π. Ἀρσένιος Βλιαγκόφτης: «Ξεσάλωσαν τὰ ταγκαλάκια στὴν τελετὴ λήξης»!

  

Ἐκπομπὴ μὲ τὸν ὁσιολογιώτατο Μοναχὸ Ἀρσένιο Βλιαγκόφτη, μὲ θέμα: «Ξεσάλωσαν τὰ ταγκαλάκια στὴν τελετὴ λήξης», Κυριακή 18 Αὐγούστου 2024.


http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/08/blog-post_95.html

«Ὅτι ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου κατέφαγέ με, καὶ οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ», 68 Ψαλμός , στίχος 10. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΨΑΛΜΩΝ «Ὅτι ὁ ζῆλος τοῦ οἴκου σου κατέφαγέ με, καὶ οἱ ὀνειδισμοὶ τῶν ὀνειδιζόντων σε ἐπέπεσον ἐπ᾿ ἐμέ», 68 Ψαλμός , στίχος 10. Ἀρχ. Σάββας ἉγιορείτηςὉμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 17-7-2017 (Κήρυγμα) Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

«Ἐγὼ δὲ τῇ προσευχῇ μου πρὸς σέ, Κύριε· καιρὸς εὐδοκίας, ὁ Θεός, ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου· ἐπάκουσόν μου, ἐν ἀληθείᾳ τῆς σωτηρίας σου», 68 Ψαλμός , στίχος 14. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΨΑΛΜΩΝ«Ἐγὼ δὲ τῇ προσευχῇ μου πρὸς σέ, Κύριε· καιρὸς εὐδοκίας, ὁ Θεός, ἐν τῷ πλήθει τοῦ ἐλέους σου· ἐπάκουσόν μου, ἐν ἀληθείᾳ τῆς σωτηρίας σου», 68 Ψαλμός , στίχος 14. Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 27-7-2017 (Κήρυγμα) 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

«Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου»,68 Ψαλμός , στίχος 18, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΨΑΛΜΩΝ«Μὴ ἀποστρέψῃς τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τοῦ παιδός σου, ὅτι θλίβομαι, ταχὺ ἐπάκουσόν μου»,68 Ψαλμός , στίχος 18,  Ἀρχ. Σάββας ἉγιορείτηςὉμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 27-7-2017 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

«Ὀνειδισμὸν προσεδόκησεν ἡ ψυχή μου καὶ ταλαιπωρίαν, καὶ ὑπέμεινα συλλυπούμενον, καὶ οὐχ ὑπῆρξε, καὶ παρακαλοῦντας, καὶ οὐχ εὗρον», 68 Ψαλμός , στίχος 21, Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΨΑΛΜΩΝ, «Ὀνειδισμὸν προσεδόκησεν ἡ ψυχή μου καὶ ταλαιπωρίαν, καὶ ὑπέμεινα συλλυπούμενον, καὶ οὐχ ὑπῆρξε, καὶ παρακαλοῦντας, καὶ οὐχ εὗρον», 68 Ψαλμός , στίχος 21,  Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 2-8-2017 (Κήρυγμα) 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

Κυριακή Θ Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Ματθ.14,22-34]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Καὶ εὐθέως ἠνάγκασεν ὁ Ἰησοῦς τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ ἐμβῆναι εἰς τὸ πλοῖον καὶ προάγειν αὐτὸν εἰς τὸ πέραν, ἕως οὗ ἀπολύσῃ τοὺς ὄχλουςκαὶ ἀπολύσας τοὺς ὄχλους ἀνέβη εἰς τὸ ὄρος κατ᾿ ἰδίαν προσεύξασθαι. ὀψίας δὲ γενομένης μόνος ἦν ἐκεῖ. Τὸ δὲ πλοῖον ἤδη μέσον τῆς θαλάσσης ἦν, βασανιζόμενον ὑπὸ τῶν κυμάτων· ἦν γὰρ ἐναντίος ὁ ἄνεμος (:Και αμέσως ο Ιησούς, για να μην παρασυρθούν οι μαθητές Του από τον ενθουσιασμό του πλήθους που ήθελε να Τον ανακηρύξει βασιλιά [μετά από το θαύμα του χορτασμού των πεντακισχιλίων] τους ανάγκασε να εισέλθουν στο πλοίο και να περάσουν πριν από Αυτόν στο απέναντι μέρος της λίμνης, ωσότου Αυτός διαλύσει τα πλήθη του λαού. Και αφού διέλυσε τα πλήθη, ανέβηκε στο όρος, για να προσευχηθεί μόνος και απερίσπαστος. Και όταν άρχισε να νυκτώνει, ήταν μόνος Του εκεί. Το πλοίο όμως βρισκόταν πλέον στο μέσο της λίμνης και κλυδωνιζόταν πολύ από τα κύματα, διότι ήταν αντίθετος ο άνεμος)»[Ματθ.14,22-27]·[ερμην. απόδοση Παν. Τρεμπέλα].

Για ποιον λόγο ανεβαίνει στο όρος; Για να μας διδάξει ότι είναι καλό πράγμα η ερημιά και η μόνωση όταν πρέπει να επικοινωνήσουμε με τον Θεό. Για τον λόγο αυτόν βέβαια καταφεύγει συχνά στις ερήμους και εκεί πολλές φορές διανυκτερεύει προσευχόμενος για να μας διδάξει να επιδιώκουμε την απόλυτη ησυχία κατά την προσευχή και από τον χρόνο και από τον τόπο· διότι η έρημος είναι μητέρα της ησυχίας και τόπος γαλήνης και λιμάνι που μας απαλλάσσει από κάθε θόρυβο.

Και ο μεν Ιησούς για τον λόγο αυτόν ανέβαινε εκεί στο όρος, οι μαθητές Του όμως κλυδωνίζονται και πάλι από τη θαλασσοταραχή και υποφέρουν από την κακοκαιρία όπως και σε κάποια προηγούμενη φορά [πρβλ. Ματθ.8,23-27: «Καὶ ἐμβάντι αὐτῷ εἰς τὸ πλοῖον ἠκολούθησαν αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ. καὶ ἰδοὺ σεισμὸς μέγας ἐγένετο ἐν τῇ θαλάσσῃ, ὥστε τὸ πλοῖον καλύπτεσθαι ὑπὸ τῶν κυμάτων· αὐτὸς δὲ ἐκάθευδε. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἤγειραν αὐτὸν λέγοντες· Κύριε, σῶσον ἡμᾶς, ἀπολλύμεθα. καὶ λέγει αὐτοῖς· τί δειλοί ἐστε, ὀλιγόπιστοι; τότε ἐγερθεὶς ἐπετίμησε τοῖς ἀνέμοις καὶ τῇ θαλάσσῃ, καὶ ἐγένετο γαλήνη μεγάλη. οἱ δὲ ἄνθρωποι ἐθαύμασαν λέγοντες· ποταπός ἐστιν οὗτος, ὅτι καὶ οἱ ἄνεμοι καὶ ἡ θάλασσα ὑπακούουσιν αὐτῷ;(: Και όταν μπήκε στο πλοίο, Τον ακολούθησαν οι δώδεκα μαθητές Του. Και ιδού έγινε θύελλα ισχυρή, αναταραχή και τρικυμία μεγάλη στη θάλασσα, ώστε το πλοίο να σκεπάζεται από τα κύματα. Ο Ιησούς όμως κοιμόταν. Και προσήλθαν έντρομοι οι μαθητές κοντά Του και Τον ξύπνησαν λέγοντας· “Κύριε σώσε μας, χανόμαστε”. Και λέγει προς αυτούς: “Ω ολιγόπιστοι, γιατί είστε τόσο δειλοί;” Τότε, αφού σηκώθηκε όρθιος, διέταξε με εξουσία και αυστηρότητα και επέπληξε τους ανέμους και την θάλασσα και αμέσως έγινε γαλήνη μεγάλη. Και οι άνθρωποι που είδαν και άκουσαν το καταπληκτικό αυτό γεγονός, θαύμασαν και έλεγαν με έκσταση· τι άνθρωπος είναι αυτός, αφού και οι άνεμοι και η θάλασσα υποτάσσονται σε αυτόν;’’)»].

Ὁ πόνος τοῦ ἐμβρύου μέσα στὴ μήτρα τῆς μητέρας του

Οι απάνθρωπες διαδικασίες θανάτου, που δεν θα ήταν αποδεκτές για κανένα ζώο, χρησιμοποιούνται για να σκοτώσουν τα πιο αθώα και εύθραυστα ανθρώπινα πλάσματα. Το αγέννητο παιδί πονά όταν το σκοτώνουν αλλά η κραυγή του δεν ακούγεται.

Από το «Αφήστε με να ζήσω!»

Σύμφωνα με τον pro-life ιστότοπο Human Life International οι ειδικοί της εμβρυολογίας συμφωνούν ότι το έμβρυο σίγουρα πονά στη 12η εβδομάδα κύησης, αλλά μπορεί να νιώσει το πόνο ακόμη και στις 8 εβδομάδες. Ίσως όμως η καλύτερη πηγή ενημέρωσης για τον εμβρυϊκό πόνο, από πρώτο χέρι, δεν είναι οι εμβρυολόγοι αλλά οι ίδιοι οι γιατροί που κάνουν την έκτρωση.

Ήδη από το 1976, οι γιατροί που έκαναν εκτρώσεις συνειδητοποιούσαν ότι η διαδικασία είναι οδυνηρή για το ετοιμοθάνατο έμβρυο. Ο γυναικολόγος John Szenes περιγράφει πώς ένα αγέννητο μωρό παλεύει για τη ζωή του κατά τη διάρκεια μιας έκτρωσης με ένεση πυκνού φυσιολογικού ορού (αλατόνερου) λέγοντας: «Ξαφνικά κάποιος παρατήρησε ότι τη στιγμή της έγχυσης του φυσιολογικού ορού υπήρξε μεγάλη δραστηριότητα στη μήτρα. Δεν ήταν μετακινούμενα υγρά ρεύματα. Είναι προφανώς το έμβρυο που πνίγεται καταπίνοντας το συμπυκνωμένο διάλυμα αλατιού και κλωτσά βίαια, και αυτό σύμφωνα με όλα τα δεδομένα είναι το τραύμα του θανάτου.»

Το αλατούχο διάλυμα που χρησιμοποιείται σε αυτόν τον τύπο έκτρωσης προκαλεί έντονο πόνο όταν χυθεί κάτω από το δέρμα ενός ανθρώπου. Αυτό το διάλυμα εγχέεται στον σάκο του εμβρύου, καίγοντας το από έξω και δηλητηριάζοντας το από μέσα. Κατά τη διάρκεια αυτού του αργού θανάτου, που διαρκεί περίπου δύο ώρες, το παιδί χτυπιέται μέσα στη μήτρα. Παρά το γεγονός ότι η καρδιά του δεν προσβάλλεται άμεσα από το διάλυμα, ο καρδιακός του ρυθμός υπερδιπλασιάζεται ως αποτέλεσμα του στρες της έγχυσης.

Γυναικολόγοι περιγράφουν τη βιαιότητα της άμβλωσης

Οι αμβλώσεις με φυσιολογικό ορό παραμερίστηκαν τη δεκαετία του 1990 λόγω των κινδύνων για τις μητέρες και της συχνότητας των μωρών που γεννιούνταν ζωντανά. Την εποχή της Roe v. Wade, η άμβλωση με φυσιολογικό ορό ήταν η συχνότερη μορφή άμβλωσης μετά τις 16 εβδομάδες. Όμως, αν και οι μέθοδοι τώρα έχουν αλλάξει, δεν είναι με κανένα τρόπο λιγότερο βίαιες.

Μὲ τοὺς ἀντιχρίστους ἀμετανοήτους φραγκοπαπικοὺς κοιναὶ ἑορταί ; Ποτέ! Ποτέ!

Ἁγιορειτῶν Κελλιωτῶν Πατέρων

Μὲ τοὺς ἀντιχρίστους ἀμετανοήτους φραγκοπαπικοὺς κοιναὶ ἑορταί ; Ποτέ! Ποτέ!

Ἐν Ἁγίῳ Ὄρει τῇ 14/27.7.2024. Ἁγίου Νικοδήμου Ἁγιορείτου.

Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν.

Τῶν «ὑπέρ- ὑπερηχητικῶν» μαχητικῶν πυραύλων τὴν καταστροφικὴ μανία μιμούμενοι οἱ θιασῶτες τῆς καταστροφικῆς νέας ἐποχῆς, ἀνακοινώνουν νέους νόμους καὶ πρακτικές.

Ὅπως οἱ πύραυλοι αὐτοί, ξαφνικά, μὲ κρότους καὶ συμφορὲς κάνουν τὴν παρουσία τους, τὸ ἴδιο ἀκριβῶς συμβαίνει καὶ μὲ τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο. Μὲ νέα ἀνακοίνωσή του, ἐμφανίζεται καὶ πρωταγωνιστεῖ γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ στὸ προσκήνιο τῆς ἀντίχριστης ἐπικαιρότητας.

Διακήρυξε μὲ πολὺ αὐταρχισμὸ καὶ κομπασμό, τὴν ἡμέρα τοῦ πάσχα τῶν παπικῶν τοῦ τρέχοντος ἔτους (2024 ), πὼς τὸ ἑπόμενο ἔτος (2025 ), τὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ Πάσχα θὰ εὐθυγραμμισθεῖ καὶ συν­εορτασθεῖ μὲ αὐτό τῶν Λατίνων.*

Ἡ ἀποφασιστικότητά του διαφαίνεται:

α) Ἀπὸ τὴν βαρύγδουπη, δίκην ὁδοστρωτήρα ἐπισήμανσή του : «μὲ ὁποιοδήποτε κόστος», ὑπονοῶντας πὼς ἀδιαφορεῖ πλήρως μὲ τὸ ἐὰν ὑπάρξουν σκανδαλισμοί πού θά ἐπιφέρουν ἀντιδράσεις καὶ σχίσματα, «οὐαὶ τῷ ἀνθρώπῳ ἐκείνῳ δι᾿ οὗ τά σκάνδαλα ἔρχονται» (πρβλ.Ματθ. 18,7).

β) Ἀπὸ τὴν μετὰ ἀπὸ πάροδο κάποιων ἡμερῶν, ἀνακοίνωση ἔναρξης διμερῶν συζητήσεων καὶ προετοιμασιῶν γιὰ τὴν ἐν λόγῳ προγραμματισμένη φιέστα.

Καὶ ὅλα αὐτὰ χωρὶς προϋποθέσεις καὶ δεσμεύσεις ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ εὑρίσκονται στὴν κορωνίδα τῶν συμφωνιῶν.

Ἐμεῖς θὰ ἐπιχειρήσουμε τὴν προσέγγιση τοῦ ζητήματος μὲ ἄλλη πνευματική πρισματικὴ γωνία ἀπὸ αὐτὴ ποὺ συνηθίζεται γιὰ τὸ θέμα αὐτό, ἀφοῦ θὰ καταθέσουμε κάποια νέα ἀδιάσειστα στοιχεῖα, τὰ ὁποῖα ἐκκωφαντικὰ ἀποδεικνύουν ὅτι «μεταξὺ ἡμῶν καὶ αὐτῶν, χάσμα μέγα ἐστήρικται» (: μᾶς χωρίζει) (πρβλ. Λουκ,16,26).

Γι’ αὐτὸ ὁποιαδήποτε σκέψη γιὰ ἐπανένωση μὲ τοὺς Λατίνους εἶναι ἀδύνατη. Εἶναι ἁπλὰ, γελοία.

α) Ἡ κατασκευὴ τὸ 1971 στὴν περιοχὴ τοῦ Βατικανοῦ τῆς ΣΑΤΑΝΟΜΟΡΦΗΣ αἴθουσας χωρητικότητας 6.300 (ἕξι χιλιάδων τριακοσίων) προσώπων, εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα σύγχρονα ὀλισθήματα τοῦ παπισμοῦ.(ΕΔΩ)

Κυριακή Θ Ματθαίου. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ Θ΄ΜΑΤΘΑΙΟΥ[:Α΄Κορ.3,9-17]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί· Θεοῦ γεώργιον, Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε(:Είμαστε και οι δύο [:και ο Παύλος και ο Απολλώς] ένα, διότι και εκείνοι που φυτεύουν και εκείνοι που ποτίζουν, είμαστε συνεργάτες του Θεού στο έργο Του που αποβλέπει στην σωτηρία σας. Είστε αγρός που ανήκει στον Θεό και καλλιεργείται από Αυτόν. Είστε οικοδομή του Θεού που κτίζεται από Αυτόν με όργανά Του και κτίστες Του εμάς)»[Α΄Κορ.3,9].

Πρόσεξε ότι αποδίδει και σε αυτούς έργο όχι μικρό, αφού προηγουμένως απέδειξε ότι το παν είναι έργο του Θεού. Επειδή δηλαδή πάντοτε συμβουλεύει πειθαρχία στους άρχοντες, για τον λόγο αυτόν δεν υποτιμά απόλυτα τους διδασκάλους. «Θεοῦ γεώργιον(:Είστε αγρός που ανήκει στον Θεό και καλλιεργείται από Αυτόν)». Επέμεινε δηλαδή στη μεταφορά, επειδή είπε «φύτεψα» [βλ. Α΄Κορ. 3,6: «Ἐγὼ ἐφύτευσα, Ἀπολλὼς ἐπότισεν, ἀλλ᾿ ὁ Θεὸς ηὔξανεν(:Εγώ ο Παύλος φύτεψα σε σας την πίστη με το κήρυγμά μου, ο Απολλώς πότισε τη νεοφυτεμένη πίστη σας, αλλά ο Θεός την αύξανε. Χωρίς όμως την αύξηση αυτή, η σπορά ούτε θα φύτρωνε, ούτε θα ριζοβολούσε, ούτε θα καρποφορούσατε)»]. «Εφόσον είστε αγρός του Θεού, είναι δίκαιο να ονομάζεστε όχι από το όνομα αυτών, που τον καλλιεργούν, αλλά από το όνομα του Θεού· διότι ένας αγρός δεν παίρνει το όνομά του από αυτόν που το καλλιεργεί, αλλά από τον ιδιοκτήτη».

«Θεοῦ οἰκοδομή ἐστε(:Είστε οικοδομή του Θεού που κτίζεται από Αυτόν με όργανά Του και χτίστες Του εμάς)». Επίσης η οικοδομή δεν είναι του τεχνίτη, αλλά του ιδιοκτήτη. «Και αν είστε οικοδομή, δεν πρέπει να έχετε διάσπαση, διότι τούτο δεν θα ήταν οικοδομή. Εάν είστε αγρός, δεν πρέπει να έχετε διαιρέσεις, αλλά να περιτειχίζεστε με ένα φράκτη, τον φράκτη της ομόνοιας».

«Κατὰ τὴν χάριν τοῦ Θεοῦ τὴν δοθεῖσάν μοι ὡς σοφὸς ἀρχιτέκτων θεμέλιον τέθεικα (:Σύμφωνα με την χάρη του Θεού που μου δόθηκε για να θεμελιώνω εκκλησίες ανάμεσα στα έθνη, σαν έμπειρος αρχιτέκτονας έχω βάλει θεμέλιο στερεό)»[Α΄Κορ.3,10]. Σοφό αποκάλεσε εδώ τον εαυτό του, όχι από έπαρση, αλλά δίνοντας σε αυτούς πρότυπο και δείχνοντας ότι τούτο είναι χαρακτηριστικό του σοφού, το να θέτει ένα θεμέλιο. Πρόσεξε λοιπόν πώς ομιλεί με μετριοφροσύνη. Αφού δηλαδή είπε τον εαυτό του σοφό, δεν άφησε να εννοηθεί ότι η σοφία είναι δική του, αλλά αφού προηγουμένως απέδωσε όλο τον εαυτό του στον Θεό, τότε αποκάλεσε σοφό τον εαυτό του· διότι λέγει «κατά τη χάρη του Θεού που μου δόθηκε». Δηλαδή δείχνει συγχρόνως ότι και το παν είναι του Θεού και ότι τούτο προπαντός είναι χάρις, το να μη γίνονται διαιρέσεις, αλλά το όλο έργο να στηρίζεται σε ένα θεμέλιο.

«Ἂλλος δὲ ἐποικοδομεῖ· ἕκαστος δὲ βλεπέτω πῶς ἐποικοδομεῖ(:Άλλος όμως συνεχίζει πάνω σε αυτό το κτίσιμο. Ο καθένας από τους κτίστες ας προσέχει πώς οικοδομεί πάνω στο θεμέλιο)». Εδώ νομίζω ότι στη συνέχεια εισάγει αυτούς στον αγώνα της πνευματικής ζωής, αφού τους συνένωσε και τους έκανε ένα.

«Θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν ᾿Ἰησοῦς Χριστός (:Αυτός δεν έχει πλέον δουλειά με το θεμέλιο· διότι κανένας δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο λίθο εκτός από Εκείνον που βρίσκεται τώρα αμετακίνητος και άσειστος στη βάση της οικοδομής. Και ο θεμέλιος αυτός λίθος είναι ο Ιησούς Χριστός)»[Α΄Κορ. 3,11]. Και δεν την έχει αυτήν τη δυνατότητα, εφόσον υπάρχει ο αρχιτέκτονας· εάν όμως τεθεί το θεμέλιο, δεν υπάρχει πλέον αρχιτέκτονας.

Κοίταξε πώς αποδεικνύει το όλο θέμα ακόμη και με κοινές έννοιες. Αυτό λοιπόν που λέγει, σημαίνει το εξής: «Κήρυξα τον Χριστό, σας έδωσα το θεμέλιο, προσέχετε τώρα πώς συνεχίζετε την οικοδομή, μήπως με κενοδοξία, μήπως αποσπάτε τους μαθητές για να τους προσκολλήσετε σε ανθρώπους». Ας μην δίνουμε λοιπόν προσοχή στις αιρέσεις· «Θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον (:Κανένας δεν μπορεί να βάλει άλλο θεμέλιο λίθο εκτός από Εκείνον που βρίσκεται τώρα αμετακίνητος και άσειστος στη βάση της οικοδομής)»[Α΄Κορ.3,11].

Κρίσιμα σημεῖα στό διάλογο μέ τήν ρωμαιοκαθολική ὁμολογία (ΧΙ) –«Ἵνα πάντες ἕν ὧσι»

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

ΚΡΙΣΙΜΑ ΣΗΜΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΜΕ ΤΗΝ ΡΩΜΑΙΟΚΑΘΟΛΙΚΗ ΟΜΟΛΟΓΙΑ (ΧΙ)

«Ίνα πάντες έν ώσι» (Ιωα. ιζ’, 21)

1' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 2' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 3' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 4' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ- 5' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 6' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

- 7' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ - 8' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ- 9' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ – 10' ΜΕΡΟΣ ΕΔΩ

Προ 30 περίπου ετών η Παπική Εκκλησία κυκλοφόρησε προς τους Ρωμαιοκαθολικούς την εγκύκλιο που αφορούσε στην ενότητα των χριστιανών ut unum sint. Δηλαδή, ίνα πάντες έν ώσι!

Έκτοτε, το χωρίο αυτό πολλαπλά κακοποιήθηκε εννοιολογικά και έγινε “σημαία” στα χέρια των θεολόγων της οικουμενι(στι)κής κινήσεως. Σύμβολο της προσπάθειας για την ενότητα των χριστιανικών εκκλησιαστικών κοινοτήτων. Απώτερο στόχο των Διαχριστιανικών Διαλόγων.

Όπως, όμως, γράψαμε παραπάνω, πρώτα κακοποιήθηκε εννοιολογικά. Και προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση το γεγονός ότι η κακοποίησή του αυτή δεν θεωρήθηκε από τους ορθοδόξους ως εμπίπτον στην κατηγορία αυτών που ο Κύριος ζήτησε να μην αλλάξουν (“ιώτα έν ή μία κεραία”) αλλιώς… “ελάχιστος κληθήσεται εν τη βασιλεία των ουρανών”.

