Ο ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ SANTA CRUZ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
ΕΦΗΜΕΡΙΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ SANTA CRUZ ΚΑΛΙΦΟΡΝΙΑΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ
Ὁ Βίος του:
1. Νέος μάρτυρας.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης Καρασταμάτης γεννήθηκε τὸ 1937 στὸ ἑλληνικὸ χωριὸ Ἀποίκια στὸ νησί της Ἀνδρου. Ἡ ἀτμόσφαιρα τοῦ χωριοῦ ἦταν ποτισμένη μὲ τὸν Ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς.
Οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ ἦταν.....
πιστοὶ κι ἀκολουθοῦσαν πάντα τὸ πρόγραμμα τῆς ἐκκλησίας.
Αὐτὸ ἐπηρέαζε βαθύτατα τὸν νεαρὸ Ἰωάννη ποὺ ἔβλεπε μέσα στὴν ἄδολη καρδιά του νὰ ἀνάβει ὁ πόθος γιὰ τὸν Θεό. Σὰν ἀγόρι ποὺ ἔζησε τὰ παιδικά του χρόνια στὸ νησὶ τῆς Ἀνδρου εἶδε πολλὰ θαύματα ποὺ ὁ Θεὸς ἔκανε στὴν καθημερινὴ ζωὴ τῶν χωρικῶν. Εἶδε τὴν δύναμη τῆς προσευχῆς καὶ δυνάμωσε τὴν πίστη του στὸν Θεό.
Ἂν καὶ δὲν παρακολούθησε ὁποιοδήποτε θεολογικὸ σχολεῖο, θέλησε νὰ βάλει τὴν πίστη του σὲ ἐφαρμογὴ καὶ νὰ γίνει ἱερέας.
Τὸ 1957, σὲ ἡλικία εἴκοσι χρονῶν ὁ Ἰωάννης πηγαίνει στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης Καρασταμάτης γεννήθηκε τὸ 1937 στὸ ἑλληνικὸ χωριὸ Ἀποίκια στὸ νησί της Ἀνδρου. Ἡ ἀτμόσφαιρα τοῦ χωριοῦ ἦταν ποτισμένη μὲ τὸν Ὀρθόδοξο τρόπο ζωῆς.
Οἱ κάτοικοι τοῦ χωριοῦ ἦταν.....
πιστοὶ κι ἀκολουθοῦσαν πάντα τὸ πρόγραμμα τῆς ἐκκλησίας.
Αὐτὸ ἐπηρέαζε βαθύτατα τὸν νεαρὸ Ἰωάννη ποὺ ἔβλεπε μέσα στὴν ἄδολη καρδιά του νὰ ἀνάβει ὁ πόθος γιὰ τὸν Θεό. Σὰν ἀγόρι ποὺ ἔζησε τὰ παιδικά του χρόνια στὸ νησὶ τῆς Ἀνδρου εἶδε πολλὰ θαύματα ποὺ ὁ Θεὸς ἔκανε στὴν καθημερινὴ ζωὴ τῶν χωρικῶν. Εἶδε τὴν δύναμη τῆς προσευχῆς καὶ δυνάμωσε τὴν πίστη του στὸν Θεό.
Ἂν καὶ δὲν παρακολούθησε ὁποιοδήποτε θεολογικὸ σχολεῖο, θέλησε νὰ βάλει τὴν πίστη του σὲ ἐφαρμογὴ καὶ νὰ γίνει ἱερέας.
Τὸ 1957, σὲ ἡλικία εἴκοσι χρονῶν ὁ Ἰωάννης πηγαίνει στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες.
Πέντε χρόνια ἀργότερα παντρεύεται μία Ἑλληνίδα γυναῖκα, τὴν Ἀθανασία Ματσέλη.
Ἔγινε σύντομα ὁ πατέρας δύο παιδιῶν, τῆς Μαρία καὶ τοῦ Φωτίου.
Οἱ πόλεις στὶς Η.Π.Ἃ ἦταν σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ αὐτὸ ποὺ ἔζησε στὸ χωριὸ τοῦ τὰ παιδικά του χρόνια. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἀναμνήσεις δὲν τὸν ἄφησαν ποτὲ στὴν νέα γῆ ποὺ ἔζησε.
Μὲ τὴν ὑποστήριξη καὶ τὴν ἐνθάρρυνση τοῦ Ἱερέα Γεωργίου Βογδάνου, ἑνὸς ἱερέα ποὺ ἀναγνώρισε στὸ πρόσωπο τοῦ πατέρα Ἰωάννη τὴν ἀκεραιότητα καὶ τὸν ζῆλο ἑνὸς ἀληθινοῦ ἱερουργοῦ διορίστηκε στὸ deaconate τὸ 1971 μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰακώβου, ὁ ὁποῖος τὸν ὑποστήριξε σὲ αὐτὴν τοῦ τὴν προσπάθεια.
Δεδομένου ὅτι καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὴν ἐκκλησία καὶ ἡ ἀγάπη γιὰ τὸ ποίμνιο ἦταν τόσο προφανεῖς, μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἑβδομάδες χειροτονήθηκε ἱερέας ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Μελέτιο Χριστινόπολής του
Σὰν Φρανσίσκο.
Ἐξυπηρέτησε ἀρχικὰ τὴν ἑλληνικὴ Ὀρθόδοξη κοινότητα στὸ Anchorage τῆς Ἀλάσκα, στὸ ἔδαφός του
Πρόσφατα ἁγιοποιημένου Ἁγίου Γερμανοῦ ποὺ εὐλαβεῖτο πολὺ καὶ ἔγινε ὁ φύλακας ἄγγελός του, στὸ ὑπόλοιπό της ζωῆς του. Διορίστηκε ἀργότερα στὴ κοινότητα τοῦ ST George στὸ Βανκοῦβερ, στὸν Καναδά, καὶ ἔπειτα σὲ ἄλλη κοινότητα στὸ Ἀναχάιμ, στὴν Πενσυλβανία. Κινήθηκε ἔπειτα πρὸς τὴν περιοχὴ τῆς Santa Cruz Καλιφόρνιας, ἡ ὁποία εἶχε ὀνομαστεῖ ἔτσι ἀπὸ τοὺς Ἰσπανοὺς ἱεραποστόλους.
Ἐκεῖ ἐργάστηκε μὲ ζῆλο πολύ, παρέχοντας ἕνα λιμανάκι γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.
2. Ἱερέας στὴν Santa Cruz
Ἐπειδὴ ἡ κοινότητα στὴ Santa Cruz ἦταν ἐπίσης μικρὴ γιὰ νὰ ἀποκτήσει ἀμέσως μία Ὀρθόδοξη ἐκκλησία, ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἄρχισε νὰ ἐξυπηρετεῖται γιὰ τὴν θεία λειτουργία σὲ μία κοντινὴ πόλη ποῦ λεγόταν Aptos, στὸ παρεκκλῆσι μίας φτωχῆς μονῆς.
Οἱ καλόγριες σὲ αὐτὸ τὸ μοναστῆρι τοῦ ἔδιναν τὴν ἐκκλησία ἀργὰ γιατί τὴν χρησιμοποιοῦσαν αὐτὲς τὸ πρωί. Ὁπωσδήποτε ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἤξερε ὅτι εἶχε πολλὴ ἐργασία νὰ κάνει. Ἀπογοητεύθηκε μερικὲς φορὲς ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ἐνεργοῦ ἐνδιαφέροντος μεταξύ του ποιμνίου του. Εἶχε πάντα μία δυνατὴ πίστη καὶ δὲν τοῦ ἄρεσε ἡ χλιαρότητα στὴν καρδιὰ τῶν πιστῶν.
Στόχος τοῦ ἦταν νὰ ἀναφλέξει αὐτὴν τὴν πίστη μέσα σὲ κάθε ἕνα ἀπὸ τοὺς ἐνορῖτες του, ἔτσι ὥστε οἱ ἴδιοι νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Πίστευε μέσα του ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀναγκαῖο γιὰ κάθε πιστὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Ἤξερε ὅμως ὅτι γιὰ νὰ πετύχει αὐτὸν τὸν στόχο ἔπρεπε νὰ τὸ κάνει σιγὰ σιγά, ὅτι δὲν θὰ μποροῦσε νὰ βάλει τὸ νέο κρασὶ σὲ παλιoὺς ἀσκοὺς ( Ματθαῖος 9:17), γιατί μὲ τὸ σπάσιμο τῶν ἀσκῶν ὅλα θὰ χανόντουσαν.
Μὲ ἄλλα λόγια, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀπαιτήσει πάρα πολλὰ ἀμέσως, ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἕνας εὐγενὴς καὶ μὲ ἀγάπη ἱερέας κοντὰ στὶς ἀδυναμίες τοῦ ποιμνίου του, ὥστε αὐτοὶ νὰ μὴ συντριφθοῦν καὶ ἀναγκαστοῦν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη συνολικά. Τὸ χάσμα μεταξύ του ποιμένα καὶ τῶν προβάτων ἔπρεπε νὰ γεφυρωθεῖ βαθμιαία καὶ προσεκτικά, καὶ ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἔπρεπε νὰ προκαλέσει πίστη στὶς καρδιὲς τοῦ ποιμνίου του μὲ προσευχὴ καὶ προσοχή.
Μερικὲς φορὲς ὁ πατὴρ Ἰωάννης μιλοῦσε μὲ βροντερὲς λέξεις ἐπίπληξης γιὰ νὰ ξυπνήσει τους ἀνθρώπους του ἀπὸ τὸν πνευματικὸ ὕπνο τους. Ἀλλὰ συνήθως τοὺς ἐνέπνεε ἀπὸ τὸ ἤρεμο καὶ ἥσυχο παράδειγμά του.
Μὲ τὸ δόσιμο στὰ ποίμνιο τοῦ ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἐνστάλαξε σὲ αὐτοὺς τὴν ἐπιθυμία νὰ κτίσουν τὴν ἐκκλησία τους. Συνέλλεξαν καὶ μάζεψαν τὰ χρήματα καὶ βρῆκαν τελικὰ ἕνα κτήριο γιὰ τὴν ἐκκλησία τους. Ἦταν προηγουμένως ἕνα ἐρειπωμένο σπίτι στὴ Santa Cruz, ἀπέναντι ἀπὸ τὴν δημόσια βιβλιοθήκη καὶ στὸ καλύτερο μέρος τῆς πόλης γιὰ ἱεραποστολικὴ δραστηριότητα. Τὸ κτήριο ἦταν μεγάλο, μὲ ψηλὸ ὄροφο. Ἔπρεπε νὰ γίνει πολλὴ ἐργασία γιὰ νὰ μετατραπεῖ σὲ ἐκκλησία.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἔκανε ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἐσωτερικῆς ἐργασίας ὁ ἴδιος, καὶ διαμόρφωσε ἕνα ὄμορφο ἄσπρο εἰκονοστάσιο. Ὅταν ὁλοκληρώθηκε ἡ ἐκκλησία ἔγινε ἕνα πνευματικὸ καταφύγιο, ἕνα νησὶ τοῦ Ἅγιου Πνεύματος στὴ μέση, στὸ κέντρο τῆς πόλης Santa Cruz.
Ἡ ἐκκλησία ἀφιερώθηκε στὸν προφήτη Ἠλία.
Ὁ προφήτης Ἠλίας εἶναι ὁ ἀρχαῖος (ἀναφερόμενος στὴν Πάλ. Διαθήκη) προφήτης ποὺ πρόκειται νὰ ἔρθει γιὰ νὰ διαδώσει τὴν δύναμη τῆς πίστης στὶς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ἀποστασίας, τῆς δοκιμασίας καὶ τοῦ μαρτυρίου. Κατὰ συνέπεια ἔγινε ὁ προστάτης τῆς πόλεως Santa Cruz καὶ ὅλων ἐκείνων ποὺ ἔχουν διαφωτιστεῖ ἀπὸ τὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμὸ σὲ ἐκείνη τὴν πόλη.
Μὲ τὴ νέα καὶ ὄμορφη ἐκκλησία τους, τὸ ποίμνιο ἀποτελοῦνταν ἀπὸ πάνω ἀπὸ 75 οἰκογένειες. Εἶχαν ὅλες οἱ οἰκογένειες μέσα τοὺς ἐπιτέλους τὸ αἴσθημα τῆς ὁλοκλήρωσης. Θεώρησαν ὅτι εἶχε παρέλθει πιὰ ἡ μακροχρόνια συνήθεια, ἀπὸ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ποὺ ἄλλη ἐπιλογὴ δὲν εἶχαν παρὰ νὰ χρησιμοποιοῦν τὸ παρεκκλῆσι ποὺ ἦταν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, καὶ ποὺ δὲν ἦταν δικό τους.
Τώρα μποροῦσαν νὰ ἐνεργοποιήσουν τὶς δραστηριότητές τους. Ὁ πατὴρ Ἰωάννης συνειδητοποίησε ὅτι γιὰ μερικούς, αὐτὲς οἱ δραστηριότητες σκίαζαν τὸν ἀληθινὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς τῆς ἐκκλησίας.
Ἐκεῖνοι ποὺ πήγαιναν στὴν ἐκκλησία πρώτιστα γιὰ τὴν κοινωνικὴ ἀλληλεπίδραση μὲ ἄλλους Ἕλληνες ἦταν πιθανὸ νὰ ἀφιερώσουν τὴν μεγαλύτερη μερίδα τῶν ἐνεργειῶν τους σὲ ἐθνικὲς συνάξεις καὶ συνεδριάσεις τῶν Συμβουλίων τῶν διαφόρων κοινοτήτων, καὶ νὰ θεωρήσουν τὴν ἐκκλησία μόνο ὡς θρησκευτικὴ πλευρά? τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητάς τους. Ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἀναγνώρισε ὅτι αὐτὴ ἡ πτυχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς εἶναι ἀναπόφευκτη, καὶ ἦταν σὲ θέση νὰ τὸ δεχτεῖ μόνο ἔφ? ὅσον ἦταν ἐλεύθερος νὰ διδάξει τὸ Εὐαγγέλιο σὲ ἐκεῖνο τὸ μέρος τοῦ ποιμνίου ποὺ ἀληθινὰ δίψαγε γιὰ τὸν Χριστό.
3. Διδάσκαλος τῶν νέων.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης δὲν θέλησε μὲ κανένα τρόπο ἡ Ὀρθόδοξη κοινότητά του νὰ εἶναι μία κλειστὴ κοινότητα ἄλλα ἔψαχνε πάντα καὶ χαίρονταν νὰ ἀνακαλύψει νέες καρδιές, ὁποιεσδήποτε ἔνθερμες νέες ψυχὲς ποὺ ἔρχονταν σὲ ἀναζήτηση τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανισμοῦ.
Ἡ πόλη Santa Cruz εἶναι δὲν εἶχε στὴν συλλογὴ τῆς μαζέψει μόνο τὰ σκοτεινότερα στοιχεῖα τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ εἶχε μαζέψει καὶ ἰδεαλιστὲς νέους ποὺ εἶχαν ἐπιθυμήσει κάτι σημαντικότερο ἀπὸ τὶς ἀμερικανικὲς τιμὲς τοῦ ὑλισμοῦ καὶ τοῦ ἀνταγωνισμοῦ.
Ὥσπου νὰ χτίσει τὴν ἐκκλησία του στὴ Santa Cruz, μία μικρὴ ἀλλὰ σημαντικὴ Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἀναζήτηση εἶχε ἀρχίσει ἤδη στὸ Πανεπιστήμιο ἐκεῖ. Αὐτὸ ἦταν πρώτιστα τὸ ἀποτέλεσμά τῆς ἱεραποστολικῆς ἐργασίας, τοῦ Ἱερομονάχου Ἀναστασίου ὁ ὁποῖο θυσίασε ἀρκετὰ ἔτη τῆς ζωῆς του στὸ δόσιμο τῆς Ὀρθοδοξίας στοὺς νεαροὺς ἄνδρες καὶ στὶς γυναῖκες. Μέσῳ αὐτοῦ πολλοὶ πανεπιστημιακοὶ σπουδαστὲς στὴ Santa Cruz ἀγκαλίασαν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἀφιέρωσαν τὶς ζωές τους στὴν διακονία τοῦ Χριστοῦ.
Τὸ 1981, ὁ πατὴρ Seraphim κατὰ παράκληση τῶν Ὀρθόδοξων σπουδαστῶν ἐκεῖ, ἔδωσε δύο διαλέξεις στὸ πανεπιστήμιο καὶ ἐνέπνευσε περαιτέρω τὶς νέες ψυχὲς γιὰ νὰ τὶς εἰσαγάγει στὴν Ὀρθοδοξία. Ο πατὴρ Ἀναστάσιος καὶ ὁ πατὴρ Σεραφεὶμ ζοῦσαν σὲ μοναστήρια μακριὰ ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιο. Οἱ Ὀρθόδοξοι σπουδαστὲς πήγαιναν στὸν πατέρα Ἰωάννη καὶ στὴν ἐκκλησία του γιὰ νὰ ἐνισχυθοῦν πνευματικά, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀνύψωναν τὸ πνευματικὸ ἐπίπεδό της πανεπιστημιακῆς ζωῆς.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης τοὺς χαιρετοῦσε πάντα μὲ ἕνα ἀκτινοβόλο χαμόγελο καὶ μὲ μία θερμὴ ἀγάπη, βλέποντας στὰ νέα πρόσωπά τους τὴν φρεσκάδα καὶ τὸν ἐνθουσιασμὸ ποὺ θὰ εἶχαν γιὰ νὰ κρατήσουν τὴν Ὀρθοδοξία ζωντανὴ γιὰ τὶς μελλοντικὲς γενιές.
Ἔτσι αὐξήθηκε ἡ πίστη τους καὶ συνεχῶς νέες ψυχὲς ἔφερναν νὰ γνωρίζουν τὴν Ὀρθοδοξία.
Δεδομένου ὅτι ἡ ἐκκλησία τοῦ προφήτη Ἠλία ἦταν στὴ μέση της πόλης, οἱ ἄνθρωποι ἐρχόντουσαν ἀπὸ παντοῦ γιὰ νὰ ὑποβάλουν τὶς ἐρωτήσεις τους καὶ νὰ προσφέρουν τὶς καλές τους ὑπηρεσίες.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης κράτησε πολιτικὴ τῆς ἀνοικτῆς πόρτας, καὶ ἦταν πάντα διαθέσιμος γιὰ κάθε ποιμενικὴ ἀνάγκη. Οἱ ἄνθρωποι τῆς Santa Cruz ἐρχόντουσαν καὶ τὸν ἐμπιστεύονταν πλήρως γιατί ἡ ἀγάπη τοῦ ἦταν πάντα ἀνοικτὴ πρὸς ὅλους.
Εἶχε μεγάλη ἀγάπη γιὰ τοὺς φτωχούς, καὶ ἦταν χρήσιμος σὲ ὅλους ποὺ ἐρχόντουσαν νὰ τοῦ ζητήσουν βοήθεια ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν θρησκεία τους ἢ ἂν τὸν ἐκμεταλλευόντουσαν ἢ ὄχι.
Δὲν ἦταν ἀσυνήθιστο νὰ τὸν ξυπνήσουν τὰ ἄγρια μεσάνυχτα καὶ νὰ ζητήσουν τὴν βοήθειά του ἄνθρωποι ἐνδεεῖς. Κανένα δὲν ἀπέρριπτε, τοὺς ἔδινε πάντα ἐλεημοσύνη καὶ ἕνα γεῦμα.
Στὴ Santa Cruz ὑπῆρχαν ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν ἀπωλέσει κάθε ἐλπίδα, καὶ ζοῦσαν μία ζωὴ στὴν περιπλάνηση καὶ τὴν μοναξιά. Ἄνθρωποι περιθωριακοὶ ποὺ στὸν πατέρα Ἰωάννη εἶδαν τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ.
4. Ὅπου ἡ ἁμαρτία αὐξάνεται, περισσεύει ἡ Χάρις.
Ὁ πατέρας Ἰωάννης δὲν ἀποθάρρυνε ποτὲ τὶς ἐθνικὲς δραστηριότητες τῶν μελῶν τῆς κοινότητας καὶ πάντα ἔβρισκε χαρὰ στὸ νὰ ὑπενθυμίσει τὴν κληρονομιά του καὶ τὰ δημιουργικά του χρόνια στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ δὲν ἦταν καθόλου ἐθνοκεντρικός.
Ἔλεγε ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανισμὸς δὲν ἦταν μόνο γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἀλλὰ περισσότερο ἦταν καθολικὸς (γιὰ ὅλους). Ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸν Θεὸ τὸν προέτρεψε νὰ γίνει ἕνας ἐνθουσιώδης ἱεραπόστολος γιὰ ὅλους τους κατοίκους καὶ λαοὺς ποὺ ζοῦσαν ἐκεῖ. Ἔτσι πήγαινε στὰ δημόσια πάρκα ὅπου μὲ ὁμιλίες καὶ μὲ βυζαντινὲς μελῳδίες καὶ συζητήσεις γνώρισε στοὺς Ἀμερικανοὺς τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως. Στηρίχθηκε σταθερὰ στὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἀπέρριπτε τὶς ψεύτικες οἰκουμενικὲς μετακινήσεις τῶν ἡμερῶν του.
Μὲ τὴν ἔνθερμη ποιμενική του ἐργασία προσπαθοῦσε νὰ μετατρέψει πολλοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἦταν ἁπλὰ βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καὶ ὅπου οἱ δέσμευσή τους μὲ τὴν ἐκκλησία ἦταν τελείως ἐξωτερικὴ νὰ συμμετέχουν ἐνεργὰ σὲ ὅλες τὶς δραστηριότητές της.
Ἐπειδὴ ὁ πατὴρ Ἰωάννης δὲν ἦταν ἕνας τυπικὸς ἱερέας μπόρεσε καὶ κέρδισε τὸ νὰ φέρνει τὸ ποίμνιο του ἀληθινὰ κοντὰ στὴν ἐκκλησία. Μὲ τὴν πίστη τοῦ κατέδειξε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι μόνο ἕνα τελετουργικὸ σύστημα οὔτε ἕνα σύστημα ἀπὸ δόγματα, ἄλλα μία πράξη ζωῆς ποὺ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴ σωτηρία.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἦταν ἀπὸ τὴ φύση καλλιτέχνης καὶ ποιητής, καὶ εἶχε μία βαθιὰ αἴσθησή τῆς ὀμορφιᾶς. Ἀγαποῦσε τὰ ἥσυχα, ταπεινὰ καὶ εὐγενῆ πράγματα τῆς ζωῆς. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη ἐκφράστηκε στὰ κηρύγματά του καὶ στὰ ἑλληνικὰ καὶ ἀγγλικὰ ποιήματά του, τὰ ὁποία ἔγγραφε μὲ τὴν κομψὴ
καλλιγραφία του. Ἡ αἴσθηση τῆς ὀμορφιᾶς τὸν κατέστησε ἀκόμα πιὸ γνώστη τῆς ἀσχήμιας καί τῆς τρέλας της ἀποχριστιανισμένης ἐποχῆς μας.
Μιλοῦσε γιὰ τὴν σύγχυση ποὺ προκαλεῖται ὅταν ξεχνοῦν τὰ ἄτομα τὸν Θεὸ καὶ ἀκολουθοῦν τὰ ἐγωϊστικὰ ἐνδιαφέροντά τους. Προέβλεπε τοὺς σπόρους τῆς ἐρχόμενης καταστροφῆς στὴ γενικὴ κατάπτωση τῶν χρόνων μας, στὶς κυρίαρχες διαστρεβλώσεις τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας, καὶ τὸν ἐνθουσιασμὸ τῶν ἀνθρώπων στοὺς συνεχῶς αὐξανόμενους ναοὺς τοῦ Σατανᾶ.
Οἱ μεγάλες προσπάθειες τοῦ πατέρα Ἰωάννη ἄρχισαν νὰ προκαλοῦν τὶς κακόβουλες ἐνέργειες τῶν ἀνθρώπων ποὺ μισοῦσαν τὸν Θεό. Ὁ Κύριος ἐξάλλου εἶχε πεῖ ὅπως ἐδίωξαν ἐμένα, ἔτσι θὰ διώξουν καὶ ἐσᾶς. ( Ἰωάννη 15:20).
Ἡ διαφανὴς ποιμαντικὴ ἐργασία τοῦ πατέρα Ἰωάννη καὶ τῆς ἐκκλησίας του ποὺ βρίσκονταν στὴ μέση τῆς Santa Cruz, τὸν κατέστησε πιὸ προσιτὸ ὄχι μόνο σὲ ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ βοήθεια, ἀλλὰ καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ καταστρέψουν ὅλη αὐτὴν τὴν ἱερὴ προσπάθεια.
Μερικοὺς μῆνες πρὶν ἀπὸ τὸν θάνατό του στὴν ἐκκλησία τοῦ ἄγνωστοι ὀπαδοὶ τοῦ σατανᾶ, χρωμάτισαν τὸ 666 καὶ τὸ σατανικὸ ἀστέρι (πεντάλφα) στὴ μπροστινὴ εἴσοδο τοῦ ναοῦ.
Ὅταν ἡ βεβήλωση ἀνακαλύφθηκε, ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἔμεινε ἀπτόητος.
Ἀργότερα ἔλαβε καὶ ἀνώνυμες ἀπειλές, ἀλλὰ παρέμεινε ἀπτόητος καὶ στὶς ἀπειλές. Εἶχε γενναῖο φρόνιμα καὶ βαθιὰ πίστη σὰν ποιμένας. Δὲν ἦταν ἕνας ποιμένας ποὺ εἶδε τὴν ἱεροσύνη καὶ τὴν ποιμενικὴ ἐργασία σὰν “ἐπάγγελμα”. Δὲν ἦταν διατεθειμένος νὰ φύγει μπροστὰ στὴ θέα τῶν ἄθεων λύκων.
Μᾶλλον, ἀποδείχθηκε πιστὸς ποιμένας Χριστοῦ, πρόθυμος νὰ θυσιάσει τῶν ἑαυτό του γιὰ τὸ ποίμνιο του καὶ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ γι’ αὐτό.
5. Τὸ Θαῦμα μὲ τὰ Κρίνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης εἶχε ἀπὸ τὴν Θεοτόκο μία ἰδιαίτερη εὐλογία. Μία θαυμαστὴ εὐλογία ποὺ παραχώρησε ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ στὴν ἐκκλησία τοῦ προφήτη Ἠλία.
Αὐτὴ ἡ θαυμάσια παρηγοριὰ ἐμφανίστηκε ἀφότου ἔφερε ὁ πατὴρ Ἰωάννης μερικοὺς βολβοὺς τὰ κρίνα τῆς Παναγίας (ἔτσι τὰ λένε στὸ μοναστῆρι τοῦ Ἅγιου Νικολάου στὴν Ἄνδρο) ἀπὸ τὸ νησί του στὴν Ἄνδρο ὅταν τὸ ἐπισκέφτηκε μὲ τὴν οἰκογένειά του.
Ὁ κρίνος εἶναι τὸ γνωστὸ λουλοῦδι ποὺ ἔδωσε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο κατὰ τὸν Εὐαγγελισμό.
Στὸ μοναστῆρι λοιπὸν τοῦ Ἅγιου Νικολάου στὴν Ἄνδρο ποὺ π. Ἰωάννης ἐπισκέφτηκε, οἱ μίσχοι ἀπὸ αὐτὰ τὰ κρίνα, ποὺ εἶναι στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας ἀπὸ χρόνια βλασταίνουν μὲ θαυματουργικὸ τρόπο κατὰ τὴν διάρκεια τῆς γιορτῆς τῆς (Κατάθεσις τῆς Τιμίας Ἐσθῆτος ἐν Βλαχέρναις) τὴν 2α Ἰουλίου. Ἐνῷ εἶναι ξερὰ ὅλο τὸν χρόνο ἐπάνω δεμένα στὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, αὐτὰ λοιπὸν ἀνθίζουν καὶ βγάζουν λουλούδια τὶς μέρες ἐκεῖνες…
Ὁ πατέρας Ἰωάννης ἔδωσε στὸν γιὸ τοῦ Φώτιο νὰ φυτέψει βολβοὺς ἀπὸ τὰ κρίνα σὲ δοχεῖα μὲ νερό.
Ἀφότου εἶχαν αὐξηθεῖ τὰ κρίνα ἀπὸ τοὺς βολβοὺς τὸν Μάιο τοῦ 1983, ὁ πατὴρ Ἰωάννης κόβει ἕνα ἀπὸ τὰ λουλούδια καὶ τὸ τοποθετεῖ σὲ μία εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἀπέναντι ἀπὸ τὸ εἰκονοστάσι τῆς ἐκκλησίας του.
Τὸ λουλοῦδι δὲν βλάστησε γιὰ τρεῖς ἢ τέσσερις ἑβδομάδες, ἐνῷ εἶχε κοπεῖ καὶ εἶχε ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ τὸ νερὸ καὶ ἀπὸ τὴν γῆ.
Ὅταν ἔριξε τελικὰ τὰ πέταλά του (τὸ πρῶτο εἶχε πέσει μία εὐλογημένη ἡμέρα ὅταν βαφτίστηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς νεοφώτιστους ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιο, ἀπὸ τὸν πατέρα Ἰωάννη), εἶπε στὴ σύζυγό του νὰ μὴν σκουπίσει τίποτα στὴν εἰκόνα οὔτε μὲ τὴν ἠλεκτρικὴ σκοῦπα. Πῆρε λοιπὸν τὰ πέταλα καὶ γιὰ νὰ τὰ σώσει τὰ τοποθέτησε στὴν εἰκόνα ὅπου ὁ μίσχος λουλουδιῶν ὑπῆρχε ἀκόμη. Ἄρχισε λοιπὸν νὰ προσέχει τὰ πέταλα καὶ τὸν ξηρὸ μίσχο, δεδομένου ὅτι εἶχε ἕνα συναίσθημα ὅτι κάτι θαυμαστὸ θὰ συνέβαινε. Καὶ ἔπειτα, μέσα σὲ τρεῖς ἑβδομάδες, μερικοὶ φρέσκοι νεαροὶ βλαστοὶ ἐμφανίστηκαν στὸν μίσχο! Αὐτὸ τὸ γεγονὸς φάνηκε σχεδὸν θαυμαστὸ στοὺς συμμετέχοντες, οἱ ὁποῖοι ἔκλαψαν καὶ προσευχήθηκαν μαζί. Ὁ μίσχος βλάστανε τώρα περισσότερο ἀπὸ πάντα, ἀκόμα χωρὶς καθόλου νερό.
Ὁ π. Ἰωάννης καὶ τὸ πνευματικό του παιδὶ ὁ Θωμὰς μέτρησαν τὴν εἰκόνα καὶ ἔβαλαν ἕνα πλαίσιο μὲ ἕνα ξύλινο κιβώτιο καὶ ἐντοιχίσανε τὴν εἰκόνα μαζὶ μὲ τὸν βλαστάνοντα μίσχο καὶ τοὺς ἄλλους παλαιοὺς μίσχους ἀπὸ τὸ μοναστῆρι στὴ Ἄνδρο.
Ὅταν αὐτὸ ὁλοκληρώθηκε, ἡ εἰκόνα καὶ οἱ μίσχοι τέθηκαν στὸ πίσω μέρος τῆς ἐκκλησίας.
Ὁ μίσχος συνέχισε νὰ παραγάγει τοὺς νέους μίσχους γιὰ πολλοὺς μῆνες, μέχρι τὸν χειμῶνα τοῦ 1983-1984. Ὁ π. Ἰωάννης γέμιζε τὴν ψυχὴ μὲ δέος καὶ σεβασμό. Ὁ καθένας ποὺ ἐρχότανε στὴ ἐκκλησία γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο, θὰ τὸν πήγαινε στὴν εἰκόνα θὰ παρουσίαζε τὸ θαῦμα καὶ θὰ ἔλεγε τὴν ἱστορία.
Ἀνέφερε ἐπίσης τὸν μίσχο στὰ κηρύγματά του σχεδὸν κάθε Κυριακή.
Ὅταν ὁ Ἕλληνας ἐπίσκοπός του Σὰν Φρανσίσκο εἶχε νὰ ὑποδεχτεῖ μερικούς εὐρωπαίους ἀξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένων διάφορων πολιτικῶν καὶ ἱερέων, ὁ π. Ἰωάννης ἀποφάσισε νὰ πάρει τὴν εἰκόνα γιὰ νὰ τὴν παρουσιάσει στὸν ἐπίσκοπο καὶ νὰ τὴν φωτογραφίσει.
Ὅλοι οἱ ἀξιωματοῦχοι τὸ εἶδαν, ἀλλὰ οἱ περισσότεροι τὸ εἶδαν σὰν κάτι ἀσήμαντο. Τὸ ἐνημερωτικὸ δελτίο τῆς ἐπισκοπῆς ἐκδόθηκε ἕνα μήνα ἢ δύο ἀργότερα καὶ ὁ π. Ἰωάννης ἦταν ἀπογοητευμένος ποὺ ἐκεῖ δὲν ἐμφανίστηκε καμία ἀναφορὰ ἢ φωτογραφία τοῦ θαύματος.
Ἕνας πιστὸς ὅμως Ἁγιογράφος ὁ Στάθης Τραχανατζὴς ἑρμήνευσε τὸ θαῦμα ὄχι μόνο ὡς σημάδι της ἐπιείκειας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ ποίμνιο τοῦ ἀλλὰ καὶ ὡς θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ ἔργο του πατέρα Ἰωάννη.
Περίπου ἕνας ἑξάμηνο προτοῦ νὰ μαρτυρήσει ὁ π. Ἰωάννης ἐμφανίστηκαν δύο δάκρυα στὴν πλαισιωμένη εἰκόνα τῆς μητέρας τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ τὰ δάκρυα, ποὺ συνέβησαν νὰ ἐμφανιστοῦν ἀπὸ τὸ πηγοῦνι καὶ τὸν λαιμὸ καὶ ὄχι στὰ μάτια τῆς εἰκόνας ἔδωσαν στὸν π. Ἰωάννη τὸ συναίσθημα ὅτι κάτι κακὸ θὰ συνέβαινε, ἀλλὰ δὲν μιλοῦσε γιὰ αὐτὸ τὸ γεγονός.
Παρέμεινε στὴ εἰκόνα, ἕνα σημάδι ἀπὸ τὴν μητέρα τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ ἐνισχύει μὲ αὐτὸ τὸν πατέρα Ἰωάννη, καὶ νὰ ἀποκαλύπτει τὴ θλίψη της γιὰ τὸν κακία τοῦ κόσμου καὶ τὴν ἀδιάλειπτη δίωξή τοῦ δικαίου. Ἡ φωτιὰ τῆς θείας ἀγάπης, ποὺ εἶχε ἀνάψει στὸν πατέρα Ἰωάννη ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία, εἶχε αὐξηθεῖ τώρα σὲ μία καθαρὴ ἁγνὴ φλόγα ποὺ ἦταν ἕτοιμη νὰ ἀνέλθει στὸν οὐρανὸ ὡς εὐπρόσδεκτη θυσία στὸν ἅγιο Θεό.
Τὴ νύχτα τοῦ Σαββάτου, τοῦ Μαΐου 5/18, τὸ 1985, εἶχε παραμείνει στὴν ἐκκλησία προετοιμάζοντας ἕνα κήρυγμα γιὰ τὸ ἑπόμενο πρωί. Ἡ σύζυγός του ἦταν ἐκείνη τὴν περίοδο στὸ Λὸς Ἀντζελὲς γιὰ νὰ ἐπισκεφτεῖ τὴν κόρη της, ἡ ὁποία εἶχε γεννήσει τὸ πρῶτο παιδί της.
Λίγο πρὶν τὰ μεσάνυχτα, ἕνας ἢ περισσότεροι ἐπιτιθέμενοι μπῆκαν στὴν ἐκκλησία.
Προφανῶς παρακολουθοῦσαν τὸν π. Ἰωάννη γιατί ἦρθαν σὲ μία περίοδο ποὺ ἦταν μόνος, μὲ τὸν 17 χρονῶν γιό του. Ἐπιτέθηκαν στὸν π. Ἰωάννη στὸ γραφεῖο τῆς ἐκκλησίας καὶ τὸν κάρφωσαν μὲ ἕνα μαχαῖρι. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἄμυνάς του ὁ π. Ἰωάννης τραυματίσθηκε βαριά, καὶ ἔπειτα σκοτώθηκε ἀπὸ ἕνα βαρὺ χτύπημα στὸ κεφάλι του.
