Γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν, τήν εὐτυχία στό Γάμο καί τίς θλίψεις (Γέροντος Πορφυρίου)

Μικρό ἀπόσπασμα ἀπό τό νέο βιβλίο: Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο-Β΄ ἔκδοση πλήρως ἀνανεωμένη καί συμπληρωμένη (Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου) πού μόλις κυκλοφόρησε.

Για τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

 Νά πῶς συμβούλευε τούς γονεῖς γιά τήν διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν: «Δέν πρέπει νά πολεμᾶτε τά παιδιά σας, ἀλλά τό σατανᾶ πού πολεμᾶ τά παιδιά σας. Νά τούς λέτε λίγα λόγια καί νά κάνετε πολλή προσευχή. Ἡ προσευχή κάνει θαύματα. Δέν πρέπει ἡ μητέρα νά ἀρκεῖται στό αἰσθητό χάδι στό παιδί της, ἀλλά νά ἀσκεῖται στό πνευματικό χάδι τῆς προσευχῆς. Ἡ σωτηρία τοῦ παιδιοῦ σας περνάει μέσα ἀπό τόν ἐξαγιασμό τό δικό σας. Ὁ ἁγιασμός δέν εἶναι ἀκατόρθωτο πράγμα, εἶναι μάλιστα εὔκολος, φθάνει ἐσεῖς νά ἀποκτήσετε ταπείνωση καί ἀγάπη. Ἂν θέλεις μπορεῖς νά ἁγιάσεις καί μέσα στήν Ὁμόνοια»[1].

 Ἄν τίποτε σχεδόν δέν διορθώνεται στήν κοινωνία ἀπό γενιά σέ γενιά, εἶναι διότι οἱ γονεῖς δίνουν λανθασμένη ἀγωγή στά παιδιά.

Τούς τρέφουν τήν κενοδοξία ἀπό τήν πρώτη στιγμή, μέ τά καλοπιάσματα καί τούς ἐπαίνους. Ἔτσι, τό παιδί γίνεται ἕνας ἐγωιστικό καί ἀπροσάρμοστο ἄτομο[2].

 Νά πῶς δίδασκε καί συμβούλευε σχετικά ὁ Γέροντας: ««Ἔρχονται ἐδῶ ἑκατοντάδες γονεῖς καί μέ κλάματα στά μάτια μέ παρακαλοῦν νά βοηθήσω τά παιδιά τους, γιατί ἄλλα ἔμπλεξαν μέ ναρκωτικά, ἄλλα μέ κακές παρέες, ἄλλα τούς βρίζουν, τούς ζητοῦν χρήματα, γιά νά τά χρησιμοποιήσουν στίς χαρτοπαιχτικές λέσχες καί στά ἄλλα τυχερά παιχνίδια, καί ὅταν δέν ἔχουν νά τούς δώσουν, τούς ἀπειλοῦν καί ἀκόμη καί τούς χτυποῦν! Ἔτσι φτάνουν οἱ γονεῖς νά καταριῶνται καί αὐτά καί τήν ὥρα καί τήν στιγμή πού τά ἔφεραν στήν ζωή! Ἔχω δεῖ γονεῖς, νά κλαῖνε μέ μαῦρο δάκρυ, γιά τό κατάντημά των παιδιῶν τους καί νά λένε, χίλιες φορές νά μήν τά εἴχαμε! Γιατί, τότε θά εἴχαμε ἕνα καημό καί μιά στεναχώρια, πού δέν θά εἴχαμε παιδιά, ἐνῶ, τώρα μοῦ λένε ἔχουμε χίλιους καημούς καί ἄλλες στεναχώριες γιά τά προβλήματα τά φοβερά, πού μᾶς δημιουργοῦν καθημερινά καί ντρεπόμεθα νά κυκλοφοροῦμε στόν κόσμο. Γι’ αὐτό ζητᾶνε νά τούς βοηθήσω μέ τίς προσευχές μου, γιά νά σώσουν τα παιδιά τους. Ὅμως, ὅταν τούς ρωτῶ ἐσεῖς τί κάνατε, ἤ τί κάνετε τώρα, γιά νά βοηθήσετε αὐτά τά δυστυχισμένα πλάσματα, μοῦ ἀπαντοῦν, σχεδόν, στερεότυπα, ὅτι δέν μποροῦσαν νά κάνουν τίποτα, γιατί ξέφυγαν ἀπό τόν ἔλεγχό τους, γιατί ἦταν ἔφηβοι! Ἔ! Ἑπόμενο ἦταν. Ἀφοῦ ἀφήσατε ὅλα τά παιδικά χρόνια ἀνεκμετάλλευτα καί περιμένατε νά ἔλθει ἡ ἥβη, γιά νά ἀσχοληθεῖτε μέ τά παιδιά σας, ἀσφαλῶς αὐτά τα ἀποτελέσματα, θά εἴχατε καί θά πρέπει νά περιμένετε καί χειρότερα. Τό παιδί εἶναι σάν τό ζυμάρι. Ὅσο πιό μαλακό εἶναι τό ζυμάρι, τόσο πιό εὔκολα πλάθεται, διαμορφώνεται, διαπαιδαγωγεῖται καί τελειοῦται. Τώρα, πού θυμηθήκατε ἐσεῖς, ὅτι ἔχετε παιδιά, ἤ μᾶλλον σᾶς τά θύμισαν αὐτά μέ τίς ἀταξίες τους, τίς ἀπαιτήσεις, τίς παρανομίες τους καί γενικά μέ τήν ἀνήθικη συμπεριφορά τους, τώρα εἶναι ἀργά. Πέταξε τό πουλάκι. Καί ἄν πετάξει τό πουλί, πού τό εἴχαμε στό κλουβί δύσκολα πιάνεται, γιά νά μήν πῶ, πώς δέν ξαναπιάνεται! Ἡ διαπαιδαγώγηση τοῦ παιδιοῦ εἶναι τό Α καί τό Ω τῶν ὑποχρεώσεων, πού ἔχουν οἱ γονεῖς σ’ αὐτήν τήν ἀνθρώπινη ὕπαρξη, πού μέ τήν θεϊκή συνύπαρξη, φέρνουν στήν ζωή! Γονεῖς, πού ἀπέτυχαν νά διαπαιδαγωγήσουν τό παιδί τους σωστά, θεωροῦνται ἀποτυχημένοι σέ ὅλα! Σέ ὅλα, μέ ἀκοῦτε; Γιατί, ἄν ὑποθέσουμε, ὅτι ὑπάρχουν γονεῖς, πού ἀφιέρωσαν ὅλη τους τήν ζωή νά ἐπεκτείνουν τίς βιομηχανικές τούς ἐγκαταστάσεις καί νά πολλαπλασιάσουν τα χρήματά τους, μέ ἀποτέλεσμα νά γίνουν μεγιστάνες τοῦ πλούτου, ἐνῶ παράλληλα δέν ἔκαναν τίποτε γιά τήν χρηστή διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν τους, τότε, σᾶς λέω, ὅτι ὄχι μόνο δέν προσέφεραν τίποτε στά παιδιά τους, ἀλλά ἠγωνίστηκαν καί κόπιασαν γιά νά δημιουργήσουν τεμπέληδες, ἀκαμάτες καί ἐγκληματίες! Ναί! Σᾶς τό βεβαιώνω ἐγώ. Ἐγκληματίες ἔφτιαξαν! Καί ξέρετε γιατί; Γιατί τό χρῆμα, ὅταν βρεθεῖ σέ χέρια διεφθαρμένων ἀνθρώπων, κάνει κακό καί στούς ἴδιους, πού τό ἔχουν καί στούς ἄλλους, πού τό στεροῦνται. Γιατί, οἱ πρῶτοι ἐξαγοράζουν τούς τελευταίους ἀπό ἀνάγκη καί τούς χρησιμοποιοῦν σάν ἄβουλα ὄντα, ὅπου, ὅποτε καί γιά ὁποιονδήποτε λόγο θέλουν. Πάντως ποτέ γιά καλό! Δέν ἔχετε ἀκούσει πού λένε: «Τό χρῆμα διαφθείρει συνειδήσεις;». Πιό σωστή κουβέντα γιά τόν ρόλο πού παίζει το χρῆμα στή συνείδηση τοῦ ἀτόμου καί εἰδικότερα στήν ἐξαγορά τῆς συνειδήσεως τῶν ἀνθρώπων, ἀπό καταβολῆς κόσμου, ἐγώ τουλάχιστον, δέν ἔχω ἀκούσει. Ποῦ πᾶτε μακρυά; Ὁ Ἰούδας δέν πρόδωσε τόν Ἰησοῦν μας, γιά τό χρῆμα; Γιά τά τριάκοντα ἀργύρια; Αὐτό δέν σᾶς φτάνει; Δέν εἶναι ἀρκετό νά σᾶς πείσει γιά τήν καταστρεπτική δύναμη πού ἔχει το χρῆμα, ὅταν τό χειρίζονται ἄνθρωποι, πού δέν ἔχουν μέσα τους Θεό; Καί αὐτοί, πού δέν ἀσχολοῦνται μέ τή θεϊκή διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν τους τί νομίζετε ὅτι φτιάχνουν; Ἰοῦδες φτιάχνουν! Καί ἀλλοίμονό τους! Γιατί συγκεντρώνουν θησαυρούς ἐδῶ στήν γῆ καί ἀδιαφοροῦν γιά τή Βασιλεία των Οὐρανῶν. Ἐξάλλου, αὐτά πού συγκεντρώνουν ἐδῶ, οὔτε καί οἱ ἴδιοι θά προλάβουν νά τά ἀπολαύσουν, ἀλλά οὔτε καί τά κακομαθημένα παιδιά τους θά μπορέσουν νά τά διατηρήσουν. Καί ξέρετε γιατί; γιατί οἱ μέν γονεῖς ἔχουν προσβληθεῖ ἀπό ἀνίατη ἀρρώστια, πού λέγεται φιλαργυρία. Καί μέ αὐτή θά πεθάνουν ἀγκαλιά! Ὅλα τα ἄλλα ἀγαθά, πού ἔδωσε ὁ Θεός στόν ἄνθρωπο τούς ἀφήνουν ἀδιάφορους. Ἑπομένως θά πεθάνουν χωρίς νά μπορέσουν νά τά ἀπολαύσουν! Τά δέ παιδιά τους, ἀνίκανα, ὅπως τά κατάντησαν, δέν θά εἶναι σέ θέση νά τά διατηρήσουν! Γιατί, τό νά διατηρήσει κανείς τά ἀγαθά, εἶναι δυσκολότερο ἀπό τό νά τά ἀποκτήσει!» [3].