Τον κώδωνα του κινδύνου από την αλλοίωση αυτή έκρουε προ ετών ο μακαριστός διαπρεπής Θεολόγος π. Ιωάννης Ρωμανίδης (www.waternet…./rom.e.14.orthodoxi_kai_vatikania_sumfonia_peri_ounias.01.html)

“Η εν λόγω Κυριακή προσευχή δεν είναι γιά την ένωσιν των μελών του Σώματος του Χριστού με Παπικούς και Διαμαρτυρομένους που δεν έχουν την παραμικράν ιδέαν διά την προειρημένην θεραπείαν που οδηγεί στην θέωσιν. Φυσικά η προσευχή αυτή προϋποθέτει την είσοδον εις την οδόν προς την θέωσιν, αλλά δεν είναι διά την ένωσιν της Εκκλησίας πραγματικών ιατρών με εκκλησίας κομπογιαννιτών.

Το Βατικανό και οι Διαμαρτυρόμενοι, μαζί με ορισμένους Ορθοδόξους φαντάζονται ότι ο Χριστός προσεύχεται εδώ διά κάποιαν ένωσιν διηρημένων Εκκλησιών. Αντιθέτως, ο ενσαρκωθείς Κύριος της δόξης προσεύχεται εδώ ίνα οι μαθηταί Του και οι μαθηταί αυτών “ώσιν έν” εν τη θεωρία της Δόξης Του αφού θα γίνουν από την ημέραν της Πεντηκοστής μέλη του Σώματός Του.

Η Πεντηκοστή είναι η τελική μορφή του δοξασμού των πιστών και συνιστά τον πυρήνα της ιστορίας του Σώματος του Χριστού, του οποίου τα μέλη είναι οι βαδίζοντες την στενήν οδόν… Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΚΠΛΗΡΩΣΙΝ ΤΩΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΩΝ, ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΩΝ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΙΩΝ ΤΟΥ ΣΤΗΝ Π&ΚΔ, ειδικά αυτών που αναφέρονται στο Ιωα. ιστ’ 13 διά την υπό του Αγ. Πνεύματος καθοδήγησιν “εις πάσαν την αλήθειαν”… “.

Ἦθος καὶ εὐσυνειδησία

 Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στὴν ἐποχή μας, ὅπου οἱ ἄνθρωποι στὴν πλειονότητά τους ἔχουν ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ, παρατηροῦμε τοὺς ὑπεύθυνους τῆς πολιτικῆς ζωῆς νὰ προγραμματίζουν μικρὰ ἀλλὰ καὶ μεγάλα ἔργα καὶ νὰ τὰ πραγματοποιοῦν, γιὰ τὴν πρόοδο καὶ τὴν εὐημερία τοῦ λαοῦ. Κανένας λογικὸς ἄνθρωπος δὲν μπορεῖ νὰ τοὺς κατηγορήσει. Ἐπιμέρους ἀδυναμίες ἴσως νὰ ὑπάρχουν, χωρὶς αὐτὸ νὰ σημαίνει ὅτι οἱ προσπάθειες εἶναι μάταιες καὶ ἀνωφελεῖς.

Ὑπάρχει ὡστόσο ἡ μεγάλη ἔλλειψη ἱκανῶν ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι πρέπει νὰ λειτουργήσουν καὶ νὰ ἀξιοποιήσουν τὰ ἔργα. Ἀνησυχοῦμε, γιατί δὲν ὑπάρχει τὸ ἦθος καὶ ἡ εὐσυνειδησία, γιὰ νὰ ἀποδίδουν σωστὰ καὶ νὰ καταλήγουν στὴ βελτίωση τῆς ζωῆς τῶν ἀνθρώπων. Θὰ περιγράψουμε μερικὲς περιπτώσεις, γιὰ νὰ γίνει κατανοητὸ ὅτι ἔχουμε ἀνάγκη ἀπὸ ἀνθρώπους μὲ ἦθος καὶ εὐαισθησία... Κι ἐκεῖ πρέπει νὰ στρέφεται πρωτίστως κάθε πνευματικὴ προσπάθεια.

