Όταν οι Πέρσες κατέλαβαν τους Αγίους Τόπους εισήλθαν εις τον ναό της Αναστάσεως και τους μεν γέρους κατέσφαξαν, τους δε νέους και νέας έσυραν αιχμαλώτους και τους διεμοιράσθησαν.
Μίαν δε, την πιο εύμορφη και εύσωμη την παρέδωσαν εις τον αρχηγό τους διά να τον υπηρετή. Αυτή δε διά να μαρανθή το κάλλος της και διά να μήν προκαλή τον αφέντη της, παρέμεινε άσιτη επί πολλάς ημέρας. Ο αφέντης της συνεχώς την προέτρεπε να συγκατατεθή, όμως αυτή αρνιόταν. Τέλος, κάποτε είχε πανήγυρι και οι άλλες αιχμάλωτες έτρωγαν και έπιναν και διασκέδαζαν και προέτρεπαν και αυτή να τις μιμηθή. Όμως αυτή ως πιστή χριστιανή και αληθινή νύμφη του Χριστού αρνιόταν. Τότε της λέγει ο αφέντης της. Ή συγκατατίθεσαι ειδεμή, κακείν κακώς, θέλεις αποθάνεις. Και αυτή ηρνείτο. Οπότε ο αφέντης διέταξε και την ανέβασαν εις την κορυφή του πύργου και από εκεί την κατακρήμνισε και διεμελίσθηκε και δεν επέτρεψε ουδέ να ταφή, αλλά έδωσε διαταγή να παραμείνει άταφος και τα όρνεα του ουρανού και τα αγρίμια του αγρού κατέφαγαν το κατατεμαχισμένο λείψανό της. Το όνομά της, η καταγωγή της και ο βίος της παρέμειναν άγνωστα. Ουδέποτε ετιμήθη. Ουδέ εις τας παρθενομάρτυρας κατετάγη, ουδέ εγκωμίων εκκλησιαστικών ή μνημοσύνων έτυχε, αλλά παρέμεινε άγνωστη και άδοξη, γνωστή και ένδοξη μόνον ενώπιον του Θεού.
Παρόμοιο είναι και το μαρτύριο του νεαρού Ιωάννου, του λεγόμενου Βλάχου, ο οποίος μαρτύρησε το 1662 εν Κωνσταντινουπόλει. Ήταν αγορασμένος δούλος κάποιου Τούρκου αφέντη, τον οποίο υπηρετούσε προθύμως. Ο Ιωάννης διεφύλαττε εαυτόν αγνό, αμόλυντο από τις επιθυμίες και ρυπαρότητες της σαρκός. Συνεχώς και επιμόνως και καταθλιπτικώς τον προέτρεπε ο αφέντης του να συγκατατεθή να ασελγήση επ' αυτού. Όμως ο Ιωάννης, πιστός δούλος του Κυρίου Ιησού Χριστού, διεφύλαττε αγνό το σώμα του και την ψυχή του και ουδέ ήθελε να ακούση τέτοια λόγια. Κάποτε ο αφέντης του εκμανείς και εκκαείς από την σοδομική επιθυμία, όρμησε κατά του Ιωάννου, ο δε Ιωάννης τον εφόνευσε.
Μετ' ου πολύ του λέγει η σύζυγος του αφέντη. Ή δέχεσαι να αλλαξοπιστήσης και να με πάρης σύζυγό σου ή σε καταγγέλλω ως φονιά του αφέντου σου και σε απαγχονίζουν. Αλλά ο Ιωάννης ηρνήθη, οπότε αυτή τον καταγγέλλει, δικάζεται και καταδικάζεται εις τον δι' αγχόνης θάνατο. Τρείς ημέρες και τρείς νύχτες παρέμεινε μετέωρο το άγιο λείψανό του. Ουδέ έβγαλε δυσοσμία, ουδέ μύγα ή άλλο τι το πλησίασε. Αλλ' ευωδίαζε ευωδία που δεν ομοίαζε με τις θεωρίες του παρόντος αιώνος. Η Εκκλησία τον κατέταξε μεταξύ των νεομαρτύρων και η μνήμη του τιμάται την 12η Μαΐου.
Άλλο παράδειγμα. Εις την πόλη της Νικομηδείας ζούσε μία ευσεβής και εύμορφη χριστιανή από πλούσια και επιφανή οικογένεια, ονόματι Ευφρασία. Εις τον διωγμό του Διοκλητιανού η Ευφρασία δεν εδέχθη να θυσιάσει εις τους θεούς των Ελλήνων και ο Διοκλητιανός την παρέδωκε σε ένα βάρβαρο Σκύθη στρατιώτη να την μεταχειρισθή όπως εκείνος θέλει. Η δε του λέγει. 《Έχω μία αλοιφή που εάν την αλείψεις εις την πανοπλία σου δεν σε διαπερνούν τα βέλη του εχθρού. Και διά να βεβαιωθής ότι σου λέγω αλήθεια, θα γονατίσω και συ θα καταφέρεις με όλη σου την δύναμη το ξίφος σου εις τον αυχένα μου και θα ίδης ότι δεν θα πάθω τίποτε》. Ο στρατιώτης εύρε πολύ ενδιαφέρουσα την πρόταση της Ευφρασίας και εδέχθη. Η Ευφρασία γονατίζει και ο στρατιώτης με όλη του την δύναμη καταφέρει το ξίφος του κατά της νύμφης του Χριστού, κέρδισε τον του μαρτυρίου στέφανο και τώρα εις τους ουρανούς απολαμβάνει δόξαν αιώνιον.
Εις τα τόσο εντυπωσιακά αυτά παραδείγματα αποκρυσταλλώνεται η χριστιανική διδασκαλία διά την αγνότητα. Ο χριστιανός πνεύματι περιπατεί και τας επιθυμίας της σαρκός καταδυναστεύει και καθυποτάσσει εις το ηγεμονικόν της ψυχής.
Διαφυλάττει αγνή την νεανική του ηλικία, και εις την συζυγική του ζωή είναι σώφρων, εγκρατής, χρησιμοποιεί δε την γενετήσιον ορμή διά την αναμετάδοση και μόνον της ανθρωπίνης ζωής. Δεν γίνεται δούλος και σκεύος ηδονής. Δεν χρωματίζει, ουδέ βασιλεύει εις την ζωή του η ηδονή, αλλά το πνεύμα και οι ανώτερες μορφές ζωής. Διαθέτει δε χρόνο και δυνάμεις εις την λατρεία του Θεού και την διακονία του πλησίον. Η γενετήσιος επιθυμία δεν κατέχει κυριαρχική, αλλά περιθωριακή θέση εις την ζωή του, την οποία πρέπει να προστατεύη από κάθε ερεθισμό και αφορμή διά αμαρτία, εικόνες, θεάματα, ακούσματα, σκέψεις, ενθυμήσεις, φαντασίες, βλέμματα και ο,τιδήποτε άλλο θέτει σε κίνδυνο τον πολυτίμητο θησαυρό της αγνότητος.
Τώ δε βασιλεί των αιώνων, αφθάρτω, αοράτω, μόνο σοφώ Θεώ τιμή και δόξα εις τους αιώνας των αιώνων Αμήν!!!!
Λάρισα 2017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου