Δηλαδή, τι εννοούμεν;
Εννοούμεν, ότι συμφωνάμε σε όλα τα Αγιοπατερικά λεχθέντα του σεβασμιωτάτου πλήν και εκτός, των εκκλησιολογικών, θεολογικών και λογικών αστοχιών και σφαλμάτων του!!!
Επιπρόσθετα θεωρούμεν, ότι θα πρέπει να γίνουνε μερικές σκόπιμες και αναγκαίες διευκρινίσεις από μέρους μας, ίνα αποφευχθούν οι όποιες παρανοήσεις και παρεξηγήσεις, διότι οι καλές οι εξηγήσεις, κάνουν και τους καλύτερους φίλους!
Στο προηγούμενο δοκίμιό [1] μας, δώσαμε και έναν διαφορετικό τόνο, σίγουρα άγνωστο, σε πολλούς εκτός Κύπρου, και προεκτείναμεν έτσι, σκόπιμα τον λόγο μας…, πέραν των διδαχών και λεχθέντων
(ιδιαίτερα και στην μη λεκτική επικοινωνία και επιχειρηματολογία του!) του Μητροπολίτου Λεμεσού στο Ντόρτμουντ, με μία προέκταση κι ενημέρωση βασικά, των απανταχού Ορθοδόξων περί των «οικογενειακών μας» στις διάφορες εγχώριες, διαχρονικές διενέξεις, που σας περιγράψαμεν γλαφυρά κατά το πρόσφατο παρελθόν, τις οποίες γνωρίζουμε άριστα και καλώς, όσοι φυσικά διαβιούμεν εν τη νήσω των αγίων Κύπρο, πολλώ δε μάλλον, ως ενεργά μέλη της Μητροπόλεως Λεμεσού!
Για τυχόν δυσφορίες, ενστάσεις, διαφωνίες κλπ. στα όσα περιγράψαμε, με γνώμονα την αληθινή, έγκυρη και αντικειμενική ενημέρωσή και πληροφόρηση σας, εξ αφορμής του οπτικοακουστικού ντοκουμέντου, το θέμα λύνεται πολύ απλά, ρωτώντας κανείς, προς επαλήθευσιν των προηγουμένων γραφθέντων μας, τα ενεργά μέλη της Εκκλησίας της Κύπρου αλλά και τα ενεργά συνάμα μέλη της θεολογικής αδελφότητας
“ο ΣΩΤΗΡ” Λεμεσού, καθώς και τα μέλη άλλων, διαφόρων Μητροπολιτικών επαρχιών και συνάμα μέλη του αντιαιρετικού κινήματος ΠΑ.Χ.Ο.Κ. “Άγιος Νίκων ο Μετανοείτε”, και θα μάθετε, με απόλυτη και εύστοχη ακρίβεια, τα πολύχρονα και κουραστικά «Βατοπαιδινά καμώματά» τους…!
Εστιάζω και πάλιν χωρίς να έχω την τάση να απομονώνω δολίως ή, να έχω την πρόθεση να παραποιήσω και να παρερμηνεύσω κάτι [(το βίντεο είναι αυτόπτης μάρτυς!), εξάλλου έχω και υπερβολική συμπάθεια και αδυναμία στον εγχώριο Επίσκοπό μου και το γνωρίζει (αλλά στα θέματα πίστεως δεν χωρούν συναισθηματισμοί!)], στην συμπερασματική πρόταση του (περίπου στο 1:55΄) καθώς αναφέρει ο Μητροπολίτης Λεμεσού και μας εκπλήττει δυσάρεστα [2] : «…Άρα, όσα λάθη και να κάνουμεν, εμείς οι κληρικοί, ή όποιοσδήποτε, αυτό δεν βλάπτει την Εκκλησία, βλάπτει την ψυχή αυτού που κάμνει ένα λάθος…»!
Το συγκεκριμένο θεολογικό(;) λεχθέν του, όσο και να προσπαθώ να το δικαιολογήσω, όσο καλό λογισμό να προσπαθώ να του βάλω, αδυνατώ προσωπικά να το αποδεχθώ, ακόμα έστω και μέσα στην εκκλησιολογική συνάφεια της ολοκληρωμένης πρότασής των λεχθέντων, του σεβασμιωτάτου!!!
Δεν μπορώ, βρε παιδάκι μου να το καταπιώ αμάσητο, αυτό το κουτόχορτο, πώς να το εκφράσω διαφορετικά;(*)
Πάντως ο οργανισμός μου, πατέρες και αδελφοί και άγιε Επίσκοπε μου, δεν μπορεί να το καταπιεί με καμίαν βία, πολλώ δε μάλλον να το χωνέψει, μια και με βραχυκύκλωσε θεολογικά, λογικά κτλ.!
Το ερώτημα που πηγάζει βέβαια, είναι: γιατί ο σεβασμιώτατος Λεμεσού, εκφράζει τέτοιον αντιεκκλησιολογικό και αντιθεολογικό δογματισμό;
Είναι άραγε Αγιοπατερική και Αγιοπνευματική διδασκαλία η : «επισκοπίζουσα αλληλεγγύη» στα περι «επισκοπικών λαθών και κακοδοξιών»;
Αυτά μας διδάσκει ο Μέγας Αθανάσιος;
Πολύ αμφιβάλλω, ενώ έχω ισχυρές ενστάσεις και διαφωνίες στο εν λόγω θέμα, μια και δικαιούμαι να διαφωνήσω, καθώς μας το αναφέρει ο οικείος μας Μητροπολίτης!
Ο Μέγας Άγιος Αθανάσιος, δεν ήταν εκείνος ο Επίσκοπος ο οποίος, συγκρούστηκε δυναμικά κατά πάντων των αιρετικών/κακοδόξων και Αρειανόφρων συνεπισκόπων του(!), και μάλιστα ήταν σφοδρός πολέμιος, κατά της αιρέσεως του Αρειανισμού, ενώ παράλληλα, απομονώθηκε μέσα στα πηγάδια και στους τάφους για να μην τον δολοφονήσουν οι κακόδοξοι όχλοι και οπαδίσκοι του τότε Αρειανισμού;
Μόνο που εκείνος ο Άγιος και Μέγας Αθανάσιος, έγινε Μέγας διότι, ήταν Μέγας Ομολογητής και πολέμιος των μικρόψυχων νοσογόνων αιρέσεων, καθώς το είχε φιλότιμο χρέος και υπόσχεση εκ της Ιεραρχικής διακονίας του, προς το ποίμνιό του!
Ενώ οι σημερινοί «Αθανάσιοι» τι;
Μήπως δεν έχουν δώσει φοβερές και αιώνιες υποσχέσεις, ενώπιως ενωπίω Τριαδικού Θεού και εκκλησιαζομένων ανθρώπων, κατά την μέρα της χειροτονίας των;
Μήπως, οι σημερινοί άγιοι Ιεράρχες μας, οι «νέοι Αθανάσιοι» φαίνεται πως, δεν εμπνέονται πλέον, καθόλου απο τους βίους των αγίων Μεγάλων Ιεραρχών και Ομολογητών Επισκόπων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, αλλά εμπνέονται μάλλον απο…, μικρόψυχες ιδιοτέλειες, μικρόψυχων και κακόδοξων αλλοτριοεπισκόπων;
Μήπως λέμεν και πάλιν, ο άγιος Λεμεσού να είναι μυστικός υπέρμαχος και οπαδός της αιρετίζουσας εκ «Προύσης και Περγάμου» θολο-θεολογίας αυτών…, των γνωστών λυκοποιμένων, περι της κακοδόξου: “επισκοποκεντρικής εκκλησιολογίας”η οποία είναι, Φραγκοπαπίζουσας και δαιμονικής εμπνεύσεως, μα κυρίως, δαιμονιο-θεολογίας;
Από πότε, φερ΄ειπείν, τα πιό αμυδρά λαθάκια, των ποιμένων, δεν βλάπτουσιν την Εκκλησία (κλήρο και λαό) ;
Ο Θεάνθρωπος Χριστός, ασφαλέστατα ως Κεφαλή της Εκκλησίας, μας έδωσε τις ακατάλυτες ακλόνητες υποσχέσεις Του…, οι ποιμένες Επίσκοποι Του όμως, δεν έδωσαν υποσχέσεις ενώπιον Θεού και ανθρώπων, εις το να ορθοτομούσιν τον λόγο της Αληθείας και να αποφεύγουν, κυρίως, «τα λάθη» στα θέματα της πίστεως και ηθικής, διότι, κινδυνεύει το ποίμνιο και το εκκλησίασμα, δηλαδή η ποιμενόμενη Εκκλησία, υπό τέτοιων αλλότριων λυκοποιμένων της ποιμενούσης Εκκλησίας;
Εάν οι Επίσκοποι μας έχουν το δικαίωμα(;) ή την πολυτέλεια να λαθεύουν, σε θέματα δογματικά και ηθικά λ.χ., έχοντας κατά το συνειδητό ή και υποσυνείδητο του εσκοτισμένου νού τους, τις Αιώνιες ακλόνητες και αψευδείς υποσχέσεις Του Θεανθρώπου μας, θεωρεί ουδείς εχέφρων άνθρωπος, ότι θα παραμείνει ποίμνιο αδιάσπαστο και ενωμένο και Εκκλησία εκκλησιαζομένων πιστών μετά των κληρικών και λαϊκών αυτής;
Με λυκοποιμένες Επισκόπους και Πατριάρχες, λαθεύοντες οικτρώς, αντιευαγγελικώς και αντικανονικώς, κατασπαράσσοντας έτσι την Εκκλησία Του, θα αράξουμεν εμείς οι υπόλοιποι, βασιζόμενοι στις Ευαγγελικές υποσχέσεις Του, και δεν θα αντιδρώμεν καθόλου ως σαν τους παρατηρητές (observers α λά Fringe;) ή ως σαν τους ψυχοσωματικά αναίσθητους, μαστουρωμένους φίλους μας, ναρκομανείς;
Θα επιβεβαιώσουμεν δηλαδή, με Επισκοπική συμβουλή και διδαχή, την λόγια(sic) και ηλίθια επιχειρηματολογία των αθέων: Η θρησκεία είναι το όπιον του λαού;
Αυτά που αναφέρει αστόχως ο σεβασμιώτατος, το συγκεκριμένο ειδικό σημείο, έχει Ευαγγελική και Πατερική, θεολογική υποστήριξη; Και εάν ναί, σε ποιό σημείο;
Ας αφήσουμεν νομίζω καλύτερα, την Ιερά Θεολογία και ας πάρουμεν καλύτερα την… Μετεωρολογία, μια και οι ΚΑΙΡΟΣκοπικές ανοησίες, δεν λένε να κοπάσουν…!
Ίσως, διδασκόμενοι λίγα τινά, εκ της ιεράς επιστήμης της Μετεωρολογίας, να μάθουμεν πώς, να χειριζόμαστε τα… «καρεκλοπόδαρα» των Επισκόπων ή άλλως πως, τα «επισκοπικά καρεκλοπόδαρα»! αλλά και τα ίδια, των ορκισμένων μετανεωτερικών ή μεταπατερικών, ψευδοπροοδευτικαρέων ΚΑΙΡΟΣκοπούντων θεολογούντων!
Μάλλον ο σεβασμιώτατος Λεμεσού, θα αγνοεί φαίνεται την φυσική αρχή και νόμο: [3] “το φαινόμενο της πεταλούδας” (την λεγόμενη και θεωρία του χάους!), ενώ ίσως, θα ήταν καλή ιδέα(!), ίσως και άριστη ιδέα(!!!), να αρχίσει να μελετά και ολίγην αερολόγια μετεωρολογία και να αφήσει για ολίγον την «αερολόγια θεολογία» διότι, ο λόγος του προκαλεί τις συνειδήσεις μας, εξ΄αιτίας του θεολογικού “Butterfly Effect” υφιστάμεθα, εν τοις πράγμασιν, εξ άμεσης αλλά και έμμεσης συνέπειας της φυσικής εξέλιξης των θεολογικών(;) λεχθέντων και πραγμάτων, (επιτρέψετε μας παρακαλούμεν πολύ την κατανόησή σας, εις τους δικής μας, επινοήσεως νεολογισμούς!) την : «χαώδη θεολογία» ή, την «φρακταλιστική θεολογία» ή, ακόμη και την «θεολογία του φρακτάλ» (fractus= σπασμένος ή κατακερματισμένος!) [4].
Στην παρούσα φάση όμως, για συγκριτική αντιπαραβολή, θα σας παραθέσω τα εξής Αγιογραφικά χωρία άνευ σχολιασμού και ερμηνείας των , για να προβληματιστούμεν βαθύτερα για την τόση επιμονή αλλά και εμμονή μας, εις το να επανέλθουμε και να επαναφέρουμε το εν λόγω θέμα, αλλά και για να παραθέσουμεν τα επιστημονικά, τα εκκλησιολογικά, αλλά και τα θεολογικά επιχειρήματα, της εύλογης αντιλογίας μας, για να εξαχθούν, τα όσα δίκαια ή άδικα συμπεράσματα απο εσάς τους αναγνώστες/τριες μας:
Α] «…ὅτι οἱ ποιμένες ἠφρονεύσαντο καὶ τὸν Κύριον οὐκ ἐξεζήτησαν· διὰ τοῦτο οὐκ ἐνόησε πᾶσα ἡ νομὴ καὶ διεσκορπίσθησαν.» [5].
Η μετάφραση που δίδουν οι καλοί καθηγητές μας, στο εν λόγω χωρίο είναι: «Ανόητοι αποδειχτήκαν οι βοσκοί! Δεν αναζήτησαν τον Κύριο, γι΄αυτό κι δεν προκόψανε· όλα τους τα κοπάδια σκορπιστήκαν.» [6]
Β] «Ω οἱ ποιμένες οἱ διασκορπίζοντες καὶ ἀπολλύοντες τὰ πρόβατα τῆς νομῆς μου.(…) ὑμεῖς διεσκορπίσατε τὰ πρόβατά μου καὶ ἐξώσατε αὐτὰ καὶ οὐκ ἐπεσκέψασθε αὐτὰ, ἰδού ἐγὼ ἐκδικῶ ἐφ’ ὑμᾶς κατὰ τὰ πονηρὰ ἐπιτηδεύματα ὑμῶν· (…) καὶ ἀναστήσω αὐτοῖς ποιμένας, οἱ ποιμανοῦσιν αὐτοὺς, καὶ οὐ φοβηθήσονται ἔτι οὐδε πτοηθήσονται, λέγει Κύριος.» [7]
Γ] «… προσέχετε οὖν ἑαυτοῖς καὶ παντὶ τῷ ποιμνίῳ ἐν ᾧ ὑμᾶς τὸ Πνεῦμα τὸ ῞Αγιον ἔθετο ἐπισκόπους, ποιμαίνειν τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ, ἣν περιεποιήσατο διὰ τοῦ ἰδίου αἵματος. ἐγὼ γὰρ οἶδα τοῦτο, ὅτι εἰσελεύσονται μετὰ τὴν ἄφιξίν μου λύκοι βαρεῖς εἰς ὑμᾶς μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου· καὶ ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἀναστήσονται ἄνδρες λαλοῦντες διεστραμμένα τοῦ ἀποσπᾶν τοὺς μαθητὰς ὀπίσω αὐτῶν. διὸ γρηγορεῖτε, μνημονεύοντες ὅτι τριετίαν νύκτα καὶ ἡμέραν οὐκ ἐπαυσάμην μετὰ δακρύων νουθετῶν ἕνα ἕκαστον….» [8]
Κατά τα άλλα, τα διάφορα «λάθη» των κληρικών, Πατριαρχών, Μητροπολιτών, Επισκόπων κ.α. λοιπών, ειδικών λαϊκών θεολογούντων, «δεν βλάπτουσιν την Εκκλησία» αλλά, «βλάπτει την ψυχή αυτού που κάμνει ένα λάθος…»…(;!!!)
Ελπίζω μόνο, ο Μέγας Απόστολος των Εθνών και Άγιος Παύλος, να μην βρέχει «μετά δακρύων» την Θριαμβεύσουσα Εκκλησία μας, με τα αλλόκοτα θεολογικά(;) παραδοξολογήματα, των αξίων Διαδόχων του…!
Ας αναλογιστούμεν στοχαστικά, εάν δεν ονομαζόταν, ακόμη, το Θεόπνευστο αυτό βιβλίο της Καινής Διαθήκης ως: “Πράξεις των Αποστόλων”(!), πώς αλλοιώς θα το αποκαλούσαμε άραγε, σήμερα;
Φυσικά(;), απο την αλόκκοτη και παράδοξη απραξία, πολλών διαφόρων διαδόχων των αγίων μας Αποστόλων, να εκδιώξουσιν ως οφείλουσιν, τις αιρέσεις και τους αιρετικούς συνεπισκόπούς των κ.α. πολλά μπορεί να εμπνευστεί κανείς…!
Το αφήνουμεν όμως, ασχολίαστο, εις την κριτική σκέψη του κάθε καλοπροαίρετου αναγνώστη/τριας, για να εισέλθουμεν, στην ουσία της κριτικής δοκιμιογραφίας μας, ως προς το να συγγράψουμεν την παρούσα μελέτη.
Εγκαταλείπουμεν το ντετερμενιστικό «θεολογικό χάος», περί της χλιαρούς κληρικαλίζουσας αιτιοκρατίας, περί των ναί ή ού: «ανευθυνοϋπευθύνων ευθυνών» και περί των
(όχι τυχαίων, μια και δεν υφίσταται ειμαρμένη ή τύχη!) «βλαμένων ευλαβών» της ανά το Σύμπαν, Οικουμενικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και εστιάζουμεν σε ένα άλλο, «σημαίνον-σημαινόμενον» αλλά και άκρως σημαντικό θέμα, το θεολογικό θέμα και η σχέση της Δια-κοινωνίας ή Ιntercommunio, μιας και εδώ κατά την προσωπική δικήν μας γνώμη και άποψη, ο σεβασμιώτατος άγιος Λεμεσού, θεολογικά και λογικά, εκφράστηκε αστόχως, με αποτέλεσμα να ενεργεί και πάλιν το “the Butterfly Effect”…!
Αναφέρει ο άγιος Λεμεσού (στο 3:33): «… Η Θεία Λειτουργία είναι…, η ουσία της…, Εκκλησίας. Η Θεία Λειτουργία…, όσοι μετέχουν στην Θεία Λειτουργία, είτε ως λειτουργοί, είτε ως λειτουργούμενοι, ως κοινωνούντες, αυτοί είναι μέλη της Εκκλησίας!»
Ως εδώ, όλοι μας συμφωνάμε απόλυτα με τον Επίσκοπο Κουρίου!
Συνεχίζει όμως και λέει δυστυχώς, τα εξής: «… Έστω κι άν βρεθεί ένας Επίσκοπος, ή ένας Πατριάρχης ή ξέρω εγώ, δέκα Επίσκοποι, οι οποίοι αποφασίζουν να δώσουν την Θεία Κοινωνία ή να συλλειτουργήσουν με τον όποιοδήποτε άλλο…! Δεν βλάπτεται η Εκκλησία! Τον εαυτόν τους βλάπτουν! Εμείς πρέπει να μείνουμε σταθεροί στην Εκκλησία! Ιδιαίτερα εσείς που είσαστε μέσα σε έναν ευαίσθητο χώρο… Μην ανοίγετε τα αυτιά σας, στις εκ δεξιών πλάνες (…) και να υπέπεσεν ένας, σε ένα λάθος, γιατί να το θριαμβεύσεις;(…)»!
Ενώ προσπαθεί ο σεβασμ. Αθανάσιος, να στηρίξει, την όλη θεολογική ρητορική του, ανεπιτυχώς, στον Μέγα Θεολόγο και δεινόν ερμηνευτήν της Εκκλησίας μας, τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο, είμαστε αρκετά περίεργοι, ειλικρινά, τι ερμηνεία μπορεί να μας δώσει ο σεβασμ. Λεμεσού, στο Θεόπνευστο Παύλειο λεχθέν: “Τοὺς ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον παντῶν ἔλεγχε, ἵνα καὶ οἱ λοιποὶ φόβον ἔχωσιν!” (Α΄ Τιμ. 5, 20) !;
Ο Απόστολος των Εθνών, ο Άγιος Παύλος, σε συγκεκριμένη περίπτωση εκφράζει και μας συμβουλεύει Θεοπνεύστως, τα ακριβώς αντίθετα(!!!) θεολογικά πράγματα, εν σχέσει και συγκρίσει πάντοτε, με τα όσα διδάσκει και κηρύσσει ο Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος, στηριζόμενος μάλιστα…, και στον ιερό Χρυσόστομο, το στόμα του Αποστόλου Παύλου!!!
Ενώ, για πρώτην φορά εμείς, αντιλαμβανόμαστε προσωπικά ως θεολογούντες, ότι ο Οικουμενικός Απόστολος Παύλος, αίρει μέχρι και την διάκριση του προσώπου, ανομίας και αστοχίας, διότι μας συμβουλέυει αυστηρά, απο Θεόπνευστη ποιμαντική οικονομία και ακρίβεια, για τους «ἁμαρτάνοντας ἐνώπιον πάντων…» να ασκούμεν και να μας ασκούν τον δίκαιον έλεγχο, δημοσίως, και φυσικά δεν εννοεί τους αμαρτάνοντας εν κρυπτώ και παραβύστω…, ενώ ακόμη, ούτε κάν μας συμβουλέυει την κλασική πνευματική διάκριση του ελέγχου της αμαρτίας αντί του προσώπου, διότι η Θεόπνευστη συμβουλή του είναι: η δημόσια προσβολή και ο έλεγχος του αμαρτώνοντα, υπό της βασικής προϋποθέσεως, ο αμαρτωλός Χριστιανός κληρικός ή και λαϊκός, να έχει αποθρασυνθεί και με αναίδεια να αμαρτάνει δημόσια ή και να αιρετίζει κακόδοξα, και να προκαλεί τους πλησίον του με τα άστοχα θρασύδειλα καμώματα του…!
Καταλάβατε αγαπητοί μας αναγνώστες, πατέρες-μητέρες-αδελφοί/ες μας, την θεολογική αντινομία και την εκκλησιολογική αντίφαση μεταξύ των Θεοπνεύστων λεχθέντων και γραφθέντων του Αγίου Αποστόλου, με αυτά τα ανόνητα και κακόδοξα λεχθέντα, του αγίου Λεμεσού;
Φυσικά ποιός περιμένει και αναμένει την σήμερον ημέρα, λόγον αγωνιστικόν κατά της Παναιρέσεως του Οικουμενισμού και κατά των αιρετικών Οικουμενιστών, απο την ηγεσία των Βατοπαιδινών πατέρων κ.α. ή απο χλιαρούς και θρονιασμένους Μητροπολίτες;
Η πιό πάνω ερμηνεία του Αγιογραφικού, δεν είναι προσωπικής εμπνεύσεως μας, αλλά ερμηνεία της Εκκλησίας μας δια του αειμνήστου, αγίου Γέροντος Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου![9]
Η αδυναμία (ο πιό πάνω Γέρων!), του Μητροπολίτη Αθανασίου!… Κρίμας!
Έως πότε, άγιε Λεμεσού, άγιε Κων/πόλεως, άγιε Αθηνών, άγιε Κύπρου, άγιε Περγάμου, άγιε Δημητριάδος, άγιε Μεσσηνείας, άγιε Αλεξανδρουπόλεως, άγιε Σύρου, άγιε Προύσσης, …, κ.α., θα παίζετε το πιθκιάβλι (=φλογέρα) του ανέμελου τσομπάνου, ενώ τα ποίμνια σας κατασπαράσονται υπό των λυκοποιμένων και λυκανθρώπων παντοίων αιρετικών;
Έως πότε, άγιοι Επίσκοποι του πιθκιαβλιού και της φλογέρας θα αναμένουμεν, να εξέλθετε εκ τις ποιμαντικής ραθυμίας σας και να λάβετε την Καντιωτική σφενδόνα;
Έως πότε άραγε θα αναμένουμεν Προδρομικό λόγο και ελεγκτικό κήρυγμα απο τους τσομπαναραίους;
Με την βοήθεια του διαδικτύου σήμερα, μαθαίνουμε απο πιστούς ανά την Οικουμένη, ότι ο κοσμάκης έχει βαρεθεί τα ανόητα φλογερίσματά σας, τα φλού φλού και τα κουδουνίσματα των αρχιερατικών σας σάκκων, πολλώ δε μάλλον τις πολυδάπανες Αρχιερατικές σας φιέστες!
Ευχόμαστε προσωπικά, κάποια στιγμή, να λάβετε και την ιερά σφενδόνα Του Αγίου Πνεύματος, και να αναχαιτίσετε αλλά και να συντρίψετε τους σύγχρονους κακόδοξους/Γολιάθ!
Η ποινή και το τέλος, των Αρχιοικουμενιστών/Γολιάθ, είναι Ευαγγελικώς προδιαγεγραμμένο, φτάνει να ενεργοποιήσουμεν κλήρος και λαός, τις Καντιωτικές σφενδόνες μας!
Ωστόσο, πάμεν σ΄αυτό το κρίσιμο σημείο, να καταδυθούμεν και να διεισδύσουμε, στην Θεολογική Δογματική διδασκαλία και πανοπλία της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας μας, στα περι “δια-κοινωνίας” (=Ιntercommunio), ούτως ώστε να αποσαφηνισθεί πλήρως η θεολογική αστοχία, της «θεολογικής αερολογίας» του σεβαστού μας, Μητροπολίτη Αθανασίου…!
Αναφέρει ο σύγχρονος Μέγας Ομολογητής, Άγιος και Διδάσκαλός της Οικουμενικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, ο Σέρβος καθηγητής της Δογματικής στο Βελιγράδι, Γέρων Ιουστίνος Πόποβιτς, περι της «δια-κοινωνίας» [10]: “ Intercommunio, δηλαδὴ ἡ διακοινωνία μὲ τοὺς αἰρετικοὺς, ἐν τοῖς ἁγίοις Μυστηρίοις, ἰδιαιτέρως ἐν τῇ θείᾳ Εὐχαριστίᾳ, εἶναι ἡ πλέον ἀναίσχυντος προδοσία τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἡ προδοσία τοῦ Ἰούδα. Πρόκειται μάλιστα περὶ προδοσίας ὁλοκλήρου τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Θεανθρώπου, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀποστολικής, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγιοπατερικῆς, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγιοπαραδοσιακής, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Μιᾶς καὶ μοναδικῆς. (…) Ἐκείνος, λοιπόν, ὁ ὁποῖος, ὄχι μόνον δὲν παραιτεῖται ἀπὸ τὸν «αἱρετικὸν ἄνθρωπον», ἀλλὰ δίδει εἰς τοῦτον καὶ Αὐτὸν τὸν Κύριον ἐν τῇ θείᾳ Εὐχαριστίᾳ, οὗτος εὑρίσκεται εἰς τὴν ἀποστολικὴν καὶ θεανθρωπίνην ἁγίαν πίστιν; (…) “!
Καταλάβαμεν τελικά πώς εκφράζονται οι Άγιοι Πατέρες εν σχέσει και συγκρίσει με τους σημερινούς…, αγίους πατέρες και Επισκόπους;
Συνεχίζει στο περίφημο σύγγραμμά του ο μέγιστος άγιος της Σερβίας, και μας παραθέτει μερικούς Ιερούς Κανόνες με τις ανάλογες ποινές και απορεί ρητορικά, εάν τελικά, οι Αποστολικοί Κανόνες είναι τόσον σαφής και ξεκάθαροι, μέχρι ακόμη και για την συνείδηση του κουνουπιού!
Φαίνεται μάλλον πώς, μερικοί «ημέτεροι» ακόμη να συνειδητοποιήσουν, τα περι Θεοπνεύστου αγιο-λογικής «συνειδησιακής εντομολογίας», ή και «θεολογικής διπτερολογίας» διότι πολύ πιθανόν, η συνείδηση μερικών πατέρων και αδελφών μας να είναι υποδεεστέρα των «ανωφελών ή κοινών» διπτέρων Culiseta longiareolata!
Ίσως και να φέρουν τεραστία ευθύνη…, ποιός να ξέρει άραγε, τα εντομοκτόνα και εντομοαπωθητικά(!!!) που χρησιμοποιούν αρκετοί το καλοκαιρινό διάστημα ετούτο, στις οικίες των…! Τουλάχιστον αγαπητοί μας πατέρες και αδελφοί, λάβετε μερικά μαθήματα απο την «Σιωπηλή Άνοιξη» (Silent Spring) εάν θέλετε να βγάλετε ομιλητικά ή έστω και σιωπηλά…, τον χειμώνα!
Ωστόσο, μέχρι και η πλέον πρωτόγονος συνείδηση (δεν τα λέμεν εμείς! Ο Άγιος το γράφει! Διαβάστε τα βιβλία του να πάρει η ευχή!!!), αναφέρει ο Άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς, θα κατανοούσε την σαφήνεια των Ιερών Κανόνων, πολλώ δε μάλλον ποιμένες «μεγαλόσχημοι και μικρόσχημοι»…!
Οι άγιοι Μητροπολίτες μας, παρόλα αυτά και δι΄αυτά, τι σόϊ συνείδηση να έχουσιν άραγε, μια και τα γνωρίζουσιν καλώς μέν, αλλά «παίζουσιν πελλόν» δε, κατά την Κυπριακήν διάλεκτον;
Συνεχίζει ο άγιος Ιουστίνος να γράφει: “(…) Πάσῃ δυνάμει τοίνυν φυλαξώμεθα μὴ λαμβάνειν μετάληψιν αἱρετικῶν μήτε διδόναι. «Μὴ δῶτε γὰρ τᾶ ἅγια τοῖς κυσὶν, ὁ Κύριος φησι, μηδὲ ρίπτετε τοὺς μαργαρίτας ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν χοίρων»
(Ματθ, 7, 6), ἵνα μὴ μέτοχοι τῆς κακοδοξίας καὶ τῆς αὐτῶν γενώμεθα κατακρίσεως…”!
Συγκρίνετε τώρα άπαντα, τα λεχθέντα και γραφθέντα του Μεγίστου Αγίου του αιώνα μας, με τα λεχθέντα του αγίου Μητροπολίτου Λεμεσού καθώς και άλλων επιφανών κληρικών και Γερόντων, και βγάλετε τα δικά σας θεολογικά και λογικά, κριτικά συμπεράσματα!
Λάβετε όμως σοβαρά υπόψη σας αγαπητοί μας φίλοι και φίλες, ότι θα ήταν εγκληματική, η παράλειψή μας και άκριτος αντιεπιστημονισμός απο μέρους μας, εάν δεν σας παραθέταμεν και την επιστημονική θέση του καθηγητού Δογματικής θεολογίας στο Βουκουρέστι, πρωτοπρεσβυτέρου Δημήτριου Στανιλοάε!
Και ο λόγος είναι, επειδή μας άφησε σπουδαίαν επιστημονική μελέτη και περίφημο ιστορικοθεολογικό σύγγραμμα, ειδικά για το “πρόβλημα της intercommunion”!
Για να δούμε τώρα, εάν αυτός ο άνθρωπος, ο οποίος απελευθέρωσε την Ορθόδοξη Θεολογία απο την αιχμαλωσία του δυτικού σχολαστικισμού καθώς και, απο τον ακαδημαϊκό εγλωβισμό της απο τις Θεολογικές Σχολές της Οικουμένης, εάν συμφωνεί με τα συγκεκριμένα θεολογικά λεχθέντα του σεβασμιωτάτου Λεμεσού…!
Απο τις αρχές του πρώτου κεφαλαίου του, η ζοφερή ομίχλη, της «αερολόγιας θεολογίας» του αγίου Λεμεσού, αποκαλύπτεται με απόλυτη σαφήνεια η αθεολόγητη γκάφα του πρώτου, καθώς γράφει ο π. Δημήτριος Στανιλοάε [1]: “… Δημιουργεῖται ἀκόμα καὶ μιὰ διπλωματικὴ συμβιβαστικὴ νοοτροπία, ποὺ νομίζει πὼς μπορεῖ νὰ συμφιλιώση μὲ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις ὡρισμένες δογματικές θέσεις ἤ γενικώτερες καταστάσεις, ποὺ κρατοῦν τὶς ἐκκλησίες χωρισμένες. (…) Οἱ συμβιβασμοὶ ὅμως αὐτοὶ παρουσιάζουν μεγάλο κίνδυνο γιὰ Ἐκκλησίες, ὅπου τὰ αντίστοιχα ἄρθρα (εννοεί τα άρθρα πίστεως των διαφόρων ετερόδοξων «εκκλησιών» και αιρετικών ομολογιών, καθώς και τα άρθρα πίστεως της Ορθοδόξου Εκκλησίας! Μην ξεχνάμε πρόκειται για επιστημονική μελέτη!) ἔχουν σπουδαιότητα πρώτης γραμμής…!
Ξεκαθαρίζει ωστόσο ο π. Στανιλοάε: “Μιὰ τέτοια στάση συμβιβαστικότητας ἀπέναντι στή θεία Εὐχαριστία δημιουργήθηκε στήν ατμόσφαιρα τῆς Οἰκουμενικῆς Κινήσεως (εννοεί την Παναίρεση του Οικουμενισμού!) μὲ τὴν τάση ποὺ ὀνομάστηκε «δια-κοινωνία» (Intercommunion). Καὶ ἡ χρήση τοῦ ὅρου αὐτοῦ ἐκφράζει ὁλοκάθαρα τὸ πνεῦμα συμβιβασμοῦ ἤ συναισθηματικῆς συνδιαλλακτικῆς διαθέσεως πάνω στὸ θέμα τῆς θείας Εὐχαριστίας. (…) Ἡ κοινωνία ὅμως αὐτὴ, παρ’ ὅλα ταῦτα, δὲν εἶναι ὁλοκληρωμένη ὀντολογικο-πνευματικὴ κοινωνία, ὅπως αὐτὴ ποὺ πραγματοποιεῖται μὲ τὴν θεία Εὐχαριστία στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. (…) Ἡ Ὀρθοδοξία θεωρεῖ τὴν Ἐκκλησία ὠς βαθειά καὶ ὀντολογικὴ ἕνωση ριζωμένη στὸ Χριστὸ καὶ τὴν θεία Εὐχαριστία ὠς τὸ κορυφαῖο μέσο τῆς ἐξακολουθητικῆς διατηρήσεως τῆς ἑνότητας αὐτῆς. Δὲν μπορεῖ νὰ κατεβάση τὴν θεία Εὐχαριστία στὸ ἐπίπεδο καθαρὰ συναισθηματικῆς καὶ ἐπιφανειακῆς ἑνότητας μεταξύ τῶν χριστιανῶν. (…) Ἡ ἐκκλησιαστική ἑνότητα, ἡ ἑνότητα στὴν πίστη καὶ ἡ ἑνότητα στὴν θεία Εὐχαριστία εἶναι οἱ τρεῖς συντεταγμένες ποὺ δὲν διαχωρίζονται καὶ ποὺ ἀλληλοεξαρτῶνται γιὰ τὴν ὁλοκληρωμένη κοινωνία καὶ ζωὴ ἐν Χριστῶ.”
Ολοκληρώνει τελικά, το πρώτο του κεφάλαιο, γράφοντας ο αείμνηστος κληρικός και διδάσκαλός της Εκκλησίας: “Ἑπομένως, γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἡ «δια-κοινωνία», ποὺ διαχωρίζει τὴν κοινωνία τῆς θείας Εὐχαριστίας ἀπὸ τὴν ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ τὴν ἐκκλησαστικὴ ἑνότητα εἶναι ἀπαράδεκτη. Πιὸ σωστὰ, εἶναι ἕνας κίνδυνος διαλύσεως τῆς Ἐκκλησίας, διαλύσεως τῆς ἑνότητας τῆς πίστεως καὶ διακοπῆς τῆς θείας Εὐχαριστίας.(!!!)
Εννοείται, ότι μόνον από το πρώτο κεφάλαιο, αποσαφηνίζει ολοκληρωμένα και επιστημονικο-θεολογικά το θέμα ενώ παραθέτει σπουδαία κριτικά και συγκριτικά ερωτήματα, τα οποία σκόπιμα παραλείπουμεν να σας παραθέσουμεν, για να μεριμνήσετε να εντοπίσετε και εσείς την περισπούδαστη επιστημονική και Πατερική αυτή μελέτη, την οποία στηρίζει ισχυρά, κυρίως επάνω στον Μέγα Άγιο, Μάξιμο Ομολογητή, αλλά και στους Αγίους Νικόλαο Καβάσιλα και Ιωάννη τον Χρυσόστομο!
Ο άγιος Λεμεσού, αν θυμόμαστε καλά είπε δημόσια:
«… Έστω κι άν βρεθεί ένας Επίσκοπος, ή ένας Πατριάρχης ή ξέρω εγώ, δέκα Επίσκοποι, οι οποίοι αποφασίζουν να δώσουν την Θεία Κοινωνία ή να συλλειτουργήσουν με τον όποιοδήποτε άλλο…! Δεν βλάπτεται η Εκκλησία! Τον εαυτόν τους βλάπτουν!»…!
-Κατά τα άλλα, δεν βλάπτεται η Εκκλησία, έτσι;
-Πώς είπατε;
-Δεν ακούσαμε καλά;
-Ξαναβάλετε το βίντεο να τα εμπεδώσετε!
-Οι Επίσκοποι βλάπτουσιν, μόνο τον εαυτό τους, με τα λάθη των;
Για να το πεί ο άγιος Λεμεσού, Μητροπολίτης είναι, Γέροντας είναι, λόγιος και χαρισματικός είναι, Αγιορείτης έμπειρος είναι, άλλοι λένε κάποια άλαλα και μπάλαλα περι «χαρισματούχως, θεόπτης, ακτιστοφωτίτης, υπτάμενος, κ.α.» ακατανόητα σε μάς τους εν δυνάμει Χριστιανούς,
ε μάλλον…, για να τα λένε όλα αυτά, θα σημαίνει, ότι ο Επίσκοπος μας κάτι θα ξέρει και είπε όσα είπε, ίσως και να ήταν θεόπνευστος καρπός αγιοπνευματικής εμπειρίας on camera…(sic)!
Τάδε έφη o άγιος Λεμεσού, αυτά κήρυξε δημόσια, αυτά καταλάβαμεν και σε αυτά ασκούμεν κριτικήν, χωρίς ασφαλώς να παραθεωρούμεν ή και να μηδενίζουμεν το τεράστιο ποιμαντικό έργο του εις την Ιερά Μητροπολή μας!
Αυτό όλο το θεολογικό παραλήρημα το αποκαλέσαμε ως νεολογισμό, «θεολογία της αερολογίας» ή ακόμα και «αναερόβια θεολογία»…!
Ωραία λοιπόν, άγιε Λεμεσού, γιατί τότε οι Ιεροκορανιστές και Νεοδαρβινιστές συνεπισκόποι σας, οι συγκεκριμένοι ορκισμένοι αιρετικοί-Οικουμενιστές (αιρετικοί=, το ένα είδος αυτών, το οποίο αγνοούσιν πολλοί, είναι: όσοι εκφράζουσιν, δημόσια, και εμμένουσιν σε αιρετικά φρονήματα ενώ ακόμα να καθαιρεθούν και να αφορισθούν απο Τοπική Συνοδική διαγνώμη και όχι, επειδή είναι απλά και μόνον, δεινοί παραβάτες μερικών ή και πολλών Ιερών Κανόνων και συμπροσεύχονται με ετερόδοξους και αλλόδοξους! Υπάρχει όμως και το άλλο είδος των αιρετικών…!) Πατριάρχες, Αρχιεπίσκοποι, Μητροπολίτες, Ηγουμένοι και λοιποί κληρικοί και μοναχοί, δεν αρχίζουσιν πειραματικά, να προσφέρουσιν την Θεία Κοινωνία, οργανωμένα, στους ετερόδοξους και αιρετικούς, Παπικούς, Προτεστάντες, Αγγλικανούς, Κόπτες, Αρμένιους, Μαρωνίτες και Ουνίτες κ.α.;
Ίσως έτσι, αποκτήσουμε στην παρούσα φάση και προσωπική εμπειρία, μέσω του πειράματος αυτού, για να δούμεν εάν θα βλαφτεί ή όχι η Εκκλησία (=κλήρος και λαός) καθώς εσείς είπατε τα δικά σας…!
Εννοείται, ότι έχουμεν απόλυτη εμπιστοσύνη στον Θεάνθρωπο Σωτήρα μας ως Κεφαλή του Σώματος της Εκκλησίας Του και απεχθανόμαστε την ιδέα και τον ρόλο ίνα μεταβληθούμεν «σωτήρες της Εκκλησίας» ενώ, τί μας εμποδίζει να είμαστε θερμοί (πλήν της ανίερης χλιαρότητας!) «σωτήρες της Θεολογίας» μας, εν μέσω παναιρετικής χιονοθύελλας με άρωμα εωσφορικού Οικουμενισμού, και να ασκούμε καθώς οφείλουμεν το ομολογιακό διακόνημα μας, ο καθείς με τον ρόλο και λόγο του και ανάλογα με την θέση του εις το Σώμα της Εκκλησίας μας, αγωνιζόμενοι εξ όλης της υπάρξεώς μας, αλλά και ως εν δυνάμει «επόμενοι τοις αγίοις Πατράσιν» και όχι επόμενοι, τοις κακοδόξοις αγρίοις πατράσιν;
Τί και ποιοί μας εμποδίζουν άραγε να διαθέτουμεν αγωνιστικό φρόνημα;
Οι δεξιοί πειρασμοί;
Αστεία πράγματα!!!
Γιατί πειράζει τόσο πολύ τους νυν Επισκόπους μας, ειδικά στις έσχατες ετούτες μέρες μας, το Πατερικό και Ομολογιακό φρόνημα, των Μεγίστων Ομολογητών αγίων μας Πατέρων;
Ή μήπως, μας εμποδίζουσιν, οι «δεξιοαριστερόστροφοι τσομπάνηδες» με τα φλού φλού του πιθκιαβλιού τους;
Επίσης, θα ήταν απαξιωτικό για την ιερά επιστήμη της Θεολογίας και της Ιεράς Θεολογικής επιστήμης μας, να μην αναφέρουμε…, μην πούμε απαράδεκτο, να μην επροσθέταμεν και την επιστημονική θέση του σπουδαίου συγγραφέα και κορυφαίου σύγχρονου Πατέρα και καθηγητού της Οικουμενικής (και όχι Οικουμενιστικής καθώς φαντάζωνται οι ανόητοι Οικουμενιστές ΚΑΙΡΟσκόποι!) Ορθοδόξου Εκκλησίας και Θεολογίας μας, τον Ρώσσο πατέρα Γεώργιο Φλωρόφσκυ!
Ολοκληρώνουμεν έτσι, εν συντομία την παρούσα δοκιμιογραφία μας, με την εξαιρετικά εύστοχη θεολογικά θέση του Φλωρόφσκυ, καθώς γράφει [12]: “(…) Καὶ πάλι, ὅτι ἀπαιτεῖται γιὰ intercommunion εἶναι, προφανῶς, ἡ ἑνότητα τῆς πίστεως καὶ ἡ ἀκεραιότητα τῆς μυστηριακῆς δομῆς, Ἐάν τοῦτο δὲν ἐξασφαλίζεται καὶ δὲν ὁμολογεῖται, κανένα βῆμα δὲν πρέπει νὰ γίνεται. Ἡ ἄσκησις περιπτωσιακῆς intercommunion ἤ ἀκόμη περιπτωσιακῆς «ἀνοικτῆς» κοινωνίας, ἀπὸ Ἐκκλησίες, ποὺ ἔχουν τὸ θεσμὸ τῶν ἐπισκόπων, μόνο σύγχυσι μπορεῖ να φέρη.(…) Μπορῶ μόνο νὰ δῶ αὺτὸ, ποὺ πράγματι βλέπω. Δὲν εἶμαι σὲ θὲσι νὰ κάνω τίποτ΄ἄλλο. Ἀλλὰ μὲ κανένα τρόπο δὲν εἶμαι διατεθειμένος νὰ θέσω κανέναν «ἐκτὸς Ἐκκλησίας». Ἡ κρίσις ἔχει δοθῆ στὸν Υἱό. Κανεὶς δὲν διορίσθηκε γιὰ νὰ προλαμβάνη τὴν κρίσι Του. Ἡ Ἐκκλησία, βέβαια, ἔχει τὴ δικὴ της ἐξουσία μέσα στήν ἱστορία. Εἶναι, πρῶτ΄ ἀπ΄ ὅλα, ἡ ἐξουσία νὰ κηρύττη καὶ νὰ διαφυλάττη τὸ λόγο τῆς ἀλήθειας. Ὑπάρχει κάποιος κανόνας πίστεως καὶ τάξεως, ποὺ πρέπει νὰ θεωρεῖται σὰν κανόνας. Ὁτιδήποτε βρίσκεται πέραν τούτου εἶναι «ἀνωμαλία». Ἀλλὰ ἡ «ἀνωμαλία» πρέπει νὰ θεραπεύεται καὶ ὅχι ἁπλῶς νὰ καταδικάζεται…!”
Ελπίζουμε μόνο, το παρόν απολογητικό και κατα δύναμην εμπεριστατομένο δοκίμιό μας, να πρόσεφερε αποκρυσταλλωμένα μερικές νότες, κλωστές, ελπίδες θεραπείας, από την διπλωματική συμβιβαστική νοοτροπία του: «δια-κοινωνιακού φιλάδελφου» ή και “φιλαδελφικού interoikumenismus” εν μέσω της Εωσφορικής παναιρέσεως της Οικουμενιστικο-ουμανιστικής Andgedas, ή άλλως πώς: διαθρησκειακού και διαχριστιανικού συγκρ(η)τισμού!
Είτε αυτός είναι ο Οικουμενιστικός μινιμαλισμός είτε ο οικουμενιστικός μαξιμαλισμός!
Με τιμή και σεβασμό πάντοτε προς τα πρόσωπα των καλών Ιεραρχών μας
Salavatores Theologians
(*) Ας το εκφράσει τότε με θεολογική ευστοχία, ο προσφάτως κοιμηθείς, Μέγας Ομολογητής, ο νέος Θεολόγος και Διδάσκαλος της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ο από μεγίστης αδίκιας, αντικανονικώς αφορισθείς, υπό αιρετικών Οικουμενιστών Ιεραρχών, Νικόλαος Σωτηρόπουλος! Και κάντε αγαπητοί μας, σύγκριση, τα λεχθέντα του αγίου Μητροπολίτου Λεμεσού, με τα λεχθέντα ενός απλού λαϊκού θεολογούντος…, και βγάλετε τα συμπεράσματά σας! Αιωνία η μνήμη σου δάσκαλέ μας!
Η ομιλία που ανατρέπει κατουσίαν συγκεκριμένα, λεχθέντα, του σεβασμ, Λεμεσού, είναι ηχητικό αρχείο ΜΡ3:
“Η Εκκλησία είναι Αποστολική” http://www.impantokratoros.gr/Sotyropoylos-Apologhtika.print.el.aspx
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
[1] Γενικός Απολογητικός σχολιασμός, κατά των λεχθέντων του σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λεμεσού Αθανασίου*,
http://apologitikaa.blogspot.com/2014/08/blog-post_22.html
[2] Αντιπατερικός και οικουμενιστικός ο λόγος του μητροπολίτου Λεμεσού κ. Αθανασίου [ΒΙΝΤΕΟ 2014],
https://www.youtube.com/watch?v=bDsEcssLAJo&list=UUN67YbByFMTePqOJLKg37nA
[3] Bικιπαίδεια, “Φαινόμενο της πεταλούδας”, http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B1%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%BF_%CF%84%CE%B7%CF%82_%CF%80%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BF%CF%8D%CE%B4%CE%B1%CF%82
[4] Βικιπαίδεια, “Φράκταλ”, http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CF%81%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%B1%CE%BB
[5] Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (Κατά τους Εβδομήκοντα), ΙΕΡΕΜΙΑΣ, κεφ. Ι΄, 21, ΑΘΗΝΑΙ, ΕΚΔΟΣΙΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΟΣ ΘΕΟΛΟΓΩΝ Η “ΖΩΗ”, 1939, σ. 749.
[6] Η ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ (Μετάφραση από τα πρωτότυπα κείμενα), ΙΕΡΕΜΙΑΣ κεφ. 10, 21, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΒΙΒΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ, ΑΘΗΝΑ, σ. 1281.
[7] Π.Δ., “Η ΖΩΗ”, ένθ΄ανωτ., ΙΕΡΕΜΙΑΣ, κεφ. ΚΓ΄, 1-4, σ. 758.
[8] Πράξεις Αποστόλων, κεφ. Κ’ 28-31.
[9] Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου(+), “ΦΛΟΓΕΡΑ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΦΕΝΔΟΝΗ”, Χριστιανική Σπίθα, 1952,
http://www.augoustinos-kantiotis.gr/?p=36404
[10] Αγίου Ιουστίνου Πόποβιτς, Η ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ, Έκδοση: Ιερά Μονής Αρχαγγέλων Τσέλιε, Βάλιεβο-Σερβία, σσ. 224-255.
[11] Dimitru Staniloae, ΓΙΑ ΕΝΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟ, ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ-ΠΙΣΤΗ-ΕΚΚΛΗΣΙΑ (Το πρόβλημα της intercommunion), Εκδόσεις: “ΑΘΩΣ”, ΠΕΙΡΑΙΕΥΣ, 1976, σσ. 19-29.
[12] ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΦΛΩΡΟΦΣΚΥ, ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ, Εκδόσις: “ΑΡΤΟΣ ΖΩΗΣ”, ΑΘΗΝΑΙ, 1973, σσ. 211-220.
ΠΗΓΗ.ΑΠΟΛΟΓΗΤΙΚΑ
http://fdathanasiou.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου