Περί γιγάντων, υἱῶν Θεοῦ, ἐλωχίμ καί ...ufo.

Σέ παλαιότερη ἀνάρτησή μας εἴχαμε ἀναφερθεῖ στά:

Λευκή Αδελφότητα, Κοίλη Γη, Έλ, Ελοχίμ, Νεφελίμ, Διεθνείς Συνωμοσιες, UFO.

Φαινόμενα που προκαλούν σύγχυση: H περίπτωση Λιακόπουλου.
Σήμερα δημοσιεύουμε σχετική ἀνάρτηση ἀπό τόν Ὄρθρο (www.orthros.org):

                   Περί γιγάντων, ἐλωχίμ καί ...UFO

                        Ἐρώτηση: Στήν Παλαιά Διαθήκη, ἀναφέρεται στή Γένεση, κεφ. στ',  ὅτι οἱ γιοί τοῦ θεοῦ εἶδαν τίς θυγατέρες τῶν ἀνθρώπων ὅτι καλές ἦταν καί ἑνώθηκαν μέ πολλές ἀπό αὐτές. Μετά ἀπό αὐτό τό γεγονός ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ Τόν ὁδήγησε νά ὁριοθετήσει τήν ἀνθρώπινη ζωή στά 120 χρόνια καί νά ἀφανίσει τούς ἀνθρώπους μέ τόν κατακλυσμό τοῦ Νῶε! Οἱ γιοί τοῦ θεοῦ ( ἦταν οἱ ἐλοχίμ ἐκπεσόντες ἄγγελοι;) ἤ θέλουμε στή μετάφραση νά τούς ἀποκαλοῦμε γίγαντες;
Ναί, ἀλλά  ἄν ἦταν οἱ γίγαντες ( οἱ μέ κακά δηλαδή πάθη καί κακό φρόνημα ἄνθρωποι σύμφωνα μέ διάφορες θεολογικές ἑρμηνεῖες) , τότε γιατί νά γίνει ὁ ἀφανισμός μέ τόν κατακλυσμό τοῦ Νῶε ἀφοῦ οἱ μέν γυναῖκες καί νά εἶχαν ἀνθρώπινες ἀδυναμίες δέν μποροῦσαν νά ἀντισταθοῦν, οἱ δέ γίγαντες εἶχαν τή σωματική δύναμη καί ἄρα μποροῦσαν νά ἐπιβάλλουν πολλές φορές αὐτό πού ἤθελαν, ἀφοῦ ὅπως λέει ἡ Παλαιά Διαθήκη αὐτοί ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναίκας ἀπό πασῶν, ὧν ἐξελέξαντο).  Δηλαδή στήν οὐσία ἔφταιγαν οἱ γίγαντες (γιοί τοῦ Θεοῦ πού βρίσκονταν ἐκεῖνο τό χρονικό διάστημα ἐπί τῆς γῆς) ὅπως καί κατά τήν δημιουργία  τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας ἔφταιγε τό φίδι (διάβολος). Τελικά πάντα κάποιος τρίτος ἔφταιγε καί τό γένος τῶν ἀνθρώπων  ἔβρισκε διαρκῶς τήν ὀργή τοῦ καλοῦ Θεοῦ.

                  Ἀπάντηση:

                    Ἡ συγκεκριμένη ἐρώτηση ἔχει πολλά ὑποερωτήματα τά ὁποῖα πρέπει νά μποῦν σέ μιά σειρά καί νά δοθοῦν σωστές ἁγιοπατερικές ἀπαντήσεις.Βάση μας θά ἔχουμε τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ καί τόν Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο πού μᾶς ἑρμήνευσαν εἰς βάθος τό περί γιγάντων θέμα.

1) Ὀργή τοῦ Θεοῦ;  Ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ δέν ἔχει καμιά σχέση μέ τήν ἀνθρώπινη ὀργή πού κρύβει ἐκδίκηση καί χαιρεκακία.  Ἡ ἱερά ὀργή τοῦ Θεοῦ κρύβει ἀγάπη, παιδαγωγία, σωφρονισμό, προστασία, σωτηρία. Θά τό δοῦμε παρακάτω.

2) 120 χρόνια;  Δέν σημαίνει ὅριο ἀνθρωπίνης ζωῆς πού θέτει ὁ Θεός ἀπό ἐκδίκηση, ἀλλά ἀποτελεῖ τή συνέπεια τῆς δικῆς μας ἀνθρωπίνης πονηρίας καί ἁμαρτίας. Ὁ Θεός μέ αὐτόν τόν τρόπο δείχνει τή  μακροθυμία Του, τήν ὁποία μάλιστα ὕστερα ἀπό τόσα ἁμαρτήματα ἐκδηλώνει πρός τούς ἀνθρώπους, ἐνῶ θά ἔπρεπε νά μᾶς εἶχε ἐξαφανίσει.

3) Οἱ γιοί τοῦ θεοῦ δέν εἶναι οἱ ἐκπεσόντες ἄγγελοι (ἐλωχείμ).

