(Νὰ τί σημαίνει «νὰ βρίσκεται κανεὶς μέσα στὴν πληρότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!») [Β´]
«ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ»
Β´
Ἀπὸ τὸ βιβλίο τῆς Εἰρήνης Γκοραΐνωφ,
«Ὁ Ἅγιος Σεραφεὶμ τοῦ Σάρωφ»
ἐκδ. «Τῆνος»
Ἀθῆναι, σ. 188-199, μτφρ . Π. Κ. Σκουτέρη
. «Πολλὲς φορὲς ὁ Κύριος φανερώθηκε στὰ μάτια τῶν ἀνθρώπων, ποὺ ἤθελε νὰ φωτίση, μὲ τὴν θέα τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποὺ εἶναι φῶς. Θυμηθῆτε τὴν Μεταμόρφωση τοῦ Κυρίου πάνω στὸ Θαβώρ. «Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ προσεύχεσθαι αὐτὸν τὸ εἶδος τοῦ προσώπου αὐτοῦ ἕτερον καὶ ὁ ἱματισμὸς αὐτοῦ λευκὸς ἐξαστράπτων, καὶ ἰδοὺ ἄνδρες δύο συνελάλουν αὐτῷ, οἵτινες ἦσαν Μωυσῆς καὶ Ἠλίας » (Λουκ. θ´ 29–30) – λουσμένοι μὲ τὸ ἴδιο φῶς… Ἐπίσης ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐμφανίζεται σὰν ἕνα ἄρρητο φῶς σὲ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ὁ Θεὸς ἐπιθυμεῖ νὰ φανερωθῆ .
– Μὰ Μπάτουσκα, ἐπέμενε ὁ Μοτοβίλωφ, μὲ ποιό τρόπο μπορῶ νὰ ἀναγνωρίσω τὴν παρουσία τῆς χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος μέσα μου;
– Εἶναι πολὺ ἁπλό, φίλε τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεὸς λέγει: «Ὅλα εἶναι ἁπλὰ γι᾽ αὐτὸν ποὺ ἀποκτᾶ τὴν σοφία». Τὸ κακὸ μὲ μᾶς εἶναι ὅτι δὲν ἀναζητοῦμε αὐτὴν τὴν θεϊκὴ Σοφία, ἡ ὁποία, ἐπειδὴ δὲν εἶναι «ἐκ τοῦ κόσμου», δὲν εἶναι καὶ ἀλαζονική. Μιλώντας γι᾽ αὐτὴ τὴν Σοφία, ὁ Κύριος εἶπε: «Ὁ Θεὸς θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καὶ εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν». Καὶ μιλώντας πρὸς τοὺς Ἀποστόλους: «Οὕτω καὶ ὑμεῖς ἀσύνετοί ἐστε;» (Μαρκ. ζ´18) . «Οὐδέποτε ἀνέγνωτε ἐν ταῖς γραφαῖς » (Ματθ. κα´ 42) . Ἀφοῦ ὅμως ἦλθε ἐπ᾽ αὐτοὺς τὰ Ἅγιον Πνεῦμα, ὁ Θεὸς διήνοιξε τὶς διάνοιές τους καὶ ἔτσι μποροῦσαν καὶ ἔγραφαν: «Ἔδοξε τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καὶ ἡμῖν». . .
. «Ὡστόσο», ξανάρχισε ὁ Μοτοβίλωφ, «συνεχίζω νὰ μὴ καταλαβαίνω πῶς μπορῶ νὰ εἶμαι σίγουρος ὅτι βρίσκομαι μέσα στὸ Ἅγιον Πνεῦμα, νὰ ἀναγνωρίσω μέσα μου τὴν ἀληθινή του παρουσία».
– Σᾶς εἶπα ἤδη, φίλε τοῦ Θεοῦ, πὼς εἶναι πολὺ ἁπλό. Τί σᾶς χρειάζεται παραπάνω;
– Μοῦ χρειάζεται νὰ μπορέσω νὰ τὸ καταλάβω ἀκόμη καλλίτερα!
