Ἡ ταπείνωση εἶναι ἅγιος καρδιακός θησαυρός…Ἁγίου Ἰγνατίου (Brianchaninov)

         Αγίου Ιγνατίου (Brianchaninov)

            Η μακαρία ταπείνωση είναι αόρατη, όπως αόρατος είναι και ο χορηγός της Θεός. Είναι σκεπασμένη με τη σιωπή, την απλότητα, την ειλικρίνεια, τη φυσικότητα, την ελευθερία.

            Η ψεύτικη ταπείνωση συνοδεύεται πάντοτε από την προσποίηση και την εξωστρέφεια, με την οποία αυτοδιαφημίζεται. Η ψεύτικη ταπείνωση αγαπά τους θεατρινισμούς, μ’ αυτούς απατά και αυταπατάται.

            Η ταπείνωση του Χριστού είναι ντυμένη με χιτώνα άρραφο, με το πιο απλό ένδυμα. Μ’ αυτό το ένδυμα δεν αναγνωρίζεται και δεν γίνεται αντιληπτή από τους ανθρώπους.

            Η ταπείνωση είναι άγιος καρδιακός θησαυρός, είναι ανώνυμη καρδιακή ιδιότητα, είναι θεία συνήθεια, που γεννιέται ανεπαίσθητα στην ψυχή από την τήρηση των ευαγγελικών εντολών.

           Ο δίκαιος και πολύπαθος Ιώβ, μετά την παροιμιώδη υπομονή που έδειξε στις φοβερές του δοκιμασίες, αξιώθηκε να δει τον Θεό. “Πρωτύτερα Σε γνώριζα μονάχα απ’ όσα είχα ακουστά για Σένα, μα τώρα Σε είδα με τα μάτια μου”, Του είπε σε μιαν ωραία προσευχή του. Και ποιος ήταν ο καρπός της θεοπτίας στην ψυχή του δικαίου; Η ταπείνωση: “Γι’ αυτό περιφρόνησα τον εαυτό μου, έλιωσα (από καρδιακή συντριβή), αισθάνομαι σαν χώμα και στάχτη”.

            Θέλεις ν’ αποκτήσεις ταπείνωση; Τήρησε τις ευαγγελικές εντολές. Έτσι θα εγκατασταθεί στην καρδιά σου και θα ενωθεί μαζί της η αγία ταπείνωση, η ταπείνωση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Αρχή της ταπεινώσεως είναι η συναίσθηση της πνευματικής φτώχειας, Μέσα της είναι η ειρήνη του Χριστού. Τέλος και τελείωσή της είναι η αγάπη προς τον Χριστό.

.          Η ψευδοταπείνωση είναι η πιο φρικτή μορφή υπερηφάνειας.

           Η ψεύτικη ταπείνωση τυφλώνει τόσο τον άνθρωπο..

           Σκληρά μας εμπαίζει το ψέμα, όταν εμείς, απατημένοι απ’ αυτό, το παίρνουμε για αλήθεια.

ΑΓΙΟΥ ΙΓΝΑΤΙΟΥ ΜΠΡΙΑΝΤΣΙΑΝΙΝΟΦ,ΑΣΚΗΤΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ Β΄΄, σελ. 382-4,ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ

π. Ιγνάτιος Καπνίσης

Η ταπείνωση είναι η πεποίθηση της καρδιάς μας πως είμαστε πιο αμαρτωλοί από όλους.Όσο περισσότερο οι άγιοι πλησιάζουν τον Θεό, τόσο περισσότερο βλέπουν τους εαυτούς τους ως αμαρτωλούς.

π. Ζαχαρίας Ζαχάρου

Σε όλα τα αναγνώσματα των Ευαγγελίων των Κυριακών πρίν την Μεγάλη Σαρακοστή -του Τελώνη καί του Φαρισαίου, τού Ασώτου υιού, των Ταλάντων, της Κυριακής της Κρίσεως- βλέπουμε ότι ολόκληρη η ανθρωπότητα χωρίζεται σέ δύο κατηγορίες: σε εκείνους πού δικαιώνουν τούς εαυτούς τους καί σε εκείνους πού μέμφονται τούς εαυτούς τους καί παίρνουν το πταίσμα επάνω τους. Εκείνοι πού μπορούν νά μεμφθούν τούς εαυτούς τους στέκουν με τόλμη ενώπιον τού Κυρίου, όπως για παράδειγμα αυτοί πού εργάστηκαν με επιμέλεια τα τάλαντα πού τούς δόθηκαν είπαν: «Κύριε, ιδού…», και ο Κύριος τούς δόξασε, αλλά αντίθετα καταδίκασε εκείνους πού δικαίωναν τούς εαυτούς τους.

Αυτές είναι οι δύο στάσεις πού βρίσκουμε στις δύο κατηγορίες τής ανθρωπότητας, οι οποίες μάς συνοδεύουν καί μετά τον τάφο.

Άς επιλέξουμε την αγαθή στάση.

https://iconandlight.wordpress.com/2015/01/31/%CE%B7-%CF%84%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CE%AC%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B4%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B8%CE%B7%CF%83/