Πότε πρέπει νά γίνει ἡ ταφή τοῦ κεκοιμημένου;

Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα σήμερα ιδιαίτερα στις μεγαλουπόλεις εξαρτάται από το πότε μπορεί να βρεθεί ο τάφος. Αυτό σήμερα αποτελεί και το μεγάλο πρόβλημα των ανθρώπων που ζουν στις μεγαλουπόλεις. Για τα μικρά μέρη, δηλ. την ελλαδική επαρχία μας ο νόμος ορίζει η κηδεία να μη γίνεται πριν και πέραν του εικοσιτετραώρου. Δηλαδή η κηδεία μπορεί και επιβάλλεται να γίνει κατά το πρώτο εικοσιτετράωρο και μέσα σ’ αυτό για την αποφυγή της αποσυνθέσεως του λειψάνου και εξ’ αυτού της κακοσμίας. Στις μεγαλουπόλεις το πρόβλημα λύνεται με τους καταψύκτες των νεκροθαλάμων που υπάρχουν στα νοσοκομεία καθώς και στα κοιμητήρια, ή ακόμη και στα γραφεία κηδειών.
Σε μια περίπτωση όμως η ταφή προσώπου επιφανούς μπορεί να παραταθεί για τρεις τουλάχιστον ημέρες λόγω του προσκυνήματος που επιβάλλει η αγάπη του λαού. Αυτό συμβαίνει σε πρόσωπα εκκλησιαστικά ως είναι οι επίσκοποι, μητροπολίτες, πατριάρχες καθώς και πολιτικά και καλλιτεχνικά πρόσωπα. Στην περίπτωση αυτή γίνεται μια ταρίχευση, κοινώς «βαλσάμωμα» του κεκοιμημένου που αποτρέπει την αλλοίωση και την κακοσμία. Τέλος, συνήθως οι ταφές στα δημοτικά κοιμητήρια γίνονται κατά το χρονικό διάστημα προ της δύσεως του ήλιου. Ταφές κατά τη διάρκεια της νύκτας απαγορεύονται.
Υπάρχει κάποια διαφορά στην κηδεία των νηπίων;
Για τα νήπια από πολύ νωρίς η Αγία μας Εκκλησία έχει θεσπίσει να διαβάζεται μια ιδιαίτερη νεκρώσιμη ευχή· «ο φυλάσσων τα νήπια Κύριε…» και όχι η ευχή «ο Θεός των πνευμάτων» που διαβάζεται στους μεγάλους. Ως νήπια θεωρούνται τα παιδιά κάτω των επτά ετών. Τα παιδιά αυτά είναι άκακα και δεν έχουν τις αμαρτίες που έχουν οι μεγάλοι, όπως επίσης δεν γνωρίζουν την έννοια της αμαρτίας. Για το λόγο λοιπόν αυτό επειδή υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ των μεγάλων και των νηπίων , η αγία μας Εκκλησία ορίζει η κηδεία των νηπίων να έχει παρακλητικό και παρήγορο χαρακτήρα για τους γονείς που πονούν και είναι λυπημένοι για τα παιδιά τους. Μάλιστα στο Μέγα Ευχολόγιον υπάρχει και ειδικός αναπαύσιμος κανόνας1 που ψάλλεται στην κηδεία των νηπίων πολύ διάφορος εκείνου που ψάλλεται στους μεγάλους. Επίσης, και το αποστολοευαγγέλιον είναι διαφορετικό. Σχετικά για την κηδεία των νηπίων παρατηρεί ο καθηγητής της Λειτουργικής Ιωάννης Φουντούλης «ότι αυτά τα παιδιά που είναι απαλλαγμένα και από αυτό το προπατορικό αμάρτημα και από τις προαιρετικές αμαρτίες είναι ανεπίτρεπτο να απαγγέλουμε ευχές που έχουν να κάνουν με άφεση αμαρτιών και ανάπαυση των ψυχών τους. Αρκετή είναι για τους γονείς ότι αναπαύονται τα παιδιά τους στους κόλπους του Αβραάμ».2
1. Ευχολόγιον Σαλιβέρου, σ.255
2. Φουντούλης Ι.,ερ.216, σ.183. 
 http://www.orthmad.gr/node/262#9