Περί κατάθλιψης (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί κατάθλιψης (Εὐεργετινός), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 16-07-2009

 

Λόγος περί Χριστουγέννων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Λόγος περί Χριστουγέννων, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 01-12-2008

 

Περί γαστριμαργίας (Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Κλίμακος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί γαστριμαργίας (Ἁγ. Ἰωάννου τῆς Κλίμακος), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 21-03-2010

 

Ἡ δύναμη τῆς συνήθειας (Ἁγ. Μακαρίου Πατμίου), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ δύναμη τῆς συνήθειας (Ἁγ. Μακαρίου Πατμίου), Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 25-04-2010

 

Εἰς τήν καινήν Κυριακήν καί τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Θωμᾶ (Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου), Ἀρχ. Σάββα Ἁγιορείτου

Εἰς τήν καινήν Κυριακήν καί τόν Ἅγιο Ἀπόστολο Θωμᾶ (Ἁγ. Ἰω. Χρυσοστόμου), Ἀρχ. Σάββα Ἁγ., 11-04-2010

 

Περί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 17-04-2010

 

Ἡ μετάσταση τῆς ἔμψυχης σκηνῆς καί ἡ προσευχή Της γιά τούς ὀρθόδοξους πιστούς Ὁ ὕμνος πρός τήν Θεοτόκο μέ τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, Α' Κανών τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου- ἡ' ὠδή(ειρμός, 1ο, 2ο καί 3ο τροπάριο), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Ἐορτοδρόμιο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ μετάσταση τῆς ἔμψυχης σκηνῆς καί ἡ προσευχή Της γιά τούς ὀρθόδοξους πιστούς Ὁ ὕμνος πρός τήν Θεοτόκο μέ τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, Α' Κανών τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου- ἡ' ὠδή(ειρμός, 1ο, 2ο καί 3ο τροπάριο), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Ἐορτοδρόμιο, 22-8-2024,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

Ὁ ὕμνος πρός τήν Θεοτόκο μέ τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, Α' Κανών τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου- ζ' ὠδή(2ο καί 3ο τροπάριο), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Ἐορτοδρόμιο, , Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ὁ ὕμνος πρός τήν Θεοτόκο μέ τήν καλλιέργεια τῶν ἀρετῶν, Α' Κανών τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου- ζ' ὠδή(2ο καί 3ο τροπάριο), Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Ἐορτοδρόμιο, 21-8-2024, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

«Ἤρθαμε νὰ φυλᾶμε τὸν Ἅγιο Λάζαρο, ἀλλὰ τελικὰ ὁ Ἅγιος Λάζαρος μᾶς φυλάει»(Η Γερόντισσα τῆς Βηθανίας Εὐπραξία μοναχή)

Του Λυκούργου Μαρκούδη

Την 1/14 Αυγούστου 2024 η Γερόντισσα της Βηθανίας Ευπραξία μοναχή μετέστη στους Ουρανούς. Στο ξεκίνημα του Δεκαπενταυγούστου με το παλαιό εορτολόγιο (που ακολουθεί το Πατριαρχείο Ιεροσολύμων), παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου με το νέο. Κοιμήθηκε στην Μονή που αγάπησε και διακόνησε για πολλές δεκαετίες. Εκεί που μας υποδέχθηκε αμέτρητες φορές.

Μικροκαμωμένη στο σώμα αλλά γιγαντωμένη στην ψυχή, έζησε διακριτικά και αθόρυβα βίο πνευματικού μεγαλείου, προσωπικής αφάνειας, χαρισμάτων θείων, ακολουθώντας πιστά τον λόγο του Ευαγγελίου.

Η φράση της που συχνά μας έλεγε, όταν αντιμετώπιζε δυσκολίες από τους «γείτονες» και όχι μόνο ήταν:

«Ήρθαμε να φυλάμε τον Άγιο Λάζαρο, αλλά τελικά ο Άγιος Λάζαρος μας φυλάει».

Αυτή ήταν η πίστη της, ανόθευτη και αληθινή, απροϋπόθετη και πλήρης. Εμπιστοσύνη απόλυτη στον Κύριό μας, την Παναγία Μητέρα Του και Μητέρα μας, τους Αγίους που διακονούσε με αφοσίωση. Στις προσωπικές τις δυσκολίες η παρηγοριά της ήταν ο Θεός και μόνο. Σε κάθε δυσκολία αντιμετώπιζε τα πάντα με σπάνια πίστη σταυρώνοντας αδιάκοπα ό,τι έχρηζε θεραπείας. Πως να της πεις για φάρμακα και γιατρούς, όταν σου απαντούσε με την βεβαιότητα ενός μικρού παιδιού που είναι απόλυτα παραδομένο στη φροντίδα των γονιών του, πως ο Θεός θα τα φροντίσει όλα; Ήταν ένα από τα μεγαλύτερα μαθήματα πίστεως που ζούσαμε κοντά της. Αξιοζήλευτη η πίστη της για όλους εμάς που στη θεωρία είμαστε πλούσιοι, αλλά στην πνευματική πράξη παντελώς χρεωκοπημένοι.

Πάντα να μας υποδεχόταν όλους, όποια στιγμή, όποια μέρα, χωρίς περιορισμούς και προγράμματα.

«Έχουν κάνει τόσο κόπο οι άνθρωποι και έρχονται από τόσο μακριά… κι εμείς θα τους αφήνουμε έξω;».

Άφηνε κάθε άλλη εργασία, διακόνημα, πρόγραμμα, ακολουθία για να υποδεχτεί μαζί με την σεμνή αδελφότητά της τους προσκυνητές.

«Εμείς είμαστε εδώ, θα κάνουμε την ακολουθία λίγο πιο μετά» έλεγε όταν καθυστερούσε ένας εσπερινός επειδή εκείνη την ώρα έφθανε μια προσκυνηματική ομάδα στο μοναστήρι. Όσες φορές ζητούσα συγγνώμη που διακόπταμε την πρωινή τους τράπεζα, φτάνοντας πολύ νωρίς με κάποιο γκρουπ για να προλάβουμε το δικό μας πρόγραμμα, εκείνη με το άδολο χαμόγελό της απαντούσε «Μόλις είχαμε τελειώσει…» ή «μα θα συνεχίσουμε αμέσως μετά, δεν φεύγει η τράπεζα».

Συνομιλία μέ τήν Κυρία Θεοτόκο...

Γέρων διηγήθηκε:

«Ἦρθα στὸ Ἅγιον Ὄρος τὸ 1943 σὲ ἡλικία 19 ἐτῶν.

Μία μέρα, πήγαμε νὰ λειτουργηθοῦμε στὸ Κυριακὸ ἐμεῖς οἱ πατέρες τῆς συνοδείας μας, ἐνῷ ὁ Γέροντας ἔμενε μόνος του στὸ Καλύβι, γιατὶ ἦταν ἄρρωστος.

Ἐγὼ μετὰ τὴν θεία Λειτουργία ἐπέστρεψα πρῶτος στὸ Καλύβι,γιὰ νὰ μαγειρέψω.

Ἀνοίγοντας ὅμως τὴν πόρτα ἄκουσα κουβέντες-συζήτηση στὴν Ἐκκλησία.

Πῆγα καὶ εἶδα τὸν Γέροντα μόνο του, ἀλλὰ καίτοι ἦταν ἄρρωστος ἦταν πολὺ χαρούμενος.

Τὸν χαιρέτησα,τοῦ ἔβαλα μετάνοια καὶ μοῦ εἶπε:

ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ (ΧΙV) Ἡ "Λειτουργικὴ Ἀναγέννηση" καὶ ἡ ψευδοένωση Ἀνατολῆς καὶ Δύσης & (Ἐπίλογος)

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ (ΧΙV)

Η “Λειτουργική Αναγέννηση” και η ψευδοένωση Ανατολής και Δύσης.

1' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 2' ΕΔΩ - 3' ΕΔΩ - 4' ΕΔΩ- 5' ΕΔΩ- 6' ΕΔΩ

- 7' ΕΔΩ - 8' ΕΔΩ- 9'ΕΔΩ – 10'ΕΔΩ – 11'ΕΔΩ -12΄ΕΔΩ-13΄ΕΔΩ

Στα πρακτικά του Β’ Πανελληνίου Λειτουργικού Συμποσίου με θέμα “Λατρεύσωμεν ευαρέστως τω Θεώ” – Το αίτημα της Λειτουργικής Ανανεώσεως στην Ορθόδοξη Εκκλησία”, διαβάζουμε πως με τον όρο “λειτουργική ανανέωση” εννοείται από την αρμόδια Συνοδική Επιτροπή, “Πρώτον μεν η ουσιαστική και αυθεντική τήρηση της παραδοσιακής μας λειτουργικής τάξεως και δεύτερον η διευκόλυνση της ουσιαστικής συμμετοχής στη Θ. Λατρεία μας περισσοτέρων πιστών… Πρόκειται με άλλα λόγια για μέτρα επιστροφής στις παραδοσιακές μας λειτουργικές ρίζες… “.

Ωραία ως εδώ.

Η λεγόμενη “λειτουργική ανανέωση” που ξαφνικά ανεφύη τη δεκαετία του 2000, όμως, ποτέ δεν υπήρξε γενικευμένος προβληματισμός και αίτημα του πιστού λαού. Το αντίθετο μάλιστα. Υπήρξε μόνο ως “άσκηση επί χάρτου” από ειδήμονες η οποία κάποιες φορές περιφρονήθηκε και κάποιες άλλες έγινε αφορμή γιά ακραίες αντιπαραθέσεις που δίχασαν το λαό μας. Ας θυμηθούμε εκείνες τις πολύ άσχημες μέρες που αποφασίστηκε να εφαρμοστεί πιλοτικά στους Ναούς της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών, επί των ημερών της αρχιεπισκοπείας του μακαριστού κυρού Χριστοδούλου, τα αναγνώσματα της Θ. Λειτουργίας από την μετάφραση στη νεοελληνική γλώσσα. Οδυνηρές καταστάσεις. Τότε όμως ο ταπεινός και χαρισματικός εκκλησιαστικός ηγέτης Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος αφού έδωσε το λόγο στο λαό μέσω των κληρικολαϊκών συνελεύσεων και διαπιστώνοντας την δυσαρέσκεια και αντίθετη γνώμη κλήρου και λαού, είχε τη λεβεντιά να αποσύρει το πιλοτικό αυτό μέτρο και έτσι ειρήνευσε το πιστό πλήρωμα της αθηναϊκής κοινωνίας!

Και ενώ τίποτα δεν δείχνει να παραπέμπει αμέσως ή εμμέσως στην “ένωση” των Εκκλησιών, ας ρίξουμε μιά προσεκτική ματιά στα παρακάτω δεδομένα και ο καθένας ας σκεφτεί αν από αυτά προκύπτει ενδεχομένως κάποια σχέση μεταξύ ανανέωσης της λατρευτικής ζωής της βάσης των ορθοδόξων και των ετεροδόξων, κυρίως των Παπικών και ενώσεως των Εκκλησιών. Ποιά είναι τα δεδομένα;

1) Τοποθέτηση του μακαριστού καθηγητού Ευάγγελου Θεοδώρου (“Πρακτικά Β’ Λειτουργικού Συμποσίου 2000, σελ. 54-55),

σύμφωνα με τον οποίο “…πάσα,προσπάθεια λειτουργικής ανανεώσεως δεν πρέπει να αγνοή την λειτουργική πράξι και εμπειρία…Ακόμη και οι ετερόδοξοι που εφαρμόζουν στη λειτουργική τους ανανέωσι την αρχή “L’ Occident a l’ ecole de l’ Orient” (=Η Δύσις να φοιτήση στο σχολείον της Ανατολής), έχουν πολλά να μας διδάξουν, λέγοντας τρόπον τινά “τα σα εκ των σων”!

2) Στα ίδια πρακτικά (σελ. 275), ο καθηγητής Π. Σκαλτσής αναφέρει τους γενικότερους στόχους, του περί λατρείας Διατάγματος της Β’ Βατικανείου Συνόδου : “α)… β)… γ) η τελική ένωση όλων των χριστιανών,… ζ) η απλοποίηση των λατρευτικών εκδηλώσεων δι’ αποφυγής επαναλήψεων και διά συντμήσεως όλων των εκκλησιαστικών ακολουθιών”.

