Νοσηλευτική δεοντολογία.Σχέσεις νοσηλευτή μέ τούς ἀσθενεῖς.γ' μέρος

ΕΙΚΟΝΑ ΠΑΝΩ: Η Αγία Φοίβη εις Κεχριές της Κορίνθου, η διακόνισσα του Αποστόλου Παύλου και προστάτης των νοσοκόμων που γιορτάζει στις 3 Σεπτεμβρίου.

 
Δεῖτε ἐδῶ:β' μέρος
 
Α. ΣΧΕΣΕΙΣ ΝΟΣΗΛΕΥΤΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ

Να έχει ταπείνωση και να μην κατακρίνει (η αγάπη ουκ ασχημονεί, η αγάπη ου λογίζεται το κακό).Η κατάκριση του αδελφού μας ασθενούς μαρτυρεί έλλειψη αγάπης και υπερηφάνεια. « Να ανέχεστε με αγάπη ο ένας τις αδυναμίες του άλλου» ( Προς Εφεσίους δ’ 2)και «Μη κρίνετε, ίνα μη κριθήτε.» (Ματθαίου ζ΄ στιχ.1).Έλεγε ο γέροντας Παίσιος ποτέ να μην κατακρίνουμε,όλους να τους θεωρούμε αγίους και μόνο τον εαυτό μας αμαρτωλό.¹⁵Δεν είναι δουλεία του νοσηλευτή να κρίνει το ποιόν και την συμπεριφορά του κάθε ασθενή αλλά να τον υπηρετεί ταπεινά στις ανάγκες του. Ούτε και μέσα του να σκέφτεται κάτι κακό για αυτόν.
Ύστερα δεν γνωρίζει πως θα συμπεριφερόταν αν ήταν αυτός στην θέση του αδύναμου ασθενή. Ίσως να φερόταν πολύ χειρότερα. Η δικαιολόγηση του ασθενή έχει πάντα θέση στην μεγαλόψυχη καρδιά.

Να είναι ευχάριστος, ειλικρινής ευγενικός, φιλικός, γλυκομίλητος και ολιγομίλητος προς τους ασθενείς σαν Άγγελος. Με τις λευκές τους τις στολές οι νοσηλευτές και οι νοσηλεύτριες μοιάζουν και είναι υπό μια έννοια οι φύλακες άγγελοι της υγείας των ασθενών. Όμοια με τους αγγέλους θα πρέπει να είναι και η συμπεριφορά και τα λόγια του νοσηλευτή μια και έχει σκοπό να μετατρέψει έναν χώρο τρόμου , πόνου και θλίψης για πολλούς σε επίγειο παράδεισο ώστε να βοηθήσει έτσι στην ταχύτατη ανάρρωση τους. «Τα λόγια σας να είναι πάντοτε γεμάτα χάρη, αρτύμενα με το αλάτι της καλοσύνης και της διάκρισης» (Κολασσαείς Δ΄ 6) Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να καλημερίζουμε με χαμόγελο τους ασθενείς, να τους ρωτάμε π.χ. πως κοιμήθηκαν, τι αισθάνονται, αν είναι καλύτερα, τι τους προβληματίζει κ.τ.λ. είτε να τους εξηγούμε τις σχετικές με την νοσηλεία τους ενέργειές μας κ.τ.λ. αλλά πάντα με μέτρο. Δεν επιτρέπονται πολυλογίες και ιστορίες γύρω από το πρόσωπό μας ή για άλλα άσχετα θέματα, πράγμα που θα ζαλίσει τον ασθενή γιατί ο φλύαρος γιατρός είναι επιπλέον αρρώστια για τον άρρωστο κατά τον Ιπποκράτη( « ΙΑΤΡΟΣ ΑΔΟΛΕΣΧΟΣ ΑΠΙ ΝΟΣΩΝΟΣΟΣ»¹⁶) και πολύ περισσότερο ο φλύαρος νοσηλευτής ο οποίος βρίσκεται πολύ περισσότερο χρόνο δίπλα στον ασθενή απ’ ότι ο γιατρός. Αλλά και ο λαός μας πολύ σοφά λέει: «τα λίγα λόγια ζάχαρη και τα καθόλου μέλι». Επιπλέον μην ξεχνούμε ότι το κέντρο της διακονίας μας είναι ο ασθενής και οι ανάγκες του και όχι εμείς. Ό,τι συζήτηση και να γίνει θα πρέπει να περιστρέφεται μόνο γύρω από αυτόν. Και πάλι όμως όχι περιττολογίες γιατί τον κουράζουμε ακόμη και αν δεν το δείχνει ίσως από λεπτότητα.

Να είναι χαρούμενος και αισιόδοξος και να μην μεταφέρει τα δικά του προβλήματα στους ασθενείς(η αγάπη πάντα χαίρει, πάντα ελπίζει).Αυτό ίσως δεν είναι πάντα και σε όλους τους γιατρούς και νοσηλευτές να το επιτύχουν. Όλοι έχουμε κάποια στιγμή τα προβλήματα μας. Αν δεν μπορούμε να είμαστε πάντα χαρούμενοι τουλάχιστον να μην το δείχνουμε όσο μπορούμε στους γύρω μας μολονότι υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι πολύ εκφραστικοί που δεν μπορούν να κρύψουν τα συναισθήματα τους και φαίνονται εξωτερικά. Ο μεγάλος εγωισμός είναι να μιλήσουμε για τα προβλήματα μας στους ασθενείς με σκοπό να μας παρηγορήσουν αντί να τους παρηγορήσουμε εμείς. Έτσι επιβαρύνουμε την κατάσταση τους περισσότερο.

15. Από το βιβλίο «Υπαίθριο Αρχονταρίκι» του Π. Διονυσίου Τάτση.
16. « ΤΟ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΟΦΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ»,ΟΠΩΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ, ΣΕΛ.311.

 συνεχίζεται...

ΣΗΜΕΙΩΣΗ
ΤΑ ΧΩΡΙΑ ΠΟΥ ΠΑΡΘΗΚΑΝ ΑΥΤΟΥΣΙΑ Η΄ ΣΧΕΔΟΝ ΑΥΤΟΥΣΙΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΠΗΓΕΣ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΑ ΜΕ ΜΩΒ ΓΡΑΜΜΑΤΑ

Πηγή:Τό λάβαμε μέσω ἠλεκτρονικοῦ ταχυδρομείου