Ἡ γενιά τῆς ἀδιαφορίας Ε΄/ Οἱ χλιαροί χριστιανοί-ἡ εὐθύνη της ἀγάπης καί τό χρέος τῆς ὁμολογίας, Ἁγ. Παϊσίου-Πνευματική ἀφύπνιση, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Ἡ γενιά τῆς ἀδιαφορίας Ε΄/ Οἱ χλιαροί χριστιανοί-ἡ εὐθύνη της ἀγάπης καί τό χρέος τῆς ὁμολογίας, Ἁγ. Παϊσίου-Πνευματική ἀφύπνιση, 21-6-2024, 

Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

Περί θανάτου Β', Ρήσεις Ἁγίων Πατέρων/ Ψυχοσάββατο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Περί θανάτου Β', Ρήσεις Ἁγίων Πατέρων/ Ψυχοσάββατο, 22-6-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 

Περί θανάτου Α', Ρήσεις Ἁγίων Πατέρων/ Ψυχοσάββατο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

 Περί θανάτου Α', Ρήσεις Ἁγίων Πατέρων/ Ψυχοσάββατο, 21-6-2024, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

70 Ψαλμός , στίχος 1, «’Eπί Σοί Κύριε, ἤλπισα», Πότε εἰσακούεται ἡ Προσευχή μας (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

70 Ψαλμός , στίχος 1, «’Eπί Σοί Κύριε, ἤλπισα», Πότε εἰσακούεται ἡ Προσευχή μας (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 25-8-2017 (Κήρυγμα)

 Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Ψαλμός , στίχος 6,«’Eγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· ὁ Θεός, βοήθησόν μοι. βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ· Κύριε, μὴ χρονίσῃς», Ἀνιδιοτέλεια καί Ταπείνωση στήν Προσευχή (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης

 Ψαλμός , στίχος 6,«’Eγὼ δὲ πτωχός εἰμι καὶ πένης· ὁ Θεός, βοήθησόν μοι. βοηθός μου καὶ ῥύστης μου εἶ σύ· Κύριε, μὴ χρονίσῃς», Ἀνιδιοτέλεια καί Ταπείνωση στήν Προσευχή (Ἁγίου Παϊσίου), Ἀρχ. Σάββας Ἁγιορείτης  Ὁμιλία  τοῦ π. Σάββα  στίς 24-8-2017 (Κήρυγμα) 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης 

http://hristospanagia3.blogspot.com

 

Γιατί φανερώθηκαν κατά τήν Ἀνάληψη οἱ δυό Ἄγγελοι- Β' Κανών Ἀναλήψεως, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Ἐορτοδρόμιο, Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου

Γιατί φανερώθηκαν κατά τήν Ἀνάληψη οἱ δυό Ἄγγελοι- Β' Κανών Ἀναλήψεως, Ἁγ. Νικοδήμου Ἁγιορείτου- Ἐορτοδρόμιο, 21-6-2024,

 Ἀρχιμ. Σάββα Ἁγιορείτου 

Ἱ.Μ. Ἁγίας Τριάδος Ἐδέσσης

 

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ ΑΓΙΑΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΉΣ, 22-6-2024

ΕΣΠΕΡΙΝΟΣ-ΑΠΟΔΕΙΠΝΟ ΑΓΙΑΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΉΣ, 22-6-2024 

https://www.youtube.com/live/6H74BxkRSPs?si=8QrO-cBWAbPlz44m

Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς. Ὑπομνηματισμός τῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ[:Ιω. 7,37-52 και 8,12]

YΠΟΜΝΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ

ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Ἐν δὲ τῇ ἐσχάτῃ ἡμέρᾳ τῇ μεγάλῃ τῆς ἑορτῆς εἱστήκει ὁ Ἰησοῦς καὶ ἔκραξε λέγων· ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω. ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, καθὼς εἶπεν ἡ γραφή, ποταμοὶ ἐκ τῆς κοιλίας αὐτοῦ ῥεύσουσιν ὕδατος ζῶντος (: Κατά την τελευταία και επισημότερη από τις άλλες ημέρες της εορτής[της Σκηνοπηγίας] στάθηκε όρθιος ο Ιησούς και με δυνατή φωνή είπε: ‘’Εάν κανείς αισθάνεται πόθο και δίψα, όχι για αγαθά υλικά και φθαρτά, αλλά για πνευματικά και αιώνια, για την εσωτερική γαλήνη και τη μακαριότητα της θείας ζωής, ας έλθει κοντά Μου μέσω της πίστεως και ας πίνει την αλήθεια που προσφέρω, για να ικανοποιηθούν έτσι οι πλέον μύχιοι και ευγενείς πόθοι του. Εκείνος που πιστεύει σε Εμένα, σύμφωνα με τους λόγους της Γραφής, θα γίνει αστείρευτη πνευματική πηγή· και από την καρδιά και τα βάθη της ψυχής του θα αναβλύζουν ποταμοί από ολόδροσο τρεχούμενο νερό, για να ξεδιψά όχι μόνο ο ίδιος αλλά και όλοι όσοι έρχονται σε επικοινωνία με αυτόν’’)»[:Ιω.7 ,37-38]·[ερμηνευτική απόδοση Παναγιώτου Τρεμπέλα].

Εκείνοι οι οποίοι προσέρχονται για να ακούσουν το θείο κήρυγμα και είναι προσεκτικοί στα θέματα της πίστης, πρέπει να επιδεικνύουν τον έντονο πόθο όσων διψούν για να ξεδιψάσουν και ανάλογη επιθυμία να ανάπτουν μέσα τους, διότι έτσι θα μπορέσουν να συγκρατήσουν με ασφάλεια όσα λέγονται. Άλλωστε και οι διψασμένοι, όταν πάρουν στα χέρια τους ένα ποτήρι με νερό, το πίνουν με μεγάλη προθυμία και τότε πια σβήνουν τη δίψα τους και ησυχάζουν.

Κατά όμοιο, λοιπόν, τρόπο και οι ακροατές των θείων λόγων, εάν τους ακούνε και τους δέχονται με πραγματική δίψα, δεν θα κουραστούν ποτέ, μέχρις ότου μάθουν τα πάντα. Για το ότι πρέπει συνεχώς να διψάμε και να πεινάμε για τα πνευματικά λέγει ο Κύριος: «Μακάριοι οἱ πεινῶντες καὶ διψῶντες τὴν δικαιοσύνην, ὅτι αὐτοὶ χορτασθήσονται(:Μακάριοι είναι εκείνοι οι οποίοι με σφοδρό εσωτερικό πόθο σαν πεινασμένοι και διψασμένοι επιθυμούν τη δικαιοσύνη και την τελειότητα, διότι αυτοί θα χορτάσουν καθώς θα ικανοποιηθούν πλήρως οι πόθοι τους)»[Ματθ.5,6]. Και εδώ λέγει ο Χριστός: «Ἐάν τις διψᾷ, ἐρχέσθω πρός με καὶ πινέτω». Οι λόγοι αυτοί έχουν την ακόλουθη σημασία: «Κανέναν δεν προσελκύω αναγκαστικά και με τη βία, αλλά εάν κανείς έχει μεγάλη προθυμία, εάν φλέγεται από τον πόθο για τα αιώνια αγαθά, αυτόν προσκαλώ εγώ».

Και για ποιον λόγο επεσήμανε ο Ευαγγελιστής ότι αυτό συνέβη «κατά την τελευταία ημέρα τη μεγάλη της εορτής»; Διότι η πρώτη και η τελευταία μέρα της εορτής αυτής της Σκηνοπηγίας θεωρούνταν μεγαλύτερες σε σημασία και επισημότερες, ενώ τις ενδιάμεσες περισσότερο τις κατανάλωναν σε διασκέδαση και τρυφή.

Ὅσιος Ὀνούφριος ὁ Αἰγύπτιος (12 Ἰουνίου †)

Καὶ τὴν ἑνὸς χιτῶνος ἐντολήν, Πάτερ,

Ὑπερβέβηκας, γυμνητεύσας εἰς τέλος.

Δωδεκάτῃ ἀχίτωνα Ὀνούφριον ἐκ βίου ἦραν.

Βιογραφία

Ἀπό τίς μεγαλύτερες ἀσκητικές φυσιογνωμίες τῶν αἰγυπτιακῶν ἔρημων ὁ Ὀνούφριος, καταγόταν ἀπό τήν Περσία. Ἀπό παιδί ἀκόμα ἔδειχνε φλογερό πόθο ὁλοκληρωτικῆς ἀφιέρωσης στό Θεό. Σέ νεαρή ἡλικία, ἐντάχθηκε σέ μιά κοινοβιακή ἀδελφότητα, ὅπου γιά ἀρκετά χρόνια ἀσκήθηκε στήν πνευματική καί σωματική ἐγκράτεια καί στήν ὑπακοή. Ἡ μεγάλη του ταπεινοφροσύνη ἔκανε τούς ἀδελφούς του νά τόν ἀγαπήσουν πολύ. Ὅταν ὡρίμασε περισσότερο στήν ἡλικία ὁ Ὀνούφριος θέλησε νά πάει βαθύτερα στήν ἔρημο, νά γνωρίσει καί νά μιμηθεῖ τή ζωή των ἐκεῖ ἀσκητῶν της. Μέ μεγάλη λύπη ἡ ἀδελφότητα ἄφησε ἐλεύθερο τό ἐπίλεκτο αὐτό μέλος της. Ἀφοῦ βάδισε ἀρκετά μέσα στήν ἔρημο, συνάντησε τήν καλύβη τοῦ ἐρημίτη Ἐρμία, πού μέ θεία ἀποκάλυψη τόν περίμενε. Ὁ Ἐρμίας τόν ὁδήγησε σέ μιά καλύβη, κάτω ἀπό ἕναν πελώριο φοίνικα, πού δίπλα κελάρυζαν τά νερά μιᾶς καθάριας πηγῆς.

Πειραιῶς Σεραφείμ: «Τὰ διαχρονικὰ ἐγκλήματα τοῦ Παπισμοῦ κατὰ τῆς ἀνθρωπότητας εἶναι ἀδιαμφισβήτητα!»

Πειραιάς, 10 Ιουνίου 2024

Α Ν Α Κ Ο Ι Ν Ω Θ Ε Ν

ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ:

«ΤΑ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΑ!»

(Ανασκευή απόπειρας ωραιοποιήσεως της «Ιεράς Εξετάσεως» από παπικό «αρχιεπίσκοπο»)

Ο Παπισμός, απότοκος του βάρβαρου, απολίτιστου και αιρετικού φραγκισμού, κατέλαβε δια της βίας την ευρωπαϊκή ήπειρο, όπως και την Δυτική Εκκλησία, την οποία απέκοψε, το 1054 μ. Χ., από τον έναν και αδιαίρετο κορμό της Εκκλησίας, παύοντας έτσι να είναι Εκκλησία. Αυτό είναι απόλυτα θεμελιωμένο στον αδιάψευστο λόγο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού: «ἐγώ εἰμι ἡ ἄμπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν. ἐὰν μή τις μείνῃ ἐν ἐμοί, ἐβλήθη ἔξω ὡς τὸ κλῆμα καὶ ἐξηράνθη, καὶ συνάγουσιν αὐτὰ καὶ εἰς τὸ πῦρ βάλλουσι, καὶ καίεται» (Ιωάν.15,1-8). Τα κλήματα που δεν είναι οργανικά ενωμένα με την άμπελο και βρίσκονται έξω από αυτή στερούνται καρποφορίας και είναι καταδικασμένα να καούν ως άχρηστα. Ο Παπισμός, αφότου αποκόπηκε από την νοητή Άμπελο, το Χριστό, την αδιαίρετη Εκκλησία Του, έπαψε να είναι Εκκλησία και μετεβλήθη σε θρησκευτική κοινότητα, εμπνεύσεως των βαρβάρων και αιρετικών Φράγκων, με στοιχεία αιρετικά και παγανιστικά. Επίσης ο Παπισμός εκφράζει σαφώς και ιστορικά αποδεδειγμένα τα κοσμοκρατορικά σχέδια του φραγκισμού, τα οποία και εφαρμόζει στην ιστορική του πορεία.

Μέσα σε αυτά τα αντιχριστιανικά και αντιεκκλησιαστικά πλαίσια δημιουργήθηκε ένα τερατώδες πολιτικοκοινωνικό κατασκεύασμα, με θρησκευτικό προσωπείο, το οποίο μόνο αρνητικές υπηρεσίες προσέφερε (και προσφέρει) στην ανθρωπότητα! Ουδεμία εκπολιτιστική υπηρεσία προσέφερε! Αντίθετα, παραμένει ένα κρατικό και πολιτικοοικονομικό σύστημα, ένα φρικτό μεσαιωνικό απολίθωμα του πλέον απάνθρωπου φεουδαρχισμού! Επί πλέον, βαρύνεται με τα βαρύτερα, απάνθρωπα και φρικώδη εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Δεν είναι υπερβολή να ισχυριστούμε πως το 80% των φρικωδών εγκλημάτων της ιστορίας διαπράχτηκαν και δυστυχώς διαπράττονται (συγκαλυμμένα) από τον Παπισμό!

Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς. Ἑρμηνεία τῆς ἀποστολικῆς περικοπῆς ἀπό τόν Ἱερό Χρυσόστομο

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ[:Πράξ. 2,1-11]

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗΣ ΠΕΡΙΚΟΠΗΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΕΡΟ ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟ

«Καὶ ἐν τῷ συμπληροῦσθαι τὴν ἡμέραν τῆς πεντηκοστῆς ἦσαν ἅπαντες ὁμοθυμαδὸν ἐπὶ τὸ αὐτό (:Το πρωί της ημέρας της Πεντηκοστής -καθώς ολοκληρωνόταν η ημέρα αυτή η οποία άρχισε από το απόγευμα της παραμονής της- όλοι οι πιστοί με μια καρδιά ήταν συναγμένοι στο ίδιο μέρος)»[Πράξ. 2,1].

Ποια είναι αυτή η Πεντηκοστή; Όταν το δρεπάνι έπρεπε να χρησιμοποιηθεί για την συγκομιδή από τον θερισμό· όταν έπρεπε να συναθροίζει τους καρπούς. Είδες τον τύπο; Βλέπε πάλι την αλήθεια. Όταν έπρεπε να επιβάλλει το δρεπάνι του λόγου, όταν τους καρπούς έπρεπε να συλλέγει, τότε το Πνεύμα σαν δρεπάνι κοφτερό, πετά πάνω σε αυτούς. Διότι άκουσε τον Χριστό που λέει: «Οὐχ ὑμεῖς λέγετε ὅτι ἔτι τετράμηνός ἐστι καὶ ὁ θερισμὸς ἔρχεται; ἰδοὺ λέγω ὑμῖν, ἐπάρατε τοὺς ὀφθαλμοὺς ὑμῶν καὶ θεάσασθε τὰς χώρας, ὅτι λευκαί εἰσι πρὸς θερισμὸν ἤδη (:Δεν λέτε εσείς ότι τέσσερις μήνες μένουν ακόμη και ο θερισμός έρχεται; Στην πνευματική όμως σπορά είναι δυνατόν ο λόγος του Θεού να καρποφορήσει και σε χρονικό διάστημα πολύ πιο σύντομο. Και για να πειστείτε για το θέμα αυτό που σας λέω, σηκώστε τα μάτια σας και κοιτάξτε το πλήθος αυτό των Σαμαρειτών που έρχονται. Μοιάζουν οι ψυχές τους με χωράφια, στα οποία δεν πρόφθασε να σπαρεί ο λόγος της αλήθειας, κι όμως είναι λευκά και ώριμες πλέον, έτοιμα να θεριστούν. Έτσι και σ’ όλα τα μέρη του κόσμου οι ψυχές των ανθρώπων είναι τώρα ώριμες για να δεχθούν τη σωτηρία)»[Ιω. 4,35] και πάλι τους έλεγε: «Ὁ μὲν θερισμὸς πολύς, οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι· δεήθητε οὖν τοῦ κυρίου τοῦ θερισμοῦ ὅπως ἐκβάλῃ ἐργάτας εἰς τὸν θερισμὸν αὐτοῦ(:Τα ώριμα στάχυα για θερισμό είναι πολλά, αλλά οι εργάτες που θα τα θερίσουν είναι λίγοι. Πολλοί δηλαδή είναι οι καλοδιάθετοι να δεχτούν το Ευαγγέλιο και να σωθούν, λίγοι όμως είναι οι πνευματικοί εργάτες που θα υπηρετήσουν στο πνευματικό αυτό έργο. Παρακαλέστε λοιπόν τον Θεό, που είναι ο κύριος και ο ιδιοκτήτης της έτοιμης για θερισμό σποράς, να βγάλει και να στείλει εργάτες στο θερισμό του)»[Λουκ. 10,2]. Ώστε αυτός ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε το δρεπάνι· διότι Αυτός ανέβασε στον ουρανό τις προσφορές των πρώτων καρπών, αφού προσέλαβε το ανθρώπινο ένδυμα. Γι’ αυτό και τούτο καλεί θερισμό.

Κυριακή τῆς Πεντηκοστῆς:«Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, ὁ δάκτυλος τοῦ Πατρός» π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗΣ[:Πράξεις 2, 1-11]

Απομαγνητοφωνημένη ομιλία μακαριστού γέροντος Αθανασίου Μυτιληναίου

με θέμα:

«ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟΝ, Ο ΔΑΚΤΥΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΤΡΟΣ»

[εκφωνήθηκε στην Ιερά Μονή Κομνηνείου Λαρίσης στις 19-6-1994]

[Β299]

Ζούμε πάλι, αγαπητοί μου, ἐν ἑορτῇ την χαρά της Πεντηκοστής. Είναι η χαρά από την παρουσία του Αγίου Πνεύματος, που υπεσχέθη ο Κύριος εις τους μαθητάς Του, αλλά και σε όλη την Εκκλησία, διαμέσου των αιώνων. Και ο Κύριος είπε: « Ἀπὸ Ἱεροσολύμων μὴ χωρίζεσθαι, ἀλλὰ περιμένειν τὴν ἐπαγγελίαν τοῦ πατρὸς ἣν ἠκούσατέ μου(:«Μη χωριστείτε από τα Ιεροσόλυμα, αλλά να περιμένετε την υπόσχεση του Πατέρα μου, που σας την έχω πει») ὅτι Ἰωάννης μὲν ἐβάπτισεν ὕδατι, ὑμεῖς δὲ βαπτισθήσεσθε ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ οὐ μετὰ πολλὰς ταύτας ἡμέρας (:«ο Ιωάννης εβάπτισε με νερό, σεις θα βαπτισθείτε με το Πνεύμα το Άγιον, όχι ύστερα από πολλές ημέρες»). Και η υπόσχεσις του Χριστού εξεπληρώθη δέκα ημέρες μετά την Ανάληψή Του. Και για να έρθει το Πνεύμα το Άγιον, έπρεπε να ανέλθει ο Υιός προς τον Πατέρα. Γι΄αυτό ο Κύριος είπε ότι «Συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω(:Σας συμφέρει εγώ για να φύγω). Ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω(:διότι αν δεν φύγω), ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς (:ο Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, δεν θα έλθει σε σας)· ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς(:Όταν δε πάω στον ουρανό, τότε εγώ θα σας στείλω τον άλλον Παράκλητον, το Πνεύμα το Άγιον)».

Διότι και ο Υιός λέγεται Παράκλητος, το δεύτερον πρόσωπον. Και το τρίτον πρόσωπον ομοίως λέγεται Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον. Και τούτο γιατί έπρεπε να αλλάξει η ζωή των ανθρώπων, κι αυτό θα εγίνετο όχι με την διδασκαλία του Χριστού, αλλά με την παρουσία του Αγίου Πνεύματος. Δηλαδή η θυσία του Χριστού θα άνοιγε τον δρόμο στο Πνεύμα το Άγιον, που θα εθέωνε τους ανθρώπους. Διότι από τον Πατέρα το Πνεύμα το Άγιον ανεκλήθη, από τους ανθρώπους, όταν αμάρτησαν. Οι πρωτόπλαστοι άμα αμάρτησαν, πολύ δε περισσότερον κατά την περίοδο του Κατακλυσμού, προ του Κατακλυσμού, όταν είπε ο Θεός ότι «Οὐ μὴ καταμείνῃ τὸ πνεῦμά μου ἐπ’ αὐτοῖς διὰ τὸ εἶναι αὐτοὺς σάρκας(:Δεν θα μείνει ανάμεσά τους το Πνεύμα το Άγιον, γιατί έγιναν σαρκικοί άνθρωποι, υλισταί άνθρωποι)».

Ο Υιός και το Πνεύμα το Άγιον είναι τα δύο πρόσωπα της Αγίας Τριάδος που αποστέλλονται από τον Πατέρα εις τον κόσμον δια να σωθεί δι’ αυτών ο κόσμος. Και το Πνεύμα το Άγιον δείχνει τον Υιόν εις τον κόσμον, δίνει την μαρτυρία Του περί του Υιού εις τον κόσμον, αλλά και ο Υιός συστήνει το Πνεύμα το Άγιον εις τον κόσμον. Έχομε μίαν αμοιβαίαν μαρτυρίαν. Το ένα πρόσωπο, ο Ένας Παράκλητος, παρουσιάζει τον έτερον Παράκλητον. Είναι αυτή η αμοιβαία συνεργασία του Υιού και του Αγίου Πνεύματος, των δύο δηλαδή επαναλαμβάνω, Παρακλήτων, του δευτέρου και του τρίτου προσώπου. Προσέξτε, αμοιβαία συνεργασία.

Ἡ Κύπρος δὲν δικαιοῦται τὴν ἴδιαν θέρμην, ὅπως ἐκείνην διὰ τὴν Οὐκρανίαν;

Η Κύπρος δεν δικαιούται την ίδιαν θέρμην, όπως εκείνην δια την Ουκρανίαν;

Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου

Θα πραγματοποιηθεί σε λίγες μέρες στην Ελβετία, διάσκεψη για την ειρήνη, όπως ισχυρίζονται, στην Ουκρανία. Μόνο όμως στα πλαίσια του ΟΗΕ θα επιτευχθεί πραγματική ειρήνη. Με διάσκεψη στα πλαίσια του ΟΗΕ, θα παρακαμφθεί η Νατοϊκή μονομέρεια και έτσι ευκολότερα θα διερευνηθούν και τα αίτια πριν τον πόλεμο ο οποίος άρχισε το 2022.

Στα πλαίσια αυτά θα μπορέσουν να δουν και τη βαρβαρότητα των παραστρατιωτικών φιλοναζιστών μέχρι το έτος 2022. Πριν το 2022 πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι καταδίκαζαν τη φιλοναζιστική βαρβαρότητα στην Ουκρανία και τώρα αίφνης έγιναν διαφοροτρόπως ‘’συνοδοιπόροι’’.

Πολλοί ήταν εκείνοι οι οποίοι καταδίκαζαν και ανησυχούσαν για την αρωγή των παραστρατιωτικών φιλοναζιστών στην ουνιτική κοινότητα, καθώς και στα δύο σχισματικά μορφώματα. Ήταν και είναι γνωστή η αντιεκκλησιαστική βία σε βάρος της Αυτόνομης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουκρανίας, της μονής αναγνωρισμένης Εκκλησίας της Ουκρανίας, από την πλειοψηφία των κατά Τόπους Ορθοδόξων Εκκλησιών. Τώρα δυστυχώς επικρατεί μεγάλη ‘’σιωπή’’ και με πολλούς Ορθόδοξους να ‘’ισοκρατούν’’ τούτη τη ‘’σιωπή’’.

Δυστυχώς ο απάνθρωπος αυτός πόλεμος στην Ουκρανία, γίνεται με κριτήριο την ένταξη ή όχι της χώρας αυτής στο ΝΑΤΟ. Η συμπόνια μας λοιπόν, φυσικά και δεν είναι για τις κυβερνήσεις Ουκρανίας και Ρωσίας, αλλά για τους αδικημένους λαούς της Ουκρανίας και της Ρωσίας.

Όσον αφορά τον πόλεμο στην Ουκρανία, στο τέλος θα δειχθεί ότι, ήταν άλλη η έγνοια για τις επιλογές της κυβέρνησης Ζελένσκι, κι άλλη ήταν η πραγματική αγάπη για τον δοκιμαζόμενο Ουκρανικό λαό.

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ, 22-6-2024

ΜΕΣΟΝΥΚΤΙΚΟΝ-ΟΡΘΡΟΣ-ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ/ΨΥΧΟΣΑΒΒΑΤΟΝ, 22-6-2024

https://www.youtube.com/live/KU-jbQwVqGk?si=dI_ReG7DymiEtRNC

Αὐτὸς ποὺ ἀδικεῖ δημιουργεῖ μέσα του ἀμέτρητα κύματα λογισμῶν...

Αν δεν ήταν κακό, αλλά καλό η αδικία, γιατί ντρεπόμαστε και γιατί προσπαθούμε να κρυφτούμε;

Αυτός που αδικεί, κυριεύεται από θυμό, καταπληγώνεται από την οργή του, δημιουργεί μέσα του αμέτρητα κύματα λογισμών, μεταχειρίζεται αμέτρητα μέσα, τον κυριεύει φόβος, αγωνία και τρόμος για το πως θα πετύχει την αδικία και τελικά αυτό που κατορθώνει είναι να καταστρέψει τον εαυτόν του.

Ιερός Χρυσόστομος

https://proskynitis.blogspot.com/2024/06/blog-post_80.html

22 Ἰουνίου. † Σάββατον πρὸ τῆς Πεντηκοστῆς (Ψυχοσάββατον). «Μνεία πάντων τῶν ἀπ᾿ αἰῶνος κοιμηθέντων εὐσεβῶς Χριστιανῶν». Εὐσεβίου ἱερομάρτ. ἐπισκ. Σαμοσάτων (†380). Ζήνωνος καὶ Ζηνᾶ (κυρίου καὶ δούλου) μαρτύρων (†304). Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Κοιμηθέντων (Α´ Θεσ. δ´ 13-17).

Α Θεσ. 4,13        Οὐ θέλομεν δὲ ὑμᾶς ἀγνοεῖν, ἀδελφοί, περὶ τῶν κεκοιμημένων, ἵνα μὴ λυπῆσθε καθὼς καὶ οἱ λοιποὶ οἱ μὴ ἔχοντες ἐλπίδα.

Α Θεσ. 4,13               Δεν θέλομεν δε, αδελφοί, να ευρίσκεσθε εις άγνοιαν σχετικώς με αυτούς, οι οποίοι έχουν αποθάνει, δια να μη λυπήσθε, όπως λυπούνται οι άλλοι, που δεν έχουν καμμίαν αλπίδα αναστάσεως και αιωνίου ζωής.

Α Θεσ. 4,14        εἰ γὰρ πιστεύομεν ὅτι Ἰησοῦς ἀπέθανε καὶ ἀνέστη, οὕτω καὶ ὁ Θεὸς τοὺς κοιμηθέντας διὰ τοῦ Ἰησοῦ ἄξει σὺν αὐτῷ.

Α Θεσ. 4,14               Διότι, εάν πραγματικά και αληθινά πιστεύωμεν, ότι ο Ιησούς απέθανε και ανεστήθη, έτσι και πρέπει να πιστεύωμεν, ότι και ο Θεός αυτούς, οι οποίοι απέθαναν με πίστιν στον Ιησούν, θα τους αναστήση και θα τους φέρη μαζή με αυτόν εις την αιωνίαν και μακαρίαν ζωήν.