Μητροπολίτης Γόρτυνος Ἱερεμίας, Ὁ ἐκκλησιαστικός συγγραφέας Ἡγήσιππος, ὁ Γνωστικισμός καί ὁ σημερινός Οἰκουμενισμός

  Ο ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΟΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ ΗΓΗΣΙΠΠΟΣ

1. Τά κηρύγματά μας, ἀδελφοί μου χριστιανοί, ὅπως σᾶς εἶναι γνωστό, ἀναφέρονται στούς ἁγίους Πατέρες. Παίρνουμε κατά χρονολογική σειρά, ἕνα-ἕνα Πατέρα ἤ Ἐκκλησιαστικό συγγραφέα καί λέμε λίγα λόγια γιά τόν βίο του και τήν διδασκαλία του. Ἴσως σέ πολλούς νά φαίνονται ἀνιαρά τά κηρύγματα αὐτά, ἀλλά μήν ξεχνᾶτε, χριστιανοί μου, ὅτι τό κήρυγμα εἶναι μάθημα, εἶναι διδασκαλία, μέ τήν ὁποία μορφώνονται οἱ χριστιανοί. Καί μορφωνόμαστε θεολογικά καί μαθαίνουμε τό βάθος τῆς πίστης μας μέ τήν διδασκαλία τῶν ἁγίων Πατέρων μας.

2. Μέ τήν χρονολογική σειρά πού ἀκολουθοῦμε, σήμερα θά σᾶς μιλήσω για ἕναν ἄλλο διδάσκαλο τῆς Ἐκκλησίας μας, τόν Ἡγήσιππο. Εἶναι σπουδαῖος ἐκκλησιαστικός ἄνδρας ὁ Ἡγήσιππος. Καί ἡ προσφορά του στήν Ἐκκλησία, στήν ἐποχή μάλιστα πού ἔζησε, ἦταν πολύ-πολύ μεγάλη. Γιά νά καταλάβετε τήν προσφορά τοῦ Ἡγησίππου, θά σᾶς περιγράψω, ἀδελφοί μου, μέ λίγα λόγια τήν ἐποχή πού ἔζησε. Ἦταν ἡ ἐποχή μετά τά μέσα τοῦ 2ου αἰ. Μιά ἐποχή με σύγχυση στήν πνευματική ζωή τῶν χριστιανῶν, γιατί εἶχε γίνει κάποιο μπέρδεμα.

Ἄν καί ἦταν μιά ἐποχή κοντά σχεδόν στούς Ἀποστόλους, ὅμως εἶχαν ἐμφανιστεῖ αἱρέσεις. Καί ἀπό ὅλες τίς αἱρέσεις ἡ πιό μεγάλη ἦταν ἡ αἵρεση τοῦ Γνωστικισμοῦ. Ὅσοι μάλιστα ἀνῆκαν στόν Γνωστικισμό ἔλεγαν γιά τούς ἑαυτούς τους ὅτι «εἶναι ὀπαδοί τοῦ ἀνωτέρου χριστιανισμοῦ»! Βέβαια, μέ ἐκεῖνα τά ὡραῖα πού ἔγραψε ὁ ἅγιος Ἰγνάτιος ὁ θεοφόρος, πού εἴδαμε, γιά τήν ἀπόλαυση τοῦ Χριστοῦ στήν θεία Λειτουργία μέ τήν Θεία Κοινωνία καί μέ τόν θερμό ἔρωτα σ᾽ Αὐτόν, ξεπερνιόνταν ὅλες οἱ αἱρέσεις. Ἀλλά εἶχε μεσολαβήσει καί ἡ ἐποχή τῶν Ἀπολογητῶν, περί τῶν ὁποίων μιλήσαμε. Μέ τούς Ἀπολογητές ξεχάσαμε κάπως την θεολογία καί τήν ἀτμόσφαιρα τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου. Μήν παρεξηγηθῶ γι᾽ αὐτό πού γράφω, γιατί οἱ Ἀπολογητές πρόσφεραν μεγάλο ἔργο στήν Ἐκκλησία, ὅπως το εἴδαμε σέ προηγούμενα κηρύγματα. Ἀλλά τά κηρύγματά τους ἦταν μέ λογικά ἐπιχειρήματα, γιατί ἔτσι ἔπρεπε νά κάνουν, ἀφοῦ ἀπευθύνονταν σέ εἰδωλολάτρες ἀναγνῶστες. Δέν μιλοῦσαν ὅμως οἱ Ἀπολογητές γιά τό σκίρτημα τῶν χριστιανῶν στήν λειτουργική ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καί γιά τόν γλυκασμό τῆς θείας Κοινωνίας. Τέλος πάντων! Ἡ ἐποχή γιά τήν ὁποία μιλοῦμε ἦταν συγκεχυμένη ἀπό αἱρέσεις καί σέ μεγάλη κλίμακα οἱ πιστοί φαίνονταν ὅτι χάνουν τό βάθος τῆς πίστης μας καί τῆς Παράδοσής μας.

3. Σ᾽ αὐτήν τήν ἐποχή, ἀγαπητοί μου, ἔζησε ὁ Ἡγήσιππος. Αὐτός δέν συμμορφώθηκε μέ τό κλῖμα τῆς ἐποχῆς του, δέν ἀναπαύθηκε σ᾽ αὐτό, ἀλλά ἀναζήτησε ἐκεῖνο τό γλυκό καί καθαρό τῆς πρώτης καί γνήσιας Παράδοσης, τῆς Παράδοσης τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ θεοφόρου. Ἀπό τόν μεγάλο του πόθο γιά νά βρεῖ αὐτήν τήν λησμονημένη κάπως Παράδοση σκέφτηκε ὅτι πρέπει νά ἐπισκεφτεῖ τις Ἐκκλησίες ἐκεῖνες, πού εἶχαν Παράδοση ἀπό μεγάλους Γεροντάδες. Ἔτσι δεν λυπήθηκε τόν κόπο νά πάει στήν Κόρινθο καί στήν Ρώμη καί προπαντός στα Ἰεροσόλυμα. Γιατί προπαντός στά Ἰεροσόλυμα; Γιατί ἐκεῖ ἦταν ἡ Παράδοση τοῦ ἁγίου Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου. Καί αὐτήν τήν Παράδοση ἤθελε νά δεῖ καί να παραλάβει. Μετά ἀπό τά ἐπίπονα ταξίδια του, τήν τότε ἐποχή μάλιστα, κατέγραψε σέ πέντε βιβλία ὅσα εἶδε, ὅσα ἄκουσε καί ὅσα ἔζησε στίς ἱερές του αὐτές περιοδεῖες.

Τά βιβλία αὐτά τά ὀνόμασε «Ὑπομνήματα». Εἶναι δυστύχημα, χριστιανοί μου, το ὅτι τό πεντάτομο αὐτό ἔργο τοῦ Ἡγησίππου χάθηκε στό πέρασμα τοῦ χρόνου. Ὅσα ξέρουμε ἀπ᾽ αὐτά τά ξέρουμε ἀπό τόν ἱστορικό Εὐσέβιο, ὁ ὁποῖος ὅμως μᾶς διέσωσε μικρά μόνο ἀποσπάσματα ἀπό τό περίφημο αὐτό ἔργο.

4. Καί τώρα, ἀγαπητοί μου, προσέξτε ἰδιαίτερα αὐτό πού θά πῶ: Ἄν φύγουμε ἀπό τήν ἐποχή ἐκείνη τοῦ Ἡγησίππου καί ἔλθουμε στά σημερινά μας χρόνια, θα δοῦμε, ἄν ἐξετάσουμε καλά τά πράγματα, ὅτι δέν διαφέρει ἡ ἐποχή μας ἀπό την δική του. Μάλιστα ἡ ἐποχή μας εἶναι πολύ -πολύ χειρότερη ἀπό τήν δική του. Καί σήμερα ἔχουμε φοβερή σύγχυση στήν πίστη. Γύρω μας εἶναι ὄχι μιά και δυό, ἀλλά πολλές αἱρέσεις. Τό δέ μεγάλο καί ἀνησυχητικό κακό εἶναι ὅτι και ἱερωμένοι ἀκόμη, καί «θεολόγοι» ἀκόμη, δέν λέγουν τίς αἱρέσεις ὡς αἱρέσεις, ἀλλά τίς θεωροῦν ὡς μιά ἄλλη θρησκευτική ἰδεολογία καί συνιστοῦν μάλιστα να ἔχουμε ἀγάπη καί συναναστροφή καί συμπροσευχή μέ τούς ὀπαδούς τῶν αἱρέσεων αὐτῶν.

Γιά νά ἀφήσουμε τήν μεγάλη αἵρεση τοῦ Παπισμοῦ, ἐρχόμαστε στήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Ναί! Ὅπως στήν ἐποχή τοῦ Ἡγησίππου εἶχαν την μεγαλύτερη αἵρεση, τόν Γνωστικισμό, τόν ὁποῖο θεωροῦσαν ὡς «ἀνώτερο χριστιανισμό», ἔτσι ἀκριβῶς καί σήμερα ἔχουμε τόν Οἰκουμενισμό. Καί μάλιστα ὅσοι εἶναι Οἰκουμενιστές πιστεύουν τούς ἑαυτούς τους γιά ἀνωτέρους, γιά προοδευμένους καί ὑψηλοῦ ἐπιπέδου ἀνθρώπους(!...) καί περιφρονοῦν καί ὑβρίζουν ἐμᾶς, πού θέλουμε καί ἀγωνιζόμαστε νά ἀκολουθοῦμε τήν πίστη τῶν ἁγίων Πατέρων μας. Ὅπως δηλαδή στήν ἐποχή τοῦ Ἡγησίππου εἶχαν τόν Γνωστικισμό καί τόν ἔλεγαν «ἀνώτερο χριστιανισμό», ἔτσι συμβαίνει σήμερα μέ τόν Οἰκουμενισμό. Τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός, χριστιανοί μου; Οἰκουμενισμός σημαίνει ὅλα τά θρησκεύματα ὅλων τῶν λαῶν, καί ἡ δική μας βέβαια πίστη, ἡ Ὀρθόδοξη, νά ἑνωθοῦν ὅλα καί νά συμπροσευχόμαστε ὅλοι μαζί, ὁ καθένας στόν θεό του. Καί ὅλες αὐτές οἱ προσευχές, ἀπό κοινοῦ λεγόμενες («συμπροσευχή»), ἑνώνονται καί κατευθύνονται ὅλες στόν ἕνα κοινό θεό. Δηλαδή, μέ τόν Οἰκουμενισμό δέν φαίνεται ἡ Ὀρθόδοξη πίστη ἡ μόνη ἀληθινή, ἀλλά ὡς μία σάν τίς ἄλλες θρησκεῖες. Οἰκουμενισμός, ὅπως τόν χαρακτήρισε ὁ Γέροντας τῆς Φλώρινας πατήρ Αὐγουστῖνος, εἶναι «ἕνα παπούτσι, γιά ὅλα τά πόδια»! Στήν ἐποχή μας ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει «πιάσει» πολύ, γιατί κηρύττεται μέ τό ὡραῖο σύνθημα τῆς ἀγάπης καί τῆς συναδελφώσεως τῶν λαῶν. Καί βέβαια πρέπει νά εὐχόμαστε «ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνώσεως» καί πρέπει νά ἀγαποῦμε ὅλους τούς λαούς, ὄχι ὅμως νά συμπροσευ- χόμαστε μαζί τους καί νά ἀναμείξουμε τήν Ὀρθόδοξη ἀλήθεια μας μέ τό δικό τους ψέμα. Αὐτό ΠΟΤΕ!

5. Τί νά κάνουμε, χριστιανοί μου, γιά νά «σταθοῦμε στά πόδια μας» καί να κρατήσουμε καθαρή τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας; Νά κάνουμε αὐτό πού ἔκανε ὁ Ἡγήσιππος, γιά τόν ὁποῖο μιλᾶμε. Ὁ Ἡγήσιππος πῆγε σέ κέντρα πού φυλασσόταν ἡ Παράδοση, γιά νά τήν ζήσει καί γιά νά τήν δώσει καί στούς ἄλλους χριστιανούς, πού φαινόταν ὅτι τήν εἶχαν λησμονήσει. Τό ἴδιο καί ἐμεῖς. Να ἐπισκεπτόμαστε τέτοια κέντρα. Ἕνα τέτοιο κέντρο, πού κρατᾶ τήν Παράδοση, κάστρο τῆς Ὀρθόδοξης Παράδοσης, εἶναι τό Ἅγιον Ὄρος! Μέ μεγάλη μας χαρά μαθαίνουμε καί βλέπουμε ὅτι πολλοί ἄνδρες χριστιανοί καί μάλιστα νέοι στήν ἡλικία, ἐπισκέπτονται συχνά τό Ἅγιον Ὄρος καί βρίσκουν σ᾽ αὐτό ἅγιους πνευματικούς Πατέρες, στούς ὁποίους ἐξομολογοῦνται καί ἀπό τούς ὁποίους κατευθύνονται πνευματικά. Στίς γυναῖκες καί σέ ὅσους δέν ἔχουν τήν δυνατότητα νά ἐπισκεφθοῦν τό Ἅγιον Ὄρος, τούς συνιστοῦμε, στόν κόσμο πού εἶναι, να ψάξουν καί νά βροῦν ἁγίους Παπούληδες, μέ ἀσκητικότητα καί μέ ἀγωνιστικότητα γιά τήν Ὀρθόδοξη πίστη μας.

Χριστιανοί μου, τήν πίστη μας καί τήν ἅγια Παράδοσή μας! Αὐτή πού μᾶς παρέδωσε ὁ Χριστός μας καί οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι καί δίδαξαν καί ἑρμήνευσαν οἱ ἅγιοι Πατέρες μας! Καί ἄν ἔρθουν χρόνια μαρτυρίου, ἄς μᾶς δώσει τήν Χάρη Του ὁ Χριστός, διά τῶν Εὐχῶν τῆς Παναγίας μας, νά μήν ἀρνηθοῦμε τήν Πίστη μας, ἀλλά νά δώσουμε καί μέ τό αἷμα μας τήν μαρτυρία μας γιά τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ, ὅπως τό ἔκαναν οἱ ἅγιοι Μάρτυρες, πού προσκυνᾶμε τά ἅγια λείψανά τους.

† Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας

 http://aktines.blogspot.gr/2013/07/blog-post_3319.html