Θαύματα, ζωντανές ἀποδείξεις τῆς ὕπαρξης τοῦ Θεοῦ, στ'μέρος

35) Μιλούσε με νεκρό καλόγερο επί μία ώρα!

ΠΡΙΝ ΜΕΡΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΕΝΑ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΙΧΕ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ. Ο ΛΟΓΟΣ ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ -ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ...- ΚΑΙ ΕΤΣΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΕΙ, ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙ, ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΤΙ ΘΑ ΚΑΝΕΙ. ΕΝΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑ ΚΑΘΩΣ ΠΕΡΠΑΤΑΓΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΚΑΙ ΣΚΕΦΤΟΜΕΝΟΣ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΣΑΝ, ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΕΝΑΝ ΓΕΡΟΝΤΑ. ΣΥΣΤΗΘΗΚΑΝ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ -ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ, ΑΣ ΠΟΥΜΕ ΠΩΣ ΤΟΝ ΕΛΕΓΑΝ "ΘΕΟΚΛΗΤΟ''- ΓΝΩΡΙΣΤΗΚΑΝ, ΚΑΙ ΚΑΘΩΣ ΜΙΛΟΥΣΑΝ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΣΕ ΠΟΙΑ ΜΟΝΗ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΖΟΥΣΕ, ΤΟΥ ΕΙΠΕ ΠΟΙΑ ΧΡΟΝΙΑ ''ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ'' (1963 ΝΟΜΙΖΩ) -ΟΙ ΓΕΡΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ ΘΕΩΡΟΥΝ ΠΩΣ ''ΚΟΙΜΗΘΗΚΑΝ'' ΤΗΝ ΗΜΕΡΟΜΗΝΙΑ ΠΟΥ ΑΠΟΦΑΣΙΣΑΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ- Κ.Τ.Λ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΜΙΑΣ ΩΡΑΣ ΠΕΡΙΠΟΥ, ΤΟ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ ΕΝΙΩΘΕ ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΚΑΘΕ ΣΥΜΒΟΥΛΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ. ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΟΜΙΛΙΑΣ ΤΟΥ, Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΤΟΥ ΧΑΡΙΣΕ ΕΝΑ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΙΧΕ ΣΚΑΛΙΣΕΙ ΕΠΑΝΩ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ. ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΕΓΙΝΕ. Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΠΗΓΕ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΗΡΕΜΟΣ ΠΛΕΟΝ, ΚΑΙ ΣΥΖΗΤΗΣΕ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΛΙΓΕΣ ΜΕΡΕΣ ΝΩΡΙΤΕΡΑ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ ΟΛΑ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΚΑΛΥΤΕΡΑ. Η ΣΧΕΣΗ ΤΟΥ ΜΕ ΤΗΝ ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΟΥ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΠΛΗΡΩΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 6 ΜΗΝΕΣ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΜΕΙΝΕ ΕΓΚΥΟΣ. ΕΚΑΝΕ ΕΝΑ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ. ΕΤΣΙ ΤΟΤΕ, ΤΟ ΣΤΕΝΑ ΣΥΓΓΕΝΙΚΟ ΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕ ΝΑ ΞΑΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙ ΤΟ ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΕΙ ΤΟΝ ΠΑΠΠΟΥΛΗ ΠΟΥ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΤΟΝ ΕΙΧΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΣΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ. ΠΗΓΕ ΣΤΗΝ ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΤΟΥ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΠΩΣ ΖΟΥΣΕ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΨΑΞΕ. ΖΗΤΗΣΕ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΟΝΑΧΟΥΣ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΘΕΟΚΛΗΤΟ, ΑΛΛΑ ΟΛΟΙ ΤΟΝ ΔΙΑΒΕΒΑΙΩΝΑΝ ΠΩΣ ΚΑΝΕΝΑΣ ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ ΔΕΝ ΖΟΥΣΕ ΠΛΕΟΝ ΕΚΕΙ. ΖΟΥΣΕ ΚΑΠΟΤΕ ΚΑΠΟΙΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ''ΚΟΙΜΗΘΕΙ''- ΣΤΗΝ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΗ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΕΝΝΟΟΥΣΑΝ ''ΠΕΘΑΝΕΙ''- ΤΟ 1963! Ο ΑΝΤΡΑΣ ΜΗΝ ΜΠΟΡΩΝΤΑΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΕ ΖΗΤΗΣΕ ΝΑ ΔΕΙ ΜΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ. ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΙΔΕ. Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΘΕΟΚΛΗΤΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΧΕ ΣΥΝΟΜΙΛΗΣΕΙ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΜΗΝΕΣ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΕΙΧΕ ΠΕΘΑΝΕΙ 40 ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΙΝ! ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟ ΕΙΠΕ, ΟΜΩΣ ΕΚΕΙΝΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ. ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΠΩΣ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑ ΟΝΕΙΡΟ, ΑΛΛΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΗΤΑΝ ΤΟ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙ ΜΕ ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΣΚΑΛΙΣΜΕΝΟ ΕΠΑΝΩ ΤΟΥ. ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΤΟ ΕΙΧΕ ΧΑΡΙΣΕΙ Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ. ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΕΙ ΠΟΤΕ ΠΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΖΗΣΕ ΗΤΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ. ΝΑ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΠΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ. Πηγή:http://www.neos-forum.com/viewtopic.php?f=15&t=11451

36) Τα βλέφαρά του τρεμόπαιζαν Παραλία Θερμής, Λέσβος. "Στις 10 Απριλίου 1961, Λαμπροδευτέρα του Πάσχα, όταν έγινε η λιτανεία, (καταθέτει η κ. Χρυσομάλλη Μπάκα, κάτοικος Θερμής), δίσταζα να πιστέψω ότι τα ευρεθέντα Λείψανα (των Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου και Ειρήνης) ανήκαν σε Αγίους... Όμως την άλλη μέρα, 11 Απριλίου, στις 10 και μισή το βράδυ, αφού άφησα ένα βιβλίο πού διάβαζα, βγήκα να κλείσω την εξώπορτα για να πάω να κοιμηθώ.
Προχωρώντας να πάρω κάτι από μία μικρή αποθήκη που είχαμε στην αυλή και κοιτώντας κάτω για να μη σκοντάψω, βλέπω ξαφνικά μπροστά μου έναν παπά, κατ’ αρχάς από την μέση και κάτω. Σήκωσα έκπληκτη το κεφάλι μου, στεκόταν τώρα ολόκληρος μπροστά μου, φράζοντάς μου τον δρόμο.
Αν και ήταν σκοτεινά, εκείνος ο ιερέας έβγαζε ένας φως που μπορούσες να τον διακρίνεις ολοκάθαρα, σαν να ήταν μέρα. Ήταν ψηλός, ωραίος, ως 40 χρονών, με πρόσωπο στρογγυλό, μάγουλα ροδοκόκκινα, φρύδια καμαρωτά, μάτια μεγάλα και ζωηρά. Στο κεφάλι του έφερε φωτοστέφανο, όπως τον βλέπουμε και στις Εικόνες του. Με κοίταζε μέσα στα μάτια, με βλέμμα ήμερο και γλυκό.
Έμεινα καρφωμένη στην πόρτα της αποθήκης, και τον έβλεπα σαν χαμένη. Σε μία στιγμή έκανα τον σταυρό μου και είπα σιγανά:
- Ο Άγιος Ραφαήλ! Μήπως ήλθε να με τιμωρήσει επειδή αμφέβαλλα;
Όμως οι Άγιοι, ποτέ δεν κάνουν κακό... Εξακολουθούσα να τον κοιτάζω τρομοκρατημένη. Θυμάμαι τα βλέφαρά του πώς τ ρ ε μ ο π α ι ζ α ν καθώς χαμογελούσε.
Τραβήχτηκε στην άκρη με πλάγια βήματα για να περάσω, και χ ά θ η κ ε περνώντας μ έ σ α από τον τοίχο του σπιτιού μου. Όμως, δεν θα ξεχάσω ποτέ, συμπληρώνει η κ. Χρυσομάλλη, την τελευταία στιγμή που χανόταν, το γλυκό, χαμογελαστό του βλέμμα.
Τρέμοντας από συγκίνηση μπήκα γρήγορα στο σπίτι κάνοντας τον σταυρό μου και δοξολογώντας τον Θεό που με αξίωσε να ιδώ ξύπνια τον Άγιο, διώχνοντας έτσι κάθε αμφιβολία από μέσα μου".
Αυτά αναφέρει η κ. Χρυσομάλλη, που αξιώθηκε να δει τον Άγιο Ραφαήλ ολοζώντανο, κι ας είχαν περάσει 500 περίπου χρόνια από τον θάνατό του. Γιατί οι Άγιοι και οι δίκαιοι, οι άνθρωποι του Θεού, ζουν εις τούς αιώνες.

Πηγή: http://users.forthnet.gr/pat/glg/Pages/rafail.htm

37) Το κλάμα των μωρών Πισκοκέφαλο, Νομού Λασιθίου. Η μητέρα μου κατάγεται από τη Σητεία Κρήτης. Έξω από το χωριό μας, στο Πισκοκέφαλο (το χωριό του Βιτσέντζου Κορνάρου), υπάρχει μια Εκκλησία και δίπλα ένα νεκροταφείο. Η περιοχή λέγεται Σκλαβεδιάκο.
Ένα απόγευμα κατά τις 6 η ώρα είχε πάει ένας πρώτος ξάδερφος της μάνας μου με ένα ντόπιο αγρότη να μαζέψουν ντομάτες. Ο θείος μου ο Μανώλης είναι άτομο ορθολογικό και δεν καταλαβαίνει ούτε θεούς ούτε δαίμονες. Ξαφνικά ενώ μάζευαν ντομάτες ακούστηκε κλάμα μωρών. Ήταν σαν να κλαίγανε πολλά μωρά!!
Ο θείος μου ταράχτηκε λίγο και πίστεψε πως ήταν τίποτα γάτες. Το κλάμα συνεχιζόταν και ρώτησε τον αγρότη τι είναι αυτά. Ο αγρότης που είχε συνηθίσει να πηγαίνει εκεί, του είπε πολύ απλά πως ήταν το κλάμα μωρών που είχαν θάφτει εκεί στο νεκροταφείο αβάφτιστα. Του είπε να μη δώσει σημασία και πως ακούγονται πολλές φορές.
Ο θείος μου δεν τον πίστεψε και άρχισε να πηγαίνει κοντά στο νεκροταφείο όπου ακούγονταν τα κλάματα. Όσο πιο πολύ πλησίαζε στο νεκροταφείο, τόσο πιο δυνατά ήταν και τα κλάματα. Και τη στιγμή που έφτασε στο νεκροταφείο και είδε τους πρώτους τάφους τα κλάματα αυτόματα σταμάτησαν και άρχισαν να ακούγονται από πίσω του!!!
Γύρισε και άρχισε γρήγορα να τρέχει στο αμάξι! Ο αγρότης του φώναζε να μη φοβάται αλλά τα κλάματα συνεχιζόντουσαν και ήταν και πιο δυνατά! Μπήκε με τον αγρότη στο αμάξι και έβαλαν μπροστά. Τα κλάματα ήταν πολύ δυνατά σαν να ήταν πολλά μωρά γύρω από το αμάξι! Όσο έτρεχε τα μωρά ακουγόντουσαν δίπλα του για 200 ακόμα μέτρα! Μετά από λίγο σταματούσαν σταδιακά ώσπου σταμάτησαν εντελώς.
Όταν ήρθε στο χωριό ήταν κατακίτρινος από το φόβο. Εγώ μετά με κάτι φίλους ρώτησα στο χωριό και η πλάκα είναι πως μου είπαν πως τα μωρά ακούγονται πολύ συχνά και πως είναι μωρά που τα έθαψαν χωρίς να τα βαφτίσουν. Γεμάτη η Ελλάδα από τέτοιες ιστορίες παιδία.

Πηγή: www.esoterica.gr forum : Παράξενες Ιστορίες  

38) Ο φύλακας Άγγελος

 

Μια φίλη μου περπατούσε στην όχθη της λίμνης των Ιωαννίνων και ήταν λυπημένη γιατί εκείνη την εποχή είχε πολλά και δυνατά προβλήματα. Εκεί που περπατούσε εμφανίζεται ένας νεαρός, ξανθός με λευκά ρούχα, και της μίλησε.

Της είπε να μην στενοχωριέται γιατί όλα θα πάνε καλά και ότι αυτός είναι ο φύλακας Άγγελός της. Η φίλη μου νόμιζε ότι της κάνει καμάκι γι’ αυτό δεν του μίλαγε, απλά αυτός βάδιζε δίπλα της και αυτή άκουγε.

Μετά από λίγα λεπτά που η φίλη μου προπορεύτηκε λίγο, γύρισε να τον δει και δεν υπήρχε κανένας. Το περίεργο είναι ότι η προβλήτα στην όχθη της λίμνης των Ιωαννίνων είναι ανοιχτός χώρος και αν κάποιος περπατάει, βλέπει αν υπάρχει κανένας γύρω του ακόμη και σε σχετικά μεγάλη απόσταση.

Πηγή: www.esoterica.gr forum : Αόρατο, ανεξήγητο και παρεμβλητικό

 

39) Τα Θαύματα στην Ιερισσό Χαλκιδικής και οι Εντολές της Παναγίας

 

Από τις σημειώσεις που έχω, βρήκα και το εξής αξιοπαράδεκτο γεγονός: Ο μακαριστός Γέρων Γαβριήλ, ο Ηγούμενος της Μόνης Διονυσίου, εκτός από τη θαυμαστή ιστορία για τον πρωτομάρτυρα και Αρχιδιάκονο Στέφανο, μου είπε και μια άλλη, που συνέβη τους καλοκαιρινούς μήνες, πάλι το 1958 στην Ιερισσό.

Είναι μια κωμόπολη λίγο πριν το Άγιο Όρος, οι περισσότεροι πιστεύω ότι την γνωρίζετε αυτή την κωμόπολη. Ο Hγούμενος, βέβαια, ήταν πολύ λιτός στη διήγησή του. Έτσι είναι, τα μεγάλα πράγματα είναι λιτά!

Μια κοπελίτσα, ονόματι Γιαννούλα, 17 ετών περίπου, είχε κάποιες οράσεις της Παναγίας και για λόγους ανεξερεύνητους για την ανθρώπινη γνώση και ιατρική, μετά απ’ αυτό το γεγονός είχε βουβαθεί τελείως. Δεν μπορούσε να μιλήσει καθόλου. Ούτε συλλαβή δεν μπορούσε να αρθρώσει. Ο Ιερεύς στην κωμόπολη της Ιερισσού εκείνη τη χρόνια ήταν ο παπα-Αζαρίας. Αυτός της συνέστησε, την Κυριακή που ήρχετο μετά το γεγονός αυτό, να Κοινωνήσει.

Έγινε η Θεία Λειτουργία και έφθασε η στιγμή της Θείας Κοινωνίας. Πλησίασε η Γιαννούλα και άνοιξε το στόμα της. Ο παπα-Αζαρίας σήκωσε την Αγία Λαβίδα με ένα μεγαλούτσικο τεμάχιο του Σώματος του Κυρίου και τη στιγμή εκείνη φεύγει από το Σώμα μια φοβερή Λάμψη. Άστραψαν και λαμπροφόρεσαν όλα γύρω από τον Ιερέα και άκουσε κατάπληκτος απ’ την κοπέλα να λέει το όνομά της.

Την Κοινώνησε, αλλά μετά έμεινε ακίνητος. Ο παρακείμενος συλλειτουργός του Ιερέως, συμπτωματικά Λειτουργούσαν δύο, το όνομα του οποίου δεν έγραψα στις σημειώσεις μου, τον βοήθησε να μπει μέσα και συνέχισε εκείνος τη Θεία Λειτουργία.

Από τον φόβο, την έκπληξη και το δέος μπορώ να πω, για όσα συνέβησαν, το χέρι του παπα-Αζαρία κοκάλωσε. Με πολλή βία αλλά και με πολλή προσοχή, άνοιξαν τα δάκτυλα του Ιερέως και άφησε το Άγιο Ποτήριο μετά το "Δι’ ευχών" και μετά το μοίρασμα του Αγίου Αντιδώρου. Πιστεύω, πως κατά Θεία Οικονομία, κόλλησε το χέρι του Ιερέως για να μη χυθεί η Θεία Κοινωνία από την τρομάρα και την έκπληξή του.

Το αξιοθαύμαστο αυτό γεγονός της Θείας Ελάμψεως και ακτινοβολίας το είδε και ο συνεφημέριός του, γι’ αυτό αμέσως και χωρίς χρονοτριβή, τον βοήθησε. Αλλά και το εκκλησίασμα, ακούγοντας τη Γιαννούλα να λέει τ’όνομά της, άρχιζε να φωνάζει: "Κύριε ελέησον, Κύριε ελέησον...".

Το συζητούσα τις προάλλες με ένα γέροντα Μοναχό και μου είπε ότι το είδε γραμμένο το ίδιο αυτό γεγονός που σας ανέφερα και μάλιστα, ότι στις εμφανίσεις της Θεοτόκου προς τη Γιαννούλα, της εδόθησαν τρεις εντολές, τις οποίες έπρεπε να πει στους συγχωριανούς της.

Πρώτον: Να νηστεύουν Τετάρτες και Παρασκευές και Σαρακοστές.

Δεύτερον: Να διορθώσουν την ζωή τους αποφεύγοντας τις ανηθικότητες, τη γύμνια και τις επακόλουθες σαρκικές πτώσεις.

Τρίτον: Να μετανοήσουν, να εξομολογηθούν, για να μην τιμωρηθούν σκληρά, όπως το 1932.

Οι χωρικοί τρομοκρατήθηκαν, γιατί όντως το 1932 έγινε μεγάλος σεισμός από τον οποίο καταστράφηκε ολόκληρο το χωριό και καταπλακώθηκαν τότε 200 περίπου άνθρωποι, τους οποίους ανέσυραν από τα ερείπια νεκρούς.

Πράγματι, λοιπόν, άλλαξε η ζωή όλων των χωρικών της Ιερισσού, αλλά μόνον για λίγους μήνες. Ύστερα... γρήγορα τα ξέχασαν όλα! Άραγε, πόση μεγάλη θα πρέπει να είναι η τιμωρία όλων μας, όταν την Ορθόδοξη Ελλάδα μας, δυστυχώς στις ημέρες μας την καταντήσαμε χειρότερη από τα Σόδομα και τα Γόμορρα;

Η αληθινή αυτή ιστορία, ελέχθη κυρίως για το τι συνέβη στον παπα-Αζαρία όταν θέλησε να Κοινωνήσει αυτή την ψυχούλα, την κοπελίτσα τη Γιαννούλα, και για το Θαύμα της λύσεως της βουβαμάρας της.

Πηγή: http://agia-varvara.blogspot.com/2009_04_01_archive.html 

 

40) Θαυμαστά γεγονότα στη Νέα Μονή Χίου

 

Όταν το Μοναστήρι μετατράπηκε σε γυναικείο, οι Μοναχές έζησαν ορισμένα Θαυμαστά γεγονότα: Το 1959, τα μεσάνυχτα της 4ης Απριλίου, χτύπησαν χαρμόσυνα οι καμπάνες. Χτυπούσαν μόνες τους, ενώ συγχρόνως έβγαινε από την Εκκλησία μία εκτυφλωτική λάμψη.

Αρκετές φορές κινούνται μόνα τους τα καντήλια μπροστά στη Θαυματουργή Εικόνα, και συχνά, ενώ οι Μοναχές ψάλλουν στο αναλόγιο, ακούγονται βήματα στο Ιερό, δυνατοί θόρυβοι και γλυκύτατες ψαλμωδίες.

Ακούγονται κυρίως όταν ψάλλεται η Θ΄ ωδή (9η), το «Άξιον εστί» και οι Χαιρετισμοί της Παναγίας. Με τα Θαυμαστά αυτά σημεία η Παναγία η Νιαμονίτισσα κάνει αισθητή την παρουσία Της στο Μοναστήρι και μεταδίδει χαρά και παρηγοριά στη Μοναστική αδελφότητα.

Πηγή: http://www.pigizois.gr/I.M.paraklytoy/emf_panagias/Pan_niamonitisa.htm

 συνεχίζεται...

 

https://sites.google.com/site/orthodoxy1054/thaumata-oi-zontanes-apodeixeis-tes-yparxes-tou-theou