Δυστυχῶς ἀσχολοῦνται οἱ γονεῖς μέ τίς ἐπιχειρήσεις τους, τήν καριέρα τους καί ξεχνοῦν ὅτι ἔχουν παιδιά. Ξεχνοῦν ὅτι ἡ κύρια ἀποστολή τους εἶναι νά τά μεγαλώσουν διαπαιδαγωγόντας τα ὀρθόδοξα, χριστιανικά.

Ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἀπευθυνόμενος στούς γονεῖς, λέγει ὅτι, τότε φέρεις ἐπάξια τόν τίτλο τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας, ὅταν ζήσεις ἐσύ πνευματικά, ἀλλά συνάμα  βοηθήσεις καί τό παιδί σου νά ένεργοποίήσει τήν Βαπτισματική Χάρη, νά μετανοήσει καί νά σωθεῖ.

Δέν εἶσαι γονιός μόνο ὅταν γεννᾶς, ἀλλά γίνεσαι πραγματικός πατέρας καί μητέρα, ὅταν ἀναγεννᾶς πνευματικά τό παιδί σου. Τότε «ἀποκαθιστᾶς» πραγματικά τό παιδί σου, ὄχι ὅταν τό ὁδηγήσεις  στό γάμο ἁπλῶς, ἀλλά ὅταν τό βάλεις στόν δρόμο γιά τόν Παράδεισο: Τό μάθεις νά ἐξομολογεῖται τάκτικά, νά ἐκκλησιάζεται, νά κοινωνεῖ, νά ἀσκεῖται πνευματικά, νά ἐγκρατεύεται, νά προσεύχεται, νά μελετᾶ τίς Ἅγιες Γραφές κ.λ.π. Ἄν δέν καταφέρεις νά τό σώσεις, κινδυνεύεις καί σύ νά μήν σωθεῖς.

Πολλοί γονεῖς καταριοῦνται τά παιδιά τους, ἔλεγε ὁ Γέροντας καί εὔχονται νά μήν τά εἶχαν, ἐξ’ αἰτίας τῆς κακῆς διαγωγῆς τους. Αὐτή ὅμως ὀφείλεται στήν κακή διαπαιδαγώγηση ἤ καί στήν τελεία ἔλλειψη διαπαιδαγώσης ἀπό τούς ἀνάξιους αὐτούς γονεῖς[4].

Γιά τόν Γάμο καί τήν εὐτυχία σ’ αὐτόν.

Γιά τό γάμο ἔλεγε: «Εὐτυχία μέσα στό γάμο ὑπάρχει, ἀλλά ἀπαιτεῖ μία προϋπόθεση: νά ἔχουν ἀποκτήσει οἱ σύζυγοι πνευματική περιουσία, ἀγαπώντας τό Χριστό καί τηρώντας τίς ἐντολές Του. Ἔτσι θά φτάσουν νά ἀγαπιοῦνται ἀληθινά μεταξύ τους καί νά εἶναι εὐτυχισμένοι»[5]. Ἡ προετοιμασία γιά τόν Γάμο ἀρχίζει ἀπό τήν στιγμή τῆς συλλήψεως τοῦ ἀνθρώπου καί συνεχίζεται ὅλα τά ὑπόλοιπα χρόνια. Ἡ ἀγωγή, πού θά πάρει ἀπό τούς γονεῖς του, καθώς καί ἡ προσωπική πνευματική προσπάθεια γιά κάθαρση-φωτισμό καί θέωση, θά παίξουν καθοριστικό ρόλο  γιά τό ἄν τελικά ἡ συζυγική του ζωή θά εἶναι εὐτυχισμένη. Ὁ κοινός Πνευματικός τῶν δύο συζύγων βοηθεῖ πολύ σ’ αὐτό.

 Ἡ κατ’ οἶκον Ἐκκλησία, πού εἶναι μία ἐπιτυχημένη οἰκογένεια πραγματώνεται ὅταν καθένας ἀπό τούς συζύγους ἀγωνίζεται ν’ ἀγαπήσει τόν Κύριο καί νά τηρεῖ τίς ἐντολές Του.

Γιά τίς ἀσθένειες καί τίς θλίψεις

Γιά τίς ἀρρώστεις καί τίς διάφορες θλίψεις ἔλεγε: «…Οἱ ἀσθένειες μᾶς βγάζουν σέ καλό, ὅταν τίς ὑπομένουμε ἀγόγγυστα, παρακαλώντας τόν Θεό νά μᾶς συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες καί δοξάζοντας τό ὄνομά Του… Ἡ μεγάλη λύπη καί ἡ στενοχώρια δέν εἶναι ἀπό τόν Θεό, εἶναι παγίδα τοῦ διαβόλου… Νά γεμίσεις τήν ψυχή σου μέ Χριστό, μέ Θεῖο Ἔρωτα, μέ χαρά. Ἡ χαρά τοῦ Χριστοῦ θά σέ γιατρέψει»[6].

Συμβούλευε πνευματικό του παιδί: «Ὅταν εἶσαι ἄρρωστος,…Νά παρακαλᾶς τόν Θεό νά συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες σου….Ἀλλά πρόσεξε:…Νά μή λές, “Θεέ μου συγχώρεσε τίς ἁμαρτίες μου”, καί τό μυαλό σου νά εἶναι προσκολλημένο στή σωματική σου ἀσθένεια… Ἐσύ ὅταν προσεύχεσαι, νά ξεχνᾶς τή σωματική σου ἀρρώστεια, νά τήν ἀποδέχεσαι σάν κανόνα, σάν ἐπιτίμιο, γιά τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν σου.  Κι ὁ Θεός, ἐπειδή θά τόν παρακαλᾶς πονεμένος, θά σοῦ συγχωρήσει τίς ἁμαρτίες σου καί θά σέ κάνει καλά καί στό σῶμα...»[7].

Γιά τήν ἀποδοχή μέ χαρά τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ.

Ὁ ἄνθρωπος, σύμφωνα μέ τήν διδασκαλία τοῦ Γέροντα, θά πρέπει μέ χαρά νά ἀποδέχεται κάθε θλίψη, διότι αὐτή προέρχεται ἀπό τόν Θεό. Ὅλα γίνονται, εἴτε κατά εὐδοκία, εἴτε κατά παραχώρηση τοῦ Παναγάθου Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μᾶς ἀγαπᾶ ἄπειρα. Θά πρέπει νά πιστεύουμε ὅτι ὅλα, ὅσα μᾶς συμβαίνουν εἶναι γιά τό καλό μας, ἀφοῦ ὁ Θεός δέν μπορεῖ νά δώσει κάτι «κακό». Κάθε τί πρέπει νά τό δεχόμαστε μέ εὐχαριστία καί εὐγνωμοσύνη, ὡς ἐπίσκεψη Θεοῦ. Ὁ Λόγος τῆς Ἁγίας Γραφῆς εἶναι σαφής: «Ὅν ἀγαπᾶ Κύριος παιδεύει, μαστιγεῖ δέ πάντα υἱόν ὅν παραδέχεται»[8].

Συνάμα ὁ Κύριος μᾶς ἀποκάλυψε ὅτι «ἔχει μετρήσει καί τίς τρίχες τῆς κεφαλῆς μας»[9] , δηλαδή ἔχει στοργική πρόνοια καί γιά τά πιό ἐλάχιστα, πού ἀφοροῦν σ’ ἐμᾶς.

Ἀκόμη μᾶς ἔχει ὑποσχεθεῖ ὅτι «δέν θά μᾶς ἀφήσει νά πειραστοῦμε παραπάνω ἀπό ὅσο ἀντέχουμε. Ἐπίσης μᾶς ἔχει διαβεβαιώσει ὅτι μαζί μέ τόν πειρασμό θά μᾶς δίδει κάθε φορά καί τήν λύση καί τόν τρόπο καί τήν δύναμη γιά νά τόν ὑπομείνουμε»[10].

 Ἄρα ὅλα εἶναι «καλά» καί «γιά τόν Χριστιανό δέν ὑπάρχει κάτι, πού νά μπορεῖ νά τόν στενοχωρήσει», ὅπως δίδασκε καί ὁ μακαριστός π. Παΐσιος. Ὁ Χριστιανός «θλίβεται» (ἐξωτερικά) ἀλλ’ «οὐ στενοχωρεῖται» (ἐσωτερικά)· δέν στενοχωριέται γιά τίποτε.

Ἄν γογγύζουμε καί λέμε «γιατί Θεέ μου;», εἶναι σάν νά λέμε: «Θεέ μου δέν μ’ ἀγαπᾶς, δέν εἶσαι ἀγάπη», πρᾶγμα πού εἶναι βλασφημία καί μεγάλη ἀχαριστία.

Ὁ π. Πορφύριος «γιὰ νὰ διορθώσει σ' ἕναν ἀδελφὸ τὰ πολλὰ ἐλαττώματα του , ὅπως καὶ σὲ ὅλους μας, ἔπαιρνε παραδείγματα ἀπὸ τὴ φύση καὶ τὴ ζωή του καὶ ἔλεγε:

-''Νὰ ξέρεις παιδί μου τίποτα δὲν ἔγινε εἰκῆ καὶ ὡς ἔτυχε.Ὅλα ἔχουν τὸ σκοπό τους. Καὶ τίποτα δὲν γίνεται χωρὶς νὰ ὑπάρχει αἰτία. Οὔτε μία πευκοβελόνα δὲν πέφτει ἀπὸ τὸ πεῦκο ἂν δὲν θέλει ὁ ΘΕΟΣ.

Γι'αὐτὸ θὰ πρέπει νὰ μὴν στεναχωριέσαι γιὰ ὅ,τι σοῦ γίνεται.

Ἔτσι ἁγιαζόμαστε. Νά! ἐσὺ στεναχωριέσαι μὲ τὰ πρόσωπα τοῦ σπιτιοῦ σου καὶ βασανίζεσαι πότε μὲ τὴν γυναίκα σου καὶ πότε μὲ τὰ παιδιά σου.

Αὐτὰ εἶναι ὅμως, ποὺ σὲ κάνουν καὶ ἀνεβαίνεις πνευματικὰ ψηλά.

Ἂν δὲν ἦσαν αὐτοὶ ἐσὺ δὲν θὰ προχωροῦσες καθόλου.

Σοῦ τοὺς ἔχει δώσει ὁ ΘΕΟΣ γιὰ σένα.

Μὰ θὰ μοῦ πεῖς εἶναι καλὸ νὰ ὑποφέρουμε ἀπὸ τοὺς ἀγαπημένους μας;

Ἐ! ἔτσι τὸ θέλει ὁ ΘΕΟΣ».

---

[1] http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/porphyrios_sayings.htm, ἀποσπάσματα ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κ. Γιαννιτσιώτη: Κοντά στό γέροντα Πορφύριο.

[2] Γίνεται ἄτομο καί ὄχι πρόσωπο διότι πρόσωπα γινόμαστε μόνο ὅταν ἀγαπήσουμε ἀνιδιοτελῶς τόν Θεό καί τούς ἄλλους. Αὐτό γίνεται μόνο ὅταν ζήσουμε σύμφωνα μέ τίς ἐπιταγές τῆς Ὀρθόδοξης Ἱερᾶς Παράδοσής μας (ζώντας σωστά μέσα στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία).

[3] Καλλιάτσου Ἀνάργυρου, Ὁ Πατήρ Πορφύριος: Ὁ Διορατικός, Ὁ Προορατικός, Ὁ Ἰαματικός.

[4] Πρβλ. ὅ. π. σελ. 137

[5] http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/porphyrios_sayings.htm, ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κ. Γιαννιτσιώτη: Κοντά στό γέροντα Πορφύριο.

[6]Κοντά στόν Γέροντα Πορφύριο, σελ. 156:

[7] http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/gerontikon/porphyrios_sayings.htm, ἀπό τό βιβλίο τοῦ Κ. Γιαννιτσιώτη: Κοντά στό γέροντα Πορφύριο.

[8] Παρ. 3, 12.

[9] Ματθ. 10, 30.

[10] Α΄ Κορ. 10, 13: «πιστὸς δὲ ὁ θεός, ὃς οὐκ ἐάσει ὑμᾶς πειρασθῆναι ὑπὲρ ὃ δύνασθε, ἀλλὰ ποιήσει σὺν τῷ πειρασμῷ καὶ τὴν ἔκβασιν τοῦ δύνασθαι ὑπενεγκεῖν».

Νέο Βιβλίο: Ἡ θεραπεία τῆς ψυχῆς κατά τόν Γέροντα Πορφύριο-Β΄ ἔκδοση πλήρως ἀνανεωμένη καί συμπληρωμένη

Σελίδες 170.
Σχέδια: Μιχαήλ Κικιοάκα.
Τηλ. Παραγγελιῶν:6947612075
Τιμή: 4€