Ὁ χριστιανικός γάμος Δ΄- Ἡ τεκνογονία, οἱ προγαμιαῖες σχέσεις & ὀ πολιτι...

Ἡ καταφυγή στούς ἰατρούς- Ἡ ἰατρική ἐπιστήμη, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (νγ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου,

Ἡ καταφυγή στούς ἰατρούς- Ἡ ἰατρική ἐπιστήμη, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (νγ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 2-8-2024 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ἡ ἐγκράτεια στά λουτρά, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (νβ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου,

 Ἡ ἐγκράτεια στά λουτρά, Ἁγ. Διαδόχου Φωτικῆς-Λόγος ἀσκητικὸς (νβ'), Φιλοκαλία τόμος Α', Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου, 2-8-2024 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

Κυριακή ΣΤ Ματθαίου. Ὁ Ἱερός Χρυσόστομος γιά τή θεραπεία τοῦ παραλυτικοῦ τῆς Καπερναούμ

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [:Ματθ.9,1-8]

Ο ΙΕΡΟΣ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ

ΓΙΑ ΤΗ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΑΛΥΤΙΚΟΥ ΤΗΣ ΚΑΠΕΡΝΑΟΥΜ

«Καὶ ἐμβὰς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ Ἰησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου(:και αφού μπήκε σε ένα πλοίο, πέρασε στην απέναντι όχθη της λίμνης, και ήλθε στη δική Του πόλη, την Καπερναούμ. Τότε Του έφεραν έναν παράλυτο, που τον είχαν βάλει πάνω σε ένα κρεβάτι. Και καθώς ο Ιησούς είδε την πίστη που είχε και ο παράλυτος κι εκείνοι που τον μετέφεραν, είπε στον παράλυτο, ο οποίος ανησυχούσε και φοβόταν μήπως οι αμαρτίες του γίνουν εμπόδιο στη θεραπεία του: “Έχε θάρρος, παιδί μου˙ έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου”)» [Ματθ. 9,1-2].

«Δική Του πόλη» ονομάζει εδώ την Καπερναούμ· διότι άλλη μεν Τον έφερε στον κόσμο, η Βηθλεέμ, άλλη Τον ανέθρεψε, η Ναζαρέτ και άλλη Τον είχε διαρκώς κάτοικό της, η Καπερναούμ [πρβλ. Ματθ. 4,12-16: «Ἀκούσας δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι Ἰωάννης παρεδόθη, ἀνεχώρησεν εἰς τὴν Γαλιλαίαν. καὶ καταλιπὼν τὴν Ναζαρὲτ ἐλθὼν κατῴκησεν εἰς Καπερναοὺμ τὴν παραθαλασσίαν ἐν ὁρίοις Ζαβουλὼν καὶ Νεφθαλείμ, ἵνα πληρωθῇ τὸ ῥηθὲν διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου λέγοντος· γῆ Ζαβουλὼν καὶ γῆ Νεφθαλείμ, ὁδὸν θαλάσσης, πέραν τοῦ Ἰορδάνου, Γαλιλαία τῶν ἐθνῶν, ὁ λαὸς ὁ καθήμενος ἐν σκότει εἶδε φῶς μέγα καὶ τοῖς καθημένοις ἐν χώρᾳ καὶ σκιᾷ θανάτου φῶς ἀνέτειλεν αὐτοῖς (:όταν άκουσε ο Ιησούς ότι ο Ιωάννης παραδόθηκε στη φυλακή απ’ τον βασιλιά Αντίπα, αναχώρησε και πήγε στη Γαλιλαία. Κaι αφού άφησε τη Ναζαρέτ, πήγε και κατοίκησε στην Καπερναούμ, η οποία ήταν κτισμένη κοντά στη λίμνη της Γαλιλαίας, στα σύνορα των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Έτσι επαληθεύθηκε και πραγματοποιήθηκε εκείνο που είπε ο Θεός μέσω του προφήτου Ησαΐα: “Η χώρα της φυλής Ζαβουλών και η χώρα της φυλής Νεφθαλείμ, που εκτείνονται κοντά στη θάλασσα και πέρα από τον Ιορδάνη ποταμό, στα ανατολικά του, η Γαλιλαία, στην οποία κατοικούν πολλοί εθνικοί. Ο λαός που κάθεται καθηλωμένος κι ακίνητος στο πνευματικό σκοτάδι της ειδωλολατρικής πλάνης και της ασεβείας είδε μεγάλο πνευματικό φως, τον Χριστό˙ κι έλαμψε φως από τον ουρανό σε εκείνους που κάθονται στη χώρα που σκιάζεται από το πυκνότατο σκοτάδι της αμαρτίας και του θανάτου”)».

Ο παραλυτικός της παρούσης διηγήσεως είναι διαφορετικός από εκείνον που αναφέρει ο ευαγγελιστής Ιωάννης[Ιω.5,1-18]· διότι εκείνος ήταν κατάκοιτος κοντά στην κολυμβήθρα της Βηθεσδά, ενώ αυτός εδώ βρισκόταν στην Καπερναούμ. Και ο ένας είχε τριάντα οκτώ χρόνια παράλυτος, ενώ γι’ αυτόν που αναφέρει ο ευαγγελιστής Ματθαίος δεν ειπώθηκε τίποτε παρόμοιο. Ακόμη, ο παραλυτικός της Βηθεσδά δεν είχε δικούς του ανθρώπους που να τον βοηθούσαν, ενώ ο παραλυτικός της Καπερναούμ είχε ανθρώπους που τον φρόντιζαν, οι οποίοι και τον μετέφεραν επάνω στο κρεβάτι του ενώπιον του Ιησού. Επίσης σε αυτόν ο Κύριος λέγει: «θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου (:έχε θάρρος, παιδί μου, σου έχουν συγχωρηθεί οι αμαρτίες σου)», ενώ εκείνον τον ρωτά: «Θέλεις ὑγιὴς γενέσθαι;(:Θέλεις να γίνεις υγιής;)»[Ιω. 5,6]. Και τον παράλυτο της Βηθεσδά τον θεράπευσε ημέρα Σάββατο, ενώ αυτόν εδώ της Καπερναούμ, όχι Σάββατο· διότι, διαφορετικά, θα Τον κατηγορούσαν και γι' αυτό οι Ιουδαίοι. Αλλά όσον αφορά τη θεραπεία του παραλυτικού της Καπερναούμ σιώπησαν για το θέμα αυτό, ενώ στον άλλο που θεραπεύτηκε στη Βηθεσδά από τον Κύριο έκαναν επίθεση και τον κατεδίωκαν.

Αυτά δεν τα είπα τυχαία, αλλά για να μην νομίσει κανείς ότι υπάρχει διαφωνία μεταξύ των ευαγγελιστών, εάν θεωρήσει ότι πρόκειται για ένα και τον αυτόν παραλυτικό.

Ἅγιος Θεόφιλος ὁ νεομάρτυς ἐκ Ζακύνθου. Λάμπρος Σκόντζος

ΑΓΙΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΣ ΕΚ ΖΑΚΥΝΘΟΥ

ΛΑΜΠΡΟΥ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΥ Θεολόγου – Καθηγητού

Οι Νεομάρτυρες αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα κεφάλαια της ιστορίας της Εκκλησίας μας. Ονομάζονται Νεομάρτυρες όσοι ομολόγησαν το Χριστό και την πίστη τους στην Ορθοδοξία και υπέστησαν μαρτύρια και θάνατο, από το 1453 μέχρι σήμερα. Ιδιαιτέρως στα μαύρα χρόνια της τουρκικής δουλείας, όπου οι υπόδουλοι Χριστιανοί είχαν να διαλέξουν ανάμεσα στον βίαιο εξισλαμισμό και το μαρτυρικό θάνατο. Χιλιάδες Ορθόδοξοι Χριστιανοί προστέθηκαν στα εκατομμύρια των Μαρτύρων των αρχαίων και μέσων χρόνων.

Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Νεομάρτυς Θεόφιλος. Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο στα 1615 από φτωχιά οικογένεια. Δε γνωρίζουμε πολλά για την παιδική του ηλικία. Γνωρίζουμε όμως την τυραννία, τις ταπεινώσεις και τις πιέσεις για να απαρνηθούν οι Ορθόδοξοι Επτανήσιοι την πίστη τους και να ασπασθούν τον αιρετικό παπισμό. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν πως η εκκλησιαστική κατάσταση στα υπόδουλα στους Ενετούς Επτάνησα ήταν χειρότερη από την υπόλοιπη Ελλάδα, όπου στοιχειωδώς γινόταν ανεκτή η ορθόδοξη πίστη από τους κατακτητές Οθωμανούς. Φαίνεται πως ο μικρός Θεόφιλος ανήκε σε οικογένεια συνειδητών Ορθοδόξων Ζακυνθινών, όπου γαλουχήθηκε με τα νάματα της αληθινής πίστης.

Έφηβος ακόμη αποφάσισε να ακολουθήσει το επάγγελμα του ναυτικού. Σε ένα από τα ταξίδια του βρέθηκε στη Χίο. Φαίνεται πως είχε καλή φήμη, όλοι τον αγαπούσαν διότι ήταν φιλεργατικός και συνεργάσιμος. Αλλά ο διάβολος, ο οποίος μισεί την αγάπη και την ομόνοια, έσπειρε στο καράβι διχόνοια. Για άγνωστη αιτία ο νεαρός Θεόφιλος μάλωσε άγρια με τον καπετάνιο, με αποτέλεσμα εγκαταλείψει το καράβι.

Κρίσιμα σημεῖα στό διάλογο μέ τήν ρωμαιοκαθολική ὁμολογία

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ (ΙΙΙ)

Περί αθέμιτων τακτικών του Βατικανού στους θεολογικούς διαλόγους

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Α’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ Β’ ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

Στους διαλόγους “αγάπης”, όπως αρέσκονται κάποιοι να αποκαλούν, έχουν εξ αρχής προκύψει μείζωνος σημασίας θεολογικές, δογματικές, εκκλησιολογικές διαφορές – διαφορές και όχι διαφορετικές ερμηνείες! – όπως το Φιλιόκβε, το “Πρωτείο” και το “Αλάθητο”.

Στην ενότητα αυτή θα φανερωθούν κάποιες απ’ αυτές τις τακτικές και ο καθένας ας βάλει το μυαλό του να δουλέψει για να φτάσει σε ασφαλή συμπεράσματα γιά το πόσο πολύ μας “αγαπούν” οι Ρωμαιοκαθολικοί αλλά και να διαπιστώσει την ενδοτική, συχνά, γραμμή των Ορθοδόξων που μετέχουν στους διαλόγους αυτούς.

Ο αείμνηστος καθηγητής Κ. Δ. Μουρατίδης είχε προ πολλών ετών επισημάνει την πλεκτάνη του Βατικανού “προς παγίδευσιν και άλωσιν της Ορθοδοξίας”. Γράφει σχετικά πως “την αλήθεια αυτή άλλωστε διακήρυξε εσχάτως ο Πάπας και εις την Κωνσταντινούπολιν επί τη λήψει αποφάσεως προς έναρξιν του θεολογικού διαλόγου. Διεκήρυξε δηλαδή το παπικόν αλάθητον την 30/11/1979 μετά το πέρας της τελεσθείσης Θείας Λειτουργίας εν τω Πανσέπτω Καθεδρικώ Ναώ της Ορθοδοξίας” (Περιοδικό” Κοινωνία”, Απρ. – Ιουν. 1980, τευχ. 2,” Η αλήθεια διά τον Θεολογικόν Διάλογον”, σελ. 145).

Άλλη σοβαρή μαρτυρία δίνει ο μακαριστός Μητροπολίτης Περιστερίου κυρός Χρυσόστομος σχετικά με τη Μικτή Επιτροπή Ορθοδόξων-Ρωμαιοκαθολικών της Συνόδου της Ρόδου.

