το θαύμα ο κόσμος θαυμάζει. Και θαυμάζοντας, λέγει αυτά εις τους μοιράζοντας τα κομμάτια του ψωμιού, εις τους μαθητάς.

Η πρόθεσις λοιπόν του πλήθους ήτο να ανακηρύξουν τον Ιησούν εκεί εις την έρημο, βασιλέα. Σημειώσατε δε ότι οι Εβραίοι ήσαν κάτω από την ρωμαϊκήν κατοχήν και προ της ρωμαϊκής κατοχής, εκατοντάδες χρόνια, έζησαν ξενικήν κατοχήν. Έτσι, ο εθνικός πόθος για απελευθέρωση ήταν πια ώριμος και ζητούσαν τη δεδομένη στιγμή, ώστε και τις προφητείες ακόμη των προφητών που ανεφέροντο εις το μέγα θαύμα του Μεσσίου, να τις έχουν διαφοροποιήσει και να τις αισθάνονται ότι έπρεπε να πραγματωθούν μέσα στα όρια και τα πλαίσια της εθνικής των απελευθερώσεως.

Ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Θ Ματθαίου. Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Κατά Ματθαίον, κεφάλαιο ΙΔ΄, εδάφια 22-34

22 Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλους. 23 Καὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ.

24 Τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος. 25 Τετάρτῃ δὲ φυλακῇ τῆς νυκτὸς ἀπῆλθε πρὸς αὐτοὺς ὁ ᾿Ἰησοῦς περιπατῶν ἐπὶ τῆς θαλάσσης. 26 Καὶ ἰδόντες αὐτὸν οἱ μαθηταὶ ἐπὶ τὴν θάλασσαν περιπατοῦντα ἐταράχθησαν λέγοντες ὅτι φάντασμά ἐστι, καὶ ἀπὸ τοῦ φόβου ἔκραξαν. 27 Εὐθέως δὲ ἐλάλησεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· θαρσεῖτε, ἐγώ εἰμι· μὴ φοβεῖσθε. 28 Ἀποκριθεὶς δὲ αὐτῷ ὁ Πέτρος εἶπε· Κύριε, εἰ σὺ εἶ, κέλευσόν με πρός σε ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ ὕδατα. 29 Ὁ δὲ εἶπεν, ἐλθέ. Καὶ καταβὰς ἀπὸ τοῦ πλοίου ὁ Πέτρος περιεπάτησεν ἐπὶ τὰ ὕδατα ἐλθεῖν πρὸς τὸν Ἰησοῦν. 30 Βλέπων δὲ τὸν ἄνεμον ἰσχυρὸν ἐφοβήθη, καὶ ἀρξάμενος καταποντίζεσθαι ἔκραξε λέγων· Κύριε, σῶσόν με. 31 Εὐθέως δὲ ὁ Ἰησοῦς ἐκτείνας τὴν χεῖρα ἐπελάβετο αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτῷ· ὀλιγόπιστε! Εἰς τί ἐδίστασας; 32 Καὶ ἐμβάντων αὐτῶν εἰς τὸ πλοῖον ἐκόπασεν ὁ ἄνεμος· 33 οἱ δὲ ἐν τῷ πλοίῳ ἐλθόντες προσεκύνησαν αὐτῷ λέγοντες· ἀληθῶς Θεοῦ υἱὸς εἶ. 34 Καὶ διαπεράσαντες ἦλθον εἰς τὴν γῆν Γεννησαρέτ.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

22 Και αμέσως ο Ιησούς, για να μην παρασυρθούν οι μαθητές Του από τον ενθουσιασμό του πλήθους που ήθελε να Τον ανακηρύξει βασιλιά, τους ανάγκασε να μπουν στο πλοίο και να περάσουν πριν απ’ Αυτόν στο απέναντι μέρος της λίμνης, ωσότου Αυτός διαλύσει τα πλήθη του λαού. 23 Και αφού διέλυσε τα πλήθη, ανέβηκε στο βουνό για να προσευχηθεί μόνος Του. Και όταν βράδιασε καλά, ήταν μόνος Του εκεί.

