Συστατικά - δομή τῆς Ἐκκλησίας

Ἡ κοινωνία τῶν Τριῶν Προσώπων τῆς Ἁγίας Τριάδος ἀποτελεῖ τήν «ἀρχέγονη» ἀλλά καί αἰώνια Ἐκκλησία[1]. Σ' Αὐτήν «κατοικεῖ πᾶν τό πλήρωμα τῆς Θεότητος σωματικῶς»[2]. Τά Τρία Πανάγια Πρόσωπα μέ τήν τέλεια κοινωνία ἀγάπης, μέ τήν πλήρη ταύτιση οὐσίας, θελήσεως καί ἐνέργειας, ἀποτελοῦν τήν προαιώνια, ἄκτιστη, ἀΐδια καί ἄναρχη Ἐκκλησία, ἡ Ὁποία καλεῖ πάντας σέ ἔνταξη ἐντός Της. Ἡ Παναγία Τριαδική Ἐκκλησία, μέ τήν ζωή καί τήν διδασκαλία Της, ἀποτελεῖ τόν «τόπο» ἀλλά καί τόν «τρόπο» τῆς σωτηρίας καί τοῦ ἀνακαινισμοῦ πάσης τῆς κτίσεως.

Σ' Αὐτήν τήν ἀΐδια Ἐκκλησία συμπεριληφθήκαμε καί ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, ἄν καί ὁ Θεός γνώριζε τήν μελλοντική ἀνταρσία μας[3]. Ἡ ἀγάπη Του δέν μᾶς ἄφησε ἔξω ἀπό τήν «ἀγάπη Του»[4]. Ἐπίσης, συμπεριέλαβε στήν Ἐκκλησία καί ὅλη τήν Δημιουργία. Ὅπως τόνιζε ὁ Γέροντας, ὁ Θεός ἕνωσε τό Σῶμα τῆς Ἐκκλησίας μέ τά πάντα: μέ τόν οὐρανό, τήν γῆ, τούς ἀγγέλους, τούς ἀνθρώπους, τήν Κτίση ὅλη, «μέ τά ζῶα καί τά πουλιά, μέ κάθε μικρό ἀγριολούλουδο, μέ κάθε μικρό ἔντομο»[5]. Ἔγινε ἡ Ἐκκλησία τό «πλήρωμα» τοῦ Χριστοῦ· ἔγινε τό «πλήρωμα τοῦ τά πάντα ἐν πᾶσι πληρουμένου»[6].

Σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία ἀλλά καί μέ τούς λόγους τοῦ π. Πορφυρίου, κεφαλή τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός καί σῶμα Του ὅλοι ἐμεῖς[7]. Αὐτά εἶναι σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Αὐτός ἐστίν ἡ κεφαλή τοῦ σώματος, τῆς Ἐκκλησίας»[8]. Ἐκκλησία εἴμαστε «δυνάμει» ὅλοι. Πρέπει νά γίνουμε καί «ἐνεργείᾳ». Διότι, ὅπως ἔλεγε ὁ Γέροντας: «μέσα στήν Ἐκκλησία ὅλοι ἐνσωματώνονται»[9]. Ὅλοι εἴμαστε καλεσμένοι ἀπό τόν Θεό νά γίνουμε μέλη τῆς Ἐκκλησίας.

Ὅταν γίνουμε «ἕνα» μέ ὅλους, διά τῆς ἐν Χριστῷ ἑνοποιοῦ ἀγάπης, τότε εἴμαστε μέσα στήν Ἐκκλησία. Ὅταν ζήσουμε αὐτήν τήν ἑνότητα μέ ὅλους, μετέχοντας στά ἅγια Μυστήρια καί τηρώντας τίς Κυριακές ἐντολές, τότε εἰσαγόμαστε καί παραμένουμε μέσα στήν Ἐκκλησία. Γινόμαστε τότε ἕνα σῶμα, τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ καί πραγματώνεται τό τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «Ὑμεῖς δὲ ἐστὲ σῶμα Χριστοῦ καὶ μέλη ἐκ μέρους»[10].

