“ Ἰδού πορεύομαι ”,ΚΕΦ. Η΄ μέρος γ΄ (τελευταῖο)

ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΣ ΠΑΥΛΟΣ

ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ

Ενῶ συνέβαιναν αὐτά στή μακρινή Κουκουσό, τό ἡρωϊκό ποίμνιο τοῦ Παύλου στή Βασιλίδα τῶν πόλεων ἔδινε τίς μεγάλες ἐξετάσεις ἀφοσιώσεως στό Πανάγιο Πρόσωπο τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ καί στή Θεότητά Του. Καί οἱ ἄλλες τοπικές Ἐκκλησίες ὅμως τῆς Βυζαντινῆς ἐπικράτειας τόν ἴδιο ἀγῶνα εἶχαν. Γιά τήν ἀλήθεια τοῦ Ὁμοουσίου γέμισαν οἱ φυλακές, οἱ ἐξορίες, καί οἱ ἐρημιές. Στρατιές Ὁμολογητῶν ἀνεφάνησαν καί ἐλάμπρυναν τήν Ἐκκλησία μέ τό ἡρωϊκό τους φρόνημα καί τή λαμπρή Ὁμολογία τους.

Ὁ Μαρκιανός μέ τόν Μαρτύριο εἶχαν ἀναδειχθῆ στῦλοι ἀκλόνητοι καί ὑπέρμαχοι τῆς Ὀρθοδοξίας. Οἱ πιστοί στό πρόσωπό τους ἔβρισκαν τούς γενναίους καθοδηγητές, τούς συνεπεῖς ἀγωνιστές, τούς συνετούς καί στοργικούς ἀδελφούς, τούς ἀνθρώπους τοῦ ἁγιωτάτου Πατριάρχη Παύλου.

Ἀπό τά πολλά τελικά μαθεύτηκε ὁ τόπος τῆς ἐξορίας τοῦ Πατριάρχη. Πόνεσαν γιά μιά ἀκόμη φορά οἱ ἄνθρωποι πού τόν ἀγαποῦσαν. Ἦταν τόσο μακρυά καί μόνος στά χέρια ἀνθρώπων πού τόν μισοῦσαν!...

Τό ἑπόμενο βράδυ ἀπό τήν ἡμέρα πού ἔμαθαν τόν τόπο τῆς ἐξορίας του, ἔγινε μυστική συγκέντρωση τῶν πιστῶν σέ μιά ἀπόμακρη Ἐκκλησία ἔξω ἀπό τά δυτικά τείχη. Ἀποφασίστηκε νά φύγη ἀμέσως μία ἀποστόλη ἀπό τρεῖς εὐσεβεῖς καί γενναίους ἄνδρες ὡς ταχυδρόμους τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ὑπάρχει ἀμφιβολία ὅτι οἱ Νοτάριοι ἤθελαν οἱ δύο ἀπό τούς τρεῖς ἀπεσταλμένους νά εἶναι αὐτοί. Ἡ υἱκή ἀγάπη, πού ἔτρεφαν γιά τόν ἅγιο, τούς ἔκανε ἀσυγκράτητο τόν πόθο νά πᾶνε νά τόν συναντήσουν καί νά τοῦ συμπαρασταθοῦν. Ἡ χειμαζομένη ὅμως Ἐκκλησία τῆς Κωνσταντινούπολης εἶχε ἄμεση ἀνάγκη τῆς παρουσίας τους.

Ἑτοίμασαν ἐπειγόντως ἐπιστολές καί μερικά βασικά πράγματα γιά τή ζωή τῆς ἐξορίας, καθώς καί μερικά ἀπαραίτητα προσωπικά του ἀντικείμενα καί βιβλία, πού δέν μπόρεσε νά πάρη κατά τή γρήγορη καί βίαιη σύλληψή του. Κυρίως ὅμως οἱ ταχυδρόμοι αὐτοί τῆς Ἐκκλησίας μετάφεραν τή βαθειά καί εὐλαβική ἀγάπη τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος πρός τό μαρτυρικό ποιμένα του. Τόν ἱερό θαυμασμό του γιά τήν πιστότητά του στόν Χριστό τήν “ἄχρι θανάτου”.

Στίς ἐπιστολές, πού μετέφεραν πρός τόν πολυσέβαστο Ἐξόριστο, κάπου ἔγραφαν ἀλλά συγκρατημένα, γιά νά μήν προσθέσουν πόνο στόν πόνο τοῦ Πατριάρχη, μερικά ἀπό τά βάσανα πού περνοῦσαν οἱ πιστοί ἀπό τόν αἱρεσιάρχη Μακεδόνιο. Καταδιώξεις, φυλακίσεις, τιμωρίες ὀρθοφρονούντων ἱερέων, ἐξορίες... Στίς σπουδαῖες ἐπισκοπές Κυζίκου καί Νικομηδείας ὁ Μακεδόνιος τοποθέτησε Ἐπισκόπους τόν Ἐλεύσιο καί τό Μαραθώνιο, οἱ ὁποῖοι ἦσαν πρόθυμοι ὑπηρέτες του καί ὁμόφρονές του. Στήν Παφλαγονία ὁ διωγμός ἔλαβε μορφή φοβερῆς σφαγῆς!¹ νόμιζε κανείς πώς ἦσαν οἱ πρῶτοι αἰῶνες τῶν διωγμῶν!

Ἀφοῦ ἔγινε εἰδική προσευχή, οἱ τρεῖς ἄνδρες ἔφυγαν ἔφιπποι, πρίν ξημερώσει, γιά τό μεγάλο ταξίδι. Οἱ Ταχυδρόμοι τῆς Ἐκκλησίας ἔτρεχαν σάν τόν ἄνεμο μέ πολύ μικρές διακοπές σέ σταθμούς, γιά ν᾿ ἀλλάξουν ἄλογα. Ἡ δύναμη τῆς ἀγάπης τούς ἔδινε φτερά!

Πρῶτος σταθμός ἡ Χαλκηδόνα, δεύτερος ἡ Νικομήδεια, τρίτος τό Ἀδραμύτιον. Μετά συνέχισαν πρός τό Κοτύαιον, Ἀπαμεία, Ἰκόνιον, Λύστρα, Δέρβη, Ταρσό, Ἄδανα καί ἀνηφόρισαν πρός τό ὄρος Ἀντίταυρος.. πορεία κάτι περισσότερο ἀπό κουραστική. Ποτάμια, κοιλάδες, ὀροπέδια,βουνά ἄγρια, δύσκολα μονοπάτια. Εὐτυχῶς πού ὑπῆρχαν οἱ παλαιοί ρωμαϊκοί ταχυδρομικοί δρόμοι, ἀλλιῶς πολλά μέρη θά ἦσαν ἀδιάβατα.

Τελικά μία εὐλογημένη ἡμέρα, πού τό φθινόπωρο ἦταν πιά πολύ προχωρημένο καί ἄγρια βλάστηση τῶν βουνῶν καί τῶν δασῶν εἶχε πάρει τά πυρόξανθα χρώματά του, ἔφθασαν στόν τελευταῖο σταθμό πρό τοῦ τελικοῦ προορισμοῦ τους. Ἐκεῖ, στό Πανδοχεῖο πού στάθμευσαν, ἔμαθαν ἀπό τόν πανδοχέα, χωρίς νά φανερώσουν τό σκοπό τους, πώς πρίν μερικές ἑβδομάδες ἡ βασιλική στρατιωτική φρουρά εἶχε φύγει ἀπό τήν Κουκουσό μέ κατεύθυνση τή Βασιλεύουσα. Στό πανδοχεῖο εἶχαν κάνει μιά μικρή στάση γιά τά ἀπαραίτητα.

Τί σήμαινε αὐτό; Τόν ἄφησαν ἀφρούρητο στήν ἐξορία του; Αὐτό σήμαινε πώς ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ θά ζοῦσε λίγο πιό ἄνετα, ἐλεύθερος ἀπό ἄμεση φρούρηση; Ἴσως. Σέ μερικές ἡμέρες θά μάθαιναν ἀπό κοντά.

Πράγματι τήν ἄλλη ἡμέρα ξεκίνησαν μέ λαχτάρα πρίν ν᾿ ἀνατείλη ὁ ἥλιος, γιά τό ὑπόλοιπο κομμάτι τοῦ ταξιδιοῦ τους.

συνεχίζεται....

Τέλος καί τῇ Τρισηλίῳ Θεότητι

κράτος, αἶνος καί δόξα εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων.

Ἀμήν.

Ἀπό τό βιβλίο: “ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ”

Διατίθεται εἰς τήν Ἱεράν Μονήν

Παναγίας Βαρνάκοβας Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φωκίδος

Εὐπάλιον – Δωρίδος

1Σωκρ. Ἐκκλησ. Ἱστορία 2, 38.