Τό χάρισμα τοῦ νά βρίσκει νερό καί διακριβώνει τήν ποιότητά του.

  Ο ΠΑΤΗΡ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

 Τό χάρισμα τοῦ νά βρίσκει νερό καί διακριβώνει τήν ποιότητά του.

«- Σοῦ εἶπα. Εἶναι πολύ ἁλμυρό. Δηλαδή σχεδόν σάν τό θαλασσινό. Δέν πίνεται καθόλου. Ἄν ἔχεις ἀντίρρηση, ἄνοιξε ἕνα πηγάδι. Σέ ἐλάχιστα μέτρα βάθους ἀπό τήν ἐπιφάνεια τῆς γῆς, θά βρεῖς ἄφθονο νερό. Ἀλλά θά εἶναι ἁλμυρό. Θά κάνει γιά πότισμα κήπων, μποστανιῶν καί λαχανικῶν. Δέν θά εἶναι, ὅμως, πόσιμο πού θέλεις ἐσύ. Δέν ἤσουν τυχερός καί αὐτή τή φορά. Ἐάν τό νερό αὐτό ἦταν πόσιμο, εἶναι τόσο πολύ, πού θά ἔλυε τό θέμα τῆς ὕδρευσης ὅλων τῶν χωριῶν τῆς Λοκρίδος. Πᾶμε τώρα, γιατί κουράστηκα πολύ. Ἔχει ὁ Θεός. Ἐκεῖ πού ἀπελπίζεσαι, σοῦ στέλνει κάτι πού δέν τό περιμένεις… ἀρκεῖ νά Τόν πιστεύεις καί νά Τόν ἀγαπᾶς.
Ὅπως καί Ἑκεῖνος μᾶς ἀγαπᾶ καί φροντίζει γιά ἐμᾶς, ὅπως ὁ κάθε πατέρας γιά τά παιδιά του. Καί ὅλοι μας εἴμαστε παιδιά τοῦ Θεοῦ. Καί ὅ,τι καλό ἔχουμε, τό ἔχουμε ἀπό τόν Θεό. Εἶναι δικό του δῶρο. Δέν ἔχεις ἀκούσει στήν Ἐκκλησία, ὅτι: «Πᾶσα δόσις ἀγαθή καί πᾶν δώρημα τέλειον ἄνωθέν ἐστί καταβαῖνον, ἐκ σοῦ τοῦ Παρτός τῶν Φώτων»;

Θά ἦταν μεγάλη παράλειψη, ἐάν δέν ἀνέφερα τό γεγονός, ὅτι, μεταγενέστερα, πολλοί ἦσαν ἐκεῖνοι, πού ἔκαναν γεωτρήσεις στήν περιοχή αὐτή καί βρῆκαν πολύ νερό, ἀλλά ἀκατάλληλο πρός πόσιν. Ἔτσι ὁ πατήρ Πορφύριος δικαιώθηκε γιά μία ἀκόμη φορά!»²⁰.

Τό ἰαματικό χάρισμα.

