«Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν»_mp3 + κείμενο

Π. Σάββας 2010-06-04_Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν_mp3

Ὁμιλία τοῦ π. Σάββα στίς 04-06-2010 (Συνάξεις Νέων στό Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ι. Ν. Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης).
Γιά νά κατεβάσετε καί νά ἀποθηκεύσετε τήν ὁμιλία πατῆστε ἐδῶ (δεξί κλίκ, ‘Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία)

Ὁμιλίες μέ τον ἱερομόναχο Πατέρα Σάββα Ἁγιορείτη 

 «Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν»

Κείμενο     
Γιά νά κατεβάσετε εὔκολα τήν ὁμιλία καί νά τήν τυπώσετε πατῆστε ΕΔΩ  κάνοντας δεξί κλίκ, 'Ἀποθήκευση προορισμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Interntet Explorer ἤ Ἀποθήκευση δεσμοῦ ὡς, ἄν ἔχετε Mozilla. Στή συνέχεια δῶστε τό ὄνομα πού θέλετε καί πατῆστε ΟΚ γιά νά ἀποθηκευθεῖ ἡ ὁμιλία. 


«Ὁ ρόλος τῆς μητέρας στήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν» - Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία ( κείμενο)                                                                

Ἐλάτε νά κάνουμε προσευχή.

Εὐλογητός ὁ Θεός ἡμῶν πάντοτε νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων Ἀμήν

Βασιλεῦ Οὐράνιε, Παράκλητε, τό Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁ πανταχοῦ Παρών καί τά  πάντα Πληρῶν, ὁ Θησαυρός τῶν ἀγαθῶν, καί Ζωῆς χορηγός, ἐλθέ καί σκήνωσον ἐν ἡμῖν, καί καθάρισον ἡμᾶς ἀπό πάσης κηλίδος καί σῶσον, Ἀγαθέ τάς ψυχάς ἡμῶν.

Εὐλογητός εἶ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς 

ἀναδείξας καταπέμψας αὐτοῖς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί δι’ αὐτῶν τήν οἰκουμένην σαγηνεύσας φιλάνθρωπε δόξα Σοι.

Χριστέ τό φῶς τό ἀληθινόν

τό φωτίζον καί ἁγιάζον πάντα  ἄνθρωπον

ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον

σημειωθήτω ἐφ’ ἡμᾶς τό φῶς τοῦ προσώπου Σου

 ἵνα ἐν Αὐτῷ  ὀψόμεθα Φῶς τό ἀπρόσιτον

καί κατεύθυνον τά  διαβήματα ἡμῶν

πρός ἐργασίαν τῶν ἐντολῶν Σου

πρεσβείαις τῆς παναχράντου Σου Μητρός

καί πάντων Σου τῶν Ἁγίων Ἀμήν.

1.ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Σήμερα μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐχή τοῦ Γέροντα θά μιλήσουμε γία τήν συμβολή τῆς μητέρας στήν διαπαιδαγώγηση τῶν παιδιῶν. 

Λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος ὅτι ἡ σημαντικότερη δραστηριότητα τῆς χριστιανῆς μητέρας, στό πλαίσιο τῆς οἰκογένειας εἶναι ἡ καλή ἀνατροφή τῶν παιδιῶν της.  Τό κύριο ἔργο τῆς μητέρας εἶναι ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν.  Αὐτή ἡ θέση τοῦ ἱεροῦ Πατρός πηγάζει βεβαίως ἀπό τόν φωτισμό τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Δέν εἶναι ἡ θέση ἑνός ἀνθρώπου πού ἁπλῶς μόνο σκέπτεται, ἀλλά σκέπτεται  καί συνάμα ὁμιλεῖ μέ τήν φώτιση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.  Λοιπόν αὐτή εἶναι καί ἡ θέση θά μπορούσαμε νά ποῦμε τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἐκκλησίας, τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. 

Ἡ οἰκογένεια εἶναι ὅ,τι πιό εὐλογημένο ἔχουμε μέσα στήν κοινωνία. Οὐσιαστικά ἡ σωστή οἰκογένεια εἶναι μιά μικρή Ἐκκλησία.  Τά νέα βλαστάρια ζώντας ἐντός της καθοδηγοῦνται στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Ἡ μητέρα ἔχει σάν κύριο ρόλο τό νά ἐφαρμόσει στά παιδιά της αὐτήν τήν καθοδήγηση καί τήν ἐν Χριστῷ παιδαγωγία. Καταλαβαίνουμε ἑπομένως ὅτι ὅλοι οἱ ἄλλοι ρόλοι πού προσπαθοῦν νά ἀποδώσουν σήμερα στίς γυναῖκες-μητέρες: ἐπαγγελματικός, κοινωνικός, τό νά ἀναρριχηθεῖ σέ ὑψηλόβαθμες κοσμικά θέσεις, ὅπως καί οἱ ἄντρες μέσα στίς διάφορες ὑπηρεσίες, τό νά ἐξελιχθεῖ, νά κάνει καρριέρα...ὅλα αὐτά, εἶναι θά λέγαμε δεύτερα, τρίτα, πάρεργα σέ σχέση μέ τό κύριο ἔργο, πού εἶναι τό ἔργο τῆς μητέρας.  Καί ἄν θέλει νά εἶναι σωστή ἀπέναντι στόν Θεό, ἀπέναντι στό Ἅγιο Πνεῦμα, θά πρέπει νά βάλει αὐτό τό ἔργο, σάν πρῶτο στόχο στήν ζωή της· θά πρέπει νά ἔχει σάν πρῶτο ρόλο της τό νά διαπαιδαγωγήσει τά τέκνα της ἐν Χριστῷ. 

2. Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΩΣ ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.

Σ’ αὐτό τό ἔργο δέν εἶναι ἀβοήθητη· ἔχει μιά ἀρετή...τήν ὁποία βεβαίως τῆς τήν ἔχει δώσει ὁ Θεός.  Ἄν τήν καλλιεργήσει θά βοηθηθεῖ πολύ στό νά διαπαιδαγωγήσει ὀρθά τά παιδιά της. Ἡ ἀρετή αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη.

Οἱ γυναῖκες κατ’ ἐξοχήν ἔχουν ἀγάπη· ἰδιαί­τερα οἱ μητέρες ἔχουν αὐτήν τήν φυσική ἀγάπη. Ἡ ἀγάπη βέβαια αὐτή δέν σώζει, δέν ὁδηγεῖ στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά βοηθᾶ στό νά προσεγγίσει ἡ μητέρα τό παιδί καί νά κάνει θυσίες. Μπορεῖ ἡ μητέρα νά φθάσει νά θυσιάσει ἀκόμη καί τήν ἴδια τήν ζωή της γιά χάρη τοῦ παιδιοῦ της... Ἔχουμε τέτοια παραδείγματα. Ἡ φυσική ἀγάπη ὅμως, πού συνήθως ὑπάρχει σέ ὅλες τίς μητέρες δέν εἶναι ἡ τέλεια, ἡ σωστή , ἡ σώζουσα -ὅπως εἴπαμε- ἀγάπη. Μᾶς σώζει ἡ ἐν Χριστῷ ἀγά­πη, ἡ ὁποία εἶναι καρπός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ τέλεια αὐτή ἀγάπη εἶναι κομμάτι, στοι­χεῖο τοῦ καρποῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὅπως μᾶς τό διδάσκει ὁ Ἀπό­στολος Παῦλος: «Ὁ καρπός τοῦ Πνεύματος ἐστίν ἀγάπη, χαρά, εἰρήνη κ.λ.π.».

3. Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ (ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ) ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ.

  Θά πρέπει ἡ μητέρα νά ὑπερβεῖ τήν φυσική ἀγάπη καί νά φτάσει στό ἀνώτερο ἐπίπεδο, πού εἶναι ἡ  ἐν Χριστῷ, ἡ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι ἀγάπη. Θά πρέπει δηλαδή νά φθάσει νά ἀγαπάει τά παιδιά της τελείως καί ἀνιοδιοτελῶς, χωρίς ὅρια, χωρίς διακρίσεις, ὅ,τι καί ἄν τῆς κάνουν, ὅπως καί ἄν τῆς συμπεριφέρονται.

  Ἀνιοδιοτελῶς σημαίνει, ὅτι τά ἀγαπάει χωρίς νά σκέφτεται ὅτι «κάποια στιγμή θά δῶ καί ἐγώ κάτι ἀπό τά παιδιά μου»·«κάποια στιγμή θά ἔχω καί ἐγώ στά γεράματά μου ἕνα στήριγμα, ἕνα ἀποκούμπι»...

 Πολύ πιθανόν βέβαια νά ἔχει αὐτό τό «ἀποκούμπι». Ἀλλά δέν πρέπει νά ἐργάζεται μέ αὐτήν τήν προοπτική, μ΄ αὐτό τό κίνητρο, μ’ αὐτό τό back - ground στό μυαλό της.  Ἄν ἐνεργεῖ μ’ αὐτό τό σκεπτικό, ἡ ἀγάπη της εἶναι μολυσμένη, εἶναι λίγο ἰδιοτελής, εἶναι ἐμπο­ρική σχέση·  δίνει γιά νά πάρει... ἔστω ἀργότερα.

Ἡ τέλεια ἀγάπη εἶναι μή ἀνταποδοτική καί μή ἐμπορική .  Εἶναι ἀνιδιοτελής. Σ΄ αὐτή τήν ἀγάπη πρέπει νά φτάσει ἡ μητέρα.  Τότε λειτουργεῖ σωστά ἡ οἰκογένεια.

Ἄν ἡ μητέρα δέν προσπαθεῖ νά ἀγαπάει ἀνιδιοτελῶς, θά κάνει μεγάλα λάθη στἠν ἀγωγή. Κάποια στιγμή τό παιδί δέν θά τῆς φερθεῖ σωστά...

-Τότε τί θά κάνει; θά τό «πνίξει»;

-Ἄν δέν ἔχει αὐτήν τήν ἀνιοδιοτελή ἀγάπη μπορεῖ καί νά τό πνίξει ἀκόμα.  Ἔχουμε καί τέτοιες «μητέρες»... «Θεός φυλάξοι», θά πεῖτε, ἀλλά γίνεται αὐτό... δυστυχῶς.

-Γιατί;

-Διότι αὐτή ἡ φυσική ἀγάπη, εἶναι ἀτελής, εἶναι ἀσταθής καί πάντοτε ὑπάρχει κίνδυνος νά ἐκπέσει.  Ἐκείνη ἡ ἀγάπη πού δέν ἐκπίπτει, γιά τήν ὁποία μᾶς διδάσκει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ὅτι « οὐδέποτε ἐκπίπτει», εἶναι ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη. Στήν μητέρα, πού ἀγαπάει ἀνιδιοτελῶς ὅ,τι καί ἄν τῆς κάνει τό παιδί της, αὐτή δέν θά σταματήσει νά τό ἀγαπάει ποτέ.

Εἴχαμε βάλει στήν ἱστοσελίδα, μιά ἀνάρτηση γιά μιά μήτέρα ἀνάπηρη, πού εἶχε μόνο τό ἕνα της μάτι καί τό παιδάκι της ἔνιωθε πολύ ντροπή γιά αὐτό. Τό κοροϊδεύανε ὅλα τ΄ἄλλα τά παιδιά στό σχολεῖο καί τέλος πάντων τό παιδί, μεγάλωσε καί δέν τήν ἤθελε τήν μάννα του.  Ἔνοιωθε κόμπλεξ, γι’ αὐτό καί δέν τήν ἔπαιρνε μαζί του στίς διάφορες κοινωνικές του δραστηριότητες. Τήν κρατοῦσε σέ ἀπόσταση. Κάποια στιγμή μετά τό ἐπίγειο τέλος τῆς ζωῆς της, ἡ μητέρα ἀποκάλυψε μ’ ἕνα σημείωμα στό παιδί της, πού τήν εἶχε ἐν τῷ μεταξύ διώξει μέ τόν χειρότερο τρόπο, τήν συγκλονιστική ἀλήθεια: Τό παιδί της εἶχε ἀπό ἀτύχημα χάσει ὅταν ἦταν μικρό τό ἕνα του μάτι καί ἡ μητέρα του, τοῦ εἶχε δώσει τό δικό της. Εἶχε κάνει αὐτήν τήν θυσία χωρίς νά τό πεῖ στό παιδί της.  

Τά λέμε αὐτά, γιατί ὄντως εἶναι πολύ δυνατή αὐτή ἡ φυσική ἀγάπη, πού αἰσθάνεται ἡ μητέρα γιά τά παιδιά της. Ὅλο αὐτό βέβαια εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ.  

4)Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ Η «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.

Ἀντίστοιχα καί τά παιδιά ἀγαποῦν τή μητέρα τους. Ἡ μητέρα κατά κανόνα ἀπολαμβάνει μεγάλη ἀγάπη ἀπ΄τά παιδιά της.  Τά παιδιά πλησιαζουν τήν μητέρα πολύ πιό εὔκολα ἀπό ὁποιοδήποτε ἄλλο πρόσωπο.

Γιά αὐτό ἡ μητέρα παίζει ἕνα κύριο ρόλο στήν  ἀγωγή. Ἀκόμα καί ὅταν ἡ μητέρα μαλώσει τά παιδιά, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἀκόμα καί ἄν τά ξυλοφορτώσει, κατόπιν τά παιδιά θά τρέξουνε πάλι στήν ἀγκαλιά της. 

Τά παιδιά προτιμοῦνε τήν μητέρα περισσότερο  ἀπό ὅλα τά ἄλλα πρόσωπα, εἴτε μέσα, εἴτε ἔξω ἀπό τήν οἰκογένεια. Τίποτα δέν εἶναι ἀσφαλέστερο καί ἀναγκαιότερο, γιά τά παιδιά, λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, ἀπό τήν μητρική ἀγκαλιά.  Ἐπομένως θά μπορούσαμε νά ποῦμε ὅτι ἡ ἀγαπητική σχέση τῆς μητέρας μέ τό παιδί, εἶναι τό καταλληλότερο πλαίσιο-περιβάλλον ἐντός τοῦ ὁποίου μπορεῖ νά γίνει ἡ ὀρθόδοξη ἀγωγή.

Ὅλοι οἱ ἄνθρωποι κατ’ ἐξοχήν ἐπηρεάζονται ἀπό τίς μητέρες τους. Πίσω ἀπό τούς λεγόμενους μεγάλους, κρύβονται συνήθως μεγάλες μητέρες.  Μητέρες δηλαδή πού ἔκανα σωστή ὀρθόδοξη, «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» ἀγωγή.

Ἀπ΄τήν ἄλλη μεριά καί ἡ ἀγάπη τοῦ παιδιοῦ πρός τήν μητέρα του, θά πρέπει νά ἀξιοποιηθεῖ.  Εἶναι κάτι πολύ θετικό καί πολύ βοηθητικό στήν ἀγωγή.  Θά πρέπει ἡ μητέρα νά τήν «ἐκμεταλευτεῖ», μέ τήν καλή ἔννοια, καί νά ἐμφυσήσει στό παιδί της, τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη.  Δέν πρέπει νά ἀδιαφορήσει, οὔτε νά ἀκολουθήσει αὐτές τίς λεγόμενες «μοντέρνες» ἀντιλήψεις, πού δέν εἶναι καθόλου μοντέρνες... ἀντίθετα εἶναι πολύ παλαιές...εἶναι τοῦ ἀρχεκάκου ὄφεως, τοῦ ἀρχαίου ἐχθροῦ, ὁ ὁποῖος λέει: «ἄφησε τό παιδί νά κάνει ὅ,τι θέλει».

5)Η ΑΣΚΗΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ.

Δέν πρέπει ἠ μητέρα νά ἀκολουθήσει αὐτήν τήν ὀλέθρια «συνταγή». Οὔτε πρέπει νά ρωτάει τό παιδί  γιά τό «τί θέλει» καί... «ὅ,τι θέλει τό παιδί νά τό κάνει ἡ μητέρα». Δέν πρέπει νάγίνει ὑποτακτική τοῦ παιδιοῦ ἡ μητέρα. Μέ πολλή διάκριση ἴσως κάποτε, χρειασθεῖ νά «κάνει ὑπακοή» στό παιδί της, ἀλλά δέν θά πρέπει νά γίνει αὐτό ὁ κανόνας.

Γνώρισμα τῆς μητέρας δέν εἶναι τό «τίκτειν», δηλ. ἡ γέννηση παιδιῶν, λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Προσέξτε...Στήν κοινωνία ἐπικρατεῖ ἡ ἀντίληψη ὅτι ἡ γυναῖκα εἶναι γιά νά γεννάει παιδιά. Ὄχι, λέει ὁ ἱερός Πατήρ, δέν εἶναι γι’ αὐτό.

- Ποιό εἶναι τό γνώρισμα τῆς μητέρας; 

- Τό γνώρισμα τῆς μητέρας εἶναι ἡ ἀνατροφή τῶν παιδιῶν.  Τό «τίκτειν», τό νά γεννᾶ παιδιά εἶναι δῶρο τῆς φύσεως, δῶρο τοῦ Θεοῦ δηλάδή, ἀφοῦ καί τήν φύση ὁ Θεός τήν ἔκανε.  «Τό τίκτειν» εἶναι δῶρο, δέν εἶναι κα­­­­τό­ρθωμα τῆς μάννας.  Τό κατόρθωμα τῆς μάννας εἶναι τό νά δώσει σωστή ἀγωγή στά παιδιά. Τότε φέρει ἐπάξια τόν τίτλο μάννα, τότε εἶναι πραγματική μητέρα. 

Ἡ ἀνατροφή ἤ ὄχι , ἡ σωστή διαπαιδαγώγηση, ἡ ἐσφαλμένη, ἤ καί ἡ ἀνύπαρκτη κάποιες φορές, εἶναι κάτι πού ἐξαρτᾶται ἀπό τήν ἐλεύθερη προαίρεσή τῆς μητέρας (ἄν θέλει τό κάνει), ἐνῶ τό «τίκτειν» εἶναι τῆς φύσεως.

Θά γεννήσει ἀφοῦ ἔλθει εἰς γάμου κοινωνίαν, ἔτσι εἶναι ἡ φυσική τάξη.  Τώρα, θά μοῦ πεῖτε, ὅτι ὑπάρχουν καί κάποιες, οἱ ὁποῖες παρασύρονται ἀπό τόν «ἀνθρωποκτόνο» καί τά σκοτώνουν τά παιδιά τους πρίν τά γεννήσουν... Αὐτό ἄς μή τό σχολιάσουμε τώρα. Ὁμιλοῦμε γιά τήν φυσική τάξη, πού ἀκολουθεῖ τήν ἔλευση «εἰς γάμου κοινωνίαν». Ἄν ἡ μητέρα ἔχει φόβο Θεοῦ καί προσεύχεται καί εἶναι γιά τό καλό της, θά τήν εὐλογή­σει ὁ Θεός, θά συλλάβει καί θά γεννήσει.  Αὐτό εἶναι τό κατόρθωμα τῆς φύσεως, τοῦ Θεοῦ δηλαδή...

Ἀπό ἐκεῖ καί μετά ἀρχιζει νά παίζει ἀποφασιστικό ρόλο καί ἡ ἀνθρώπινη προαίρεση...νά  φανερώνεται ποιά εἶναι ἡ ἀληθινή μητέρα.  Μέ τήν ἐλεύθερη βούλησή της, μέ τήν ἐλεύ­θε­­ρη συνεργασία τῆς μητέρας μέ τή Θεία Χάρη ἐπιτυγχάνεται ἡ σωστή ἀγωγή, τό δόσιμο τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς στό παιδί. Ὄχι ἁπλῶς ἡ μετάγγιση τῆς βιολογικῆς ζωῆς, τῆς σωματικῆς συντήρησης καί αὔξησης, ἀλλά τῆς ἐν Χριστῷ ζωῆς.

Ἄν θυμᾶστε ἀπό τήν Ἱστορία, οἱ ἀρχαῖοι ὁμιλοῦσαν γιά τό «εὖ ζῆν». Ἔλεγε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος ὅτι «τό ζῆν μοῦ τό δώσανε οἱ γονεῖς μου καί τό εὖ ζῆν μοῦ τό ἔδωσε ὁ δάσκαλός μου ὁ Ἀριστοτέλης».

Σήμερα εἴμαστε βέβαιοι ὅτι «τό εὖ ζῆν» τό δίνει βεβαίως ἡ Ἐκκλησία μας, ὁ Χριστός μας, ἀλλά διά μέσου τῆς μητέρας καί τοῦ πατέρα. Ὁ πατέρας, ἄς μήν τό ξεχνᾶμε, ἔχει τόν κύριο καί τόν πιό ὑπεύθυνο ρόλο στήν ἀγωγή σύμφωνα μέ τόν ἱερό Χρυσόστομο.

6. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ. ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Μόνο ὅταν ἡ γέννηση τῶν παιδιῶν συνδυάζεται μέ τήν χριστιανική ἀνατροφή τους ἀπό τόν πατέρα καί τήν μητέρα, μπορεῖ νά ἔχει γιά αὐτούς σημασία ἀπό σωτηρολογική ἄπο­ψη. Προσέξετε αὐτήν τήν φράση...

- Δηλαδή, σώζεται ἡ μητέρα, ἤ ὄχι, ὅταν γεννήσει  παιδιά; 

-Ὄχι.

-Πότε σώζεται;

-Ὅταν τά παιδιά της τά ἀναγεννήσει πνευματικά. Ὅταν τά βάλει στό δρόμο τοῦ Θεοῦ, τά μάθει νά ἐξομολογοῦνται, νά κοινωνοῦν , νά προσεύχονται, νά κάνουν ἀγώνα γιά τήν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὅταν τά ἐμπνεύσει ὥστε νά βάλουν σάν κύριο σκοπό τῆς ζωῆς τους τό νά ἐκπληρώνουν πάντα τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, τό «ἀγαθό καί εὐάρεστο καί τέλειο».  Τότε… ὅταν σώζονται τά παιδιά, σώζεται καί ἡ μητέρα.

 Ἡ σωστή ἀνατροφή τῶν παιδιῶν ἔχει σωτηριολογική σημασία γιά τήν μητέρα. Τό νά γεννήσει παιδιά δέν εἶναι ἀρκετό. Μπορεῖ νά γεννήσει ἀκόμη καί πολλά παιδιά... δέν τήν σώζει αὐτό.

Ἐμεῖς τίς θαυμάζουμε τίς πολύτεκνες οἰκογένειες, καί ὄντως εἶναι ἀξιοθαύμαστοι οἱ ἄνθρωποι, γιατί ἔχουνε πολύ κόπο. Ἀλλά καί πάλι δέν σώζεσαι ὅταν κάνεις πολλά παιδιά... Σώζεσαι ὅταν  αὐτά τά πολ­λά παι­διά τά βάλεις στόν Παράδεισο.

7. ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ, «ΕΑΝ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ».

Ἑρμηνεύει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, τό βιβλικό χωρίο: «σωθήσεται ἡ γυνή διά τῆς τεκνογονιας, ἐάν μείνωσιν ἐν πίστει καί ἀγάπῃ καί ἁγιασμῷ μετά σωφροσύνης» ὡς ἑξῆς:

-«Ἐάν μείνουν μέσα στήν πίστη, στήν ἀγάπη, στόν ἁγιασμό καί στήν σωφροσύνη», ποιοί;

-Τό ζευγάρι ἀλλά καί τά παιδιά... Τότε θά σωθεῖ ἡ γυναῖκα διά τῆς τεκνογονίας. 

Ἐξαρτᾶ ὁ ἱερός Χρυσόστομος ἄμεσα τόν σωτηριολογικό χαρακτήρα τῆς τεκνογονίας ἀπό τήν παρα­σχεθεῖσα χριστιανική ἀγωγή στά παιδιά.  Λέει: «μηδέν οὖν ἀλγείτω ἡ γυνή», δηλαδή« ἄς μήν πονάει, ἄς μήν στεναχωριέται ἡ γυναίκα. Διότι τῆς ἔδωσε ὁ Θεός ὄχι μικρή παραμυθία, ὄχι μικρή παρηγοριά»

-Ποιά;

-Τό νά γεννάει παιδιά…Ἀλλά αὐτό εἶναι τῆς φύσεως.  Καί ἐκεῖνο εἶναι τῆς φύσεως...Δέν τῆς ἔδωσε μόνο αὐτό τό νά γεννάει παιδιά, ἀλλά τῆς ἔχει χαρίσει καί τό χάρισμα, τό διακόνημα, τό τάλαντο νά παιδοτροφεῖ, νά ἀνατρέφει τά παιδιά...Ἔχει πάρει μεγάλα δῶρα ἡ μητέρα ἀπό τόν Θεό καί αὐτά πρέπει νά τήν παρηγοροῦν στίς διάφορες δυσκολίες πού ἀντιμετωπίζει. Μόνο νά προσπαθεῖ νά ἀξιοποιεῖ σωστά αὐτά τά δῶρα.

«Ἐάν ἐπιμείνωσιν»  λέει, δηλαδή ἐάν μείνουν «στήν πίστη, στήν ἀγάπη, στόν ἁγιασμό, στήν σωφροσύνη». 

-Τί σημαίνει αὐτό τώρα; 

-Τό ἐξηγεῖ: «ἐάν αὐτούς (ἐνν. τούς παῖδας) ἐν ἀγάπῃ μετά τό τεκεῖν καί ἁγνείᾳ διατηρήσωσιν»( φοβερό ἔ!  Πῶς τό ἑρμηνεύει ὁ ἱερός Χρυσόστομος...): « ἐάν φυλάξουν τά παιδιά τους (ἀφοῦ τά γεννήσουν), μέσα στήν ἀγάπη καί στήν ἁγνεία(δηλαδή στήν ἁγνότητα)». Ὅταν τό κάνουν αὐτό οἱ γονεῖς θά πάρουν, ὄχι μικρό μισθό. Ἀντίθετα θά πάρουν πάρα πολύ μεγάλο μισθό, διότι ἀνέθρεψαν ἀθλητές γιά τόν Χριστό. 

Εἴδατε πῶς τό λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος;

Ὄχι μόνο οἱ γονεῖς πρέπει νά μείνουν σέ ἁγνότητα-σωφροσύνη καί ἀγάπη, γιά νά πετύχει ὁ γάμος. Πρέπει καί τά παιδιά νά τά ἀναθρέψουν ἔτσι ὥστε νά μείνουν μέσα στήν ἀγάπη, τήν ἐν Χριστῷ ἀγάπη καί στήν ἁγνότητα.  Πόσο λάθος κάνουν σήμερα οἱ μητέρες πού ἐκθέτουν τίς κόρες τους ἡμίγυμνες γιά νά παντρευτοῦν… γιά νά τραβήξουν τά βλέμματα τῶν ἀνδρῶν.  Πολύ μεγάλο λάθος. Ἀπό αὐτό τό χωρίο φαίνεται τό λάθος τους, διότι δέν διαφυλάττουν τά παιδιά τους ἔτσι σε ἁγνότητα, σέ καθαρότητα.  Ὅταν ρίχνεις τόν ἄλλον σέ πειρασμό καί ἐσύ ζημιώνεσαι τά μέγιστα. Ἔχεις καί ἐσύ μεγάλη ἁμαρτία, ὅταν προκαλεῖς.  Τό ζητούμενο καί ἡ ἐπιτυχία δέν εἶναι τό νά ὑπανδρεύσεις τό παιδί σου ἀλλά νά τό φυλάξεις ἁγνό μέχρι τό γάμο γιά νά στεφανωθεῖ ἐπάξια ἀπό τόν Χριστό τήν ὥρα τοῦ Μυστηρίου...

8.ΑΞΙΑ ΜΙΣΘΟΥ, ΟΧΙ Η ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑ ΑΛΛΑ Η ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ.

Αὐτή καθ’ ἑαυτήν λοιπόν ἡ τεκνογονία, δέν εἶναι ἄξια μισθοῦ καί σωτηρίας.

-Ἀλλά τί εἶναι ἄξιο μισθοῦ καί σωτηρίας;

-Ἡ ἀγωγή στήν εὐσέ­βεια...

Γι’  αὐτό θά πάρεις μισθό. Ὄχι γιατί ἔκανες παιδί.  

Καί σήμερα πολλές γυναῖκες ἔχουν ἐπιθυμία νά κάνουν ἕνα παιδί, γιατί εἶναι ἀπ΄ τήν φύση αὐτό. Εἶναι φτιαγμένος καί ὁ ὀργανισμός τους κατάλληλα...Ἀλλά δέν εἶναι ἐπιτυχία αὐτό... αὐτό δέν σέ σώζει.  Μερικές προσπαθοῦν νά κάνουν ἀκόμη καί μόνες τους παιδί. Σήμερα μέ τήν ἰατρική τεχνολογία μπορεῖ νά τό κάνεις. Ἀλλά δέν εἶναι ἐπιτυχία αὐτό...Ἔξω ἀπό τόν γάμο… ἀνύπαντρη μητέρα… καί τί τραύματα θά κουβαλάει αὐτό τό παιδί πού θά γεννηθεῖ χωρίς πατέρα. Ἀλλά καί ἡ ἴδια ἡ μητέρα δέν κερδίζει πραγματικά. Αὐτή ἡ ἱκανοποίηση πού θά νοιώθει ὅτι ἔγινε μητέρα, εἶναι ἁπλῶς μία φυσική ἱκανο­πο­ίηση πού δέν τήν ὁδηγεῖ στήν σωτηρία.

Ἡ σωτηρία της εἶναι νά κάνει, ὅπως λέει ὁ Θεός, τήν οἰκογένειά της, Ἐκκλησία σωστή- κατ΄οἶκον Ἐκκλησία- καί νά ἀναθρέψει τά παιδιά της ἐν Χριστῷ. Τότε ἐπέτυχε.

 Τότε μόνο σώζεται ἡ μητέρα...Ὅταν συμβάλλει στό νά παραμείνουν τά παιδιά της σταθερά στήν πίστη, στήν ἀγάπη, στήν ἁγιότητα. Ἄν τά διδάσκει καί τά συμβουλεύει καί τά κατευθύνει στά παραπάνω, τότε θά τῆς ἀνταποδοθοῦν ὅλα ἀπό τόν Θεό καί μάλιστα πλουσιοπάροχα..., τότε θά διασφαλίσει τήν σωτηρία της.

9. ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ Η ΜΗ ΣΩΣΤΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Βλέπετε;  Δέν εἶναι ἁπλό πράγμα νά κάνεις οἰκογένεια, γιατί κινδυνεύεις καί ἐσύ. Ἡ μητέρα δηλαδή, κινδυνεύει...

Τί διακινδυνεύει;

-Τήν σωτηρία της. Θά πρέπει τά παιδιά πού θά κάνει νά τά πάει στόν Παράδεισο καί αὐτά.

Ἡ φροντίδα καί χριστιανική ἀγωγή τῶν παιδιῶν , ἀγοριῶν καί κο­ρι­τσιῶν εἶναι, ὅπως λέει ὁ Χρυσόστομος, ἀναμφισβήτητο ἔργο καί τῶν δύο: Τοῦ πατέρα καί τῆς μητέρας.  Στόν πατέρα δίνει τόν κύριο ρόλο, ἐπειδή, σύμφωνα μέ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, ὁ πατέρας εἶναι κεφαλή στήν οἰκογένεια.  Αὐτός δίνει λόγο στόν Θεό γιά τήν γυναῖκα του καί γιά τά παιδιά του. Δηλαδή εἶναι ὑπεύθυνος γιά τό ἄν θά πᾶνε στόν Παράδεισο ἤ ὄχι.  Αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν εἶναι ὑπεύθυνη καί ἡ μητέρα γιά τά παιδιά καί τά παιδιά γιά τόν ἑαυτό τους ἐπίσης, καθώς καί γιά τοῦς γονεῖς σύμφωνα μέ τήν ἐντολή τῆς ἀγάπης. 

Οἱ γονεῖς ὅμως κυρίως εἶναι ὑπεύθυνοι γιά τήν σωτηρία τῶν παιδιῶν. Κατ΄ἐξο­χήν δέ καί κύριος ὑπεύθυνος εἶναι ὁ πατέρας.

10. ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ Η ΚΟΙΝΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΗ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.

Η ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΛΟΓΗ ΤΟΥ/ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΟΥ.

 Ἡ συνεργασία καί τῶν δύο γονέων εἶναι ἀπαραίτητη. Θά πρέπει νά ὑπάρχει κοινή γραμμή, ἡ γραμμή τοῦ Χριστοῦ. Θά πρέπει νά ὑπάρχει σύμπνοια, ἐκκοπή τοῦ θελήματος καί ἀλληλοϋπακοή(τοῦ πατέρα στή μητέρα καί τῆς μητέρας στόν πατέρα).

Ἐδῶ τώρα βεβαίως ἐξυπακούεται ὅτι πρίν παντρευτεῖς θά πρέπει νά διαλέξεις ἕναν ἄνθρωπο, πού νά ἔχει λίγο φόβο Θεοῦ.  Ἀλλιῶς τί ἀγω­γή θά δώσεις στά παιδιά, ἄν ἐσύ λές ἄλφα καί ὁ ἄντρας λέει ὠμέγα, ἤ τό ἀνάποδο. Ἐσύ λές ἄσπρο καί ὁ ἄλλος λέει μαῦρο... δυστυχῶς συμβαίνει αὐτό. 

Καταλαβαίνετε μετά, ὅτι τό παιδί εἶναι σέ μία σύγκρουση.  Σκέπτεται: ὁ μπαμπάς εἶπε αὐτό... ἡ μαμά λέει τό ἀντίθετο..., τώρα ποιό εἶναι τό σωστό;

Τό παιδάκι ἐπειδή ἀκόμα δέν ἔχει ἀναπτυγμένη πλήρως τήν κριτική ἱκανότητα- τήν διάκριση, οὔτε καί ἔχει ὅλες τίς γνώσεις τίς σχετικές μέ τόν Θεό καί τήν Ὀρθοδοξία, μπορεῖ νά παρασυρθεῖ ἀπ΄τά πάθη του καί νά πεῖ: ἐγώ θά πάω μέ τό πιό εὔκολο. 

-Τό πιό εὔκολο ποιό εἶναι; 

-Αὐτό πού μᾶς ψιθυρίζουν τά πάθη μας, ἡ σάρκα. 

Ἑπομένως θά πάει μέ τό μέρος ἐκείνου τοῦ γονιοῦ, πού ἔχει τό σαρκικό φρόνημα. Θά ἀκολουθήσει ἐκεῖνον ἀπό τούς γονεῖς, πού ἔχει  τό ὑλιστικό φρόνημα, αὐτό τό φρόνημα, πού κολλάει τόν ἄνθρωπο στήν γῆ καί ὄχι αὐτό πού τόν ἀνεβάζει στόν Θεό. 

Γι΄ αὐτό καθένας  πρέπει νά προσέξει  πολύ  πρίν παντρευτεῖ... μέ ποιόν θά  παντρευτεῖ .  Μέ ποιόν θά κάνει οἰκο­γένεια, ὥστε νά γίνει κατορθωτό τό νά δοθεῖ σωστή ἀγωγή στά παιδιά, ἔτσι ὥστε νά μήν κινδυνέψει καί ἡ δική του σωτηρία. Ἄν συνδεθοῦμε  μέ ἕναν ἄνθρωπο πού δέν ἔχει φόβο Θεοῦ, κινδυνεύει καί δική μας ἡ σωτηρία.  Κι αὐτό διότι δέν θά δοθεῖ σωστή ἀγωγή στά παιδιά, ἀφοῦ δέν θά ὑπάρχει σύμπνοια…Ἀντίθετα θά ὑπάρχει αὐτή ἡ συνήθης στά ἀποτυχημένα ζευγάρια, συνεχής σύγκρουση καί τριβή. 

11. Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΤΕΡΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΩΓΗ. Η ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ.

Ἡ μητέρα, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, εἶναι τό καταλληλότερο πρόσωπο, τό ὁποῖο μπορεῖ νά πραγματώσει τό ἔργο τῆς ἀγωγῆς μέ τόν φυσιολογικότερο τρόπο...

-Γιατί;

-Διότι αὐτή παραμένει περισσότερο χρόνο στό σπίτι... ἤ τουλάχιστον παρέμενε...  Τώρα, στίς μέρες μας, μέ τίς φεμινιστικές διακηρύξεις,  πού πηγάζουν ἀπό τόν ἀποκρυφισμό καί ἀπό τήν μαγεία, δέν μένει πολύ στό σπίτι ἡ μητέρα. Τά  παιδιά τά παραλαμβάνει καποιά Φιλιππινέζα, κάποια Πακιστανή, κάποια γιαγιά ἤ μένουν ἀκόμη καί μόνα τους.  Τότε εἶναι, πού  τά παραλαμβάνει ἀποκλειστικά ἡ τηλεόραση, ἡ χειρότερη ἀπό ὅλες τίς νταντάδες ἡ ὁποία τά κατηχεῖ στήν ἀνηθικότητα, τή βία, τή Νέα Ἐποχή.

  Λοιπόν... ἐδῶ τά λέμε ἀστεῖα, ἀλλά εἶναι τραγικά.  Ἀπό ὅλα αὐτά καταλαβαίνετε πόσο ἀπίθανη εἶναι μετά ἡ σωτηρία τῶν γονέων. Διότι ἐφόσον δέν κάνουν αὐτά, πού πρέπει γιά τήν σωτηρία τῶν παιδιῶν τους, πῶς θά ἀπολογηθοῦν στόν Θεό; 

Θά πεῖ ὁ Θεός:«Τί κάνατε; ἐγκλη­ματίες  ἐφτιάξατε ὁπότε εἶστε καί ἐσεῖς ἐγκληματίες. Ἐγκληματίσατε ἀπέναντι τῶν παιδιῶν σας ἀλλά καί ἀπέναντι στήν κοινωνία μ’αὐτό πού ἐκάματε».

  Βλέπετε ὅλοι σᾶς λένε: «παντρέψου, παντρέψου»...

 Δέν εἴμαστε κατά τοῦ Γάμου. Ὁ Γάμος εἶναι εὐλογημένος δρόμος ἀπό τόν Θεό. Ἀλλ’ ὅμως δέν εἶναι ἁπλό τό πράγμα. Ἄν δέν τό κάνεις σωστά κινδυνεύεις...Ὁ Γάμος θέλει σωστή προετοιμασία καί γνώση τοῦ τί πᾶς νά κάνεις. Οὐσιαστικά πᾶς γιά νά μαρτυρήσεις καί νά σταυρωθεῖς. Νά βγεῖς ἀπό τόν ἑαυτό σου, νά πατάξεις τήν φιλαυτία σου καί νά φτάσεις στήν ἀνιδιοτελή ἀγάπη...

Ἡ μητέρα λοιπόν, λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, ἀσκεῖ μεγάλη ἐπίδραση στό παιδί, ἐπειδή παραμένει περισσότερο χρόνο στό σπίτι.

Εἴπαμε ὅτι δυστυχῶς αὐτό στίς μέρες μας δέν τηρεῖται, ἄν  καί αὐτό εἶναι τό νορμάλ. Ἡ ψυχοσύνθεσή τῆς γυναίκας καί ἡ ὅλη της κατασκευή της  ταιριάζει στό νά εἶναι ἡ βασίλισσα τοῦ σπιτιοῡ.  Καί αὐτο δέν εἶναι καθόλου ὑποτιμητικό.

Παρομοιάζω τίς γυναῖκες καί τίς μητέρες, μέ τούς ἡσυ­χαστές .  Οἱ ἀληθινοί ἡσυχαστές μποροῦν νά προοδεύσουν πολύ περισσότερο ἀπό τούς ἄλλους μοναχούς οἱ  ὁποῖοι τρέχουν ἔξω στά διακονήματα. 

Οἱ ἡσυχαστές εἶναι οἱ πιό ἀκίνητοι.  Κάθονται στό κελί, προσεύχονται περισσότερο, ἡσυχάζουν, ἡρεμοῦνε, προσέχουν τούς λογισμούς καί τό νοῦ τους... Ἔτσι προοδεύουνε πολύ, πᾶνε πολύ ψηλά πνευματικά.

12. Η «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗΣ ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑΣ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ.

Ἡ μητέρα ὅταν ἀξιοποιήσει πνευματικά τήν παραμονή της μέσα στό σπίτι, ἀνεβαίνει πολύ ὑψηλότερα πνευματικά ἀπό τόν ἄντρα, ὁ ὁποῖος  εἶναι ὅλη τήν ἡμέρα στήν ἀγορά. Ὁ ἄνδρας ἔχει προσβολές ἀπό ἕνα σωρό εἰκόνες καί ἀκούσματα, τά ὁποῖα εἶναι μεῖον, εἶναι ἀρνη­τικά, εἶναι ἀντίθετα μέ τήν πνευματική του πρόοδο. Θά πρέπει μετά νά κάνει ἀγώνα γιά νά τά ξεχάσει ὅλα αὐτά. Πρό πάντων θά πρέπει νά ἀγωνιστεῖ γιά νά ἐξαλείψει ὅλες τίς εἰκόνες, πού ἔπεσαν στήν ἀντίληψή του.

Τώρα ὅμως βλέπετε πῶς ὁ διάβολος τά κατάφερε καί ἔβαλε καί τήν γυναῖκα στήν «ἀγορά». Γεμίζει ἔτσι καί ἡ γυναῖ­κα μέ ἕνα σωρό εἰκόνες καί μέ πάρα πολλή κούραση.

-Ποιό εἶναι τό ἀποτέλεσμα;

-Τά παιδιά ἔχουν νά συναναστραφοῦν-ἀντιμετωπίσουν δυό κουρασμένους γονεῖς οἱ ὁποῖοι μαλώνουν συνεχῶς μεταξύ τους. Συνεχής ἀναταραχή ἀφ’ ἑνός καί ἀφ’ ἑτέρου ἔλλειψη σωστῆς φροντίδας γιά τά παιδιά. Ποῦ νά βρεθεῖ ὄρεξη καί ψυχική δύναμη στούς κουρασμένους-ἀγχωμένους γονεῖς ὥστε νά ἀσχοληθοῦν ὅπως πρέπει μέ τά νεαρά τους βλαστάρια. Ποῦ νά βρεθεῖ ἡ ψυχική κατάσταση καί ἡ ἡρεμία ὥστε νά ποῦν δύο λόγια ἀγωγῆς στά μικρά τους, δυό λόγια γιά τόν Χριστο.

Ἡ παραμονή τῆς μητέρας στό σπίτι ἀποτελεῖ τό κύριο ἐπιχείρημα τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, ὥστε νά ἀποδώσει σ’ αὐτήν τήν κύρια εὐθύνη γιά τήν χριστιανική ἀνατροφή τῶν παιδιῶν.  «Τούς ἄνδρες», λέγει ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης, «τούς περισποῦν πολλές φορές τά ταξίδια, οἱ κοινωνικές μέριμνες καί οἱ πολιτικές ὑποθέσεις. Οἱ γυναῖκες ὅμως καθώς εἶναι ἀπαλλα­γμένες ἀπό τέτοιες φροντίδες, μποροῦν εὐκολότερα νά ἐπιμελοῦνται τά παιδιά τους μιά καί ἀπολαμβάνουν στό σπίτι πολλή σχόλη». 

«Σχόλη» ξέρετε τί  θά πεῖ- ἐξ οὗ καί σχολεῖο...Σχολάζω σημαίνει ἡρεμῶ, ἡσυχάζω.  Αὐτή ἡ «σχόλη» εἶναι ὅ,τι καλύτερο γιά νά βρεῖ  κάποιος τόν Θεό. «Σχολάσατε καί γνῶτε ὅτι ἐγώ εἰμι ὁ Θεός», λέει ἡ Ἁγία Γραφή.  «Γιά νά γνωρίσετε ὅτι ἐγώ εἶμαι ὁ Θεός πρέπει νά σχολάσετε, πρέπει νά ἡμρεμήσετε, νά ἡσυχάσετε, νά βρεῖτε τόν ἑαυτό σας».

Ἐρώτηση: Ἐννοεῖ δηλαδή τό ἡσυχαστήριο;

-Μπράβο, τό ἡσυχαστήριο...

 Σχολεῖο, γιατί τό λέμε σχολεῖο;

-Γιατί;

-Δέν τό ξέρετε;  Διότι γιά νά μάθεις, γιά νά διαβάσεις κατ’ ἀρχήν, γιά νά συγκεντρωθεῖς, πρέπει νά σχολάσεις ἀπό ὅλα τά ἄλλα.

- Μπορεῖς νά διαβάζεις στό κέντρο τῆς Ἐγνατίας;

-Δέν μπορεῖς νά συγκεντρωθεῖς ἐκεῖ πέρα...Πρέπει νά πᾶς σέ ἕνα ἥσυχο τόπο, νά ξεχάσεις ὅλα τ΄ ἄλλα νά καθίσεις ἐκεῖ, νά συγκεντρωθεῖς καί νά κάνεις μελέτη.  Θά πρέπει νά κατανοεῖς ὅ,τι θά διαβάζεις, νά τό ἀπομνημονεύσεις ἄν χρειάζεται ...Ὅλα αὐτά θέλουν ἀμεριμνία, ἡσυχία, ἀπομάκρυνση ἀπό κάθε ἄλλο ἔργο, σχόλη ἀπό κάθε τί ἄλλο...Γι’ αὐτό τό λέμε σχολεῖο, τό μέρος ὅπου κανείς μαθαίνει...

13. Η ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ Η «ΣΧΟ΄ΛΗ». Η ΖΗΜΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΘΕΟΥΣ ΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΑΘΡΗΣΚΟ  ΝΕΟΕΠΟΧΙΤΙΚΟ ΚΡΑΤΟΣ.

Ἡ σύγχρονη μητέρα ἔχασε αὐτό τό χρόνο τῆς «σχόλης», πού χρειάζεται γιά τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν.  Ἔτσι ὀφείλει σήμερα νά «χάσει» χρόνο... τό «χάσει» ἐντός εἰσαγωγικῶν τώρα... καί νά τόν κερδίσει γιά τά παιδιά της.  Θά πρέπει νά ἀλλάξει τίς προτεραιότητες στή ζωή της. Νά βάλει ὡς πρώτη προτεραιότητα τά παιδιά, νά διαθέσει χρόνο πολύ καί ψυχική-σωματική δύναμη γιά τήν χριστιανική ἀγωγή τους. Ἔτσι θά μπορέσει νά κερδίσει οὐσιαστικά τήν ζωή της καί τήν σωτηρία της. 

Σήμερα ἔχουμε ἕνα βεβιασμένο παιδί γιατί ἔχουμε πολυάσχολες καί βιαστικές μητέρες.  Μέ πολλές ἀσχολίες καί μέ πολύ ἄγχος ἡ μητέρα. Μεταδίδει δέ αὐτό τό ἄγχος της καί στό παιδί. 

-Ἀποτέλεσμα;

-Ἀγχωμένα, ἄρρωστα ψυχικά παιδιά.

Ὁπότε λένε:

-Τί θά κάνουμε;

-Στόν ψυχολόγο.

Τά πᾶνε λοιπόν στούς παιδοψυχολόγους καί τά καταστρέφουνε ἀκόμα περισσότερο. 

-Γιατί;

-Διότι ὅλοι αὐτοί κατά κανόνα βασίζονται στους ἄθεους: στόν Φρόυντ καί σέ ὅλους αὐτούς. Τί ἔχουν αὐτοί νά ποῦν στά παιδιά; Ὁπωσδήποτε θά ποῦν λάθος πράγματα.  Τώρα μάλιστα τούς βάλανε καί στά σχολεῖα ἀφοῦ προηγουμένως διώξανε τούς Πνευματικούς...

Πρόσφατα διάβαζα ὅτι πλέον τά παιδιά δέν ἔχουν ποῦ νά ἀκουμπήσουν. Ἰδιαίτερα τά παιδιά πού ἔχουν τάσεις αὐτοκτονίας- ὑπάρχουν καί τέτοια παιδιά-, ἔχασαν καί τήν τελευταία ἀνθρωπίνως ἐλπίδα. Τά βλέπουν οἱ καθηγητές καί δέν ξέρουν πῶς νά τά βοηθήσουν. Ὅταν ὑπῆρχε ὁ Πνευματικός τά στέλνανε σ’ αὐτόν καί ἔβρισκαν τήν ἀληθινή χαρά τοῦ Χριστοῦ. Πρέπει νά γνωρίζετε ὅτι στήν ἐφηβεία εἶναι αὐξημένες οἱ αὐτοκο­τονίες, γιά πολλούς λόγους...Σ’ αὐτήν τήν ἡλικία τά παιδιά δέν ἔχουνε ἀκόμη στερεωθεῖ καλά στήν πίστη, καί στήν ἐν Χριστῷ ζωή. Δέν ἔχουν βρεῖ ἀκόμη τόν Θεό καί  τον ἑαυτό τους σωστά. Κινδυνεύουν πολύ ἀπ΄τόν διάβολο, ὁ ὁποῖος προσπαθεῖ νά τούς βάλει αὐτή τήν σκέψη γιά νά τούς ὁδηγήσει στήν αἰώνια κόλαση.

Παρ’ ὅλα αὐτά δέν θέλουμε Πνευματικούς στά σχολεῖα...Ἔτσι μᾶς λένε τώρα οἱ νεοεποχίτες... Μᾶς διδάσκουν ὅτι πρέπει νά γίνουμε «μεταχριστιανική κοινωνία», νά διώξουμε τόν Χριστό...Διότι ὁ Χριστός εἶναι ἐπικίνδυνος γιά τήν ζωή μας...

Μετά βέβαια ἐμεῖς θά πληρώσουμε γιά ὅλα αὐτά...

14. Η ΔΙΑΦΥΛΑΞΗ ΤΗΣ ΑΓΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον γιά τόν Ἱερό Χρυσόστομο ὀφείλει νά ἐπιδεί­ξει ἡ μητέρα γιά τήν μελλοντική σωφροσύνη τῶν παιδιῶν της καί τῶν δύο φύλων.  Μερικές φορές φοβοῦνται οἱ μητέρες νά μιλήσουν στά παιδιά τους γιά αὐτό τό θέμα καί τ΄ ἀφήνουν τά παιδιά νά κάνουν, ὅπως νομίζουν αὐτά.  Τά ἐπιτρέπουν νά κάνουν φιλίες μέ τό ἄλλο φύλο, νά ἔχουν αὐτήν τήν ἐλευθεριότητα στή σχέσεις, ὑπακούοντας σ’αὐτά, πού δείχνει τό κουτί τοῦ διαβόλου ὡς πρότυπο ζωῆς.

Ἀνάλογες ἀντιλήψεις τίς περνᾶνε ἐπίσης οἱ ἰνστρούχτορες τῆς Νέας Ἐποχῆς, στή νέα γενιά μέσα καί ἀπό τά μαθητικά ἐγχειρίδια, μέσα ἀπό τόν κινηματογράφο καί τό διαδίκτυο.

Ἡ μητέρα θά πρέπει νά ὀμιλήσει καί νά πεῖ τά σωστά στά παιδιά: Καί στά ἀγόρια καί στά κορίτσια. Θά πρέπει νά τά συμβουλεύσει πῶς νά φυλάξουν τήν ἁγνότητά τους, τήν σωφροσύνη τους, τήν καθαροτητά τους ... νά τούς ὑποδείξει τούς τρόπους. 

Ἐδῶ θά ἔλεγα θρηνώντας, ὅτι πολλές φορές συμβαίνει τό ἀντίθετο.  Τά παιδιά ἐνθα­ρρύνονται ἀπό τίς μητέρες στό νά γνωριστοῦνε καί νά συνάψουν ἐλεύθερες σχέσεις μέ πρόσωπα τοῦ ἄλλου φύλου, προτάσσοντας τό σλόγκαν: «πῶς ἀλλιῶς θά παντρευτοῦνε;».

Λές καί ἡ ἐπιτυχία εἶναι τό νά παντρευτεῖ κανείς. Ἀντίθετα ἡ ἐπιτυχία δέν εἶναι τό νά παντρευτεῖς, ἡ ἐπιτυχία εἶναι τό νά σωθεῖς, τό νά πᾶς στόν Παράδεισο.  Ἕνας γά­μος μπορεῖ νά γίνει ἡ αἰτία νά πᾶς στήν κόλαση. Ἀπ΄ αὐτά πού εἴπαμε νομίζω ὅτι τό καταλαβαίνει κανείς.

15. Η ΑΠΟΦΥΓΗ ΤΗΣ ΤΡΥΦΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΕΣΗΣ.

«Γιά νά πετύχει ἡ μητέρα τήν διαφύλαξη τῆς ἁγνότητας τῶν παιδιῶν της θά πρέπει νά δώσει μεγάλη σημασία στήν ἀποφυγή τῆς τρυφῆς καί τῆς ἄνεσης».  Προσέξτε τί ὡραῖα πράγματα λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος καί πόσο ἐπικαιρα εἶναι στήν ἐποχή μας. 

-Πῶς θά φυλάξεις, ἐσύ μητέρα, τό παιδί σου στήν ἁγνότητα καί στήν σωφροσύνη; Πῶς θά μπορέσει νά μήν ἐξωκείλει στό σέξ καί στά σαρκικά πάθη;

-Χωρίς ἐκκοπή τῆς τρυφῆς καί τῆς ἄνεσης εἶναι ἀδύνατο. Πρέπει νά τό βοηθήσεις ὥστε νά μάθει, νά συνηθήσει καί νά ἀγαπήσει τήν ἐγκράτεια. Θά πρέπει νά ἐμπνευσθεῖ ἀπό ἐσένα, ὥστε νά ἀγαπήσει τήν σκληραγωγία καί ὄχι τήν τρυφή – τήν κακοπάθεια καί ὄχι τήν καλοπέραση- ὅπως ἄλλωστε μᾶς ἔχουν διδάξει οἱ Ἅγιοι Πατέρες.  Ἀπό τήν μητέρα ξεκινάει αὐτό...

Ἐάν ἡ μητέρα γιά παράδειγμα πηγαίνει τό νερό στό ξαπλωμένο κορίτσι της, πού τῆς λέγει «μαμά φέρε μου νερό» ε! τότε τό καταστρέφει... Ἀπαράδεκτα πράγματα...

-Τί μαθαίνει ἔτσι στό παιδί;  Μαθαίνει αὐτή τήν ἀγάπη γιά τήν τρυφή (καλοπέραση). Τό κάνει ράθυμο, τεμπέλικο, φιλήδονο, φίλαυτο. Ἀπό τήν ἀγάπη γιά τήν τρυφή καί τήν καλοπέραση, μετά φτάνουμε στά σαρκικά πάθη. Ἡ σαρκική ἡδονή ποτέ δέν εἶναι ἱκανή νά γεμίσει τόν ἄνθρωπο. Ἔχει κόρο.

16. ΜΟΝΟ Ο ΘΕΙΟΣ ΕΡΩΤΑΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΟΡΟ.

 Κάθε γήινη ἡδονή κάποια στιγμή, φτάνεις σ΄ ἕνα σήμειο, πού τήν βαριέσαι, ὁπότε ἀναζητᾶς κάτι πε­ρισσότερο, κάτι διαφορετικό. Γιά παράδειγμα πηγαίνεις ἀπό τήν ἡδονή τοῦ φαγητοῦ, στήν ἡδονή τῶν σαρκικῶν σχέσεων καί ἀπό ἐκεῖ πᾶς καί στίς διεστραμμένες σαρκικές σχέσεις καί πάλι δέν χορταίνεις. 

Διότι τό ἰδίωμα τῆς σαρκικῆς ἡδονῆς εἶναι ἀκριβῶς αὐτό: ὅτι δέν χορταίνει ποτέ ὁ ἄνθρωπος · καί ἀπό τήν ἄλλη πλευρά βαριέται, βαριέται, βαριέται...

 Ἐκεῖνο πού ἀληθινά δέν ἔχει κόρο εἶναι ἡ ἡδονή τοῦ Θεοῦ. Ὁταν, δηλαδή ἀγαπήσει κάποιος τόν Θεό, τότε μόνο δέν βαριέται καί δέν ζητάει τίποτε ἄλλο.  Διότι μόνο ὁ Θεῖος Ἔρωτας εἶναι αὐτό πού γεμίζει πλήρως τήν ἀνθρώπινη ψυχή.  Ἡ ψυχή ἔχει ἕνα ἄπειρο βάθος καί δέν γεμίζει παρά μόνο μέ τό ἄπειρο, δηλαδή μέ τόν Θεό.

17. Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΣΚΗΣΗ-ΚΑΚΟΠΑΘΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

-Βλέπετε λοιπόν, πώς ἡ μητέρα θά πρέπει νά καλλιεργεῖ ὄχι τήν καλοπέραση ἀλλά τήν σκληραγωγία στά παιδιά: καί στά ἀγόρια καί στά κορίτσια;

Ὄχι κάθε μέρα τρυφή, π.χ. κάθε μέρα τοῦρτες καί ὡραῖα φαγητά. Ὄχι καί δεύτερο φαγητό καί τρίτο φαγητό καί: «ἄφησε τό παιδί μή τοῦ μιλᾶς, θά τά πλύνω ἐγώ τά πιάτα».

 Ὄχι... πρέπει ἐσύ μητέρα νά βάζεις τά παιδιά καί τά ἀγόρια καί τά κορίτσια νά βοηθάνε, νά ψωνίζουν, νά συμμετέχουν στίς κοινές ὑποχρεώσεις τῆς οἰκογένειας, νά κουράζονται λίγο.  Δέν εἶναι ἀγάπη τό νά τά ἀφήνεις στήν χαλαρότητα καί στήν μαλθακότητα...τούς κάνεις κακό.

Ἡ φροντίδα τῆς μητέρας -αὐτή εἶναι ἡ θέση τοῦ Ἱεροῦ  Χρυσοστόμου- γιά τήν ἄσκηση καί σκληραγωγία τῶν παιδιῶν της, θά πρέπει νά ἀρχίσει ἀπό πολύ νωρίς. Ὅταν δηλαδή τά παιδιά της εἶναι πολύ μικρά - βρέφη ἀκόμη. 

Γι’ αὐτό συμβουλεύουν οἱ ἅγιοι Πατέρες: ὄχι πολλές ἀγκαλιές, ὄχι πολλά χάδια... δέν βοηθάνε τά παιδιά.

Ἀπό βρέφη ἀκόμη, παρατηρεῖ ὁ  Ἅγιος Ἱερά­ρχης, δέν θά πρέπει τά παιδιά νά  τά κακοσυνηθίζουν οἱ μητέρες μέ τό νά τά κρατοῦν συνεχῶς  στήν ἀγκαλιά τους.  Γιατί ἔτσι γίνονται μαλθακά, καί σαρκικά. Ἡ ἄνεση καί ἡ τρυφή, ὁδηγοῦν συνήθως στήν τεμπελιά καί στήν ἀνία.

 Βλέπετε ἕναν ἄνθρωπο νέο τεμπέλη, πού δέν θέλει νά δουλέψει...Πίσω ἀπ΄ αὐτόν πολλές φορές κρύβεται μιά κακή ἀγωγή, ἀπ΄τήν μητέρα, πού τοῦ τά πήγαινε ὅλα στό χέρι.

 Ἡ ἄνεση βλάπτει τήν ἀνθρώπινη φύση περισσότερο ἀπό ὁ,τιδήποτε ἄλλο.  Πολύ ἐπιτυχημένα ἔχουνε πεῖ  ὅτι ἡ ἄνεση ὁδηγεῖ στήν ἀνία.

18. Η ΑΝΕΣΗ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΝΙΑ. Η ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗ ΑΧΡΗΣΤΕΥΕΙ ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ.

-Ξέρετε τί θά πεῖ ἀνία;

-Βαρεμάρα.

Ὅταν πήγαινα στό πανεπιστήμιο καί ἔβλεπα στά ἕδρανα ἐπάνω γραμμένο τό «βαριέμαι, βαριέμαι, βαριέμαι...»

- Καλά ὅλοι βαριοῦνται ἐδῶ μέσα;

-Ναί... καί ξέρετε γιατί βαριοῦνται;

-Διότι ὑπάρχει ἄνεση, καλοπέραση πολλή, ἡ ὁποία ἔχει σάν ἀποτέλεσμα τήν ἀνία. 

Αὐτός εἶναι  λόγος ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου ὁ Θεός προκαταβολικῶς ἔβαλε στή ζωή  τοῦ ἀνθρώ­που τόν κόπο καί τήν ταλαιπωρία. Τοῦ τά ἔδωσε σάν ἕνα κάποιο χαλινάρι, πού τόν συγκρατεῖ καί τόν προστατεύει ἀπό τήν ἀχρήστευσή του.

  -Βλέπετε;

Ὅ,τι δέν ἐργάζεται, ὅ,τι δέν χρησιμοποιεῖται,  σκουριάζει.

Τό βλέπουμε αὐτό καί στά μηχανήματα καί παντοῦ: Ἕνα αὐτοκίνητο λ.χ. πού δέν κινεῖται, σιγά σιγά ἀχρηστεύεται. Ὅταν δέν χρησιμοποιεῖται δέν θά μείνει ὅπως εἶναι... γιατί εἶναι φτιαγμένο γιά νά κινεῖται...Μιά μπαταρία πού δέν χρησιμοποιεῖται, δέν φορτίζεται-ἐκφορτίζεται, καταστρέφεται. Μετά μένει ἀπό μπαταρία τό αὐτοκίνητο...

Ἔτσι κι ὁ ἄνθρω­πος...Ὅσο δέν κινεῖται, ὅσο δέν σκληραγωγεῖται, ὅσο δέν κακοπαθεῖ... τόσο σιγά- σιγά ἀχρηστεύεται. Ἀχρηστεύεται σωματικά καί διανοητικά. Λένε λ.χ. γιά τό Ἀλτζχάιμερ ὅτι πρέπει νά κάνουμε ἀσκήσεις στή διάνοιά μας γιά νά μήν τό πάθουμε. Ὅσο ἀφήνεις τό μυαλό σου, τήν διάνοιά σου νά μήν κάνει τίποτε, τόσο αὐτή καταστρέφεται. 

Νά λοιπόν  γιατί ὁ Θεός ἔδωσε τόν κόπο καί τήν ταλαιπωρία στόν Ἀδάμ καί στήν Εὔα καί σ’ ὅλους ἐμᾶς. Μᾶς τά ἔδωσε ἀπό ἀγάπη, σάν ἕνα χαλινάρι γιά νά μήν ἀχρηστευόμαστε.  Εὔλογα λοιπόν  συμπεραίνει κανείς ὅτι ἡ ἄκαιρη καί ὑπερβολική φροντίδα τῶν γονιῶν γιά τά παιδιά τους θά πρέπει νά ἀποφεύγεται.

19. Η ΑΚΑΙΡΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ Η ΥΠΕΡΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΑΝΩΡΙΜΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ.

-Ἄκαιρη καί ὑπερβολική ἔ; 

Προσέξτε, δέν λέμε νά τά ἀφήσετε τελείως ἀφρόντιστα, ἀλλά νά μήν τούς δίνεις τά πάντα στό χέρι.  Διότι αὐτό εἶναι καταστροφικό γιά τήν σωματική, ἀλλά προπάντων  γιά τήν ψυχική τους ὑγεία.

 Ἔλεγε ὁ Πατήρ Προφύριος, αὐτός ὁ ἁγια­σμένος ἄνθρωπος ὅτι ἡ ὑπερ- προστασία, κάνει τά παιδιά...

-Τί προξενεῖ στά παιδιά ἡ ὑπερπροστασία, ξέρετε; 

-Τά κάνει ἀνώριμα τά παιδιά.  Ἡ ὑπέρπροστασία, κατά τήν ὁποία ἡ μάννα εἶναι συνέχεια πίσω ἀπό τό παιδί σάν ὑπηρέτης καί συνέχεια τό «κανακεύει»-παρατηρεῖ ἀρρωστημένα λέγοντας «μή, μή,  μή τό κάνεις αὐτό, μή τό ἄλλο, μή τό ἄλλο»...Λοιπόν αὐτή ἡ ἀγωγή τά κάνει ἀνώριμα τά παιδιά.

20. Η ΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΚΟΡΙΤΣΙΟΥ. Η ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΣΜΙΚΗ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ, ΤΟΥΣ ΣΤΟΛΙΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΕΝΟΔΟΞΙΑ.

Εἰδικότερα στήν μητέρα ἀναθέτει ὁ Ἅγιος Ἱεράρχης τήν ἰδιαίτερη ἀγωγή τῆς θυγατέρας.

«Ἄς μαθαίνει» ,λέγει,« ἡ μητέρα στήν κόρη της, τό νά ἀπομακρύνεται, τό νά ἀπέχει ἀπό τήν κοσμική πολυτέλεια».

 Ἐννοεῖται βέβαια, ὅτι ἔχει ἀπο­μακρυνθεῖ καί ἡ ἴδια...  Ἄν ἡ ἴδια βάφεται καί καθρεφτίζεται καί ὅλα αὐτά πού ξέρετε, πολύ φυσικά καί τό κοριτσάκι της, πού τήν βλέπει, θά κάνει τά ἴδια.  Στήν ἀρχή θά πάρει κρυφά, τίς μπογιές τῆς μαμᾶς, τά καλλυντικά κ.λ.π....μετά θά τά κάνει φανερά.  Τό ἀντίθετο λοιπόν ἀπό τήν φιλαρέσκεια καί τόν στολισμό θά πρέπει νά μάθει ἡ μητέρα στήν κόρη...

 Ἡ ἀποχή ἀπό τήν πολυτέλεια, τόν στολισμό καί τήν κενοδοξία, ἀπο­­τελεῖ κεντρικό σημεῖο ἀναφορᾶς τοῦ Ἱεροῦ Πατέρα γιά τήν χριστιανική  ἀγωγή τοῦ γυναικείου φύλου. Σ΄ αὐτά πού εἶναι εἶναι ἐπιρρεπές τό παιδί, σ’αὐτά θά  πρέπει νά δοθεῖ ἰδιαίτερη βαρύτητα ἀπό τήν μητέρα, ὥστε νά μήν ὑποχωρήσει στήν κακή ροπή τό νεαρό μέλος τοῦ Χριστοῦ.

Τό γυναικείο φύλο πράγματι ρέπει πρός τήν πολυτέλεια, τόν στολισμό, τήν κενοδοξία. «Κενόδοξον τοῦτον τό ζῶον» λέει ἕνα Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας...«Τό ζῶον»... δηλαδή ἡ γυναῖκα...Δέν τό λέγει ὑποτιμητικά...Θέλει νά πεῖ, αὐτός ὁ ζωντανός ὀργανισμός , αὐτή ἡ ζωντανή ὕπαρξη, εἶναι κενόδοξη.

 Γιά αὐτό προσέξτε, κατ’ ἐξοχήν ἐσεῖς, πρέπει νά πολεμήσετε τήν κενοδοξία μέσα σας.  Αὐτό τό πάθος γίνεται αἰτία πολλῶν πτώσεων καί ψεμμάτων καί ἀτίμωσεων ἀκόμα. Διότι «πᾶς ὁ ὑψῶν ἑαυτόν ταπεινωθήσεται» ὅπως εἶπε ὁ Κύριος. 

21. Η ΑΓΩΓΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΗΛΙΚΙΑ (ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΤΗΣ ΣΥΛΛΗΨΕΩΣ ΜΕ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΖΩΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ).

Τό σημαντικότερο ἐδῶ εἶναι, ὅτι ἡ ἀγωγή αὐτή θά πρέπει νά ἔχει τήν ἀφετηρία της στήν πρώτη κιόλας παιδική ἡλικία.  Μήν περιμένεις νά διδάξεις τήν κόρη σου τήν περιφρόνηση στά κοσμικά στολίδια καί στά βαψίματα, ὅταν φθάσει στήν ἐφηβεία.  Θά πρέπει ἀπό μικρό κοριτσάκι νά τό ἐμπνεύσεις ὥστε νά τά ἀποστρέ­φεται αὐτά. Ἡ μητέρα πιθανόν νά μήν τά΄χει στό σπίτι ὅλα αὐτά τά σύνεργα (κραγιόν, στολίδια κ.λ.π.) ἀλλά τό κοριτσάκι θά τά δεῖ στίς φιλενάδες, στό σχολεῖο, στά συγγενικά σπίτια ἐνδεχομένως.  Θυμᾶμαι εἶχα πάει σέ μιά κατασκήνωση γιά νά ἐξομολογήσω τά παιδιά καί νά τούς κάνω Θεία Λειτουργία. Ἦταν κοριτσάκια τοῦ δημοτικοῦ κι ἀπ΄τήν ἄλλη πλευρά, σέ ἄλλο κτίριο ἦταν τ΄ ἀγοράκια, τοῦ δημοτικοῦ ἐπίσης. Λοιπόν... τά μέν κοριτσάκια εἴχανε σχεδόν ὅλα ἀπό μερικούς καθρέπτες, χτένες καί ἀπό  ἕνα σακουλάκι μέ «σύνεργα» μπογιές,  πώς τά λέτε αὐτά κραγιόν... καί ὅλη τήν ἡμέρα -ὅπως διαπίστωναν οἱ μεγαλύτεροι πού τά φρόντιζαν-  χτενιζόντουσαν, βαφόντουσαν καί καθρεπτίζονταν...Κοριτσάκια  Πέμπτης - Ἔκτης δημοτικοῦ .  Ἀπ’ τήν ἄλλη μεριά τ’ ἀγόρια ἦταν στόν κόσμο τους... παίζανε μπάλα συνεχῶς...

Τά κοριτσάκια λοιπόν τί συνέβαινε; Παρέσερνε τό ἕνα τό ἄλλο. Δέν ὑπῆρχε σωστή ἀγωγή ἀπ΄τό σπίτι...Διότι γιά νά φέρουν αὐτά τά «σύνεργα» ἐκεῖ, σημαίνει ὅτι οἱ μητέρες τούς  τά δώσανε. Ἤ μήπως τά πήρανε κρυφά;...  Τό κάθε παιδάκι ἔχει αὐτά πού τοῦ ἔβαλε ἡ μαμά του στή βαλίτσα του... Ἄρα οἱ μητέρες τούς τά βάλανε αὐτά στήν τσάντα τους. Τελείως λάθος ἀγωγή...

Ἀπ΄τήν πρώτη παιδική ἡλικία θά πρέπει λοιπόν τά κοριτσάκια, νά μαθαίνουν νά περιφρονοῦν τά στολίδια καί τήν «περιποίηση» τοῦ ἑαυτοῦ τους. Αὐτονόητο βεβαίως εἶναι ὅτι γιά νά ἀσκήσει ἡ μητέρα τήν παραπάνω παιδαγωγία στήν κόρη της, θά πρέπει ἡ ἴδια νά τό ἔχει βιώσει προηγουμένως. Ἔτσι θά μπορέσει κατόπιν νά τήν διδάξει ἐπιτυχημένα.

22. ΟΙ ΘΥΓΑΤΕΡΕΣ ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ ΤΙΣ ΜΗΤΕΡΕΣ ΤΟΥΣ.

Στίς συναναστροφές τους οἱ θυγατέρες ἀρέσκονται νά μιμοῦνται τά ἤθη τῶν μητέρων τους.  Οἱ μητέρες σάν πρότυπα μιμήσεως τῶν θυγατέρων τους μπο­ροῦν νά τίς βλάψουν ἤ νά τίς ὠφελήσουν, ἀνάλογα μέ τόν τρόπο πού ζοῦνε .  Λέει ὁ Ἅγιος Ἱερός  Χρυσόστομος:

- «Θυγάτριον ἔχεις;» δηλ. «ἔχεις κοριτσάκι»;

«Ὅρα»δηλ. «πρόσεξε» «μή διαδέξηται τήν βλάβην»«μήν τό κάνεις διάδοχο στήν βλάβη σου». Εἶσαι ἐσύ  βλαμμένη... , συγνώμη δηλαδή... ἔχεις βλα­φτεῖ ἐσύ; (διότι ἡ ἁμαρτία εἶναι βλάβη)... 

-Λοιπόν... μήν κάνεις διάδοχο καί τό παιδί σου στήν ἀρρώστεια σου. Σταμάτησε ἐσύ τό κακό στόν ἑαυτό σου, γιά νά μήν ἔχεις καί διάδοχο μετά- γιά νά μήν κληροδοτήσεις τή βλάβη καί στούς ἀπογόνους σου. Τό παιδάκι σου θά μιμηθεῖ ἐσένα. 

-Διότι λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος «φιλεῖ γάρ πως» «ἀγαπάει», συνηθίζεται...κατά κανόνα συμβαίνει... τί;

-«Τά ἤθη τῶν μητέρων νά ρυθμίζουν τά ἤθη τῶν παιδιῶν», οἱ συνήθειες τῶν μητέρων εἶναι καθοριστικές γιά τίς συνήθειες τῶν παιδιῶν. 

23. ΑΓΩΓΗ ΜΕ ΘΕΤΙΚΟ ΤΡΟΠΟ ΚΑΙ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ.

Οἱ μητέρες ὀφείλουν καί μέ θετικό τρόπο νά ἀσκοῦν καί νά καθοδη­γοῦν τίς κόρες τους στήν ἀρετή. Ὄχι μόνο «μή», «μή κάνεις αὐτό, μή κάνεις τό ἄλλο», ἀλλά καί θετικά...Νά τούς λένε «κάνε αὐτό, κάνε ἐκεῖνο» χωρίς βέβαια καταπίεση...Ἀλλά ὀφείλουν οἱ μητέρες νά προτρέπουν-συμβουλεύουν-παρακινοῦν τά παιδιά τους στό ἀγαθό... εἶναι ἔργο τους καί αὐτό.

«Νά τίς ἐπιβλέπετε», λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος, μιλώντας στίς μητέρες γιά τίς κόρες τους.«Τίς κόρες σας νά τίς ἐπιβλέπετε, νά τίς ἐκπαιδεύετε, ὥστε νά γίνουν νοικοκυρές. Περισσότερο ἀπό ὅλα ὅμως νά τίς ἐκπαιδεύετε ὥστε νά εἶναι εὐλα­βεῖς».Πρό πάντων ἡ εὐλάβεια· ὄχι μόνο νά ξέρει νά φτιάχνει ὡραῖα φαγητά...«Νά τίς ἐκπαιδεύετε ὥστε νά εἶναι  σεμνές, ἀφιλάργυρες (νά μήν ἀγαπᾶνε τά ἀργύρια, τά χρήματα) καί νά ἀποφεύγουν τούς καλλωπισμούς».  

24. Η ΣΩΣΤΗ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΗ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Μάλιστα ὁ ἱερός Πατήρ στήν ἀγωγή αὐτή τῶν θυγατέρων προσδίδει εὐρύτερες παιδαγωγικές καί κοινωνικές διαστάσεις.  Ἡ σωστή ἀγωγή τῶν κοριτσιῶν ἔχει σημασία γενικότερη, γιά ὅλη τήν κοινωνία.

«Ἄν τίς διαπλάσετε μέ αὐτό τόν τρόπο»,λέγει,«ὥστε  νά εἶναι ἀφιλάργυρες, νά μήν ἀγαπᾶνε τούς καλλωπισμούς, τίς ὀμορφιές, τά πλεξίματα τῶν μαλλιῶν (καί ὅλα αὐτά τά γνωστά: κομμωτήρια, βαψίματα κ.λ.π.) δέν θά σώσετε μόνο αὐτές, ἀλλά καί τούς ἄνδρες, μέ τούς ὁποίους  θά τίς ὑπανδρεύσετε. Καί ὄχι μόνο τόν ἄντρα (σώζει μία καλή γυναίκα) ἀλλά καί τά παιδιά, πού θά γεννηθοῦν... ἀκόμα καί τά ἐγγόνια...

Ὅταν ἡ ρίζα εἶναι καλή τότε καί τά κλαδιά θά ἁπλώσουν καλύτερα, καί γιά ὅλα αὐτά θά πάρετε τόν μισθό σας... Νά γίνονται ὅλα μέ πολύ ἐπιμέλεια σάν να μήν ὠφελεῖ κανείς μόνο μιά ψυχή ἀλλά πολλές διά μέσου τῆς μιᾶς. Ἔτσι, πνευματικά καλλιεργημένη ἡ κόρη θά πρέπει νά βγεῖ ἀπ΄ τό πατρικό σπίτι, γιά νά ἔρθει σέ γάμο. Ὅπως ἀκριβῶς ὁ ἀληθινά σωστός ἀθλητής, ἔτσι βγαίνει καί ἡ σωστά μεγαλωμένη κόρη ἀπό τήν παλαίστρα..Κατέχοντας τήν ἐπιστήμη τῆς συζυγικῆς ζωῆς καί τῆς ἀνατροφῆς τῶν παιδιῶν μέ κάθε λεπτομέρεια, ὀφείλει (καί μπορεῖ μέ τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ) νά μεταβάλλει ὅλα τά μέλη τῆς οἰκογένειας της πρός τό καλό, σύμφωνα μέ τήν δική της ψυχική ὀμορφιά. Ὅπως ἡ μαγιά μεταβάλει ὅλο τό φύραμα».

-Βλέπετε τί ὡραῖα τά λεέι ὁ Ἱερός Χρυσόστομος;

25. Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΗ ΜΗΤΕΡΑ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΙ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

Ἡ μητέρα εἶναι σάν τήν μαγιά καί καλεῖται νά ζημώσει ὅλη τήν οἰκογένεια.  Μέ τήν ὀμορφιά της, ὄχι τήν ἐξωτερική (πού τῆς τήν δίνει καί αὐτήν ὁ Θεός, ἀλλά καί αὐτήν τήν ἐξωτερική ὡραιότητα τήν καταστρέφει ἡ ἐσωτερική ἀσχήμια καί γίνεται ἀπαίσια, ἡ ἄλλοτε ὡραία κόρη) ἀλλά τήν ἐσωτερική- τῆς ψυχῆς. Ὅταν ὑπάρχει ἐσωτερική ὀμορφιά τότε καί ἐξωτερικά θάλλει ὁ ἄνθρωπος...Τό πρόσωπο λάμπει τότε καί χαίρεσαι νά βλέπεις ἕναν τέτοιο ἄνθρωπο.

Ἡ μητέρα λοιπόν καλεῖται νά ἔχει αὐτήν τήν ἐσωτερική ὀμορφιά καί νά λειτουργεῖ σάν μαγιά...

-Πῶς χρησιμοποιοῡμε τήν μαγιά ξέρετε;...

Τώρα δέν ζυμώνετε στά σπίτια. Ἐμεῖς στό Ἅγιο Ὅρος, πού ζυμώνουμε τό γνωρίζουμε... Βάζεις λίγο, μιά χούφτα ἀπό αὐτό τό ζυμάρι σέ μιά σκάφη μέ εἰκοσι κιλά ἀλεύρι τό μέσημέρι λ.χ. καί  τήν ἄλλη μέρα τό πρωί ἔχει φουσκώσει ὅλο αὐτό. Ἔχει ζυμωθεῖ ὅλο τό ἀλεύρι, ἀπό αὐτήν τήν χούφτα ζύμη πού ἔβαλες.  Εἶναι οἱ μύκητες οἱ ὁποῖοι δουλεύουνε τό ἀλεύρι ὅλην τήν νύχτα καί τό ζυμώνουνε.

Κατά ἀνάλογο τρόπο καλεῖται νά λειτουργήσει καί ἡ μητέρα μές στήν οἰκογένεια. Ἀφοῦ προηγουμένως ἡ ἴδια ἔχει ἐργαστεῖ στόν ἑαυτό της μέ τή Θεία Χάρη καί ἔχει ἀποκαταστήσει τήν προσωπική ἐσωτερική της ὀμορφιά, στήν συνέχεια ἤ ἔστω παράλληλα θά πρέπει νά φροντίζει ὥστε νά κάνει καί τά ἄλλα μέλη τῆς οἰκογένειάς της τό ἴδιο ὄμορφα ψυχικά, ὄχι σωματικά.

26. ΣΤΟΛΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ. ΕΡΓΑΣΙΑ ΓΙΑ ΟΛΗΝ ΤΗΝ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ.

Δέν πρέπει νά ἐκδαπανᾶται στό πῶς θά στολίσει τά παιδιά της γιά νά εἶναι κουκλάκια ἐξωτερικά, μέ φιογκάκια κ.λ.π. ἀλλά πῶς θά τά στολίσει μέ τήν ἁγνότητα, τήν ταπείνωση, καί τήν ἀγάπη...

  Τώρα ἔχουνε βγάλει καί μόδες γιά τά παιδάκια, γιά τά μωρά...Δέν ξέρω ἄν κάνουνε -πῶς τά λένε αὐτά- καί ἐπιδείξεις μόδας γιά τά μωρά...

Δέν πρέπει λοιπόν ἡ μητέρα νά ἐκδαπανᾶται σ’αὐτά, ἀλλά νά φροντίζει πῶς θά στολίσει τά παιδιά της πνευματικά.  Πῶς θά τά μάθει νά ἀγωνίζονται γιά νά γίνουν ταπεινά, νά γίνουν ὑπάκουα, νά εἶναι πιό ἁγνά στήν σκέψη τους στίς αἰσθήσεις τους κλπ., κλπ.

Ἀπ΄ὅλα αὐτά εἶναι φανερό ὅτι, γιά τόν Ἱερό Χρυσόστομο, ἡ χριστιανική ἀγωγή δέν ἀποτελεῖ αὐτονομημένο ἔργο, πού ἀναφέρεται καί περιορίζεται σέ κάποια στενά χρονικά ὅρια τῆς πρώτης ἡλικίας τῶν παιδιῶν.  Δέν εἶναι μόνο γιά τά παιδικά χρόνια ἡ ἀγωγή, ἀλλά εἶναι ἡ ὑποδομή γιά τήν μετέπειτα προσωπική ζωή τοῦ ἀνθρώπου. Καί ὄχι μόνο...

Ἡ ἀγωγή πού θά ἀσκηθεῖ στό παιδί, εἶναι ἡ προϋπόθεση καί τό θεμέλιο τῆς κατοπινῆς ἐπιτυχημένης, εὐάρεστης στόν Θεό συζυ­γικῆς καί εὐρύτερης κοινωνικῆς ζωῆς.  

Δηλαδή τό ἔργο πού κάνει ἡ μητέρα στό βρέφος εἶναι ἔργο γιά ὅλη τήν κοινωνία - προσέξτε!!- γιά ὅλη τήν ἀνθρωπότητα.  Ἡ ἀγωγή ἐπηρεάζει τό βρέφος, ἐπηρεάζει τήν κατοπινή γυναῖ­κα, ἐπηρεάζει τήν κατοπινή μητέρα, τήν κατοπινή κοινωνική λειτουργό, τό μελλοντικό ὑπεύθυνο μέλος τῆς κοινωνίας...

27. ΣΥΜΠΝΟΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ.

 Ἀσκώντας ἡ μητέρα τήν ἀγωγή τῶν παιδιῶν της μπορεῖ καί θά πρέπει βέβαια νά ἔχει πρόθυμο βοηθό στό ἔργο της τόν σύζυγό της.

-Πότε ὅμως;

-Ἐξαρτᾶται ἀπ΄ αὐτήν...Ὅταν προηγουμένως τόν ἔχει κατακτήσει καί αἰχμαλωτήσει μέ τήν ἀγάπη της.   Μέ τό νά εἶναι σάν μητέρα σεμνή ἁγνή καί γενικῶς ἐνάρετη. Ἔτσι θά προσελκύσει τόν Θεό στήν παιδαγωγική αὐτή φροντίδα, καί  ὅταν ἔχει τόν Θεό, τήν Χάρη τοῦ Θεοῦ πάνω της, θά ἑλκύει  καί τόν ἄνδρα της κοντά της. 

Ὅταν εἶναι ἐνάρετη καί χαριτωμένη (μέ τή Θεία Χάρη ἐπάνω της), τότε καί ὁ ἄνδρας της θά ἀναπαύεται σ΄ αὐτήν. Θά τήν βοηθάει καί δέν θά χρειάζεται νά τοῦ πεῖ: «μήν πᾶς στό καφενεῖο, μήν μ΄ ἀφήνεις μόνη μου»... ἀφοῦ θά χαίρεται νά εἶναι μαζί της. 

-Γιατί φεύγουν οἱ  ἄνδρες νομίζετε ἀπ΄ τά σπίτια;

-Διότι οἱ γυναῖκες εἶναι «στριμμένες», ἔχουν χάσει τήν Χάρη καί σοῦ λέει ὁ ἄνδρας: «Ἀμάν! πῶς θά καθήσω δίπλα της; Νά φύγω λίγο γιά νά γλυτώσω».  Καί κοιτάει πότε θά περάσει ἡ ὥρα...Ὅσο γίνεται περισσότερο ἀργά νά πάει πίσω, μήπως καί ἔχει κοιμηθεῖ ἐν τῷ μεταξύ ἡ γυναίκα του στό σπίτι.

Ἀπ΄ τήν ἄλλη μεριά γκρινιάζει ἡ γυναῖκα γιατί λείπει ὁ ἄντρας. Ἔ! Βέβαια θά λείπει, γιατί δέν τόν ἔχεις ἑλκύσεις μέ τήν ἀγάπη σου, τόν διώχνεις μέ τήν γκρίνια σου ἤ καί ἄν δέν τοῦ λές τίποτα, βλέπει τά μοῦτρα σου.  Βλέπει τήν ἔκφρασή σου, αἰσθάνεται τήν ψυχή σου, τήν ἐσωτερική κατάκριση πού τοῦ κάνεις.

Ὅταν λοιπόν ἑλκύσει ἡ γυναίκα τόν ἄνδρα της μ΄ αὐτόν τόν τρόπο, ὄχι μόνο δέν θά συμβεῖ τίποτα δυσάρεστο, ἀλλά καί ὅλα στήν οἰκογένεια θά πηγαίνουν καλά.  Αὐτά τά λέει ὁ Ἱερός Χρυσόστομος.

Καί τό τελευταῖο γιά νά ὁλοκληρώσουμε. 

28. Η ΜΗΤΕΡΑ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΚΑΤΗΧΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΤΗΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.

Κατά τόν χρόνο, πού ὁ ἄνδρας ἀσκεῖ τήν χριστιανική ἀγωγή στά παιδιά του, ἡ σύζυγος ὀφείλει νά εἶναι παροῦσα καί νά ὑποβοηθᾶ τό παιδαγωγικό ἔργο τοῦ ἄνδρα της!  Ὄχι νά φεύγει ἤ νά λέει τ΄ ἀντίθετα...- πολύ χειρότερο αὐτό τό δεύτερο: «Ἀφῆστε τόν πατέρα σας, μήν τόν ἀκοῦτε»... αὐτό εἶναι φοβερό (ἐννοεῖται  βέβαια, ὅτι λέει σωστά πράγματα ὁ πατέρας...).

 Θά πρέπει κανείς νά προσέξει πολύ πρίν παντρευτεῖ, μέ ποιόν θά συνάψει σχέση, μέ ποιόν-ποιάν θά φτιάξει τήν κατ΄οἶκον Ἐκκλησία του.

«Ὅταν ὁ πατέρας διηγεῖται μιά βιβλική ἱστορία θά πρέπει ἡ μητέρα νά ἐπικροτεῖ καί νά ἐπιβεβαιώνει» λέει ὁ ἱερός Πατήρ...Θά μοῦ πεῖτε:

-«Ὑπάρχουν τέτοιοι πατεράδες σήμερα»;

- Ὑπάρχουν...

 -Πῶς; .....

-Λίγοι ...

- Ὑπάρχουν...Γνωρίζω ἕναν πατέρα, πού αὐτός μαζί μέ ὅλη του τήν οἰκογένεια ἀκοῦ­νε τίς ὁμιλίες, αὐτές πού κάνουμε ἐδῶ- μέσω ἴντερνετ (ἀφοῦ βρίσκεται σέ ἄλλη πόλη)...Καί μοῦ λέει αὐτός ὁ εὐλογημένος: «Πάτερ τίς ἀκοῦμε οἰκογενειακά ὅλοι (τά παιδιά του εἶναι στήν ἐφηβεία) καί δόξα τῷ Θεῷ δέν ἔχουμε κανένα πρόβλημα...».

Δέν ἔχουν κανένα πρόβλημα μέ τά παιδιά τους.

-Μά πῶς εἶναι δυνατόν... Στήν ἐφηβεία τά παιδιά καί νά μήν ἔχουν προβλήματα;

Ὁ κόσμος συνήθως λέει ὅτι «εἶναι στήν ἐφηβεία τό παιδί» ὁπότε τοῦ δικαιολογοῦνται τά πάντα- «στήν ἐφηβεία τό παιδί μπορεῖ νά κάνει τά πάντα».  Δέν μπορεῖ ἤ μᾶλλον δέν θέλει «νά κάνει τά πάντα», ἐάν ἔχει σωστή ἀγωγή...Θά θέλει καί θά κάνει μόνο τά σωστά...

 «Ὅταν λοιπόν ὁ πατέρας διηγεῖται μιά τέτοια βιβλική ἱστορία», λέγει ὁ ἱερός Χρυσόστομος, «ἄς κάθεται κοντά καί ἡ μητέρα». Ἐφόσον μέ τίς διηγήσεις αὐτές διαπλάθεται ἡ ψυχή τοῦ παιδιοῦ ἄς βοηθεῖ καί αὐτή  μέ τήν παρουσία της καί ἄς ἐπαινεῖ  αὐτά πού διηγεῖται ὁ πατέρας.

-Βλέπετε; Πρέπει ἡ μητέρα νά στηρίζει τήν προσωπικότητα τοῦ πατέρα στά παιδιά. Νά ἐπικροτεῖ τά ὠφέλιμα, πού ἐκεῖνος διδάσκει.

Ὄχι, αὐτό πού γίνεται συνήθως...: Δηλαδή τό νά προσπαθεῖ ἡ γυναῖκα νά γκρεμίσει τόν σύζυγό της μπροστά στά παιδιά, γιά νά τά πάρει μέ τό μέρος της καί νά ἔχει αὐτή τό «κουμάντο» στήν οἰκογένεια...  Αὐτό εἶναι φοβερό. Τό ἴδιο βέβαια μπορεῖ νά κάνει καί ὁ ἄνδρας. Ἀλλά τώρα, ἐπειδή εἶστε ἐδῶ γυναῖκες γιά αὐτό τό λέω σέ σᾶς. 

29. ΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Θά πρέπει νά στηρίζεις, νά προάγεις καί νά ἐξυψώνεις τήν προσωπικότητα τοῦ ἄνδρα σου... νά τήν ἑδραιώνεις στίς ψυχές τῶν παιδιῶν. Ἐννοεῖται βέβαια ὅτι ἔχεις σωστό ἄνδρα καί γι’ αὐτό τό θέμα μιλήσαμε προηγουμένως. 

Πρέπει νά ξέρετε ὅτι οἱ ἄνδρες πάρα πολύ τό θέλουνε αὐτό, δηλαδή τό νά νοιώθουνε ὅτι ἡ γυναῖ­κα τους, τούς στηρίζει. Νά αἰσθάνονται ὅτι τούς ἀποδέχεται κατ΄ἀρχήν καί δέν τούς ἀμφισβητεῖ. Αὐτό βοηθάει πάρα πολύ τή ἀγάπη  μέσα στήν οἰκογένεια.

 Ὅταν  ἡ γυναῖκα ἀμφισβητεῖ τόν ἄνδρα της καί μάλιστα μπροστά στούς ἄλλους, μπροστά στά παιδιά της, αὐτό εἶναι ὅ,τι χειρότερο...

  Λοιπόν αὐτά ἤθελα νά σᾶς πῶ, δέν ξέρω πῶς περάσε ἡ ὥρα... Ἄν θέλετε νά ρωτήσετε κάτι... νά συζητήσουμε. Ἄν ἔχετε ἐνστάσεις ἤ παρατηρήσεις ἤ ὅ,τιδήποτε ἄλλο...

30. ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ-ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ

Ἐρώτηση 1^η: ΓΙΑ ΤΟ «ΑΥΞΑΝΕΣΘΕ ΚΑΙ ΠΛΗΘΥΝΕΣΘΕ» ΣΤΗΝ Θ. ΧΑΡΗ.

Νά ρωτήσω καί ἐγώ κάτι; Τό «αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε» δέν ἐννοεῖ σαφῶς τόν ἀριθμό μόνο... Πρέπει νά αὐξάνεις σέ Χάρη τά παιδιά σου...;

-Πολύ ὡραῖα...

- Λέγετε ότι γράφει ἡ πυραμίδα ἐντός εἰσαγωγικῶν πού λέμε, ἡ μητέρα ἄν ἴσως θά κάνει σωστά παιδιά, τά σωστά παιδιά κάνουνε καί αὐτά σωστά παιδιά καί γίνεται...ἔτσι γίνεται ἡ αὔξηση.

-Ἡ αὔξηση ἡ πνευματική...

-Ἐπειδή τό λαβαίνουμε λίγο λάθος αὐτό σάν μήνυμα, θεωροῦμε μέ τό νά κάνεις ἔξυπνα παιδιά ἔχεις σωθεῖ...

-Ἀκριβῶς αὐτό, τό εἶπε ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ξεκάθαρα.  Θά σω­θεῖς ὅταν τ’ἀναθρέψεις σωστά, ὄχι ἁπλῶς ὅταν τά γεννήσεις. Πολύ ὡραῖο αὐτό ναι! «Αὐξάνεσθε καί πληθύνεσθε» στήν Θεία Χάρη ὄχι στόν ἀριθμό...Κι ὁ ἀριθμός ἐντάξει...Ἀλλά τό ζητούμενο εἶναι αὐτά τά παιδιά πού θά δώσει ὁ Θεός νά αὐξηθοῦν στήν αἴσθηση τῆς Θείας Χάρης, νά ἐνεργοποιήσουν ὅσο τό δυνατόν πληρέστερα τήν Βαπτισματική Θεία Χάρη. Πολλά ἤ λίγα παιδιά δέν εἶναι τό ζητούμενο...ἀλλά παιδιά «κεχαριτωμένα»... αὐτό εἶναι τό ζητούμενο.

Ἄν δώσει ὁ Θεός πολλά «νά εἶναι εὐλογημένο»...Ἐμεῖς δέν θά βάζουμε ἐμπόδιο στό πόσα παιδιά θά ἔχουμε...  Καί αὐτό εἶναι ἐπίσης ἕνα μεγάλο λάθος: ὁ οἰκογενειακός προγραμματίσμός... Βάζουμε τό δικό μας θέλημα πάνω ἀπό τό θέλημα τοῦ Θεοῦ καί λέμε: «ἐγώ θά κανονίσω πόσα παιδιά καί πότε θά τά κάνω τά παιδιά».  Τεράστιο λάθος...Βάζουμε τόν Θεό στήν ἄκρη...Καί βέβαια μετά ὅταν θέλεις... δέν μπορεῖς νά κάνεις τά παιδιά, καί μετά τρέχεις γιά ἐξωσωματικές καί λοιπά... Ὅλα αὐτά συμβαίνουν διότι κυριαρχεῖ ὁ ἐγωισμός μας .

Ἄν βάζαμε σωστούς στόχους...Καί ὁ σωστός στόχος ἕνας εἶναι ...Ὁ Χριστός εἶναι, ἡ Θεία Χάρις εἶναι ὁ Ἕνας καί μοναδικός Στόχος... Τότε θά ἦταν πάρα πολύ ὡραῖα ἡ ζωή μας καί οἱ οἰκογένειες θά ἤτανε παράδεισος.  Ὅσο δέν θέλουμε νά πάρουμε τό ζυγό μας, νά μποῦμε στόν ζυγό τοῦ Χριστοῦ ὁ ὁποῖος εἶναι ἐλαφρός καί χρηστός... ἔ, τότε...τόσο βασανίζομαστε καί μπαίνουμε κάτω ἀπό τούς ἄλλους ζυγούς, τοῦ διαβόλου τούς ζυγούς, πού εἶναι πολύ βαρεῖς.  Πάρα πολύ βαρεῖς... καί ἔχουμε γεμίσει μέ ψυχοπαθεῖς καί μέ καταθλιπτικούς καί μέ ὑποψήφιους γιά αὐτοκτονία.  Διότι ἀκριβῶς δέν τηροῦμε αὐτές τίς προδιαγραφές, τοῦ Κατασκευαστοῦ Μας... τίς ἐντολές τοῦ ἁγίου Θεοῦ Μας.

-Κάτι ἄλλο;

Λέγε ἐσύ.

Ἐρώτηση 2^η............ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ (Δέν άκούγεται. Ἦταν σχετικά μέ τήν ἀγάπη τῆς μητέρας)

-Κι ὅταν τ’ἀποκτήσει βέβαια ἀκόμα περισσότερο.  Τή δίνει ὁ Θεός σάν δῶρο. Ἀλλά καί γενικῶς ἡ γυναῖκα ἔχει αὐτό τό χάρισμα τῆς ἀγάπης. Ἔχει καρδιά, ὅπως ἔλεγε καί ὁ Πατήρ Παΐσιος... ἀλλά τί παθαίνει ἡ γυναῖκα; Αὐτή τήν καρδιά τήν σκορπάει σέ πράγματα πού δέν ἀξίζουνε. Ἔχει ἕνα ποτήρι καί θέλει νά ἔχει καί ἕνα ὡραῖο σεμεδάκι ἀπό κάτω κεντητό καί νά΄χει καί ἕνα λουλουδάκι  ἔτσι ζωγραφιστό!..., καί κολλάει ἡ καρδιά της καί «ξοδεύεται» ἡ ἀγαπητική της δύναμη σ’ αὐτά.  Σιγά- σιγά δίνει τήν καρδιά της λίγο στό λουλουδάκι, λίγο στό σεμεδάκι, λίγο στό «συνολάκι» -πῶς τό λένε-...  καί δέν μένει μετά γιά τό Θεό τίποτα... Αὐτό εἶναι πού παθαίνουμε.

-Μετά ἔρχεται ἡ κατάκριση...

-Ναί ὅλα αὐτά.  Μετά πέφτουμε στά πάθη. Ναί...

Ἐρώτηση 3^η:ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ

-Ἔλεγε ὁ Ἱερός Χρυσόστομος ὅτι ὁ ἄντρας ἀγαπάει καί ἡ γυναῖκα ὑπακούει.

-Ναί· αὐτό δέν σημαίνει ὅτι δέν ἀγαπάει κιόλας...Ἁπλῶς ὁ Θεός ἔδωσε τόν δυσκολότερο ρόλο στόν ἄντρα.  Δηλαδή ὁ ἄντρας καλεῖται νά ἀγαπάει ἀκόμα καί ὅταν ἡ γυναῖκα δέν τόν ἀγαπάει.  Πρᾶγμα πού εἶναι πολύ δύκολο...  Νά ἀγαπήσεις καί τόν ἐχθρό σου.  Μπορεῖ πράγματι νά γίνει ἡ γυναῖκα του ἐχθρός του.  Θά πρέπει νά μήν παύσει νά τήν ἀγαπάει . Ἡ γυναῖκα πάλι καλεῖται νά κάνει κάτι πιό εὔκολο.  Νά ὑπακούει στόν ἄντρα. Ἀλλά ἐάν ἔχει ἕναν τέτοιο ἄνδρα, πού τήν ἀγαπάει, κορόϊδο  εἶναι νά μήν τόν ὑπακούει; Τήν συμφέρει νά ὑπακούει. Μέσα στή ὑπακοή βεβαίως πάλι εἶναι ἡ ἀγάπη. Ὅταν κάποιον τόν ἀγαπᾶς τότε τόν ὑπακοῦς, ἔτσι δέν εἶναι; Ἀκόμη καί ἄν εἶσαι κουρασμένη, ὅταν σοῦ ζητήσει μία χάρη θά τοῦ τήν κάνεις διότι τόν ἀγαπᾶς...Κόβεις τό θέλημά σου ἀπό ἀγάπη, τόν ὑπακοῦς... ἐκτός ἁμαρτίας φυσικά... ἐννοεῖται. 

Ἐπίλογος
Ἄς εὐχηθοῦμε τά ὅσα ὑπέροχα μᾶς διδάσκουν οἱ ἅγιοι Πατέρες νά τά κάνουμε πράξη ὥστε νά δημιουργηθεῖ μία νέα χριστιανική γενιά ἀνθρώπων «ζητούντων τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Κύριο ρόλο σ' αὐτό θά παίξουν οἱ ἅγιες μητέρες. Ὁ ἁγιασμός θά ἔρθει ἐάν οἱ ἄνθρωποι πού σκέπτονται νά δημιουργήσουν ἤ ἤδη ἔχουν οἰκογένεια, ζήσουν κατά Θεόν, κάνοντας τήν οἰκογένειά τους «κατ' οἶκον Ἐκκλησία».  
 Τά σύγχρονα ἀλλοτριωτικά δῆθεν «ἀπελευθερωτικά» κηρύγματα πού διαστρέφουν τούς ἄνθρώπους καί τούς ἀπομακρύνουν ἀπό τήν Ἁγία Μας Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἄς μήν βρίσκουν τόπο μέσα μας.
Ὁ Θεός διά πρεσβειῶν τῆς Ἁγιωτέρας ὅλων τῶν μητέρων ἀλλά καί ὅλων τῶν παρθένων, τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἄς μᾶς χαρίσει ἀληθινές, ὑπεύθυνες, συνειδητοποιημένες, ἅγιες μητέρες. Ὅλοι οἱ Ἅγιοι μᾶς δίνουν τό πρότυπο, τό μέτρο ἀλλά καί τήν βοήθεια πού χρειαζόμαστε. Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος εἶναι μαζί μας. Ἀπό ἐμᾶς ἐξαρτᾶται ἡ τελική ἔκβαση. Ἡ συνεργασία μας μέ τήν Θεία Χάρη θά φέρει τόν εὐκταῖο καρπό. Ἡ πατρίδα μας ἀλλά καί ὅλος ὁ κόσμος ἔχει ἐπείγουσα μεγάλη ἀνάγκη ἀπό ἁγίους καί μάλιστα ἅγιους νέους καί ἅγιους γονεῖς: πατέρες καί μητέρες.
Ἡ γενιά πού ἔρχεται ἄς εἶναι μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ καί διά πρεσβειῶν τῆς Παναχράντου Του Μητρός καί πάντων τῶν Ἁγίων, μία γενιά ἀληθινά ὀρθόδοξη καί χριστιανική ὥστε νά δοξάζεται καί τώρα καί πάντοτε τό πανάγιο Ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος Ἀμήν! 

Ἐλᾶτε νά κάνουμε προσευχή τώρα.

Δόξα Πατρί καί Υἱῷ καί Ἁγίῳ Πνεύματι

καί νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.

Εὐλογητός εἶ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ὁ πανσόφους τούς ἁλιεῖς 

ἀναδείξας καταπέμψας αὐτοῖς τό Πνεῦμα τό Ἅγιον καί δι΄ αὐτῶν τήν οἰκουμένη σαγηνεύσας φιλάνθρωπε . Δόξα Σοι

Δι’εὐχῶν τῶν ἁγίων Πατέρων ἡμῶν, Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ ὁ Θεός ἡμῶν, ἐλέησον καί σῶσον ἡμᾶς. Ἀμήν

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ Τῼ ΘΕῼ ΔΟΞΑ!

Ἱερομόναχος Σάββας Ἁγιορείτης
http://HristosPanagia3.blogspot.com