Ἀπουσία ὠφέλιμου λόγου

Πήγε κάποτε στον αββά Φήλικα ένας αδελφός, έχοντας μαζί του και μερικούς κοσμικούς. Παρακάλεσε λοιπόν τον αββά να τους πει ωφέλιμο λόγο. Ο γέροντας όμως σώπαινε. Ο αδελφός συνέχισε να τον παρακαλεί ώρα πολλή, οπότε εκείνος τους είπε:
– Θέλετε ν’ ακούσετε ψυχωφελή λόγο;
– Ναι, αββά, αποκρίθηκαν.

– Δεν υπάρχει πια λόγος, είπε ο γέροντας. Γιατί όταν οι αδελφοί ρωτούσαν τους γέροντες και έκαναν όσα εκείνοι τους συμβούλευαν, ο Θεός έδινε λόγο, για να ωφεληθούν εκείνοι που ρωτούσαν. Τώρα όμως, επειδή ρωτάνε αλλά δεν εφαρμόζουν όσα ακούνε, πήρε ο Θεός τη χάρη του λόγου από τους γέροντες. Δεν βρίσκουν πια τι να πούν, γιατί δεν υπάρχει εργάτης της αρετής.
Όταν τον άκουσαν οι επισκέπτες, αναστέναξαν και είπαν:
– Προσευχήσου για μας, αββά.

 Από το Γεροντικό

http://www.diakonima.gr/2015/10/16/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%85%CF%83%CE%AF%CE%B1-%CF%89%CF%86%CE%AD%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CE%BF%CF%85-%CE%BB%CF%8C%CE%B3%CE%BF%CF%85/