ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ: Ὀάνα Ἰφτίμε - Ἀλέξανδρος Ἰφτίμε ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ Ἐπιστήμη; Πίστη; Ἰατρική; Μαγεία;

Β Ι Β Λ Ι Ο Π Α Ρ Ο Υ Σ Ι Α Σ Η :

Οάνα Ιφτίμε - Αλέξανδρος Ιφτίμε

Ο Μ Ο Ι Ο Π Α Θ Η Τ Ι Κ Η

Επιστήμη;  Πίστη;  Ιατρική;  Μαγεία;

Προλογίζουν οι καθηγητές:

Δ. Τσελεγγίδης Καθηγητής Δογματικής της Θεολογικής Σχολής Α.Π.Θ.

Κ. Γ. Καρακατσάνης τ. Καθηγητής Πυρηνικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ.

Μετάφραση Κ. Γ. Καρακατσάνης

Τίτλος Αγγλικού κειμένου: HOMEOPATHY Science? Faith? Medicine? Sorcery?

Συγγραφείς:

Οάνα Ιφτίμε,Βιολόγος, Επίκουρη Καθηγήτρια στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Βουκουρεστίου.

Αλέξαντρος Ιφτίμε,Βιολόγος, Ερευνητής στο Εθνικό Μουσείο Φυσικής Ιστορίας «Grigore Antipa» του Βουκουρεστίου.

Copyright Ιερεύς Νεκτάριος Σαββίδης, Βέροια, Τηλ.: 6942 536355

Κεντρική Διάθεση: Βιβλιοπωλείο «Ο Σωτήρ», Πλατεία Αγίας Σοφίας (Μακένζυ Κινγκ) 6 546 22 ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ Τηλ: 2310.272739, Φαξ: 2310.272736

Αφιερώνουμε την παρούσα εργασία

στην ιερά μνήμη του Αγίου Παρθενίου Επισκόπου Λαμψάκου

ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ONLINE

Πρόλογος

Εισαγωγή

Βασικές αρχές στην Ομοιοπαθητική (κατά τον Hahnemann)

Ομοιοπαθητική και Επιστήμη

Α. Η (τοπική) θεωρία της μνήμης του ύδατος                  

Β. Η (μη-τοπική) θεωρία της εμπλοκής...

Γ. Σχετικώς με την αδυναμία της υπάρξεως μιας φυσικής (νατουραλιστικής) ενεργείας στα ομοιοπαθητικά φάρμακα

Δ. Άλλες (λογικές) παρατηρήσεις που αφο­ρούν στην παρασκευή των ομοιοπαθητικών φαρμάκων 

Ομοιοπαθητική, ιατρική έρευνα και πρακτική

Ομοιοπαθητική και πνευματικότητα 

A. Ομοιοπαθητική και παγανισμός 

B. Αρρώστια, υπό την προοπτική της Ομοιοπαθητικής έναντι της Ορθόδοξης Χριστιανικής προοπτικής

Γ. Ομοιοπαθητική και οι Λόγοι της δημιουργίας

Δ. Η Ομοιοπαθητική ως συμπαθητική η απομιμητική μαγεία     

Ομοιοπαθητική και οι Άγιοι. «Η Ρωσική περίπτωση»

Κοινωνικό και ιστορικό περιβάλλον στη Ρωσία κατά τον ΙΘ αιώνα      

Τα θεραπευτικά σκευάσματα και οι επιδράσεις των πνευμάτων  

Συμπέρασμα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το θέμα των "εναλλακτικών" θεραπειών έχει απασχολήσει από πολλών ετών την Ορ­θόδοξη Ανατολική Εκκλησία και ειδικότερα την Εκκλησία της Ελλάδος. Με πρωτοβου­λία των εκάστοτε Συνοδικών Επιτροπών επί των Αιρέσεων έχουν συγκληθή Παν­ορθόδοξες Διασκέψεις, οι οποίες ασχολή­θηκαν επισταμένως με τις "εναλλακτικές" θεραπείες, μεταξύ των οποίων περιλαμβά­νεται και η "ομοιοπαθητική". Σε όλες τις Δι­ασκέψεις αυτές διαπιστώθηκε η ασυμφωνία των «εναλλακτικών» θεραπειών με την πί­στη της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας.
Ειδικότερα, στην τελευταία Πανορθόδοξη Διάσκεψη, η οποία έλαβε χώρα το Νοέμβριο του έτους 2013 στο Βόλο της Μαγνησίας, δια­πιστώθηκε μεταξύ άλλων ότι: «Οι λεγάμενες εναλλακτικές θεραπείες δεν έχουν απλώς αποκρυφιστικές προεκτάσεις, αλλά τα ίδια τα θεμέλιά τους ευρίσκονται στον εξωχριστιανικό και μάλιστα στον αποκρυφιστικό χώρο... Η Συνδιάσκεψη διεπίστωσε ότι οι θεραπείες αυτές...(σημειωτέον ότι μεταξύ των «θεραπειών» συμπεριλαμβάνουν και την «ομοιοπαθητική»- ημέτερο σχόλιο) θε­μελιώνονται σε κοσμοθεωριακό υπόβαθρο, το οποίο είναι αντίθετο και ασυμβίβαστο με την Ορθόδοξη πίστη».
Οι συγγραφείς του παρόντος βιβλίου, η Oana Iftime και ο Alexandru Iftime, εξετάζουν την «ομοιοπαθητική» πρώτον μεν ως προς την επιστημονική και λογική της συνέπεια, δεύτερον δε ως προς τα πνευματικά της χα­ρακτηριστικά.
Το κύριο χαρακτηριστικό του βιβλίου αυτού αποτελεί η παράθεση πρωτότυπων επιχειρημάτων, με τα οποία αποδεικνύεται, πέραν πάσης αμφιβολίας, άφ' ενός μεν η πολλαπλή λογική και επιστημονική ασυνέπεια των απόψεων των ομοιοπαθητικών, άφ' ετέρου δε η πλήρης ασυμβατότητα και ενα­ντιότητα της «ομοιοπαθητικής» με τη θεολο­γία της Ορθόδοξης Ανατολικής Εκκλησίας.
Οι συγγραφείς δεν απορρίπτουν την ύπαρξη (θετικών) θεραπευτικών αποτελεσμάτων της «ομοιοπαθητικής» σε ορισμένες περιπτώσεις, εκτός από εκείνα τα οποία θεω­ρούνται ως αποτέλεσμα δράσεως «εικονικού φαρμάκου» (placebo). Δεδομένου, όμως, ότι στις αραιώσεις που δίνονται τα ομοιοπαθητικά φάρμακα ουδέν σχεδόν μόριο της αρχικής ουσίας περιέχουν και επομένως αποκλείεται η φυσική δράση τους, οι συγγραφείς συμπε­ραίνουν ότι τα παρατηρούμενα θεραπευτικά αποτελέσματα θα πρέπει να αποδοθούν σε άλλη αιτία· συγκεκριμένα, τολμούν να υποστηρίξουν ότι πληρούνται στην περίπτωση της «ομοιοπαθητικής» οι δύο προϋποθέσεις με βάση τις οποίες δρα η αποκαλούμενη «συμπαθητική» ή «απομιμητική» μαγεία. Οι προϋποθέσεις αυτές είναι η ισχύς του Νόμου της Ομοιότητος και του Νόμου της Επαφής ή Μεταδόσεως.
Σύμφωνα με το Νόμο της Ομοιότητος, το όμοιο παράγει όμοιο, αρχή η οποία συσχετί­ζεται στενά με την αρχή της «ομοιοπαθητι­κής», «τα όμοια ομοίοις ιώνται». Το περιεχό­μενο του δεύτερου Νόμου (της Επαφής ή της Μεταδόσεως) είναι ότι πράγματα τα οποία έχουν έλθει σε επαφή μεταξύ τους συνεχί­ζουν να αλληλοεπιδρούν από απόσταση και μετά τη διακοπή της φυσικής επαφής. Αιτι­ολογείται έτσι, κατά τους ομοιοπαθητικούς, η θεωρούμενη μεταφορά των ιδιοτήτων της πρωτογενούς ιατρικής ύλης (materia medica) στο ύδωρ, το οποίο χρησιμοποιείται για τις επανειλημμένες, διαδοχικές αραιώσεις της ύλης αυτής, παρά το γεγονός ότι σε υψηλές αραιώσεις ουδέν σχεδόν μόριο από αυτήν έχει απομείνει.
Περαιτέρω, οι συγγραφείς, προκειμένου να ελέγξουν τον ισχυρισμό ορισμένων ότι Άγιοι της Ρωσικής Εκκλησίας συνιστούσαν ή και ασκούσαν την «ομοιοπαθητική», προσέφυγαν και εμελέτησαν αυτοπροσώπως τα σχετικά με το θέμα πρωτότυπα (στη ρωσική γλώσσα) αποδεικτικά στοιχεία. Από τη μελέ­τη αυτή διεπίστωσαν ότι σε ορισμένες περι­πτώσεις υπάρχουν ασάφειες, ώστε να μην εί­ναι δυνατόν να τεκμηριωθή ο ανωτέρω ισχυ­ρισμός, σε άλλη ότι εφαρμοζόταν φυτοθερα­πεία και όχι η κλασική «ομοιοπαθητική», ενώ σε άλλη περίπτωση ότι χορηγούνταν αραιωμένα διαλύματα, αλλά όχι τα «δυναμοποιημένα» φάρμακα της «ομοιοπαθητικής».
Στην περίπτωση του Αγίου Ιωάννου της Κρονστάνδης, ο οποίος φαίνεται ότι ήταν υπέρμαχος της «ομοιοπαθητικής», υποστηρίζουν, με δόκιμη θεολογική επιχειρηματολογία, ότι επρόκειτο για όχι ενσυνείδητη, αλλά πολύ σοβαρή λογική και θεολογική αστοχία του. Και τούτο, γιατί η «ομοιοπαθητική» σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να θεμελιωθή στη Χριστολογική διδασκαλία της Εκκλησί­ας και στις σωτηριολογικές συνέπειές της για τον άνθρωπο, όπως αφήνεται να εννοηθή ατυχώς από τη σχετική Ομιλία του Αγί­ου Ιωάννου. Συγκεκριμένα, η πρόσληψη της ανθρώπινης φύσεως έγινε από τον Υιό του Θεού «χωρίς αμαρτίας», απλούστατα, επειδή η αμαρτία όχι μόνο δεν αποτελεί οντολογικό γνώρισμα της ανθρώπινης φύσεως, αλλά και συνιστά παρά φύσιν κατάσταση.
Συμπερασματικώς, η οποιαδήποτε αναγωγή της ομοιοπαθητικής μεθόδου -δια της οποίας «θεραπεύεται» το «όμοιο» (η νόσος) δια του «όμοιου» (δια όμοιας νοσηρής καταστάσεως)- στον Χριστό και στην Εκκλησία Του είναι από ατυχής έως βλάσφημη. Η πα­ρατήρησή μας αυτή δεν αφορά στον ίδιο τον Άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης, επειδή εμείς θεωρούμε ότι αυτός στην επίμαχη Ομιλία του αναιρεί ουσιαστικά την ομοιοπαθητική τοποθέτησή του, όταν αναφέρεται συγκεκριμένα στα θαύματα του Χριστού και στο Μυ­στήριο της Κοινωνίας του Σώματος και του Αίματός Του. Χαρακτηρίζουμε την αναγωγή της ομοιοπαθητικής μεθόδου «ατυχή έως βλάσφημη», επειδή αυτή η μέθοδος προϋ­ποθέτει ανεπίτρεπτα όχι μόνο την ασθένεια της ανθρώπινης φύσεως του Χριστού, αλλά και (αναπόφευκτα) την πρωτογενή αιτία της ασθένειας, που είναι η αρρώστια της προαιρέσεως, δηλαδή, η υπερηφάνεια του Προ­γονικού ζεύγους. Στην πραγματικότητα, με την ανάληψη της «χωρίς αμαρτίας» ανθρώ­πινης φύσεως υπό του Χριστού, η θεραπεία συνετελέσθη δια του ανομοίου, και ακριβέστερα, δια του παντελώς ανομοίου, δια της άκτιστου Θεότητος.

Σημαντική θεωρείται η επισήμανση των συγγραφέων ότι, όπως προκύπτει από τη μελέτη των διαφόρων βιβλίων φαρμακολο­γίας (Materia Medica) των ομοιοπαθητικών φαρμάκων, τα πλείστα από αυτά εκλύουν (παράγουν) συμπτώματα από την ψυχική σφαίρα, τα οποία είναι τυπικά της επιδράσεως πονηρών πνευμάτων· υποστηρίζουν, δη­λαδή, ότι «η δυναμοποιημένη ύλη διεγείρει τα πάθη και καθιστά το πρόσωπο ευπρόσβλητο σε άμεσες δαιμονικές προσβολές, εις τρόπον ώστε όλες οι πνευματικές νόσοι, οι οποίες είναι γνωστές στην Εκκλησία, να συνδέωνται με τα ομοιοπαθητικά φάρμακα».
Η μελέτη του βιβλίου αυτού, το οποίο υποστηρίζεται από πολύ μεγάλο αριθμό βιβλι­ογραφικών αναφορών και λεπτομερή αναδίφηση των πρωτότυπων πηγών, θεωρείται απαραίτητη για κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό, ιδιαίτερα στις ημέρες μας, κατά τις οποίες η πνευματική σύγχυση, ακόμη και μεταξύ πολλών Ορθοδόξων Χριστιανών, είναι εμ­φανής.

Δημήτριος Τσελεγγίδης Καθηγητής Δογματικής του Τμήματος Θεολογίας, της Θεολογικής Σχολής του Α.Π.Θ.

Κωνσταντίνος Γ. Καρακατσάνης τ. Καθηγητής Πυρηνικής Ιατρικής της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ.

ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ONLINE

Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον      www.egolpion.com 

10   ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014

Read more: http://www.egolpion.com/homeopathy_sciencefaithmedicinesorcery.el.aspx#ixzz3FwNJr3vl