Ὁ διάβολος θέλει τούς ἀνθρώπους χωρίς ροῦχα... , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ἡ πάλη κατά τῆς κακῆς συνήθειας , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ὅσο κανείς ἐξαγνίζει τόν ἑαυτό του, τόσο βοηθάει καί στόν γενικότερο ἐξαγνισμό, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Διδάσκαλος- Τό ἔργο του εἶναι ἱερό, Αγ. Παϊσίου-Περί παιδείας, 20-7-2024...

«Πτωχὸς καὶ ἀλγῶν εἰμι ἐγώ· ἡ σωτηρία σου, ὁ Θεός, ἀντιλάβοιτό μου»,68 Ψαλμός , στίχος 30, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

«Πτωχὸς καὶ ἀλγῶν εἰμι ἐγώ· ἡ σωτηρία σου, ὁ Θεός, ἀντιλάβοιτό μου»,68 Ψαλμός , στίχος 30, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 17-8-2017 (Κήρυγμα)

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

Ὄχι μόνο νά ἐξομολογούμαστε, ἀλλά καί νά διορθωνόμαστε, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Ἡ Παναγία, κόρη μου, ἄκουσε τὴν προσευχή σου καὶ ἔσωσε τὸν ἄνδρα σου ἀπὸ μεγάλο κίνδυνο!...».

Μία ευλαβής γυναίκα, μόλις ο σύζυγός της έφευγε για δουλειές του στη Δράμα, εκείνη ανηφόριζε βιαστικά για το μοναστήρι, για να προλάβει την ακολουθία, που συνήθως τέλειωνε πριν ξημερώσει.

Μία ημέρα που έφυγε ο σύζυγός της με φορτωμένο το αμάξι του με ξύλα, έτρεξε στην εκκλησία του μοναστηριού. Στάθηκε σε μία γωνία πίσω από το παγκάρι και άρχισε με θέρμη την προσευχή της. Ήταν δύσκολα χρόνια της βουλγαρικής κατοχής.Στο τέλος της θείας λειτουργίας πήγε τελευταία να πάρει αντίδωρο. Έσκυψε τότε λίγο ο όσιος και της είπε χαμηλόφωνα:

«Η Παναγία, κόρη μου, άκουσε την προσευχή σου και έσωσε τον άνδρα σου από μεγάλο κίνδυνο!…».

Έφυγε σκεπτική και με κάποια αγωνία, περιμένοντας πότε να βραδυάσει, να επιστρέψει ο σύζυγός της και να μάθει τι έπαθε. Παράλληλα όμως δόξαζε εκ προοιμίου τον Θεό κι ευχαριστούσε μέσα από την καρδιά της την Παναγία, για τη βοήθεια που της έκανε.

Τὸ πνεῦμα τῶν παλαιῶν Ἁγιορειτῶν. Ἀπὸ τὴν Ἀσκητικὴ καὶ Ἡσυχαστικὴ Ἁγιορείτικη Παράδοση

Έἶ­πε Γέρων: «Πα­λαιά ὑ­πῆρ­χαν πολ­λοί ἐ­νά­ρε­τοι πα­τέ­ρες πού σή­με­ρα ἔ­χουν ἐ­κλε­ί­ψει. Σήμερα ἔρ­χον­ται νέ­οι ἄν­θρω­ποι τῆς σύγ­χρο­νης ἐ­πο­χῆς καί νο­μί­ζουν ὅ­τι ἔ­τσι ἦταν τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος, ὅ­πως τό βρί­σκουν. Δέν βλέ­πουν καί πα­ρα­δε­ίγ­μα­τα ἀ­πό μᾶς το­ύς πα­λαι­ο­ύς· ἐ­κεῖ­νο πού βρί­σκει κα­νείς ἀ­κο­λου­θά­ει. Ὅ­μως τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος δέν ἦ­ταν ἔ­τσι πα­λαιά.

»Τώρα εἶ­ναι ἡ ἐ­πο­χή νά μπο­ρῆ νά συγ­κρα­τή­ση ὁ κα­θέ­νας τόν ἑ­αυ­τό του, νά μήν πα­ρα­συρ­θῆ καί πέ­ση σέ ἀ­μέ­λεια. Μέ τήν ὑ­πα­κοή, τήν ἀ­γά­πη, τήν ἀ­νά­γνω­ση τῶν ἀ­σκη­τι­κῶν συγ­γραμ­μά­των τῶν ἁ­γί­ων Πα­τέ­ρων, γιά νά μᾶς δυ­να­μώ­νουν, νά κά­νου­με τήν ἀ­κο­λου­θί­α καί τά κα­λο­γε­ρι­κά μας κα­θή­κον­τα. Ὕστε­ρα, ὅ­σο προ­χω­ρᾶ ὁ ἄν­θρω­πος, τοῦ δί­νει ὁ Κύριος σο­φί­α καί δι­ά­κρι­ση πῶς νά δι­ά­γη, καί θέ­λει νά ἀ­νε­βα­ί­νη συ­νέ­χεια. Καί ἐ­κεῖ εἶ­ναι ὁ κό­πος.

»Σήμερα, τά χρό­νια μας εἶ­ναι πο­λύ δύ­σκο­λα. Ὅ­που νά γυ­ρί­σης νά κοι­τά­ξης, ὅ­λο τό κα­κό βλέ­πεις. Σήμερα ὁ κό­σμος ἔ­χει κου­ρά­σει το­ύς κα­λο­γή­ρους. Κου­ρά­στη­καν, θέ­λουν ἡ­συ­χί­α καί δέν ἔ­χουν δι­ά­θε­ση νά δι­η­γοῦν­ται γιά πα­λαι­ο­ύς γέ­ρον­τες. Μᾶς ἔ­χει πι­ά­σει καί μία μα­νί­α νά φτει­ά­χνου­με ἔρ­γα. Ἀντί νά φτει­ά­ξου­με τήν ψυ­χή μας, τό ἦ­θος μας, ἐ­μεῖς φτει­ά­χνου­με ντου­βά­ρια, κα­μά­ρες, μάρ­μα­ρα καί νο­μί­ζο­υμε ὅ­τι θά μᾶς ποῦν μπρά­βο. Μπρά­βο θά μᾶς πεῖ ὁ Θε­ός γιά τίς ἀ­ρε­τές, ἀλλά καί ὁ κό­σμος, ὅ­ταν βλέ­πη ἀ­ρε­τή καί ὄ­χι κτί­σμα­τα. Γι᾿ αὐ­τά μᾶς κα­τη­γο­ροῦν κι­ό­λας, ὅ­ταν εἶ­ναι ὑ­περ­βο­λι­κά. Σκέ­φτον­ται ποῦ βρί­σκουν τά χρή­μα­τα οἱ κα­λό­γε­ροι, οἱ ἀ­κτή­μο­νες;

ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΗΜΕΡΙΔΟΣ ΕΣΤΙΑΣ ΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΜΕΛΕΤΩΝ: Ἐκκλησία καί Πολιτεία στήν ἐποχή τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης

Τὴν Κυριακὴ 30 Ἰουνίου 2024, στό Ἀμφιθέατρο OTEAcademy στὸ Μαρούσι, πραγματοποιήθηκε ἡμερίδα μὲ τίτλο: Ἐκκλησία καὶ Πολιτεία στὴν Ἐποχὴ τῆς Μεγάλης Ἐπανεκκίνησης. Οἱ ὁμιλητὲς ἀνέπτυξαν σχετικὲς εἰσηγήσεις ὑπὸ θεολογική, νομική, κοινωνική, ἱστορικὴ καὶ γεωπολιτικὴ θεώρηση. Μετὰ τὶς εἰσηγήσεις ἐξήχθησαν τὰ ἀκόλουθα πορίσματα:

1. Στὴν Ἑλλάδα ἤδη ἀπὸ τὴν πρώτη Ἐθνοσυνέλευση τῆς Ἐπιδαύρου, ἀναγνωρίστηκε ρητὰ ὡς ἐπικρατοῦσα θρησκεία ἡ Ὀρθόδοξη Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καὶ αὐτὸ ἐπισφραγίζεται μὲ τὴν προμετωπίδα ὅλων τῶν ἕως σήμερα Συνταγμάτων στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος.

2. Ἡ ἀναγνώριση ἐπικρατούσης θρησκείας, δὲν ἔχει μόνο ἱστορικὴ σημασία ἀλλὰ καὶ κανονιστικὴ ἀφοῦ παρέχει προνόμια στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ποὺ ἐξυπηρετοῦν τὴ θρησκευτικὴ ζωὴ τῆς πλειοψηφίας τοῦ κυρίαρχου ἑλληνικοῦ λαοῦ, χωρὶς αὐτὰ τὰ προνόμια νὰ παραβιάζουν τὴ θρησκευτικὴ ἐλευθερία τῶν ἀλλοθρήσκων. Ἡ κανονιστικὴ ἰσχὺς τοῦ ἄρθρου 3 τοῦ Συντάγματος παράγει ἔννομα ἀποτελέσματα στὸ θέμα τῆς χριστιανικῆς ὀρθόδοξης θρησκευτικῆς παιδείας τῶν Ἑλλήνων, στὴν καθιέρωση τῶν χριστιανικῶν ἑορτῶν ὡς ὑποχρεωτικῶν ἀργιῶν σὲ ἐθνικό καὶ τοπικὸ ἐπίπεδο, στὴν ἀνάρτηση εἰκόνων σὲ δημόσιες ὑπηρεσίες, στὴν ὕπαρξη θρησκευτικοῦ σώματος στὰ σώματα ἀσφαλείας, στὴ λειτουργία ἱερῶν ναῶν σὲ νοσοκομεῖα, στὴν παρουσία ἐκπροσώπων τῆς Ἐκκλησίας σὲ δημόσιες ἐκδηλώσεις κ.λπ.

Ὄσιος Ἀθανάσιος ὁ Ἀθωνίτης

ΟΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΘΩΝΙΤΗΣ

ΠΗΓΉ: ΤΟ ΕΙΛΗΤΑΡΙΟΝ

Ο λαμπρός αυτός αστέρας στο στερέωμα των αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας γεννήθηκε περί το 930 στην Τραπεζούντα του Πόντου από γονείς ευγενείς και έλαβε στο άγιο Βάπτισμα το όνομα Αβραάμιος. Μένοντας ορφανός από μητέρα και πατέρα λίγο μετά τη γέννησή του, περιήλθε στη φροντίδα μιας συγγενούς της μητέρας του, συζύγου ενός από τους επιφανέστερους πολίτες της Τραπεζούντας, της Κανίτας. Μικρός δεν επιδιδόταν σε θορυβώδη και ανωφελή παιγνίδια, αλλά οδηγώντας τους συντρόφους του σε ένα δάσος ή κοντά σε κάποιο σπήλαιο έπαιζε τον ρόλο του ηγουμένου. Γρήγορα προόδευσε στα γράμματα προκαλώντας τον θαυμασμό των γύρω του· ενώ, έφηβος μόλις, κίνησε την προσοχή ενός ανώτερου αυτοκρατορικού λειτουργού που βρισκόταν σε αποστολή στην πόλη, ο οποίος τον συμπάθησε και τον πήρε μαζί του στην Κωνσταντινούπολη. Έγινε δεκτός στην οικία του στρατηγού Ζεφινεζέρ [1] και συνέχισε τις σπουδές του υπό την καθοδήγηση ενός εξαιρετικού διδασκάλου, πολύ σύντομα δε έγινε βοηθός καθηγητή, παρά το νεαρόν της ηλικίας του.

Η φιλοπονία του στα γράμματα δεν τον έκανε ωστόσο να παραμελεί τον ασκητικό βίο που αγαπούσε παιδιόθεν και αποδείχθηκε μοναχός πριν την ώρα του και αγωνιστής πριν ακόμη μπει στην πνευματική παλαίστρα. Απέφευγε το πλούσιο τραπέζι του στρατηγού, ενώ τα φαγητά που του έστελναν με δύο υπηρέτες τα αντάλλασσε με ένα κριθαρένιο ψωμί που το έτρωγε επί δύο ημέρες. Δεν πλάγιαζε να κοιμηθεί και πάλευε κατά του ύπνου ραντίζοντας το πρόσωπό του με κρύο νερό. Όσον αφορά τα ενδύματα, τα μοίραζε στους φτωχούς και, όταν πια δεν είχε τίποτε άλλο να δώσει, αποσυρόταν σε μια γωνιά για να αφαιρέσει ακόμη και τα εσώρουχά του.

Μαθητές συνέρρεαν από παντού προς τον Αβραάμιο και άλλοι εγκατέλειπαν τον διδάσκαλό τους, όχι μόνο εξαιτίας της σοφίας και διδακτικών ικανοτήτων του, αλλά κυρίως λόγω της ευπροσηγορίας, της οσιακής του βιοτής και της θείας όψης του. Ο αυτοκράτορας ο Κωνσταντίνος Ζ΄ ο Πορφυρογέννητος τον μετέθεσε σε άλλο ίδρυμα· καθώς όμως οι μαθητές του ήσαν προσκολλημένοι όπως ο κισσός στον κορμό της δρυός, προκειμένου ν’ αποφύγει να γίνει αιτία σκανδαλισμού, φθόνου και αντιζηλίας με τον παλαιό του διδάσκαλο, ο Αβραάμιος - ο οποίος θεωρούσε τις τιμές ως ντροπή - αποφάσισε να απαρνηθεί τη σταδιοδρομία του καθηγητή και μαζί της όλες τις μέριμνες του κόσμου τούτου.

«Ἡ Pfizer ἐξαπάτησε μὲ τὰ ἐμβόλια κατὰ τοῦ Covid». Βροχὴ οἱ μηνύσεις.

Ο Γενικός Εισαγγελέας του Κάνσας των ΗΠΑ μηνύει την Pfizer για «Εξαπάτηση σχετικά με τα εμβόλια COVID».

Η δήλωση υποστηρίζει ότι η Pfizer παραπλάνησε το Κάνσας σχετικά με τους κινδύνους που σχετίζονται με τα εμβόλια, όπως η εγκυμοσύνη και η μυοκαρδίτιδα και ότι η Pfizer είπε ότι τα εμβόλια προστατεύουν από τις παραλλαγές του COVID, παρόλο που τα δεδομένα έδειξαν διαφορετικά αποτελέσματα.

Επιπλέον, η Pfizer είπε ότι τα εμβόλιά της εμποδίζουν τη μετάδοση του COVID, αλλά η εταιρεία παραδέχτηκε αργότερα ότι δεν διεξήγαγε ποτέ επαρκή έρευνα για να υποστηρίξει αυτό τον ισχυρισμό, ανέφερε η δήλωση. Ηξεις αφήξεις. Και έτσι αλλά και αλλιώς.

Σὰν μιὰ ὥρα

Ἡ ζωή παρέρχεται. Ἔχω 97 χρόνια καί πῶς πέρασαν οὔτε το κατάλαβα καθόλου. Σαν μιά ώρα. Ἔτσι καί ὅλα τά χρόνια περνοῦν.

Ἡ αἰώνιος ζωή είναι αἰώνιος. Ἐκεῖ οὔτε πόνος οὔτε ἀσθένεια οὔτε πειρασμός οὔτε θλίψις οὔτε νύχτα οὔτε χειμών οὔτε καῦσις ἡλίου, οὔτε κανένα κακόν. Ολα εἶναι χαροποιά, ὅλα οὐράνια, ὅλα αἰώνια.

Οἱ Χρι­στια­νοί πα­λαιά εἶ­χαν πιό πολ­λή εὐ­λά­βεια στό ἀν­τί­δω­ρο, ἀπ' ὅ,τι οἱ πολλοί σή­με­ρα στή Θεία Κοι­νω­νία.

Οἱ Χρι­στια­νοὶ πα­λαιὰ εἶ­χαν πιὸ πολ­λὴ εὐ­λά­βεια στὸ ἀν­τί­δω­ρο, ἀπ' ὅ,τι οἱ πολλοὶ σή­με­ρα (καὶ μοναχοί) στὴ Θεία Κοι­νω­νία.

Ἅγιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης

https://proskynitis.blogspot.com/2024/07/blog-post_28.html

19 Ἰουλίου. Μακρίνης ὁσίας, ἀδελφῆς τοῦ μεγάλου Βασιλείου, καὶ Δίου ὁσίου (†380). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Παρασκευῆς δ΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ια΄ 25-36).

Ρωμ. 11,25         Οὐ γὰρ θέλω ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, τὸ μυστήριον τοῦτο, ἵνα μὴ ἦτε παρ᾿ ἑαυτοῖς φρόνιμοι, ὅτι πώρωσις ἀπὸ μέρους τῷ Ἰσραὴλ γέγονεν ἄχρις οὗ τὸ πλήρωμα τῶν ἐθνῶν εἰσέλθῃ,

Ρωμ. 11,25                Σας τα λέγω αυτά, αδελφοί, διότι δεν θέλω να αγνοήτε αυτήν την κρυμμένην μέχρι σήμερον αλήθειαν, δια να μη θεωρήτε σστον ευατόν σας συνετόν και άγιον και περιφρονήτε τους Ισραηλίτας. Η αλήθεια δε αυτή είναι ότι εις ένα μεγάλο μέρος του Ισραηλιτικού λαού έχει γίνει σκλήρυνσις, μέχρις ότου το πλήθος των εθνικών, που έχει προγνωρίσει ο Θεός, εισέλθουν εις την βασιλείαν του Χριστού.