Ἡ εἴσοδος εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν

 Τοῦ πρωτοπρεσβυτέρου π. Διονυσίου Τάτση

Στὸ χῶρο τῆς Ἐκκλησίας ὑπάρχουν κληρικοί, ἀλλὰ καὶ «εὐσεβεῖς» λαϊκοί, οἱ ὁποῖοι δραστηριοποιοῦνται στὸ ποιμαντικό, φιλανθρωπικὸ καὶ ἱεραποστολικὸ ἔργο της, χωρὶς ὅμως ἡ συμμετοχή τους νὰ ἔχει ἰδιαίτερη ἀξία, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Χριστὸς δὲν θὰ τὴν ἀναγνωρίσει, γιὰ νὰ εἰσέλθουν στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Εἶναι συγκλονιστικὸς καὶ ἀποκαλυπτικὸς ὁ λόγος τοῦ Κυρίου: «Στὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ δὲν θὰ μπεῖ ὅποιος λέει «Κύριε, Κύριε, ἀλλὰ ὅποιος κάνει τὸ θέλημα τοῦ οὐράνιου Πατέρα μου» (Ματθ. ζ΄ 21).

Στὴν πρώτη κατηγορία εἶναι ἐκεῖνοι ποὺ ἐργάζονται στὴν Ἐκκλησία ὡς ἐπαγγελματίες, τηροῦν γνωστοὺς κανόνες καὶ ἐξωτερικοὺς τύπους, ἐνῷ στὴν προσωπική τους ζωὴ... δὲν ἐφαρμόζουν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ. Πρόκειται γιὰ εὐρέως διαδεδομένο φαινόμενο. Οἱ συγκεκριμένοι ἄνθρωποι βλέπουν τὴν Ἐκκλησία ὡς ἐπαγγελματικὸ χῶρο καὶ ὄχι ὡς ἱερό, ὅπου λατρεύεται ὁ Θεὸς ἀπὸ τοὺς πιστούς. Ἀκολουθοῦν τὴν τακτικὴ τῶν Φαρισαίων καὶ Γραμματέων τῆς ἐποχῆς τοῦ Χριστοῦ. Δείχνουν τὴν «καλὴ» εἰκόνα τους πρὸς τοὺς ἀνυποψίαστους ἀνθρώπους, κρύβοντας τὴν ἄθλια πραγματικότητα μὲ τὴν ὑποκρισία, τὰ ρητορικὰ λόγια καὶ τὶς ψευτοευγένειες. Αὐτοὺς ὁ Χριστὸς τοὺς ἀποκλείει ἀπὸ τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν. Δὲν τοὺς γνωρίζει καὶ τοὺς διώχνει ἀπὸ κοντά του, γιατί ἀντιστρατεύονται στὸ νόμο τοῦ Θεοῦ.

Στὴ δεύτερη ὅμως κατηγορία τὰ πράγματα εἶναι ἐντελῶς διαφορετικά. Οἱ ἄνθρωποι τηροῦν τὸ νόμο τοῦ Θεοῦ ταπεινά, δίχως προβολή, χωρὶς νὰ ἐπιδιώκουν δόξα, ἱκανοποίηση ἐπιθυμιῶν καὶ ἐγωιστικοὺς σκοπούς. Τὰ χαρίσματά τους τὰ θέτουν στὴν ὑπηρεσία τῆς δόξας τοῦ Θεοῦ καὶ ὄχι στὴν κοινωνική τους ἀνάδειξη καὶ προβολή. Αὐτοὶ μὲ βεβαιότητα θὰ εἰσέλθουν στὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν.

Οἱ πρῶτοι ἐργάζονται γιὰ ἐφήμερα πράγματα, πού σήμερα ἀποκτῶνται καὶ αὔριο χάνονται, ἐνῷ οἱ δεύτεροι τηροῦν τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή τους μὲ ἀδιάκοπη δοξολογία τοῦ οὐράνιου Πατέρα. Ὁ Χριστὸς παρομοιάζει αὐτοὺς ποὺ ἀκοῦν τοὺς λόγους του καὶ τοὺς ἐφαρμόζουν, μὲ τὸν συνετὸ ἄνθρωπο ποὺ ἔκτισε τὸ σπίτι του πάνω στὸ βράχο καὶ δὲν κινδυνεύει οὔτε ἀπὸ τὴ βροχή, οὔτε ἀπὸ τὰ πλημμυρισμένα ποτάμια, οὔτε ἀπὸ τοὺς δυνατοὺς ἀνέμους, γιατί εἶναι θεμελιωμένο πάνω στὸ βράχο. Ἀντίθετα, ἐκείνους ποὺ ἀκοῦν τοὺς λόγους του, ἀλλὰ δὲν τοὺς τηροῦν, τοὺς παρομοιάζει μὲ τὸν ἄμυαλο ἄνθρωπο, ποὺ ἔκτισε τὸ σπίτι του πάνω στὴν ἄμμο καὶ τὰ καιρικὰ φαινόμενα, βροχή, πλημμυρισμένα ποτάμια καὶ δυνατοὶ ἄνεμοι, πέφτουν πάνω σ’ αὐτὸ καὶ τὸ γκρεμίζουν καὶ ἡ πτώση γίνεται μὲ μεγάλο πάταγο (Ματθ. δ΄ 24-27).

Ὅταν προσέξει κάποιος τοὺς παραπάνω λόγους τοῦ Χριστοῦ καὶ συνειδητοποιήσει τὸ τραγικὸ τέλος τῶν ὑποκριτῶν καὶ πονηρῶν ἀνθρώπων καὶ τὸν ἀποκλεισμό τους ἀπὸ τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν, ἐὰν ἔχει καλὴ προαίρεση, ἀπὸ ἁπλός ἀκροατὴς τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ θὰ ὁδηγηθεῖ στὴν ἐφαρμογή του, γεγονὸς ποὺ θὰ δώσει τὸ πραγματικὸ νόημα στὴ ζωή του. Θὰ βρίσκεται σὲ σταθερὴ καὶ ἀδιάκοπη ἐπικοινωνία μὲ τὸν οὐράνιο Πατέρα, βιώνοντας πνευματικὲς καταστάσεις, ποὺ δὲν ὑπάρχουν λόγια νὰ τὶς ἐκφράσει. Παράλληλα θὰ ἔχει τὴν αἴσθηση τῆς προστασίας καὶ τῆς πρόνοιας τοῦ Θεοῦ καὶ αὐτὸ θὰ εἶναι ἡ μέγιστη ὠφέλεια στὴν παροῦσα ζωή.

orthodoxostypos

http://www.orthodoxia-ellhnismos.gr/2024/06/blog-post_88.html#more