Ὁ Γέροντας βίωνε αὐτήν τήν ἑνότητα μέ ὅλους καί γι’ αὐτό ἔλεγε: «Εἴμαστε ὅλοι ἕνα, γιατί ὁ Θεός εἶναι Πατέρας μας κι’ εἶναι παντοῦ»[11]. Ὑπάρχει ἡ κοινότητα τῆς φύσεως, τῆς οὐσίας. Ἔχουμε ὅλοι τήν ἴδια ἀνθρώπινη φύση[12]. Πρέπει νά ὑπάρξει καί ἡ ἑνότητα τοῦ θελήματος καί αὐτό γίνεται μόνο διά τῆς ὑπακοῆς ὅλων στόν Χριστό. Διά τῆς ὑπακοῆς στό Θεῖο θέλημα, πού εἶναι ἕνα καί μοναδικό πάντοτε, ἀποκτοῦμε ὅλοι τό ἴδιο θέλημα, τό θέλημα τοῦ Χριστοῦ. Πράγματι μόνο «μέσα στήν Ἐκκλησία», ἔλεγε ὁ Γέροντας, «γινόμαστε ἕνα μέ κάθε δυστυχισμένο καί πονεμένο κι ἁμαρτωλό»[13].

Σύμφωνα μέ τήν ὀρθόδοξη Ἐκκλησιολογία ἀλλά καί τούς λόγους τοῦ Γέροντα, τήν Ἐκκλησία τήν ἀποτελοῦν: α) ἡ Ἁγία Τριάδα[14], β) ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Παλαιᾶς καί τῆς Καινῆς Διαθήκης[15], γ) οἱ ἅγιες ἀγγελικές δυνάμεις (τά ἐννέα τάγματα τῶν ἐπουρανίων ἀσωμάτων δυνάμεων)[16], δ) οἱ βαπτισμένοι Χριστιανοί, πού ζοῦν τώρα σ΄ αὐτόν τόν κόσμο ἔχοντας μετάνοια, κάθαρση καί φωτισμό[17], ε) οἱ ἄνθρωποι πού κοιμήθηκαν «ἐν μετανοίᾳ καί ἐξομολογήσει», διατηρώντας τήν συναρμογή καί ἔνταξή τους στό Ἐκκλησιαστικό σῶμα, καί τέλος στ) ἐκεῖνοι πού ἔζησαν πρίν ἀπό τήν ἔλευση τοῦ Χριστοῦ καί ἀποδέχθηκαν τό κήρυγμα τοῦ Θεανθρώπου στόν Ἅδη[18].

Κάθε βαπτισμένος Χριστιανός, μέ τό Μυστήριο τοῦ Χρίσματος (γίνεται ἀμέσως μετά ἀπό τό Μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος), συμμετέχει στό τριπλό ἀξίωμα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, δηλαδή στό Προφητικό, τό Ἀρχιερατικό καί τό Βασιλικό[19].

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο:

Τό Μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας κατά τόν Γέροντα Πορφύριο τόν Ἁγιορείτη (νέο βιβλίο).

---

[1] Ὅ.π. σελ. 193.

[2] Κολ. 2, 9.

[3] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 194.

[4] Ὅ.π. σελ.196.

[5] Ὅ.π. σελ. 195/196.

[6] Ἐφ. 1, 23.

[7] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 195.

[8] Κολ. 1, 18.

[9] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 196.

[10] Α’ Κορ. 12, 27.

[11] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 196.

[12] Μάλιστα οἱ σύγχρονες γονιδιακές ἔρευνες ἀπέδειξαν ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀνεξάρτητα φυλῆς ἔχουμε τό ἴδιο DNA. Βλ.: Ἀνώνυμος Ἀπολογητής, Ἀθεΐα καί νεοπαγανιστικός ὑλισμός, vs Θρησκεία καί ἐπιστήμη, Κεφάλαιο Δ΄, http://www.apologitis.com/gr/ancient/epistimi_thriskia.htm#.

[13] Βίος καί Λόγοι, Ζ΄, σελ. 196.

[14] Πρβλ. ὅ.π. σελ. 193.

[15] Ὅ.π. σελ. 227.

[16] Ὅ.π. σελ. 195.

[17] Ὅ.π. σελ 226-7. Πρβλ. καί Πατερική Θεολογία σελ. 177-8.

[18] Πρβλ. Ἀρχιμανδρίτου Ἰωάννου Καραμούζη, Τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας, http://www.apostoliki- diakonia.gr/gr_main/catehism/theologia_zoi/themata.asp?contents=antiairetika/contents.asp&main=antiairetika.

[19] Ὅ.π.