Κυριακή Η΄ τοῦ Ματθαίου

Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς

Τὸ σημερινὸ εὐαγγέλιο περιγράφει ἕνα ἀπαραίτητο καὶ χρήσιμο θαῦμα: τὸν πολλαπλασιασμὸ τῶν ἄρτων στήν ἔρημο. Αὐτὴ δέν ἤταν κάποια ἀκατοίκητη ἔρημος, μιά ἔρημος ὅπού μόνο ὁ διάβολος κατοικοῦσε. Ἤταν μιά ἔρημος ὅπού βρέθηκαν πάνω ἀπό δέκα χιλιάδες πεινασμένοι ἄνθρωποι. Τὸ συμπέρασμα γιά τὸν ἀριθμὸ τους προκύπτει ἀπ’ ὅσα γράφει ὁ εὐαγγελιστής, πὼς τὸ πλῆθος ἤταν πέντε χιλιάδες ἄντρες, χωρὶς νά συνυπολογίσει τίς γυναῖκες καὶ τὰ παιδιά.

«Καὶ ἐξελθὼν ὁ ᾿Ιησοῦς εἶδε πολὺν ὄχλον, καὶ ἐσπλαγχνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐθεράπευσε τοὺς ἀρρώστόύς αὐτῶν» (Ματθ. ιδ’ 14). Αὐτό ἔγινε τὴν ἐποχή πού ὁ βασιλιὰς Ἡρώδης εἶχε ἀποκεφαλίσει τὸν Ἰωάννη τὸν Βαπτιστή. Κι ὅταν τὸ ἄκουσε αὐτὸ ὁ Ἰησοῦς ἐπιβιβάστηκε σ’ ἕνα πλοῖο κι ἀναχώρησε... «᾿Ακούσας δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἀνεχώρησεν ἐκεῖθεν ἐν πλοίω εἰς ἔρημον τόπον κατ᾿ ἰδίαν·» (Ματθ. ιδ’ 13).

Τὸ συνήθιζε ὁ Κύριος ν’ ἀποσύρεται συχνὰ στήν ἔρημο, σὲ ἐρημικὲς τοποθεσίες καὶ σὲ βουνά. Τό ἔκανε αὐτὸ γιά τρεῖς λόγους: Πρῶτον, γιά νά κάνει σύντομα διαλείμματα ἀπό τίς ἐντατικὲς καὶ πολυσχιδεῖς δραστηριότητές Του, ὥστε νά χωνέψουν κι οἱ ἄνθρωποι τίς διδαχὲς Του καὶ τὰ θαύματα πού εἶχε κάνει. Δεύτερον, γιά νά δώσει τὸ παράδειγμα στόύς ἀποστόλους καὶ σὲ μᾶς πώς εἶναι ἀπαραίτητο ν’ ἀποσυρόμαστε, νά εἰσερχόμαστε στό ταμιεῖο μας (Ματθ. στ’ 6), γιά νά παραμένουμε στήν προσευχὴ μόνοι μας μὲ τὸν Θεό.

Κύπρος - 50 χρόνια ἀπὸ τὴν εἰσβολή: Ἡ ἀμετανοησία μας τὴν κρατᾶ ἀκόμα σκλαβωμένη - Θὰ ἔρθει ὅμως ἡ μεγάλη ὥρα ποὺ οἱ ἅγιοί της θὰ «μιλήσουν»!

Ἂν ἡ πολυπόθητη λευτεριὰ τῆς Κύπρου ἐξαρτώταν ἀπὸ τοὺς σημερινοὺς ξεπεσμένους Ἕλληνες, θὰ ἦταν χαμένη ὑπόθεση - Εὐτυχῶς ὅμως ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν Θεό.

Γράφει ὁ Ἐλευθέριος Ἀνδρώνης

Συμπληρώνεται μισὸς αἰῶνας ἀπὸ τὸ μαρτυρικὸ ἔτος 1974, τότε ποὺ οἱ μιαρὲς ὀρδὲς τοῦ Ἀττίλα ξεχύθηκαν σὰν δαίμονες στὴν Ἁγιοτόκο Κύπρο μας, γιὰ νὰ σφάξουν, νὰ βιάσουν, νὰ λεηλατήσουν καὶ νὰ πυρπολήσουν ἑλληνικὲς ψυχές. Πενῆντα χρόνια μιᾶς ἀδικαίωτης κτηνωδίας, ποὺ σήμερα κάποιοι ξεφτιλισμένοι χαρτογιακάδες σὲ Ἑλλάδα καὶ Κύπρο, τὴν παρουσιάζουν σὰν ἁπλὴ «διαίρεση» ποὺ προέκυψε ἀπὸ μόνη της. Σὰν ἕνα «ὡραῖο» πρωὶ νὰ ξύπνησαν οἱ Ἑλληνοκύπριοι ἔχοντας χάσει τὸ 36% τοῦ νησιοῦ.