Σὲ μία περιοχὴ διαπιστώνεται ὅτι τὸ δημοτικὸ σχολεῖο εἶναι ἀκατάλληλο καὶ ἐπικίνδυνο γιὰ τὴ σωματικὴ ἀκεραιότητα τῶν μαθητῶν καὶ τῶν δασκάλων. Γίνονται ἐνέργειες καὶ σὲ σύντομο χρονικὸ διάστημα ἡ ἁρμόδια ὑπηρεσία τοῦ κράτους κτίζει καὶ ἐξοπλίζει ἕνα σύγχρονο σχολεῖο, ποὺ χαροποιεῖ μαθητὲς καὶ γονεῖς. Γίνονται ἐγκαίνια, καλοῦνται οἱ ἄρχοντες τῆς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης, διατυπώνονται εὐχὲς καὶ δίνονται ὑποσχέσεις ὅτι ὅλα θὰ πᾶνε καλά. Μετὰ ἀπὸ μερικοὺς μῆνες ὅμως ἀρχίζουν νὰ φαίνονται τὰ ἀρνητικὰ ἀποτελέσματα τῆς μεγάλης ἔλλειψης. Οἱ ἐκπαιδευτικοὶ δὲν ἐργάζονται μὲ εὐσυνειδησία. Εἶναι ἀδιάφοροι, τοὺς λείπει ἡ ἀγάπη γιὰ τὰ παιδιὰ καὶ ἐκτελοῦν τὰ καθήκοντά τους μὲ ρᾳθυμία. Παράλληλα ἔχουν συνεχῶς ἀπαιτήσεις ἀπὸ τοὺς προϊσταμένους τους καὶ ἐπιδιώκουν τὴν εὔκολη καὶ χαλαρὴ ἀπασχόληση.

Ζητᾶς ἀπό τόν Θεό ταπείνωση;

Ἡ ταπείνωση, ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παΐσιος, δέν ἔρχεται μέ τό κιλό, νά πᾶμε στό super market νά ἀγοράσουμε ἕνα κιλό. Ἔρχεται μέ τό νά μᾶς στείλει κάποιον ὁ Θεός νά μᾶς βρίσει. Τό λέει καί ὁ Ἀββᾶς Δωρόθεος: «Ζητᾶς ἀπό τόν Θεό ταπείνωση; Εἶναι σάν νά ζητᾶς κάποιον νά ἔρθει νά σέ βρίσει».

24 Αὐγούστου. Εὐτυχοῦς ἱερομάρτυρος (β΄ αἰ.). Κοσμᾶ τοῦ νέου ἱερομάρτυρος τοῦ Αἰτωλοῦ (†1779)· μετάθεσις τοῦ λειψάνου τοῦ ἁγ. Διονυσίου Αἰγίνης (1717). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Σαββάτου θ´ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Ῥωμ. ιδ´ 6-9).

Ρωμ. 14,6          ὁ φρονῶν τὴν ἡμέραν Κυρίῳ φρονεῖ, καὶ ὁ μὴ φρονῶν τὴν ἡμέραν Κυρίῳ οὐ φρονεῖ. καὶ ὁ ἐσθίων Κυρίῳ ἐσθίει· εὐχαριστεῖ γὰρ τῷ Θεῷ· καὶ ὁ μὴ ἐσθίων Κυρίῳ οὐκ ἐσθίει, καὶ εὐχαριστεῖ τῷ Θεῷ.

Ρωμ. 14,6                  Εκείνός που φρονεί ότι αυτή η ημέρα είναι αγιωτέρα από την άλλην, φρονεί τούτο εις δόξαν Θεού, και εκείνος που δεν ξεχωρίζει την μίαν ημέραν ως αγιωτέραν από την άλλην, αλλά θεωρεί κάθε ημέραν αγίαν, εις δόξαν του Κυρίου δεν την ξεχωρίζει. Και εκείνος που τρώγει από όλα τα φαγητά, τρώγει προς δόξαν Θεού (διότι δοξολογεί και ευχαριστεί τον Θεόν που του τα δίδει). Και εκείνος που δεν τρώγει από όλα, προς δόξαν του Θεού δεν τρώγει και ευχαριστεί τον Θεόν, (που τον αξιώνει να κάνη αυτήν την μικράν θυσίαν).