ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ:
ΕΦΕΥΡΕΣΕΙΣ
Πάντοτε ο άνθρωπος γοητεύεται από μία καινούργια εφεύρεσι στον χώρο της επιστήμης και της τεχνολογίας. Ωρισμένες δε εφευρέσεις τις αγκάλιασε τόσο δυνατά, ώστε εξ αιτίας των να αλλάξη εντελώς την ζωή του. Τους διάφορους δε εφευρέτες τους θαύμασε και τους ετίμησε για την επινοητικότητά τους και την σοφία τους. Ωρισμένα μάλιστα ονόματα εφευρετών, Παστέρ, Φραγκλίνος, Βόλτα, Μπέλ, Έντισον, Μαρκόνι, Αϊνστάιν, φέρονται και στα στόματα μικρών παιδιών ακόμη. Και στην παιδική τους φαντασία φαντάζουν σαν υπερφυσικά όντα.
Πως να μη θαυμάση κανείς τον Μπέλ ή τον Μαρκόνι που ανεκάλυψαν το τηλέφωνο και τον ασύρματο; Για τους παλαιούς ήταν σωστό παραμύθι να γίνη λόγος για συνομιλία εξ αποστάσεως. Ο ένας στην Ασία και ο άλλος στην Ευρώπη και να συζητούν! Δεν πήγαινε ποτέ στο μυαλό του ανθρώπου. Και όμως βρέθηκαν οι σοφοί αυτοί επιστήμονες και το αδιανόητο το έκαναν πραγματικότητα.
Άξιον και δίκαιον να θαυμάζουμε τους επιστήμονες, που έφεραν σε φως τόσο θαυμαστές εφευρέσεις.
Αλλά ας ρίξουμε ένα βλέμμα και στον χώρο της Δημιουργίας. Ας εξετάσουμε προσεκτικά τους οργανισμούς των αναρίθμητων φυτών, δένδρων, ψαριών, εντόμων, πτηνών, ζώων. Εκεί μέσα θ' ανακαλύψουμε πράγματα γεμάτα τέχνη και σοφία. Εκεί θ' αντικρύσουμε συσκευές που πολύ αργά μπόρεσε να κατασκευάση αντίστοιχες ο άνθρωπος. Εκεί θα διαπιστώσουμε μηχανισμούς που ακόμη η ανθρώπινη σοφία δεν τους έχει κατανοήσει.
Οι επιστημονικές έρευνες των τελευταίων δεκαετιών κατέληξαν στο συμπέρασμα, ότι δεν υπάρχει ανθρώπινη επινόησις που να μην προϋπήρχε στην φύσι. Πολύπλοκοι νόμοι όπως της μηχανικής, της οπτικής, της υδροδυναμικής, της υδροαεροδυναμικής, της βλητικής που αργά διετύπωσαν οι επιστήμονες, εφαρμόζονται στην Δημιουργία από καταβολής κόσμου. Εκεί υπάρχουν αριστουργηματικά πρότυπα όλων των πλωτών και υποβρύχιων και ιπτάμενων μηχανών.
Θέματα που έχουν σχέσι με την στατική, την ευστάθεια, την ισορροπία, την στερεότητα, για τα οποία μηχανικοί και αρχιτέκτονες καταναλώνουν αρκετή φαιά ουσία, είναι λυμένα με πολύ επιτυχή τρόπο στα χόρτα, στους θάμνους και στα δένδρα. Σ' ένα στάχυ, λέγουν οι ειδικοί, έχουν επιλυθή δυσχερέστατα προβλήματα αρχιτεκτονικής.
Ανακαλύψεις που σχετίζονται με φάρμακα, με εγχειρήσεις, με θεραπευτικές μεθόδους, με ιατρικές εν γένει υποθέσεις, συναντώνται άφθονες μέσα στον κόσμο των φυτών και των ζώων. Υπάρχουν έντομα που προβαίνουν σε ενέργειες, οι οποίες κάνουν έναν ιατρό να μένη κατάπληκτος και να διερωτάται: «Ποια Ιατρική σχολή τελείωσε αυτό το έντομο, ώστε να ενεργή με τόση Ιατρική γνώσι»;
Προβλήματα που έχουν σχέσι με την συντήρησι και διατήρησι των τροφών και γενικά με την τεχνολογία των τροφίμων, που πολύ αργά λύθηκαν από τον άνθρωπο, έχουν αντιμετωπισθή με επιτυχία από τα έντομα προ αμνημονεύτων χρόνων.
Αρχές επάνω στις οποίες στηρίζεται η κατασκευή και η λειτουργία τεθωρακισμένων οχημάτων και πυραύλων συναντώνται από αιώνων σε διάφορα θαλάσσια ζώα.
Επιστημονικές ανακαλύψεις που πρόσφατα ήλθαν στο προσκήνιο, στα μέσα ή στα τέλη του εικοστού αιώνα, διαπιστώθηκε ότι προϋπήρχαν μέσα στο βασίλειο της φύσεως. Λ.χ. εφευρέσεις στον τομέα των επικοινωνιών, με την χρήσι των ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων, εξακριβώθηκε ότι είχαν το αντίστοιχό τους στον κόσμο των εντόμων. Οι κεραίες των εντόμων και οι παλμικές κινήσεις τους εκτελούν παρόμοιο επικοινωνιακό έργο.
Εάν μάλιστα οι επιστήμονες πρόσεχαν περισσότερο τα μυστικά της φύσεως, και ενωρίτερα θα είχαν κάνει ωρισμένες εφευρέσεις, και θα τις τελειοποιούσαν συντομώτερα. Τις τελευταίες βέβαια δεκαετίες εφαρμόζεται αυτό, διότι όλοι κατενόησαν τι μπορεί να τους προσφέρη ο φυσικός κόσμος. Ωρισμένα μάλιστα όργανα με τα οποία έχουν εφοδιάσει τους δορυφόρους και τα διαστημόπλοια για επιστημονική μελέτη, δεν είναι παρά απλή αντιγραφή αντίστοιχων συσκευών σε ερπετά ή έντομα.
Μ' αυτά λοιπόν τα ζητήματα θα ενασχοληθή το παρόν κεφάλαιο, ώστε να γίνη αισθητό σε όλους πόση ανεξιχνίαστη επιστημονική και τεχνολογική σοφία είναι σκορπισμένη στην φύσι, σ' ένα ταπεινό χορτάρι, επάνω σ' ένα ασήμαντο έντομο, μέσα σε κάποιον μικροοργανισμό που κινείται αφανώς στα βάθη της θάλασσας.
Ελπίζουμε ότι οι σειρές που θ' ακολουθήσουν θα ωθήσουν, ιδιαίτερα κάθε άνθρωπο που σκέπτεται σωστά, σε κάποια ευλογημένη πνευματική ανάτασι.
Ας αρχίσουμε από την ιατρική.
Στην Γαλλία κατά τα μέσα του 19ου αιώνα ένας επινοητικός ορθοπεδικός ιατρός, ο Pravaz ανεκάλυψε την σύριγγα. Σπουδαίο επίτευγμα, γιατί τώρα θα μπορούσαν τα φάρμακα να εισάγωνται στον οργανισμό χωρίς να αλλοιώνωνται στο στομάχι.
Αλλά κι εδώ η φύσις προηγήθηκε. Αν μελετήσουμε λ.χ. τα φίδια θα ιδούμε ότι στο κεφάλι τους και στο στόμα τους διαθέτουν τέλεια συσκευή σύριγγας. Αποτελείται από τον αδένα που περιέχει το δηλητήριο, από τον σωλήνα αγωγό που το μεταφέρει και από ειδικά δόντια στο άνω σαγόνι, τα οποία είναι κοίλα και διάτρητα εσωτερικά και απολήγουν σε οξύτατη κορυφή. Όταν το φίδι δαγκώση την λεία του, συστέλλονται οι μυς γύρω από τον αδένα, και αναγκάζουν το δηλητήριο να βγή, και από την άκρη του ειδικού δοντιού να εκχυθή στο ξένο σώμα. Δηλαδή γίνεται μία ένεσις — όχι βέβαια και τόσο ευχάριστη ή επωφελής!
Θαυμαστά όργανα παρατηρούμε και στο ασήμαντο κουνούπι. Η προβοσκίδα με την οποία απορροφά το ανθρώπινο αίμα αποτελείται από μία αντλία απορροφήσεως και έξι μαχαιρίδια. Τα μαχαιρίδια αυτά σχηματίζονται από τα επιμηκυσμένα σαγόνια του εντόμου, είναι αιχμηρά και καταλήγουν σε πριονωτά δοντάκια, ό,τι χρειάζεται δηλαδή για τομή και διάνοιξι.
Μόλις καθήση στο δέρμα μας, τρυπάει, πριονίζει, ανοίγει και στην συνέχεια εκχύνει από τους σιελογόνους αδένες μία σταγόνα καυστικού υγρού(*) για να παρεμποδισθή η πήξις του αίματος και για να προκληθή ερεθισμός προς συγκέντρωσι περισσοτέρου αίματος σ' αυτό το σημείο. Έτσι εξηγείται και η φαγούρα που νοιώθουμε. Και κατόπιν απομυζά το αίμα μας, σε τεράστια ποσότητα συγκριτικά με τον όγκο του. Μετά το γεύμα στέκεται κάπου να ξεκουρασθή και να χωνέψη. Με άλλα λόγια στον χειρουργικό εξοπλισμό και στις χειρουργικές επεμβάσεις το κουνούπι είναι απαράμιλλο!