Τὸ αἷμα καὶ τὰ κόκκαλα τῶν ἡρώων ποὺ ἔχουν σπαρθεῖ στὴν ἱερὴ γῆ τῆς Κύπρου, σήμερα σκεπάζονται ἀπὸ τὴν φιλοτουρκικὴ «κορεκτίλα» τῶν Χατζατζάρηδων. Δὲν ἀντέχει ἡ πληγωμένη μνήμη τόσο φαρμάκι προδοσίας. Μισὸ δράμι... ἀνθρωπιὰ νὰ ἔχεις, κι ἄλλο μισὸ πατριωτικὴ συνείδηση, ἀρρωσταίνεις μὲ αὐτὰ ποὺ ἀκούγονται. Ἂν οἱ νεκροὶ εἶχαν φωνῆ, θὰ μᾶς ξεκούφαινε τὸ ἀνάθεμα. Μᾶς λένε παραμύθια ὅτι ἐξασφαλίζουν τάχα «ἤρεμα νερά», ἀλλὰ δὲν κοιτάζουν τὰ ταραγμένα μνήματα. Μᾶς κάνει ἐντύπωση ἡ βαρβαρότητα τῶν Ἄγγλων ποὺ εἶχαν φυλακισμένα τά μνήματα τοῦ Καραολή, τοῦ Δημητρίου, τοῦ Παλληκαρίδη καὶ τῶν ἄλλων ἀγωνιστῶν. Καὶ δὲν κοιτᾶμε ποὺ ἐμεῖς σήμερα φυλακίζουμε τὴ μνήμη τῶν σκοτωμένων Κυπρίων μακριὰ ἀπὸ τὴ συνείδησή μας.

26 Αὐγούστου. Ἀδριανοῦ καὶ Ναταλίας τῶν μαρτύρων (δ΄ αἰ.). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Δευτέρας ι΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Α´ Κορ. ιε΄ 12-20).

Α Κορ. 15,12      Εἰ δὲ Χριστὸς κηρύσσεται ὅτι ἐκ νεκρῶν ἐγήγερται, πῶς λέγουσί τινες ἐν ὑμῖν ὅτι ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν;

Α Κορ. 15,12             Εάν δε από όλους μας κηρύσσεται ότι ο Χριστός έχει αναστηθή, πως μερικοί, αντιλέγοντες στο ομόφωνον κήρυγμα των Αποστόλων, ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει ανάστασις νεκρών;

Α Κορ. 15,13      εἰ δὲ ἀνάστασις νεκρῶν οὐκ ἔστιν, οὐδὲ Χριστὸς ἐγήγερται·

Α Κορ. 15,13             Εάν όμως δεν υπάρχη ανάστασις νεκρών, τότε ούτε ο Χριστός έχει αναστηθή.

Ὑπάρχουνε τρία μέτρα στό φαγητό: ἐγκράτεια, αὐτάρκεια, κόρος

❈ Λέει ὁ Ἅγιος Δημήτριος τοῦ Ροστώφ: «Ν’ ἀποστρέφεσαι τόν κορεσμό τῆς κοιλιᾶς». Νά μισεῖς αὐτό τό χόρτασμα καί τό ὑπέρ-χόρτασμα.

Ὑπάρχουνε τρία μέτρα στό φαγητό: ἐγκράτεια, αὐτάρκεια, κόρος. Τρία. Ἐγκράτεια εἶναι ὅταν σηκώνεσαι ἀπό τό φαγητό μέ λίγη πεῖνα ἀκόμα. Δέν ἔχεις χορτάσει τελείως. Αὐτό εἶναι τό ἄριστο. Τό δεύτερο μέτρο εἶναι ἡ αὐτάρκεια, δηλαδή νά φᾶς τόσο ὅσο σοῦ ἀρκεῖ, νά χορτάσεις.

Ὅπως ἡ σκιὰ ἀκολουθεῖ τὸ σῶμα, ἔτσι καὶ τοὺς ταπεινοὺς στοχασμοὺς ἀκολουθεῖ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ.

Όπως η σκιά ακολουθεί το σώμα, έτσι και τους ταπεινούς στοχασμούς ακολουθεί το έλεος του Θεού.

Άγιος Ισαάκ ο Σύρος

https://proskynitis.blogspot.com/2024/08/blog-post_85.html