Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό, Ἀγ. Παϊσίου- Πάθη καί ἀρετές, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ ἀνεξάντλητη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί ἡ ἀγάπη μας πρός τόν Θεό, Ἀγ. Παϊσίου- Πάθη καί ἀρετές, 21-5-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Γιατί φοβόμαστε & δειλιάζουμε -Νὰ ἐπιδιώξουμε τὴν ἀνατροπὴ τῶν προτεραιοτήτων μας, Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι αἰσθητὸς στοὺς ἀμελεῖς καὶ φιλήδονους, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής-Λόγος ἀσκητικὸς (ἰζ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου,

. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι αἰσθητὸς στοὺς ἀμελεῖς καὶ φιλήδονους, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικής-Λόγος ἀσκητικὸς (ἰζ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 22-5-2024, Ἁγ. Κωνσταντίνου καὶ Ἑλένης 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Excuses in our confession are burdens on our consceince, The power of confession- St. Paisios the Athonite/part 5, Archim. Savvas Agioreitis

Excuses in our confession are burdens on our consceince, The power of confession- St. Paisios the Athonite/part 5, 19-5-2024, Archim. Savvas Agioreitis

 

Ἡ ἀλλοίωση κάποιων κληρικῶν καὶ οἱ σχέσεις των μὲ τὸ ποίμνιο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Προτροπὴ γιὰ διόρθωση μέχρι τοῦ σημείου νὰ μὴ καταστρατηγοῦμε τὴν ἐλευθερία τοῦ ἄλλου, Ἀρχ. Σάββα Ἀγιορείτη

 

Ὁ κάθε χριστιανὸς εἶναι ὑπεύθυνος γιὰ ὅλη τὴν ἐκκλησία (Ἁγ. Ἰωάννου Μαξίμοβιτς), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

«Πίστις ἄνευ ἔργων, νεκρὰ ἐστί» - «Ὁ γνοὺς καὶ μὴ ποιήσας δαρήσεται πολλάς...» , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Ι.Μ. Παντοκράτορος ΤΑΩ – Οἱ Ἅγιοὶ Πατέρες τῆς Μονῆς μᾶς θαυματουργοῦν – "Δὲν εἶμαι ἕτοιμος γιὰ νὰ πεθάνω ..."

“Δὲν εἶμαι ἕτοιμος γιὰ νὰ πεθάνω …”

Ὀνομάζομαι Κ.Μ. καὶ ἐπαγγέλλομαι μηχανοεπισκευαστής. Τὸ Μέγα Σάββατο τοῦ 2010 ξαφνικὰ ἄρχισα νὰ χάνω τὶς δυνάμεις μου καὶ νὰ νοιώθω φοβερὴ ἐξάντληση. Τὸ βράδυ μὲ πολὺ κόπο κατάφερα νὰ παραμείνω στὴν Ἀναστάσιμη Λειτουργία ὡς τὸ τέλος. Ὅμως τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα χειροτέρεψα. Μὲ κλάματα μὲ παρακαλοῦσε ἡ ἀδελφή μου νὰ μὲ πάει σ᾿ ἕνα νοσοκομεῖο, νὰ δοῦμε τὶ εἶναι αὐτὸ ποὺ μὲ ἔπιασε ξαφνικά. Ἐγὼ ὅμως ἀρνιόμουν.

Τὴν Δευτέρα τῆς Διακαινησίμου 2010, μοῦ γεννήθηκε ἔντονη ἡ ἐπιθυμία νὰ ἔρθω στὸ Μοναστήρι σας γιὰ νὰ προσκυνήσω τοὺς Ἁγίους Πατέρες.

Ἄν καὶ σὲ ἀθλία κατάσταση, τὰ κατάφερα καὶ ἦρθα στὸν πανηγυρικὸ ἑσπερινὸ τῆς μνήμης τῶν Ἁγίων.

Ἐγώ, ποὺ στὴ ζωή μου δὲν εἶχα κλάψει ποτέ, ἔπεσα στὴν ἁγία Λάρνακα καὶ ἔκλαιγα σὰν μωρὸ παιδί: “Δὲν εἶμαι ἕτοιμος γιὰ νὰ πεθάνω! Ἅγιοί μου, σᾶς παρακαλῶ, βοηθεῖστε με, σῶστε με, χαρίστε μου χρόνο γιὰ νὰ ζήσω κι ἐγὼ σᾶς ὑπόσχομαι θὰ ἀλλάξω πορεία, θὰ μετανοιώσω, θὰ κάνω νέα ἀρχή!”

Τὴν ἑπομένη μέρα τὸ πρωὶ πήγαμε σὲ ἰδιώτη γιατρὸ καὶ ἔκανα ἐξετάσεις. Ἐκεῖνος εἶπε στὴν ἀδελφή μου, ὅτι εἶχα μπροστά μου μόνο ἕξι ὧρες ζωῆς καὶ νὰ μὲ πάει ὁπωσδήποτε σὲ νοσοκομεῖο. Πανικόβλητη ἡ ἀδελφή μου, κατευθύνθηκε στὸ πιὸ κοντινὸ ἐφημερεῦον νοσοκομεῖο, ποὺ ἦταν τὸ Γ.Ν.Α. “Γεννηματᾶ”.

Ἐκεῖ διαπίστωσαν, ὅτι ἤμουν ἑτοιμοθάνατος, μὲ αἱματοκρίτη 18 καὶ αἱμοπετάλια 12.000 (τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ χαμηλότερη φυσιολογικὴ τιμὴ στὸν αἱματοκρίτη εἶναι 38 καὶ στὰ αἱμοπετάλια εἶναι 140.000). Οἱ ἐξετάσεις ἔδειξαν, ὅτι εἶχα ἐπιθετικῆς μορφῆς λευχαιμία καθὼς καὶ ὅτι τὸ συκώτι καὶ ἡ σπλῆνα ἦταν ὑπερβολικὰ διογκωμένα ἀπὸ τοξικὲς οὐσίες. Οἱ γιατροί, ὅταν ἀνέκτησα τὶς αἰσθήσεις μου, μὲ ρωτοῦσαν ἐπίμονα, ἄν ἤμουν ναρκομανής, μέθυσος ἤ, ἄν ἔπαιρνα φάρμακα. Τοὺς ἀπάντησα κατηγορηματικά “ὄχι”. Τότε ἐμπιστεύθηκαν στὴν ἀδελφή μου, ὅτι ἔχω πέσει θῦμα δηλητηρίασης, ἡ ὁποία μοῦ προκάλεσε αὐτὴν τὴν ὀξεία καλπάζουσα λευχαιμία κι ὅτι “δυστυχῶς πλέον εἶναι πολὺ ἀργά!”. Μοῦ πρότειναν νὰ κάνω μεταμόσχευση μυελοῦ τὴν ὁποία ἀρνήθηκα.

Ἀπὸ μέσα μου προσευχόμουν καὶ ζητοῦσα ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες νὰ μὲ βοηθήσουν σὲ αὐτὴν τὴν δοκιμασία.

Ἔνοιωθα πολὺ ἤρεμος καὶ ἤμουν ἀπόλυτα σίγουρος ὅτι ὁ Παντοκράτορας Κύριος θὰ ἄκουγε τὴν δέηση τῶν Ἁγίων Του καὶ θὰ ἔκανε ὅ,τι ἦταν καλύτερο γιὰ μένα.

Ὁ π. Γαβριὴλ ἔφερε πολλοὺς ποὺ δὲν ἦταν ἰσχυροὶ στὴν πίστη, ἀλλὰ ποὺ ἀναζητοῦσαν τὸν Θεό, στὸ μαντρὶ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Ο π. Γαβριήλ έφερε πολλούς που δεν ήταν ισχυροί στην πίστη, αλλά που αναζητούσαν τον Θεό, στο μαντρί της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Ο Zakaria Chugoshvili μίλησε για μία από αυτές τις περιπτώσεις: «Το θαύμα που συνέβη στη ζωή μου ήταν εκπληκτικό και αξέχαστο. Σε ηλικία 21 ετών στράφηκα στη θρησκευτική ζωή. Όταν δεν είχα καν διαβάσει πλήρως το Ευαγγέλιο, οι εχθροί των ανθρώπων ήθελαν να με πάρουν από την Εκκλησία και να Με καταστρέψουν πνευματικά. Στη μεταφορά, στο δρόμο για τη Σιόνη, βρέθηκα δίπλα σε μια νεαρή γυναίκα που είχε ανοίξει το Ευαγγέλιο και διάβαζε ήσυχα στον εαυτό της. Σκέφτηκα ότι ήταν πιστή και άρχισα να της μιλάω (τότε δεν ήξερα τίποτα για αιρέσεις). Σε όλο το ταξίδι προσπαθούσε να με πείσει ότι ο Χριστός δεν είναι Θεός και ότι δεν είναι απαραίτητο να πηγαίνω στην εκκλησία.

Παρέθεσε αποσπάσματα από τη Βίβλο που δεν διάβασε πλήρως και χρησιμοποίησε αποσπάσματα που δεν είχαν συνεκτικό περιεχόμενο για να με μπερδέψει. Το κατάλαβα όταν διάβασα τις Αγίες Γραφές. Αυτή η κουβέντα με επηρέασε πολύ άσχημα. Λες και η ψυχή μου, που έκανε τα πρώτα της βήματα στη χριστιανική ζωή, χωρίστηκε στα δύο. Με κυρίευσε κάποιο είδος σοβαρής δυαδικότητας - ένα συναίσθημα παρόμοιο με την κατάθλιψη.

Ἡ Γενοκτονία των Ποντίων: «Ἡ δεύτερη μεγάλη γενοκτονία τοῦ 20ου αἰῶνα».

Η γενοκτονία των Ποντίων (1916 – 1923) με 353.000 νεκρούς αποτελεί τη δεύτερη μεγάλη γενοκτονία του αιώνα μας.

Το Φεβρουάριο του 1994 η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα την ανακήρυξη της 19ης Μαϊου ως Ημέρας Μνήμης για τη Γενοκτονία των Ελλήνων στο μικρασιατικό Πόντο την περίοδο 1916-1923. Η αναγνώριση αυτή, παρόλη την εβδομηκονταετή καθυστέρηση, δικαίωσε ηθικά τον ποντιακό ελληνισμό και συνέδεσε το σύγχρονο ελληνισμό με την ιστορική του μνήμη. Γιατί η ήττα του 1922, η «νέα τάξη πραγμάτων» που επικράτησε τότε, με την απόλυτη συνενοχή ολόκληρου του ελλαδικού πολιτικού κατεστημένου, περιόρισαν ουσιαστικά όχι μόνο τα γεωγραφικά όρια του ελληνισμού αλλά και τα διανοητικά.

Ο περιορισμός των πνευματικών νεοελληνικών οριζόντων είχε άμεση αντανάκλαση στη ελλειματική ιστορική μνήμη των σύγχρονων Ελλήνων.

Τι εννοούμε με τον όρο «γενοκτονία» ; 


Η γενοκτονία ως όρος διαμορφώθηκε κυρίως στη δίκη της Νυρεμβέργης το 1945, όπου δικάστηκε η ηγεσία των ναζιστών εγκληματιών του πολέμου. Συγκεκριμένα ο όρος σημαίνει τη μεθοδική εξολόθρευση, ολική ή μερική, μιας εθνικής, φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας. 
Πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα, το οποίο δεν έχει συνάρτηση με πολεμικές συγκρούσεις. 
Ο γενοκτόνος δεν εξοντώνει μια ομάδα για κάτι που έκανε, αλλά για κάτι που είναι. Στην περίπτωση των Ελλήνων του Πόντου, επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί. Πως και πότε διαπράχθηκε η γενοκτονία; 
Ο ποντιακός ελληνισμός, από την πτώση της αυτοκρατορίας της Τραπεζούντας ( 1461 ) γνώρισε συνεχείς διωγμούς, σφαγές, ξεριζωμούς και προσπάθειες για το βίαιο εξισλαμισμό και εκτουρκισμό του, με αποκορύφωμα τη συστηματική και μεθοδευμένη εξόντωση – γενοκτονία του αιώνα μας.

Επτά χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, οι Οθωμανοί κατέλαβαν την Τραπεζούντα. Η οθωμανική κατάκτηση του μικρασιατικού Πόντου μπορεί να διαιρεθεί σε τρεις περιόδους.Η πρώτη αρχίζει με την άλωση της Τραπεζούντας το 1461 και λήγει στα μέσα του 17ου αιώνα. Την περίοδο αυτή οι Τούρκοι κρατούν μάλλον ουδέτερη στάση κατά των Ελλήνων του Πόντου.

Κυριακή τῶν Μυροφόρων «…τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ»

Κυριακή τῶν Μυροφόρων

«…τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ ᾿Ιησοῦ» (Μάρκ. 15, 43)

Ἱεροθέου Κρητικοῦ, διακόνου

Ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή, ἀγαπητοί μου, παρουσιάζει τήν τόλμη ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων πού διακόνησαν στήν ταφή τοῦ Κυρίου. Τοῦ Ἰωσήφ, πού καταγόταν ἀπό τήν πόλη Ἀριμαθαία, διακεκριμένου μέλους τοῦ ἰουδαϊκοῦ συνεδρίου πού ἄνηκε στήν καλή τάξη τῆς κοινωνίας, καί τῶν μυροφόρων γυναικῶν, πού ἀψήφησαν τόν φόβο καί τόν κίνδυνο νά χάσουν τά πάντα καί, τολμῶντας, φρόντισαν γιά τό νεκρό σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ἄς σταθοῦμε ὅμως σέ αὐτή τήν ἀρετή τῆς τόλμης καί τῆς ὑπέρβασης τοῦ φόβου.

Ἡ τόλμη ὀφείλει νά κοσμεῖ κάθε χριστιανό, ἀφοῦ «οὐκ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς Πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ δυνάμεως» (Τιμ. Β΄, 1, 7). Στό βιβλίο τῆς Ἀποκάλυψης οἱ δειλοί ὀνομάζονται καί ἄπιστοι, διότι λιποτακτοῦν, προδίδουν τόν ἀγώνα. Αὐτούς σιχαίνεται ὁ Θεός. «Τοῖς δὲ δειλοῖς καὶ ἀπίστοις καὶ ἐβδελυγμένοις…τὸ μέρος αὐτῶν ἐν τῇ λίμνῃ τῇ καιομένῃ ἐν πυρὶ καὶ θείῳ, ὅ ἐστιν ὁ θάνατος ὁ δεύτερος» (Ἀποκ. 21, 8).

Προκειμένου νά ἀποκτήσει κάποιος τήν τόλμη καί νά ὑπερβεῖ τόν φόβο, τή δειλία, τό ἄγχος, τήν ἀγωνία, εἶναι ἀπαραίτητο νά μήν εἶναι προσκολλημένος στά αἰσθητά ἀγαθά, νά χωριστεῖ τροπικά ἀπό τόν κόσμο καί νά ἀποθέσει ὅλη του τή μέριμνα καί ἐλπίδα στόν Θεό. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὑπενθυμίζει ὅτι «αὐτὸς γὰρ εἴρηκεν· οὐ μή σε ἀνῶ οὐδ’ οὐ μή σε ἐγκαταλίπω» καί ὅτι «θαρροῦντας ἡμᾶς λέγειν·

Νέες τρομοκρατικὲς ἐπιθέσεις στὴν Ι. Μονὴ Φρέατος τοῦ Ἰακὼβ καὶ στὸν π. Ἰουστῖνο!!!!!!

Η Ιερά Μονή Φρέατος του Ιακώβ εν Σαμάρεια ( Ορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων ), βρίσκεται στην πόλη Ναμπλούς ( Nablus ) του Ισραήλ - Δυτική όχθη και είναι ο τόπος μαρτυρίου, του Αγίου Νεομάρτυρος Φιλουμένου του Κυπρίου, στις 29 Νοεμβρίου 1979.

Το Ιερό και Θαυματουργό Σκήνωμά του, βρίσκεται στον Μεγαλοπρεπή τρισυπόστατο Ιερό Ναό της Αγίας Φωτεινής της Σαμαρείτιδος, του Αγίου Φιλουμένου και του Αγίου Ιουστίνου.

Το " Φρέαρ του Ιακώβ " είναι τόπος, που φανατικοί αλλόθρησκοι, θέλουν να σφετεριστούνκαι να εκδιώξουν, με οποιονδήποτε τρόπο τους Αγιοταφίτες πατέρες, που διακονούν το Ιερό τούτο

Χριστιανικό Προσκύνημα, εκεί, που ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός, ζήτησε νερό από την Σαμαρείτιδα, την μετέπειτα Αγία Φωτεινή , Μεγαλομάρτυρα και Ισαπόστολο.

Ἅγιος Ἰσίδωρος ποὺ μαρτύρησε στὴ Χίο

Ἔσαινεν Ἰσίδωρον ἐλπὶς τοῦ στέφους,

Καὶ πρὸς τομὴν ἤπειγεν, ἐξ ἧς τὸ στέφος.

Ἐν δ’ Ἰσίδωρον ἄορ δεκάτῃ τάμεν ἠδὲ τετάρτῃ.

Ο Άγιος Ισίδωρος ήταν ναύτης του βασιλικού στόλου, στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου, και καταγόταν από την Αλεξάνδρεια.

Κάποια μέρα που η μοίρα του στόλου ήταν αγκυροβολημένη στη Χίο, καταγγέλθηκε από τον κεντυρίων Ιούλιο στο Ναύαρχο Νουμέριο ότι ο Ισίδωρος είναι χριστιανός. Ο Νουμέριος δεν άργησε να ακούσει το ίδιο και από τον ίδιο τον Ισίδωρο, όταν τον προσκάλεσε να ομολογήσει. Τότε τον έδειραν σκληρά και κατόπιν τον έριξαν στη φυλακή.

Ο πατέρας του μόλις έμαθε το γεγονός αυτό, αμέσως κίνησε για τη Χίο, πολύ στενοχωρημένος, διότι ο γιος του εγκατέλειψε την πατροπαράδοτη ειδωλολατρική θρησκεία. Όταν έφθασε στη Χίο, δε δυσκολεύτηκε να δει το γιο του. Ο Ισίδωρος, μόλις αντίκρισε τον πατέρα του, με πολλή ευλάβεια και στοργή τον ασπάσθηκε συγκινημένος. Το ίδιο έκανε και ο πατέρας του, αλλά δεν άργησε να εκφράσει και τη θλίψη του γι’ αυτόν. Ο Ισίδωρος του είπε ότι μάλλον έπρεπε να χαίρεται, διότι είδε το φως που προσφέρει ο Ιησούς Χριστός. Ο πατέρας του τον παρακάλεσε θερμά να επιστρέψει στην ειδωλολατρία, αλλά ο Ισίδωρος έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Τότε, οργισμένος αυτός, τον καταράστηκε και παρότρυνε το Νουμέριο να τον θανατώσει το συντομότερο. Και πράγματι, ο Ισίδωρος μετά από διάφορα βασανιστήρια αποκεφαλίσθηκε. Έτσι, επαληθεύεται ο λόγος του Κυρίου, ότι «παραδώσει εἰς θάνατον πατὴρ τέκνον» (Ματθαίου Ι’ 21). Δε θα είναι, δηλαδή, μόνο οι ξένοι εναντίον των αγωνιζομένων χριστιανών, αλλά και οι άνθρωποι του σπιτιού τους. Και θα παραδώσει στο θάνατο ο άπιστος πατέρας το πιστό παιδί του.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΥ, 22-5-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΑΓΙΟΥ ΜΑΡΤΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΥ, 22-5-2024

https://www.youtube.com/live/ieqm-Y0ppxo?si=Sj4oSdcS0LzQPIu4

Νύκτα, βαρειὰ νύκτα ἔχει καλύψει τὴν Εὐρώπη.

«Νύκτα, βαρειά νύκτα έχει καλύψει την Ευρώπη. Κρημνίζονται τα είδωλα της Ευρώπης και δεν είναι πολύ μακράν η ημέρα, κατά την οποίαν δεν θα μείνη ούτε πέτρα επάνω εις την πέτραν από την κουλτούραν και τον πολιτισμό της Ευρώπης, δια των οποίων αυτή ανήγειρε πόλεις και κατέστρεψε ψυχάς, εθεοποιεί τα κτίσματα και απέριπτε τον Κτίστην»

(Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς)

https://apantaortodoxias.blogspot.com/2024/05/blog-post_457.html

22 Μαΐου. Βασιλίσκου μάρτυρος (†308). Δημητρίου καὶ Παύλου νεομαρτύρων ἐν Τριπόλει Πελοποννήσου· μνήμη τῆς β΄ Οἰκουμενικῆς συνόδου ἐν Κων/πόλει (381). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τετάρτης γ´ ἑβδ. Πράξεων (Πρξ. η´ 18-25).

Πραξ. 8,18         ἰδὼν δὲ ὁ Σίμων ὅτι διὰ τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν ἀποστόλων δίδοται τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον, προσήνεγκεν αὐτοῖς χρήματα

Πραξ. 8,18               Οταν όμως ο Σιμων είδε ότι με την επίθεσιν των χειρών των Αποστόλων μετεδίδοντο τα θαυμαστά χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος, επρόσφερε εις αυτούς χρήματα

Πραξ. 8,19         λέγων· δότε κἀμοὶ τὴν ἐξουσίαν ταύτην, ἵνα ᾧ ἐὰν ἐπιθῶ τὰς χεῖρας λαμβάνῃ Πνεῦμα Ἅγιον.

Πραξ. 8,19               λέγων· “δώστε και εις εμέ αυτήν την εξουσίαν, ώστε εις οποιανδήποτε βάλω επάνω τα χέρια, να παίρνη Πνεύμα Αγιον”.