Οι σφήκες πάλι — ωρισμένα είδη —είναι άσσοι στην ανατομία, στην αναισθησιολογία και εν γένει στα ιατρικά θέματα. Πριν ο άνθρωπος φαντασθή ότι υπάρχει νευρικό και γαγγλιακό σύστημα, αυτές εγνώριζαν να χτυπούν με το κεντρί τους την λεία (μία ακρίδα λ.χ.) στα κινητικά κέντρα του νωτιαίου μυελού και να την παραλύουν. Κατόπιν στο σώμα της λείας εναποτίθενται τα αυγά. Και μόλις γεννηθούν τα σφηκόπουλα, θα τραφούν από το σώμα της ακρίδας, το οποίο δεν βρίσκεται σε πτωματική κατάστασι, αφού δεν φονεύθηκε, αλλά υπέστη μόνο παραλυσία. Αν ήταν πτώμα, δεν θα προσφερόταν σαν τροφή.
Οι γυμνοσάλιαγκοι εκκρίνουν σάλιο που στερεοποιείται γρήγορα και είναι εξαιρετικά ανθεκτικό. Ιατροί σε εργαστήριο του Κολόμπο (ΗΠΑ) το χαρακτήρισαν ιδεώδες για κολλητική ύλη στο κλείσιμο τραυμάτων. Και σκέπτονταν τον τρόπο προμήθειας μεγάλων ποσοτήτων.
Μετά τα ιατρικά ας πάμε στα ηλεκτρολογικά.
Στο έτος 1800 ο Ιταλός φυσικός Αλέξανδρος Βόλτα έφερε σε φως μία σπουδαιότατη εφεύρεσι. Εφεύρε την ηλεκτρική στήλη που έχει πάρει και το όνομά του — βολταϊκή στήλη. Η ανακάλυψις αυτή χαρακτηρίσθηκε σαν το πιο θαυμάσιο επίτευγμα που γνώρισε ως τότε ο κόσμος, σπουδαιότερο ακόμη και από το τηλεσκόπιο και από την ατμομηχανή. Έχοντας στο εξής ο άνθρωπος την δυνατότητα να παράγη ηλεκτρικό ρεύμα, θα αλλάξη με ριζικό τρόπο την όψι της ζωής του.
Πράγματι, πολύ σημαντική αυτή η εφεύρεσις. Αλλά κι εδώ άργησε η ανθρώπινη σοφία. Κι εδώ προηγήθηκε η ασύγκριτη σοφία του Δημιουργού, ο οποίος ήδη προ πολλών αιώνων κατεσκεύασε ζωντανά πλάσματα εφοδιασμένα με τέλειες βολταϊκές στήλες. Οι φυσιοδίφες που διεπίστωσαν αυτές τις πραγματικότητες έμειναν κατάπληκτοι. Εκεί που νομίζει ο άνθρωπος ότι κάτι το πρωτοφανές έφερε στην επιφάνεια, σε λίγο αντιλαμβάνεται ότι αυτό κάθε άλλο παρά πρωτοφανές είναι.
Έτσι λοιπόν εξακριβώθηκε ότι υπάρχουν ωρισμένα ψάρια που χρησιμοποιούσαν ηλεκτρικές στήλες πολύ πιο ενωρίτερα από τον άνθρωπο. Κάποια σημεία του σώματός τους, μία ομάδα κυττάρων σε ωρισμένους μυς της ουράς ή των οφθαλμών ή γενικά της περιοχής της κεφαλής, είναι διαμορφωμένα σε ηλεκτρικά όργανα που λειτουργούν με τελειότητα και παράγουν κατά βούλησι ηλεκτρικό ρεύμα που η έντασίς του μερικές φορές είναι ισχυρότατη.
Τέτοιου είδους ψάρια συναντούμε όχι μόνο στις θάλασσες, αλλά και στις λίμνες και στους ποταμούς.
«Στον βυθό υπάρχουν ψάρια με πραγματικόν ηλεκτρισμό, ψάρια που ηλεκτρίζουν. Είναι εφωδιασμένα με ηλεκτρικό ρεύμα, το οποίο παράγουν μόνα τους. Θα μπορούσε δηλαδή κανείς να τα ονομάση εργοστάσια παραγωγής ηλεκτρικής ενεργείας… Το καθένα από τα ψάρια αυτά είναι μια τέλεια ηλεκτρική συσκευή, από την οποία δεν λείπει παρά το ρολόι και ο διακόπτης» (β. Ποταμιάνος).
Ένα πρώτο παράδειγμα, η μουδιάστρα, επιστημονικά «νάρκη». Και τα δυο της ονόματα σχετίζονται άμεσα με την ηλεκτρική της παραγωγή. Ανάμεσα στο κεφάλι της και στα θωρακικά πτερύγια υπάρχουν πολυάριθμα εξαγωνικά πρίσματα μιας πηκτώδους ουσίας, με τις κορυφές στη ράχι του ψαριού και τις βάσεις στην κοιλιά. Είναι τα ηλεκτροπαραγωγό της όργανα.
Έτσι αν, στον χορταριασμένο βυθό που ζη, κάποιος κολυμβητής ακουμπήση το χέρι του στην πλάτη της, θα δεχθή ένα γερό τίναγμα. Η τάσις του ρεύματος που παράγει κυμαίνεται από ογδόντα ως τριακόσια βόλτ. «Με πέντε μουδιάστρες — συνεχίζει ο Ποταμιάνος—θα μπορούσε κάνεις να φωταγωγήση το σπίτι του, ή να θέση σε ενέργεια την ηλεκτρική του κουζίνα και να μαγειρέψη το φαγητό της ημέρας. Η μουδιάστρα όμως δεν χρησιμοποιεί τον ηλεκτρισμό της ούτε για να φωτίση το σαλόνι της ούτε για να μαγειρέψη το φαγητό της. Τον χρησιμοποιεί μόνο ως φονικό όπλο. Τον αδειάζει επάνω στα ψάρια, τα σκοτώνει και τα καταβροχθίζει. Με το ίδιο όπλο κρατεί και τους εχθρούς της εις απόστασιν».
Στην Ρωμαϊκή εποχή οι γιατροί την διέτρεφαν σε ενυδρεία. Είχαν διαπιστώσει ότι σε ωρισμένες περιπτώσεις το άγγιγμα του άρρωστου στη ράχι της είχε θεραπευτικές ιδιότητες. Να, που το ηλεκτροσόκ ήταν γνωστό και στην αρχαιότητα!
Τα ίδια συμβαίνουν και στο είδος «κυματοειδής νάρκη». Σ’ αυτήν τα ηλεκτρικά όργανα βρίσκονται στις δύο πλευρές του κεφαλιού της.
Επίσης στο ελεφαντόψαρο, που συναντούμε και σε βαλτότοπους της Αφρικής. Ονομάζεται έτσι γιατί το ρύγχος του καταλήγει σε προβοσκίδα χρήσιμη στο ανασκάλεμα του πυθμένα. Με τις ηλεκτρικές εκκενώσεις του ανιχνεύει και το περιβάλλον, υπολογίζει το βάθος του νερού, δίνει σήμα για την προσέγγισι του εχθρού…
Βολταϊκή στήλη ισχυρής εντάσεως διαθέτει κι ένα αρκετά μεγάλο ψάρι με μήκος 1,20 μ. Και βάρος 20 κιλά, το ηλεκτρικό γατόψαρο, γι’ αυτό οι ψαράδες προσέχουν ιδιαίτερα να μη το αγγίξουν, αν δεν διαπιστώσουν ότι είναι νεκρό.
Αλλά τα πρωτεία ανήκουν στο ηλεκτρικό χέλι. Ζη στα ποτάμια της Ν. Αμερικής. Το ηλεκτρικό ρεύμα διαχέεται από την ουρά προς το κεφάλι κι έχει τόσο ισχυρή έντασι, ώστε μπορεί όχι μόνο να μουδιάση το θύμα του, αλλά να πετάξη κάτω και άνθρωπο. Όταν μάλιστα συγκεντρώνωνται πολλά, καθώς ξέρουν να προσελκύονται μεταξύ τους με ηλεκτρικές εκκενώσεις, αποβαίνουν επικίνδυνα για τους ψαράδες.
Το νόστιμο κρέας του γίνεται αιτία να το κυνηγούν. Μερικές φορές οι πονηροί ψαράδες σπρώχνουν ένα κοπάδι αγελάδες στο ποτάμι, ώστε να καταναλωθή σ' αυτές η ηλεκτρική ενέργεια. Κατόπιν αφού τις βγάλουν έξω, το καμακώνουν ακίνδυνα.
Οι επιστήμονες κάνουν μαζί του ωραία πειράματα. Προσθέτουν στο κεφάλι και στην ουρά του ηλεκτρόδια, τα οποία συνδέουν με αρκετούς λαμπτήρες. Ανάλογα με το πόσοι λαμπτήρες θ' ανάψουν, υπολογίζουν την έντασι της κάθε εκκενώσεως.
Μετά τα ηλεκτρολογικά ας ασχοληθούμε λίγο με τα αεροπορικά.
Το έτος 1777 ο Ιωσήφ Μογγολφιέρος κατώρθωσε να κατασκευάση αλεξίπτωτο. Σπουδαίο βέβαια και εντυπωσιακό επίτευγμα, πλην όμως καθυστέρησε να έρθη στο φως. Προηγήθηκαν άλλοι. Τον πρόλαβε το… ραδίκι. Αν προσέξουμε, όλοι οι σπόροι του ραδικιού που ταξειδεύουν στον αέρα και σκορπίζονται παντού, είναι προσδεμένοι σ' ένα λεπτό χνούδι που αποτελεί μικροσκοπικό αλεξίπτωτο. Το ίδιο συμβαίνει και στους σπόρους της λεύκας και του πλάτανου. Μόνο που εκεί αντί για χνούδι συναντούμε μεταξωτά νήματα. Αυτά τα πανάρχαια αλεξίπτωτα μεταφέρουν πολλές φορές τους σπόρους, χιλιόμετρα μακριά.
Ας ιδούμε και το ανεμόπτερο, που σήμερα σε πολλές χώρες (ΗΠΑ, Γερμανία, Αυστραλία, Ιαπωνία) έχει αρκετούς λάτρες.
Παρουσιάζεται σαν γοητευτικό άθλημα. Χαμηλά ύψη, χαμηλές ταχύτητες, αθόρυβο πέταγμα και καμία εξάρτησι από μηχανή που από στιγμή σε στιγμή μπορεί να πάθη βλάβη. Πτήσεις διαρκείας πέντε έξι ωρών είναι πολύ συνηθισμένες. Το ρεκόρ όμως φθάνει τις εξήντα ώρες.
Οι πρώτες πτήσεις με πτητική συσκευή χωρίς κινητήρα, με ανεμόπτερο δηλαδή, έγιναν από το έτος 1891 κ. και εξής από τους Γερμανούς αδελφούς Λίλιενταλ. Αλλά κι εδώ τα πρωτεία δεν τα έχει ο άνθρωπος. Κάποια είδη αραχνών πολύ πιο ενωρίτερα απ’ αυτόν ήξεραν να μετακινούνται με την βοήθεια των ανέμων. Εκκρίνουν μεγάλες ποσότητες νήματος που κουλουριάζεται, γίνεται τολύπη, οπότε την παίρνει ο άνεμος. Κάτω από την τολύπη κρέμονται κι αυτές. Όταν θέλουν να σταματήσουν, ανεβαίνουν στην τολύπη, σχηματίζουν βάρος μαζεύοντας επάνω τους αρκετά νήματα και σαν αλεξιπτωτισταί κατεβαίνουν. Σε ωρισμένες χώρες συγκεντρώνονται πολυάριθμες και την άνοιξι ή το φθινόπωρο μεταναστεύουν για μέρη με κατάλληλες συνθήκες διατροφής. Διανύουν πολλά χιλιόμετρα. Μπορούν να πετάξουν και πάνω από την θάλασσα διακόσια μίλια. Πολλές φορές καθώς πετούν δημιουργούν… Πανικό. Το φθινόπωρο του 1948 οι κάτοικοι του Σαν Φραντζίσκο στην Καλιφόρνια, καθώς έρχονταν πολλά σμήνη από τα βόρεια και τις χτυπούσε το φως του φεγγαριού, τις θεώρησαν επικίνδυνα όντα. Και από το αεροδρόμιο του Χάμιλτον απογειώθηκαν τρία αεροπλάνα κι ένα ελικόπτερο προς καταδίωξί τους!
Από τα ύψη των αιθέρων ας κατεβούμε τώρα στα βάθη των ωκεανών. Ας τα εξετάσουμε από πλευράς φωτιστικής.
Προκειμένου ο άνθρωπος ν' αντιμετωπίση το σκοτάδι βρήκε τις δάδες, τους πυρσούς, τα λυχνάρια, τα κεριά. Και πολύ αργά σημείωσε σπουδαία επιτεύγματα, ανακαλύπτοντας στα τέλη του 18ου αιώνα την λάμπα φωταερίου (οι δημόσιες φωταψίες μ' αυτή την λάμπα εγκαινιάσθηκαν το 1801) και στα τέλη του 19ου αιώνα τον ηλεκτρικό λαμπτήρα. Αλλά κι εδώ η ανθρώπινη επινοητικότητα σημείωσε μεγάλη καθυστέρησι, εν συγκρίσει με τα βαθύβια ψάρια.
Τα βάθη των θαλασσών από τετρακόσια πεντακόσια μέτρα και κάτω είναι βουτηγμένα σε βαθύ, σε ολοκληρωτικό, σε απόλυτο σκοτάδι. Και ξέρουμε πόσο προχωρούν αυτά τα βάθη. Στην περιοχή των Φιλιππίνων φθάνουν τα 10.917 μέτρα. Μέσα σ' αυτά τα αιώνια σκοτάδια κυκλοφορούν τα βαθύβια ψάρια, που αιώνες πριν ανακαλυφθούν οι λάμπες του φωταερίου ή oι ηλεκτρικές ήταν εφωδιασμένα με εξαιρετικά φωτιστικά όργανα. Έτσι παρατηρείς επάνω τους λάμπες και προβολείς που αναβοσβήνουν κατά βούλησι σε ωρισμένα σημεία του δέρματος, είτε επάνω σε μακριές κεραίες είτε στο ρύγχος είτε στο επάνω σαγόνι είτε στα πλευρά του σώματος είτε στον κοιλιακό χώρο. Ωνομάσθηκαν ψάρια-φακοί. Το φως δημιουργείται από βακτηρίδια που ζουν στο ωρισμένο σημείο του δέρματος. Είναι αποτέλεσμα διαφόρων χημικών διεργασιών. Τα φωτογενή αυτά όργανα ομοιάζουν με λεκέδες ή στίγματα επάνω στο δέρμα.
Ο αργυροπέλεκυς ο ημίγυμνος διαθέτει πενήντα φωτογενή όργανα κατά μήκος της κοιλίας του και στα καλύμματα των βραγχίων του. «Τα βαθύβια ψάρια — σημειώνει κάποιος μελετητής — φέρουν στο σώμα τους ειδικά φωτεινά όργανα, διάφορες λάμπες που μερικές έχουν και αμπαζούρ… Άλλα είναι εφωδιασμένα με προβολείς διαφόρων χρωμάτων. Τους προβολείς αυτούς το ψάρι τους ρίχνει επάνω στην λεία του καθώς κυνήγα. Με τους ίδιους προβολείς αναγνωρίζει τους εχθρούς και τους φίλους του και συνεννοείται με τους ομοφύλους του». Όλες αυτές οι λάμπες ανάβουν και σβήνουν κατά βούλησι, σύμφωνα με τις παρουσιαζόμενες ανάγκες. Έτσι τα ψάρια άφ' εαυτών των, χωρίς να εξαρτώνται από δημόσιες επιχειρήσεις ηλεκτρισμού, εξασφαλίζουν τον φωτισμό τους, διαλύουν τα σκοτάδια, αναζητούν τροφή, προσελκύουν τα θύματα, μπερδεύουν τους εχθρούς τους (σβήνοντας το φως και αλλάζοντας αμέσως θέσι), συννενοούνται μεταξύ τους…
Στην προσπάθειά του ο άνθρωπος να διασχίση τις θάλασσες επινόησε τα πλοία. Τις τελευταίες δεκαετίες κατασκευάσθηκαν σκάφη εξαιρετικά. Σ' αυτόν τον τομέα υπάρχει κάτι αξιοσημείωτο. Ιάπωνες βιολόγοι και μηχανικοί κατώρθωσαν να φτιάξουν ένα πλοίο που με μικρότερης ισχύος μηχανή και με λιγώτερα καύσιμα σηκώνει πιο βαρύ φορτίο και τρέχει με πιο μεγάλη ταχύτητα. Η επιτυχία ωφειλόταν στο σχήμα που του δόθηκε. Και το σχήμα αναγράφηκε από την… Φάλαινα. Γιατί διαπιστώθηκε ότι οι φάλαινες είχαν το καλύτερο υδροδυναμικό σχήμα.
Ας ιδούμε και κάποιο ιδιαίτερα εντυπωσιακό θέμα, που σχετίζεται με το θαλάσσιο νερό.
Στην δεκαετία του 1950 άρχισε συστηματικά η επιχείρησις «αφαλάτωσις του θαλασσίου ύδατος». Σ' αυτό συνετέλεσε και η αύξησις του ανθρώπινου πληθυσμού και η αυξανόμενη μόλυνσις του πόσιμου νερού ποταμών και λιμνών. Αναζητήθηκε καθαρό νερό στην θάλασσα, αφού προηγουμένως θ' απαλλασσόταν από το αλάτι. Έτσι τέθηκαν σε ενέργεια τέσσερις τρόποι αφαλατώσεως (μέθοδος της αποστάξεως, των μεμβρανών, της κρυσταλλώσεως, χημική). Διεθνώς άρχισαν να λειτουργούν πολλές εκατοντάδες βιομηχανικών μονάδων αφαλατώσεως.
Κι εδώ πάλι η Δημιουργία έχει το προβάδισμα. Προηγήθηκε από την ανθρώπινη επιστήμη. Υπάρχουν θαλάσσια πουλιά που χρησιμοποιούν μία αξιοζήλευτη μέθοδο αφαλατώσεως (βιοαφαλάτωσις). Διαθέτουν ειδικό αδένα ο οποίος λειτουργεί κατά τέτοιο τρόπο, ώστε να διαχωρίζη τα άλατα του θαλασσινού νερού, να μεταβάλλη την περιεκτικότητα και να το καθιστά κατάλληλο για βιολογική χρήσι.
Το ίδιο καταπληκτικό φαινόμενο παρατηρούμε και στον αχινό. Αν τον ανοίξουμε, θα διαπιστώσουμε ότι είναι γεμάτος νερό. Κατά παράδοξο τρόπο, ενώ προέρχεται από την θάλασσα δεν είναι αλμυρό. Το βλέπουμε διαυγές, πεντακάθαρο και μπορούμε να το πιούμε πολύ ευχάριστα.
Η εποχή μας έχει χαρακτηρισθή ως διαστημική και κάθε τόσο οι επιστήμονες επινοούν συσκευές χρήσιμες στην εξερεύνησι του διαστήματος. Πολλά απ’ αυτά τα μηχανήματα έγιναν κατ' απομίμησι καταπληκτικών οργάνων κάποιου ερπετού ή εντόμου.
Παρατηρήθηκε ότι ωρισμένα φίδια, όπως ο όφις ο τριγωνοκέφαλος της Αμερικής ή ο κροταλίας, έχουν σε μικρό βαθούλωμα ανάμεσα στα μάτια τους ένα θαυμάσιο ανιχνευτή θερμότητος, ένα θερμόμετρο εξαιρετικής λεπτότητος και ευαισθησίας. Αν κοντά από τo φίδι περάση κάτι που παρουσιάζει έστω και ελάχιστη διαφορά στην θερμοκρασία από εκείνην του περιβάλλοντος, έστω και ενός χιλιοστού του βαθμού Κελσίου, αμέσως το επισημαίνει, και αν ανήκη σε φαγώσιμο είδος, εκτινάσσεται και το συλλαμβάνει. Βάσει αυτού του προτύπου οι Αμερικανοί κατεσκεύασαν σπουδαίο θερμομετρικό όργανο και εφωδίασαν μ' αυτό για πρώτη φορά τον δορυφόρο Μίδα με στόχο την ακριβή καταγραφή της θερμοκρασίας των ατμοσφαιρικών στρωμάτων.
Όσον αφορά τον τρόπο της εκτοξεύσεως των πυραύλων και των πυραυλοκίνητων μηχανημάτων με την προωστική δύναμι που δημιουργείται από την ταχύτατη έξοδο των καυσαερίων από την ουρά, πάλι η φύσις έχει να επιδείξη τα πρότυπα.
Τα κεφαλόποδα (καλαμάρια, οχταπόδια, σουπιές) καθώς και οι μέδουσες εφαρμόζουν την ίδια αρχή για την μετακίνησί τους. Με διάφορες απότομες συσπάσεις και συστολές αποβάλλουν με πίεσι προς τα πίσω νερό που έχουν εγκλείσει μέσα στο σώμα τους. Κατ' αυτόν τον τρόπον το σώμα κινείται προς την αντίθετη κατεύθυνσι, δηλαδή προς τα εμπρός.
Πριν από λίγα έτη αναγράφηκε στον τύπο: «Η φύσις οδηγεί. Με το μάτι του βατράχου θα εξερευνηθή ο Άρης, θα κατασκευασθή συσκευή που θα μιμήται τις ιδιότητές του. Ο βάτραχος αντιλαμβάνεται αυτομάτως την ύπαρξι μικροοργανισμών».
Νευροφυσιολόγοι που μελέτησαν τον οφθαλμό του βατράχου διεπίστωσαν δύο ιδιοτυπίες. Πρώτον, ότι βλέπει μόνο όσα υπάρχουν κοντά του και τον αφορούν άμεσα. Και δεύτερον ότι σε κρίσιμες στιγμές θέτει αυτομάτως σε κίνησι τα μέλη του σώματος του χωρίς να μεσολαβήση ενέργεια του εγκεφάλου του. Διαθέτει δηλαδή μέσα στο μάτι ένα είδος εγκεφάλου.
Ας υποθέσουμε ότι ένας βάτραχος στέκεται σε ακρολιμνιά, και λίγα μέτρα από πάνω του πετούν αρπακτικά πουλιά. Δεν τα βλέπει. Όταν όμως κάποιο του επιτεθή, αστραπιαία βουτάει στην λίμνη και σώζεται. Μόλις το πουλί πλησίασε το είδε, και χωρίς να μεταδοθή η οπτική εντύπωσις στον εγκέφαλο και να ληφθή εντολή από αυτόν, δηλαδή χωρίς την παραμικρή καθυστέρησι, βούτηξε στην λίμνη. Η ταχύτητα αυτή οφείλεται στο μάτι -εγκέφαλο.
Αυτό το μάτι επίσης απεικονίζοντας τα αντικείμενα, μπορεί και αναλύει χωριστά τα ποιοτικά γνωρίσματα των εικόνων, τα περιγράμματα δηλαδή, τις καμπυλότητες, τις φωτοσκιάσεις, την φωτεινότητα.
Όταν οι επιστήμονες σχεδίαζαν την εξερεύνησι του πλανήτη Άρη, αναζητούσαν κάποια συσκευή που να μπορή να δώση πληροφορίες για μικροσκοπικές μορφές ζωής που πιθανόν θα υπήρχαν εκεί. Στο θέμα αυτό παρουσιάζονταν ωρισμένες δυσχέρειες, οι οποίες θα υπερπηδώνταν μόνο αν έφτιαχναν ένα όργανο που θα λειτουργούσε όπως το μάτι του βατράχου!
Κι εδώ η σοφία η διάσπαρτη μέσα στα δημιουργήματα παρουσιάζεται ανώτερη από τα επιτεύγματα της ανθρώπινης επιστήμης.
Αφού ο λόγος είναι για μάτια, ας ιδούμε από αστρονομικής πλευράς την σημασία που έχει το μάτι της μύγας. Σε πρόσφατα δημοσιεύματα διαβάζουμε : «Το μάτι της μύγας στο διάστημα. Με μία νέα φωτογραφική τεχνική οι αστρονόμοι αποτυπώνουν λεπτομέρειες των αστέρων».
Καθώς το τηλεσκόπιο φωτογραφίζει κάποιο αστέρι, οι φωτογραφίες παρουσιάζουν μία συγκεχυμένη κατάστασι που οφείλεται στη διάθλασι του φωτός. Η ατμόσφαιρα γύρω από την οπτική γωνία του τηλεσκοπίου διαθλά το φως που εισέρχεται στο κάτοπτρο. Αν όμως το κάτοπτρο διαιρεθή σε πολλούς μικρότερους φακούς κατά το πρότυπο του πολυεδρικού οφθαλμού της μύγας, τότε θα καταγράφωνται για κάθε φωτογραφία εκατό ως πεντακόσιες εικόνες, οπότε στο τέλος οι διαφορετικές πληροφορίες της κάθε εικόνας συντίθενται και παρέχεται ολοκληρωμένη η εικόνα του άστρου. Έτσι εξουδετερώνονται οι παραμορφώσεις που δημιουργούνται εξ αίτιας της γήινης ατμόσφαιρας. Γι’ αυτό η Οπτική Αστρονομία χρεωστεϊ εύγνωμοσύνη στο ενοχλητικό αυτό έντομο που λέγεται μύγα.
Όλες αυτές οι διαπιστώσεις δημιούργησαν μία νέα επιστήμη, την βιονική. Έχει σαν στόχο της ν' αναζητή την γνώσι στην φύσι. Να κλέβη τεχνολογική σοφία από τον φυσικό κόσμο. Ν' απομιμήται ζωντανές συσκευές. Να μελετά βιολογικές μεθόδους και διαδικασίες για να λύνη τεχνολογικά και μηχανικά προβλήματα. Σύμβολό της έχει ένα σύμπλεγμα νυστεριού, ηλεκτρικού κολλητήρος και του μαθηματικού συμβόλου της ολοκληρώσεως. Συμμαχούν δηλαδή βιολογία, τεχνική και μαθηματικά.
Χαρακτηριστική περίπτωσις εφαρμογής των αρχών της βιονικής, αποτελεί ο «πιγκουίνος». Πρόκειται για όχημα που κινείται στο χιόνι. Κατασκευάστηκε από σοβιετικούς επιστήμονες με πρότυπο τον γνωστό πιγκουίνο της Ανταρκτικής. Αυτός κινείται στο μαλακό χιόνι γλιστρώντας πάνω στην κοιλιά του και δίνοντας ώθησι με τα πτερύγιά του (όπως οι σκιέρ με τα μπαστούνια του σκί). Ο μηχανικός «πιγκουίνος» γλιστράει κι αυτός πάνω στην κοιλιά του, και μεταχειρίζεται ακτινωτούς τροχούς που καταλήγουν σ' ένα είδος φτυαριού. Έτσι δημιουργείται η δυνατότητα, ένα όχημα βάρους 1.300 κιλών ν' αναπτύσση ταχύτητα πενήντα χιλιομέτρων την ώρα.
Μιλήσαμε προηγουμένως για το μάτι εγκέφαλο του βατράχου. Ας σημειωθή ότι ένα από τα πρώτα βιονικά κυκλώματα υπήρξε το ηλεκτρονικό μοντέλο του ματιού του βατράχου. Η ανθρώπινη δηλαδή σοφία αποκαλύπτεται ταπεινά εμπρός στην σοφία του Δημιουργού, ομολογώντας την δική της μικρότητα κι εκείνης την ανωτερότητα.
Όποιος διαθέτει στοιχειώδη αγαθή προαίρεσι και αθόλωτο μυαλό, περιεργαζόμενος και μελετώντας αυτά τα θαυμαστά που αναφέρθηκαν εδώ — και δεν αναφέρθηκαν παρά ελάχιστα — και εμβαθύνοντας στις τόσο εκπληκτικές και καταπληκτικές εφευρέσεις του φυσικού κόσμου, θα πρέπει να συγκλονισθή από απέραντο θαυμασμό και να μεταμορφωθή σε ένθεο θεολόγο, ο οποίος με ιερή σιγή θα θεολογή την ανεξιχνίαστη και άπειρη σοφία του μεγάλου Εφευρέτου και Τεχνουργού, «ον πάσα κτίσις ευλογεί δοξάζουσα εις τους αιώνας».
(*) Και η λεγόμενη «νυχτερίδα βρυκόλακας» — ζώο που ρουφάει αίμα, σαρκοβόρο, με δόντια που σχίζουν σαν ξυράφι το δέρμα του θύματος — διαθέτει σάλιο που δεν αφήνει το αίμα να πήξη.
ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ: «ΤΑ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ» ΕΚΔΟΣΗ Β’ –ΑΘΗΝΑ 1990
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον www.egolpion.com
http://www.egolpion.com/8avmasia_efevresis.el.aspx
| |||
 | |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
| |||
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου