Ἡ ἐγκράτεια- γενικό ὄνομα ὅλων τῶν ἀρετῶν, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μαβ), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἐγκράτεια- γενικό ὄνομα ὅλων τῶν ἀρετῶν, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (μαβ), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 23-7-2024 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Καί ἔσεσθε μισούμενοι ὑπό πάντων διά τό ὄνομά μου..." (Λουκ. 21, 18), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Roman catholicism and defenders of Orthodoxy, Arch. Gervasios Raptopoulos-Preface and the Pope's primacy, Arch. Savvas Agioreitis

Roman catholicism and defenders of Orthodoxy, Arch. Gervasios Raptopoulos-Preface and the Pope's primacy, 21-7-2024, Arch. Savvas Agioreitis 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Οἱ γονεῖς ἄς καλλιεργοῦν στά παιδιά τους τό μαρτυρικό φρόνημα, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Τό παράδειγμά μας εἶναι μήνυμα στούς ἄλλους, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ πίστη καὶ ἡ γνώση (Φώτης Κόντογλου)

«Η πίστις η εκ της μαθήσεως ουκ ελευθεροί

τον άνθρωπον εκ της υπερηφανείας και του δισταγμού».

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

ΚΑΠΟΙΟΙ φιλόσοφοι θελήσανε να γίνουνε χριστιανοί, δηλαδή να πιστέψουνε, μα χωρίς να παρατήσουνε τη φιλοσοφία. Αληθινά, έπρεπε να είναι κανέ­νας φιλόσοφος για να μπορέσει να φτάξει σ’ ένα τέτοιο ανάποδο πράγμα, δηλαδή να πιστέψει πως μπορεί να σταθεί μαζί η μέρα κ’ η νύχτα στο ίδιο μέρος, η πίστη κ’ η αμφιβολία, η ανάπαυση και το ψάξιμο, η ειρήνη της διάνοιας κ’ η δίψα του μυαλού, ο Θεός και ο όφις, ο σατανάς.

Απ’ αυτά τα ασυνταίριαστα βγήκανε κάτι ερμαφρόδιτα συστήματα, όπως είνε η λεγόμενη «Χρι­στιανική φιλοσοφία», «ο επιστημονικός Χριστιανισμός» κι’ άλλα παρόμοια.

Μα δεν μπορεί κανένας να γίνει χριστιανός αν δεν πετάξει από πάνω του κάθε γνώση κι’ αν δεν απομείνει άδεια από τους σαρκικούς διαλογισμούς η διάνοια κ’ η καρδιά του. Ο άγιος Παύλος γράφει πως αυτό που λένε οι φιλόσοφοι «πνευματικό», είναι «ο νους της σαρκός αυτών». Ένα πνευματικό υπάρχει μοναχά, κι’ αυτό είναι η θρησκεία του αληθινού Θεού, που το λένε οι άγιοι και «πνευματική γνώση», η μονάχα «γνώση» κι’ ο Σολομώντας το λέγει «σοφία».

Κ’ ένα πνεύμα υπάρχει μονάχα, το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, που μας τον φανέρωσε ο Ιησούς Χριστός, όπως μας φανέρωσε τον Πατέρα τον εν τοις ουρανοίς: «Πάντα μοι παρεδόθη υπό του πατρός μου και ουδείς επιγινώσκει τον υιόν ειμή ο πατήρ, ουδέ τον Πατέρα τις επιγινώσκει ειμή ο υιός και ω εάν βούληται ο υιός αποκαλύψαι». (Ματθ. ια’, 27).

Ο Θεός που πλάσανε με το μυαλό τους οι φιλόσοφοι, είναι ένα είδωλο νεκρό και χωρίς υπόσταση, χωρίς ζωή και χωρίς αγάπη, ένα φάντασμα που δεν έχει καμμιά σχέση με τον αληθινό Θεό που μας αποκάλυψε ο Χριστός. Γι’ αυτό κι ο Βλάσης Πασκάλ, που ήτανε φιλόσοφος, σαν τον φώτισε η θεία χάρη κι άνοιξε τα μάτια του να δει τον αληθινό Θεό, κατάλαβε τι άψυχο είδωλο είχε πρωτύτερα για Θεό κ’ έγραψε : «Δεν πιστεύω στον Θεό των φιλοσόφων, αλλά πιστεύω στον Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ».

Ἐλπίδα, ἡ ἡρωίδα τῆς ὑπομονῆς

Η Ελπίδα Αλεξανδρίδου γεννήθηκε το 1950 και ήταν το έκτο παιδί πολύτεκνης οικογένειας 7 αδελφών.

Όταν ήταν 18 χρόνων αρρώστησε από νεφροπάθεια. Σύντομα μπαίνει στις περιτονικές πλύσεις. Ακολουθεί η πρώτη μεταμόσχευση νεφρού. Μετά τρία χρόνια απορρίπτεται ο νεφρός και μπαίνει στην αιμοκάθαρση. Συνολικά έκανε αιμοκάθαρση 24 χρόνια, από τα οποία τα 4 σχεδόν χρόνια ήταν ανάπηρη στο καρότσι από βαρύ αιμορραγικό εγκεφαλικό που έπαθε. Αυτά τα 4 χρόνια δεν μπορούσε να μιλήσει. Μόνο μία λέξη έλεγε, «έλα».

Στα χρόνια της αιμοκάθαρσης, το 1983, έκανε και δεύτερη μεταμόσχευση νεφρού χωρίς επιτυχία, από την οποία ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα.

Η αδελφή της κ. Αικατερίνη διηγείται:

Σε όλα τα χρόνια της ζωής της ουδέποτε την είδα απογοητευμένη. Πίστευε πως ο Θεός δίνει στον καθένα μας τον σταυρό που μπορεί να σηκώσει. Αυτό το πίστευε ακράδαντα και έκανε πάρα πολύ υπομονή. Συνέχεια μας έλεγε, όσο αντέχουμε, τόσο μας δίνει ο Θεός, όχι περισσότερο. Δεν έχω λόγια να περιγράψω την ευχάριστη υπομονή της. Δεν την άκουσα να παραπονεθεί ποτέ! Διαρκώς έλεγε: «Εγώ πολύ καλά είμαι, με τα δικά σας προβλήματα ασχολούμαι». Συγκεκριμένα ο Γέροντας Παΐσιος έλεγε: «Η Ελπίδα έρχεται σε μένα και όλο για το σόι της και για άλλους μου λέει». Τόνιζε μάλιστα πολύ την υπομονή της. Πολλές φορές έχει πει: «Την Ελπίδα έπρεπε να την βαφτίσουν Υπομονή».

Όταν έμεινε ανάπηρη, εγώ η αδελφή της, είχα λογισμό μήπως τώρα μέσα της η Ελπίδα παραπονεθεί στο Θεό γιατί να γίνει έτσι. Αν και ήμουν σίγουρη για την απάντηση, επειδή όμως με απασχολούσε της το είπα μια μέρα. Μόνο να βλέπατε την μορφή της! Επειδή δεν μπορούσε να μιλήσει, να μου δώσει απάντηση με λόγια, αγρίεψε, μου έκλεισε το στόμα με το χέρι της, σαν να μου έλεγε αυστηρά: «Τι είναι αυτά που λες;».

Πολλές φορές, επιστρέφοντας από την αιμοκάθαρση στο σπίτι, την ρωτούσε κάποια ψυχή: «Πού ήσουν, Ελπίδα;» Και απαντούσε με χιούμορ: «Να, πήγα, έγραψα το μεροκάματο και ήρθα».

Κυπριακὴ τραγωδία ΄74 - 50 Χρόνια μετά – Εἰδικὴ ἀναφορὰ στὸ θέμα Ἀγνοούμενοι

ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ ’74 - 50 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

ΕΙΔΙΚΗ AΝΑΦΟΡΑ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ‘ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ’

Νίκος Παπανικολόπουλος, Υποναύαρχος Λ.Σ (ε.α)

Κύπρος 1974

Η Κύπρος, η μεγαλόνησος της Μεσογείου, το χρυσοπράσινο φύλλο ριγμένο στο σταυροδρόμι των μεγάλων θαλάσσιων διαδρομών Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, ελληνική πάνω από τέσσερις χιλιετίες π.Χ. και από εδώ και δυο χιλιετίες ορθόδοξη χριστιανική, πριν από 50 χρόνια, με την ανοχή – συνενοχή μεγάλων δυνάμεων, δέχτηκε μια βάρβαρη εισβολή από την Τουρκία που κατέλαβε το 37% του εδάφους της. Η κατοχή συνεχίζεται μέχρι σήμερα.

Κύπρος, 20 Ιουλίου 1974, 5:30 το πρωί, ο ήχος των σειρήνων διαπεραστικός και έντονος σήμανε την έναρξη της τουρκικής εισβολής από τις ακτές της Κερύνειας. που εκτόπισε βίαια από τις εστίες τους περίπου 220.000 Ελληνοκύπριους και οδήγησε στο θάνατο περισσότερους από 3.000 Έλληνες. Στην προέλασή τους λεηλατούσαν, έκαιγαν, εκτελούσαν αμάχους, βεβήλωναν εκκλησίες. Για 50 χρόνια, την ίδια μέρα και ώρα, οι σειρήνες ηχούν όπως τότε και ξυπνούν μνήμες ξεριζωμού, βίας και πόνου.

20 Ιουλίου 1974 ξεκίνησε η τουρκική εισβολή, με την κωδική ονομασία (ΑΤΤΙΛΑΣ Ι) και 14 Αυγούστου 1974 (ΑΤΤΙΛΑΣ ΙΙ) ολοκληρώθηκε με τη de facto κατοχή και διχοτόμησή της κατά παραβίαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών με την ανοχή της Αγγλίας, των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της Ευρώπης. Αν και υπήρξε πληθώρα Αποφάσεων και Ψηφισμάτων του ΟΗΕ δεν υπήρξε κανένα θετικό αποτέλεσμα. Και πως θα μπορούσε να υπάρξει θετικό αποτέλεσμα όταν τα όργανα του ΟΗΕ δίσταζαν ακόμη και να χαρακτηρίσουν την εισβολή της Τουρκίας ως επιθετική ενέργεια και αναφέρονταν « στην ξένη στρατιωτική παρουσία στο νησί » και « στην κατοχή τμήματος του νησιού από ξένες δυνάμεις » ;

Εδώ και μισό αιώνα η Κύπρος είναι θύμα βίας, άπατης, υποκρισίας, ψεύδους και πολιτικού κυνισμού.

Ἡ θυσία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ καὶ ἡ Φιλοκαλικὴ θεώρηση τῆς ἐλευθερίας († Πρωτοπρ. Γεώργιος Δ. Μεταλληνός)

Ὁ ἀρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανὸς (1756-1821) περικλεὴς μορφὴ τοῦ γένους, ὑπῆρξε καλλίνικος μάρτυρας τῆς ρωμηοσύνης, ποὺ μὲ τὴ θυσία του, στὴν ἀρχὴ τοῦ ἀγῶνος τῆς ἀνεξαρτησίας (1821), ἐνεψύχωσε τὸν ἐπαναστατημένο ἑλληνισμό, ἐπιβεβαιώνοντας συνάμα τὴ ρωμαίικη οἰκουμενικότητα τῆς ἐπαναστάσεώς του. Ἰδιαίτερη ὅμως σημασία ἔχει τὸ γεγονός, ὅτι ὁ Κυπριανός, κατὰ κοινὴ μαρτυρία, συγκέντρωνε τὰ γνωρίσματα τῶν γνησίων ἐκπροσώπων τῆς πατερικῆς παραδόσεως: πίστη-πιστότητα στὴν Ὀρθοδοξία, ἦθος ἁγιοπνευματικὸ καὶ ποιμαντικὴ πληρότητα. Τὸ μαρτύριό του ἀκολούθησε τὴν ἄρνησή του, κατὰ τὴ μαρτυρία μάλιστα ξένου, νὰ ἐξωμόσει, νὰ προδώσει δηλαδὴ τὴν πίστη τῶν πατέρων του, στὴν ὁποία ἀγωνιζόταν νὰ διακρατήσει καὶ τὰ πνευματικά του τέκνα, ὅπως ἐπιβεβαιώνεται καὶ ἀπὸ τὴν γνωστὴ ἐγκύκλιό του «κατὰ Φαρμασώνων», ἤδη τὸ 1815. Μὲ αὐτὴν ὑποστασιώθηκε ἡ ποιμαντική του ἀγωνία, νὰ προφυλάξει τὸ ποίμνιο, ποὺ τοῦ ἐνεπιστεύθη ὁ Χριστός, ἀπὸ τὴν κορυφαία συνέπεια τῆς μεταφυσικῆς διαλεκτικῆς τῆς ἀποχριστιανοποιημένης Δύσεως, ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἐκφράγκευση τοῦ γένους καὶ τὴν ριζικὴ ἀλλοτρίωσή του. Τὸ ἐνδιαφέρον του δὲ γιὰ τὴν συνέχεια τῆς παιδείας τοῦ γένους, ἐπιβεβαιώνει τὴν πατερικὴ συνείδησή του καὶ τὸν τοποθετεῖ στὴν χορεία τῶν ἀξίων ἱεραρχῶν μας, ποὺ θεωροῦν τὴν κατὰ Χριστὸν παίδευση ὡς περιχαράκωση τῆς πίστεως.

Ἔχοντας «ἐγκεκραμένο» μέσα του τὸ ποίμνιό του, ὅπως ὅλοι οἱ αὐθεντικοὶ τῆς παράδοσής μας ποιμένες, ἔφθασε, στὴν κρίσιμη στιγμή, ποὺ ἐκαλεῖτο νὰ ὁμολογήσει καὶ μαρτυρήσει τὴν σχέση του μὲ τὸν Χριστό, ὄχι ἁπλῶς στὴν θυσία, ἀλλὰ στὴν αὐτοθυσία. Καὶ αὐτὸ ὄχι ἀπὸ κάποια στιγμιαία πατριωτικὴ ἔξαρση. Ἡ θυσία του φέρει στὸν νοῦ τὸ παράδειγμα τοῦ ἁγίου Πολυκάρπου Σμύρνης. Ἔτσι κατανοοῦμε τὶς δύο παραινέσεις τοῦ Κυπριανοῦ πρὸς τοὺς χριστιανούς του (Ἀπρίλιος-Μάιος 1821) νὰ παραδώσουν τὰ ὅπλα γιὰ τὴν ἀποφυγὴ ἀκαίρων προκλήσεων στὸν ἐχθρό. Ὁ ἴδιος ὁ Κυπριανὸς ὅμως ἦταν πάντα ἕτοιμος γιὰ τὸ μαρτύριο, διότι γνώριζε, ὅτι ἡ ὥρα αὐτὴ δὲν θὰ βραδύνει, ὅπως ἐκμυστηρεύτηκε στὸν John Carne: «Ὁ θάνατός μου, τοῦ εἶπε, δὲν θὰ βραδύνῃ. Γνωρίζω πὼς περιμένουν τὴν εὐκαιρία γιά ν’ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ μένα».

Κανένας δέν ξεχνᾶ

Κανένας δέν ξεχνᾶ

Γράφει η Εὐδοξία Αὐγουστίνου, Φιλόλογος – Θεολόγος

Ὁ χρόνος πάγωσε ἐκεῖνο τό τραγικό πρωινό τῆς 20ῆς Ἰουλίου, πρίν 50 χρόνια, ὅταν τό «χρυσοπράσινο φύλλο» τῆς Μεσογείου, ἡ Κύπρος μας, ἄρχισε νά αἱ­μορραγεῖ κάτω ἀπό τή βίαιη μπότα τοῦ τούρκου κατακτητῆ, πού εἰσέβαλε μέ μέ­νος στό νησί, σκορπώντας τόν ὄλεθρο, τόν θάνατο, τήν ἀπόγνωση καί τήν κα­ταστρο­φή. 36.000 καί πλέον στρατιῶτες, 80 μαχητικά ἀεροσκάφη, δεκάδες ἅρματα μάχης, 20 ναυτικά μέσα συ­νο­δευ­όμενα ἀπό 5 ἀντιτορπιλικά ἐφορμοῦν ἀπό τίς τουρκικές βάσεις.

Οἱ Τοῦρκοι μέ τόν «Ἀττίλα 1 καί 2», κατέλαβαν τό 37% τοῦ κυπριακοῦ ἐδάφους, ἐπιφέροντας οἰκονομική κατάρρευση στό βόρειο τμῆμα, τό ὁποῖο πρίν τό 1974 ἦταν τό πλουσιότερο τοῦ νησιοῦ καί τό πιό ἀνεπτυγμένο. Τό 70% τῶν πλουτοπαραγωγικῶν πόρων τῆς Κύπρου χάθηκε, ἐνῶ τό 30% τοῦ ἐργατικοῦ δυναμικοῦ ἔμειναν ἄνεργοι. Στίς τουρκοπατημένες περιοχές βρίσκονταν τά τουριστικά ξενοδοχεῖα τῆς Ἀμμοχώστου καί τῆς Κερύ­νειας, τό μεγαλύτερο λιμάνι τῆς Κύπρου, ἡ Ἀμμόχωστος, ὁ περισσότερος ὀρυκτός πλοῦτος, ἡ μισή κτη­νοτροφική παραγωγή, ἡ μισή καλλιεργήσιμη γῆ.

Περίπου 200.000 Ἑλληνοκύπριοι, σχεδόν τό 40% τοῦ συνολικοῦ πληθυσμοῦ, κατέφυγαν ὡς πρόσφυγες στό νό­τιο ἐλεύθερο τμῆμα τοῦ νησιοῦ. Μερικές χιλιάδες παρέμειναν γιά μῆνες ἐγ­κλω­βισμένοι, κυρίως στή στενόμακρη ἁ­για­σμένη χερσόνησο τῆς Καρπασίας -σή­­­­με­ρα ἀρι­θμοῦ­­νται σέ λίγες ἑκατοντάδες-, στήν Κερύνεια καί ἀλλοῦ.

23 Ἰουλίου. Ἰεζεκιὴλ τοῦ προφήτου (600 π.Χ.), Πελαγίας ὁσίας τῆς ἐν Τήνῳ (†1834). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης ε΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ιδ΄ 9-19).

Ρωμ. 14,9          εἰς τοῦτο γὰρ Χριστὸς καὶ ἀπέθανε καὶ ἀνέστη καὶ ἔζησεν, ἵνα καὶ νεκρῶν καὶ ζώντων κυριεύσῃ.

Ρωμ. 14,9                  Διότι και ο Χριστός δι' αυτόν ακριβώς τον σκοπόν και απέθανεν επί του σταυρού και ανεστήθη εκ των νεκρών και έλαβε πάλιν ως άνθρωπος την ζωήν, δια να είναι κύριος και εξουσιαστής νεκρών και ζώντων.

Ρωμ. 14,10         Σὺ δὲ τί κρίνεις τὸν ἀδελφόν σου; ἢ καὶ σὺ τί ἐξουθενεῖς τὸν ἀδελφόν σου; πάντες γὰρ παραστησόμεθα τῷ βήματι τοῦ Χριστοῦ.

Ρωμ. 14,10                Συ, λοιπόν, διατί κατακρίνστον αδελφόν σου, που τρώγει από όλα τα φαγητά; Η συ διατί καταφρονείς τον αδελφόν σου, που δεν τρώγει από όλα; Κανείς δεν έχει εξουσίαν να κρίνη και να κατακρίνη, διότι όλοι θα σταθώμεν εμπρός στο βήμα του Χριστού, που είναι κριτής όλων.

Ἡ εἰκόνα τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου ποὺ δὲν σταματᾶ νὰ τρέχει μύρο

Μονή Μαλεβής Αρκαδίας

 

Επί μισό αιώνα η εικόνα της αναβλύζει μύρο και εκείνη αρκετά συχνά εμφανίζεται στους πιστούς της, προσκαλώντας τους στο ταπεινό «σπίτι» της. Όσοι δέχτηκαν το ιερό κάλεσμα και επισκέφθηκαν το μοναστήρι της στην κορυφή του Πάρνωνα, ένιωσαν το θεϊκό άγγιγμά της να διαπερνά τόσο την ψυχή όσο και το βασανισμένο κορμί τους.

Και ως εκ θαύματος, στάθηκαν και πάλι στα πόδια τους, και πήραν τη ζωή στα χέρια τους κάνοντας μια νέα αρχή με τον φύλακα-άγγελό τους στο πλευρό τους: την Παναγιά τη Μαλεβή.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΑΓ. ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΙΕΖΕΚΙΗΛ, 23-7-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ, ΑΓ. ΠΡΟΦΗΤΟΥ ΙΕΖΕΚΙΗΛ, 23-7-2024 

https://www.youtube.com/live/yIFNDNJ6DVE?si=gR24NABOW0E8VOfx

Αὐτοὶ ποὺ ἁμάρτησαν καὶ ἀπὸ ντροπὴ δὲν ἐξομολογοῦνται,παραδίδουν τὴν ψυχή τους στὸν θάνατο...

Ἅγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως (Περί ἐπιμελείας ψυχῆς Σελ, 102).

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/07/blog-post_48.html