Ποιοί ὅμως εἶναι τότε;

Tί σχέση ἔχουν μέ τούς γίγαντες;

Ποιοί εἶναι αὐτοί οἱ γίγαντες;

Mήπως ἔχουν σχέση μέ ἐξωγήϊνους;

Ἡ ἐμφάνιση τῶν γιγάντων γίνεται πρίν τόν κατακλυσμό;

Ἄς δοῦμε ὅμως πρῶτα τό ἴδιο τό κείμενο:

«Ἰδόντες δέ οἱ υἱοί τοῦ θεοῦ τάς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων ὅτι καλαί εἰσίν, ἔλαβον ἑαυτοῖς γυναῖκας ἀπό πασῶν, ὧν ἐξελέξαντο.  Καί εἶπε Κύριος ὁ Θεός.  οὐ μή καταμείνῃ τό πνεῦμα μου ἐν τοῖς ἀνθρώποις τούτοις εἰς τόν αἰῶνα διά τό εἶναι αὐτούς σάρκας, ἔσονται δέ αἱ ἡμέραι αὐτῶν ἑκατόν εἴκοσι ἔτη.  Οἱ δέ γίγαντες ἦσαν ἐπί τῆς γῆς ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις.  Καί μετ’ἐκεῖνο, ὡς ἄν εἰσεπορεύοντο οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ πρός τάς θυγατέρας τῶν ἀνθρώπων, καί ἐγεννῶσαν ἑαυτοῖς ἐκεῖνοι ἦσαν οἱ γίγαντες οἱ ἀπ’αἰῶνος, οἱ ἄνθρωποι οἱ ὀνομαστοί.  Ἰδών δέ Κύριος ὁ Θεός ὅτι ἐπληθύνθησαν αἱ κακίαι τῶν ἀνθρώπων ἐπί τῆς γῆς καί πᾶς τις διανοεῖται ἐν τῆ καρδίᾳ αὐτοῦ ἐπιμελῶς ἐπί τά πονηρά πάσας τάς ἡμέρας, καί ἐνεθυμήθη ὁ Θεός ὅτι ἐποίησε τόν ἄνθρωπον ἐπί τῆς γῆς καί διενοήθη.  Καί εἶπεν ὁ Θεός ἀπαλείψω τόν ἄνθρωπον, ὅν ἐποίησα ἀπό προσώπου τῆς γῆς, ἀπό ἀνθρώπου ἕως κτήνους καί ἀπό ἑρπετῶν ἕως πετεινῶν τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι μετεμελήθην ὅτι ἐποίησα αὐτούς» (Γεν.στ΄,2-7).

Μᾶς λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος γιά αὐτό πού ἰσχυρίζονται κάποιοι, ὅτι δηλαδή οἱ υἱοί τοῦ Θεοῦ ἀναφέρονται στούς ἀγγέλους καί ὄχι στούς ἀνθρώπους:

«Ἄς μᾶς δείξουν πρῶτα-πρῶτα σέ ποιό σημεῖο ὀνομάσθηκαν οἱ ἄγγελοι υἱοί θεοῦ.  Ἀλλά αὐτοί συνεχίζουν καί λένε ναί, ἦσαν ἄγγελοι, ἐπειδή ὅμως κατῆλθαν στήν παράνομη αὐτή πράξη, ἐξέπεσαν ἀπό τό ἀξίωμά τους καί ὁ διάβολος καί ἐκεῖνοι ἐπειδή ὑπερηφανεύθηκαν, ὅπως ἀκριβῶς καί κάποιος σοφός λέει «Ἐξ αἰτίας τοῦ φθόνου τοῦ διαβόλου εἰσῆλθε στόν κόσμο ὁ θάνατος».

Πές μου λοιπόν ἄν ὁ διάβολος δέν εἶχε ἐκπέσει πρίν ἀπό τή δημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, πῶς θά ἦταν δυνατόν νά φθονήσει τόν ἄνθρωπο ἐνῶ διατηροῦσε τό ἀξίωμά του; Διότι ποιά δικαιολογία μπορεῖ νά ἔχει τό νά φθονήσει ἄγγελος τόν ἄνθρωπο, ὁ ἀσώματος καί ὁ εὑρισκόμενος σέ τόσο μεγάλη τιμή ἐκεῖνον πού περιβάλλεται μέ σῶμα; Ἐπειδή ὅμως ὁ διάβολος κατέπεσε ἀπό τήν ὑψίστη δόξα στήν ἐσχάτη καταισχύνη καί αὐτά συνέβησαν ἐνῶ ἦταν ἀσώματος, καί εἶδε τόν ἄνθρωπο νά δημιουργεῖται καί νά καταξιώνεται τόσο μεγάλη τιμή, ἄν καί εἶχε σῶμα - ἐξ αἰτίας τῆς φιλανθρωπίας τοῦ δημιουργοῦ- τόν ἐφθόνησε πολύ καί μέ τήν ἀπάτη, τήν ὁποία εἰσήγαγε διά τοῦ ὄφεως, τόν κατέστησε ἔνοχο τῆς τιμωρίας τοῦ θανάτου.

…Δέν ἀκοῦς ἐξάλλου τόν Χριστό πού λέει ὅτι κατά τήν ἀνάσταση οὔτε νυμφεύονται, οὔτε ὑπανδρεύονται, ἀλλά εἶναι σάν ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ;

Ἡ Ἁγία Γραφή συνηθίζει νά ὀνομάζει καί τούς ἀνθρώπους υἱούς τοῦ θεοῦ. Ἐπειδή λοιπόν αὐτοί κατάγονταν ἀπό τή γενεά τοῦ Σήθ …καί μιμοῦνταν τήν ἀρετή τῶν προγόνων τους ὀνομάσθηκαν ἀπό τήν Ἁγία Γραφή υἱοί τοῦ θεοῦ. Υἱούς τῶν ἀνθρώπων ὀνόμασε ἡ Ἁγία Γραφή τούς γεννηθέντες ἀπό τόν Κάϊν καί τούς ἀνήκοντες στή γενιά του. …»

Στούς παραπάνω στίχους περιγράφεται ἡ αἰτία τῆς διαφθορᾶς, ἡ ὁποία ὀφείλεται στήν ἕνωση τῶν δύο γενεῶν, τῆς κακῆς τοῦ Κάϊν καί τῆς καλῆς τοῦ Σήθ, οἱ ὁποῖες μέχρι τώρα ἦσαν χωρισμένες. Δύο ἀπό τά παιδιά τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας ἦταν ὁ Σήθ καί ὁ Κάϊν.  Ἀπό τή γαμική σύνδεση τῶν ἀπογόνων  τοῦ Σήθ (δηλ. τῶν υἱῶν τοῦ θεοῦ) καί τῶν ἀπογόνων τοῦ Κάϊν (δηλ. τῶν θυγατέρων τῶν ἀνθρώπων)  προῆλθαν σωματικῶς μέν οἱ γίγαντες, ψυχικῶς δέ ἡ διαφθορά τῶν ἀνθρώπων.

Πιό ἀναλυτικά, οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἐνώς ὀνομάσθηκαν πρῶτοι ἀπό τήν Ἁγία Γραφή υἱοί θεοῦ.  Ὁ Ἐνώς ἤλπισε πρῶτος ὅτι θά ἔχει τό ὄνομα τοῦ Κυρίου.  Ἦταν γιός τοῦ Σήθ, τοῦ ὁποίου τό γένος ἦταν διαφορετικό ἀπό τό καταραμένο γένος τοῦ Κάϊν καί ζοῦσε μέ σύνεση.  Ἐξ αἰτίας αὐτῶν τῶν ἀπογόνων στεκόταν ἀκόμη τότε ὁ κόσμος, ἕως ὅτου κατά τό γεγραμμένο εἶδαν οἱ υἱοί τοῦ θεοῦ ὅτι οἱ θυγατέρες τῶν ἀνθρώπων, δηλαδή οἱ κόρες ἀπό τή διεφθαρμένη γενεά τοῦ Κάϊν, ἦσαν ὡραῖες καί μαγεμένοι ἀπό τήν πορνική ὀμορφιά τους, πῆραν ὅσες διάλεξαν ἀπ’ὅλες αὐτές καί ἔμαθαν τά ἔργα τους.

Ὁ γάμος τῶν καλῶν ἀνδρῶν, πού ἦταν ἀπόγονοι τοῦ  Σήθ, μέ αὐτές τίς θυγατέρες εἶχε σά συνέπεια τήν δημιουργία τῶν γιγάντων ἀλλά καί τή διαφθορά τους διότι δέν πρόσεξαν ψυχικές ἀρετές παρά τή σωματική ὡραιότητα καί τόν πλοῦτο.

Ὅμως κατά τόν Ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο  φανερώνεται ἡ μακροθυμία τοῦ Θεοῦ διότι παρ’ὅλο πού οἱ ἄνθρωποι ἁμάρταναν ὁ Θεός δέν μείωσε τή ζωή. Ὡστόσο οὔτε ὁ χρόνος τῆς μακροθυμίας, γιά τόν ὁποῖο ἀναφερθήκαμε ἤδη παραπάνω, οὔτε ὁ φόβος τῆς τιμωρίας τούς σωφρόνισε.  Ἡ διαφθορά ἦταν τρομερά ἀθεράπευτη.  Οἱ γίγαντες ἦσαν περιβόητοι ὄχι μόνο γιά τή δύναμη καί τό ἀνάστημά τους ἀλλά καί γιά τό εὐέξαπτο καί φιλήδονό τους ἀπ’ὅπου καί οἱ ἀδικίες τους.  Γι’αὐτό καί «οὐ σώζεται βασιλεύς διά πολλήν δύναμιν, καί γίγας οὐ σωθήσεται ἐν πλήθει ἰσχύος αὐτοῦ».(Ψαλμ. λγ΄,16).  Δηλ.γίγαντες ὀνομάζονται οἱ καθ’ὑπερβολήν ἀσεβεῖς καί ὑπερήφανοι.  Γίγας εἶναι ὁ «ἥρωας» , ὁ τρομερός πολεμιστής, ὁ ὁποῖος δέν μπορεῖ νά σωθεῖ ἀπό μόνος του. Ἴσως ὁ Δαβίδ ἔχει ὑπ’ὄψιν του τόν γίγαντα Γολιάθ, ὁ ὁποῖος ἡττήθηκε ἀπό τό τότε παιδί Δαβίδ.

Φυλές τῶν γιγάντων ἦταν:

·              Ἀνακείμ: μακροτράχηλοι καί περιβόητοι στήν Παλαιστίνη γιά τή σκληρότητά τους καί τό ἀνάστημά τους. Οἱ Ἑβραῖοι  ἐξαφάνισαν αὐτήν τή φυλή ὅταν κατέκτησαν τή Χαναάν .

·              Ἐμμαῖοι: μέγας λαός καί ἰσχυρός πού ἔζησε ἐπί τῶν ἡμερῶν τοῦ Ἀβραάμ στή χώρα πέρα τοῦ Ἰορδάνη.

·              Ζαμζουμμείμ: γίγαντες πού ἔζησαν ἀνατολικῶς τοῦ Ἰορδάνου Κατεστράφησαν ἀπό τους Ἀμμωνῖτες.

·              Ραφαείμ : ἰσχυρή καί πολεμική φυλή τῆς περιοχῆς Χαναναίας. Ἀπ’αὐτούς κατάγονταν ὁ Ὤγ, βασιλιάς τῆς Βασάν, ὁ Γολιάθ καί ἄλλοι.  Ὅλοι αὐτοί διακρίνονται γιά τή δύναμή τους, τό ἀνάστημα, τήν ὠμότητα καί τήν κακουργία.

Ἀπό ποιά αἰτία  λοιπόν ἀκόμη πιό συγκεκριμένα προέκυψαν οἱ γίγαντες;

«Ὅταν  εἶδαν οἱ υἱοί τοῦ θεοῦ, οἱ καταγόμενοι ἀπό τόν Σήθ, τίς θυγατέρες τῶν ἀνθρώπων, ἐκεῖνες δηλαδή πού γεννήθηκαν ἀπό τόν Κάϊν, ὅτι εἶναι ὡραῖες …ὅρμησαν πρός αὐτές…Πρόσεχε πῶς μέ τή λέξη «ὡραῖες» μᾶς φανέρωσε ὅλη τήν ἀσέλγειά τους.  Διότι δέν ὅρμησαν σ’αὐτήν τήν πράξη ἐπειδή ἐπιθύμησαν νά ἀποκτήσουν παιδιά, ἀλλά ἐξαιτίας τῆς ἀκρατίας τῆς ἡδονῆς.

Ἡ ἐπιθυμία τῆς ὀμορφιᾶς τούς ὁδήγησε στήν καταστροφή καί ἡ ὀμορφιά τοῦ προσώπου ἔχει γίνει ἡ αἰτία και τῆς πορνείας καί τῆς ἀσελγείας αὐτῶν…Ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς πράξεως ἀπεγυμνώθησαν ἀπό τήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ.  Καί γιά νά μάθουμε ὅτι δέν ἔκαναν αὐτό οὔτε μέ νόμιμο γάμο οὔτε ἐξαιτίας τῆς ἐπιθυμίας ἀποκτήσεως παιδιῶν γι’αὐτό λέει «ὅταν εἶδαν ὅτι εἶναι ὡραῖες ἔλαβαν γιά τόν ἑαυτό τους γυναῖκες ἀπό ἐκεῖνες πού ξεχώρισαν».

Τί λοιπόν; θά μποροῦσε κανείς νά κατηγορήσει τή θέση τῶν ὀφθαλμῶν;  Καθόλου.  Δέν ἔγινε αἰτία τοῦ σφάλματος ὁ ὀφθαλμός, ἀλλά ἡ ἀδιαφορία τῆς προαιρέσεως καί ἡ ἀχαλίνωτη ἐπιθυμία.  Διότι ὁ ὀφθαλμός γι’αὐτό δημιουργήθηκε, ὥστε μέ αὐτόν νά παρατηροῦμε τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ καί νά δοξάζουμε τόν Δημιουργό τους. Ἔργο λοιπόν τοῦ ὀφθαλμοῦ εἶναι νά βλέπει. Τό νά βλέπει ὅμως μέ πονηρία αὐτό γίνεται ἀπό τό νοῦ, ὁ ὁποῖος κατευθύνει ἀπό μέσα.. Διότι ὁ Θεός δημιούργησε τά μέλη τοῦ σώματος γιά νά εἶναι χρήσιμα στήν ἐκτέλεση τῶν ἀγαθῶν πράξεων καί ἐπέτρεψε νά κατευθύνονται ἀπό τήν ἀσώματο οὐσία, δηλαδή τήν ψυχή.

Ὅταν λοιπόν ἐκείνη στραφεῖ πρός τήν ὀκνηρία καί χαλαρώσει τά ἡνία, ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἡνίοχος πού δέν γνωρίζει νά συγκρατήσει τά ἄτακτα σκιρτήματα τῶν ἀλόγων, ἀφοῦ χαλαρώσει τά ἡνία κατακρημνίζει καί τά ἄλογα πού σύρουν τό ἅρμα καί τόν ἑαυτό του.  Ἔτσι λοιπόν καί ἡ δική μας προαίρεση ὅταν δἐν γνωρίζει νά χρησιμοποιεῖ τά μέλη τοῦ σώματος ὅπως πρέπει, ὑποχωρεῖ στίς ἄτακτες ἐπιθυμίες καί καταποντίζεται.  Γι’αὐτό ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός ἐπειδή γνώριζε τόν εὔκολο ἐπηρεασμό τῆς φύσεώς μας καί τήν ἀδιαφορία τῆς προαιρέσεως, ἔθεσε νόμο ὁ ὁποῖος ἐμποδίζει τήν περίεργη θέα, γιά νά σβήσει τή φλόγα, ἡ ὁποία ἀπό μεγάλη ἀπόσταση ἀνάβει μέσα μας καί λέει «Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος εἶδε γυναίκα γιά νά τήν ἐπιθυμήσει πρός ἁμαρτία ἤδη μοίχευσε αὐτήν μέσα στήν καρδιά του.  Γι’αὐτό λέει «ἀπαγορεύω τήν ἀκόλαστη θέα, γιά νά σᾶς ἀπαλλάξω ἀπό τήν ἀπρεπῆ πράξη».

Ἀλλά ἄς δοῦμε καί ὕστερα ἀπό τήν ἀπρεπῆ αὐτή πράξη καί τήν ἀκόλαστη γνώμη, τήν ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ.  Καί εἶπε Κύριος ὁ Θεός.  Δέν θά παραμείνει τό πνεῦμα μου στούς ἀνθρώπους αὐτούς αἰώνια, ἐπειδή αὐτοί εἶναι σαρκικοί.  Θά εἶναι δέ οἱ ἡμέρες τῆς ζωῆς τους 120 ἔτη. …Τήν προνοητική δύναμή Του ὁ Θεός τήν ὀνόμασε «Πνεῦμα» προαναγγέλλοντας τήν ἀπώλειά τους.  Λέει «ἐπειδή αὐτοί εἶναι σαρκικοί»…δηλαδή καταναλώνουν τή ζωή τους σά νά περιβάλλονται μόνο μέ σάρκα, χωρίς ψυχή.  Συνηθίζει βέβαια ἡ Ἁγία Γραφή νά ὀνομάζει σάρκα τούς σαρκικούς ἀνθρώπους, αὐτούς πού ἔχουν δηλαδή σαρκικό φρόνημα….Εἶδες τό μέγεθος τῆς ἀγανακτήσεως ; εἶδες ὑπερβολική ἀπειλή; Πρόσεχε πῶς ἀνέμειξε τή φιλανθρωπία μέ τήν ἀπειλή καί τήν ἀγανάκτηση.  Διότι τέτοιος εἶναι ὁ δικός μας Κύριος.  Πολλές φορές ἀπειλεῖ, ὄχι γιά νά πραγματοποιήσει τήν ἀπειλή, ἀλλά ἀφοῦ διορθώσει αὐτούς, νά μήν πραγματοποιήσει πλέον τήν ἀπειλή.  Ἄν ἤθελε πράγματι νά τούς τιμωρήσει γιά ποιό λόγο καί προέλεγε τήν ἀπειλή; Ἀλλά ἐπειδή δέν θέλει, γι’αὐτό πάντοτε ἀναβάλλει καί ἐπιβραδύνει καί προλέγει, μέ σκοπό νά παρέχει εὐκαιρία στούς ὑπευθύνους νά ἀποφεύγουν μέν τήν κακία, νά προτιμοῦν δέ τήν ἀρετή καί νά ἀποφεύγουν τήν δοκιμασία τῆς  τιμωρίας…. Ἐπειδή ὅμως θέλω νά σωθοῦν καί ἐκεῖνοι πού ἔχουν διαπράξει ἀνίατα ἁμαρτήματα καί κανείς νά μή χαθεῖ, γι’αὐτό καί πάλι ὑποχωρῶ 120 ἔτη. …Ὑπῆρξαν λέει πάνω στή γῆ ἐκεῖνες τίς μέρες γίγαντες  …Νομίζω ὅτι ἡ Ἁγία Γραφή ὀνομάζει ἐδῶ γίγαντες τούς ἰσχυρούς κατά τό σῶμα…. Γιά νά μάθουμε λοιπόν καί ὕστερα ἀπό τήν ἀγανάκτηση καί τήν ἀπειλή καί τήν ἐπί τόσο χρόνο μακροθυμία, τήν ὁποία εἶχε δώσει σ’αὐτούς γιά νά μετανοήσουν,  ὅτι ὄχι μόνο δέν κέρδισαν τίποτε ἀλλά καί ἐπέμειναν στά ἴδια ἁμαρτήματα γι’αὐτό λέει «Εὐθύς ὡς συνευρίσκοντο οἱ υἱοί τοῦ θεοῦ μέ τίς θυγατέρες τῶν ἀνθρώπων καί γεννοῦσαν ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἦσαν οἱ παλιοί γίγαντες οἱ ὀνομαστοί ἄνθρωποι».  Εἶδες ὑπερβολική ἀχαριστία; εἶδες ἀναίσθητη ψυχή; Οὔτε ὁ φόβος τῆς τιμωρίας, οὔτε ὁ χρόνος τῆς μακροθυμίας ἀπεμάκρυνε αὐτούς ἀπό τίς πονηρές πράξεις.  Ἀλλά ἀφοῦ γιά μιά φορά κατέπεσαν στούς γκρεμούς καί τυφλώθηκαν κατά τό βλέμμα τῆς διανοίας, δέν θέλησαν πλέον νά ἐπανέλθουν στήν προηγούμενη κατάσταση, σά νά ποτίσθηκαν ἀπό κάποια μέθη τῆς πονηρᾶς ἐπιθυμίας, ὅπως ἀκριβῶς καί κάποιος σοφός λέει «Ὅταν ὁ ἀσεβής πέσει μέσα στό βάθος τῶν κακῶν, περιφρονεῖ τά πάντα.  Εἶναι λοιπόν φοβερό ἀγαπητέ, φοβερό, νά αἰχμαλωτισθεῖ κανείς στίς παγίδες τοῦ διαβόλου.  Διότι ἡ ψυχή, ὅπως καί ὁ χοῖρος εὐχαριστιέται ὅταν κυλιέται στό βόρβορο, ἔτσι κι’ἐκείνη ὅταν κατακλυσθεῖ ἀπό τήν κακή συνήθεια, δέν ἀντιλαμβάνεται  οὔτε τή δυσωδία τῶν ἀμαρτημάτων».

Ἐδῶ θέλει ἰδιαίτερη προσοχή μία συγκεκριμένη ἐπικίνδυνη ἑρμηνεία τῶν γιγάντων.

Ὅτι δηλαδή ἀποτελοῦν τούς σημερινούς ἐξωγήϊνους. Ἄς δοῦμε ὅμως σύντομα τί γίνεται μέ αὐτήν τήν παραπληροφόρηση καί ἀπό πότε ξεκινᾶ.

Τό 1947 ἕνας Ἀμερικανός ἰδιωτικός πιλότος, ὁ Κένεθ Ἄρνολντ ἰσχυρίσθηκε ὅτι ἐνῶ πετοῦσε, εἶδε κάποια περίεργα ἱπτάμενα ἀντικείμενα τά ὁποῖα δέν ἦταν δυνατόν νά τά προσδιορίσει.  Γρήγορα ὅμως τό μυστήριο λύθηκε ἀφοῦ ἀποδείχθηκε ὅτι ἐπρόκειτο γιά ἀεροπλάνα τῆς πολεμικῆς ἀεροπορίας τῆς Ἀμερικῆς πού ἔκαναν δοκιμαστικές πτήσεις.  Ἀπό τότε ἄρχισε νά γίνεται λόγος γιά Οὔφο. Μερικοί μάλιστα ἰσχυρίσθηκαν ὅτι μυήθηκαν ἀπό αὐτό σέ ἀπόκρυφες καί μυστικιστικές ἀλήθειες, πού ἔχουν σχέση μέ τήν προέλευση, ἐξέλιξη καί πνευματική ζωή τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πλανήτη γῆ, καθώς καί μέ τή σχέση τους μέ τούς ἄλλους πλανῆτες καί τά ἐξωγήϊνα ὄντα.  Ἔτσι ἄρχισε νά ἀναπτύσσεται ἡ ἀποκρυφιστική Οὐφολογία ἡ ὁποία σέ συνδυασμό μέ τήν ἀνασφάλεια τοῦ ἀνθρώπου ἤ καί τήν ἄγνοια τοῦ προορισμοῦ του ἄρχισε νά διδάσκει ὅτι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ πλανήτη μας θά πραγματοποιηθεῖ μέ ἐπέμβαση δυνάμεων ἀπό ἄλλους πλανῆτες.

Ἡ ἐπικοινωνία μέ τούς ἐξωγήϊνους γίνεται συνήθως μέσῳ τῶν ἐξελιγμένων καί μυημένων δασκάλων ἤ καί μέντιουμ.

Οἱ οὐφολόγοι φθάνουν μέχρι καί τοῦ βλασφήμου σημείου νά ἑρμηνεύουν τήν ἐνσάρκωση τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ καί τά βιβλικά γεγονότα μέ βάση τίς ἐξωγήϊνες ἀντιλήψεις τους. Τόν Μωϋσῆ τόν θεωροῦν μέντιουμ καί γιά τόν Χριστό λένε ὅτι ἀνελήφθηκε μέ τή βοήθεια ἑνός διαστημοπλοίου καί ὅτι μέ τόν ἴδιο τρόπο θά γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία Του.

Γιά τόν Χριστιανό ὅμως ὁ ἄνθρωπος εἶναι δημιουργημένος κατ’εἰκόνα καί καθ’ὁμοίωσιν ἀπό τόν προσωπικό Τριαδικό Θεό καί ἡ σωτηρία του μετά τήν πτώση ἀπό τήν κοινωνία μέ τόν Θεό του, ἐπιτυγχάνεται μόνο ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ .

Οἱ ἀποκρυφιστές ἀντιθέτως ὑποστηρίζουν ὅτι δέν ὑπάρχει Θεός ἔξω ἀπό τόν ἄνθρωπο.  Αὐτό ἐκφράζεται ἰδιαίτερα στό χῶρο τῆς νεοειδωλολατρίας ὅπου ἡ φύση θεοποιεῖται.  Ἡ θεοποίηση τοῦ ἴδιου τοῦ ἀνθρώπου καταδικάζει τόν ἄνθρωπο σέ ἀπόλυτη μοναξιά.  Ἐδῶ ὁ ἄνθρωπος αὐτοεγκαταλείπεται ἀβοήθητος.

Σέ αὐτούς τούς γίγαντες δέν θά μείνει τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ. Πνεῦμα ἐννοεῖται ἡ προνοητική δύναμη τοῦ Θεοῦ.  Ἑπομένως ἀφοῦ δέν θά προνοήσει ὁ Θεός γι’αὐτούς θά τούς ἀφήσει νά καταστραφοῦν, σεβόμενος τήν ἐλευθερία ἐπιλογῆς τους.  Ὅπως μᾶς λέει ὁ Ἅγ. Ἰω.Χρυσόστομος ὁ Θεός μέ αὐτήν τήν ἀπώλεια τῆς χάρης τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τούς προμηνύει πώς ἐξαιτίας τῶν σαρκικῶν τους παθῶν καί τῆς φιλόσαρκης ζωῆς τους ἔμειναν ψυχικά ἔρημοι.  Κατά μία ἑρμηνεία ἡ πρώτη τιμωρία τῆς μίξεως καλῶν καί κακῶν εἶναι ὁ περιορισμός πρό τοῦ κατακλυσμοῦ τῶν ἐτῶν τῆς ζωῆς , διότι ἀνώφελος ὁ μακρός αἰών στούς ἐμπαθεῖς.  Ἄρα νά πῶς φαίνεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος σταματᾶ τήν διαιώνιση τοῦ κακοῦ ἀλλά καί προστατεύει τό δημιούργημά Του ἀπό χειρότερες κολάσιμες καταστάσεις…

Τότε λοιπόν ἐξαιτίας αὐτῆς τῆς ἀποστασίας ἀπό τόν Θεό  αὐξήθηκε ἡ κακία πάνω στή γῆ, ἦλθε ὁ κατακλυσμός καί ὅλους τούς ἐξαφάνισε.  Καί ἄν τότε δέν βρίσκονταν πάνω στή γῆ συνετοί, δηλ. ὁ Νῶε καί οἱ γιοί τοῦ Νῶε (καί αὐτό  φανερώνεται ἀπό τό  ὅτι ὁ καθένας ἦταν σύζυγος μιᾶς γυναικός μέ τήν ὁποία μπῆκε στήν κιβωτό) δέν θά ἔμενε καμιά ρίζα καί ἀρχή γιά τή γένεση δευτέρου κόσμου.

Μέ τόν κατακλυσμό μειώνεται αἰσθητά τό κακό ἀλλά καί αὐτοί πού διέπρατταν τήν ἁμαρτία σταμάτησαν νά αὐξάνουν τήν καταδίκη τους.  Ὁ ἱερός Χρυσόστομος λέει ὅτι τό κακό εἶχε φθάσει στό ἀποκορύφωμά του, εἶχε ἐξαντληθεῖ καί τό τελευταῖο ὅριο τῆς μακροθυμίας τοῦ Θεοῦ ἀλλά καί τῆς ἀπειλῆς Του.  Ἔτσι ὁ Θεός μέ τόν κατακλυσμό θά ἐξαφάνιζε σάν κάποια πονηρή ζύμη τό ἀνθρώπινο γένος γιά νά μή γίνονται στίς ἑπόμενες γενιές διδάσκαλοι τῆς κακίας.

Γιατί ὅμως νά ἐξαφανίσει ὁ Θεός καί τά κτήνη;  Τά ζῶα ἐπλάσθησαν γιά τόν ἄνθρωπο.  Ἔπρεπε καί αὐτά νά καταστραφοῦν, διότι καταστρεφομένου τοῦ ἀνθρώπου ἐκλείπει και ὁ λόγος τῆς ὑπάρξεώς τους.  Διά τῆς καταστροφῆς τῶν ζώων φανερώνεται σύμφωνα μέ τόν Ἅγ. Ἰω. Χρυσόστομο ἡ μεγάλη ἀγανάκτηση τοῦ Θεοῦ. Στήν ἀπόφαση αὐτή ἦλθε ὁ Θεός ἀφοῦ προηγουμένως ἐπί μακρά ἔτη ὁ Νῶε ἐκήρυττε μετάνοια καί κατασκεύαζε τήν κιβωτό.  Οἱ ἄνθρωποι ὅμως ἐκεῖνοι, ὡς ἀναφέρει ὁ Κύριος, διεσκέδαζαν ἀδιαφοροῦντες (Ματθ. κδ΄, 37).  Ἡ δευτέρα τιμωρία λοιπόν ὑπῆρξε κατά μία ἑρμηνεία ὁ κατακλυσμός, ἡ ἀφαίρεση τῆς ζωῆς.  Ὅλα αὐτά τά περί κατακλυσμοῦ τά ἀναφέραμε γιά νά δείξουμε τήν διαφοροποίησή του ἀπό τούς γίγαντες.

Δηλ. ὅπως μᾶς λέει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς ἡ πορνεία ὁδήγησε αὐτούς πού ἀρχικῶς εἶχαν ὀνομασθεῖ υἱοί θεοῦ στόν παγκόσμιο κατακλυσμό.  Αὐτή ἡ πορνεία προκάλεσε τόν ἐμπρησμό τῶν Σοδομιτῶν ἀλλά καί τήν ἧττα τῶν Ἰσραηλιτῶν ἀπό τούς Μωαβῖτες.  Καί σήμερα πάλι αὐτή ἡ πορνεία  φέρνει σέ μᾶς τίς ἧττες ἀπό τά εἰδωλολατρικά ἔθνη καθώς καί τίς πολύμορφες  ἐσωτερικές καί ἐξωτερικές  κακώσεις καί συμφορές.  Προσέχετε ὅτι ἐξ αἰτίας αὐτῶν πού πόρνευαν θά καταστρεφόταν  παλιά αὐτός ὁ κόσμος  ἄν δέν στεκόταν ἀπό τούς σωφρονοῦντες; Αὐτοί δέ πού δέν εἶναι ἄξιοι οὔτε τοῦ παρόντος κόσμου, ἀφοῦ τόν παραμορφώνουν  σέ ἀκοσμία, πῶς δέν θά ἐκδιωχθοῦν καί ἀπό τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, παραδιδόμενοι στό πῦρ τῆς γεέννης, ἀφοῦ δέν ἀντέχουν στό πῦρ τῶν σαρκικῶν ἡδονῶν; ἐκτός ἄν  βιασθοῦν τώρα νά τό σβήσουν διά τῆς μετανοίας καί νά ξεπλύνουν μέ τά δάκρυά τους τούς μολυσμούς πού προέκυψαν ἀπό αὐτό.  Μήν ἀγνοοῦν δέ καί τοῦτο, ὅτι ἄν δέν βιασθοῦν νά ἀντισταθοῦν στό πάθος διά τῆς μετανοίας, σταδιακῶς θά παραδίδονται σέ χειρότερα παρά φύση πάθη, τά ὁποῖα εἶναι συνέπειες τῆς πορνικῆς ἐπιθυμίας ….

Τί πρέπει λοιπόν νά αἰσθανόμαστε ἐμεῖς πού, ἐνῶ ἔχουμε διαταχθεῖ νά σταυρώσουμε τή σάρκα μαζἰ μέ τά πάθη καί τίς ἐπιθυμίες, περιπίπτουμε πάλι στἀ ἴδια, ἐξ αἰτίας τῶν ὁποίων ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ πρός τούς υἱούς τῆς ἀπειθίας;  πού ἐνῶ διαταχθήκαμε νά νεκρώσουμε τά μέλη ἐπί τῆς γῆς, πορνεία, ἀκαθαρσία, πάθος, κακό καί τήν ἐπιθυμία, δἐν ἐφαρμόζουμε τήν προτροπή; 

Δέν θά φοβηθοῦμε λοιπόν κάποτε, ἄν ὄχι τίποτε ἄλλο, τουλάχιστον τίς θεομηνίες, τίς ἀπό κάτω, τίς ἀπό πάνω, τίς περασμένες, τίς μελλοντικές ἐκεῖνες καί αἰώνιες πού μᾶς ἀπειλοῦν;

Δέν θά φρίξουμε μπροστά στίς ἀποστολικές προειδοποιήσεις καί ἀποφάσεις καί συμβουλές, πού λένε, «δέν γνωρίζετε ὅτι εἶσθε ναός τοῦ Θεοῦ  καί μέσα σας κατοικεῖ τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ»;  Ὅποιος φθείρει τό ναό τοῦ Θεοῦ, θά τόν φθείρει ὁ Θεός ( Α΄Κορ. γ΄, 16). Καί πάλι «φανερά εἶναι τά ἔργα τῆς σαρκός, πού εἶναι πορνεία, ἀκαθαρσία, ἀσέλγεια καί τά ὅμοια γιά τά ὁποῖα προεῖπα, ὅτι ὅσοι κάνουν τέτοια δεν θά κληρονομήσουν τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ (Γαλ. ε΄,19)» .

Καί πάλι «τοῦτο νά γνωρίζετε, ὅτι κάθε πόρνος ἤ ἀκάθαρτος ἤ πλεονέκτης, δηλαδή εἰδωλολάτρης, δέν ἔχει κληρονομία στή Βασιλεία τοῦ Χριστοῦ καί Θεοῦ»(Ἐφεσ. ε΄,5).

Καί πάλι «τοῦτο εἶναι τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὁ ἁγιασμός μας, τό νά ἀπέχουμε ἀπό τήν πορνεία.  Διότι δέν μᾶς κάλεσε ὁ Θεός γιά ἀκαθαρσία, ἀλλά γιά ἁγιασμό. Ἑπομένως ὅποιος τό ἀθετεῖ, δέν ἀθετεῖ ἄνθρωπο, ἀλλά τόν Θεό πού δίνει τό Ἅγιο Πνεῦμα του σέ μᾶς»(Α΄ Θεσ. δ΄,3).

4) Δέν ἔφταιγε τό φίδι γιά τήν πτώση τοῦ ἀνθρώπου.

Ὁ Ἀδάμ καί ἡ Εὔα ἔφταιγαν πού παρήκουσαν τόν Θεό καί ὑπήκουσαν στό διάβολο.  Ἀπό τότε ἀμαυρώθηκε τό κατ’εἰκόνα.  Δηλ. λερώθηκε. Σκοτείνιασε. Μαύρισε.  Παραμορφώθηκε.  Διεστράφηκε.  Ἔτσι λοιπόν καί οἱ γίγαντες εἶναι τό ἀποτέλεσμα τῆς ἐφάμαρτης σχέσεως τῶν γιῶν τοῦ θεοῦ μέ τίς θυγατέρες τῶν ἀνθρώπων.  Καί οἱ μέν καί οἱ δέ εἶχαν τήν ἐλευθερία ἐπιλογῆς νά μήν ἁμαρτήσουν.  Ἄρα δέν πρόκειται γιά κάποιον τρίτο πού φταίει.  Καί στίς δυό περιπτώσεις φταίει ἡ κακή καί ἐφάμαρτη ἐπιλογή τοῦ ἀνθρώπου μέ τίς ὅποιες συνέπειες.

5) Ὁ καλός Θεός ἄν δέν τό λέμε εἰρωνικά, τιμωρεῖ παιδαγωγικά-πατρικά-σοφά. Ὅπως ἕνας πατέρας τό παιδί του, ἕνας δάσκαλος τό μαθητή του.

Ἄν ὅμως ἡ ἔκφραση «καλός Θεός» εἶναι εἰρωνική μέ τήν ἔννοια ὅτι ὁ Θεὀς  παίζει μέ τούς ἀνθρώπους στέλνοντάς τους τήν ὀργή Του, ὅταν ἐκεῖνοι τοῦ παραστρατοῦν, ἐνῶ ὁ ἴδιος παρουσιάζεται ὡς ἀγαθός, τότε βλασφημοῦμε τόν ἴδιο τόν Θεό καί τόν ἑαυτό μας  ἀλλά καί σνομπάρουμε τό ἀνεξερεύνητο σχέδιο τοῦ Θεοῦ.

http://www.orthros.org/Greek/EA/EA.htm#q31