❈ Τό παιδί πῶς θά γίνει ταπεινό; Πολύ ἁπλά, νά μάθει νά κάνει ὑπακοή. «Ὄχι», λέει, «θά τό κάνεις ἀνάπηρο, ἄν τό μάθεις ὑπακοή, ἄστο νά ἐκφραστεῖ ἐλεύθερα». Δηλαδή νά βγάλει ὅλο τό βοῦρκο καί ὅλη τή βρωμιά πού ἔχει μέσα του. Λέει κάνεις: «Δέν ἔχω δικαίωμα ἐγώ νά ἐκφραστῶ»; Καί ἐννοεῖ νά βγάλει ὅλη τή μπόχα πού ἔχει μέσα του. Ὅλη τή βρωμιά του. Οἱ ἄλλοι τί φταῖνε δηλαδή;
Ολοζώντανη επίσκεψη της Παναγίας «Άξιον Εστιν» στον Γέροντα Σίμωνα παρουσία του Μοναχού ΖωσιμάΓια την επίσκεψη της Παναγίας «Άξιον Εστιν» στον πατέρα Σίμωνα [Γέροντας, Ιερομόναχος, π. Σίμων Αρβανίτης] ο π. Ζωσιμάς αναφερόταν με μεγάλη συγκίνηση και χαρά που και αυτός αξιώθηκε να είναι παρών και να ακούσει όλα τα καλά που η Παναγία του έλεγε.Κάθε φορά που μας μιλούσε γι’ αυτό πάντα συγκινιόταν και ευχαριστούσε την Παναγία για την μεγάλη τιμή που αξιώθηκε.Μας έλεγε λοιπόν:– Το έτος 1987 τον Νοέμβριο μήνα είχαν φέρει την εικόνα της Παναγίας «Άξιον Εστιν» από το Πρωτάτο του Αγίου Όρους, όπου και φυλάσσεται, στην Μητρόπολη Αθηνών για να εκτεθεί σε προσκύνημα.Ένα μεσημέρι δύο η ώρα μ.μ πήγα στο δωμάτιο του Γέροντα που βρισκόταν στον ανηψιό του για να του κάνω παρέα. Την ώρα που μπήκα μέσα στο δωμάτιο του, βλέπω μια γυναίκα στα χρόνια της Παναγίας μας να είναι όρθια δίπλα στον Γέροντα με μεγάλη σεμνότητα.Κρατούσε στα χέρια της ένα μεγάλο ύψωμα του οποίου η σφραγίδα ήταν ολοζώντανη σαν ζωγραφιά!
Πρωτ. Στέφανος ΣτεφόπουλοςΚΡΙΣΙΜΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ (ΙΧ)Περί Αγάπης, “Διαλόγου της Αγάπης” και Ζήλου.Στις μέρες μας πολύς λόγος γίνεται για την αγάπη. Μιά περίεργη αγάπη που συχνά δεν έχει παρά ελάχιστη σχέση ή και μηδαμινή με την αληθινή αγάπη που όπως μας διδάσκει η Εκκλησία μας δεν χωρίζεται της αληθείας.Αυτή η παραφροσύνη, γνωστή και ως “αγαπολογία”, δημιουργεί εσφαλμένες εντυπώσεις στους αγαπώμενους και αλγεινή εικόνα στο πλήρωμα της Εκκλησίας, όταν το θέμα ή τα πρόσωπα σχετίζονται άμεσα μ’ αυτήν.Ένα παράδειγμα από τα πολλά είναι οι διαχριστιανικοί και διαθρησκειακοί διάλογοι, στους οποίους οι ορθόδοξοι θεολόγοι επικαλούμενοι την δυσκολία κατανόησης των δογματικών αληθειών μας, επιδίδονται σε μιά άκρατη “αγαπολογία” που τελικά σχετικοποιεί τα δόγματα και θέτει σε κίνδυνο την πίστη μας αλλά και “θολώνει” τα νερά γιά τους ετερόδοξους οι οποίοι τελικά αντί να επιστρέφουν στην μόνη αληθινή Εκκλησία που είναι η Ορθοδοξία, παραμένουν στην πλάνη τους, ενίοτε προσπαθώντας να συγκλίνουν σε επί μέρους δευτερεύοντα στοιχεία αρκούμενοι στην παρεξηγημένη “αγάπη” μας με την ιδέα ότι βαδίζουν σε ένα απ’ τα μονοπάτια που οδηγούν στην ουράνια βασιλεία. Οδηγεί, λοιπόν, η παρεξήγηση αυτή στην αίρεση του Οικουμενισμού.Απ’ την άλλη πάλι, συχνά βιώνουμε το αντίθετο άκρο του ζηλωτισμού που οδηγεί σε ακρότητες που θίγουν την Εκκλησία μας και δημιουργούν πολύ αρνητική εντύπωση στους συμμετέχοντες στους διαλόγους.Ας δούμε, όμως, παρακάτω κάποιες θέσεις της Εκκλησίας μας για να διαπιστώσουμε ποιός είχε αληθινή αγάπη γιά τους αντιφρονούντες, τους αιρετικούς, τους αμαρτωλούς. Ο Κύριος, οι Άγιοι, η Παράδοσή μας ή οι σημερινοί θεολόγοι που φωνασκούν υπέρ μιάς άκριτης “αγαπολογίας” που φτάνει στο μεθόριο των δογματικών μας αληθειών;– Ο Κύριός μας δεν απηύθυνε τα φοβερά “ουαί” εναντίον των Φαρισαίων και Γραμματέων, αποκαλώντας τους “όφεις”, “γεννήματα εχιδνών”, “υποκριτές”, “μωροί”, “οδηγοί τυφλοί”, “τάφοι κεκονιαμένοι”; (Ματθ. κγ’ 13 κ. εξ)– Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος δεν αποκάλεσε και αυτός τους Φαρισαίους και Σαδδουκαίους “γεννήματα εχιδνών”; (Ματθ. γ’ 7)– Ο Απόστολος Πέτρος δεν συνιστά στους πιστούς να αποφεύγουν τους ψευδοπροφήτες και ψευδοδιδασκάλους (Β’ Πετρ. β κεφάλαιο) και τους “εμπαίκτες” και να διέρχονται τη ζωή τους “εν αγίαις αναστροφαίς και ευσεβείαις”; (Β’ Πετρ. γ’, 11)
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος -Κιλκίς
Ὁ Ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης, ἑρμηνεύοντας τὸν εἱρμὸ τῆς πέμπτης ὠδῆς τοῦ Κανόνα τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς: "Πρὸς σὲ ὀρθρίζω, τὸν δι' εὐσπλαγχνίαν, σεαυτὸν τὼ πεσόντι, κενώσαντα ἀτρέπτως, καὶ μέχρι παθῶν, ἀπαθῶς ὑποκύψαντα, Λόγε Θεοῦ.Τὴν εἰρήνην παράσχου μοὶ φιλάνθρωπε", ὑποσημειώνει τὰ εἴδη τῶν παθῶν ποὺ ὑπέστη ὁ Χριστὸς καὶ τοὺς λόγους γιὰ τοὺς ὁποίους τὰ ὑπέστη. Γράφει λοιπόν: Ἐπειδὴ ἐδῶ ὁ λόγος ἀναφέρεται στὰ πάθη τοῦ Κυρίου, γι' αὐτὸ σημειώνουμε τὰ παρακάτω εἴδη τῶν παθῶν καὶ τὶς αἰτίες, γιὰ τὶς ὁποῖες τὰ ἀνέλαβε ὁ Κύριος, γιὰ πληροφόρηση τῶν φιλολόγων ἀναγνωστῶν.Κατὰ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τὸν Θεολόγο, δέχτηκε ὁ Κύριος ἀκάνθινο στεφάνι στὸ κεφάλι του καὶ μ' αὐτὸ... φανέρωσε ὅτι ἔριξε τὸ στεφάνι, τὸ ὁποῖο εἶχε στὸ κεφάλι του ὁ Διάβολος, ὡς νικητὴς κατὰ τοῦ ἀνθρώπου.Κατὰ δὲ τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο, τὸ ἀγκάθινο στεφάνι φανέρωνε ὅτι ὁ Κύριος ἐξάλειψε τὴν κατάρα ποὺ δέχτηκε ἡ γῆ, νὰ φυτρώνουν ἀγκάθια καὶ τριβόλια. Φανέρωνε δὲ ἐπιπλέον τὸ ἀγκάθινο στεφάνι καὶ ὅτι ὁ Δεσπότης Χριστὸς ἀφάνισε τὶς μέριμνες καὶ τὶς ὀδύνες της παρούσης ζωῆς, οἱ ὁποῖες ὀνομάζονται ἀγκάθια, σύμφωνα πάλι μὲ τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο.Φανέρωνε ἀκόμη ὁ ἀγκάθινος στέφανος ὅτι ὁ Κύριος ἔγινε βασιλιᾶς καὶ νικητὴς τὸ κοσμοκράτορα διαβόλου, τῆς σάρκας καὶ τῆς ἁμαρτίας, καθὼς λέει πάλι ὁ Ἅγιος Ἀθανάσιος, ἀφοῦ οἱ βασιλιᾶδες φοροῦν στεφάνι.
Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. 16ης Αὐγούστου (Α΄ Τιμ. γ΄ 13 - δ΄ 5).
Α Τιμ. 3,13 οἱ γὰρ καλῶς διακονήσαντες βαθμὸν ἑαυτοῖς καλὸν περιποιοῦνται καὶ πολλὴν παῤῥησίαν ἐν πίστει τῇ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ.
Α Τιμ. 3,13 Διότι εκείνοι, οι οποίοι με σύνεσιν και φόβον Θεού διηκόνησαν καλώς και διακονούν, αποκτούν καλόν βαθμόν, προάγονται δηλαδή στο αξίωμα του ιερέως και του αρχιερέως· επί πλέον δε αποκτούν τόλμην και θάρρος να ομολογούν και να κηρύττουν την πίστιν στον Ιησούν Χριστόν.
Ο ιστορικός Ναός της Υπεραγίας Θεοτόκου Σκαμνελίου., ένα κόσμημα βυζαντινής αρχιτεκτονικής και αγιογράφησης, υπήρξε η βασική ενοριακή εκκλησία του χωριού μέχρι το 1797.
Η ιστορία του χάνεται στα βάθη των αιώνων, με το ξυλόγλυπτο τέμπλο και την εικονογράφηση να χρονολογούνται από τον 12ο αιώνα.
❈ Ὁ π. Ἀναστάσιος Κουδουμιανός, ἕνας σύγχρονος Ἅγιος γέροντας ἀπό τήν Κρήτη (κοιμήθηκε πρίν τρία χρόνια), εἶδε τήν Παναγία μας καί τῆς λέει:- Παναγία μου, γιατί εἶσαι τόσο λυπημένη;- Γιά τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων, δέν μπορῶ ἄλλο…