Ἡ ἀποστολική περικοπή τῆς Κυριακῆς Θ Ματθαίου, Παναγιώτης Τρεμπέλας

Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΠΕΡΙΚΟΠΗ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ

Α’ προς Κορινθίους, κεφάλαιο Γ΄, εδάφια 9-17

9 Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε. 10 Κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα, ἄλλος δὲ ἐποικοδομεῖ· ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ· 11 θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν ᾿Ιησοῦς Χριστός. 12 Εἰ δέ τις ἐποικοδομεῖ ἐπὶ τὸν θεμέλιον τοῦτον χρυσόν, ἄργυρον, λίθους τιμίους, ξύλα, χόρτον, καλάμην, 13 ἑκάστου τὸ ἔργον φανερὸν γενήσεται· ἡ γὰρ ἡμέρα δηλώσει· ὅτι ἐν πυρὶ ἀποκαλύπτεται· καὶ ἑκάστου τὸ ἔργον ὁποῖόν ἐστι τὸ πῦρ δοκιμάσει. 14 Εἴ τινος τὸ ἔργον μενεῖ ὃ ἐπῳκοδόμησε, μισθὸν λήψεται· 15 εἴ τινος τὸ ἔργον κατακαήσεται, ζημιωθήσεται, αὐτὸς δὲ σωθήσεται, οὕτως δὲ ὡς διὰ πυρός. 16 Οὐκ οἴδατε ὅτι ναὸς Θεοῦ ἐστε καὶ τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἰκεῖ ἐν ὑμῖν; 17 Εἴ τις τὸν ναὸν τοῦ Θεοῦ φθείρει, φθερεῖ τοῦτον ὁ Θεός· ὁ γὰρ ναὸς τοῦ Θεοῦ ἅγιός ἐστιν, οἵτινές ἐστε ὑμεῖς.

Ερμηνευτική απόδοση από τον μακαριστό Παν. Τρεμπέλα

9 Είμαστε και οι δύο ένα [:δηλαδή και ο Παύλος και ο Απολλώς], διότι και εκείνοι που φυτεύουν και εκείνοι που ποτίζουν, είμαστε συνεργάτες του Θεού στο έργο Του που αποβλέπει στην σωτηρία σας. Είστε αγρός που ανήκει στον Θεό και καλλιεργείται από Αυτόν.

Ἐπειδῆ Κοινωνήσαμε, γίναμε ἀμέσως καὶ θεοὶ κατὰ χάριν;

❈ Ἐπειδή Κοινωνήσαμε, γίναμε ἀμέσως καί θεοί κατά χάριν; Ἄν δέν ἔχουμε κάνει τήν ἀνάλογη προεργασία στόν ἑαυτό μας μέσω τῶν ἀρετῶν, ὥστε νά ἔχουμε τίς ἀπαραίτητες προϋποθέσεις, δέν ἔρχεται ἡ Χάρις.

Γι’ αὐτό καί ὁ ἱερέας, ὅταν βγαίνει νά μᾶς Κοινωνήσει, λέει:

25 Αὐγούστου. † ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ. Τίτου ἀποστόλου, ἐπισκόπου Γορτύνης Κρήτης· ἡ ἐπάνοδος τοῦ λειψάνου τοῦ ἀποστόλου Βαρθολομαίου. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κυριακῆς θ´ ἐπιστολῶν (Α´ Κορ. γ´ 9-17).

Α Κορ. 3,9          Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε.

Α Κορ. 3,9                Ο Απολλώς, λοιπόν, και εγώ είμεθα μεταξύ μας ένα, συνεργάται του Θεού δια την ιδικήν σας σωτηρίαν. Σεις δε είσθε αγρός και ιδιοκτησία του Θεού, που καλιεργείται από αυτόν τον ίδιον. Είσθε οικοδόμημα του Θεού, που εις την πραγματικότητα κτίζεται από τον ίδιον τον Θεόν με όργανά του ημάς.