Κυριακή ΣΤ Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΣΤ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ [: Ρωμ. 12,6-14]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Καθάπερ γὰρ ἐν ἑνὶ σώματι μέλη πολλὰ ἔχομεν, τὰ δὲ μέλη πάντα οὐ τὴν αὐτὴν ἔχει πρᾶξιν, οὕτως οἱ πολλοὶ ἓν σῶμά ἐσμεν ἐν Χριστῷ, ὁ δὲ καθ᾿ εἷς ἀλλήλων μέλη(: διότι όπως σε ένα σώμα έχουμε πολλά μέλη και όλα τα μέλη δεν έχουν το ίδιο έργο, έτσι οι πολλοί πιστοί στην Εκκλησία είμαστε ένα σώμα εξαιτίας της ενώσεώς μας με τον Χριστό, και ο καθένας μας είμαστε μέλη ο ένας του άλλου. Συνεπώς οφείλουμε να συνεργαζόμαστε με ταπείνωση και ο καθενός να υπηρετεί όλο το σώμα της Εκκλησίας)»[ Ρωμ.12,4-5]

Πάλι χρησιμοποιεί το ίδιο παράδειγμα, που χρησιμοποίησε και στην επιστολή προς τους Κορινθίους, για να καταπολεμήσει το ίδιο ακριβώς πάθος· καθόσον είναι μεγάλη η δύναμη του φαρμάκου και η επίδραση του παραδείγματος αυτού προς διόρθωση της αρρώστιας της αλαζονείας. «Για ποιον λόγο, λοιπόν», λέγει, «υπερηφανεύεσαι εσύ; Ή γιατί πάλι άλλος εξευτελίζει τον εαυτό του; Δεν είμαστε ένα σώμα όλοι, και μεγάλοι και μικροί; Όταν λοιπόν κατά το σπουδαιότερο είμαστε ένα και μέλη ο ένας του άλλου, γιατί με την αλαζονεία ξεχωρίζεις τον εαυτό σου; Γιατί περιφρονείς τον αδελφό σου; Εφόσον, όπως ακριβώς εκείνος είναι μέλος σου, έτσι και εσύ είσαι μέλος εκείνου· και είναι μεγάλη και ως προς αυτό η ισοτιμία σας».

Αναφέρει λοιπόν δύο πράγματα που είναι ικανά να εξαλείψουν την αλαζονεία τους· και ότι είμαστε μέλη ο ένας του άλλου, όχι ο μικρός του μεγάλου μόνο, αλλά και ο μεγάλος του μικρότερου, και ότι όλοι αποτελούμε ένα σώμα· ή καλύτερα και τρία· καθόσον έδειξε πως είναι χάρισμα αυτό που μας δόθηκε. Μην υπερηφανεύεσαι λοιπόν· γιατί το χάρισμα σου δόθηκε από τον Θεό, δεν το έλαβες εσύ, ούτε το βρήκες. Γι’ αυτό και μιλώντας για τα χαρίσματα, δεν είπε ότι «ο ένας έλαβε μεγαλύτερο και ο άλλος μικρότερο», αλλά τι; Είπε ότι ο καθένας έλαβε «διαφορετικό» χάρισμα. «Έχοντας λοιπόν», λέγει, «χαρίσματα», όχι μεγαλύτερα και μικρότερα, αλλά «διαφορετικά».

Πῶς παιδαγωγοῦσε ὁ Ὅσιος Παΐσιος τοὺς «γραβατομένους» στὸ Ἅγιον Ὅρος, ἐν ἀντιθέσει μὲ σήμερα...

«Βίος Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου», Ἱερομονάχου Ἰσαάκ, Ἅγιον Ὅρος.

 

«Γνωστός του νέος τὸν ἐπισκέφθηκε στὴν Σκήτη τῶν Ἰβήρων. Φοροῦσε κουστούμι καὶ μιὰ πολὺ ὡραία γραβάτα. Ὁ Γέροντας ποὺ ἀναπαυόταν στὰ ἁπλά, χρησιμοποίησε ἕναν πρωτότυπο καὶ ἀστεῖο τρόπο γιὰ νὰ διδάξη τὴν ἁπλότητα, χωρὶς πολλὰ λόγια. Τοῦ εἶπε χαριτολογῶντας: "Δίνεις τὴν γραβάτα σου νὰ τὴν φορέσουμε σ' αὐτὸ τὸ γαϊδουράκι, νὰ χαρῇ κι αὐτὸ λίγο;".

Ἀνακοίνωση τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου γιὰ τὴν τελετὴ ἔναρξης τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων στὸ Παρίσι

Ανακοίνωση του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων στο Παρίσι

Οι Ολυμπιακοί αγώνες αποτελούν κορυφαίο αθλητικό γεγονός, το οποίο προσελκύει το ενδιαφέρον εκατομμυρίων συνανθρώπων μας από κάθε γωνία της υφηλίου και η τελετή έναρξής τους έχει βαρύνουσα σημασία, καθώς προσφέρεται για την ανάδειξη της ιστορίας και του πολιτισμού της διοργανώτριας χώρας και τη διάχυση θετικών μηνυμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.

Με πολλή θλίψη παρακολουθήσαμε να προβάλλονται, κατά τη διάρκεια της τελετής στο Παρίσι, προσβλητικές παραστάσεις για τον Χριστιανισμό και το ιερό Ευαγγέλιο, αλλά και για κάθε πολιτισμένο άνθρωπο, ο οποίος αναγνωρίζει το δικαίωμα της πίστης και του σεβασμού στα θρησκευτικά σύμβολα.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ ΟΣΙΩΝ ΙΣΑΑΚΙΟΥ, ΔΑΛΜΑΤΟΥ ΚΑΙ ΦΑΥΣΤΟΥ, 3-8-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ ΟΣΙΩΝ ΙΣΑΑΚΙΟΥ, ΔΑΛΜΑΤΟΥ ΚΑΙ ΦΑΥΣΤΟΥ, 3-8-2024 

https://www.youtube.com/live/x6PmNqkxY4o?si=23KPdl6qh8Vk8FbP

Ὁ Χριστός τῶν Προτεσταντῶν εἶναι ἀνύπαρκτος. Ὁ Χριστός τῶν Παπικῶν εἶναι ἀνύπαρκτος.

❈ Οἱ Προτεστάντες καί οἱ Παπικοί εἶναι αἱρετικοί Χριστιανοί καί ὁ Χριστός πού ἔχουνε δέν εἶναι ὁ ἀληθινός Χριστός. Εἶναι ψεύτικος, ἀνύπαρκτος. Ὁ Χριστός τῶν Προτεσταντῶν εἶναι ἀνύπαρκτος. Ὁ Χριστός τῶν Παπικῶν εἶναι ἀνύπαρκτος. Δέν ὑπάρχει τέτοιος Χριστός ἔτσι πού τόν πιστεύουνε.

 

~Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

(Ὁμιλία 18 – 6 – 2018)

Ὁ χριστιανικός γάμος Γ΄- Ἡ ἐκδήλωση τῆς χαρᾶς & πῶς πραγματώνεται, 3-8-2...

3 Αὐγούστου. Δαλμάτου, Φαύστου καὶ Ἰσαακίου ὁσίων. Θεοκλητοῦς ὁσίας, Σαλώμης τῆς μυροφόρου, Θεοδώρας τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαββάτου ς´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. θ´ 1-6).

Ρωμ. 9,1            Ἀλήθειαν λέγω ἐν Χριστῷ, οὐ ψεύδομαι, συμμαρτυρούσης μοι τῆς συνειδήσεώς μου ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ,

Ρωμ. 9,1                    Αλήθειαν σας λέγω, ως άνθρωπος που ομιλεί ενώπιον του Χριστού, δεν ψεύδομαι και έχω μαρτυρούσαν και επιβεβαιώνουσαν την αλήθειαν αυτήν ταύτην την συνείδησίν μου, η οποία φωτίζεται από το Αγιον Πνεύμα.

Ρωμ. 9,2            ὅτι λύπη μοί ἐστι μεγάλη καὶ ἀδιάλειπτος ὀδύνη τῇ καρδίᾳ μου.

Ρωμ. 9,2                   Σας λέγω, λοιπόν, ότι μεγάλη λύπη υπάρχει μέσα μου, συνεχής και ακατάπαυστος πόνος εις την καρδίαν μου, δια την σκληροκαρδίαν και απιστίαν των ομοεθνών μου Εβραίων.