«Τήν ἐπομένη, ὅμως, ἦλθε καί μέ συνάντησε μιά ἄγνωστη καί εὐγενική κυρία. Μόλις μέ εἶδε, μέ ρώτησε: Ἐσεῖς εἶστε ὁ πατέρας Πορφύριος; Καί μέ τό «ναί», πού τῆς εἶπα, ἔπεσε στά πόδια μου, μοῦ τά ἀγκάλιασε σφιχτά καί μοῦ τά φιλοῦσε! Μοῦ φιλοῦσε ἀκόμη καί τά παπούτσια μου! Καί μέ κλάματα καί ἱκετευτικές φωνές, πού ἀκούγονταν σέ μεγάλη ἀπόσταση, ζητοῦσε νά τῆς κάνω καλά τό ἑτοιμοθάνατο παιδί της! Ἦταν τέτοιες οἱ φωνές τῆς γυναίκας αὐτῆς, πού ράϊσαν τήν καρδιά μου! Ἐξάλλου, ἡ πίστη της ἦταν τόσο μεγάλη, πού μέ ἔκανε νά δακρύσω ἀπό συγκίνηση! Ἔτσι αὐθόρμητα, χωρίς κἄν νά το συνειδητοποιήσω, σήκωσα ψηλά τά χέρια μου καί ζήτησα ἀπό τόν Κύριο νά τήν λυπηθεῖ καί νά θεραπεύσει τό παιδί της. Ἡ ἀπάντηση ἦταν ἄμεση καί θετική! Σήκω, τῆς λέω, Μήν κλαῖς. Τό παιδί σου ἔγινε καλά! Ἐκείνη, ὅμως, ἐξακολουθοῦσε νά φιλᾶ τά πόδια μου καί νά μέ ἱκετεύει, γιά νά κάνω τό παιδί της καλά. Δέν ἐννοοῦσε νά σταματήσει μέ τίποτε. Κατέβαλα μεγάλες προσπάθειες, γιά νά τήν πείσω, ὅτι τό παιδί της ἔγινε καλά, ἀλλά τοῦ κάκου. Ἐκείνη φώναζε πιό δυνατά: Ἅγιε Πατέρα, σῶσε τό παιδί μου! Τό πῆγα σέ ὅλα τά κράτη τοῦ κόσμου, στούς καλύτερους καθηγητές, στά μεγαλύτερα Νοσοκομεῖα καί κανείς δέν μπόρεσε νά τό γιατρέψει! Κανείς δέν μπόρεσε νά μοῦ δώσει ἴχνος ἐλπίδας γιά ζωή! Ὅλοι μοῦ εἶπαν, πώς σύντομα θά πεθάνει! Τό παιδί μου πεθαίνει! Βοήθησέ το Ἅγιε τοῦ Θεοῦ…

Ὅταν τήν εἶδα σ’αὐτήν τήν κατάσταση, τήν λυπήθηκε ἡ ψυχή μου! Σκύβω καί τήν πιάνω ἀπό τούς ὤμους καί μέ ὅλη μου τή δύναμη προσπάθησα νά τήν σηκώσω ὄρθια, ἀλλά στάθηκε ἀδύνατο! Εἶχε γαντζωθεῖ στά πόδια μου και ἦταν ἀδύνατο νά τήν ξεγαντζώσω!

Στό μεταξύ, τῆς ἐπανελάμβανα, ὅτι τό παιδί της ἔγινε καλά. Ἀλλά, ἐκείνη, εἴτε δέν ἄκουγε, ἐπειδή φώναζε καί ἔκλαιγε συνεχῶς, εἴτε δέν πίστευε, ὅτι τῆς ἔλεγα ἀλήθεια. Καί μᾶλλον τό δεύτερο συνέβαινε. Γιατί ὅταν μέ τήν φώτιση του Θεοῦ ἀνέφερα καί τό ὄνομα τοῦ παιδιοῦ της, πού οὔτε τό γνώριζα, οὔτε μοῦ τό εἶπε κανείς, τότε, σηκώθηκε ἀμέσως ἐπάνω καί μοῦ φιλοῦσε ἀκατάπαυστα τά χέρια μου καί συνεχῶς μέ εὐχαριστοῦσε μέ δάκρυα, πού ἔτρεχαν ποτάμι ἀπό τά κατακόκκινα μάτια της!

Χρειάστηκε πολύς χρόνος, γιά νά συνέλθει ἡ γυναίκα αὐτή, ἀπό τίς συγκλονιστικές σκηνές πού εἶχαν διαδραματιστεῖ ἀπό τήν ἴδια, μπροστά στά ἔκπληκτα μάτια τῶν τόσων ἄλλων παρευρισκομένων ἐκεῖ.

Τελικά τό θαῦμα ἔγινε! Τό παιδί της ἔγινε καλά! Ὅταν ἐπέστρεψε στήν Θεσσαλονίκη, βρῆκε τό παιδί της ὑγιές!!. Οἱ γιατροί πού τό ἐξέτασαν, τό βρήκανε νά εἶναι ἐντελῶς καλά! Ἡ ἀσθένειά του ἐξαφανίσθηκε! Ὁ θάνατος ἐστράφη… πρός τά ὀπίσω! Τό παιδί ἔζησε! Ὅλοι οἱ γιατροί παραδέχτηκαν, ὅτι ἔγινε μεγάλο θαῦμα»²¹!

20 Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 111.

21 Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005, σελ. 113-116.

 

ΠΗΓΗ: Ἀναργύρου Καλλιάτσου, Ὁ πατήρ Πορφύριος, ΣΤ΄ἔκδοσις, Ἐκδόσεις : Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου, Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Ἀθῆναι 2005