. «Τότε», γράφει ὁ Μοτοβίλωφ, «ὁ πατὴρ Σεραφεὶμ μὲ ἔπιασε ἀπὸ τοὺς ὤμους καὶ εἶπε»:
– Εἴμαστε καὶ οἱ δύο μέσα στὴν πληρότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Γιατί δὲν μὲ κοιτάζεις;
– Δὲν μπορῶ, Μπάτουσκα, ξεπετάγονται κεραυνοὶ ἀπὸ τὰ μάτια σας. Τὸ πρόσωπό σας ἔγινε πιὸ φωτεινὸ καὶ ἀπὸ τὸν ἥλιο…
– Μὴ φοβᾶστε. Γίνατε καὶ σεῖς τόσο φωτεινὸς ὅσο καὶ γώ. Καὶ σεῖς τώρα εἴσαστε μέσα στὴν πληρότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀλλοιῶς δὲν θὰ μπορούσατε νὰ μὲ δῆτε.
. Καὶ γέρνοντας τὸ κεφάλι του πρὸς τὸ μέρος μου, μοῦ εἶπε στ᾽ αὐτί:
– Εὐχαριστῆστε τὸν Κύριο, ποὺ σᾶς παραχώρησε αὐτὴ τὴν χάρη. Εἴδατε – οὔτε τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ ἔκανα. Μέσα στὴν καρδιά μου νοερὰ μόνο προσευχήθηκα. «Κύριε, ἀξίωσέ τον νὰ δῆ καθαρὰ μὲ τὰ σωματικὰ μάτια, τὴν κάθοδο τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως στοὺς ἐκλεκτούς σου δούλους, ὅταν εὐδόκησες νὰ τοὺς φανερωθῆς μέσα στὴν μεγαλοπρέπεια τῆς δόξης Σου!» Καὶ ἀμέσως, ὁ Θεὸς εἰσάκουσε τὴν ταπεινὴ προσευχὴ τοῦ φτωχοῦ Σεραφείμ. Πῶς νὰ μὴν τὸν εὐχαριστήσουμε γι᾽ αὐτὸ τὸ καταπληκτικὸ δῶρο ποὺ χάρισε στοὺς δυό μας; Ἀκόμη καὶ στοὺς μεγάλους ἐρημίτες ὁ Θεὸς δὲν φανερώνει πάντα ἔτσι τὴν Χάρη του. . . Γιατί δὲν μὲ κοιτάζετε στὰ μάτια; Κοιτάχτε με χωρὶς φόβο. Ὁ Θεὸς εἶναι μαζί μας!
. «Τὸν κοίταζα καὶ ἔνοιωσα νὰ μὲ συνεπαίρνη ἕνας ἀκόμη μεγαλύτερος φόβος. Φαντασθῆτε νὰ σᾶς μιλάη ἕνας ἄνθρωπος καὶ τὸ πρόσωπό του νὰ βρίσκεται σὰν στὸ κέντρο ἑνὸς μεσημεριάτικου ἥλιου. Βλέπετε τὶς κινήσεις τῶν χειλιῶν του, τὴν ἐναλλασσόμενη ἔκφραση τῶν ματιῶν του, ἀκοῦτε τὸν ἦχο τῆς φωνῆς του, νοιώθετε τὰ χέρια του νὰ σᾶς σφίγγουν τοὺς ὤμους, συγχρόνως ὅμως δὲν βλέπετε οὔτε τὰ χέρια του, οὔτε τὸ σῶμα του, οὔτε καὶ τὸ δικό σας, παρὰ μόνο ἕνα ἐκθαμβωτικὸ φῶς ποὺ ἁπλώνεται ὁλόγυρα σὲ ἀπόσταση πολλῶν μέτρων, φωτίζοντας τὸ χιόνι ποὺ καλύπτει τὸ λειβάδι καὶ ποὺ πέφτει ἁπαλὰ πάνω στὸ μεγάλο στάρετς καὶ σ᾽ ἐμένα. Πῶς νὰ περιγράψη κανεὶς αὐτὸ ποὺ δοκίμαζα τότε;»
– Τί αἰσθάνεσθε; ρώτησε ὁ στάρετς.
– Αἰσθάνομαι ἐξαιρετικὰ καλά.
– Πῶς «καλά»; τί θέλετε νὰ πῆτε μ᾽ αὐτὸ τὸ «καλά»;
–Ἡ ψυχή μου εἶναι γεμάτη μὲ μία ἀνέκφραστη σιγὴ καὶ εἰρήνη.
– Αὐτὴ εἶναι ἡ εἰρήνη, γιὰ τὴν ὁποία μιλοῦσε ὁ Κύριος, ὅταν ἔλεγε στοὺς μαθητᾶς του: « Εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν, ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν» (Ἰω. ιδ´ 27). «Εἰ ἐκ τοῦ κόσμου ἦτε, ὁ κόσμος ἂν τὸ ἴδιον ἐφίλει· ὅτι δὲ ἐκ τοῦ κόσμου οὐκ ἐστέ, ἀλλ᾽ ἐγὼ ἐξελεξάμην ἡμᾶς ἐκ τοῦ κόσμου, διὰ τοῦτο μισεῖ ὑμᾶς ὁ κόσμος» (Ἰω. ιε´ 19). Σ᾽ αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους ποὺ διαλέχτηκαν ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ μισήθηκαν ἀπὸ τὸν κόσμο, τοὺς δίνει ὁ Θεὸς τὴν εἰρήνη, τὴν ὁποία καὶ σεῖς τώρα αἰσθάνεσθε, αὐτὴν τὴν εἰρήνην, ὅπως λέει ὁ ἀπόστολος «τὴν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν». Ὁ Σωτήρας μας τὴν ὀνομάζει δική Του εἰρήνη, καρπὸ τῆς δικῆς Του γενναιοδωρίας καὶ ὄχι τοῦ κόσμου τούτου, γιατί καμμιὰ ἐπίγεια εὐδαιμονία δὲν μπορεῖ νὰ τὴ δώση. Σταλμένη ἀπὸ ψηλά, ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Θεό, ὀνομάζεται ΕΙΡΗΝΗ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ.
–Πέρα ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν εἰρήνη, τί ἄλλο αἰσθάνεσθε ;
–Μία ἀσυνήθιστη γλυκύτητα.
–Αὐτὴ εἶναι ἡ γλυκύτης, γιὰ τὴν ὁποία μιλοῦν οἱ Γραφές: «Μεθυσθήσονται ἀπὸ ποιότητος οἴκου σου καὶ τῶν χειμάρρων τῆς τρυφῆς σου ποτιεῖς αὐτούς» (Ψαλμ. ΛΕ´ 9). Αὐτὴ ἡ γλυκύτης ξεχειλίζει ἀπὸ τὶς καρδιές μας καὶ ξεχύνεται μέσα στὶς φλέβες μας, δίνοντάς μας μιὰν ἀνέκφραστη αἴσθηση ἀνέκφραστης ἀπολαύσεως. Τί ἄλλο αἰσθάνεσθε ;
– Μία ἀνείπωτη χαρά.
–Ὅταν τὸ Ἅγιον Πνεῦμα κατεβαίνη στὸν ἄνθρωπο μὲ τὴν πληρότητα τῶν δωρεῶν του, ἡ ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου γεμίζει μὲ μία ἀπερίγραπτη χαρά, γιατί τὸ Ἅγιον Πνεῦμα ἀναδημιουργεῖ μέσα στὴν χαρὰ κάθε τι ποὺ ἐγγίζει. Αὐτὴ εἶναι ἡ χαρὰ γιὰ τὴν ὁποία μιλάει ὁ Κύριος στὸ Εὐαγγέλιο: «Ἡ γυνὴ ὅταν τίκτη, λύπην ἔχει, ὅτι ἦλθεν ἡ ὥρα αὐτῆς · ὅταν δὲ γέννηση τὸ παιδίον, οὐκέτι μνημονεύει τῆς θλίψεως διὰ τὴν χαρὰν ὅτι ἐγεννήθη ἄνθρωπος εἰς τὸν κόσμον. Καὶ ὑμεῖς οὖν λύπην μὲν νῦν ἔχετε πάλιν δὲ ὄψομαι ὑμᾶς καὶ χαρήσεται ὑμῶν ἡ καρδία, καὶ τὴν χαρὰν ὑμῶν οὐδεὶς αἴρει ἀφ᾽ ὑμῶν » (Ἰω. ιϛ´ 21- 22). Ἡ χαρὰ ποὺ αἰσθάνεσθε αὐτὴ τὴν στιγμὴ στὴν ψυχή, ὅσο μεγάλη καὶ παρήγορη καὶ ἂν εἶναι, δὲν εἶναι τίποτε, ἂν συγκριθῆ μ᾽ αὐτὴν γιὰ τὴν ὁποία λέει ὁ Κύριος, διὰ τοῦ στόματος τοῦ ἀποστόλου: «Ἃ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδε καὶ οὖς οὐκ ἤκουσε καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη, ἃ ἠτοίμασεν ὁ Θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν» (Α´ Κορ. β´ 9). Αὐτὸ ποὺ μᾶς δίδεται τώρα δὲν εἶναι παρὰ μία προκαταβολὴ αὐτῆς τῆς ὑπέρτατης χαρᾶς. Καὶ ἂν ἀπὸ τώρα αἰσθανώμαστε γλυκύτητα, ἀγαλλίαση καὶ εὐεξία, τί νὰ ποῦμε γιὰ ἐκείνη τὴν ἄλλη χαρὰ ποὺ μᾶς ἐπιφυλάσσει στὸν οὐρανό, ἀφοῦ θρηνήσουμε πρῶτα ἐδῶ κάτω στὴν γῆ;
– Τί ἄλλο αἰσθάνεστε, ὅμως, ἐκτὸς ἀπ᾽ αὐτό, φίλε του Θεοῦ;
–Μία ἐξαιρετικὴ θερμότητα.
– Θερμότητα. Πῶς γίνεται; Μήπως δὲν εἴμαστε χειμώνα καιρὸ μεσ᾽ στὸ δάσος; Τὸ χιόνι εἶναι κάτω ἀπὸ τὰ πόδια μας καὶ συνεχίζει νὰ πέφτη. Γιὰ τί εἴδους θερμότητα πρόκειται;
– Εἶναι μία θερμότητα παρόμοια μ᾽ αὐτὴ ποὺ αἰσθάνεται κανεὶς σὲ ἀτμόλουτρο.
– Καὶ ἡ μυρωδιὰ μοιάζει μὲ τὴ μυρωδιὰ τοῦ λουτροῦ;
–Ὤ, ὄχι! τίποτα δὲν ὑπάρχει στὴν γῆ ποὺ νὰ μπορῆ νὰ συγκριθῆ μ᾽ αὐτὸ τὸ ἄρωμα. Παληά, ὅταν πήγαινα στὸν χορό, ἡ μητέρα μου, πρὶν ξεκινήσω, συχνὰ μὲ ράντιζε μὲ ἀρώματα ποὺ ἀγόραζε ἀπὸ τὰ καλλίτερα καταστήματα καὶ τὰ πλήρωνε πολὺ ἀκριβά. Ἡ μυρωδιὰ τους ὅμως δὲν συγκρινόταν μ᾽ αὐτὰ τὰ ἀρώματα.
. Ὁ πατὴρ Σεραφεὶμ χαμογέλασε.
–Τὸ ξέρω, εἶπε, καὶ ἐπίτηδες τὸ κάνω καὶ σᾶς ρωτάω. Ἔχετε δίκηο, φίλε τοῦ Θεοῦ. Μὲ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ συγκριθῆ ἡ εὐωδία ποὺ αἰσθανόμαστε τώρα – ἡ εὐωδία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
. «Εἴπατε λίγο πρὶν πὼς ἔκανε ζέστη, ὅπως μέσα στὸ λουτρό, καὶ ὅμως τὸ χιόνι ποὺ καλύπτει τὰ πάντα δὲν λυώνει· ἄρα αὐτὴ ἡ θερμότης δὲν βρίσκεται γύρω στὸν ἀέρα, ἀλλὰ μέσα σὲ μᾶς τοὺς ἴδιους. Παρακαλᾶμε στὴν προσευχή μας νὰ μᾶς θερμαίνη τὸ Πνεῦμα». Αὐτὴ ἡ ἴδια ἡ ζέστη ἔκανε τοὺς ἐρημῖτες νὰ μὴν φοβοῦνται τὸν χειμώνα, τυλιγμένοι καθὼς ἦταν, σὰν μέσα σὲ γούνινο παλτό, στὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
. «Καὶ ἔτσι πρέπει νἆναι, γιατί ἡ θεϊκὴ χάρις κατοικεῖ μέσα στὰ βάθη τῆς ὑπάρξεώς μας, στὴν καρδιά μας. «Ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἐντὸς ὑμῶν ἐστι » (Λουκ. ιζ´ 21) εἶπε ὁ Κύριος. Μὲ τὴν φράση «βασιλεία τοῦ Θεοῦ» ἐννοεῖ τὴν Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Αὐτὴ ἡ βασιλεία βρίσκεται τώρα μέσα μας, μᾶς θερμαίνει, μᾶς φωτίζει, εὐχαριστεῖ τὶς αἰσθήσεις μας καὶ γεμίζει μὲ ἀγαλλίαση τὴν καρδιά μας. Ἡ τωρινή μας κατάσταση μοιάζει μὲ αὐτὴ γιὰ τὴν ὁποία ὁ Ἀπόστολος Παῦλος λέει: «οὐκ ἔστιν ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ βρῶσις καὶ πόσις, ἀλλὰ δικαιοσύνη καὶ εἰρήνη καὶ χαρὰ ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ » (Ρωμ. ιδ´ 17). Ἡ πίστη μας δὲν στηρίζεται πάνω σὲ λόγια ἀνθρώπινης σοφίας, « ἀλλ᾽ ἐν ἀποδείξει Πνεύματος καὶ δυνάμεως» (Α´ Κορ. β´ 4). Ἐσὺ καὶ ἐγὼ βρισκόμαστε τώρα σ᾽ αὐτὴ τὴν κατάσταση, τὴν ὁποία ἐννοοῦσε ὁ Κύριος ὅταν ἔλεγε: « Ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει» (Μάρκ. θ´ 1). Ὁρίστε λοιπόν, ποιὰ ἀσύγκριτη χαρὰ μᾶς παραχώρησε ὁ Κύριος. Νὰ τί σημαίνει «νὰ βρίσκεται κανεὶς μέσα στὴν πληρότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος!». Αὐτὸ ἐννοεῖ ὁ ἅγιος Μακάριος της Αἰγύπτου, ὅταν γράφει: «Ὑπῆρξα κι ἐγὼ μέσα στὴν πληρότητα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος».
. «Ἔτσι ταπεινοὶ ποὺ εἴμαστε, ὁ Κύριας μᾶς γέμισε κι ἐμᾶς ἀπὸ τὴν πληρότητα τοῦ Πνεύματός Του τοῦ Ἁγίου. Μοῦ φαίνεται πὼς τώρα πιὰ δὲν θὰ μὲ ξαναρωτήσετε, φιλόθεε, γιὰ τὸν τρόπο ποὺ ἐκδηλώνεται μέσα στὸν ἄνθρωπο ἡ Παρουσία τῆς Χάριτος τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Θὰ θυμάστε ἄραγε πάντα αὐτὴ τὴν φανέρωση;»
– Δὲν ξέρω, Πάτερ μου, ἂν θὰ μὲ ἀξιώση ὁ Θεὸς νὰ κρατήσω γιὰ πάντα τὴν ἀνάμνηση αὐτῆς τῆς Χάριτος μὲ τὴν ἴδια καθαρότητα καὶ ἐνέργεια ὅπως τώρα.
–Ἐγὼ ὅμως, ἀπάντησε ὁ στάρετς, πιστεύω ἀντίθετα πὼς ὁ Θεὸς θὰ σᾶς βοηθήση νὰ κρατήσετε ὅλα αὐτὰ τὰ πράγματα γιὰ πάντα μέσα στὴν μνήμη σας. Διαφορετικὰ δὲν θὰ τὸν εἶχε ἀγγίξει τόσο σύντομα ἡ ταπεινὴ προσευχή μου καὶ δὲν θὰ εἶχε ἐκπληρώσει τόσο γρήγορα τὴν ἐπιθυμία τοῦ φτωχοῦ Σεραφείμ. Πολὺ περισσότερο, γιατί δὲν δόθηκε σὲ σᾶς μόνο, τὸ νὰ δῆτε τὴν ἐκδήλωση αὐτῆς τῆς χάριτος ἀλλὰ διὰ μέσου σας στὸν κόσμο ὁλόκληρο, ὥστε δυναμωμένος ἐσεῖς ὁ ἴδιος, νὰ μπορέσετε νὰ φανῆτε χρήσιμος καὶ σὲ ἄλλους.
. «Ὅσο γιὰ τὴν διαφορετικὴ κατάστασή μας, γιὰ τὸ ὅτι δηλαδὴ ἐγὼ εἶμαι μοναχὸς καὶ ἐσεῖς λαϊκός, μὴ σᾶς ἀπασχολῆ διόλου. Πάνω ἀπ᾽ ὅλα ὁ Θεὸς ζητᾶ μιὰ καρδιὰ γεμάτη πίστη καὶ ἀγάπη – ἐκεῖ εἶναι ὁ θρόνος στὸν ὁποῖο ἀρέσκεται νὰ κάθεται καὶ ὅπου ἐμφανίζεται μέσα στὴν πληρότητα τῆς δόξης του.
. «Υἱέ, δός μοι σὴν καρδίαν» (Παροιμ. ΚΓ´ 26) καὶ τὰ ὑπόλοιπα θὰ σοῦ τὰ δώσω ἐγὼ πολλαπλάσια. Ἡ καρδιὰ τοῦ ἀνθρώπου μπορεῖ νὰ χωρέση τὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. «Ζητεῖτε πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ», λέγει ὁ Κύριος εἰς τοὺς μαθητάς του «καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν » (Ματθ . ϛ´ 33). «Οἶδε γὰρ ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων».
. «Ὁ Κύριος δὲν μᾶς ἐλέγχει γιὰ τὸ ὅτι ἀπολαμβάνομε τὰ ἐπίγεια ἀγαθά, ἀφοῦ καὶ ἡ Ἐκκλησία εὔχεται νὰ μᾶς δοθοῦν. Ἡ ἀνέχεια, οἱ πόνοι καὶ οἱ δυστυχίες ἀποτελοῦν ὅλα μέρος τῆς ὑπάρξεώς μας, δὲν πρέπει ὅμως καὶ ν᾽ ἀποτελοῦν ὅλη μας τὴν ζωή. Γι᾽ αὐτό, μὲ τὸ στόμα τοῦ Ἀποστόλου, ὁ Κύριος μᾶς συνιστᾶ νὰ «βαστάζωμεν ἀλλήλων τὰ βάρη». Αὐτὸς ὁ ἴδιος μᾶς δίνει τὴν ἐντολὴ νὰ ἀγαπᾶμε ὁ ἕνας τὸν ἄλλον, ὥστε ἐνισχυμένοι ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν ἀγάπη ἡ «τεθλιμμένη» πορεία πρὸς τὴν οὐράνια πατρίδα νὰ μᾶς φαίνεται πιὸ εὔκολη. Ἄλλωστε γιὰ ποιο ἄλλο λόγο θὰ κατέβαινε ἀπὸ τὸν οὐρανό, παρὰ γιὰ νὰ πάρη ἐπάνω του ὅλη τὴν φτώχειά μας καὶ νὰ μᾶς ἐμπλουτίση μὲ τὸν θησαυρὸ τῆς Χάριτός Του;
. «Ἐφ᾽ ὅσον Αὐτὸς «οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι ἀλλὰ διακονῆσαι καὶ δοῦναι τὴν ψυχὴν αὐτοῦ λύτρον ἀντὶ πολλῶν», κάνετε καὶ σεῖς τὸ ἴδιο, φίλε του Θεοῦ, καὶ ἐφ᾽ ὅσον γίνατε σκεῦος τῆς Χάριτος, μεταδῶστε την σὲ κάθε ἄνθρωπο, ποὺ ποθεῖ τὴν σωτηρία του.
. «Ὁ θερισμὸς πολύς», λέγει ὁ Κύριος, «οἱ δὲ ἐργάται ὀλίγοι » (Ματθ. θ´ 37). Ἀφοῦ μᾶς ἔδωσε τὰ δῶρα τῆς Χάριτός Του, ὁ Κύριος, μᾶς στέλνει νὰ θερίσουμε. Ἂς εἴμαστε προσεκτικοί, Μπάτουσκα, γιὰ νὰ μὴν κατακριθοῦμε μαζὶ μὲ τὸν ὀκνηρὸ δοῦλο, ὁ ὁποῖος ἔθαψε τὸ τάλαντο ποὺ τοῦ ἐμπιστεύτηκαν, ἀλλὰ ἂς προσπαθήσουμε νὰ μιμηθοῦμε τοὺς πιστοὺς δούλους ποὺ ἔφεραν στὸν Κύριο ὁ μὲν ἕνας ἀντὶ γιὰ δύο τέσσερα τάλαντα καὶ ὁ ἄλλος ἀντὶ γιὰ πέντε δέκα τάλαντα. Ὅσο γιὰ τὴν θεϊκὴ εὐσπλαχνία δὲν πρέπει καθόλου νὰ ἀμφιβάλλουμε.
. «Ἐγγὺς Κύριος πᾶσι τοῖς ἐπικαλουμένοις αὐτόν». «Οὐ γὰρ βλέπει εἰς πρόσωπον ἀνθρώπου». Ἀρκεῖ νὰ μποροῦμε νὰ τὸν ἀγαπᾶμε, τὸν Οὐράνιο Πατέρα μας, ἀληθινά, σὰν παιδιά του. Ὁ Κύριος ἀκούει ἐξ ἴσου τὸν μοναχὸ καὶ τὸν λαϊκὸ ἀρκεῖ καὶ οἱ δύο νὰ ἔχουν τὴν ὀρθόδοξο πίστη «ὡς κόκκον σινάπεως», ἱκανὴ «καὶ ὄρη μεθιστάνειν» καὶ νὰ εἶναι γεμάτοι ἀπὸ ἀγάπη…
. «Πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι».
. «Πάντα ἰσχύω ἐν τῷ ἐνδυναμοῦντί με Χριστῷ», λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος.
. «Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ», λέει ὁ Κύριος, «τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κακεῖνος ποιήσει, καὶ μείζονα τούτων ποιήσει, ὅτι ἐγὼ πρὸς τὸν πατέρα μου πορεύομαι, καὶ ὅ,τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇ ὁ πατὴρ ἐν τῷ υἱῶ. Ἐάν τι αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐγὼ ποιήσω».
. «Ἑπομένως, φιλόθεε, ὁ,τιδήποτε ζητήσετε ἀπὸ τὸν Κύριο, θὰ τὸ λάβετε, ἀρκεῖ αὐτὸ νὰ εἶναι πρὸς δόξαν Θεοῦ ἢ γιὰ τὸ καλὸ τοῦ πλησίον. Γιατί ὁ Θεὸς δὲν ξεχωρίζει τὸ καλὸ τοῦ πλησίον μας ἀπὸ τὴν Δόξα του. Ἐφ᾽ ὅσον ἐποιήσατε ἑνὶ τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοὶ ἐποιήσατε».
. «Ὅσο γιὰ τὴν προσευχὴ ποὺ ἀφορᾶ σὲ προσωπικὰ ἀγαθά, προσέξτε νὰ μὴν παρακαλῆτε παρὰ γιὰ πράγματα ποὺ τὰ ἔχετε ἄμεση ἀνάγκη. Ἀλλοιῶς, μπορεῖ βέβαια νὰ εἰσακουσθῆτε καὶ νὰ σᾶς τὰ δώση, θὰ σᾶς ζητηθῆ ὅμως ὁ λόγος γιὰ τὸ ὅτι θελήσατε νὰ ἀποκτήσετε πράγματα, ποὺ θὰ μπορούσατε εὔκολα νὰ κάνετε καὶ χωρὶς αὐτά.
. «Ὁρίστε λοιπόν, σᾶς τὰ εἶπα τώρα πιὰ ὅλα. Σᾶς ἔδειξα μὲ κάθε ἀλήθεια ὅλα ἐκεῖνα, τὰ ὁποῖα ὁ Κύριος καὶ ἡ Παναγία Μητέρα του θέλησαν μὲ τὴν ταπεινή μου μεσολάβηση νὰ σᾶς ἀποκαλύψουν».
. «Πορεύεσθε ἐν εἰρήνῃ». Ὁ Θεὸς νὰ εἶναι πάντα μαζί σας καὶ τώρα καὶ πάντα καὶ στοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. «Ἀμήν. Πορεύεσθε ἐν εἰρήνῃ!».
http://christianvivliografia.wordpress.com/2011/06/13/%CF%84%E1%BD%B8-%CF%80%CE%BD%CE%B5%E1%BF%A6%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%E1%BF%A6-%CE%B8%CE%B5%CE%BF%E1%BF%A6-%CE%B5%E1%BC%B6%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%86%E1%BF%B6%CF%82-%CE%B2%C2%B4/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου