Προετοιμασία γιά τήν Ἐξομολόγηση Α΄- Προσευχή

 

Πρίν ἐξομολογηθεῖς προετοιμάσου μέ:

1) Προσευχή

2) Αὐτοεξέταση

3) Νοερή ἐξομολόγηση

 Μερικές ἡμέρες πρίν τήν ἐξομολόγησή του ὁ πιστός θά πρέπει νά προετοιμαστεῖ κατάλληλα γιά νά προσέλθει στό μεγάλο καί φιλανθρωπότατο αὐτό μυστήριο. Καλό εἶναι νά βρεῖ ἕναν ἥσυχο τόπο, εἴτε στό ὕπαιθρο (ἄν αὐτό εἶναι δυνατόν), εἴτε καί μέσα στό δωμάτιό του. Ἐκεῖ, μέ ἄνεση χρόνου, ἄς συγκεντρωθεῖ στόν ἑαυτό του καί ἄς τόν δεῖ μέ εἰλικρίνεια, κατάματα, χωρίς προσπάθεια δικαιολόγησής του.

Μέ λίγα λόγια:

Ἄς «ἐπισκεφθεῖ ἑαυτόν», πραγματοποιώντας μιά αὐτοεξέταση-αὐτοκριτική «ἐφ’ ὅλης τῆς ὕλης».

Ἀρχίζοντας τήν αὐτοεπίσκεψή του ὁ πιστός, τό πρῶτο πού θά πρέπει νά κάνει εἶναι νά ἡσυχάσει, ἀποθέτοντας κάθε ἄλλον λογισμό καί βιωτική μέριμνα. Ἄς διαβάσει ἕνα κομμάτι ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί μετά ἄς προσευχηθεῖ.

Ἄς ζητήσει μέ κατάνυξη ἀπό τόν Θεό νά τοῦ ἀποκαλύψει τά ἁμαρτήματα πού ἔκανε ἀπό τήν ἀρχή τῆς ζωῆς του μέχρι τώρα καί τά ὁποῖα δέν ἔχει ἐξομολογηθεῖ.

Ἄς Τόν εὐχαριστήσει πού τοῦ δίνει ἀκόμη χρόνο μετανοίας.

Ἄς Τόν παρακαλέσει ἐπίσης γιά τόν Πνευματικό του Πατέρα, ζητώντας Του νά τόν φωτίσει, ὥστε στήν διάρκεια τῆς ἐξομολογήσεως νά τοῦ ἀποκαλύψει αὐτά πού Ἐκεῖνος θέλει νά Τόν διδάξει.

Μιά τέτοια προσευχή, μέ τήν ὁποία ὁ πιστός μπορεῖ νά ξεκινήσει τήν αὐτοεπίσκεψή του, παραθέτουμε στήν συνέχεια:

 1)    Προσευχή πρίν τήν αὐτοεξέταση

«Σέ εὐλογῶ Πολυέλεε καί Πολυεύσπλαχνε Κύριε, Ὕψιστε Θεέ καί Κύριε τοῦ ἐλέους, Παντοδύναμε καί Παντοκράτορ.

Σέ ὑμνῶ καί Σέ δόξάζω τόν Ποιμένα τόν Καλόν τόν αἵροντα τήν ἁμαρτίαν τοῦ κόσμου, τόν ἐλθόντα εἰς τόν κόσμον τοῦτον «ἁμαρτωλούς σῶσαι ὧν πρῶτος εἰμί ἐγώ».

Σέ δοξάζω, Σέ ὑμνῶ, καί Σέ εὐχαριστῶ διότι δέν μέ ἄφησες νά χαθῶ μαζί μέ τά ἄνομα ἔργα μου καί τίς πολλές ἁμαρτίες μου.

Ἐξαιρέτως Σέ εὐχαριστῶ πού μέ ἀξιώνεις αὐτήν τήν ἡμέραν καί ὥραν νά σταθῶ ἐνώπιόν Σου, ἀλλά καί ἐνώπιος ἐνωπίῳ.

Σέ εὐχαριστῶ διά τήν παροῦσαν ὥρα τῆς ἐπισκέψεώς Σου, ἀλλά καί τῆς δικῆς μου «αὐτοεπίσκεψης».

Δός μοι καιρόν μετανοίας, ἐπιμήκυνον τήν παροῦσαν ζωήν, ἐάν εἶναι θέλημά Σου, ὥστε νά δυνηθῶ ἐξαλεῖψαι τά πολλά μου ἐγκλήματα.

 Σέ παρακαλῶ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ μου δεῖξε μου, ἀπόκάλυψέ μου τά πολλά μου λάθη μου, τίς ἀνομίες μου, τίς ἁμαρτίες μου, τά πάθη, τίς παραλείψεις καί τίς ἐλλείψεις μου.

Γνωρίζω Κύριε ὅτι ὅλα τά σφάλματα, τά ἔχω κάνει, εἴτε στήν πράξη, εἴτε στή σκέψη μου.

Φανέρωσέ μου αὐτές στό μέτρο καί στό βάθος πού Ἐσύ γνωρίζεις ὅτι θά εἶναι γιά τό καλό μου. Μήν μέ ἀφήσεις νά ἀπελπιστῶ ἀπό τό μέγεθός τους.

«Καθάρισον Κύριε τόν ρύπον τῆς ψυχῆς μου καί σῶσον με ὡς φιλάνθρωπος».

Ἐλέησε Κύριε τόν ἄσωτο ὑιό σου, ἐμέ τόν ἁμαρτήσαντα ὑπέρ πάντα ἄνθρωπον.

 Ἁμάρτησα Κύριε μέ λόγια καί ἔργα, μέ σκέψεις καί ἐπιθυμίες.

Ὅλος ἔγινα μία πληγή.

Ψυχή καί σῶμα εἶναι γεμᾶτα ἀπό κάθε μολυσμό ἐξ αἰτίας τῆς ραθυμίας, τῆς λήθης καί τῆς ἀγνοίας μου.

Παρ’ ὅλα αὐτά δέν ἀπελπίζομαι τελείως Κύριε. Καί τοῦτο διότι γνωρίζω ὅτι τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μου δέν ξεπερνάει ποτέ τήν ἄβυσσο τῆς εὐσπλαχνίας Σου καί τῆς συγχωρητικότητάς Σου.

Δός μου «μετάνοια ὁλόκληρον καί καρδίαν ἐπίπονον εἰς ἀναζήτησίν σου».

Μέ τήν Χάριν Σου ἐνίσχυσόν με ὥστε νά μήν ἐπαναλάβω καμμία ἁμαρτία μου. Καλλίτερον νά ἀποθάνω παρά νά ἁμαρτήσω πάλιν.

 Ἐγώ εἶμαι Κύριε τό πρόβατο τό ἀπολωλός. Γιά μένα ἐξῆλθες.. ἐμέ ἀναζητεῖς.

 Ἰδού Κύριε Πάτερ Πολυέλεε μέ ηὗρες.

Ἰδού ἐνώπιόν Σου εἰμί.

«Ἥμαρτον Πάτερ εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου. Ποιήσόν με ὡς Σύ θέλεις καί γινώσκεις».

Στήν ἄπειρον ἀγάπην Σου ἐμπιστεύομαι καί καταφεύγω.

Ἆρον με εἰς τούς Θείους Σου ὥμους ὡς ὁ ποιμήν ὁ καλός.

Ἆρον ἐμέ τό τραυματισμένο καί ἀπολωλός πρόβατόν Σου.

Εἰσάγαγέ με πάλιν εἰς τήν Θείαν Σου ποίμνην, ἀσφάλισόν με εἰς τήν Θείαν Σου μάνδραν.

Ἀξίωσόν με τῆς συγχωρήσεως καί ἀφέσεως τῶν πολλῶν ἁμαρτιῶν μου διά τῆς ἐξομολογήσεως εἰς τόν Πνευματικόν μου Πατέρα.

Φώτισον καί αὐτόν ὥστε νά μοῦ ὑποδείξει τά ἁρμόζοντα καί συμφέροντα γιά τήν θεραπείαν τῆς πολυτραυματισμένης μου ψυχῆς.

Βοήθησόν με ἵνα ἐξομολογηθῶ ἐνώπιόν του μέ τήν πρέπουσαν εὐλάβειαν, συντριβήν, ταπείνωσιν καί μετάνοια.

Φώτισόν με ὥστε νά δεχθῶ τούς λόγους του ὡς ἀπό Σέ καί βοήθησόν με ὥστε νά τούς ἐφαρμόσω εἰς τό ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς μου.

 Δέξαι με πάλιν Πανάγιε Πάτερ καί Κύριε τοῦ παντός, εἰς τήν Ἁγίαν Σου Ἐκκλησία, διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Σου Μητρός, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Πάντων τῶν Ἁγίων Σου, ὥστε καί ἐγώ «σύν πᾶσιν τοῖς ἁγίοις» νά Σέ ὑμνῶ, νά Σέ εὐλογῶ καί νά Σέ δοξάζω, Τόν Πατέρα καί τόν Υἱόν καί τό Πανάγιον Πνεῦμα νῦν τε καί εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν!».

 Μιά ἀνάλογη προσευχή, στὴν νεοελληνική:

 «Σέ εὐλογῶ, Πολυέλεε καί Πολυεύσπλαχνε Κύριε, Ὕψιστε Θεέ καί Κύριε τοῦ ἐλέους, Παντοδύναμε καί Παντοκράτορα.

Σέ ὑμνῶ καί Σέ δόξάζω, τόν Ποιμένα τόν Καλό, Αὐτόν ποὺ σήκωσε τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου, Αὐτόν ποὺ ἦλθε στόν κόσμο τοῦτον «νὰ σώσει ἁμαρτωλούς, ἀπὸ τοὺς ὁποίους πρῶτος εἶμαι ἐγώ».

Σέ μεγαλύνω καί Σέ εὐγνωμονῶ, διότι μὲ ἀξίωσες νὰ τύχω τῆς ἄπειρής Σου εὐσπλαχνίας καί συγκατάβασης ἀπό τήν ἀρχή τῆς ἄθλιας καί ρυπαρῆς ζωῆς μου μέχρι τώρα.

 Σέ δοξάζω, Σέ ὑμνῶ, καί Σέ εὐχαριστῶ, διότι δέν μέ ἄφησες νά χαθῶ μαζί μέ τά ἄνομα ἔργα μου καί τίς πολλές μου ἁμαρτίες.

Ἐξαιρέτως Σέ εὐχαριστῶ πού μέ ἀξιώνεις αὐτήν τήν ἡμέρα καί ὥρα νά σταθῶ ἐνώπιόν Σου ἀλλά καί ἐνώπιος ἐνωπίῳ.

Σέ εὐχαριστῶ γιά τήν παροῦσα ὥρα τῆς ἐπισκέψεώς Σου ἀλλά καί τῆς δικῆς μου «αὐτοεπίσκεψης».

Ἐλέησε, Κύριε, τήν ἄθλια ψυχή μου καί φώτισέ την.

Δῶσε μου καιρό μετανοίας, ἐπιμήκυνε τήν παροῦσα ζωή, ἐάν εἶναι θέλημά Σου, ὥστε νὰ μπορέσω νὰ ἐξαλείψω τά πολλά μου ἐγκλήματα.

 Σὲ Σένα ἁμάρτησα, Κύριε, ἐπίσης, καὶ στοὺς ἀδελφούς μου.

Ἁμάρτησα καὶ στὸν ἑαυτό μου, καὶ στὸ σῶμα μου καί στὴν ψυχή μου.

Σὲ Σένα καταφεύγω καὶ σὲ Σένα ἐλπίζω· γιατὶ γνωρίζω ὅτι χωρὶς Ἐσένα, Κύριε, δέν ὑπάρχει κανένα ἔλεος, καμμία χαρά, καμμία ζωή, καμμία εὐτυχία.

Ἐσύ εἶσαι, Κύριε, ὁ Παντοκράτωρ Δημιουργός καί Κυβερνήτης, ἡ Πηγή, ὁ Διαχειριστής καί ὁ Μεταδότης τῆς Θείας Χάριτος. Ἐσύ εἶσαι, Κύριε, ὁ Δοτήρ παντός ἀγαθοῦ, ὁ Ἐλεών καί Τρέφων τά σύμπαντα, ὁ Λυτρωτής παντός ἀνθρώπου, ὁ Σωτήρ πάσης κτίσεως.

Σέ παρακαλῶ, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ μου, δεῖξε μου, ἀποκάλυψέ μου, τά πολλά μου λάθη, τίς ἀνομίες μου, τίς ἁμαρτίες μου, τά πάθη, τίς παραλείψεις καί τίς ἐλλείψεις μου. Γνωρίζω, Κύριε, ὅτι ἔχω κάνει ὅλα τά σφάλματα, εἴτε στήν πράξη, εἴτε στήν σκέψη μου.

Φώτισε τό σκοτάδι μου. Κάνε νά δῶ τίς ἁμαρτίες μου καί νά μετανοήσω εἰλικρινά γι’ αὐτές.

 Φανέρωσέ μου τες στό μέτρο καί στό βάθος πού Ἐσύ γνωρίζεις ὅτι θά εἶναι γιά τό καλό μου. Μήν μέ ἀφήσεις νά ἀπελπιστῶ ἀπό τό μέγεθός τους.

«Καθάρισε, Κύριε, τόν ρύπο τῆς ψυχῆς μου καί σῶσε με ὡς φιλάνθρωπος».

Μή μέ ἐγκαταλείπεις καί μή μέ ἀπορρίψεις ὡς νόθο παιδί σου, ἄν καί αὐτό μοῦ πρέπει.

Ἐλέησε, Κύριε, τόν ἄσωτο υἱό σου, ἐμένα, αὐτὸν ποὺ ἁμάρτησε πιὸ πολὺ ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους.

 Ἁμάρτησα, Κύριε, μέ λόγια καί ἔργα, μέ σκέψεις καί ἐπιθυμίες.

 Ἁμάρτησα, Κύριε, μέ ὅλες τίς δυνάμεις τῆς ψυχῆς μου.

Ὅλος ἔγινα μία πληγή.

Ψυχή καί σῶμα εἶναι γεμᾶτα ἀπό κάθε μολυσμό, ἐξ αἰτίας τῆς ραθυμίας, τῆς λήθης καί τῆς ἄγνοιάς μου.

 Ὅλος εἶμαι πλήρης φιλαυτίας καί ἐγωισμοῦ, ὑπερηφάνειας καί κενοδοξίας, ἀσπλαχνίας καί ἀσέβειας, φιλαργυρίας καί φιληδονίας, ἀνοησίας καί ἀκοσμίας, ψεύδους καί ἀπελπισίας, δειλίας καί ἀλογίας, ἀναίδειας καί ἀναισθησίας, ἀκηδίας καί ἀδιαφορίας, φθόνου καί φόνου, γαστριμαργίας καί λαιμαργίας, κατάκρισης καί καταλαλιᾶς, ἀστοργίας καί ἀφιλίας, ραθυμίας καί τεμπελιᾶς, σαρκικότητας καί ἀκολασίας, ἀστοργίας καί γελοιότητας, ἀπραξίας καί πνευματικῆς τυφλότητας, πονηρίας καί βλασφημίας, ὅρκου καί ἐπιορκίας, φιλοσωματίας καί ἀνθρωπαρέσκειας.

Παρ’ ὅλα αὐτά, δέν ἀπελπίζομαι τελείως, Κύριε. Καί τοῦτο, διότι γνωρίζω ὅτι τό πλῆθος τῶν ἁμαρτιῶν μου δέν ξεπερνάει ποτέ τήν ἄβυσσο τῆς εὐσπλαχνίας καί συγχωρητικότητάς Σου. Αὐτό μοῦ δίνει θάρρος, αὐτό μέ κάνει νά Σέ πλησιάσω.

Σὲ Σένα, λοιπόν, καταφεύγω· στό ἄπειρο ἔλεός Σου ἐλπίζω.

Βοήθησέ με, Κύριε, ὥστε νά ἔχω μετάνοια ἀληθινή.

Δός μου μετάνοια ὁλόκληρη καί καρδιά ποὺ θὰ σὲ ἀναζητᾶ μὲ πόνο καί λαχτάρα.

Μέ τήν Χάρη Σου ἐνίσχυσέ με ὥστε νά μήν ἐπαναλάβω καμμία ἁμαρτία μου. Καλύτερα νά πεθάνω παρά νά ἁμαρτήσω πάλι.

 Ἐγώ εἶμαι, Κύριε, τό πρόβατο τό ἀπολωλός. Γιά μένα ἐξῆλθες... ἐμένα ἀναζητᾶς. Νά ’μαι, Κύριε, Πάτερ Πολυέλεε, μέ βρῆκες. Ἰδού, στέκομαι μπροστά Σου.

«Ἥμαρτον, Πάτερ, εἰς τόν οὐρανόν καί ἐνώπιόν Σου· ποιήσόν με ὡς Σύ θέλεις καί γινώσκεις».

Στήν ἄπειρη ἀγάπη Σου ἐμπιστεύομαι καί καταφεύγω.

Σήκωσέ με στούς Θείους Σου ὥμους, ὅπως ὁ Ποιμήν ὁ Καλός. Σήκωσέ με, τό τραυματισμένο καί χαμένο Σου πρόβατο. Εἰσάγαγέ με πάλι στήν Θεία Σου ποίμνη, ἀσφάλισέ με στήν Θεία Σου μάνδρα.

Ἀξίωσέ με, μὲ τὴν εἰλικρινῆ ἐξομολόγηση ποὺ θὰ κάνω στὸν Πνευματικό μου, νὰ συγχωρεθοῦν καὶ νὰ ἀφεθοῦν οἱ πολλές μου ἁμαρτίες.

Φώτισε, Σὲ παρακαλῶ, καί αὐτόν ὥστε νά μοῦ ὑποδείξει τά ἁρμόζοντα καί συμφέροντα γιά τήν θεραπεία τῆς πολυτραυματισμένης μου ψυχῆς.

Βοήθησέ με νά ἐξομολογηθῶ ἐνώπιόν του μέ τήν πρέπουσα εὐλάβεια, συντριβή, ταπείνωση καί μετάνοια.

Φώτισέ με νά δεχθῶ τούς λόγους του σὰν νὰ προέρχονται ἀπὸ Ἐσένα καί βοήθησέ με νά τούς ἐφαρμόσω στό ὑπόλοιπο τῆς ζωῆς μου.

 Δέξε με πάλι, Πανάγιε Πάτερ καί Κύριε τοῦ παντός, στήν Ἁγία Σου Ἐκκλησία, μὲ τὶς πρεσβεῖες τῆς Πανάχράντης Μητέρας Σου, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί Πάντων τῶν Ἁγίων Σου, ὥστε καί ἐγώ μαζὶ μὲ ὅλους τοὺς Ἁγίους νά Σέ ὑμνῶ καί νά Σέ εὐλογῶ καί νά Σέ δοξάζω, τόν Πατέρα καί τόν Υἱό καί τό Πανάγιο Πνεῦμα, τώρα καὶ πάντα καὶ στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Ἀμήν!».

Ἀπόσπασμα ἀπό τό βιβλίο: Τό μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, Ἱερομονάχου Σάββα Ἁγιορείτου

Συνεχίζεται

Ἀρχιμανδρίτης Σάββας Ἁγιορείτης

Ἱερός Ναός Ἁγίων Ἀναργύρων,

Πενταπλάτανος Γιαννιτσῶν

Κύριος Ἰησοῦς Χριστός -Ὑπεραγία Θεοτόκος

http://HristosPanagia3.blogspot.com

hristospanagia@yahoo.gr