Ἀρχιμανδρίτου π. Σάββα Ἁγιορείτου
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὴν ὁμιλία (συνομιλία μὲ Ρουμάνους μοναχοὺς) «Ἀπὸ τὴν μοναχικὴ ζωὴ τοῦ Ἁγίου Ἰακώβου, Ἡγουμένου τῆς Ι.Μ. τοῦ Ὁσίου Δαυῒδ ἐν Εὐβοίᾳ»
Ἐρώτηση: Ἄν ὅμως δὲν κάνουμε ὑπακοὴ στοὺς μεγάλους, στοὺς ἀρχιερεῖς καὶ σ’ αὐτοὺς ποὺ εἶναι ὑψηλὰ στὴν Ἐκκλησία, τότε δὲν σημαίνει ὅτι δὲν κάνουμε ὑπακοή;
π. Σ. Ὑπακοὴ κάνουμε στὸν Χριστό! Ὅταν οἱ ἀρχιερεῖς, οἱ ἱερεῖς, οἱ πνευματικοὶ μᾶς λένε ἀντίθετα μὲ αὐτὰ ποὺ λέει ὁ Χριστός, δὲν ἐπιτρέπεται νὰ κάνουμε ὑπακοή.
Ἐρ. Τότε, αὐτοὶ ἐπειδὴ εἶναι ἡ κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας -ἄς τὸ ποῦμε ἔτσι, εἶναι οἱ μεγάλοι- δὲν θὰ ποῦν ὅτι ‘ἐσεῖς ἀφοῦ δὲν κάνετε ὑπακοὴ εἶστε ἐκτὸς Ἐκκλησίας’ καὶ θὰ μᾶς βγάλουν ἔξω ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία;
π. Σ. Κεφαλὴ τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός, πρῶτον. Δεύτερον, ποιοί ἀνήκουν στὴν Ἐκκλησία; Ποιοί εἶναι ἡ Ἐκκλησία; Ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς -ποὺ ἀσκήθηκε ἐδῶ πιὸ πέρα- λέει «τῆς Ἐκκλησίας εἶναι οἱ τῆς ἀληθείας»· αὐτοὶ ποὺ εἶναι μὲ τὴν ἀλήθεια. Αὐτὸς ποὺ δὲν εἶναι μὲ τὴν ἀλήθεια, δηλαδὴ μὲ τὸν Χριστό, αὐτὸς δὲν εἶναι Ἐκκλησία. Δὲν εἶναι δηλαδὴ ἡ μίτρα ἤ τὰ ροῦχα ποὺ σὲ κάνουν ὅτι εἶσαι τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ ἄν εἶσαι μὲ τὸν Χριστό, μὲ τὴν ἀλήθεια. Ὅταν λοιπὸν μᾶς λένε ‘κάνετε ὑπακοὴ στὴν Ἐκκλησία’, αὐτοὶ ἐννοοῦν ‘κάνετε ὑπακοὴ σὲ ἐμᾶς, ἐπειδὴ φορᾶμε τὴ μίτρα καὶ τὰ ράσα’…Ἀλλὰ ἐμεῖς ὀφείλουμε νὰ κάνουμε ὑπακοὴ σ’ αὐτὸν ποὺ εἶναι μὲ τὸν Χριστό, μὲ τὴν ἀλήθεια, καὶ τότε ἐμεῖς εἴμαστε ἡ Ἐκκλησία καὶ ὄχι αὐτοί. Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀλήθεια καὶ δὲν πρέπει νὰ φοβόμαστε νὰ τὸ λέμε!
Ἐρ. Πῶς θὰ μπορούσαμε νὰ διακρίνουμε τὴν ἀλήθεια ἀπὸ τὸ ψέμα, ἀφοῦ ἀκόμα καὶ μ’ αὐτὸ τὸ ἐμβόλιο δὲν τὸ ξέρανε ὅλοι τὶ γίνεται, τὶ περιέχει τὸ ἐμβόλιο κλπ.
π. Σ. Ἀλήθεια εἶναι αὐτὸ ποὺ λέγει ἡ Ἁγία Γραφή, οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ Ἱεροὶ Κανόνες, ἡ Ἱερὰ Παράδοσις. Ὁ Θεὸς θὰ φανερώσει τὴν ἀλήθεια, ὅπως καὶ τὴν φανέρωσε γιὰ τὰ ἐμβόλια καὶ γιὰ ὅ,τι ἄλλο θὰ μᾶς ἑτοιμάσει ὁ ἀντίχριστος καὶ ὁ διάβολος. Θὰ βγοῦν καὶ ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν συνείδηση, καὶ βγῆκαν καὶ εἶπαν τὴν ἀλήθεια. Καὶ ὀφείλουμε νὰ ἐρευνοῦμε, νὰ ψάχνουμε νὰ δοῦμε τὶ κρύβεται. Ὅπως ἔλεγε ὁ Ἅγιος Παῒσιος, δὲν πρέπει νὰ κοιμόμαστε μὲ τὰ τσαρούχια. Τὸ γνωρίζουμε ὅτι τὶς ἡγεσίες παγκοσμίως (τὶς πολιτικὲς ἡγεσίες) τὶς ἔχουν καταλάβει οἱ μασόνοι, οἱ ἀντίχριστοι, οἱ σιωνιστές. Ὁπότε, ὅ,τι μᾶς προσφέρουνε, μᾶς λανσάρουνε, πρέπει νὰ τὸ ἐξετάζουμε· νὰ ἔχουμε μία καλὴ καχυποψία, καλὴ ἀνησυχία.
Ἐρ. Κάποια μοναστήρια ἔχουν ἴσως καταλάβει κάπως διαφορετικὰ ὅλο αὐτὸ τὸ πράγμα καὶ ἔχουν ἐμβολιαστεῖ καὶ ἴσως ἔχουν δημιουργήσει κάποιο σκάνδαλο μ’ αὐτό.
π. Σ. Δυστυχῶς, ἡ πλάνη μπαίνει παντοῦ, καὶ ὁ διάβολος. Ἐδῶ μπῆκε στὴν ὁμάδα τῶν Ἀποστόλων καὶ πῆρε τὸν Ἰούδα. Πάντα ἔχουμε τέτοια φαινόμενα στὴν Ἐκκλησία.
Ἐρ. Τότε, πόσο πιὸ δύσκολο εἶναι γιὰ τοὺς λαϊκοὺς νὰ διακρίνουν, ἀφοῦ ἐμεῖς οἱ μοναχοὶ δὲν μποροῦμε νὰ ἔχουμε διάκριση!
π. Σ. Ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸ πῶς ζεῖ κανείς. Γνωρίζω λαϊκοὺς ποὺ ξέρουν πολὺ λίγα γράμματα, καὶ ὅμως ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ κατάλαβαν ὅτι ὅλα αὐτὰ εἶναι ἀντίχριστα· καὶ ἡ μάσκα στὴν Ἐκκλησία καὶ τὸ ἐμβόλιο. Καὶ μόνο ποὺ στὸ ἐπιβάλλουν, σὲ ὑποχρεώνουν νὰ τὸ κάνεις, καὶ μόνο αὐτὸ εἶναι ἀρκετὸ γιὰ νὰ καταλάβεις ὅτι κάτι δὲν πάει καλά. Τὸ νὰ θέλει νὰ ζήσει κανεὶς εἶναι φυσικό. Δὲν πρέπει νὰ σοῦ βάζει ὁ ἄλλος πρόστιμο γιὰ νὰ σὲ προστατέψει τάχατες. Βλέπετε, καὶ ὁ Χριστός μας ρωτοῦσε, ‘θέλεις νὰ σὲ κάνω καλά;’· σέβεται τὴν ἐλευθερία. Ὁ διάβολος δὲν σέβεται τὴν ἐλευθερία μας.
Ἐρ. Ἄν κάποιος ἱεράρχης ἤ ὁλόκληρη ἡ Σύνοδος τῆς Ἑλλάδος, ὅπως εἴχαμε ἐδῶ πέρα, προωθοῦν, προμοτάρουν τὸ ἐμβόλιο, αὐτὸ θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἀρκετὸ ἔτσι ὥστε νὰ κάνει κανεὶς κάποια διακοπὴ μνημοσύνου ἐκείνου τοῦ ἱεράρχη ἤ ξέρω ‘γὼ ὁλόκληρη τὴ Σύνοδο; Τί διακοπὴ νὰ κάνει; Αὐτὴ εἶναι ἡ ἐρώτηση πάντως.
π. Σ. Πρέπει νά ‘μαστε πολὺ προσεκτικοὶ σ’ αὐτὸ γιατὶ πολλὲς ἀποφάσεις ἐσφαλμένες καὶ στὸ παρελθὸν ἐλήφθησαν, ἀλλὰ δὲν πρέπει νὰ βιαζόμαστε. Ὑπάρχει ὁ κανόνας ὁ ΙΕ’ τῆς Πρωτοδευτέρας Συνόδου ποὺ ἐπιτρέπει ἀλλὰ δὲν ὑποχρεώνει νὰ διακόψεις τὴν μνημόνευση τοῦ τοπικοῦ ἐπισκόπου, ὅταν ἐκεῖνος γυμνῇ τῇ κεφαλῇ, δηλαδὴ φανερά, ξεκάθαρα κηρύσσει αἵρεση· τότε μπορεῖς, ἀλλὰ δὲ εἶσαι ὑποχρεωμένος.
Ἐρ. Τὸ ἐμβόλιο δὲν εἶναι αἵρεση.
π. Σ. Σὲ ἕνα βαθμό, εἶναι μία αἵρεση στὴ ζωή. Ἡ αἵρεσις ἔχει δύο ἐπίπεδα, γιατὶ εἶναι σὰν νὰ σοῦ λέει ‘δὲν πειράζει ποὺ σκότωσαν αὐτὰ τὰ ἔμβρυα, ἐσὺ γιὰ τὸ καλό σου κάνε το’. Υἱοθετεῖς δηλαδὴ τὴν ἄποψη ὅτι ὁ σκοπὸς ἁγιάζει τὰ μέσα ἤ ὅτι ἡ ἔκτρωση δὲν εἶναι τίποτε, δὲν εἶναι φόνος, ποὺ πάλι εἶναι αἵρεση. Σᾶς εἶπα, ἡ αἵρεση εἶναι σὲ δύο ἐπίπεδα: εἶναι στὸ ἐπίπεδο τῆς πίστης καὶ στὸ ἐπίπεδο τῆς ζωῆς. Ἐπίπεδο τῆς πίστης, γιὰ παράδειγμα, ἡ αἵρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ ποὺ λέει ὅτι ὅλες οἱ θρησκεῖες εἶναι δρόμοι γιὰ τὸν Θεό. Καὶ αἵρεση στὸ ἐπίπεδο τῆς ζωῆς εἶναι αὐτὸ ποὺ εἴπαμε προηγουμένως ὅτι ἡ ἔκτρωση δὲν εἶναι φόνος, ἀλλὰ ἐπιτρέπεται· ἤ ὅτι οἰκογένεια εἶναι καὶ αὐτὸ ποὺ φτιάχνουν οἱ ὁμοφυλόφιλοι, καὶ πολλὰ τέτοια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου