«ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ ΘΕΟΣ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ» (Ἅγ. Νικόλαος ἐπ. Ἀχρίδος)

Πρέπει νὰ φοβόμαστε τὸν θάνατο;

Ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς «Δρόμος δίχως Θεὸ δὲν ἀντέχεται», ἐκδ. «Ἐν πλῷ»,
δ´ ἔκδ.,  Ἀθῆναι 2010, σελ. 269- 272

.             Ἔχεις ἀκούσει γιὰ τὸν μακάριο διάκο Ἀββακούμ; Ὅταν τὸν ὁδηγοῦσαν οἱ Τοῦρκοι μέσῳ τοῦ Βελιγραδίου, στὰ δεσμά, γιὰ νὰ τὸν καρφώσουν στὸν πάσσαλο, αὐτὸς ὁ ἰπποτικὸς Βόσνιος τραγουδοῦσε: «Ὁ Σέρβος εἶναι τοῦ Χριστοῦ, χαίρεται τὸν θάνατο»! Αὐτὰ τὰ λόγια ἀκούγονται ἐντελῶς σύμφωνα μὲ τὸ πνεῦμα τοῦ ἀποστόλου Παύλου, ὁ ὁποῖος γράφει στοὺς Φιλιππησίους: «Συνέχομαι δὲ ἐκ τῶν δύο, τὴν ἐπιθυμίαν ἔχων εἰς τὸ ἀναλύσαι καὶ σὺν Χριστῷ εἶναι· πολλῷ γὰρ μᾶλλον κρεῖσσον τὸ δὲ ἐπιμένειν ἐν τῇ σαρκὶ ἀναγκαιότερον δι’ ὑμᾶς» (Φιλιπ. α´ 23-24). Ὁ ἀπόστολος δὲν μιλᾶ κἂν περὶ τοῦ θανάτου ἀλλὰ μόνο περὶ τῆς μετάβασης ἀπ᾽ αὐτὴ τὴν ζωὴ στὴν ἄλλη ζωή. Καὶ χαίρεται περισσότερο ἐκείνη τὴν ζωὴ παρὰ αὐτήν.
.             Ρώτησα πρόσφατα ἕναν ὑγιῆ γέρο: «Τί θὰ ἐπιθυμοῦσες ἀπὸ τὸν Θεὸ νὰ σοῦ δώσει περισσότερο στὸν κόσμο;» Ἔβαλε τὸ χέρι στὴν καρδιὰ καὶ ἀπάντησε: «Τὸν θάνατο καὶ μόνο τὸν θάνατο»! «Πιστεύεις στὴν ζωὴ μετὰ ἀπὸ τὸν θάνατο;» «Ἀκριβῶς λόγῳ αὐτῆς τῆς πίστης ἐπιθυμῶ ὅσο πιὸ γρήγορα τὸν θάνατο», εἶπε ὁ γέρος.
.             Οἱ ἄπιστοι φοβοῦνται τὸν θάνατο, ἀφοῦ θεωροῦν ὅτι ὁ θάνατος εἶναι ἐξ ὁλοκλήρου καταστροφὴ τῆς ζωῆς. Πολλοὶ ἄνθρωποι, ποὺ πιστεύουν, πάλι φοβοῦνται τὸν θάνατο, ἐπειδὴ νομίζουν ὅτι δὲν ὁλοκλήρωσαν τὸ καθῆκον τους σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο: Δὲν ἔβαλαν τὰ παιδιὰ στὸν ὀρθὸ δρόμο ἀκόμα, ἢ δὲν ὁλοκλήρωσαν ὅ,τι ἄρχισαν. Ἀκόμα καὶ κάποιοι ἅγιοι ἄνθρωποι εἶχαν φόβο τὴν ὥρα τοῦ θανάτου. Ὅταν κατέβηκαν οἱ ἄγγελοι νὰ πάρουν τὴν ψυχὴ τοῦ ἁγίου Σισώη (Σίσογιε Σιναΐτου, 14ος αἰ.), αὐτὸς ὁ ἀγγελικὸς ἄνθρωπος προσευχόταν, νὰ τὸν ἀφήσουν ἀκόμα λίγο στὴν ζωὴ ἕνεκεν μετανοίας καὶ προετοιμασίας γιὰ τὴν ἄλλη ζωή. Οἱ ἅγιοι, λοιπόν, δὲν φοβόντουσαν τὸν θάνατο ἀλλὰ τὴν κρίση τοῦ Θεοῦ μετὰ τὸν θάνατο. Καὶ αὐτὸς εἶναι ὁ μόνος δικαιολογημένος φόβος τοῦ χριστιανοῦ, ὁ ὁποῖος πιστεύει σταθερὰ στὴν ἄλλη ζωὴ καὶ στὴν κρίση τοῦ Θεοῦ. Ἐνῶ χωρὶς τὴν πίστη στὴν ἄλλη, τὴν οὐράνια ζωή, ὁ φόβος εἶναι τὸ σχοινὶ γύρω ἀπὸ τὸν λαιμό, μὲ τὸ ὁποῖο ὁ θάνατος τραβᾶ τοὺς καταδικασμένους στὰ ἔγκατά του.
.             Ἡ ζωὴ γιὰ τὸν ἄπιστο δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο παρὰ ὁ ἄνεμος τοῦ θανάτου, ὁ ἄνεμος ποὺ σηκώνει καὶ ρίχνει τὴ νεκρὴ στάχτη του, ἀνακατεύει αὐτὴ τὴν στάχτη καὶ τὴν ἠρεμεῖ. Ἐὰν ὁ ἄπιστος ἕως τὸ τέλος σκεφτόταν λογικά, θὰ ἔπρεπε νὰ πεῖ ὅτι ἡ ζωὴ στὴν πραγματικότητα δὲν ὑπάρχει. Γι’ αὐτὸν ἡ μόνη του πίστη εἶναι ὁ θάνατος, μόνη αἰώνια δύναμη ὁ θάνατος, μοναδικὸς Θεός, ὁ θάνατος. Γιὰ μᾶς τοὺς χριστιανούς, ὅμως, ὁ θάνατος εἶναι ὁλοκλήρωση ἑνὸς σχολείου, τὸ σῆμα γιὰ τὸ τέλος τῆς ὑπηρεσίας στὸν στρατό, καὶ γέφυρα γιὰ τὴν ἐπιστροφὴ στὴν πατρίδα. Στὴν πραγματικότητα ὁ θάνατος δὲν ὑπάρχει καθαυτὸς γιὰ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι πιστεύουν στὸν Χριστό. Αὐτὸς εἶπε στὴν Μάρθα -καὶ τοῦτο τὸ λέει καὶ σὲ μᾶς σήμερα- «ἐγώ εἰμι ἡ ἀνάστασις καὶ ἡ ζωή. Ὁ πιστεύων εἰς ἐμέ, κἂν ἀποθάνῃ, ζήσεται, καὶ πᾶς ὁ ζῶν καὶ πιστεύων εἰς ἐμὲ οὐ μὴ ἀποθάνῃ εἰς τὸν αἰῶνα» (Ἰωάν. ια´ 25-26), Σὲ ποιὸν θὰ πιστεύουμε, ἐὰν ὄχι στὸν Χριστό, ἀδελφὲ Σταῦρο; Στοὺς ἀνθρώπους δὲν μπορεῖς νὰ πιστεύεις, οὔτε ὅταν λένε τὸ ὄνομά τους, ἀκόμα λιγότερο ὅταν λένε: «Θὰ σὲ πληρώσω αὔριο», καὶ ἐλάχιστα, ὅταν μιλοῦν γιὰ βαθιὰ καὶ ὑψηλὰ πράγματα. Ἑκτὸς τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ κανεὶς δὲν ξέρει τίποτα οὔτε περὶ τοῦ θανάτου οὔτε περὶ ἐκείνου ποὺ μᾶς περιμένει μετὰ τὸν θάνατο. Ἀλλὰ Αὐτὸς ἤξερε καὶ φανερώθηκε καὶ ἔδειξε. «Κατεπόθη ὁ θάνατος εἰς νῖκος» (Α´Κορ. ιε´ 54), κατὰ τὰ λόγια τοῦ ἀποστόλου. Τότε τί ἔχουμε νὰ φοβόμαστε ἀπ᾽ ἐκεῖνο ποὺ κατεπόθη μὲ τὴν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ; Δὲν συμβαδίζει ὁ φόβος τοῦ θανάτου γιὰ τοὺς προσκολλημένους στὸν Χριστό, τὸν νικητὴ τοῦ θανάτου καὶ Ζωοδόχο.
.             Ὅμως, ἕνας φόβος παραμένει, ἐντελῶς ἀμετακίνητος καὶ δικαιολογημένος. Εἶναι ἐκεῖνος ὁ φόβος, ποὺ τὸν αἰσθάνονταν καὶ οἱ ἅγιες ψυχὲς στὴν ὄψη τοῦ θανάτου. Τοῦτος εἶναι φόβος ὄχι ἀπὸ τὸν θάνατο ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἀνετοιμότητα γιὰ ἐκείνη τὴν ἀθάνατη ζωή. Ὁ φόβος ἀπὸ τὴν ἀκαθαρσία τῆς ψυχῆς μας. Ἀφοῦ οἱ ἀκάθαρτοι δὲν θὰ δοῦν τὸν Θεό, οὔτε τὴν πραγματικὴ ζωὴ στοὺς ἅγιους οὐρανούς.
.             Ὁ Κύριος νὰ εἶναι τὸ θάρρος καὶ ἡ παρηγοριά σου.

 ΠΗΓΗ ἠλ. κειμ.: vatopaidifrien
 http://christianvivliografia.wordpress.com/2013/05/13/%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%B1%CE%B4%CE%B9%CE%BA%E1%BD%B8%CF%82-%CE%B8%CE%B5%CF%8C%CF%82-%E1%BD%81-%CE%B8%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%84%CE%BF%CF%82/