Ὁ γιός του, ὁ ὁποῖος εἶχε δειπνήσει μὲ τὸν πατέρα τοῦ νωρίτερα τὸ βράδυ, ὅταν ἡ ὥρα πῆγε 1:30 π.μ. πῆγε στὴν ἐκκλησία νὰ βρεῖ τὸν πατέρα του. Ἔξω ἀπὸ τὸ γραφεῖο ἀνακάλυψε τὸ σῶμα τοῦ δολοφονημένου πατέρα του, καὶ στοὺς τοίχους τὸ αἷμα τοῦ Μάρτυρα.
Στὴν ἔρευνά της, ἡ ἀστυνομία δὲν βρῆκε κανένα σημάδι βανδαλισμοῦ ἢ κλοπῆς τῆς ἐκκλησίας καὶ δὲν βρήκανε κανένα ὕποπτο. Ἐλλείψει κάποιας εὔλογης αἰτίας τοῦ ἐγκλήματος, εἶναι τὸ πλέον πιθανὸ ὅτι ἡ δολοφονία, καὶ ἡ βεβήλωση τῆς ἐκκλησίας μερικοὺς μῆνες πρίν, ἔγινε ἀπὸ τὰ χέρια ἐκείνων ποὺ μίσησαν τὸν π. Ἰωάννη γιὰ τὴν ἱερή του διακονία ποὺ πρόσφερε στὸ ποίμνιο καὶ τὴν ἐκκλησία του. Ἐκεῖνοι λοιπὸν ποὺ εἶναι ἐχθροί του Θεοῦ καὶ ὑπηρέτες τοῦ πονηροῦ ἐχθροῦ, τοῦ διαβόλου, χτύπησαν μὲ μῖσος τὸν πατέρα Ἰωάννη ὥστε αὐτὸς βρῆκε μαρτυρικὸ θάνατο. Πέθανε ἀπὸ τοὺς σατανιστὲς μέσα στὴν ἐκκλησία του ποὺ μὲ τόσο ζῆλο πιστὰ ὑπηρέτησε.
Τὸ πρόσωπο τοῦ χτυπημένο μὲ μανία εἶχε παραμορφωθεῖ καὶ τὰ δάχτυλά του εἶχαν ἀκρωτηριαστεῖ.
Ὅταν ἔμαθαν τοῦ βίαιου θανάτου τοῦ πατρὸς Ἰωάννη ἡ οἰκογένεια καὶ τὸ ποίμνιο τοῦ αἰσθάνθηκαν κλονισμὸ καὶ θλίψη ποὺ ἔχασαν τὸν ἄνθρωπο ποὺ τοὺς μετάδωσε γνώση καὶ ἀλήθεια, καὶ ἀγάπη καὶ πίστη στὸν Χριστό.
Ἐκεῖνοι ποὺ γνώρισαν τὸ πνευματικὸ ἀνάστημα τοῦ π. Ἰωάννη ἦταν σίγουροι ὅτι τὸ μαρτύριό του ἦταν ἐπιβράβευση τῆς τεράστιας πίστης ποὺ γέμιζε τὴν καρδιά του. Ἔγραψε ἕνα ἀπὸ τὰ πνευματικὰ παιδιά του: Ἡ ζωὴ τοῦ μᾶς ἐνέπνευσε καὶ διαφώτισε. Ὁ θάνατός του ἔχει χρησιμεύσει γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει μὲ ἕναν ἀμεσότερο τρόπο τὶς ἀλήθειες ὄχι μόνο τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, ἀλλὰ τῶν παράξενων καὶ ἀληθινὰ ἀντίχριστων τρόπων τῶν χρόνων μας.
Διάφοροι ἱερεῖς παρακολούθησαν τὴν κηδεία τοῦ π. Ἰωάννη.
Προῆλθαν ἀπὸ τὶς πολλὲς καὶ διάφορες Ὀρθόδοξες ἐκκλησίες στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες.
6. Ἡ σημασία τοῦ μαρτυρίου τοῦ πατρὸς Ἰωάννου.
Ὁ π. Ἰωάννης ἦταν ἕνας ἐξαιρετικὸς ἱερέας καὶ ἕνα δίκαιο ἄτομο στὸν Ἀμερικανικὸ ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τὸν βρῆκε ἄξιο νὰ δοξαστεῖ μὲ τὴν δόξα ἑνὸς Μάρτυρα. Αὐτὴ εἶναι ἡ τιμή του ὡς γνησίου τέκνου τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἀλλὰ ποιὰ εἶναι ἡ ἔννοια τοῦ μαρτυρίου του γιὰ μᾶς στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὸν ἐλεύθερο κόσμο; Ἐνῷ εἶναι ἄκρως ἐνθαρρυντικὸ τὸ νὰ ἀναλογιστοῦμε ὅτι ἡ Ἀμερικὴ ἔχει παραγάγει ἕναν Ἅγιο Μάρτυρα, αὐτὸ δὲν δείχνει ἀπαραίτητα καὶ τὴν ἱερότητά τοῦ Ἀμερικανικοῦ ἐδάφους ἢ ἀκόμα καὶ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀμερικανῶν συνολικά.
Ἴσως εἶναι μᾶλλον μία τιμωρία, μία προειδοποίηση γιὰ τὴν ἀδύναμη πίστη μας πρὶν ἀπό τους χρόνους τῆς ἐπερχόμενης δίωξης. Ἴσως ὁ Θεὸς μᾶς λέει ὅτι ἡ πίστη μᾶς πρέπει νὰ εἶναι γνήσια ἐὰν πρόκειται νὰ ἐπιζήσει τῶν πειρασμῶν ὅπως συνέβη καὶ μὲ τοὺς νέους μάρτυρες στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἔχει δείξει, μὲ ἕνα Ἀμερικανὸ Μάρτυρα τοῦ ὁποίου ἡ πίστη ἦταν πραγματικὴ καὶ ἀληθινή, ἕνα παράδειγμα γιά μας. Πῶς δηλαδὴ μποροῦμε μὲ τὴν πίστη νὰ χάσουμε τὴν ζωή μας γιὰ τὸν Χριστὸ προκειμένου νὰ τὴν κερδίσουμε αἰώνια.
Ὅταν τὸ ST Herman Brotherhood δημοσίευσε τοὺς βίους τῶν Ἁγίων τῶν κατακομβῶν τῆς Ρωσίας τὸ 1982, τὸ βιβλίο ἀφιερώθηκε: Στοὺς χριστιανοὺς μάρτυρες, ΣΗΜΕΡΑ στὴν ΡΩΣΙΑ ΑΥΡΙΟ στὴν ΑΜΕΡΙΚΗ.
Αὐτὸ τὸ αὔριο, ποὺ φαίνεται ἤδη τώρα, ἐργάζεται γιὰ τὴν ἐξολόθρευσή του γνησίου πνεύματος τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τὴν ἐπικράτηση τῆς μίμησής του. Ἐκεῖνοι ποῦ καθαρίζονται μὲ τὸ μαρτύριο εἶναι οἱ ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ πού, ὅπως ὁ νεομάρτυρας Ἰωάννης, κατέχουν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μέσῳ τῆς ἐνεργοῦ ἀγάπης γιὰ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὸν συνάνθρωπό τους.
Ἡ ἐκκλησία καθαρίζεται πάντα μὲ τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων της. Ὁ σῖτος εἶναι ἔτσι χωρισμένος ἀπὸ τὸν φλοιό, τὰ πρόβατα ἀπὸ τὶς αἶγες.
Αὐτὸ εἶναι μία φρόνιμη σκέψη, ποὺ πρέπει νὰ μᾶς προβληματίσει γιὰ νὰ καταστήσει τὴν πίστη μας τόσο πραγματικὴ καὶ ἀληθινὴ ὅσο τοῦ π. Ἰωάννη. Γιὰ πολλούς, ἐντούτοις, εἶναι ἐπίσης ἕνα σημεῖο ἀναφορᾶς, ἕνα σημεῖο ἀντιλεγόμενο γιὰ τὴν δική τους πίστη. Εἶναι πιθανὸν λοιπὸν γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο πολλοὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ ἀντέδρασαν στὸ μαρτύριο τοῦ π. Ἰωάννου μὲ σχεδὸν συνολικὴ ἀδιαφορία, σὰν νὰ μὴν εἶχε ἐμφανιστεῖ στὴ ζωή τους καὶ στὸν τόπο τους, ἀλλὰ ἦταν σὰν ἕνα θέμα τόσο μακριὰ ὅσο εἶναι καὶ τὸ φεγγάρι!
Εἶναι πιὸ ἄνετο νὰ δεῖ κάποιος τὸν θάνατο τοῦ Μάρτυρα σὰν κάποιο ?φρικτό? ἔγκλημα, μία τραγῳδία χωρὶς σκοπὸ ἢ σημασία. Αὐτὸ μας καθιστὰ ὅμως «οὐδέτερους» Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Ἀλλὰ τίποτα στὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι χωρὶς σημασία καὶ σκοπό. Ὁ Θεὸς ἔχει δοξάσει ἕνα Μάρτυρα στὸ χῶμα μας, καὶ εἶναι εὐθύνη μας ὡς παιδιὰ τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας νὰ μὴν τὸ ἀφήσουμε αὐτὸ ἀπαρατήρητο καὶ νὰ τὸ ἀγνοήσουμε.
Μὲ τοὺς μάρτυρές μας, θὰ ἀποκτήσουμε μία ἄμεση καὶ τολμηρότερη πίστη ὅπως τῶν πρώτων, διωκομένων Χριστιανῶν. Τὸ ξηρό του ἀμερικανικοῦ ἐδάφους μας θὰ ἀνθίσει ἀκόμη μὲ περισσότερα λουλούδια ἐὰν ὄχι τῶν μαρτύρων, τουλάχιστον ἔνθερμων Χριστιανῶν ποὺ περπατοῦν ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ μὲ πίστη. Δίνοντας καθημερινὴ μάχη μὲ τὰ πάθη τους, τὸν κόσμο, καὶ τὸν διάβολο.
Ὁ Ἅγιος νέος Ἱερομάρτυρας Ἰωάννης τῆς Santa Cruz, προσεύχεται στὸν Θεὸ γιά μας!
Θαυμαστὸ γεγονὸς στὸ μοναστῆρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὴν Ἄνδρο.
Σύμφωνα μὲ μαρτυρίες ἀπὸ τὸν ἡγούμενο, καὶ τῶν πατέρων τοῦ Μοναστηριοῦ, θαυμαστὸ γεγονὸς ἔγινε στὴ Μονὴ λίγο καιρὸ μετὰ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ πατρὸς Ἰωάννου. Τὸ πρωὶ μίας μέρας τὰ σήμαντρα τῆς ἐκκλησίας ἄρχισαν μὲ θαυματουργικὸ τρόπο νὰ χτυποῦν μέσα στὸ μοναστῆρι. Οἱ πατέρες ἀπόρησαν μὲ αὐτὸ τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς καὶ περίμεναν ὅτι κάτι σημαντικὸ θὰ τοὺς φανερώσει ὁ Κύριος καὶ ὁ Ἅγιος της Μονῆς. Πράγματι τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας μέρας μία κυρία ἀπὸτὴν Ἀμερικὴ ἔφερε τὰ ἄμφια τοῦ μάρτυρα καὶ τὰ παρέδωσε στὴν Μονή.
Αὐτὸ συνέβη χωρὶς νὰ ξέρουν οἱ πατέρες τῆς μονῆς ὅτι τὰ ἄμφια τοῦ μάρτυρα θὰ ἐρχόντουσαν τὴν συγκεκριμένη μέρα στὸ μοναστῆρι. Ἐπίσης μία ἄλλη σημαντικὴ μαρτυρία, ἀπὸ πιστοὺς στὴν ἐνορία του, εἶναι ὅτι τὸ αἷμα τοῦ μάρτυρα δὲν καθάριζε ἀπὸ τὸ πάτωμα μὲ ὅτι καθαριστικὸ καὶ ἐὰν χρησιμοποίησαν. Τὸ αἷμα τοῦ εἶχε γίνει τὸ ἴδιο μὲ τὸ πάτωμα.
Τὴν εὐχή του νὰ ἔχουμε ἐμεῖς ἡ στρατευμένη ἐκκλησία.
Ἔγινε σύντομα ὁ πατέρας δύο παιδιῶν, τῆς Μαρία καὶ τοῦ Φωτίου.
Οἱ πόλεις στὶς Η.Π.Ἃ ἦταν σὲ πλήρη ἀντίθεση μὲ αὐτὸ ποὺ ἔζησε στὸ χωριὸ τοῦ τὰ παιδικά του χρόνια. Ὅλες αὐτὲς οἱ ἀναμνήσεις δὲν τὸν ἄφησαν ποτὲ στὴν νέα γῆ ποὺ ἔζησε.
Μὲ τὴν ὑποστήριξη καὶ τὴν ἐνθάρρυνση τοῦ Ἱερέα Γεωργίου Βογδάνου, ἑνὸς ἱερέα ποὺ ἀναγνώρισε στὸ πρόσωπο τοῦ πατέρα Ἰωάννη τὴν ἀκεραιότητα καὶ τὸν ζῆλο ἑνὸς ἀληθινοῦ ἱερουργοῦ διορίστηκε στὸ deaconate τὸ 1971 μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἰακώβου, ὁ ὁποῖος τὸν ὑποστήριξε σὲ αὐτὴν τοῦ τὴν προσπάθεια.
Δεδομένου ὅτι καὶ ἡ ἀγάπη του γιὰ τὴν ἐκκλησία καὶ ἡ ἀγάπη γιὰ τὸ ποίμνιο ἦταν τόσο προφανεῖς, μετὰ ἀπὸ μερικὲς ἑβδομάδες χειροτονήθηκε ἱερέας ἀπὸ τὸν ἐπίσκοπο Μελέτιο Χριστινόπολής του
Σὰν Φρανσίσκο.
Ἐξυπηρέτησε ἀρχικὰ τὴν ἑλληνικὴ Ὀρθόδοξη κοινότητα στὸ Anchorage τῆς Ἀλάσκα, στὸ ἔδαφός του
Πρόσφατα ἁγιοποιημένου Ἁγίου Γερμανοῦ ποὺ εὐλαβεῖτο πολὺ καὶ ἔγινε ὁ φύλακας ἄγγελός του, στὸ ὑπόλοιπό της ζωῆς του. Διορίστηκε ἀργότερα στὴ κοινότητα τοῦ ST George στὸ Βανκοῦβερ, στὸν Καναδά, καὶ ἔπειτα σὲ ἄλλη κοινότητα στὸ Ἀναχάιμ, στὴν Πενσυλβανία. Κινήθηκε ἔπειτα πρὸς τὴν περιοχὴ τῆς Santa Cruz Καλιφόρνιας, ἡ ὁποία εἶχε ὀνομαστεῖ ἔτσι ἀπὸ τοὺς Ἰσπανοὺς ἱεραποστόλους.
Ἐκεῖ ἐργάστηκε μὲ ζῆλο πολύ, παρέχοντας ἕνα λιμανάκι γιὰ τοὺς Ὀρθοδόξους Χριστιανούς.
2. Ἱερέας στὴν Santa Cruz
Ἐπειδὴ ἡ κοινότητα στὴ Santa Cruz ἦταν ἐπίσης μικρὴ γιὰ νὰ ἀποκτήσει ἀμέσως μία Ὀρθόδοξη ἐκκλησία, ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἄρχισε νὰ ἐξυπηρετεῖται γιὰ τὴν θεία λειτουργία σὲ μία κοντινὴ πόλη ποῦ λεγόταν Aptos, στὸ παρεκκλῆσι μίας φτωχῆς μονῆς.
Οἱ καλόγριες σὲ αὐτὸ τὸ μοναστῆρι τοῦ ἔδιναν τὴν ἐκκλησία ἀργὰ γιατί τὴν χρησιμοποιοῦσαν αὐτὲς τὸ πρωί. Ὁπωσδήποτε ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἤξερε ὅτι εἶχε πολλὴ ἐργασία νὰ κάνει. Ἀπογοητεύθηκε μερικὲς φορὲς ἀπὸ τὴν ἔλλειψη ἐνεργοῦ ἐνδιαφέροντος μεταξύ του ποιμνίου του. Εἶχε πάντα μία δυνατὴ πίστη καὶ δὲν τοῦ ἄρεσε ἡ χλιαρότητα στὴν καρδιὰ τῶν πιστῶν.
Στόχος τοῦ ἦταν νὰ ἀναφλέξει αὐτὴν τὴν πίστη μέσα σὲ κάθε ἕνα ἀπὸ τοὺς ἐνορῖτες του, ἔτσι ὥστε οἱ ἴδιοι νὰ ἀγωνίζονται γιὰ τὴ βασιλεία τῶν Οὐρανῶν. Πίστευε μέσα του ὅτι αὐτὸ εἶναι ἀναγκαῖο γιὰ κάθε πιστὸ μέλος τῆς Ἐκκλησίας. Ἤξερε ὅμως ὅτι γιὰ νὰ πετύχει αὐτὸν τὸν στόχο ἔπρεπε νὰ τὸ κάνει σιγὰ σιγά, ὅτι δὲν θὰ μποροῦσε νὰ βάλει τὸ νέο κρασὶ σὲ παλιoὺς ἀσκοὺς ( Ματθαῖος 9:17), γιατί μὲ τὸ σπάσιμο τῶν ἀσκῶν ὅλα θὰ χανόντουσαν.
Μὲ ἄλλα λόγια, δὲν θὰ μποροῦσε νὰ ἀπαιτήσει πάρα πολλὰ ἀμέσως, ἀλλὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι ἕνας εὐγενὴς καὶ μὲ ἀγάπη ἱερέας κοντὰ στὶς ἀδυναμίες τοῦ ποιμνίου του, ὥστε αὐτοὶ νὰ μὴ συντριφθοῦν καὶ ἀναγκαστοῦν νὰ ἐγκαταλείψουν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη συνολικά. Τὸ χάσμα μεταξύ του ποιμένα καὶ τῶν προβάτων ἔπρεπε νὰ γεφυρωθεῖ βαθμιαία καὶ προσεκτικά, καὶ ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἔπρεπε νὰ προκαλέσει πίστη στὶς καρδιὲς τοῦ ποιμνίου του μὲ προσευχὴ καὶ προσοχή.
Μερικὲς φορὲς ὁ πατὴρ Ἰωάννης μιλοῦσε μὲ βροντερὲς λέξεις ἐπίπληξης γιὰ νὰ ξυπνήσει τους ἀνθρώπους του ἀπὸ τὸν πνευματικὸ ὕπνο τους. Ἀλλὰ συνήθως τοὺς ἐνέπνεε ἀπὸ τὸ ἤρεμο καὶ ἥσυχο παράδειγμά του.
Μὲ τὸ δόσιμο στὰ ποίμνιο τοῦ ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἐνστάλαξε σὲ αὐτοὺς τὴν ἐπιθυμία νὰ κτίσουν τὴν ἐκκλησία τους. Συνέλλεξαν καὶ μάζεψαν τὰ χρήματα καὶ βρῆκαν τελικὰ ἕνα κτήριο γιὰ τὴν ἐκκλησία τους. Ἦταν προηγουμένως ἕνα ἐρειπωμένο σπίτι στὴ Santa Cruz, ἀπέναντι ἀπὸ τὴν δημόσια βιβλιοθήκη καὶ στὸ καλύτερο μέρος τῆς πόλης γιὰ ἱεραποστολικὴ δραστηριότητα. Τὸ κτήριο ἦταν μεγάλο, μὲ ψηλὸ ὄροφο. Ἔπρεπε νὰ γίνει πολλὴ ἐργασία γιὰ νὰ μετατραπεῖ σὲ ἐκκλησία.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἔκανε ἕνα μεγάλο μέρος τῆς ἐσωτερικῆς ἐργασίας ὁ ἴδιος, καὶ διαμόρφωσε ἕνα ὄμορφο ἄσπρο εἰκονοστάσιο. Ὅταν ὁλοκληρώθηκε ἡ ἐκκλησία ἔγινε ἕνα πνευματικὸ καταφύγιο, ἕνα νησὶ τοῦ Ἅγιου Πνεύματος στὴ μέση, στὸ κέντρο τῆς πόλης Santa Cruz.
Ἡ ἐκκλησία ἀφιερώθηκε στὸν προφήτη Ἠλία.
Ὁ προφήτης Ἠλίας εἶναι ὁ ἀρχαῖος (ἀναφερόμενος στὴν Πάλ. Διαθήκη) προφήτης ποὺ πρόκειται νὰ ἔρθει γιὰ νὰ διαδώσει τὴν δύναμη τῆς πίστης στὶς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ἀποστασίας, τῆς δοκιμασίας καὶ τοῦ μαρτυρίου. Κατὰ συνέπεια ἔγινε ὁ προστάτης τῆς πόλεως Santa Cruz καὶ ὅλων ἐκείνων ποὺ ἔχουν διαφωτιστεῖ ἀπὸ τὸν Ὀρθόδοξο Χριστιανισμὸ σὲ ἐκείνη τὴν πόλη.
Μὲ τὴ νέα καὶ ὄμορφη ἐκκλησία τους, τὸ ποίμνιο ἀποτελοῦνταν ἀπὸ πάνω ἀπὸ 75 οἰκογένειες. Εἶχαν ὅλες οἱ οἰκογένειες μέσα τοὺς ἐπιτέλους τὸ αἴσθημα τῆς ὁλοκλήρωσης. Θεώρησαν ὅτι εἶχε παρέλθει πιὰ ἡ μακροχρόνια συνήθεια, ἀπὸ τὶς ἡμέρες ἐκεῖνες ποὺ ἄλλη ἐπιλογὴ δὲν εἶχαν παρὰ νὰ χρησιμοποιοῦν τὸ παρεκκλῆσι ποὺ ἦταν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, καὶ ποὺ δὲν ἦταν δικό τους.
Τώρα μποροῦσαν νὰ ἐνεργοποιήσουν τὶς δραστηριότητές τους. Ὁ πατὴρ Ἰωάννης συνειδητοποίησε ὅτι γιὰ μερικούς, αὐτὲς οἱ δραστηριότητες σκίαζαν τὸν ἀληθινὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς τῆς ἐκκλησίας.
Ἐκεῖνοι ποὺ πήγαιναν στὴν ἐκκλησία πρώτιστα γιὰ τὴν κοινωνικὴ ἀλληλεπίδραση μὲ ἄλλους Ἕλληνες ἦταν πιθανὸ νὰ ἀφιερώσουν τὴν μεγαλύτερη μερίδα τῶν ἐνεργειῶν τους σὲ ἐθνικὲς συνάξεις καὶ συνεδριάσεις τῶν Συμβουλίων τῶν διαφόρων κοινοτήτων, καὶ νὰ θεωρήσουν τὴν ἐκκλησία μόνο ὡς θρησκευτικὴ πλευρά? τῆς ἑλληνικῆς ταυτότητάς τους. Ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἀναγνώρισε ὅτι αὐτὴ ἡ πτυχὴ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς εἶναι ἀναπόφευκτη, καὶ ἦταν σὲ θέση νὰ τὸ δεχτεῖ μόνο ἔφ? ὅσον ἦταν ἐλεύθερος νὰ διδάξει τὸ Εὐαγγέλιο σὲ ἐκεῖνο τὸ μέρος τοῦ ποιμνίου ποὺ ἀληθινὰ δίψαγε γιὰ τὸν Χριστό.
3. Διδάσκαλος τῶν νέων.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης δὲν θέλησε μὲ κανένα τρόπο ἡ Ὀρθόδοξη κοινότητά του νὰ εἶναι μία κλειστὴ κοινότητα ἄλλα ἔψαχνε πάντα καὶ χαίρονταν νὰ ἀνακαλύψει νέες καρδιές, ὁποιεσδήποτε ἔνθερμες νέες ψυχὲς ποὺ ἔρχονταν σὲ ἀναζήτηση τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανισμοῦ.
Ἡ πόλη Santa Cruz εἶναι δὲν εἶχε στὴν συλλογὴ τῆς μαζέψει μόνο τὰ σκοτεινότερα στοιχεῖα τῆς κοινωνίας, ἀλλὰ εἶχε μαζέψει καὶ ἰδεαλιστὲς νέους ποὺ εἶχαν ἐπιθυμήσει κάτι σημαντικότερο ἀπὸ τὶς ἀμερικανικὲς τιμὲς τοῦ ὑλισμοῦ καὶ τοῦ ἀνταγωνισμοῦ.
Ὥσπου νὰ χτίσει τὴν ἐκκλησία του στὴ Santa Cruz, μία μικρὴ ἀλλὰ σημαντικὴ Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ ἀναζήτηση εἶχε ἀρχίσει ἤδη στὸ Πανεπιστήμιο ἐκεῖ. Αὐτὸ ἦταν πρώτιστα τὸ ἀποτέλεσμά τῆς ἱεραποστολικῆς ἐργασίας, τοῦ Ἱερομονάχου Ἀναστασίου ὁ ὁποῖο θυσίασε ἀρκετὰ ἔτη τῆς ζωῆς του στὸ δόσιμο τῆς Ὀρθοδοξίας στοὺς νεαροὺς ἄνδρες καὶ στὶς γυναῖκες. Μέσῳ αὐτοῦ πολλοὶ πανεπιστημιακοὶ σπουδαστὲς στὴ Santa Cruz ἀγκαλίασαν τὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἀφιέρωσαν τὶς ζωές τους στὴν διακονία τοῦ Χριστοῦ.
Τὸ 1981, ὁ πατὴρ Seraphim κατὰ παράκληση τῶν Ὀρθόδοξων σπουδαστῶν ἐκεῖ, ἔδωσε δύο διαλέξεις στὸ πανεπιστήμιο καὶ ἐνέπνευσε περαιτέρω τὶς νέες ψυχὲς γιὰ νὰ τὶς εἰσαγάγει στὴν Ὀρθοδοξία. Ο πατὴρ Ἀναστάσιος καὶ ὁ πατὴρ Σεραφεὶμ ζοῦσαν σὲ μοναστήρια μακριὰ ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιο. Οἱ Ὀρθόδοξοι σπουδαστὲς πήγαιναν στὸν πατέρα Ἰωάννη καὶ στὴν ἐκκλησία του γιὰ νὰ ἐνισχυθοῦν πνευματικά, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο ἀνύψωναν τὸ πνευματικὸ ἐπίπεδό της πανεπιστημιακῆς ζωῆς.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης τοὺς χαιρετοῦσε πάντα μὲ ἕνα ἀκτινοβόλο χαμόγελο καὶ μὲ μία θερμὴ ἀγάπη, βλέποντας στὰ νέα πρόσωπά τους τὴν φρεσκάδα καὶ τὸν ἐνθουσιασμὸ ποὺ θὰ εἶχαν γιὰ νὰ κρατήσουν τὴν Ὀρθοδοξία ζωντανὴ γιὰ τὶς μελλοντικὲς γενιές.
Ἔτσι αὐξήθηκε ἡ πίστη τους καὶ συνεχῶς νέες ψυχὲς ἔφερναν νὰ γνωρίζουν τὴν Ὀρθοδοξία.
Δεδομένου ὅτι ἡ ἐκκλησία τοῦ προφήτη Ἠλία ἦταν στὴ μέση της πόλης, οἱ ἄνθρωποι ἐρχόντουσαν ἀπὸ παντοῦ γιὰ νὰ ὑποβάλουν τὶς ἐρωτήσεις τους καὶ νὰ προσφέρουν τὶς καλές τους ὑπηρεσίες.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης κράτησε πολιτικὴ τῆς ἀνοικτῆς πόρτας, καὶ ἦταν πάντα διαθέσιμος γιὰ κάθε ποιμενικὴ ἀνάγκη. Οἱ ἄνθρωποι τῆς Santa Cruz ἐρχόντουσαν καὶ τὸν ἐμπιστεύονταν πλήρως γιατί ἡ ἀγάπη τοῦ ἦταν πάντα ἀνοικτὴ πρὸς ὅλους.
Εἶχε μεγάλη ἀγάπη γιὰ τοὺς φτωχούς, καὶ ἦταν χρήσιμος σὲ ὅλους ποὺ ἐρχόντουσαν νὰ τοῦ ζητήσουν βοήθεια ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν θρησκεία τους ἢ ἂν τὸν ἐκμεταλλευόντουσαν ἢ ὄχι.
Δὲν ἦταν ἀσυνήθιστο νὰ τὸν ξυπνήσουν τὰ ἄγρια μεσάνυχτα καὶ νὰ ζητήσουν τὴν βοήθειά του ἄνθρωποι ἐνδεεῖς. Κανένα δὲν ἀπέρριπτε, τοὺς ἔδινε πάντα ἐλεημοσύνη καὶ ἕνα γεῦμα.
Στὴ Santa Cruz ὑπῆρχαν ἄνθρωποι ποὺ εἶχαν ἀπωλέσει κάθε ἐλπίδα, καὶ ζοῦσαν μία ζωὴ στὴν περιπλάνηση καὶ τὴν μοναξιά. Ἄνθρωποι περιθωριακοὶ ποὺ στὸν πατέρα Ἰωάννη εἶδαν τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ.
4. Ὅπου ἡ ἁμαρτία αὐξάνεται, περισσεύει ἡ Χάρις.
Ὁ πατέρας Ἰωάννης δὲν ἀποθάρρυνε ποτὲ τὶς ἐθνικὲς δραστηριότητες τῶν μελῶν τῆς κοινότητας καὶ πάντα ἔβρισκε χαρὰ στὸ νὰ ὑπενθυμίσει τὴν κληρονομιά του καὶ τὰ δημιουργικά του χρόνια στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ δὲν ἦταν καθόλου ἐθνοκεντρικός.
Ἔλεγε ὅτι ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανισμὸς δὲν ἦταν μόνο γιὰ τοὺς Ἕλληνες ἀλλὰ περισσότερο ἦταν καθολικὸς (γιὰ ὅλους). Ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸν Θεὸ τὸν προέτρεψε νὰ γίνει ἕνας ἐνθουσιώδης ἱεραπόστολος γιὰ ὅλους τους κατοίκους καὶ λαοὺς ποὺ ζοῦσαν ἐκεῖ. Ἔτσι πήγαινε στὰ δημόσια πάρκα ὅπου μὲ ὁμιλίες καὶ μὲ βυζαντινὲς μελῳδίες καὶ συζητήσεις γνώρισε στοὺς Ἀμερικανοὺς τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως. Στηρίχθηκε σταθερὰ στὴν Ὀρθόδοξη πίστη καὶ ἀπέρριπτε τὶς ψεύτικες οἰκουμενικὲς μετακινήσεις τῶν ἡμερῶν του.
Μὲ τὴν ἔνθερμη ποιμενική του ἐργασία προσπαθοῦσε νὰ μετατρέψει πολλοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἦταν ἁπλὰ βαπτισμένοι Ὀρθόδοξοι χριστιανοὶ καὶ ὅπου οἱ δέσμευσή τους μὲ τὴν ἐκκλησία ἦταν τελείως ἐξωτερικὴ νὰ συμμετέχουν ἐνεργὰ σὲ ὅλες τὶς δραστηριότητές της.
Ἐπειδὴ ὁ πατὴρ Ἰωάννης δὲν ἦταν ἕνας τυπικὸς ἱερέας μπόρεσε καὶ κέρδισε τὸ νὰ φέρνει τὸ ποίμνιο του ἀληθινὰ κοντὰ στὴν ἐκκλησία. Μὲ τὴν πίστη τοῦ κατέδειξε ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία δὲν εἶναι μόνο ἕνα τελετουργικὸ σύστημα οὔτε ἕνα σύστημα ἀπὸ δόγματα, ἄλλα μία πράξη ζωῆς ποὺ ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο στὴ σωτηρία.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἦταν ἀπὸ τὴ φύση καλλιτέχνης καὶ ποιητής, καὶ εἶχε μία βαθιὰ αἴσθησή τῆς ὀμορφιᾶς. Ἀγαποῦσε τὰ ἥσυχα, ταπεινὰ καὶ εὐγενῆ πράγματα τῆς ζωῆς. Αὐτὴ ἡ ἀγάπη ἐκφράστηκε στὰ κηρύγματά του καὶ στὰ ἑλληνικὰ καὶ ἀγγλικὰ ποιήματά του, τὰ ὁποία ἔγγραφε μὲ τὴν κομψὴ
καλλιγραφία του. Ἡ αἴσθηση τῆς ὀμορφιᾶς τὸν κατέστησε ἀκόμα πιὸ γνώστη τῆς ἀσχήμιας καί τῆς τρέλας της ἀποχριστιανισμένης ἐποχῆς μας.
Μιλοῦσε γιὰ τὴν σύγχυση ποὺ προκαλεῖται ὅταν ξεχνοῦν τὰ ἄτομα τὸν Θεὸ καὶ ἀκολουθοῦν τὰ ἐγωϊστικὰ ἐνδιαφέροντά τους. Προέβλεπε τοὺς σπόρους τῆς ἐρχόμενης καταστροφῆς στὴ γενικὴ κατάπτωση τῶν χρόνων μας, στὶς κυρίαρχες διαστρεβλώσεις τῆς χριστιανικῆς ἀλήθειας, καὶ τὸν ἐνθουσιασμὸ τῶν ἀνθρώπων στοὺς συνεχῶς αὐξανόμενους ναοὺς τοῦ Σατανᾶ.
Οἱ μεγάλες προσπάθειες τοῦ πατέρα Ἰωάννη ἄρχισαν νὰ προκαλοῦν τὶς κακόβουλες ἐνέργειες τῶν ἀνθρώπων ποὺ μισοῦσαν τὸν Θεό. Ὁ Κύριος ἐξάλλου εἶχε πεῖ ὅπως ἐδίωξαν ἐμένα, ἔτσι θὰ διώξουν καὶ ἐσᾶς. ( Ἰωάννη 15:20).
Ἡ διαφανὴς ποιμαντικὴ ἐργασία τοῦ πατέρα Ἰωάννη καὶ τῆς ἐκκλησίας του ποὺ βρίσκονταν στὴ μέση τῆς Santa Cruz, τὸν κατέστησε πιὸ προσιτὸ ὄχι μόνο σὲ ἐκείνους ποὺ ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ βοήθεια, ἀλλὰ καὶ σὲ ἐκείνους ποὺ ἐπιθυμοῦσαν νὰ καταστρέψουν ὅλη αὐτὴν τὴν ἱερὴ προσπάθεια.
Μερικοὺς μῆνες πρὶν ἀπὸ τὸν θάνατό του στὴν ἐκκλησία τοῦ ἄγνωστοι ὀπαδοὶ τοῦ σατανᾶ, χρωμάτισαν τὸ 666 καὶ τὸ σατανικὸ ἀστέρι (πεντάλφα) στὴ μπροστινὴ εἴσοδο τοῦ ναοῦ.
Ὅταν ἡ βεβήλωση ἀνακαλύφθηκε, ὁ πατὴρ Ἰωάννης ἔμεινε ἀπτόητος.
Ἀργότερα ἔλαβε καὶ ἀνώνυμες ἀπειλές, ἀλλὰ παρέμεινε ἀπτόητος καὶ στὶς ἀπειλές. Εἶχε γενναῖο φρόνιμα καὶ βαθιὰ πίστη σὰν ποιμένας. Δὲν ἦταν ἕνας ποιμένας ποὺ εἶδε τὴν ἱεροσύνη καὶ τὴν ποιμενικὴ ἐργασία σὰν “ἐπάγγελμα”. Δὲν ἦταν διατεθειμένος νὰ φύγει μπροστὰ στὴ θέα τῶν ἄθεων λύκων.
Μᾶλλον, ἀποδείχθηκε πιστὸς ποιμένας Χριστοῦ, πρόθυμος νὰ θυσιάσει τῶν ἑαυτό του γιὰ τὸ ποίμνιο του καὶ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ γι’ αὐτό.
5. Τὸ Θαῦμα μὲ τὰ Κρίνα τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου.
Ὁ πατὴρ Ἰωάννης εἶχε ἀπὸ τὴν Θεοτόκο μία ἰδιαίτερη εὐλογία. Μία θαυμαστὴ εὐλογία ποὺ παραχώρησε ἡ μητέρα τοῦ Θεοῦ στὴν ἐκκλησία τοῦ προφήτη Ἠλία.
Αὐτὴ ἡ θαυμάσια παρηγοριὰ ἐμφανίστηκε ἀφότου ἔφερε ὁ πατὴρ Ἰωάννης μερικοὺς βολβοὺς τὰ κρίνα τῆς Παναγίας (ἔτσι τὰ λένε στὸ μοναστῆρι τοῦ Ἅγιου Νικολάου στὴν Ἄνδρο) ἀπὸ τὸ νησί του στὴν Ἄνδρο ὅταν τὸ ἐπισκέφτηκε μὲ τὴν οἰκογένειά του.
Ὁ κρίνος εἶναι τὸ γνωστὸ λουλοῦδι ποὺ ἔδωσε ὁ ἀρχάγγελος Γαβριὴλ στὴν Ὑπεραγία Θεοτόκο κατὰ τὸν Εὐαγγελισμό.
Στὸ μοναστῆρι λοιπὸν τοῦ Ἅγιου Νικολάου στὴν Ἄνδρο ποὺ π. Ἰωάννης ἐπισκέφτηκε, οἱ μίσχοι ἀπὸ αὐτὰ τὰ κρίνα, ποὺ εἶναι στὴν εἰκόνα τῆς Παναγίας ἀπὸ χρόνια βλασταίνουν μὲ θαυματουργικὸ τρόπο κατὰ τὴν διάρκεια τῆς γιορτῆς τῆς (Κατάθεσις τῆς Τιμίας Ἐσθῆτος ἐν Βλαχέρναις) τὴν 2α Ἰουλίου. Ἐνῷ εἶναι ξερὰ ὅλο τὸν χρόνο ἐπάνω δεμένα στὴν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου, αὐτὰ λοιπὸν ἀνθίζουν καὶ βγάζουν λουλούδια τὶς μέρες ἐκεῖνες…
Ὁ πατέρας Ἰωάννης ἔδωσε στὸν γιὸ τοῦ Φώτιο νὰ φυτέψει βολβοὺς ἀπὸ τὰ κρίνα σὲ δοχεῖα μὲ νερό.
Ἀφότου εἶχαν αὐξηθεῖ τὰ κρίνα ἀπὸ τοὺς βολβοὺς τὸν Μάιο τοῦ 1983, ὁ πατὴρ Ἰωάννης κόβει ἕνα ἀπὸ τὰ λουλούδια καὶ τὸ τοποθετεῖ σὲ μία εἰκόνα τῆς Θεοτόκου ἀπέναντι ἀπὸ τὸ εἰκονοστάσι τῆς ἐκκλησίας του.
Τὸ λουλοῦδι δὲν βλάστησε γιὰ τρεῖς ἢ τέσσερις ἑβδομάδες, ἐνῷ εἶχε κοπεῖ καὶ εἶχε ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ τὸ νερὸ καὶ ἀπὸ τὴν γῆ.
Ὅταν ἔριξε τελικὰ τὰ πέταλά του (τὸ πρῶτο εἶχε πέσει μία εὐλογημένη ἡμέρα ὅταν βαφτίστηκε ἕνας ἀπὸ τοὺς νεοφώτιστους ἀπὸ τὸ πανεπιστήμιο, ἀπὸ τὸν πατέρα Ἰωάννη), εἶπε στὴ σύζυγό του νὰ μὴν σκουπίσει τίποτα στὴν εἰκόνα οὔτε μὲ τὴν ἠλεκτρικὴ σκοῦπα. Πῆρε λοιπὸν τὰ πέταλα καὶ γιὰ νὰ τὰ σώσει τὰ τοποθέτησε στὴν εἰκόνα ὅπου ὁ μίσχος λουλουδιῶν ὑπῆρχε ἀκόμη. Ἄρχισε λοιπὸν νὰ προσέχει τὰ πέταλα καὶ τὸν ξηρὸ μίσχο, δεδομένου ὅτι εἶχε ἕνα συναίσθημα ὅτι κάτι θαυμαστὸ θὰ συνέβαινε. Καὶ ἔπειτα, μέσα σὲ τρεῖς ἑβδομάδες, μερικοὶ φρέσκοι νεαροὶ βλαστοὶ ἐμφανίστηκαν στὸν μίσχο! Αὐτὸ τὸ γεγονὸς φάνηκε σχεδὸν θαυμαστὸ στοὺς συμμετέχοντες, οἱ ὁποῖοι ἔκλαψαν καὶ προσευχήθηκαν μαζί. Ὁ μίσχος βλάστανε τώρα περισσότερο ἀπὸ πάντα, ἀκόμα χωρὶς καθόλου νερό.
Ὁ π. Ἰωάννης καὶ τὸ πνευματικό του παιδὶ ὁ Θωμὰς μέτρησαν τὴν εἰκόνα καὶ ἔβαλαν ἕνα πλαίσιο μὲ ἕνα ξύλινο κιβώτιο καὶ ἐντοιχίσανε τὴν εἰκόνα μαζὶ μὲ τὸν βλαστάνοντα μίσχο καὶ τοὺς ἄλλους παλαιοὺς μίσχους ἀπὸ τὸ μοναστῆρι στὴ Ἄνδρο.
Ὅταν αὐτὸ ὁλοκληρώθηκε, ἡ εἰκόνα καὶ οἱ μίσχοι τέθηκαν στὸ πίσω μέρος τῆς ἐκκλησίας.
Ὁ μίσχος συνέχισε νὰ παραγάγει τοὺς νέους μίσχους γιὰ πολλοὺς μῆνες, μέχρι τὸν χειμῶνα τοῦ 1983-1984. Ὁ π. Ἰωάννης γέμιζε τὴν ψυχὴ μὲ δέος καὶ σεβασμό. Ὁ καθένας ποὺ ἐρχότανε στὴ ἐκκλησία γιὰ ὁποιοδήποτε λόγο, θὰ τὸν πήγαινε στὴν εἰκόνα θὰ παρουσίαζε τὸ θαῦμα καὶ θὰ ἔλεγε τὴν ἱστορία.
Ἀνέφερε ἐπίσης τὸν μίσχο στὰ κηρύγματά του σχεδὸν κάθε Κυριακή.
Ὅταν ὁ Ἕλληνας ἐπίσκοπός του Σὰν Φρανσίσκο εἶχε νὰ ὑποδεχτεῖ μερικούς εὐρωπαίους ἀξιωματούχους, συμπεριλαμβανομένων διάφορων πολιτικῶν καὶ ἱερέων, ὁ π. Ἰωάννης ἀποφάσισε νὰ πάρει τὴν εἰκόνα γιὰ νὰ τὴν παρουσιάσει στὸν ἐπίσκοπο καὶ νὰ τὴν φωτογραφίσει.
Ὅλοι οἱ ἀξιωματοῦχοι τὸ εἶδαν, ἀλλὰ οἱ περισσότεροι τὸ εἶδαν σὰν κάτι ἀσήμαντο. Τὸ ἐνημερωτικὸ δελτίο τῆς ἐπισκοπῆς ἐκδόθηκε ἕνα μήνα ἢ δύο ἀργότερα καὶ ὁ π. Ἰωάννης ἦταν ἀπογοητευμένος ποὺ ἐκεῖ δὲν ἐμφανίστηκε καμία ἀναφορὰ ἢ φωτογραφία τοῦ θαύματος.
Ἕνας πιστὸς ὅμως Ἁγιογράφος ὁ Στάθης Τραχανατζὴς ἑρμήνευσε τὸ θαῦμα ὄχι μόνο ὡς σημάδι της ἐπιείκειας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ ποίμνιο τοῦ ἀλλὰ καὶ ὡς θαῦμα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸ ἔργο του πατέρα Ἰωάννη.
Περίπου ἕνας ἑξάμηνο προτοῦ νὰ μαρτυρήσει ὁ π. Ἰωάννης ἐμφανίστηκαν δύο δάκρυα στὴν πλαισιωμένη εἰκόνα τῆς μητέρας τοῦ Θεοῦ. Αὐτὰ τὰ δάκρυα, ποὺ συνέβησαν νὰ ἐμφανιστοῦν ἀπὸ τὸ πηγοῦνι καὶ τὸν λαιμὸ καὶ ὄχι στὰ μάτια τῆς εἰκόνας ἔδωσαν στὸν π. Ἰωάννη τὸ συναίσθημα ὅτι κάτι κακὸ θὰ συνέβαινε, ἀλλὰ δὲν μιλοῦσε γιὰ αὐτὸ τὸ γεγονός.
Παρέμεινε στὴ εἰκόνα, ἕνα σημάδι ἀπὸ τὴν μητέρα τοῦ Θεοῦ γιὰ νὰ ἐνισχύει μὲ αὐτὸ τὸν πατέρα Ἰωάννη, καὶ νὰ ἀποκαλύπτει τὴ θλίψη της γιὰ τὸν κακία τοῦ κόσμου καὶ τὴν ἀδιάλειπτη δίωξή τοῦ δικαίου. Ἡ φωτιὰ τῆς θείας ἀγάπης, ποὺ εἶχε ἀνάψει στὸν πατέρα Ἰωάννη ἀπὸ τὴν παιδική του ἡλικία, εἶχε αὐξηθεῖ τώρα σὲ μία καθαρὴ ἁγνὴ φλόγα ποὺ ἦταν ἕτοιμη νὰ ἀνέλθει στὸν οὐρανὸ ὡς εὐπρόσδεκτη θυσία στὸν ἅγιο Θεό.
Τὴ νύχτα τοῦ Σαββάτου, τοῦ Μαΐου 5/18, τὸ 1985, εἶχε παραμείνει στὴν ἐκκλησία προετοιμάζοντας ἕνα κήρυγμα γιὰ τὸ ἑπόμενο πρωί. Ἡ σύζυγός του ἦταν ἐκείνη τὴν περίοδο στὸ Λὸς Ἀντζελὲς γιὰ νὰ ἐπισκεφτεῖ τὴν κόρη της, ἡ ὁποία εἶχε γεννήσει τὸ πρῶτο παιδί της.
Λίγο πρὶν τὰ μεσάνυχτα, ἕνας ἢ περισσότεροι ἐπιτιθέμενοι μπῆκαν στὴν ἐκκλησία.
Προφανῶς παρακολουθοῦσαν τὸν π. Ἰωάννη γιατί ἦρθαν σὲ μία περίοδο ποὺ ἦταν μόνος, μὲ τὸν 17 χρονῶν γιό του. Ἐπιτέθηκαν στὸν π. Ἰωάννη στὸ γραφεῖο τῆς ἐκκλησίας καὶ τὸν κάρφωσαν μὲ ἕνα μαχαῖρι. Κατὰ τὴ διάρκεια τῆς ἄμυνάς του ὁ π. Ἰωάννης τραυματίσθηκε βαριά, καὶ ἔπειτα σκοτώθηκε ἀπὸ ἕνα βαρὺ χτύπημα στὸ κεφάλι του.
Ὁ γιός του, ὁ ὁποῖος εἶχε δειπνήσει μὲ τὸν πατέρα τοῦ νωρίτερα τὸ βράδυ, ὅταν ἡ ὥρα πῆγε 1:30 π.μ. πῆγε στὴν ἐκκλησία νὰ βρεῖ τὸν πατέρα του. Ἔξω ἀπὸ τὸ γραφεῖο ἀνακάλυψε τὸ σῶμα τοῦ δολοφονημένου πατέρα του, καὶ στοὺς τοίχους τὸ αἷμα τοῦ Μάρτυρα.
Στὴν ἔρευνά της, ἡ ἀστυνομία δὲν βρῆκε κανένα σημάδι βανδαλισμοῦ ἢ κλοπῆς τῆς ἐκκλησίας καὶ δὲν βρήκανε κανένα ὕποπτο. Ἐλλείψει κάποιας εὔλογης αἰτίας τοῦ ἐγκλήματος, εἶναι τὸ πλέον πιθανὸ ὅτι ἡ δολοφονία, καὶ ἡ βεβήλωση τῆς ἐκκλησίας μερικοὺς μῆνες πρίν, ἔγινε ἀπὸ τὰ χέρια ἐκείνων ποὺ μίσησαν τὸν π. Ἰωάννη γιὰ τὴν ἱερή του διακονία ποὺ πρόσφερε στὸ ποίμνιο καὶ τὴν ἐκκλησία του. Ἐκεῖνοι λοιπὸν ποὺ εἶναι ἐχθροί του Θεοῦ καὶ ὑπηρέτες τοῦ πονηροῦ ἐχθροῦ, τοῦ διαβόλου, χτύπησαν μὲ μῖσος τὸν πατέρα Ἰωάννη ὥστε αὐτὸς βρῆκε μαρτυρικὸ θάνατο. Πέθανε ἀπὸ τοὺς σατανιστὲς μέσα στὴν ἐκκλησία του ποὺ μὲ τόσο ζῆλο πιστὰ ὑπηρέτησε.
Τὸ πρόσωπο τοῦ χτυπημένο μὲ μανία εἶχε παραμορφωθεῖ καὶ τὰ δάχτυλά του εἶχαν ἀκρωτηριαστεῖ.
Ὅταν ἔμαθαν τοῦ βίαιου θανάτου τοῦ πατρὸς Ἰωάννη ἡ οἰκογένεια καὶ τὸ ποίμνιο τοῦ αἰσθάνθηκαν κλονισμὸ καὶ θλίψη ποὺ ἔχασαν τὸν ἄνθρωπο ποὺ τοὺς μετάδωσε γνώση καὶ ἀλήθεια, καὶ ἀγάπη καὶ πίστη στὸν Χριστό.
Ἐκεῖνοι ποὺ γνώρισαν τὸ πνευματικὸ ἀνάστημα τοῦ π. Ἰωάννη ἦταν σίγουροι ὅτι τὸ μαρτύριό του ἦταν ἐπιβράβευση τῆς τεράστιας πίστης ποὺ γέμιζε τὴν καρδιά του. Ἔγραψε ἕνα ἀπὸ τὰ πνευματικὰ παιδιά του: Ἡ ζωὴ τοῦ μᾶς ἐνέπνευσε καὶ διαφώτισε. Ὁ θάνατός του ἔχει χρησιμεύσει γιὰ νὰ ἐπιβεβαιώσει μὲ ἕναν ἀμεσότερο τρόπο τὶς ἀλήθειες ὄχι μόνο τῆς Ὀρθόδοξης πίστης μας, ἀλλὰ τῶν παράξενων καὶ ἀληθινὰ ἀντίχριστων τρόπων τῶν χρόνων μας.
Διάφοροι ἱερεῖς παρακολούθησαν τὴν κηδεία τοῦ π. Ἰωάννη.
Προῆλθαν ἀπὸ τὶς πολλὲς καὶ διάφορες Ὀρθόδοξες ἐκκλησίες στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες.
6. Ἡ σημασία τοῦ μαρτυρίου τοῦ πατρὸς Ἰωάννου.
Ὁ π. Ἰωάννης ἦταν ἕνας ἐξαιρετικὸς ἱερέας καὶ ἕνα δίκαιο ἄτομο στὸν Ἀμερικανικὸ ἀμπελῶνα τοῦ Χριστοῦ, ποὺ τὸν βρῆκε ἄξιο νὰ δοξαστεῖ μὲ τὴν δόξα ἑνὸς Μάρτυρα. Αὐτὴ εἶναι ἡ τιμή του ὡς γνησίου τέκνου τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἀλλὰ ποιὰ εἶναι ἡ ἔννοια τοῦ μαρτυρίου του γιὰ μᾶς στὴν Ἀμερικὴ καὶ στὸν ἐλεύθερο κόσμο; Ἐνῷ εἶναι ἄκρως ἐνθαρρυντικὸ τὸ νὰ ἀναλογιστοῦμε ὅτι ἡ Ἀμερικὴ ἔχει παραγάγει ἕναν Ἅγιο Μάρτυρα, αὐτὸ δὲν δείχνει ἀπαραίτητα καὶ τὴν ἱερότητά τοῦ Ἀμερικανικοῦ ἐδάφους ἢ ἀκόμα καὶ τῶν Ὀρθοδόξων Ἀμερικανῶν συνολικά.
Ἴσως εἶναι μᾶλλον μία τιμωρία, μία προειδοποίηση γιὰ τὴν ἀδύναμη πίστη μας πρὶν ἀπό τους χρόνους τῆς ἐπερχόμενης δίωξης. Ἴσως ὁ Θεὸς μᾶς λέει ὅτι ἡ πίστη μᾶς πρέπει νὰ εἶναι γνήσια ἐὰν πρόκειται νὰ ἐπιζήσει τῶν πειρασμῶν ὅπως συνέβη καὶ μὲ τοὺς νέους μάρτυρες στὴν Σοβιετικὴ Ἕνωση. Γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἔχει δείξει, μὲ ἕνα Ἀμερικανὸ Μάρτυρα τοῦ ὁποίου ἡ πίστη ἦταν πραγματικὴ καὶ ἀληθινή, ἕνα παράδειγμα γιά μας. Πῶς δηλαδὴ μποροῦμε μὲ τὴν πίστη νὰ χάσουμε τὴν ζωή μας γιὰ τὸν Χριστὸ προκειμένου νὰ τὴν κερδίσουμε αἰώνια.
Ὅταν τὸ ST Herman Brotherhood δημοσίευσε τοὺς βίους τῶν Ἁγίων τῶν κατακομβῶν τῆς Ρωσίας τὸ 1982, τὸ βιβλίο ἀφιερώθηκε: Στοὺς χριστιανοὺς μάρτυρες, ΣΗΜΕΡΑ στὴν ΡΩΣΙΑ ΑΥΡΙΟ στὴν ΑΜΕΡΙΚΗ.
Αὐτὸ τὸ αὔριο, ποὺ φαίνεται ἤδη τώρα, ἐργάζεται γιὰ τὴν ἐξολόθρευσή του γνησίου πνεύματος τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ τὴν ἐπικράτηση τῆς μίμησής του. Ἐκεῖνοι ποῦ καθαρίζονται μὲ τὸ μαρτύριο εἶναι οἱ ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ πού, ὅπως ὁ νεομάρτυρας Ἰωάννης, κατέχουν τὸ Ἅγιο Πνεῦμα μέσῳ τῆς ἐνεργοῦ ἀγάπης γιὰ τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τὸν συνάνθρωπό τους.
Ἡ ἐκκλησία καθαρίζεται πάντα μὲ τὸ αἷμα τῶν μαρτύρων της. Ὁ σῖτος εἶναι ἔτσι χωρισμένος ἀπὸ τὸν φλοιό, τὰ πρόβατα ἀπὸ τὶς αἶγες.
Αὐτὸ εἶναι μία φρόνιμη σκέψη, ποὺ πρέπει νὰ μᾶς προβληματίσει γιὰ νὰ καταστήσει τὴν πίστη μας τόσο πραγματικὴ καὶ ἀληθινὴ ὅσο τοῦ π. Ἰωάννη. Γιὰ πολλούς, ἐντούτοις, εἶναι ἐπίσης ἕνα σημεῖο ἀναφορᾶς, ἕνα σημεῖο ἀντιλεγόμενο γιὰ τὴν δική τους πίστη. Εἶναι πιθανὸν λοιπὸν γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο πολλοὶ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ νὰ ἀντέδρασαν στὸ μαρτύριο τοῦ π. Ἰωάννου μὲ σχεδὸν συνολικὴ ἀδιαφορία, σὰν νὰ μὴν εἶχε ἐμφανιστεῖ στὴ ζωή τους καὶ στὸν τόπο τους, ἀλλὰ ἦταν σὰν ἕνα θέμα τόσο μακριὰ ὅσο εἶναι καὶ τὸ φεγγάρι!
Εἶναι πιὸ ἄνετο νὰ δεῖ κάποιος τὸν θάνατο τοῦ Μάρτυρα σὰν κάποιο ?φρικτό? ἔγκλημα, μία τραγῳδία χωρὶς σκοπὸ ἢ σημασία. Αὐτὸ μας καθιστὰ ὅμως «οὐδέτερους» Ὀρθοδόξους Χριστιανούς. Ἀλλὰ τίποτα στὸν κόσμο τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι χωρὶς σημασία καὶ σκοπό. Ὁ Θεὸς ἔχει δοξάσει ἕνα Μάρτυρα στὸ χῶμα μας, καὶ εἶναι εὐθύνη μας ὡς παιδιὰ τοῦ Θεοῦ Πατέρα μας νὰ μὴν τὸ ἀφήσουμε αὐτὸ ἀπαρατήρητο καὶ νὰ τὸ ἀγνοήσουμε.
Μὲ τοὺς μάρτυρές μας, θὰ ἀποκτήσουμε μία ἄμεση καὶ τολμηρότερη πίστη ὅπως τῶν πρώτων, διωκομένων Χριστιανῶν. Τὸ ξηρό του ἀμερικανικοῦ ἐδάφους μας θὰ ἀνθίσει ἀκόμη μὲ περισσότερα λουλούδια ἐὰν ὄχι τῶν μαρτύρων, τουλάχιστον ἔνθερμων Χριστιανῶν ποὺ περπατοῦν ἐνώπιόν τοῦ Θεοῦ μὲ πίστη. Δίνοντας καθημερινὴ μάχη μὲ τὰ πάθη τους, τὸν κόσμο, καὶ τὸν διάβολο.
Ὁ Ἅγιος νέος Ἱερομάρτυρας Ἰωάννης τῆς Santa Cruz, προσεύχεται στὸν Θεὸ γιά μας!
Θαυμαστὸ γεγονὸς στὸ μοναστῆρι τοῦ Ἁγίου Νικολάου στὴν Ἄνδρο.
Σύμφωνα μὲ μαρτυρίες ἀπὸ τὸν ἡγούμενο, καὶ τῶν πατέρων τοῦ Μοναστηριοῦ, θαυμαστὸ γεγονὸς ἔγινε στὴ Μονὴ λίγο καιρὸ μετὰ τὸν μαρτυρικὸ θάνατο τοῦ πατρὸς Ἰωάννου. Τὸ πρωὶ μίας μέρας τὰ σήμαντρα τῆς ἐκκλησίας ἄρχισαν μὲ θαυματουργικὸ τρόπο νὰ χτυποῦν μέσα στὸ μοναστῆρι. Οἱ πατέρες ἀπόρησαν μὲ αὐτὸ τὸ θαυμαστὸ γεγονὸς καὶ περίμεναν ὅτι κάτι σημαντικὸ θὰ τοὺς φανερώσει ὁ Κύριος καὶ ὁ Ἅγιος της Μονῆς. Πράγματι τὸ ἀπόγευμα τῆς ἴδιας μέρας μία κυρία ἀπὸτὴν Ἀμερικὴ ἔφερε τὰ ἄμφια τοῦ μάρτυρα καὶ τὰ παρέδωσε στὴν Μονή.
Αὐτὸ συνέβη χωρὶς νὰ ξέρουν οἱ πατέρες τῆς μονῆς ὅτι τὰ ἄμφια τοῦ μάρτυρα θὰ ἐρχόντουσαν τὴν συγκεκριμένη μέρα στὸ μοναστῆρι. Ἐπίσης μία ἄλλη σημαντικὴ μαρτυρία, ἀπὸ πιστοὺς στὴν ἐνορία του, εἶναι ὅτι τὸ αἷμα τοῦ μάρτυρα δὲν καθάριζε ἀπὸ τὸ πάτωμα μὲ ὅτι καθαριστικὸ καὶ ἐὰν χρησιμοποίησαν. Τὸ αἷμα τοῦ εἶχε γίνει τὸ ἴδιο μὲ τὸ πάτωμα.
Τὴν εὐχή του νὰ ἔχουμε ἐμεῖς ἡ στρατευμένη ἐκκλησία.
Πηγή:http://209.85.135.132/search?q=cache:r31-GHnb5TEJ:orthodoxia-ellhnismos.blogspot.com/2010/01/blog-post_8586.html+
TROPARION TO NEW MARTYR PRIEST JOHN.
Hanihg cultivated the fruit of God's knowledge by thy labors, thou hast plucked out the root of godlessness and proclaimed in our land the true faith. Anointed with grace thou hast tended the flock entrusted thee, and in shedding thy blood thou waterest the seeds of Christ1s true faith in our land, Ό new Martyr John of Santa Cruz. Glory to Him Who hath granted thee strength, glory to Him Who hath crowned thee, glory to Him Who granted healing for all through thee.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. THE ORTHODOX WORD
MAY- JUNE 1985
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου