Περί τῆς ἐπιμόνου ἀφαιρέσεως τοῦ ἐσταυρωμένου ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης

Περί τῆς ἐπιμόνου ἀφαιρέσεως τοῦ ἐσταυρωμένου ὄπισθεν τῆς Ἁγίας Τραπέζης

Πρωτ. Βασιλείου Κοκολάκη

Εἶναι φορές πού δέν ἀλλάζουμε μία τοποθέτησή μας πάνω σέ κάποιο θέμα, παρά τά ἄσειστα ἀποστομωτικά ἐπιχειρήματα τῆς ἀντιθέτου ἀπόψεως.

Τόσο δυνατά θεολογικά κείμενα ἔχουν γραφεῖ καί διαδοθεῖ διά τοῦ διαδικτύου κατἀ τῆς ἀφαιρέσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου ἀπό τό θυσιαστήριο, τόσο πανικό καί διχασμό ἔχει προκαλέσει αὐτή ἡ ἄνευ λόγου ἀντιπαραδοσιακή καί ἄνευ λόγου ἐντολή τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη, μέ ἀναφορές πρός τήν Ἱερά Σύνοδο, μέ πορεῖες διαμαρτυρίας, μέ συναντήσεις πιστοῦ λαοῦ καί Μητροπολίτου, τόση δημοκρατική ἐκκλησιαστική ἐμπειρία καί ἐφαρμογή πού ἔχει προηγηθεῖ αἰῶνες τώρα, ὡς πρός τή λήψη ἐκκλησιαστικῶν ἀποφάσεων σέ θέματα ποιμαντικῆς καί λατρείας πῆγε στόν βρόντο, ὥστε να διερωτᾶται κανείς ἄν μπορεῖ ὁ κάθε κληρικός νά κάνει ὅ, τι θέλει χωρίς ἄδεια ἐκκλησιαστικῆς ἀρχῆς και παρά ταῦτα καμμία ἀνάκληση ἐντολῆς δέν ἐπετεύχθη.

Καί ἄντε νά πεῖ κανείς ὅτι αὐτή ἡ τοποθέτηση δέν ἔχει νά κάνει μέ τή σωτηρία μας. Πάει στό καλό. Ἀλλά ὁ σταυρός πού τρέμουν οἱ δαίμονες νά μήν ἔχει;

Ἐπιστολὴ Ὀρθόδοξου Ὑπερπολυτέκνου πρὸς τὸν Ὑπ. Παιδείας, Θρησκευμάτων καὶ Ἀθλητισμοῦ Πιερρακάκη Κυριάκο.

Επιστολή Ορθόδοξου Υπερπολυτέκνου προς τον Υπ. Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού Πιερρακάκη Κυριάκο.

Τσακιρίδης Μιχαήλ , Νεάπολη Θεσσαλονίκης

Θεσσαλονίκη 4/11/2024

Κύριε υπουργέ με την χάρη του Θεού είμαι ένας ορθόδοξος υπεπολύτεκνος πατέρας 10 παιδιών και μαθαίνοντας για την ενέργεια σας να θέσετε σε αναστολή άσκησης καθηκόντων εκπαιδευτικό που μοίρασε φυλλάδια με ομοφοβικές αναφορές μου δημιουργήθηκαν κάποια ερωτήματα τα οποία θέτω υπόψιν σας περιμένοντας κάποιες διευκρινιστικές απαντήσεις.

1) Είστε μήπως εχθρός του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου που ονομάζει αυτό το πάθος "κολοφώνα των παθών" δηλαδή το χειρότερο από όλα τα πάθη;

Γνωρίζει ἡ ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ ἐξ ἀρχῆς τήν πᾶσα σωτηριώδη ἀλήθεια ἤ ἔχει ἀναγκη σταδιακῆς ἀποκαλύψεως;

ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΣΙΔΗΡΟΚΑΣΤΡΟΥ

ΓΝΩΡΙΖΕΙ Η ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΕΞ ΑΡΧΗΣ ΤΗΝ ΠΑΣΑ ΣΩΤΗΡΙΩΔΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Ή ΕΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΣΤΑΔΙΑΚΗΣ ΑΠΟΚΑΛΥΨΕΩΣ;

ΠΟΙΑ Η ΟΡΘΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ ΠΑΡΟΙΜ. 4:18;

ΓΙΑΤΙ ΟΙ ΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΚΑΛΟΥΝΤΑΙ

ΕΦΟΣΟΝ ΑΥΤΟ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΕ ΤΗΝ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ ’70;

Αγαπητοί εν Χριστώ αδελφοί, το συγκεκριμένο άρθρο, όπως και τα επόμενα που θα ακολουθήσουν, είναι η συνέχεια του διαλόγου που προσφάτως διεξήχθη μεταξύ εκπροσώπου του Αντιαιρετικού Γραφείου της Ιεράς Μητροπόλεως Σιδηροκάστρου, κι εκπροσώπου των λεγομένων Μαρτύρων του Ιεχωβά. Ακολουθεί η απάντηση μας εις τον αγαπητό πρεσβύτερο των Μαρτύρων του Ιεχωβά, κ.Βασίλη.

Αγαπητέ κ.Βασίλη

Πόσες φορές εσύ ή και οποιοσδήποτε ακόλουθος τού «αυθεντικού προφήτου τής γενεάς μας» και «αληθινού εκπροσώπου τού Ιεχωβά» (Σκοπιά 01.06.1973, σελ.342) έχετε διαβάσει ή ακούσει από την Οργάνωση να επικαλείται το γνωστό πλέον εδάφιο τών Παροιμιών, ότι «ο δρόμος τών δικαίων είναι σαν το λαμπρό φως που γίνεται όλο και πιο φωτεινό ώσπου να γίνει τέλεια η ημέρα» (Παροιμ. 4:18 Μ.Ν.Κ.η υπογράμμιση δική μας) προκειμένου να δικαιολογήσει τις αλλεπάλληλες κι επαναλαμβανόμενες αλλαγές και τροποποιήσεις εις τα πιστεύω και τις διδασκαλίες της; Μάλλον αρκετές φορές.

Πόσοι όμως έχετε ασχοληθεί κι εμβαθύνει εις την πραγματική σημασία τού εν λόγω εδαφίου; Αναφέρει όντως το χωρίο, αυτά για τα οποία η Οργάνωση το επικαλείται; Κάνει λόγο πράγματι το εδάφιο περί σταδιακής αποκαλύψεως νέων (δογματικών) αληθειών ή «ο πιστός και φρόνιμος δούλος» το έχει κατακρεουργήσει ερμηνευτικά;

Ἀναγκαῖος ὁ ἔλεγχος (+Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου)

Ἀναγκαῖος ὁ ἔλεγχος

«Ἔλεγε γὰρ ὁ Ἰωάννης τῷ Ἡρῴ­δῃ ὅτι Οὐκ ἔξεστί σοι ἔχειν τὴν γυ­ναῖ­κα τοῦ ἀδελφοῦ σου» (Μάρκ. 6,18)

Ὑπάρχουν ἑορτὲς μὲ πένθιμο χα­ρακτῆρα καὶ σ᾽ αὐ­τὲς ἐ­πι­βάλλεται αὐ­στη­ρὴ νη­στεία. Πρώ­τη, κορυφαία τῶν πενθίμων, εἶνε ἡ Μεγάλη Παρασκευή. Δεύτερη εἶνε ἡ 29η Αὐγούστου. Τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ ἔχουμε τὸ μαρτυρικὸ τέλος τοῦ Θεανθρώπου, στὶς 29 Αὐ­γούστου ἔχουμε τὸ βίαιο τέλος τοῦ Προδρόμου, τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτι­στοῦ.

Αὐστηρὴ νηστεία. Τηρεῖται αὐτὴ σήμερα; Ἄλλοτε τὴν τηροῦσαν· ἄθεος χαρακτηριζόταν ὅποιος θὰ τὴ μαγάριζε. Τώρα δυστυχῶς λίγοι νηστεύουν. Τί ἁμαρτία, τί βεβήλωσις! Μικρὰ θεωροῦνται αὐτά, ἀλ­λὰ ἔ­χουν σημασία. Τί θὰ ἔ­λεγες ἐσύ, ἐὰν εἶχες θά­νατο, πενθοῦσες τὸν πατέ­ρα ἢ τὴ μητέρα σου, κ᾽ ἐρχόταν ἕνας ἔ­ξω ἀπ᾽ τὸ σπίτι κ᾽ ἔ­κανε συμπόσια καὶ γεύματα καὶ χόρευε μὲ βιολιά; Θὰ πληρώσουμε τὴν ἁ­μαρτία αὐτή. Δὲν εἶ­μαι προφήτης, ἀλλὰ βλέπω ὅτι ἔρχεται πεῖνα, κρέας οὔτε τὸ Πάσχα, θὰ ποῦμε καὶ τὸ ψωμὶ ψωμάκι. Ἀπ᾽ ὅλα τὰ Βαλκάνια εἴμαστε οἱ πιὸ κρεοφάγοι· καὶ τὰ χορτάρια νὰ γίνονταν μοσχάρια, πάλι δὲν θὰ μᾶς ἔφταναν.

Μαρτύρησε λοιπὸν ὁ Πρόδρομος πάνω στὸ ἄνθος τῆς ἡλικίας του, τριαν­τατριῶν ἐτῶν, ἕξι μῆνες μεγα­λύτερος ἀπὸ τὸ Χριστό μας. Ποιό ἦταν τὸ τέλος του; Ἀποτο­μὴ τῆς κεφαλῆς του λέγεται σήμερα ἡ ἑορτή.

* * *

Ὁ Πρόδρομος ἔζησε σὲ ἐποχὴ ἠθικῆς, κοινωνι­κῆς, θρησκευτικῆς καὶ ἐθνικῆς καταπτώσεως τοῦ Ἰσραήλ. Παραλυσία καὶ διαφθορὰ ὑ­πῆρ­­χε. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν, ὅτι τὸ Ἰουδαϊκὸ ἔ­θνος ἔ­χασε τὴν πολιτική του ἀνεξαρτησία. Ὑ­πο­δουλώθηκε στὴ ῾Ρώ­­μη. Οἱ λεγεῶνες της μπῆκαν στὰ Ἰεροσόλυμα, γκρέμισαν τὰ ἱερὰ καὶ ὕψωσαν τὴ σημαία τους· «τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως στὸν ἅγιο τόπο» (βλ. Δαν. 9,27. Ματθ. 24,15. Μάρκ. 13,14). Οἱ Ἑβραῖοι προσπάθησαν ν᾽ ἀποτινάξουν τὸ ζυγὸ ἀλλὰ δὲν τὸ κατώρθωσαν.

"Τεῖχος ὠχυρωμένον ἡμῖν, τάς ἑλεπόλεις τῶν ἐχθρῶν μή πτοούμενον, ἐδόθης

Ένα τροπάριο του Όρθρου του μεγαλομάρτυρα Δημητρίου αρχίζει ως εξής:

"Τεῖχος ὠχυρωμένον ἡμῖν, τὰς ἑλεπόλεις τῶν ἐχθρῶν μὴ πτοούμενον, ἐδόθης [εννοείται: "Δημήτριε"]...".

Από τις λέξεις του αποσπάσματος αυτού, άγνωστη μας φαίνεται η λέξη "ἑλεπόλεις" και κάπως γνωστή η λέξη "πτοούμενουν" (αναφερόμενη στην πρώτη λέξη του αποσπάσματος: "τεῖχος").

Η λέξη "ἑλέπολις" είναι σύνθετη. Το πρώτο της συνθετικό είναι το ρήμα "εἷλον" (αποτελεί αόριστο του ρήματος "αἱρῶ", που σημαίνει "κυριεύω", "καταστρέφω"), ενώ το δεύτερο συνθετικό είναι, ασφαλώς, η λέξη "πόλις". Η "ἑλέπολις" λοιπόν ήταν μεγάλη κινητή πολιορκητική μηχανή σε σχήμα ξύλινου πύργου, την οποία επινόησε ο Δημήτριος ο Πολιορκητής (κατά σύμπτωση, πάλι Δημήτριος!).

Την "ἑλέπολιν" συναντάμε δύο φορές στην Παλαιά Διαθήκη, και τις δύο σε συνεχείς στίχους του βιβλίου "Α΄ Μακκαβαίων": "ἐποίησεν [Σίμων] ἑλεπόλεις" (Α΄ Μακκ. 13:43), και αμέσως μετά: "καὶ ἐξήλλοντο οἱ ἐν τῇ ἑλεπόλει εἰς τὴν πόλιν" ( = "και όσοι ήταν στον κινητό πολιορκητικό πύργο πήδησαν μέσα στην πόλη", Α΄ Μακκ.13:44).

12 Νοεμβρίου. Ἰωάννου τοῦ ἐλεήμονος, πατριάρχου Ἀλεξανδρείας (†616-620)· Νείλου ὁσίου τοῦ ἀσκητοῦ. Ἁγιογραφικό ανάγνωσμα.

Ἀποστολικό ἀνάγνωσμα. Ἡμέρας, Τρίτης κα΄ ἑβδ. ἐπιστολῶν (Κλσ. α΄ 1-3, 6-11).

Κολ. 1,1             Παῦλος, ἀπόστολος Ἰησοῦ Χριστοῦ διὰ θελήματος Θεοῦ, καὶ Τιμόθεος ὁ ἀδελφός,

Κολ. 1,1                      Εγώ ο Παύλος, ο οποίος είμαι Απόστολος του Ιησού Χριστού, σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, και ο Τιμόθεος, ο πνευματικός αδελφός,

Κολ. 1,2             τοῖς ἐν Κολοσσαῖς ἁγίοις καὶ πιστοῖς ἀδελφοῖς ἐν Χριστῷ· χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ Θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Κολ. 1,2                     στους Χριστιανούς, τους στερεούς εν τη πίστει και αδελφούς εν Χριστώ, που κατοικούν εις τας Κολοσσάς, ευχόμεθα να σας δοθή χάρις και ειρήνη από τον Θεόν και Πατέρα μας και από τον Κυριον Ιησούν Χριστόν.

Ἅγιὲ μοῦ Δαυΐδ, ἐσὺ νὰ λειτουργήσης καὶ γίνομαι καλὰ καὶ λειτουργῶ

Σκέφτομαι ότι ίσως να είναι η τελευταία και παρακαλώ τον Άγιο:

«Άγιέ μου Δαυΐδ, εσύ να λειτουργήσης» και γίνομαι καλά και λειτουργώ.

Λέω το πρωί του Αγίου:

«Άγιέ μου Δαυΐδ, έχω τώρα τα πόδια, την δισκοπάθεια, την καρδιά μου, αν με βοηθήσης θα λειτουργήσω, αν δεν με βοηθήσης, βγες μόνος και λειτούργα».

Μου λένε:

«Πρόσεχε στην Λειτουργία, μην σε κόψη κανένας κρύος ιδρώτας και πέσης, ουαί και αλλοίμονό σου!».

Ἡ κάρα τοῦ Ἁγίου Δημητρίου κατὰ τὴν ἐπανακομιδὴ τοῦ λειψάνου τὸ 1978

πηγή

https://proskynitis.blogspot.com/2024/10/1978.html