Ο Χριστός
πολλές φορές προσπάθησε να τον αποτρέψει από την προδοσία. Αρκετό χρόνο πριν
από το Πάθος Του ο Χριστός επανειλημμένα
(Ματθ. 12,40. 16,21-28. 17.12. 17,22-23. 20,17-19) προετοίμαζε τους μαθητές Του για το Πάθος Του. Τους έλεγε πως θα
πάθει πολλά, θα αποδοκιμασθεί από τους θρησκευτικούς άρχοντες, θα θανατωθεί και
την Τρίτη ημέρα θα αναστηθεί.
Σε μία
προαναγγελία του Πάθους Του (Ματθ. 16,21-28), ο Πέτρος αντέδρασε και ζήτησε να μη συμβεί το Πάθος. Ο Χριστός είπε
στον
Πέτρο: «Ύπαγε-πήγαινε πίσω μου σατανά … δεν ακολουθείς το θέλημα του Θεού, αλλά
σκέφτεσαι ανθρώπινα». Στη συνέχεια ζήτησε από τους μαθητές Του
αυταπάρνηση και είπε: «τι θα ωφεληθεί ο
άνθρωπος, εάν τον κόσμο όλο κερδίσει, αλλά χάσει την ψυχή του».
Αυτά τα λόγια ήταν και μία σκληρή
προειδοποίηση στον Ιούδα για το χάσιμο της ψυχής του για τριάντα αργύρια.
Στο Μυστικό
Δείπνο μετά το πλύσιμο των ποδιών των μαθητών Του ο Χριστός είπε: «εσείς
είστε καθαροί, αλλ’ όχι όλοι» (Ιωάν. 13,10-11). Γνώριζε αυτόν, που θα
Τον παραδώσει. Στη συνέχεια, ενώ διδάσκει την ταπείνωση (γι’ αυτό έπλυνε τα
πόδια των μαθητών Του), προειδοποιεί πάλι τον Ιούδα λέγοντας την προφητεία του
Δαβίδ (Ψαλ. 40,10): «Εκείνος που τρώει μαζί μου ψωμί σήκωσε και με χτύπησε με τη φτέρνα
του». Στην υποκριτική αταραξία του Ιούδα ο Χριστός ταράχθηκε για την
απώλεια της ψυχής του και είπε καθαρά ότι κάποιος θα τον προδώσει (Ιωάν.
13,21). Ο Ιούδας πάλι έκανε τον ανήξερο. Ο Χριστός τον φανερώνει έμμεσα
λέγοντας: «εκείνος που βούτηξε μαζί μου στην πιατέλα το ψωμί, αυτός θα με
παραδώσει» (Ματθ. 26,23). Κι ενώ ο Ιούδας συνέχιζε να κρύβεται, λέει ο
Χριστός απειλητικά: «αλίμονο στον άνθρωπο εκείνο μέσω του οποίου ο Υιός του ανθρώπου (ο
Μεσσίας) θα παραδοθεί. Καλό θα ήταν γι’ αυτόν να μην είχε γεννηθεί»
(Ματθ.26,24). Κι ενώ όλοι έλεγαν «μήπως είμαι εγώ», ο Ιούδας, για να μη φανερωθεί με τη σιωπή του, Τον ρώτησε κι αυτός
χωρίς ντροπή: «μήπως είμαι εγώ»;
Ο Χριστός του είπε: «Συ το είπες», δηλ., όπως το είπες.
Ο επιστήθιος μαθητής Του αναφέρει πως ο
Χριστός στο όρος Γεθσημανή έριξε κάτω προς τα πίσω τον Ιούδα και τους
στρατιώτες, όταν τον πλησίαζαν (Ιωάν. 18,5-6). Ο Ιούδας δε συγκλονίσθηκε, αλλά υποκριτικά χαιρέτισε το Χριστό λέγοντας
«χαίρε ραββί» και Τον φίλησε εγκάρδια, «κατεφίλησεν αυτόν» (Ματθ. 26,49). Ο
Χριστός δεν του κακομίλησε, αλλά του είπε: «φίλε, γι’ αυτό που ήλθες εδώ, προχώρα»
(Ματθ. 26,50). Ο Λουκάς (22,48)
συμπληρώνει τα λόγια του Χριστού με την ερώτηση: «με φίλημα παραδίδεις τον Υιό του
ανθρώπου;». Σα να του έλεγε: γνωρίζω γιατί ήρθες, είσαι προδότης, δε με
ξεγελά το θερμό φιλί σου.
Ο Χριστός προσπάθησε να τον συνετίσει. Ο
Ιούδας, όμως, ήταν αμετάπειστος στην προδοσία.
Από το βιβλίο
«Νεανικές Αναζητήσεις - Α’ Τόμος: Ζητήματα πίστεως»
(σελ.102-103), Αρχ. Μαξίμου Παναγιώτου, Ιερά Μονή Παναγίας Παραμυθίας Ρόδου
http://makkavaios.blogspot.gr/2015/04/blog-post_8.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου